Nasza szkapa

Cóż za wielka niesprawiedliwość u Mostowiaków! Głowa rodziny właśnie straciła źródło dochodu. Filip, bo o nim mowa, woził wozem konnym żwir z Wisły. Niestety, królowa polskich rzek na zimę zamarza (jak co roku). To przekreśla możliwość zdobycia środków na jedzenie, opał i leki dla chorej żony Anulki.
Filip musi więc wyprzedawać rodzinny dobytek – zaczyna od łóżka swoich dzieci (Wicka, Felka i Piotrusia). Kończy na najcenniejszych dla Mostowiaków rodzinnych pamiątkach i jednookiej szkapy. Pamiątki to nieco lepsze sprzęty, które raczej nie służyły codziennie rodzinie, ale pięknie wyglądały na półce – żelazko, rondelek i moździerz. Tak jak meble już poszły do ,,handla”, cwanego żydowskiego kupca, który od razu wyczuł problemy Mostowiaków i płaci za rodzinne fanty coraz mniej.
Gorzej z wychudłą szkapą, którą synowie Filipa ukochali nad życie. Sprzedaż starego konia w praktyce oznacza, że ojciec pozbawia się szansy na zarobkowanie wiosną, latem i wczesną jesienią, kiedy Wisła nie jest zamarznięta i z jej dna można pozyskiwać żwir. Sytuacja jest więc beznadziejna.
O ile chora żona Anulka zdaje sobie sprawę z tragicznego położenia majątkowego rodziny, to synowie Filipa nie mają tej świadomości. Jeden z synów, Felek, ochoczo dopinguje ojca aby pozbywał się dobytku. Jest to bowiem okazja do zarobienia kilku groszy od ,,handla”. Przecież żydowski kupiec sam mebli nie zaniesie do lepszej dzielnicy, gdzie może je sprzedać z zyskiem. Ktoś musi mu pomóc – dzieci nieszczęśników wydają się do pomocy idealne.
Kiedy izba Mostowiaków w wilgotnej i zagrzybianej suterenie pustoszeje, stan Anulki zdecydowanie pogarsza się. Filip i jego dzieci codzienne obserwują, jak Anulka gaśnie w oczach, staje się coraz bledsza, walczy z napadami kaszlu. Co jednak mają zrobić biedacy, którzy urodzili się w nędzy, żyj

Nowela Marii Konopnickiej, pod tytułem „Nasza szkapa”, opowiada smutną historię biednej rodziny z Warszawy. Tytułową bohaterką utworu jest klacz, ulubienica całej rodziny i jedyna jej żywicielka. Perypetie rodziny i ich konia poznajemy z perspektywy Wicka – najstarszego syna Państwa Mostowiaków.
Rodzice chłopca, to Filip i Anna. Ojciec, to wąsaty mężczyzna o dużej wrażliwości, zatroskany o los swojej rodziny. Matka, nazywana pieszczotliwie przez męża Anulką, to kobieta niezwykle słaba i chorowita. Wspomniany na początku Wicek Mostowiak jest najstarszym z rodzeństwa. Chłopiec jest energiczny, bezpośredni i spostrzegawczy. Drugim w kolejności jest pełen życia i radości Felek. Najmłodszym z braci jest Piotruś, któremu najbardziej doskwiera rodzinna sytuacja.
Rodzina Mostowiaków żyje w skrajnej biedzie. Nie mają oni wykształcenia. To prości i bardzo biedni ludzie. Jedynym dochodem rodziny są pieniądze, jakie Filip – głowa rodziny, otrzymuje za pracę przy przewożeniu różnych towarów, głównie żwiru i piasku. Wykorzystuje on do tego celu ukochaną przez wszystkich domowników klacz, czule nazywaną szkapą. Po utracie przez Filipa źródła dochodów, sytuacja rodziny staje się dramatyczna. Mieszkają w zimnej i zatęchłej suterenie, bez jakichkolwiek wygód. Ich sytuację życiową pogarsza choroba matki. Brakuje im pieniędzy na wszystko. Nie mają funduszy na lekarstwa dla Anulki chorej na gruźlicę, na opłacenie lekarza, a także na podstawowe artykuły żywnościowe czy opał. Pomimo trudnego losu, można zauważyć ich wzajemną miłość i troskę.
