Pamięć i tożsamość

Po przeczytaniu tej książki możemy stwierdzić, że jest naprawdę warta zwrócenia uwagi. Opisywane refleksje naszego wspaniałego rodaka skłaniają nas do rozważania i zastanawiania się nad naszym życiem. Ile jest zła, nienawiści wobec drugiego człowieka. A czy tak naprawdę uczył papież? Jan Paweł II był wspaniałym człowiekiem, który pragnął za wszelką cenę jedności na całym świecie,

„Pamięć i tożsamość” autorstwa Jana Pawła ll, to książka, w której występują głównie rozmowy z jej autorem.

Na początku rozmówcy pytają Jana Pawła ll o sens prawdziwej eksplozji zła, która miała miejsce w XX wieku.
Jako odpowiedź na zadane pytanie papież przywołuje przypowieść o pszenicy i kąkolu. W niej, słudzy pytając gospodarza, czy mają iść na pole i wypełnić kąkol z łanów zboża. Na to otrzymują odpowiedź: „Nie, byście zbierając chwast, nie wywarli razem z nim pszenicy. Pozwólcie obojgu rosnąć aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: zbierzcie najpierw chwast i powiązanie w snopki do spalenia; pszenice zaś zawieźcie do mego spichlerza”.
Ojciec Święty wytłumaczył im wtedy, że zło jest nieodłącznym elementem świata, a przecież obok niego stoi dobro.
Powiedział też, że podłożem i dobra i zła są poczynania ludzkości, a choć i tak skażeni jesteśmy grzechem pierworodnym, mamy zdolności do czynienia dobra.

Skąd więc faszyzm i komunizm? I jak doszło do ich upadków? – pytają dalej rozmówcy.
Na to Jan Paweł ll przywołał tym razem postać Świętej Faustyny, która głosi prawdę na temat potęgi Bożego Miłosierdzia. Zaznacza też przy tym, że w czasie tworzenia się systemów totalitarnych, Stwórca – Bóg, zadbał o to, aby ludzie mieli szansę i możliwość do obrony przed złem.
Papież starając się jak najbardziej wyczerpująco udzielić odpowiedzi na postawione mu pytanie, stwierdza, że źródła zła były już w przeszłości i tam też należy ich szukać.
Opowiada im historię o filozofii kartezjańskiej, w której tak zwany „Bóg filozofów” został zastąpiony „ideą Boga”. To ostatnie ludzie mogli dowolnie kształcić własnymi umysłami.
Ojciec Święty mówił dalej, że nic nie stawało na przeszkodzie, aby człowiek zaczął uważać się za Boga. Istoty ludzkie zniszczyły w ten sposób „filozofię dobra”. Do tego niestety w dużej mierze przyczynili się polscy działacze marksistowscy, eliminując w ten sposób wykładowców „filozofii realistycznej”. To poskutkowało złamaniem się także „filozofii zła”. Po tym ludzie uznali, że mogą decydować, o tym co jest dobre, a co złe oraz kto ma prawo żyć a kto nie.
Zaczęły się więc prześladowania Żydów, Romów, ukraińskich chłopów, a nawet duchowieństwa katolickiego. W dodatku prześladowane były też osoby, które po prostu nie były wygodne dla ustroju komunistycznego.
Następnie Jan Paweł ll mówił o tym, że chociaż prześladowania te z czasem ustały, to mają miejsce inne złe poczynania ze strony człowieka. Papież ma na myśli aborcję i związki homoseksualne, które starają się, aby ludzkość traktowała ich jako
„inną postać rodziny”.
To wszystko jest bardzo złe i tak naprawdę jest to dokonywane na skutek fałszywie pojętych przez człowieka praw.
Papież chciałby, żeby ludzie odrzucili „filozofię kartezjańską”, a powrócili do „filozofii bytu” czyli filozofii Świętego Tomasza. W niej bowiem jest miejsce dla Pana Boga, a nie tak jak w tej poprzedniej.
Ojciec Święty również jednomyślnie stwierdza, że człowiek został stworzony obok wielu innych, a nad tym wszystkim stoi Stwórca,
Bóg nasz.
Dorzuca jeszcze: „Jeżeli wychodzimy z tego „realistycznego” założenia, poruszamy się w próżni”.

