Opium w rosole

Recenzja książki ,,Opium w rosole” Małgorzaty Musierowicz
Książkę ,,Opium w rosole” dostałam na Dzień Dziecka. Z początku tytuł nie wydawał
mi się zbyt przekonujący, lecz i tak postanowiłam przeczytać tę książkę od razu. Kiedy
więc zaczęłam brnąć przez pierwsze zdania, tak się wciągnęłam w akcję, że od razu
uznałam, iż moje pierwsze przypuszczenia co do owej historii były nieprawidłowe.
,,Opium w rosole” Małgorzaty Musierowicz jest jedną z dwudziestotrzytomowego cyklu książek.
Akcja książki dzieje się w Poznaniu (przede wszystkim na ulicy Roosevelta) i opowiada o przeróżnych osobach i charakterach ponurych, żartobliwych, a nawet złowieszczych. Jedną z bohaterek pierwszoplanowych jest zakręcona (,,postrzelona”) licealistka Janina Krechowicz, nazywana przez wszystkich Kreska, która mieszka w kamienicy na Roosevelta. Pojawia się również Maciek Ogorzałka, jej bliski sąsiad, obiekt zauroczonych spojrzeń dziewczyny, uczęszczający do tego samego liceum.
Dużą część historii zajmuje także mała dziewczynka, za każdym razem ukrywająca się pod innym nazwiskiem. Pełni ona ważną rolę w życiu Kreski, będąc przy tym jej ulubienicą.
Kreska lubi swoje liceum, lecz niezbyt jej odpowiada niemiła, bardzo surowa nauczycielka, która nie aprobuje jej zachowań i zdania osobistego.
Nie wiem, czy każdemu odpowiadają tego typu historie, więc postaram się przytoczyć tutaj fragment książki, by ukazać jej klimat:
,,W nocy spadł olbrzymi śnieg. Teraz, w południe, niebo było już czyste: wysokie, szafirowe i pełne chwały. Mróz jak triumfalne solo na piszczałce przeszywał powietrze, a słońce z euforią

Aurelia Jedwabińska – Jedną z bohaterek pierwszoplanowych jest sześcioletnia Aurelia. Dziewczynka jest córką bogatych ludzi, którzy w ogóle się nią nie opiekują i nie zwracają na małą uwagi. Dziewczynce nie smakują obiady, które przygotowuje dla niej opiekunka, więc codziennie, przybierając inne nazwisko, odwiedza różne mieszkania w pobliżu prosząc o ,,obiadek” i pilnując się, by nie wydać swojej prawdziwej tożsamości.
Zaprzyjaźnia się z państwem Borejko, z rodziną Lewandowskich oraz z niejaką Kreską, która podoba jej się najbardziej. To dzięki tym wizytom wkrótce mama zrozumie, że powinna spędzać z córką więcej czasu.

Janina Krechowicz – wśród przyjaciół pod pseudonimem Kreska. Jest szczera, zabawna, prawdomówna i pochodzi z ubogiej rodziny. Mieszka razem z dziadkiem, który niegdyś uczył w tym samym liceum, do którego ona sama aktualnie uczęszcza.
Kresce źle idzie nauka i dostaje same gorsze oceny. Z pomocą w uzyskaniu lepszych zwykle pomaga jej przyjaciel, Maciek Ogorzałka, mieszkający niedaleko.

Maciej Ogorzałka – bliski przyjaciel Kreski. Rozgarnięty osiemnastolatek, lubujący się w romantycznych sytuacjach i sentymentalnych dziewczynach. Jest prz