Czytelnik poznaje bohaterów w sytuacji dla nich bardzo niekorzystnej. Choroba matki i brak funduszy, zmusza rodzinę do sprzedaży domowego sprzętu. Na pierwszy ogień muszą sprzedać łóżko, na którym sypiają chłopcy. Jednak okazuje się, że mebel ten nie jest w najlepszej kondycji – brakuje dwóch desek. Chcący kupić go Żyd, zwany „handlem”, ostro się targuje i wytyka niedoskonałości mebla. Rodzina postanawia dołożyć jeszcze poduszkę dzieci, żeby uzyskać jak najwięcej pieniędzy potrzebnych na zakup lekarstwa dla Anny. Kiedy okazuje się, że poduszka również nie jest w najlepszym stanie, dorzucają jeszcze kołdrę chłopców. Bracia nie zdają sobie sprawy z powagi sytuacji. Cieszą się, że coś się dzieje, chwaląc się tym nawet wśród kolegów z podwórka. Niejaki Józek od krawca, szydzi z chłopców mówiąc, że sam już w taki sposób sypia od dwóch lat. Bracia są pełni podziwu dla kolegi. Ta sytuacja prezentuje los wielu ówczesnych rodzin, żyjących niejednokrotnie w skrajnym ubóstwie. Pieniądze, które rodzina Mostowiaków otrzymała za sprzedaż przedmiotów, bardzo szybko się kończą. Pomimo poświęcenia domowników (chłopcy oraz ojciec śpią na ziemi bez kołdry i poduszki) matka ciągle nie wraca do zdrowia. To powoduje, że rodzina jest zmuszona do ponownej sprzedaży, tego co posiada. Postanawiają sprzedać szafę. I tym razem chłopcy znajdują okazję do zabawy. Szukają skarbów w śmieciach, które pozostały po zabraniu szafy. Cieszą się z każdego znaleziska, np. Felek raduje się z blaszanego guzika, który szybko przyszywa do rękawa, Wicek ze starej, zardzewiałej igły. Przygodą dla chłopców jest również znalezienie martwej bożej krówki z wyszczerbionym skrzydełkiem. Kiedy skarby się skończyły dostrzegli wówczas pustkę spowodowaną brakiem szafy. Opustoszały kąt po meblu znika, kiedy ojciec wbija dwa gwoździe w ścianę i wiesza na nich sukienki mamy: codzienną, modrą i brązową od święta. Pieniądze i tym razem bardzo szybko się kończą. Anna z każdym dniem czuje się coraz gorzej. Zalecenia lekarza jednoznacznie wskazują, że chora powinna zmienić dietę na bardziej wartościową. Jest to kolejne wyzwanie dla rodziny, ale i tym razem próbują sobie z tym poradzić kupując lepsze, droższe produkty spożywcze. Anna z każdym dniem czuje się gorzej. Zdaje sobie sprawę, że jest ciężarem dla bliskich, ale jednocześnie nie jest w stanie nic zrobić. Warunki w jakich mieszkają, nie wróżą jej szybkiego powrotu do zdrowia. Kobieta z dnia na dzień marnieje. Ta sytuacja sprawia, że rodzina pozbywa się kolejnych potrzebnych im przedmiotów, tylko po to, by ratować Anulkę. Tym razem Żyd „handel” kupuje od Mostowiaków cztery bejcowane na orzech krzesła, na których to domownicy siadali do posiłków. Bracia, znowu traktują tę sprzedaż, jak kolejną przygodę. Dochodzi do sytuacji, że nawet sami chodząc po mieszkaniu szukają przedmiotów, które można by wymienić na pieniądze. Najbardziej aktywnym jest w tej roli Felek, który nieraz za to otrzymuje burę od ojca. W niedługim czasie, z domu znikają kożuch i granatowy płaszcz ojca, którym przykrywał chłopców w nocy. W opustoszałej izbie nie ma już także zegara. Sukienka mamy, która wisiała na gwoździu, też została sprzedana. Ojciec rodziny coraz bardziej jest zatroskany i zmartwiony sytuacją finansową. Próbuje jednak