Następne zadane pytanie dotyczy istnienia granicy zła.
Jak Paweł ll odpowiada na to: granicą zła jest boski i ludzkie dobro. A to zło można przezwyciężyć, zatrzymać tylko dobrem.
Nie możemy czasem zapomnieć o doświadczonym cierpieniu – mówi dalej Ojciec Święty – ale zawsze przecież możemy wybaczyć osobie, która nam to cierpienie sprawiła.
Dobro jest większe od zła, a źródłem dobra jest Bóg. Istnieje też absolutna granica, której zło nie jest w stanie przekroczyć. Taką właśnie granice ustanowił Pan nasz. Jest nią Odkupienie, a Krzyż Chrystusa jest jeszcze bardziej obecny, gdy zło jest silniejsze.
Tutaj Ojciec Święty wspomina o obozach koncentracyjnych, o komarach gazowych itp., przywołując postacie święte, takie jak Maksymilian Maria Kolbe i Edyta Stein. Są to święci, którzy zginęli właśnie w takich obozach zagłady, poczynając przy tym wiele dobra dla ludzkości.
Podsumowując, człowiek egzystuje pomiędzy dobrem, a złem. W tej egzystencji niezwykły staje się gest Pana Boga, który wydał na Mękę i ukrzyżowanie Syna swego jedynego, po to, aby człowiek mógł zostać zbawiony.
Właśnie dzięki tej dobroci Boga, ludzie mogą otwierać sobie bramę do korzystania z zasobów dobra, a każdy grzech ich grzech zostaje wypaczony i usprawiedliwiony.

Pada więc pytanie o to, jak człowiek ma realizować swoją wolność?
Ojciec Święty odpowiada na nie w następujący sposób:
trzeba zrobić wszystko, aby w przyszłości nie powtórzyły się tragedie XX wieku.
Dalej mówił, że wolność to dar, ale trzeba z niego korzystać w sposób właściwy i odpowiedzialny. W przeciwnym wypadku dar ten, stanie się problemem. Dlatego, jeśli dobrze będziemy gospodarować wolnością, będziemy stawać się lepszymi ludźmi. Niestety działa to także na odwrót.
Wszystko zależy od naszej woli. Ważne jest to, aby każdy mógł realizować swoją wolność bez przeszkód, a jakie to przyniesie owoce dla danej jednostki zależy już tylko od sposobu wykorzystania przez nią wolności.
Czy będzie to indywidualna przyjemność? Czy może krótkotrwała korzyść? A może też dobro w znaczeniu tego słowa?
Sami wybieramy co chcielibyśmy osiągnąć korzystając z naszej wolności.

Rozmówcy chcąc przeżyć swoją wiedzę, pytają dalej: „Na czym polega i do czego służy ludzka wolność?”
Jan Paweł ll zacytował słowa Arystotelesa: WOLNOŚĆ to „wolność woli, która urzeczywistnia się w prawdę”. „Nie ma więc wolności bez prawdy” – tłumaczy dalej papież.
Jeśli człowiek dobrze realizuje swoją wolność, a nie posługuje się „wolnością ułomną”, to jest orędownikiem prawdy i w prawdzie żyje.

A jaką naukę możemy wynieść z doświadczeń Kościoła katolickiego w Polsce w systemie komunistycznym? – tak brzmi następne zadane pytanie.
Ojciec Święty odpowiada, że komunizm trwał w naszym kraju aż przez pięćdziesiąt lat. Tym czasie Polacy ujawnili niezłomną wolę i nie dali się zniewolić, pozostali wolnymi.
Potem przytacza swoją rozmowę ze swoim kolegą, młodym księdzem z Belgii. Ten zapytał mnie, (papieża) dlaczego to właśnie Europa Wschodnia została dotknięta złem komunistycznym? Po chwili sam odpowiedział sobie na to pytanie: „Nam na Zachodzie zostało to oszczędzone, być może dlatego, że my na Zachodzie Europy byśmy nie wytrzymali podobnej próby, a wy wytrzymaliście.”
Potem papież przedstawia swoim rozmówcą wizję Europy Zachodniej.
Na końcu powraca jeszcze raz do tematu Miłości Bożej i Miłosierdzia. Mówił, że Pan Bóg jest nieskończenie dobry, dzięki ofiarowaniu Chrystusa. Syn Boży wziął na siebie grzechy całej ludzkości i oddał się w ofierze, by sprawiedliwości stała się zadość.

