Morderstwo w Orient Expressie

W październiku w moje ręce wpadł przez przypadek, podczas spaceru po publicznej bibliotece, kryminał Agaty Christie „Morderstwo w Orient Expresie”. Z autorką styczność miałem podczas czytania jej innej powieści „I nie było już nikogo”, więc poprzeczkę oczekiwań postawiłem wysoko. Nie zawiodłem się.
Książka opowiada o morderstwie popełnionym w pociągu kursującym po Europie. Należy do cyklu zagadek rozwiązywanych przez Herkulesa Poirota. Nasz detektyw wraca z Azji do Londynu. Lecz po drodze do Wielkiej Brytanii, w pociągu popełnione zostaje morderstwo. Z okoliczności wnioskować można, iż do wagonów sypialnianych nie mógł dostać się nikt, prócz jego pasażerów. Grono podejrzanych się zawęża, a detektyw postanawia podjąć sprawę. Najpierw dokładnie bada miejsce zbrodni. Posiłkuje się każdym przedmiotem znalezionym w przedziale starając się uwzględniać każdy aspekt. Po zebraniu paru przedmiotów rozpoczyna przesłuchania. Zaczyna od zeznań Konduktora, następnie po kolei przesłuchuje pasażerów:
-Sekretarza, Pierr’a Michela
-Kamerdynera zamordowanego ,Edwarda Henry’ego Masterman’a.
-Gadatliwej Amerykanki, Pani Hubbard.
-Pokojówki, Grety Ohlsson.
-Rosyjskiej księżny, damy Dragmiroff.
-Małżeństwa hrabiów Andrenyi.
-Pułkownika Arbuthnota wracającego z Indii.
-Cyrusa Betham’a Hardman’a, komiwojażer.
-Gadatliwego Włocha, Antonia Foscarelli.
-Mary Debenham.
-Oraz zeznanie niemieckiej pokojówki, Hildegardy Shimt.
Po zaciętych rozmowach i rozmysłach siada i rozmyśla, aż w końcu wpada na pewien trop. Dalej już nic nie zdradzę, gdyż zepsuje wam to zabawę z czytania. Znając już pokrótce fabułę, spróbujmy przyjrzeć się poszczególnym aspektom tej książki.
Po pierwsze: bohaterowie. Każdy w dwóch sypialnianych wagonach ma swój niepowtarzalny charakter. Czy jest to energiczny i gadatliwy Włoch, czy cicha Szwedka. Jednak moje serce uchwyciła postać Natalii Dragomiroff. Zawsze zachowywała grację i dobrze odgrywała swoją rolę. Jednak jest również bohater, za którym po pierwszych

Morderstwo w Orient Expresie. Streszczenie szczegółowe

Część 1- Fakty:

Rozdział 1: Herkules Poirot wraca do domu, po rozwiązaniu jednej z zagadek kryminalnych w Azji. Rozmawia o swojej podróży z kilkoma wojskowymi, gdy konduktor oznajmia, że pociąg Herkulesa za chwilę odjeżdża. Zmęczony detektyw, po ulokowaniu się w swoim przedziale zasypia. Budzi się dopiero o godzinie dziewiątej trzydzieści. Udaje się prosto do wagonu restauracyjnego, aby napić się kawy. W wagonie zastaje jedną z trojga pasażerów- młodą Angielkę. Niedługo dołącza do niej angielski pułkownik wracający z Indii. W takim towarzystwie mija podróż, aż do stacji Konya. Gdy Poirot przechadza się po peronie, podsłuchuje przypadkiem rozmowę współpasażerów, wskazującą na to, że bardzo dobrze się znają. Niedługo potem pociąg rusza do Haydapassar, gdzie ma zabukowany pokój w hotelu.