NIEDZIELA, 30 STYCZNIA 1983
1.
Osiemnastoletni Maciek Ogorzałka, pewnego dnia idąc przez zaśnieżone ulice Poznania, dostrzega, że równo z nim idzie jakaś dziewczynka. Mała najwyraźniej go naśladowała – powtarzała każdy jego najmniejszy ruch, co zaczęło działać chłopakowi na nerwy.
2.
Mała dziewczynka, przedtem stale podążająca za Maćkiem, odwiedza nieznanych wcześniej państwa Lewandowskich, mieszkających w kamienicy na Roosevelta. Przedstawia się jako Genowefa Lompke i oznajmia, że „przyszła na obiadek”. Lewandowscy słuchają wyrecytowanego przez dziewczynkę wierszyka.
3.
Młody syn Lewandowskich, Sławek, postanawia odprowadzić Genowefę do domu. Przy bramie spotyka jednak sąsiadkę, Idę Borejko, w której jest zakochany. Zaczynają rozmawiać o swojej miłości, a Genowefa marznie. Żegna się i idzie do domu sama.
WTOREK, 1 LUTEGO
1.
Maciek w cudownym nastroju wraca ze sklepu. W pewnym momencie zauważa śliczną dziewczynę idącą nieopodal. Postanawia się z nią zapoznać. Jej śladem podąża aż do Opery. Kupuje dwa bilety na tę samą sztukę, co ona. Wychodząc, przewraca się na schodach. W tym czasie piękność znika, a przed nim stoi ta dziwna dziewczynka.
2.
Do zagraconego mieszkania Maćka przychodzi koleżanka, Janka Krechowicz – Kreska (Dziewczyna od roku mieszka w sąsiedztwie z dziadkiem, byłym profesorem Maćkowego liceum). Odwiedza go zawsze, gdy ma problemy z matematyką. Kreska dostrzega dwa bilety na stole. Maciek postanawia pójść wraz z nią do Opery, a sam znaleźć tajemniczą dziewczynę.
3.
Zagadkowa dziewczyna, Matylda Stągiewka, wracając do domu widzi dziwną dziewczynkę, która podąża za nią krok w krok. Z początku nie dostrzega w tym nic szczególnego. Kiedy się odwraca, mała pokazuje jej język.
4.
Matylda dostaje od matki kartkę, na której napisała, żeby nie kupowała biletów do Opery. Matylda oddzwania, że już kupiła i wybierze się tam z jakąś koleżanką lub kolegą. Nie zauważa, że przez szybę zagląda do kuchni mała dziewczynka.
5.
Matylda słyszy dzwonek. Bez pośpiechu otwiera drzwi. Na progu stoi mała Genowefa. Oznajmia, że przyszła „na obiadek” i tym razem przedstawia się Genowefa Trombke. Dziewczyna nie wie, co począć. Bardzo się denerwuje, kiedy okazuje się, że mała nie jest siostrą żadnego z jej kolegów. Postanawia wybrać się wraz z nią do Opery.
6.
Maciek i Kreska umawiają się w holu Opery. Maciek jest zestresowany, kiedy widzi, jak na tę okazję dziewczyna się wystroiła. Po krótkiej sprzeczce dotyczącej ich ubrań, w końcu Kreska, chwytając chłopaka za rękaw, zaciąga go na widownię.
7.
Maciek rozgląda się po sali, wypatrując jasnowłosej piękności. Kiedy jednak po zamknięciu drzwi Matylda nie przychodzi, chłopak traci nadzieję. Nagle otwierają się boczne drzwi i wchodzi owa dziewczyna. Maciek oddycha z ulgą. Widzi, że wchodzi ona z kimś jeszcze.
8.
Po ukończeniu pierwszego aktu, Maciek uprasza Kreskę, by poszła z nim do bufetu na czekoladę – widzi bowiem, że i piękna dziewczyna tam idzie. W barze zauważa, że dziewczyna przyszła z tym okropnym dzieciakiem! Genowefa podbiega do Maćka, który zaczyna rozmowę z Matyldą. Proponują zamianę – Matylda zostanie z Maćkiem, a Kreska zaopiekuje się Genowefą.
9.
Genowefa zachwyca się łysym dyrygentem, siedząc z Kreską w rzędzie. Twierdzi, że mężczyzna nawet do niej mrugnął. Tymczasem biedna Kreska rozmyśla – jej cudowne zauroczenie legło w gruzach! I to przez jakąś Matyldę! Nagle na widowni rozlega się szmer – otóż mała dziewczynka właśnie pogładziła rączką białą łysinę dyrygenta.
10.