Kolejne pytanie dotyczy żywych spraw. Jakie będą konsekwencje wstąpienia polski do Unii Europejskiej, czy znalezienie się we wspólnocie państw nie doprowadzi do zaniku tożsamości narodowej i czy nie odbije się na poczuciu patriotyzmu, który jest tak ważny dla Polaków. Pytanie związane jest jeszcze z pojęciami: ojczyzna, naród i kultura.
Jan Paweł ll wiąże słowo „ojczyzna” z Ojcem. Bowiem ojczyzna, ojcowizna, to coś co podchodzi od ojców, przodków – to nasze dziedzictwo.
Polacy w okresie zaborów, a później reżimu komunistycznego stworzyli dzieła literackie, artystyczne i filozoficzne. W tym czasie właśnie objawił się duch narodu, którego owoce tak właśnie się zapisały.
Wn

Problematyka książki pt. ,, Pamięć i tożsamość ” – Jan Paweł II

Wydawnictwo- Znak

Książka Jana Pawła II pt. ,, Pamięć i tożsamość ” jest przesłaniem skierowanym do ludzi na przełomie tysiącleci. Wiele wartości jest dzisiaj świadomie podważanych i negowanych.

Idea napisania książki zrodziła się w 1993 roku. Ojciec święty rozmawiał z wybitnymi ludźmi, kapłanami, filozofami ( ks. Józef Tischner, Krzysztof Michalski) w swojej letniej rezydencji w Castel Gandolfo.

Wstęp do książki napisali: ks. prałat Paweł Ptasznik i abp Paolo Sardi. We wstępie autorzy podkreślają, że Jan Paweł II jest świadkiem wielu wydarzeń w historii Polski, Europy i całego świata. Doświadczał wiele jako chłopiec, młodzieniec, kapłan, biskup, a w końcu jako Papież.

To wielka, jakże poruszająca katecheza potrzebna szczególnie dla nas żyjących w obecnych czasach. Ojciec Święty podejmuje dialog ze wszystkimi. Jan Paweł II porusza w książce ludzkie sumienia, sprawy najbliższe naszemu sercu, niepokoje i rozterki. Próbuje udzielić wskazówek i podaje właściwe rozwiązania. Zachęca do szukania właściwych odpowiedzi. Jan Paweł II podkreśla, że z każdego zła Bóg potrafi wyprowadzić dobro.
Pisze, że Ojczyzna jest dobrem wspólnym, ale powinna być też wspólnym obowiązkiem. Wspomina heroizm, odwagę i bohaterstwo Polaków, którzy walczyli o wolność kraju.

W książce rozważania Papieża ujęte są w następujących częściach:

Miara wyznaczona złu,
Wolność i odpowiedzialność,
Myśląc Ojczyzna… (Ojczyzna -naród-

Jan Paweł II
Pamięć i tożsamość. Rozmowy na przełomie tysiącleci
W 1993 roku Papież Jan Paweł II przeprowadził rozmowę z Krzysztofem Michalskim i księdzem Józefem Tischnerem. Te rozmowy stały się inspiracją do napisania książki pt. ,,Pamięć i tożsamość”.
Głównym tematem książki jest człowiek, który poszukuje swojej tożsamości na tle historii. Papież wyjaśnia takie pojęcia jak: wolność, miłość, naród, ojczyzna, Europa. Pisze o historii zbawienia. pochyla się nad istotą o głębią miłosierdzia Bożego objawionego siostrze Faustynie Kowalskiej.

PLAN WYDARZEŃ
I MIARA WYZNACZONA ZŁU
1. Współistnienie dobra. Wartości dobra.
2. Zło we współczesnym świecie. Walka ze złem.
3. Relacja miedzy dobrem i złem w rozumieniu Jana Pawła II.
4. Pochodzenie interpretacja zła.
5. Zło na tle dziejów Europy.
6. Odkupienie w Jezusie Chrystusie zwycięstwem dobra nad złem.
7. Dar i rola odkupienia.
8. Śmierć Jezusa Chrystusa na krzyżu jako odkupienie .
9. Zmartwychwstanie Chrystusa- pokonanie śmierci.