Rozdział 2: W hotelu Tokatlian Herkules kupuje bilet do Londynu w pociągu Simplon Express. W hotelu spotyka też swojego znajomego, monsieur Bouc’a. Okazuje się, że razem będą podróżować. Idą do restauracji na obiad, gdzie przy stoliku niedaleko, siedzi dwóch Amerykanów, którzy przyciągają uwagę Poirota oraz Bouc’a. Po wyjściu Amerykanów z sali, detektyw z przyjacielem chwilę o nich rozmawiają. Recepcjonista, powiadamia bohaterów o tym, że nie ma żadnego wolnego miejsca w wagonie sypialnianym, co w tym sezonie było niespotykane. Mężczyźni zauważają, że jeden z pasażerów nie stawił się na odprawę i można wykorzystać jego miejsce. W przedziale spotykają Anglika, którego bardzo dziwi obecność Poirota, lecz nie ma czasu na wyjaśnienia, gdyż pociąg ruszył w swoją podróż przez Europę.

Rozdział 3: Podczas lunchu kolejnego dnia Herkules Poirot i Bouc rozmawiają o zaistniałej sytuacji. Detektyw podkreśla różnorodność pasażerów pociągu. Bystre oko Poirota analizowało osoby, które znajdowały się w wagonie, przyglądając się ich zachowaniu i co jakiś czas konsultując swoje uwagi z Bouc’iem. Po jakimś czasie Bouc powraca do swojego przedziału zostawiając Herkulesa samego. Niespodziewanie,gdy wagon restauracyjny opuszcza większość pasażerów, do Poirota podchodzi Ratche, chcąc wynająć go w roli ochroniarza, lecz ten odmówia, opuszczając wagon.

Rozdział 4: Pociąg dociera do Belgradu, gdzie robi sobie przerwę na peronie. Poirot wykorzystuje ten czas na spacer. Po powrocie zdziwiony pan MacQueen pyta, dlaczego detektyw nie wysiada. Ten odpowiada, że został źle zrozumiany i jedzie pociągiem aż do Londynu. Później Poirota zagaduje pani Hubbard. Opowiada mu o swoich obawach i złych przeczuciach odnośnie do Ratchet’a. Po rozmowie Poirot udaje się do swojego przedziału i zasypia. Po kilku godzinach budzi go jakiś krzyk oraz zatrzymanie pociągu. Konduktor podbiega do przedziału Ratcheta, lecz ten płynnym francuskim zapewnia, że wszystko jest w porządku. Konduktor odchodzi więc do przedziału, w którym ktoś dzwonił po pomoc. Poirot spogląda na zegarek, widząc, że jest za dwadzieścia trzy minuty pierwsza.

Rozdział 5: Po jakimś czasie detektywowi, mimo licznych trudności i hałasów, udaje się zasnąć. Następnego ranka pociąg blokuje się w zaspach. Konduktor idzie do Poirota, aby powiadomić go o śmierci jednego z pasażerów. Morderstwo popełniono akurat w chwili, kiedy niemożliwy jest kontakt z policją. Na szczęście w wagonie z Aten przebywa grecki lekarz. Razem udają się do przedziału zamordowanego, gdzie dowiadują się, że otrzymał dwanaście ran zadanych sztyletem, w tym trzy śmiertelne zadane obiema rękami. Okno było otwarte, a drzwi zaryglowane. Detektyw początkowo sceptycznie podchodzi do prośby o rozwiązanie zagadki, lecz finalnie podejmuje się wyzwania. Pan Bouc, Poirot i lekarz wspólnie dochodzą do wniosku, że morderca znajduje się wśród nich.

Rozdział 6: Detektyw przeprowadza rozmowę z sekretarzem Ratcheta, planując zmienić wagon restauracyjny w pokój przesłuchań. MacQueen dowiaduje się o śmierci swojego pracodawcy i wyznaje w jakim celu zatrudnił go Ratchet – pełnił funkcję tłumacza. Poirot snuje domysły, denerwując sekretarza, który uważa, że detektyw nie ma żadnych dowodów, aby obarczać go winą. Herkules dyskutuje chwilę z monsieur Bouc’iem, a następnie udaje się na bardziej szczegółowe oględziny zwłok.

