Przygody Alicji w Krainie Czarów

„ALICJA W KRAINIE CZARÓW”
Tę fantastyczną powieść w roku 1865 napisał angielski pisarz, matematyk i profesor Oxfordu, Lewis Carroll. Książka zawiera 12 rozdziałów, a wydanie, które przeczytałam, dało mi okazję do zapoznania się z pięknymi ilustracjami i dosyć zabawnymi rysunkami.
„Alicja w Krainie Czarów” to niepowtarzalna historia fantastyczna o przygodach małej dziewczynki, która wędrowała we śnie i poruszała się po „drodze”, którą szedł Biały Królik.
Pewnego dnia Alicja spędzała czas ze swoją siostrą w barwnym, bajecznym ogrodzie, a jak to niekiedy bywa, znudzona usnęła pod wysoką, rozłożystą wierzbą. We śnie ujrzała Białego Królika i nieopodal jego króliczą norkę, do której wpadła. W tym momencie rozpoczyna się magiczna przygoda w Krainie Czarów.
Alicja spała coraz głębiej, a wszystko, co ukazywała jej wyobraźnia, wydaje się jej być prawdziwym. Próbuje przysmaków, po których gwałtownie rośnie, następnie niewyobrażalnie kurczy. Bawi się ze zwierzętami: szczurem, jaszczurką i ptakiem Dodo. Śpiąc, dziewczynka wymyśla najprzeróżniejsze postaci. Poznaje znikającego Kota z Cheshire, groźną Królową Kier, która ze złości towarzyszącej jej przy grze w krokieta, gotowa była poucinać głowy. Alicja zachwycała się również pociesznym, ekstrawaganckim dziwakiem, Kapelusznikiem.
W rzeczywistości, sen bohaterki nie trwał zbyt długo. Gdy się obudziła, wiedziała, że było to coś w rodzaju fantastycznego przeżycia, a przygody oraz zwierzęta, które poznała w swojej wyobraźni, niestety były nierealne i wyimaginowane.
Autor przedstawia nam Alicję jako ośmioletnią, czasem nieposłuszną dziewczynkę, pochodzącą z zamożnej, angielskiej rodziny. Wymyślił sposób, dzięki któremu bohaterka trafia do świata stworzonego dzięki dziecięcej fantazji i marzeniom. Przedstawia nam dziewczynkę ciekawą świata i spragnioną nowych wiadomości. Bohaterka jest dobrze wykształcona, co autor pokazał we fragmencie opisującym, jak Alicja przyrównuje się do koleżanek z klasy, ale jednocześnie nie zna zbyt dobrze tabliczki mnożenia. W Krainie Czaró