II WOLNOŚĆ I ODPOWIE

Utwór, który opisuję nosi tytuł: „Pamięć i tożsamość” bardzo znanego autora Jana Pawła II, który owego czasu był papieżem, urodzonym w moim rodzinnym mieście w Wadowicach. Możemy tam zwiedzić jego dom a nawet uczęszczać do szkoły do której chodził sam Jan Paweł II. Dzieło opowiada o życiu, jakie przeżył papież. Pod względem gatunku nie da się określić, jaki on jest, ponieważ zawiera w sobie kilka rodzajó

„Pamięć i tożsamość” to utwór, który powstał po spotkaniu Jana Pawła II z księdzem J. Tischnerem i K. Michalskim, którzy byli przedstawicielami i założycielami Instytutu Nauki o Człowieku w Austrii. Przeprowadzili oni wspólnie wiele rozmów, w czasie których analizowali przede wszystkim nazizm i komunizm. Treść rozmów Jan Paweł Ii zapisywał, a następnie wykorzystał do stworzenia książki, w której poruszał także takie kwestie jak wolność, demokracja czy ojczyzna. Pisząc książkę Jan Paweł II posłużył się formą konwersacji, a przed każdym rozdziałem znajdują się dodatkowo pytania, które zostały tam umieszczone przez redaktorów książki. Utwór ukazał się drukiem w 2005 roku, niedługo przed śmiercią papieża. W utworze znalazły się zagadnienia związane z problemem przynależności do danego narodu, a także wartościami duchowymi. Papież twierdzi, że człowiek może odnaleźć swoją duchową tożsamość jedynie dzięki temu, że będzie pamiętał o tym, co już minęło. Taką pamięć może zagwarantować przede wszystkim Kościół, który za pośrednictwem Eucharystii przypominać o misji Chrystusa, dzięki czemu każdy chrześcijanin może odnaleźć własną, duchową tożsamość. Podstawowym tematem poruszanym w utworze jest człowiek, który szuka swojej narodowej tożsamości, który poszukuje swojego miejsca w życiu. Jan Paweł II porusza również kwestie nazizmu i komunizmu, a historię narodów postrzega jako drogę, która prowadzi do zbawienia. Stara się pokazać zagrożenia, które wiążą się z intensywnym rozwojem cywilizacji, a także z zacho