Rozdział 7: Razem z greckim doktorem detektyw przygląda się miejscu zbrodni. W przedziale panuje okropny chłód ze względu na otwarte okno, pozostawione, by zmylić osoby rozwiązujące zagadkę. Doktor Constantine opowiada trochę o ranach na ciele mężczyzny. Dolicza się ich około dwunastu w tym dwóch bardzo lekkich, porównywalnych do zadrapania, dwie natomiast były ranami śmiertelnymi, zadanymi z wielką siłą. Sprawę jeszcze bardziej komplikuje fakt, iż niektóre rany zadano ręką prawą, a inne lewą. Znajdują także zegarek zatrzymany na godzinie piętnaście po pierwszej. Przed śmiercią Ratcheta uśpiono, a na podłodze przedziału znaleziono kawałek chusteczki z literą „H”. Detektyw przynosi do przedziału kuchenkę spirytusową. Mały kawałeczek papieru, który spalono tuż przed morderstwem zanurzono, i po chwili wyłoniły się zaledwie trzy wyrazy: „taj małą Daisy Armstrong”. Poirot natychmiast przypomina sobie głośną sprawę porwania małej dziewczynki w Ameryce. Człowiek dowodzący porwaniem nazywał się Casseti, i gdy rodzina dała porywaczom okup, ci zwrócili im tylko jej martwe ciało. W ten sposób Poirot odkrywa prawdziwe nazwisko ofiary – Caseti.

Rozdział 8: Poirot opowiada o postępach w śledztwie Bouc’owi. Rozmawiają o rodzinie Armstrongów i w nie długim czasie otrzymują wiadomość o tym, że wagon restauracyjny już się zwolnił. Doktor, Bouc i Herkules Poirot rozpoczynają przesłuchania.

Część 2- Zeznania:

Rozdział 1: Trójka przesłuchujących rozpoczyna od konduktora. Pracownik kolei opowiada, co wydarzyło się zeszłej nocy: niedługo po kolacji Casseti udał się do swojego przedziału, a chwilę później odwiedzili go sekretarz i lokaj. W nocy Casseti dzwonił dzwonkiem alarmowym, lecz konduktor z wnętrza przedziału usłyszał tylko, że wszystko jest już w porządku. Potem udał się do damy z Anglii, a następnie do przedziału Poirota. Resztę nocy spędził siedząc na krzesełku, pilnując wagonu. Innymi rzeczami, które zwróciły uwagę konduktora była kobieta przebiegającą w szlafroku oraz drzwi do wagonu restauracyjnego, które zwykle zamkni�

Herkules Poirot, sławny, brytyjski detektyw wraca do Londynu po rozwiązaniu kryminalnej zagadki w Azji. Wsiada w pociąg i udaje się do hotelu Tokalin. Tam w recepcji kupuje bilet do Londynu Simplon Expressem. Spotyka swojego przyjaciela, mousier Bouc’a, z którym spędzi większość swojej podróży. Razem siadają do obiadu i obserwują inne osoby znajdujące się w sali. Nagle podbiega recepcjonista, i powiadamia Herkulesa o braku miejsc w wagonach sypialnianych, co zdarza się bardzo rzadko. Na szczęście, jeden z pasażerów nie pojawił się na odprawie, i Poirot mógł zająć jego miejsce. Wszedł do przedziału z lekko zdziwionym Anglikiem i przygotował się do podróży. Podczas pory lunchu rozprawiał ze swoim przyjacielem o ludziach w pociągu, pan Bouc wspomniał o dużej różnorodności pasażerów. Gdy większość pasażerów opuściła wagon restauracyjny, jeden z pasażerów, Ratchet, chciał nająć Poirota jako detektywa. Ten odmówił, lecz niesmak po spotkaniu pozostał. Gdy pociąg dotarł do Belgradu, Herkules poszedł chwilę się przewietrzyć, a po powrocie wytłumaczył współlokatorowi, czemu jeszcze nie wysiada, po jego pytaniu o koniec podróży. Po udaniu się na spoczynek. Po kilku godzinach obudził go krzyk, a chwilę później kobieta w kimono obiła się o jego przedział. Gdy finalnie zasnął, była za dwadzieścia trzy pierwsza. Rano okazało się, że Ratcheta zamordowano, a Herkules, po namowie przyjaciela, przyjmuje sprawę i zaczyna przesłuchiwać pasażerów.
Pasażerowie przesłuchiwani są w następującej kolejności:
-Konduktor Wagon Lit,
-Sekretarz zamordowanego, Pierr Michela,
-Kamerdyner ratcheta, Edward H