Genowefa dostaje ataku śmiechu, więc wraz z Kreską opuszczają widownię. Kreska dopytuje się, z jakiego powodu zaczęła klepać dyrygenta. Kiedy już zbierają się do wyjścia, Kreska przypomina sobie, że dała Maćkowi numerek od szatni, więc nie będzie mogła wziąć płaszcza. Na szczęście szatniarka ją pamiętała. Kreska odprowadza Genowefę do domu i, biegnąc do własnego mieszkania, nie zdradza Genowefie, gdzie mieszka.
NIEDZIELA, 13 LUTEGO
1.
Jako że państwa Lewandowskich nie ma w domu, Genowefa postanawia odwiedzić rodzinę Idy Borejko, którą wcześniej poznała. Zaznajamia się również z trzema jej siostrami, pannami Patrycją i Natalią, oraz Gabrielą, która rozwiodła się z niejakim Pyziakiem. Ilekroć mała próbuje wspomnieć o rozmowie Idy ze Sławkiem, dziewczyna się na nią denerwuje.
2.
Zawiedziona Kreska odwiedza Gabrysię Borejko, która rozwiodła się kiedyś ze świeżo poślubionym mężem. Dziewczyna ma nadzieję, że Gabriela zdradzi jej jakiś sposób na kłopoty sercowe. Kobieta proponuje trochę popłakać.
3.
Płacz przynosi dziewczynom ulgę. Pani Borejko przynosi ciasto. Nagle w drzwiach pojawiają się Natalia z Patrycją, a za nimi Genowefa. Genowefa bardzo się cieszy na widok Kreski i rzuca się jej w objęcia. Po jej wyjściu, Gabrysia, Kreska i pani Borejko długo rozmawiają o dziwnej dziewczynce. Pani Borejko prosi Kreskę o odprowadzenie jej do domu.
4.
Jednak Kreska nie spełnia prośby pani Borejko – zaprasza Genowefę do kawiarni Horteks. Nagle Kreska zauważa coś strasznego – niedaleko spacerują, poszukując wolnego miejsca, Maciek Ogorzałka i Matylda! Nie mogą jej zobaczyć. Dostrzega go jednak również Genowefa i z miejsca przywołuje Maćka. Kiedy Maciek i Matylda chcą usiąść obok, Kreska wychodzi.
ŚRODA, 16 LUTEGO
1.
Brat Maćka, pan Piotr, wracając do domu, zastaje na schodach płaczącą dziewczynkę. Zaprasza ją do domu. Mała smaży pyszne jajka, a pan Piotr dowiaduje się, że nauczył ją tego ojciec – pracujący w hotelu Merkury.
2.
Genowefa podczas odwiedzin u pana Piotra dowiaduje się różnych rzeczy (przede wszystkim, do czego służy wędka). Ucinają sobie pogawędkę. Genowefa proponuje panu Piotrowi, by ożenił się z Gabrielą Borejko.
3.
Maciek po powrocie do domu zachowuje się bardzo dziwnie i przez przypadek wyrywa mu się imię Matyldy. Pan Piotr domyśla się, że jego młodszy brat jest zakochany w jakiejś dziewczynie i robi mu się przykro, że Maciek nie dostrzega nic wartościowego w Kresce.
4.
Maciek umawia się z Matyldą na randkę. Dziewczyna chce wiedzieć, czy on ją kocha. Maciek twierdzi, że tak ważnego słowa „nie należy nadużywać”, ale w końcu przytakuje. Umawiają się na kolejny wypad, a na pożegnanie Maciek całuje jej dłoń.
CZWARTEK, 17 LUTEGO
1.
Dziadek Kreski od paru dni ma wysoką gorączkę. Bardzo źle się czuje i choć Kreska próbuje go (a raczej samą siebie) przekonać, że zdrowieje, to jednak poprawy nie widać. Dziewczyna pragnie dłużej zostać z dziadkiem i porozmawiać, ale niestety musi się zbierać do szkoły.
2.
W drodze do szkoły Kreska rozmyśla o Maćku. Nagle spotyka go osobiście. Jednak chłopak pyta tylko o matmę, co bardzo ją irytuje. Postanawia go ignorować, i tak też czyni – mija Maćka bez słowa, choć w głębi serca się przeciw niemu buntuje.
3.
Kreska, jak reszta klasy, nie lubi swojej wychowawczyni, Ewy Jedwabińskiej. Kobieta jest bardzo surowa i nie potrafi otworzyć przed uczniami serc. Kresce trudno znieść godzinę nudy, lekcję wychowawczą, podczas której cała ta Ewa Jedwabińska stoi sztywno i gada jakieś bzdury.
4.
Pani Ewa rozdaje uczniom kartki testowe. Temat testu brzmi ,,Co wiem o swoich rodzicach?”. Ale Kreska, której rodzice nie żyją, oraz pewien uczeń o nazwisku Lelujka, wyrażają sprzeciw. Ów Lelujka wyraża niemiłą opinię na ten temat tak głośno, że słyszy to również Ewa i każe mu wyjść z klasy.
5.