Na samym początku pojawia tekst od redakcji, który opowiada o zmianach, jakie zaszły podczas II wojny światowej w Polsce i na świecie. Mówi on o obaleniu dyktatur oraz uzyskaniu niepodległości przez narody poddane kolonizacji. Następnie tekst przypomina, że w życiu Kościoła także nie zabrakło wielu pamiętnych momentów o niezwykłym znaczeniu dla teraźniejszości. Redakcja wyjaśnia, że papież, pisząc tę książkę, powraca do rozmowy dwóch polskich filozofów, którą po przeniesieniu na papier sam wzbogacił o swoje refleksje.”Mysterium iniquitatis: Koegzystencja dobra i zła”W pierwszym rozdziale, „Mysterium iniquitatis: Koegzystencja dobra i zła”, szukamy sensu i znaczenia „wybuchu” zła, który nastąpił w XX wieku. Jan Paweł II przytacza przypowieść o pszenicy i kąkolu, jednocześnie wyjaśniając, że przypowieść jest kluczowa dla zrozumienia dziejów człowieka. Wyjaśnia, że mimo istnienia zła świat ma nadal zdolność do dobra. „Ideologie zła”Następny rozdział, „Ideologie zła”, opowiada o korzeniach nazizmu i komunizmu oraz o tym, w jaki sposób systemy te upadły. Papież opowiada o tajemnicach Boga i stworzenia, którym w pierwszych latach posługi w Stolicy Piotrowej starał się dać wyraz. Przywołuje postać siostry Faustyny Kowalskiej, której objawienia opisane w jej „Dzienniczku” zadziwiają ludzi. Wnika w istotę grzechu pierworodnego i opowiada, jak to Duch Święty pomaga poznać tajemnicę odkupienia człowieka i pomaga mu w dążeniu do zbawienia. Odnosząc się do reformy w filozofii, Jan Paweł II przypomina nam słowa Kartezjusza „Myślę, więc jestem” oraz usuwanie w początkach komunizmu każdej formy myślenia filozoficznego niepasującej do modelu marksistowskiego. Zaczęto kwestionować możliwość dotarcia do Boga oraz jego samoistność, a idąc takim tokiem rozumowania, człowiek jest swoim stwórcą, a więc może decydować, czy jakaś grupa ludzi powinna zostać wyeliminowana. Przez to też w III Rzeszy nastąpiła eksterminacja Żydów. „Miara wyznaczona złu w dziejach Europy”W trzecim rozdziale, „Miara wyznaczona złu w dziejach Europy”, papież powraca pamięcią do czasów nazizmu oraz komunizmu i opisuje swoje myśli z tamtych czasów na temat bestialstwa. Mówi o mierze wyznaczonej przez dobro złu, a także o tym, że zło można jedynie wybaczyć. „Odkupienie jako boska miara wyznaczona złu”W rozdziale następnym, „Odkupienie jako boska miara wyznaczona złu”, Jan Paweł rozszerza pojęcie miary wyznaczonej złu jako miary historycznej. Stwierdza, że od początku dziejów człowieka istnieje miara, którą Bóg wyznacza złu. Przytacza fragmenty wykładu wprowadzającego z II Soboru Watykańskiego o grzechu i grzeszności człowieka. Wiele razy jeszcze powraca on do Soboru. Odwołując się do niego, przywołuje rozwinięcie definicji świata i dziejów rodzaju ludzkiego. Mówi o soborowym ujęciu odkupienia jako czegoś o charakterze paschalnym, związanego ze zmartwychwstaniem, co jest właśnie miarą wymierzoną złu.”Tajemnica odkupienia”W kolejnym rozdziale, „Tajemnica odkupienia”, wyjaśnia, czym jest zbawienie. Zmaganie się dobra ze złem pokazuje w postaci wagi, na którą Bóg złożył swojego ukrzyżowanego syna, a ofiara ta nieskończenie przeważa zło. Opowiada o usprawiedliwianiu człowieka przez Chrystusa za każdym razem, gdy ten żałuje za swoje grzechy i nawraca się. „Odkupienie: Zwycięstwo zadane człowiekowi”W rozdziale szóstym, „Odkupienie: Zwycięstwo zadane człowiekowi”, papież pokazuje, jak tajemnica odkupienia ma się do wolności człowieka. Przedstawia zwycięstwo Jezusa nad złem jako zadanie, które człowiek podejmuje, wchodząc na drogę świadomej pracy nad sobą. Wspomina słowa Jezusa: „Pójdź za mną” i opisuje je jako zaproszenie do wejścia na