Herkules Poirot: Detektyw prowadzący sprawę zabójstwa w pociągu. Ma belgijskie pochodzenie, lecz obecnie żyje i pracuje w Londynie jako prywatny detektyw. Jest dosyć niski, ma śmiesznie jajowatą głowę, a sam ma lekką obsesję na punkcie symetrii, jak i porządku. Gardzi tradycyjnymi sposobami prowadzenia śledztwa i swoje osobiste dedukcje opiera na psychologii. Jest bardzo bogaty, posiada bliskie kontakty z rodziną rządzącą.
Pan Bouc: Jest właścicielem spółki, do której należy pociąg, w którym odbywa się morderstwo. Jest on również przyjacielem Poirota oraz pomaga mu w rozwiązywaniu zagadki, a przynajmniej się stara.
Doktor Constantine: grecki doktor, który przyłączył się do pociągu podczas przejeżdżania przez Grecję. To on zbadał ciało ofiary i właśnie dzięki jego dedukcjom Poirot mógł kierować podejrzenia w dobrym kierunku. Był obecny przy przesłuchaniach innych pasażerów i dodawał swoje osobiste odczucia co do niektórych zeznań, czy tropów.
Pierre Michele: Konduktor pociągu. Był ojcem sprzątającej kobiety z domu Armstrongów, która popełniła samobójstwo pod presją podejrzeń o jej winę w porwaniu córki pary, u której pracowała. Wziął udział w konspiracji, mającej na celu samoistne wymierzenie na Cassetim wyroku, na który zasłużył – śmierć.
Pani Hubbar: Bardzo gadatliwa Amerykanka, wracająca od swojej córki do domu. Po zeznaniach okazała się babcią porwanego dziecka Armstrongów. Była komunikatywna, lecz byłą również lekko irytująca.
Hektor MacQueen: sekretarz Cassetiego, podawał, że nie zna jego prawdziwego nazwiska. Jego ojciec prowadził sądowe rozprawy dotyczące porwania małej córki Armstronga i sam postanowił wziąć udział w morderstwie.
Edward Masterm