Stary dziadek Kreski po południu czuje się lepiej. Z troską ogląda zdjęcia rodziców wnuczki i rozmyśla o niej – o młodej, pełnej życia dziewczynie. Zjada nawet ciasto, które Kreska specjalnie dla niego przygotowała. W końcu zasypia.
6.
Dziadek budzi się i czuje, że ktoś mu się przygląda. Nad nim stoi jakaś dziewczynka i rzeczywiście patrzy na niego uważnie. Mała wyjaśnia, że wpuściła ją tu jakaś pani, ale skoczyła jeszcze po kwiaty. Dziadek domyśla się już, o kogo chodzi. Na progu stoi Gabrysia Borejko.
7.
Gabrysia jest starą uczennicą profesora i z przyjemnością rozmawiają razem. Kiedy wspominają coś o Jance, Genowefie zaczynają błyszczeć oczy. Pyta się, czy to Kreska, i jest przeszczęśliwa, gdy uzyskuje odpowiedź twierdzącą.
8.
Kreska zaprzyjaźnia się z Jackiem Lelujką. Kiedy ten odprowadza ją do domu dziewczyna dowiaduje się, że chłopak mieszka na osiedlu Norwida, w nowych blokach – tam, gdzie Genowefa. Jednak Jacek nie znał nikogo o nazwisku Pompke lub Bombke.
9.
Stary profesor słyszy dzwonek do drzwi. Wchodzi jakaś kobieta – jego była uczennica. W końcu dziadek przypomina sobie, któż to taki – Ewa Marcinkowska. Ewa informuje go, że nazywa się teraz Jedwabińska i ma sześcioletnią córeczkę, Aurelię. Zapytana o zawód odpowiada, że poszła w jego ślady.
10.
Kreska opowiada dziadkowi całą historię, która wydarzyła się w szkole. Dziewczyna jest zdziwiona, że to dawna uczennica dziadka. Stary profesor twierdzi, że powinna inaczej traktować nauczycielkę. Uważa, że kobieta nie jest niedobra, tylko połamana i nieszczęśliwa.
11.
Maciek zaprasza Matyldę do swojego mieszkania w suterenie. Cały czas zastanawia się, czy ją pocałować – w końcu to robi i, o dziwo, nie odczuwa niczego niezwykłego, jak się tego wcześniej spodziewał. I akurat w tym momencie przyłapuje ich Genowefa. Maciek jest wściekły i każe jej już nigdy nie zbliżać się do jego domu.
PIĄTEK, 18 LUTEGO
1.
Ewy Jedwabińskiej nie ma w szkole i zamiast niej pojawia się przystojny, młody praktykant. Po lekcji Jacek zaczepia Kreskę i twierdzi, że gdyby nie pani Ewa („Ewcia Sopel”) ich klasa byłaby naprawdę fajna. Kreska, choć przychodzi jej to z trudem, staje w obronie nauczycielki.
2.
Kreskę odprowadza do domu Lelujka. Przypadkiem Maciek Ogorzałka widzi, jak Jacek cieplej owija jej szalik wokół głowy, i bynajmniej nie jest tym zachwycony. Jednak oni go ignorują. Maciek prosi Kreskę, by wpadła do niego z matmą. Potem odwraca się i idzie.
3.
Pani Ewa odwiedza panią Lelujkową, by naskarżyć na jej syna. Trudno jej przekonać panią Lelujkową co do błędu jej syna – kobieta twierdzi, że teraz Jacek sprawuje się znacznie lepiej. Okazuje się, że najstarsza córka pani Lelujki uczyła się u profesora Dmuchawca, dziadka Kreski.
4.
Genowefa przychodzi do państwa Lewandowskich i robi wielką gafę – otóż wspomina przy stole o słowach Sławka, kiedy wyznawał Idzie miłość. Sławek jest na nią zły, a z kolei ojciec gniewa się na Sławka – uważa, że jest zbyt biedny, by wziąć teraz za żonę dziewczynę, która w dodatku studiuje medycynę.
5.
Wychodząc z kamienicy, zapłakana Genowefa natyka się na Maćka, któremu niespodziewanie robi się jej żal. Zapewnia małą, że bardzo ją lubi, i zaprasza ją do domu, by ugotowała jemu i Piotrowi obiad.
6.
Genowefa przygotowuje zupę dla Maćka i Piotra. Maciek mówi dziewczynce, że prawdopodobnie zaraz przyjdzie Kreska. Genowefa szalenie się cieszy i postanawia zostać dopóki nie przyjdzie jej ukochana Kreseczka.
7.
Jednak Kreska nie przychodzi. Genowefa ze smutkiem opuszcza mieszkanie. Maciek rozmyśla o Kresce – dlaczego nie przyszła? Co ją dotknęło? W końcu uznaje, że dziewczyna jest po prostu zazdrosna.
8.
Kiedy Maciek przychodzi do Kreski, zastaje ją zapłakaną. Dziewczyna wyjaśnia, że boi się