ze wszystkich sił, pozyskać pieniądze, które są im tak potrzebne. Przez jakiś czas w domu pozostają jeszcze cenne dla rodziny: rondel, żelazko i moździerz. Przedmioty te są traktowane przez domowników jak święte. Mają swoje stałe miejsce na półce. Szczególnie duże znaczenie dla Wicka ma moździerz. Jego pojawienie się w domu Mostowiaków wiązało się z przyjściem na świat pierworodnego syna. Filip z tej właśnie okazji, kupił swojej żonie piękny moździerz. Anna z niezwykłą starannością dbała o swoje skarby. Nie używała ich zbyt często. Nawet prośba sąsiadki o pożyczenie żelazka zostaje odrzucona, jako niestosowna. Los jednak sprawia, że i na te przedmioty przychodzi pora. Dla chłopców, a szczególnie dla Wicka, jest to wielki szok. Chłopiec traktował ten skarb jak rzecz, która jest „raz na całe życie”. Mama czuje jednak, że nie mają wyjścia. Sprzedaż jest konieczna. Uzyskanie pieniędzy za te drogocenne rodzinne skarby okazuje się trudnym zadaniem. Ciężką sytuację Mostowiaków wykorzystują osoby, takie jak „handel” i inni kupujący, które chcą zyskać kosztem rodziny w potrzebie. Trwają nieustanne tragi. Kupujący zaniżają ceny tylko po to, by wykorzystać okazję i się wzbogacić. W tym niełatwym ich położeniu dostrzegamy jednak, jak bardzo rodzina darzy się miłością. Są gotowi na wiele wyrzeczeń i poświęceń, by móc uratować żonę i matkę. Nawet skrywane w kuferku cenne rzeczy rodziców, takie jak korale i szuba z czerwoną podszewką mamy, brzytwy i c

W noweli Marii Konopnickiej, pod tytułem „Nasza szkapa”, przedstawiono losy ubogiej warszawskiej rodziny Mostowiaków. Narratorem w utworze jest najstarszy z synów, Wicek. Oczami młodego chłopaka poznajemy trudy życia codziennego rodziny, zmaganie się z chorobą matki oraz wielką przyjaźń z tytułową szkapą.
Rodzina Mostowiaków mieszka w skromnym, warszawskim mieszkaniu w suterenie. Filip i Anna to rodzice trzech chłopców – Wicka, Felka i najmłodszego Piotrusia. Ojciec pracuje przy przewożeniu towarów. Pracę tę wykonuje przy pomocy swojego konia. Matka – zwana Anulką, pozostaje w domu ze względu na ciężki stan zdrowia. Kobieta od dłuższego czasu choruje na gruźlicę. Zła sytuacja rodziny pogarsza się z dnia na dzień, ponieważ ojciec traci pracę. W domu panuje ogromna bieda. Czasami nawet brakuje jedzenia czy opału. To powoduje, że rodzina zostaje zmuszona do sprzedaży różnych domowych przedmiotów, by uzyskać fundusze na zakup lekarstw, jedzenia i opału. Na początku sprzedają łóżko, poduszkę i kołdrę chłopców. Uzyskane pieniądze nie zmieniają jednak ich sytuacji. W domu da się odczuć przygnębienie i ciągłe zatroskanie rodziców. Chociaż cała rodzina jest gotowa do wielkich poświęceń, nie przynosi to dobrych rezultatów. W dalszej kolejności muszą sprzedać także inne przedmioty, takie jak: szafa, cztery krzesła, zegar, kożuch, płaszcz, sukienka i itp. Pozbywanie się tych rzeczy nie przynosi dużego zarobku, ani poprawy sytuacji rodzinnej. Matka z każdym dniem czuje się gorzej. Nawet sprzedaż najcenniejszych rodzinnych skarbów, takich jak: żelazko, moździerz i rondel nie poprawia ich sytuacji. Osobą, która upatruje szybkiego zysku w kontaktach z Mostowiakami, jest Żyd zwany „handlem”. To w jego ręce trafia większość sprzedawanych rzeczy. Kiedy Mostowiakowie nie mają