Herkules Poirot- światowej sławy detektyw wraca z Azji, po kolejnym rozwiązaniu zagadki kryminalnej. Jeszcze przed odjazdem do hotelu, w którym kupi bilety na pociąg bezpośredni, rozmawia z dwoma wojskowymi, lecz po chwili konduktor zapowiada odjazd. Poirot wsiada do pociągu i udaje się do Haydapassar, do hotelu Tokatlian. W pociągu znajduje się mało osób. Prócz niego, młoda Angielka i angielski Pułkownik. Już w hotelu, podczas kupowania biletu do Londynu w recepcji, podszedł do niego jego dobry przyjaciel, Bouc. On też udaje się tym samym pociągiem w podróż. Razem już udają się na obiad, lecz w trakcie obserwacji zebranych na obiedzie, wpada recepcjonista, ze smutkiem powiadamiając Poirota o braku miejsc w pociągu. Na szczęście detektywa, jeden z pasażerów, Anglik, nie pojawił się na odprawę, i Poirot może pojechać na jego miejscu. Zadowoleni przyjaciele udają się do pociągu. Zajmują swoje miejsca i akcja kontynuuje chwilę potem, podczas lunchu. Razem rozprawiają o polityce i ludziach. Bouc trafnie stwierdza, że różnorodność pasażerów jest zaskakująca. Znienacka do Poirota podchodzi Ratchet, jeden z pasażerów i oferuje mu pracę jako jego ochroniarz. Ten odmawia i pozostaje sam z nietypową sytuacją. Pociąg dojeżdża do Belgradu, a pani Hubbar zagaduje Poirota, i opowiada mu o swoich złych uczuciach do Ratcheta, rozmowa szybko się kończy, a on udaje się do swojego przedziału. Trochę czyta , a następnie zasypia. Nagle Poirota budzi krzyk. Po chwili również zrozumiał, iż pociąg stanął, najprawdopodobniej zasypany śniegiem w górach, o czym mu kiedyś mówiono. Konduktor podbiegł do przedziału Ratcheta , lecz ten odpowiedział mu, że wszystko jest okej. Jakaś kobieta uderzyła o jego przedział, lecz po jakimś czasie udało mu się wreszcie zasnąć. Jednak przed zaśnięciem sprawdza godzinę. Za dwadzieścia trzy pierwsza. Już o świcie wszyscy pasażerowie poruszeni rozmawiali o utknięciu w zaspach. Gdyby zła było mało, konduktor powiadomił trzęsącym się głosem, iż jeden z pasażerów umarł. Był to Ratchet. Łącznie otrzymał dwanaście ran kutych, jednych poważnych, a innych o małej szkodliwości. Po rozejrzeniu się po miejscu zbrodni i znalezieniu: Chustki z literą „H” , kartki o małej dziewczynce Armstrong i popiołu po fajce, doktor z Grecji, dokonujący oględzin, oraz Poirot starali się wpaść na jakiś trop. Powiązali zamordowanego z porywaczem małej dziewczynki ze Stanów, Cassetim. Gdy rodzice zapłacili okup, wróciło do nich tylko zmasakrowane ciało dziewczynki,a sprzątaczka którą obarczano winą za porwanie, co w dalszym śledztwie zostało wykluczone, popełniła samobójstwo. Poirot przyjmuje prowadzenie sprawy i w niedługim czasie rozpoczynają zbieranie zeznań od podejrzanych wagonów sypialnianych, bo tylko osoby z tych wagonów, o tak późnej porze, mogły dotrzeć do celu morderstwa.
Podejrzani zeznaj�

Końcówka książki Agaty Christie „Morderstwo w Orient Expresie” może być dla wielu zaskakująca. Dziś przyjrzymy się, czy detektyw Herkules Poirot, pan Bouc i grecki doktor postąpili słusznie. Sprawdźmy to i rozważmy.
Najpierw przypomnijmy sobie, kim była osoba zamordowana. Był nim Casseti, występujący pod fałszywym nazwiskiem Ratchet. Był on szefem szajki porywaczy, która uprowadziła dziecko pary Armstrongów i po opłaceniu okupu oddała tylko martwe ciało dziewczynki. Po tej sprawie zmienił tożsamość i rozpoczął podróże po świecie w celu uniemożliwienia znalezienia jego persony. Sąd nie skazał oskarżonego na żadną poważną karę, więc znajomi pokrzywdzonych, lecz i ci którzy, przez tą sprawę ucierpieli, (trzeba pamiętać, że podczas procesu powiesiła się jedna z pomocnic domowych) stwierdzili, że sami wydadzą wyrok. Zebrali dwanaście osób, od bliskiej rodziny, po rodzinę zabitej sprzątaczki, i stworzyli ławę przysięgłych, jak w prawdziwym sądzie, skazując Cassetiego na śmierć.
Lecz czy zabicie człowieka, automatycznie zezwala na zabicie mordującego? Jest to trudne pytanie, i nie odpowiem na nie jednoznacznie. Zamordowanie małej, bezbronnej dziewczynki, to morderstwo z zimną krwią, a skazanie szefa morderców na tak niską karę jest śmieszne. Jednakże, czy kara śmierci wydana przez pośrednio poszkodowanych też jest dobra? Tak też pewnie pomyślał detektyw widząc zrozpaczonych ludzi, którzy chcieli wyrównać sobie z Cassetim rachunki. Cały misternie ułożony plan, każdy dopracowany szczeg�

1. Rozmowa Poirota z wojskowymi o rozwiązanej zagadce.
2. Odjazd pociągu do Haydapassar. Podróż Poirota wraz z dwoma innymi pasażerami – angielskim Pułkownikiem i Angielką.
3. Przyjazd pociągu do celu.
4. Kupno biletu do Londynu w recepcji i spotkanie z dobrym przyjacielem o nazwisku Bouc.
5. Wspólny obiad i wiadomość o zajętych miejscach w pociągu.
6. Brak pojawienia się jednego z pasażerów na odprawie i odstąpienie wolnego miejsca Poirotowi.
7. Pora lunchu kolejnego dnia i rozmowy.
8. Podejście Ratchetta – jednego z pasażerów – do Poirota i nietypowa prośba do detektywa o zapewnienie mu ochrony.
9. Odmowa Poirota i opuszczenie przez niego wagonu restauracyjnego.
10. Przerwa w podróży – zatrzymanie się pociągu w Belgradzie
11. Rozmowa Poirota z MacQueenem, a chwilę potem z panią Hubbard.
12. Powrót detektywa do przedziału i  zaśnięcie.
13. Obudzenie się Poirota z powodu usłyszanego krzyku i zobaczenie kobiety w szkarłatnym kimonie.
14. Ponowne zaśnięcie.
15. Poranna gwara wywołana utknięciem pociągu w zaspach.
16. Wiadomość o śmierci jednego z pasażerów – Ratchetta.
17. Obejrzenie miejsca zbrodni.
18. Rozpoczęcie przesłuchań.

W kryminale Agaty Christie przewija się wiele postaci i wiele motywów. Każda z tych osób należała do innej warstwy społecznej. Warto byłoby przeanalizować spotkanych tam ludzi.
Oczywiście pierwszym bohaterem, o którym wspomnę jest sam Herkules Poirot. Jest on Belgijskim detektywem, lecz w trakcie trwania fabuły wracał z Azji. Jest dość niski i ma śmiesznie jajowatą głowę. Jest za to przebiegły, błyska intelektem oraz o niecodziennym, można by nazwać „rozgałęzionym” sposobie myślenia. W utworze towarzyszy nam przez cały czas i to on rozwiązuje kryminalną zagadkę Orient Expressu. W rozwiązaniu zagadki pomógł mu jego przyjaciel, mounsier Bouc, oraz lekarz, który wsiadł do pociągu w Grecji, doktor Constantine. Jeszcze zanim przejdziemy do opisywania osób w kręgu podejrzanych, wspomnę o kilku bohaterach czysto epizodycznych:
-wojskowi z pierwszego rozdziału, z którymi rozmawiał detektyw,
-konduktorzy w pociągu,
-recepcjonista z hotelu Tokatlian.
Przechodząc do kolejnych postaci, mamy samego zamordowanego, Cassetiego, przedstawiającego się pod fałszywym imieniem Ratchet. Był on przywódcą grupy, która uprowadziła małą córkę państwa Armstrongów, a po przyjęciu okupu, oddali im tylko ciało dziewczynki. Sprawa była naprawdę głośna, więc Casseti zaczął po prostu podróżować po różnych zakątkach świata, by pozostać nieodkrytym. Do jego zamordowania, mordercy zadali aż dwanaście cisów nożem, a w kręgu podejrzanych osób pojawiły się osoby z wagonów pierwszej i drugiej klasy:
-Hektor MacQueen, który był osobistym sekretarzem zamordowanego i służył