Plan wydarzeń:1. Aurelia Jedwabińska na tropach Maćka.
2. Obiadek u państwa Lewandowskich.
3. Miłosne wyznanie Sławka.
4. Spotkanie Maćka z Matyldą.
5. Wieczór w operze.
6. Wizyta Genowefy i Kreski u Borejków.
7. Podwieczorek w ,,Horteksie”.
8. Pierwszy obiad Aurelii u Piotra Ogorzałki.
9. Rozmowa braci Ogorzałków.
10. Lekcja matematyki z panią Jedwabińską.
11. Ankieta klasowa.
12. Przyjaźń Janki i Jacka.
13. Wizyta Genowefy u profesora Dmuchawca.
14. Spotkanie Ewy Jedwabińskiej z profesorem.
15. Krytyka Matyldy odnośnie wyglądu mieszkania Maćka.
16.

Powieść „Opium w rosole” opowiada zabawną i zarazem wzruszającą historię sześcioletniej Aurelii Jedwabińskiej.
Akcja książki rozgrywa się w Poznaniu w dzielnicy Jeżyce.
Aurelia ma zamożnych, zapracowanych rodziców – Eugeniusza i Ewę Jedwabińskich. Mieszkają razem w blokach przy ulicy Norwida. Mała dziewczynka ma wszystko, czego jej potrzeba, oprócz czasu i miłości rodziców. Zajmuje się nią wynajęta opiekunka, sąsiadka. Aurelia jednak biega samopas po ulicach Poznania. Poznaje nowych znajomych, wpraszając się do nich na „obiadki” i podając się za Genowefę. Rodzice i opiekunka nic o tym nie wiedzą.
Aurelia poznaje Maćka Ogorzałkę, który zauroczył się w tajemniczej Matyldzie Stągiewce. Maciek zaprasza