1. Utrata pracy przez głowę rodziny – Filipa.
2. Sprzedaż łóżka, poduszki i kołdry chłopców Żydowi.
3. Nocleg chłopców na sienniku przy piecu.
4. Wizyta doktora u Anulki.
5. Lepsze jedzenie i opał w domu.
6. Natarczywe wizyty Żyda.
7. Sprzedaż szafy „handlowi”.
8. Poszukiwanie skarbów w śmieciach po zabraniu szafy.
9. Znalezisko dzieci: blaszany guzik, stara zardzewiała igła i martwa boża krówka z wyszczerbionymi skrzydełkami.
10. Wbicie dwóch gwoździ przez Filipa i powieszenie na nich sukienek Anny.
11. Pogorszenie stanu zdrowia Mostowiakowej.
12. Ponowna wizyta doktora u Anny.
13. Sprzedaż bejcowanych krzeseł.
14. Wyprawa chłopców z krzesłami do domu Żyda.
15. Poszukiwania przez chłopców rzeczy na sprzedaż.
16. Chęć sprzedaży żelazka, rondla i moździerza przez dzieci.
17. Wspomnienia matki związane z tymi przedmiotami.
18. Sprzedaż kożucha ojca.
19. Przygnębienie Anulki.
20. Kolejna wizyta lekarza i jego zalecenia:
– ciepło w izbie,
– lepsza dieta,
– lekarstwa dla chorej.
21. Chwilowa poprawa sytuacji w domu Mostowiaków (ciepło w izbie, lepsze jedzenie i lekarstwa dla Anny).
22. Komentarze sąsiadek na temat stanu zdrowia Mostowiakowej.
23. Wyprzedaż zawartości kufra rodziców.
24. Ostatni skarb z kufra Mostowiaków – harmonijka ojca.
25. Gra F

„Nasza szkapa” to krótki utwór Marii Konopnickiej, w którym opisała losy biednej rodziny Mostowiaków z Warszawy. Historię poznajemy z opisu Wicka – najstarszego z synów Mostowiaków. Tytułowa bohaterka noweli – szkapa – to ukochany koń i ulubieniec rodziny.
Rodzina opisana w utworze to Filip – ojciec, Anna – matka i trzech synów: Wicek, Felek i Piotruś. Żyją w wielkiej biedzie, w małym mieszkaniu w suterenie. Głowa rodziny zajmuje się przewożeniem towarów przy użyciu swojej klaczy. Nie zarabia zbyt wiele. Dramat zaczyna się wówczas, kiedy Filip traci swoją pracę. W domu, w którym zazwyczaj niewiele było, teraz nie ma prawie nic. Brakuje pieniędzy nie tylko na jedzenie czy opał, ale także na lekarstwa dla Anny, chorej na gruźlicę. Sytuacja życiowa, zmusza rodzinę do sprzedaży różnych domowych przedmiotów, by uzyskać fundusze na bieżące potrzeby domowników. Pierwsze zostaje sprzedane łóżko dzieci, razem z poduszką i kołdrą. Kupującym jest Żyd „handel”. Przez kolejne wersy śledzimy jak rodzina pozbywa się innych przedmiotów, np. szafy, bejcowanych krzeseł, zawartości kufra, cennych rodzinnych pamiątek (rondel, moździerz i żelazko) itp. Wszystko to przyczynia się do rosnącej frustracji rodziców, ponieważ pozyskane pieniądze niewiele zmieniają w ich życiu. Dzieci obserwujące całą sytuację, nie zdają sobie sprawy z powagi ich losu. Traktują całą tę sytuację jak przygodę. Nie znajdują w domu zainteresowania, ponieważ rodziców po

Nowela Marii Konopnickiej pt. „Nasza szkapa” porusza problem biedy w dziewiętnastowiecznej Polsce. To także opowieść o miłości w rodzinie i przywiązaniu rodziny do zwierzęcia.