Książka „Morderstwo w Orient Expresie”, napisana przez Agatę Christie i wydana w roku tysiąc dziewięćset trzydziestym czwartym, pierwszego stycznia, opowiada o historii morderstwa pewnego przywódcy gangu, występującego pod fałszywym nazwiskiem, który kiedyś porwał dwuletnią dziewczynkę, lecz przyjaciele i rodzina postanowili się na nim zemścić.
Książka należy do epiki, lecz sama w sobie jest opowiadaniem kryminalnym, czyli opowiadaniem o wątku morderstwa, o nieznanym zabójcy. Jest ona podzielona na trzy części:
część wprowadzającą, część rozwinięcia oraz część rozwiązywania i szukania odpowiedzi.
Tytuł też nie nawiązuje do wielkiej filozofii. „Morderstwo w Orient Expresie”, pochodzi od morderstwa popełnionego w pociągu który kursował od Azji do Europy, potocznie nazywanym Orient Expresem.
W pierwszej części Poirot, londyński detektyw, wraca z Azji do swojego domu w Londynie. Jedzie to hotelu oraz kupuje tam bilet do swojego docelowego miejsc podróży. Pomimo problemów z miejscem, udaje się mu odjechać. W pociągu Ratchet, jeden z pasażerów, chce wynająć go jako ochronę. Ten odmawia i wychodzi. Podczas nocy Poirota budzi krzyk, jakaś kobieta uderza o jego przedział i ponownie zasypia. Rano okazuje się, że pociąg stanął, a w pociągu popełniono morderstwo. Poirot przyjmuje sprawę. W drugiej części przesłuchuje wszystkich podejrzanych i przeprowadza rewizję bagaży. Znajdują nóż mordercy i wiele innych rzeczy, pozornie nieważnych, lecz powiązanych z miejscem zbrodni. Poirot na końcu siada i rozmyśla. Powoli odkrywa rolę każdego pasażera w życi

Patrząc na tytuł „chłopskim rozumem” można domyślić się, na czym będzie skupiała się problematyka książki „Morderstwo w Orient Expresie” Agaty Christie. Oczywiście, kołuje ona dookoła morderstwa Ratcheta, kryminalisty, który uprowadził dziecko Armstrongów, a potem zamordował i oddał im jej ciało. Jednak sposób, w jaki do tego morderstwa dochodzi, jego okoliczności oraz idea są naprawdę ciekawe.
Najpierw przyjrzymy się, w jaki sposób Ratchet został zamordowany. Według opinii greckiego doktora, który znalazł się w expresie wraz z przyłączeniem wagonu z Aten, mężczyzna zmarł w wyniku trzech ran kłutych, jednakże na ciele zamordowanego znajdowało się jeszcze dziewięć innych. Jedne były „jedynie draśnięciami”, a niektóre przebiły nawet tkankę mięśniową pozostawiając po sobie duże rany. Okno w przedziale było otwarte (prawdopodobnie w celu zdezorientowania organów śledczych) a na miejscu zbrodni odnaleziono startą zapałkę, jak i chusteczkę do nosa z wyhaftowaną literą „H”. Herkulesowi Poirotowi udaje się dzięki kilku poszlakom i własnej dedukcji dociec, kto zabił Ratcheta.
Okoliczności morderstwa tego człowieka są naprawdę zagadkowe. Wagon, w którym doszło do morderstwa, na czas nocy zabójstwa został zamknięty, i jedynie ktoś, kto w wagonie się znajdował, mógł być zabójcą. Co do pasażerów pociągu, byli oni tak zróżnicowani, jak przed I i II wojną światową. Znajdowali się tam przedstawiciele wysokich warstw społecznych i zawodowych (Jak Księżna Natalia Dragomiroff, wysoka arystokratka, czy małżeństwo Hrabiny Andrenyi oraz węgierskiego Hrabiego Andrenyi), poprzez klasę średnią (Pułkownika Roberta Arbuthno