Powieść pt. ,,Opium w rosole” Małgorzaty Musierowicz zaczyna się w pewien mroźny wieczór 30 stycznia 1983 roku, a kończy 17 marca 1983 roku. Akcja dzieje się w poznańskiej dzielnicy Jeżyce, pełnej starych kamienic, tramwajów i ruchliwych ulic.
Główny wątek ma miejsce na ulicy Roosevelta, ale pojawiają się również: Opera, Most Teatralny, ulica Krasińskiego, osiedle Norwida, Szpital Raszei. Akcja obejmuje jedynie Poznań, a sytuacje raczej nie dzieją się z dala od dzielnicy Jeżyce.
Autorka bardzo obrazowo opisuje miejsce, w którym mieszkała przez całe życie – ruchliwe ulice, ale również ciche uliczki i zaułki. Nie brak atmosfery niepokoju przy zwiedzaniu Szpitala Raszei, a kiedy przenosimy się do sympatycznych mieszkań w starych kamienicach, czujemy emanującą z nich prz

„Opium w rosole” to niesamowita, wzruszająca powieść napisana przez słynną polską pisarkę – Małgorzatę Musierowicz. Kobieta urodziła się 1945 roku i i żyje do dziś, czyli 75 pięknych lat, które wykorzystała w stu procentach. Może się chlubić swą niesamowitą rodziną oraz wieloma docenianymi przez krytyków książkami. Kobieta jest autorką również innych fascynujących utworów, takich jak: „Kwiat kalafiora”, „Język trolli” czy kultowe „Dziecko piątku”.
Omawiana dziś książka jest 5 częścią kilkunastotomowego, niesamowitego cyklu „Jeżycjada”. Za każdym razem opowiada o innej osobie z rodziny Borejków. Tym razem powieść skupia się na kompletnie innym bohaterze, a mianowicie na niejakiej Aurelii Jedwabińskiej. Powieść różni się na tle innych, ponieważ tym razem główna postać nie pochodzi z rodziny Borejków, lecz wokół nich rozgrywa się cała akcja.
Aurelia Jedwabińska była sprytną i towarzyską 6-letnią dziewczynką, pochodzącą z bardzo bogatej rodziny. Miała wszystko o czym tylko marzyła, z wyjątkiem cennego czasu jej rodziców. Byli oni zapracowanymi ludźmi, a swą jedyną pociechę wiecznie oddawali pod opiekę niani, której dziewczynka nie lubiła, a szczególnie jej obiadów. Dlatego często chodziła po mieście, podszywając się pod kompletnie inną osobę, niż była, to znaczy za każdym razem zmieniała tożsamość. Szukała domów, żeby zjeść obiad i poznać kogoś z kim mogłaby się zaprzyjaźnić oraz stworzyć głęboką więź. Pewnego dnia dzięki śledzeniu chłopca o imieniu Maciek poznaje rodzinę państwa Lewandowskich, którzy byli dla dziewczynki bardzo mili i to do nich przychodziła najczęściej.
Pewnego dnia Maciek Ogorzałka przechadzając się ulicami po mieście, nie spodziewał się, że spotka piękną dziewczynę, która go tak oczaruje, że postanowił iść jej śladami. Tym oto sposobem dotarł do Opery, gdzie zobaczył, że dziewczyna kupiła dwa bilety, więc długo się nie zastanawiając zrobił to samo. Niestety wychodząc potknął się przez Aurelię, która akurat znalazła się na jego drodze i przewrócił, co wywołało śmiech u dziewczyny. Za

„Opium w rosole” to niesamowita, wzruszająca powieść, napisana przez zdolną, polską pisarkę – Małgorzatę Musierowicz. Kobieta urodziła się zimą 1945 roku i przeżyła do dziś 75 cudownych lat. Odniosła ogromny sukces w karierze zawodowej. Autorka może pochwalić się udaną rodziną oraz wieloma pięknymi książkami, takimi jak „Kwiat kalafiora”, „Dziecko piątku” oraz „Kłamczucha”. Do tego jest ona twórczynią kilkunastotomowego cyklu pod tytułem „Jeżycjada”, który podbił serca wielu fanów tego typu powieści.
Książka ma gatunek fikcyjny i ukazuję wiele interesujących oraz niesamowitych bohaterów.
Aurelia Jedwabińska była jedną z głównych bohaterek. Sześciolatka pochodziła z bardzo bogatej rodziny, tak naprawdę miała wszystko o co tylko poprosiła, z wyjątkiem czasu jej rodziców. Szczególnie brakowało jej obecności mamy, zatraconej w swojej pracy. Dziewczynka posiadała piękne, czarne włosy, była dość ładna oraz chodziła w drogich, zagranicznych ubraniach. Podczas nieobecności rodziców, zostawała pod opieką niani, za którą nie przepadała, dlatego często chodziła po domach innych ludzi, na tak zwane „obiadki”, gdzie podawała się za kompl