Matka trzech chłopców: Wicka, Felka i Piotrusia, bardzo ciężko zachorowała. Sytuacja rodziny nie była dobra, ponieważ brakowało pieniędzy na wszystko, także na leczenie. Rodzina żyła w ubogiej izbie, w której panował potworny chłód. Tata chłopców starał się temu zaradzić i sprzedawał wszystkie rzeczy, jakie posiadali, by kupić opał i pomóc kobiecie. Chłopcy bardzo niepokoili się o mamę i pragnęli, by jak najszybciej wyzdrowiała. W domu coraz więcej rzeczy ubywa. Sprzedany został nawet rondel, a potem żelazko i moździerz. Te przedmioty były ważne dla rodziny, ale mimo to dla innych nie stanowiły specjalnie dużej wartości. W ich domu stały na półkach, brane były tylko w Wielki Piątek. Nikt nie chciał tego od nich kupić. W końcu zlitował się nad nimi jakiś handlarz, ale nie poprawiło to sytuacji rodziny. Matka marzła, a na leki nie mogli sobie pozwolić. Kobieta nie miała szans na wyzdrowienie. W końcu ojcu dzieci przyszło do głowy, by sprzedać ukochaną szkapę. Chłopcy nawet nie chcieli o tym myśleć, ale wiedzieli, że to był jedyny sposób, żeby pomóc mamie. Cała rodzina kochała konia i uznawała go za członka rodziny. Gdy dostali pieniądze za szkapę, matce się poprawiało, co dało im nadzieję. Niestety poprawa nie trwała długo, wkrótce pieniądze się skończyły. Pewnej nocy, już wiosną, kobieta zmarła. Ch

Bohaterowie noweli pt. „Nasza szkapa” zamieszkują obrzeża dziewiętnastowiecznego miasta. Należą do grupy jego najbiedniejszych mieszkańców. Mieszkają w biednej izdebce i muszą sprzedać wiele istotnych do życia przedmiotów, by móc poradzić sobie w trudnej sytuacji – choroby matki.
Głównym bohaterem jest Wicek Mostowiak. To spostrzegawczy i pełen energii chłopak. Ma dwóch młodszych braci – Felka i Piotrusia. To jego emocje i obserwacje są opisane w noweli po sprzedaży najważniejszych rzeczy w domu – rondela, żelazka oraz moździerza. Widzimy, że jest pełen empatii. Wspaniale opiekuje się też szkapą. Zawsze ją rozumiał.
Felek jest bardzo wesoły, jednak także wrażliwy i bohaterski. Ten wysportowany chłopak regularnie oddaje Piotrusiowi chleb, mimo że umiera z głodu. Jest też bardzo spostrzegawczy. Dostrzega łzy ojca i płacze po śmierci matki. Jednak ma także złe strony. Sprzedaż sprzętu domowego traktuje jak przygodę, a nawet c

Maria Konopnicka w noweli „Nasza szkapa” przedstawia losy rodziny Mostowiaków.
Główni bohaterowie utworu to Filip i Anna oraz ich synowie – Wicek, Felek i Piotruś. Tytułową bohaterką jest jednak klacz.1) Filip Mostowiak – ojciec i mąż. Mężczyzna z wąsem o wielkiej wrażliwości. Jest pracowity i niezwykle zatroskany o byt swojej rodziny. Zajmuje się przewożeniem wozem piasku i żwiru. Wykorzystuje do tego celu swoją klacz, nazywaną szkapą. Filip jest troskliwym i czułym mężem. Do swojej żony zwraca się serdecznie, nazywając ją Anulką. Bieda w domu oraz choroba małżonki są głównymi powodami jego życiowych zmartwień. Zawsze jest gotowy do poświęceń, np. sprzedaje cenne przedmioty domowe lub osobiste, by zakupić jedzenie oraz lekarstwa dla Anny. To on najbardziej cierpi po stracie ukochanej żony.