tę ścieżkę życia. Przypomina także spotkanie Chrystusa z młodzieńcem z Ewangelii, który pyta go, jak osiągnąć życie wieczne, a otrzymuje odpowiedź w postaci przykazań z Dekalogu, szczególnie tych, które dotyczą bliźnich. Papież pisze, że jeśli droga, którą wskazuje Chrystus, ostatecznie prowadzi do tego, aby Bóg był dla nas wszystkim, to zjednoczenie człowieka z Bogiem odbywa się właśnie na tej zasadzie. „O właściwe używanie wolności”Rozdział siódmy, „O właściwe używanie wolności”, porusza temat problemu użycia nowo odzyskanej wolności po upadku systemów totalitarnych oraz tradycje europejskie dotyczące wolności. Ukazuje różnice między etyką arystotelesowsko-tomistyczną a utylitaryzmem w myśleniu o dobru i radości. Rozdział ten dowodzi, że właściwe używanie wolności jest ściśle powiązane z myśleniem człowieka o dobru i złu oraz potwierdza konieczność Odkupiciela dla zbawienia ludzi.  „Wolność jest dla miłości” W rozdziale „Wolność jest dla miłości” papież tłumaczy, na czym polega i do czego służy ludzka wolność. Tym razem przedstawia wolność jako kategorię etyczną oraz przypomina cnoty kardynalne: sprawiedliwość, męstwo, roztropność i wstrzemięźliwość. Odnosi się do dzieł Arystotelesa o etyce oraz do jego encyklik. Pisze o powołaniu człowieka do realizacji prawdy, a także o realizacji wolności w prawdzie. „Nauka z najnowszej historii” Kolejny rozdział, „Nauka z najnowszej historii”, mówi o nauce, jaką można wynieść z historii Kościoła w Polsce w latach 1939-1989, o okresie okupacji niemieckiej. Przytacza też rozmowę papieża z kolegą ze studiów w Rzymie o sytuacji w Europie po II wojnie światowej. Twierdzi, że nie wolno zbytnio upraszczać omawianego problemu wyciągnięcia nauki z historii i opowiada o kulturze chrześcijańskiej w Europie. Przedstawia swoje wnioski – według niego najlepszym rozwiązaniem byłaby umiejętność sięgania do korzeni. Na koniec dodaje, że we wszystkim jest działanie Boga, który nawet z naszych błędów potrafi wyciągnąć dobro. „Tajemnica miłosierdzia”Następny rozdział, „Tajemnica miłosierdzia”, rozpoczyna się psalmem „Miserere”, który papież opisuje jako jedną z najwspanialszych modlitw pochodzących ze Starego Testamentu. Następnie rozprawia o tym, skąd bierze się miłosierdzie Boga. Po raz kolejny przywołuje siostrę Faustynę, a następnie jeszcze raz wydarzenia II wojny światowej. W zakończeniu rozdziału przypomina, że to właśnie dobro zawsze zwycięża nad złem, życie nad śmiercią, a miłość nad nienawiścią. „Pojęcie ojczyzny”Rozdział jedenasty, „Pojęcie ojczyzny”, Jan Paweł II rozpoczyna od wyjaśnienia słowa „ojczyzna”, czyli dziedzictwa takiego jak treści duchowe oraz wartości, jakie otrzymaliśmy po naszych przodkach. Pisze o tym, że ojczyzna ma w sobie ścisłe powiązanie tego, co duchowe, oraz tego, co materialne. Później tłumaczy pojęcie „ojczyzna niebieska” – jest to wieczna ojczyzna wszystkich chrześcijan, którą po śmierci zapoczątkował Jezus. „Patriotyzm”Papież wspomina o chrzcie Mieszka I, a więc chrzcie Polski. Zgłębia pojęcie patriotyzmu oraz jego miejsce w Dekalogu. Przedstawia patriotyzm jako miłość do ojczyzny i tego, co ojczyste, czyli języka, tradycji lub historii. Następnie ponownie wspomina ojczyznę, tym razem mówiąc o niej jako o wielkiej rzeczywistości, w której rozwijają się struktury społeczne. Przestrzega na koniec przed nacjonalizmem, który należy odróżnić od patriotyzmu. „Pojęcie narodu”Trzynasty rozdział, „Pojęcie narodu”, rozpoczyna się wytłumaczeniem, od jakich wyrazów pochodzą słowa naród i ojczyzna. Papież wnika w znaczenie narodu i przechodzi do omawiania jego znaczenia w Piśmie Świętym. Wraca do początków narodu Izraela, do momentu,