„Opium w rosole” to według mnie, niesamowita, wzruszająca powieść, napisana przez słynną, polską pisarkę Małgorzatę Musierowicz w XX wieku, a wydaną 1986 roku. Kobieta urodziła się 7 stycznia 1945 roku i do dziś przeżyła 75 niesamowitych lat, w których założyła szczęśliwą rodzinę oraz rozwijała swe umiejętności pisarskie i prozatorskie. Jest twórczynią niesamowitego cyklu „Jeżycjada”, którego omawiana dzisiaj książka jest piątą częścią.
Główną bohaterką utworu jest Aurelia Jedwabińska. Sześciolatka pochodzi z bogatej rodziny i tak naprawdę ma wszystko, o czym tylko sobie pomarzy, z wyjątkiem czasu i miłości swoich rodziców. Podczas ich nieobecności opiekowała się dziewczynką niania, jednak Aurelia unikała jej i zamiast spędzania z nią czasu, chodziła na tak zwane „o

”Opium w rosole” problematyka
Powieść pod tytułem ”Opium w rosole” Małgorzaty Musierowicz, kontynuacja bestsellerowej serii ”Jeżycjady”, opowiada o poznańskich rodzinach i ich codziennych problemach. Porusza ciekawą problematykę kłopotów młodzieży i ich wzajemnych relacji, a także emocji, które towarzyszą im w różnych sytuacjach. Małgorzata Musierowicz napisała książkę w języku literackim, humorystycznym i niepozbawionym napięcia.
Główna bohaterka powieści, Janina Krechowicz – nazywana przez wszystkich ”Kreska” z powodu swojego nazwiska – pół roku wcześniej przeprowadziła się do Poznania z Wrocławia i zamieszkała w kamienicy na Roosevelta wraz z dziadkiem. W Liceum Ogólnokształcącym poznała Maćka Ogorzałkę, który miał z nią wiele wspólnego i wkrótce stał się miłością życia dziewczyny.
Bohaterowie przeżywają swoje drobne smutki, radości, rozterki miłosne. Kreska jest ofiarą nieodwzajemnionej miłości, przez co wylewa wiele łez. Maciek zdaje się kochać inną dziewczynę – Matyldę Stągiewkę – która w rzeczywistości nie jest taka miła, jaka się wydaje.

Losy wszystkich bohaterów w dziwny sposób łączy ze sobą cienką nicią sześcioletnia Genowefa, która tak naprawdę nazywa się Aurelia Jedwabińska. Dziewczynka mocno przeżywa, że jest nielubiana i niedoceniana przez matkę, co bardzo odbija się na jej życiu towarzyskim. Bohaterowie występujący w książce, niektórzy znani z poprzednich części cyklu, znają ją jako Genowefę Bombke vel Pompke. Geniusia przychodzi do przeróżnych osób na obiad, gdyż nie smakują jej posiłki, które dostaje u opiekunki. Dzięki temu to właśnie Genowefa – czy raczej Aurelia – najlepiej orientuje się w problemach rodzin, które odwiedza.