Agatha Christie jest autorką „Morderstwa w Orient Expressie”. Akcja rozgrywa się w luksusowym pociągu na trasie Paryż- Stambuł. Pociąg ten kursował na odcinku Stambuł- Paryż i z powrotem ale uważny czytelnik będzie wiedział że autorka, Agatha Christie zabiera nas w podróż z Turcji do Francji a nie na odwrót. Pojawia się postać Mary Debenham, która dosiada się do pociągu w Bagdadzie i rusza w podróż do Europy, również Caroline Hubbard wyrusza z Bagdadu, gdzie pracuje w charakterze nauczycielki, podobnie węgierski hrabia Rudolf Andrenyi jest wspomniany jako jadący do Francji. Wiemy że podróżujący wracają z Stambułu do Paryża a nie odwrotnie gdyż czytelnik otrzymuje informację iż Hercules Poirot rozwiązał w Azji pewną zawiłą sprawę kryminalną. Historycznie rzecz biorąc, pociąg ten zaczął kursować na tej linii w 1883r. do rozpoczęcia I Wojny Światowej w 1914r., oraz w przedziałach czasowych 1919- 1939, 1945- 1977. W późniejszym okresie trasa expressu była skracana do Bukaresztu zaś następnie na Węgry do Budapesztu oraz do Austrii do Wiednia. Pisarka datuje czas akcji na zimę roku 1934, a więc drugi okres działalności Orient Expressu. Wiemy ponadto że pociąg wpadł w zaspę śni

Geneza utworu – „Morderstwo w Orient Expressie” Agathy Christie

Powieść „Morderstwo w Orient Expressie” została napisana przez Agathę Christie, która wówczas przebywała w hotelu Pera Palace w Stambule. Począkowo była drukowana w gazecie „Saturday Evening Post” w odcinkach (w okresie od 1 lipca do 30 września 1933 roku). Następnie, 1 stycznia 1934 roku, po raz pierwszy ukazała się w nakładzie książkowym przez wydawnictwo Collins Crime Club. Po sukcesie na Wyspach Brytyjskich, książkę prędko przetłumaczono na wiele języków. Obecnie, na całym świecie uważa się ją za klasykę kryminału oraz jedną z najlepszych pozycji literackich autorki.

Gatunek

„Morderstwo w Orient Expressie” jest powieścią detektywistyczną, czyli pododmianą powieści kryminalnej. Wskazuje na to fakt

„Morderstwo w Orient Expressie” Agathy Christie – najważniejsze informacje

Gatunek
„Morderstwo w Orient Expressie” to powieść detektywistyczna. Wskazuje na to motyw śledztwa oraz obecność detektywa, czyli głównego bohatera.

Autor
Autorką książki jest brytyjska pisarka powieści kryminalnych i obyczajowych Agatha Christie.

Temat
Tematem powieści jest śledztwo prowadzone przez słynnego detektywa Herkulesa Poirota. Dotyczy ono zabójstwa dokonanego na pokładzie pociągu jadącego przez Europę. Gdy pojazd zatrzymuje się w zaspie, wszyscy pasażerowie stają się podejrzani.

Problematyka
Powieść przede wszystkim opiera się na śledztwie i problemie zabójstwa. Jednak dotyczy ona także motywu wymiaru sprawiedliwości, która ostatecznie dosięga zamordowanego. Udowadnia, że nie ma winy bez kary i trzeba zapłacić za swoje grzechy.

Fabuła
Herkules Poirot wraca do Europy. Przypadkowo trafia na pokład Orient Expressu. Podczas podróży pociągiem ginie jednen z pasażerów – milioner Ratchett. W powodu zatrzymania się pojazdu w zaspie, wszyscy podróżni są podejrzani. Detektyw rozpoczyna śledztwo i prowadzi przesłuchania. Wkrótce odkrywa prawdziwą tożsamość ofiary oraz rodzaj