2) Anna Mostowiak to żona Filipa i matka trzech chłopców. Kobieta chora na gruźlicę. Większość czasu spędza w łóżku. Czuje się ciężarem dla swojej rodziny. Zdaje sobie sprawę, że jej choroba wymusza poświęcenie na pozostałych domownikach. Bezradna, ale kochająca swojego męża i dzieci.
3) Wicek to najstarszy z synów państwa Mostowiaków i narrator noweli. To energiczny i spostrzegawczy chłopiec. To on wprowadza czytelnika w kolejne rodzinne dramaty. Dzieli się z nami swoimi obserwacjami, na przykład wtedy, kiedy dochodzi do sprzedaży cennego dla niego przedmiotu (moździerza). Wicek najbardziej związany jest bratem Felkiem, bo dzieli ich mała różnica wieku. To z nim śpi na podłodze, bawi się, a także opiekuje się ich ukochaną klaczą. Kocha swoich rodziców i braci, ale najbardziej przywiązany jest do szkapy.
4) Felek to drugi z kolei syn Mostowiaków. Chłopiec jest niezwykle uczynny, radosny i ciekawy świata. Ma bardzo dobre serce (dzieli się chlebem ze swoim młodszym bratem, Piotrusiem). Jest także wrażliwy – dostrzega �

Nowela Marii Konopnickiej pt. „Nasza szkapa” to wzruszająca opowieść, która mówi o śmierci i biedzie, ale także o miłości do zwierząt i rodziny. Życie ludzi w biednej izdebce z chorą osobą jest bardzo trudne. Trzeba sfinansować jej leczenie, dlatego sytuacja rodziny nie była najlepsza.
Bohaterów poznajemy, gdy ojciec trzech chłopców wraca do domu. Panuje w nim chłód i wszędzie dostrzec można ślady wszechobecnej biedy. Mamie chłopców nasilił się kaszel, a ojciec zaczął chodzić po izbie i myśleć, co robić. W końcu sprzedał łóżko chłopców. Niestety, chytry Żyd dał za nie bardzo mało pieniędzy, więc dodał też i poduszkę bez poszewki. Okazało się, że z poduszki się pierze sypie, więc i za to dużo pieniędzy nie uzyskał. Chłopcy zgodzili się oddać kołdrę, ale wciąż było to zbyt mało, by ogrzać dom i kupić jedzenie. Jeszcze tego samego dnia przyszedł doktor i okazało się, że z mamą jest coraz gorzej. Rodzina była tak biedna, że na kolację prawie nic nie jadła. Dzieci zawsze chciały szybko iść do łóżka, by nie czuć głodu i pogrążyć się we śnie.
W końcu nadszedł ten moment, że tata nie wiedział już czym ma przykryć swoje dzieci i jak o nie zadbać. Sprzedał już prawie wszystko. Gdy nadeszła noc ułożył swój płaszcz na sienniku chłopców, by w taki sposób przygotować im posłanie. Tej nocy mama się obudziła, martwiąc o najmłodszego Piotrusia. Wzięła go do łóżka i przytuliła. Rodzina bardzo się kochała.
Kilka dni później przyszedł kupiec i chciał kupić od nich szafę. Ojciec, patrząc na chorą żonę, zgodził się. Pusta przestrzeń po szafie była bardzo ciekawa dla chłopców. Znajdowało się tam mnóstwo przedmiotów, które tak naprawdę były bezużytecznymi śmieciami, ale w ich wyobraźni jawiły się niczym skarby. Beztrosko się bawiły.