Losy bohaterów bardzo naturalnie wzajemnie się przeplatają – w książce mowa jest o wielu osobach, których życia zwykle w jakiś sposób się ze sobą związują. I nie zawsze jest to małżeństwo – są to również silne nici przyjaźni i pr

Przedstawiam najważniejsze informacje dotyczące utworu Małgorzaty Musierowicz pod tytułem „Opium w rosole”:

Tytuł: Opium w rosole

Tytuł oryginału: Opium w rosole

Język oryginału: polski

Autor: Małgorzata Musierowicz

Rok opublikowania: 1986

Rodzaj literacki: epika

Gatunek literacki: fikcja

Czas akcji: nieokreślony

Miejsce akcji: Jeżyce w Poznaniu

Najważniejsi bohaterowie:
1.) Kreska – Janina Krechowicz – główna bohaterka
2.) Maciek Ogorzałka
3.) Piotr Ogorzałak
4.) Jacek Lelujka
5.) Ewa Jedwabińska
6.) Aurelia Zofia Jedwabińska
7.) Matylda Stągiewka
8.) Gabrysia Borejko
9.) Ida Borejko
10.) Sławek Lewandowski
11.) Prof. Czesław Dmuchawiec – dziadek głównej bohaterki
12.) Pani Borejkowa

Streszczenie:
Główna bohaterka – Kreska – chodzi do szkoły, w której kiedyś uczył jej dziadek. Nie ma tam zbyt wielu przyjaciół i czuje się w niej źle, zwłaszcza dlatego, że nie ma zbyt dobrych relacji z wychowawcą jej klasy, która nie traktuje dzieci w odpowiedni sposób. Janina nie radzi sobie na d

Czego pragną ludzie? Sukcesów, spełnienia, poczucia bezpieczeństwa, a może mocnych wrażeń? Tytuł powieści Małgorzaty Musierowicz „Opium w rosole” odsyła nas do dwóch skojarzeń. Oba znajdują się na przeciwległych biegunach i ich połączenie wydawałoby się niemożliwym. A jednak. Opium to środek odurzający. Z kolei rosół to tradycyjna zupa, która często gości na niedzielnym stole. Takie zestawienie sugeruje, że to, co uzależniające, ale w pozytywnym sensie, to ciepło domowego ogniska i radość z bycia razem.
Aurelia Jedwabińska, mimo że ma dopiero sześć lat, swoją mądrością życiową mogłaby obdzielić wielu dorosłych. Dziewczynka wie, że bliskość drugiego człowieka, zainteresowanie jego sprawami, życzliwość i okazywanie serca to wartości, które sprawiają, że czujemy się szczęśliwi. Niestety, jej rodzice – Ewa i Eugeniusz Jedwabińscy – nie poświęcają jej czasu, są wobec niej obojętni, chłodni i nieczuli. W rezultacie sześciolatka czuje się samotna i zagubiona we własnym domu. Jedyne czego pragnie to miłość, której musi szukać po obcych domach.
Powieść obyczajowa „Opium w rosole”, mimo że jej akcja została umiejscowiona w ściśle określonym czasie, zyskuje wymiar uniwersalny i ponadczasowy. Autorka każdy z rozdziałów opatrzyła adnotacją, kiedy rozgrywa się jego akcja. Stąd wiemy, że losy bohaterów śledzimy od 30 stycznia do 17 marca 1983 roku.
Ich zmagania przypominają oczywistą prawdę, że każdy z nas ma tę samą naturę – chce kochać i być kochanym. Z tym większym przejęciem śledzimy losy Aureli, która czuje się niekochaną i odrzuconą. Jej mama, Ewa Jedwabińska, jest nauczycielką matematyki. Jednocześnie robi doktorat z psychologii. Wydawać by się mogło, że jako osoba wykształcona, będzie umiała zrozumieć potrzeby własnej córki. Niestety, teoretyczna wiedza z zakresu psychologii oraz pedagogiczne wykształcenie niezbędne do podjęcia pracy w szkole nie znajdują odzwierciedlenia w jej czynach. Matka świadoma jest błędów, jakie popełnia, chciałaby umieć okazywać uczucia, ale tego nie potrafi. Dziewczynka w poszukiwaniu miłości i zrozumienia udaje się do obcych ludzi. W domu Borejków czuje się tak, jak powinna czuć się pod dachem swojego mieszkania czy w ramionach rodziców. Miłość sprawia, że świat staje się piękniej