Drugiego kwietnia 2005 roku świat obiegła smutna informacja o śmierci Papieża Jana Pawła II. Kim był ten wybitny Polak? Otóż urodził się on 18 maja 1920 w Wadowicach, niedaleko od Krakowa. Był synem Karola i Emilii Wojtyłów. Miał starszego brata Edmunda. W dzieciństwie lubił grać w piłkę nożną i spacerować po górskich szlakach. Koledzy mówili na niego 'Lolek’. W gimnazjum zaczął interesować się teatrem. Jako uczeń szkolny cechował się pracowitością, sumiennością, inteligencją. Podczas jednej z wizyt papieskich w rodzinnym mieście wspominał: ”A tam była cukiernia. Po maturze chodziliśmy na kremówki. Żeśmy to wszystko wytrzymali, te kremówki po maturze”. W maju 1938 roku pozytywnie zdał egzamin dojrzałości. Jeszcze w tym samym roku, jesienią, został studentem polonistyki na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Z powodu wybuchu drugiej wojny światowej, we wrześniu 1939 roku, musiał przerwać edukację i iść do pracy. Pierwszego listopada 1946 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk kardynała Adama Sapiehy. Dwanaście lat później otrzymał miano biskupa. Za hasło swojej posługi wybrał: „TOTUS TUUS MARYJO” (Cały Twój). Działał w naradach II Soboru Watykańskiego. W czerwcu 1967 roku został kardynałem, a jedenaście lat po tym wydarzeniu Sobór Watykański ogłosił go papieżem. W styczniu 1979 r. udał się do Meksyku w ramach pielgrzymki, a dwa miesiące potem opublikował encyklikę o nazwie: „Odkupiciel człowieka”. Ogólnie podczas całego swego pontyfikatu odbył około stu pielgrzymek, w tym ośmiokrotnie wizytował w swej Ojczyźnie. Rozumiał się świetnie z mieszkańcami różnych krajów, ponieważ znał wiele języków obcych, między innymi: łacinę, niemiecki, hiszpański, włoski, francuski, rosyjski. 13 maja 1981 roku został postrzelony przez tureckiego zamachowca Mehmeta Ali Agcę. Przeżył, gdyż kule chybiły celu. W wieku podeszłym pojawiła się u niego choroba Parkinsona. Po śmierci został beatyfikowany 1 maja 2011 przez papieża Benedykta XVI. 27 kwietnia 2014 w Watykanie miała miejsce kanonizacja Karola Wojtyły.
Mimo licznych obowiązków i aktywnego trybu życia Papież Jan Paweł II napisał wiele interesujących publikacji, między innymi studium etyczne “Miłość i odpowiedzialność“; wywiad „Przekroczyć próg nadziei”; autobiografię “Dar i tajemnica“ czy refleksyjną lekturę “Wstańcie, chodźmy!“. Myślę, że wszystkie wymienione przeze mnie pozycje są godne uwagi. Jednakże uważam, że najbardziej godne polecenia jest ostatnie wydanie. Krótko przed śmiercią, dwudziestego trzeciego lutego, prawie siedemnaście lat temu, w Watykanie głowa Kościoła opracowała zbiór refleksji i wspomnień pod tytułem: “Pamięć i tożsamość“. 14 marca 2005 roku dzięki redakcji krakowskiego Społecznego Instytutu Wydawniczego ZNAK „Rozmowy na przełomie tysiącleci” zagościły na półkach mieszkańców Rzeczpospolitej Polskiej. W dalszej niniejszej pracy szczegółowo scharakteryzuję ten utwór.
Można zastanawiać się, dlaczego na początku wypracowania przedstawiono życiorys wadowiczanina? Otóż aby lepiej zrozumieć treść 'Pamięci i tożsamości’ warto znać biografię jego autora, gdyż owo dzieło oparto na faktach. Całość liczy 68 stron. Dzieli się na pięć większych rozdziałów: “Miara wyznaczona złu“; ,,Wolność i odpowiedzialność“; ,,Myśląc Ojczyzna…(OJCZYZNA-NARÓD PAŃSTWO)“; ,,Myśląc Europa…(POLSKA -EUROPA-KOŚCIÓŁ)“; ,,Demokracja: możliwości i zagrożenia“. Z kolei te składają się z mniejszych podrozdziałów w liczbie 26. Tekst ma formę wywiadu. Każdy dział rozpoczyna się pytaniem skierowanym do Ojca Świętego. W pierwszym: ,,Mysterium iniquitatis. Koegzystencja dobra i zła“ poruszono problematykę rozprzestrzeniania się zła. XX-wieczny niemiecki nazizm i radziecki socjalizm przyczyniły się do wielu zbrodni. Biblijny 'kąkol’ z przypowieści symbolizuje zło, a 'pszenica’ dobro. Następnie wyjaśniono genealogię wspomnianych wcześniej systemów. Otóż mają one swoje korzenie w myśli filozoficznej. Dominacja marksistów doprowadziła do pozostan