Matce chłopców wciąż się jednak pogarszało. Wtedy rodzina pozbywała się kolejnych rzeczy, by mieć pieniądze na jej leczenie i opał. Mąż kobiety sprzedał nawet swój k

Akcja noweli Marii Konopnickiej ,,Nasza szkapa” rozgrywa się w drugiej połowie XIX wieku w Warszawie, w robotniczej dzielnicy Powiśle. Bohaterowie utworu zmagają się z biedą, głodem, chorobami w rodzinie oraz nieprzychylnym losem (np. wykorzystywaniem przez handlarzy żydowskich, którzy widząc kłopoty rodziny Mostowiaków proponują coraz niższe ceny za ich dobytek). Maria Konopnicka w wielu utworach protestowała przeciwko niesprawiedliwościom społecznym, sprzeciwiała się także krzywdom, które dotykają najsłabszych. Walczyła również o prawa kobiet oraz dzieci. Dlatego też była wie

,,Nasza szkapa” Marii Konopnickiej to utwór, w którym chłopiec o imieniu Wicek opowiada losy swojej rodziny. Mostowiakowie mieszkali w biednej dzielnicy Warszawy, na Powiślu. Aby przetrwać musieli wyprzedawać swój i tak już ubogi dobytek.
Rodzina Mostowiaków, to rodzice Anna i Filip oraz trzej synowie Wicek, Felek i Piotruś. Wicek opisuje ubogie życie w nędznej kamienicy. Już na samym początku ojciec chłopców traci pracę przy wożeniu żwiru, którą wykonywał przy pomocy konia. Pozostaję mu tylko przewożenie piasku, ale nie jest już to tak opłacalne. Byli w bardzo trudnej sytuacji, ponieważ mama Anula od dłuższego czasu chorowała na gruźlicę i potrzebowała leków. Żyli w ogromnej biedzie i bardzo często brakowało im na jedzenie czy opał. Doprowadziło to do tego, że musieli zacząć wyprzedawać wyposażenie swojego domu. Na początku sprzedali łóżko i pościel chłopców, którzy nie świadomi sytuacji cieszyli się, że mogą pomóc. Jednak warunki się nie poprawiły i zmuszały rodzinę do kolejnych wyrzeczeń. Musieli sprzedać kolejne przedmioty z domu, szafę i cztery krzesła, a potem nawet kożuch, zegar i kilka innych rzeczy. Żyd zwany ,,handlem” wyczuł, że może zyskać na kolejnych odwiedzinach u Mostowiaków. Bo to głównie on skupywał większość ich dobytku. Pomimo sprzedaży tak wielu rzeczy, ich los wcale nie uległ poprawie. Mama chłopców czuła się coraz gorzej, potrzebowała kolej

,,Nasza Szkapa” Marii Konopnickiej, jest to utwór, który powstał w XIX wieku.
Czas w jakim toczy się akcja to pora zimowa, do wiosny, a nawet wczesnego lata. Rodzina Mostowiaków składająca się z rodziców Filipa i Anny oraz trzech synów Wicka, Felka i Piotrusia, zmagała się z bardzo dużą biedą. Na samym początku akcji, ojciec chłopców tarci pracę, a mama zmaga się z bardzo ciężką chorobą gruźlicą.
Akcja toczy się w Warszawie, w jednej z najbiedniejszych dzielnic na Powiślu. Przeważająca część historii odbywa się, w izbie rodziny Mostowiaków. Mieści się ona w bardzo ubogiej kamienicy. Jest to skromne i malutkie mieszkanie na poziomie piwnicy, w którym bardzo czuć wilgoć. W izdebce tej jest mało gabarytów, ale pomimo mocno dokuczającej nędzy, rodzina jest zmuszona do wyprzedawania nawet tego. Zaczyna się od sprzedaży łóżka chłopców, pościeli i szafy. Jednak nie

AutorMaria Stanisława Konopnicka urodziła się 23 maja 1842 roku, a zmarła 8 października 1910 roku. Była polską poetką i nowelistką, krytyczką literacką, publicystką i tłumaczką. Tworzyła pod pseudonimami Ko-mar, Jan Sawa, Marko, Jan Waręż, Mruczysław Pazurek. Wśród wielu jej utworów najbardziej znane są nowele („Dym”, „Mendel Gdański”, „Nasza szkapa”, „Miłosierdzie gminy”), utwory dla dzieci („O Janku Wędrowniczku”, „O krasnoludkach i o sierotce Marysi”, „Na jagody”, „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko”), zbiory wierszy i poematy (w tym „Rota”).Gatunek„Nasza szkapa” jest nowelą. To krótki jednowątkowy utwór napisany prozą. Jest zwarty kompozycyjnie, ma wyraźnie zarysowaną akcję, punkt kulminacyjny i puentę. Dotyka tematów społecznych. Ma charakter utylitarny – zwraca uwagę na problemy ludzi biednych.Geneza utworuNowela Marii Konopnickiej opublikowana została w roku 1890. W tym pozytywistycznym utworze można dostrzec utylitaryzm charakterystyczny dla epoki. Autorka chciała uwrażliwić swoich odbiorców na losy ludzi biednych. Pokazywała czytelnikom, czym są ubóstwo, ciężka praca ponad siły i za niewielkie wynagrodzenie, choroby wynikające z niedożywienia oraz trudności ze zdobyciem wykształcenia. Zwracała uwagę odbiorców na ludzkie tragedie. Czas i miejsce wydarzeńCzas wydarzeń nie jest dokładnie określony (to okres od późnej jesieni i zimy do wiosny). Prawdopodobnie akcja ma miejsce w drugiej połowie XIX wieku. To w tym czasie żyła i tworzyła Maria Konopnicka, która przenosiła swoje obserwacje rzeczywistości na karty noweli.Miejscem akcji jest Warszawa, a konkretnie najbiedniejsza jej dzielnica, Powiśle. Większość wydarzeń rozgrywa się w izbie Mostowiaków, w suterenie – mieszkaniu bardzo ubogim, zimnym, zawilgoconym, pozbawionym wygód, a z każdą chwilą również kolejnych sprzętów, nawet tych najpotrzebniejszych i dla rodziny najcenniejszych.Bohaterowie1. Filip Mostowiak – ojciec rodziny; tylko on pracuje; wozem zaprzężonym w szkapę przewozi żwir i piasek; jest kochającym mężem i ojcem; to człowiek wrażliwy – przejmuje się chorobą żony, biedą, losem swoich dzieci; do chorej żony woła lekarza, kupuje dla niej leki, szykuje nieco lepsze jedzenie; musi wyprzedawać z domu różne rzeczy – łóżko, szafę, krzesła, ubrania, sprzęty; musi też sprzedać szkapę – żywicielkę rodziny, przyjaciółkę dzieci;
2. Anulka Mostowiak – matka i żona; choruje od dłuższego czasu; leży w łóżku; choruje, ponieważ mieszka w zimnej i wilgotnej suterenie i nie może dobrze się odżywiać, wizyty lekarza i leki niewiele dają; kobieta umiera;
3. Felek Mostowiak – jeden z synów; chłopiec wesoły, energiczny, wysportowany; jest wrażliwy – dostrzega smutek i cierpienie ojca, oddaje młodszemu bratu swój chleb, płacze po śmierci mamy; nie wszystko właściwie rozumie – sprzedaż sprzętów traktuje jak przygodę, wyzwanie, pogrzeb mamy jako atrakcję, zwłaszcza ze względu na spotkanie ze szkapą;
4. Wicek Mostowiak – narrator opowiadania; jeden z synów; jest energiczny, ciekawski; jest obserwatorem rzeczywistości, komentuje to, co widzi i przeżywa;
5. Piotruś Mostowiak – najmłodszy syn; wymaga opieki i troski; czasem śpi z matką; dostaje większe porc