Pewnego dnia Alicja wraz ze swoją siostrą siedziały nad rzeką. Ala była bardzo znużona, lecz nagle jej uwagę przykuł pewien biały królik. Na pierwszy rzut oka było widać, że zwierzę to nie jest zwyczajne, gdyż wymruczało do siebie parę ludzkich słów, a także wyciągnęło z kieszeni zegarek, jakby sprawdzało godzinę. Nagle białe stworzenie pospiesznie czmychnęło do swej nory, a dziewczynka tuż za nim. Spadała przez długi czas, aż w końcu znalazła się w pomieszczeniu przypominającym korytarz, w którym znajdowało się niezliczenie wiele drzwi. Zaintrygowana Alicja postanowiła nieco lepiej się rozejrzeć. W pewnym momencie dostrzegła stolik, na którym leżał mały, złoty kluczyk. Dziewczynka wzięła go z nadzieją, że udaje się jej otworzyć któreś drzwi, ale niestety klucz nie pasował do żadnego zamka. Bohaterka jednak nie poddała się tak łatwo i niestrudzenie obeszła przedsionek raz jeszcze. Ku jej uciesze przyniosło to oczekiwany skutek – znalazła niewielkie drzwiczki kryjące się za kotarą, do których klucz pasował idealnie. Otwarte drzwi ukazały kolejny korytarz, na końcu którego Ala dostrzegła najpiękniejszy ogród, jaki mógł istnieć. Niestety ogród ten był niedostępny dla dziecka, gdyż było dużo za dużo, a wejście dużo za małe. Dziewczynka zalała się łzami. Doszła jednak do wniosku, że płakanie nic nie da i postanowiła jeszcze raz rzucić na wszystko okiem. Nagle okazało się, że na szklanym stoliku, na którym wcześniej leżał klucz, znajduje się teraz buteleczka z tajemniczą substancją z napisem „WYPIJ MNIE”. Alicja przyjrzała się butelce z każdej strony w poszukiwaniu jakiegoś ostrzeżenia o szkodliwych skutkach grożących po wypiciu owego napoju, lecz nie znalazła niczego niepokojącego, dlatego też postanowiła opróżnić jej zawartość. Wówczas skurczyła się na tyle, że była w stanie teraz przejść przez małe drzwiczki, ale zdała sobie sprawę, że zostawiła klucz na stoliczku, a jej wielkość nie pozwalała jej po niego sięgnąć. Ala po raz kolejny podeszła do stolika i tym razem zastała tam ciastko z ułożonym z rodzynek napisem „ZJEDZ MNIE” i tak też zrobiła. To natomiast sprawiło, że urosła do nadnaturalnych rozmiarów, przez co ponownie nie mogła przejść przez drzwi. Bezradność doprowadziła bohaterkę do płaczu, a przez jej wielkość, łzy utworzyły pod nią sporą kałużę. Niespodziewanie Alicja zaczęła się zmniejszać i znalazła się bezpośrednio w słonej kałuży, która wydawała się jej morzem. Pływała dookoła w poszukiwaniu wyjścia na ląd, aż w pewnym momencie dostrzegła Mysz. Gryzoń ten pomógł wydostać się dziewczynce na brzeg, na którym znajdowały się już różne inne przemoczone ptaki. Zwierzęta te obradowały nad najlepszym sposobem osuszenia się. Finalnie tym najbardziej skutecznym okazał się ptasi wyścig. Po zakończeniu konkurencji każdy uczestnik otrzymał nagrodę (wszystkie zasponsorowane przez Alę) i ptaki wysłuchały opowieści Myszy, lecz gdy bohaterka zaczęła opowiadać o swoim kocie, wszystkie się spłoszyły i zostawiły dziewczynkę samą. Następnie, Alicja ponownie spotkała Białego Królika. Ten pomylił ją ze swoją służącą Marianną i zlecił jej udanie się do jego domu po wachlarz i rękawiczki z kozła dla Królowej. Ala posłusznie się tam udała i znalazła nieoznakowaną butelkę, której zawartość postanowiła wypić, co sprawiło, że dziewczynka wzrosła do rozmiaru pokoju. Wkrótce Królik wrócił do swej chatki, w której zastał bohaterkę. Widok jej w tak dużym rozmiarze wywołał u niego ogromny gniew, więc wraz ze swoją służką usiłowali wypędzić Alę. Dziecko na szczęście znalazło ciastko, które zjadło i dzięki niemu ponownie zmalało. Następnie dziewczynka uciekła z owego domu i dobiegła do lasu. Spotkała tam gąsienice, siedzącą na grzybie z fajką w ustach, z którą przeprowadziła dość nieprzyjemną rozmowę. Na odchodne pełzające zwierzę powiedziało bohaterce, że zjedzenie kawałku grzyba z jednej strony powoduje wzrost, z drugiej zaś zmniejszenie. Z racji tego, że Alicja była zdesperowana, by powrócić do swego normalnego rozmiaru, zrobiła to, co zaleciło zwierzę, jednakże szyja dziecka wzrosła aż nad korony drzew. Wtem, zauważył ją gołąb, który uznał ją za żmije, przez co był do niej wrogo nastawiony. Dziewczynka, by uniknąć dalszej konfrontacji z gołębiem, zjadła pozostały kawałek grzyba, dzięki czemu wróciła do swych normalnych rozmiarów. Nie wiedząc co ze

„Przygody Alicji w Krainie Czarów” to fascynująca i niesamowita powieść, napisana przez Charles Lutwidge Dodgson, o pseudonimie Lewis Carrolla w XIX wieku, a wydana w 1865 roku w Londynie. Autor urodził się 27 stycznia 1832 roku, a zmarł 1898 roku w swej ojczyźnie. Mężczyzna był z wykształcenia matematykiem, ale ma na swoim koncie wiele niesamowitych książek, które w dzisiejszym świecie są klasykami literatury baśniowej.
„Przygody Alicji w Krainie Czarów” to powieść fantastyczna, przez co możemy ujrzeć wiele magicznych i niespotykanych miejsc.
Na początku akcja rozgrywa się na terenie XIX-wiecznej Anglii. Tytułowa bohaterka spędza tutaj letni czas, wraz ze swą siostrą. Natomiast te bardziej magiczne i fantastyczne zdarzenia, dzieją się w Krainie Czarów. Wejście do tego niesamowitego miejsca,

„Przygody Alicji w Krainie Czarów” to niesamowita, pełna głębokich przemyśleń oraz morałów książka, napisana przez Charlesa Lutwidge Dodgsona, pod pseudonimem Lewisa Carrolla w XIX wieku, a wydana 1865 roku. Umiejętności władania piórem autora, bez wątpienia były na wysokim poziomie, zresztą podobnie jak jego wyjątkowa wyobraźnia. Charles z zawodu był matematykiem i wykładał jako profesor tego przedmiotu. Urodził się 27 stycznia 1832 roku w Wielkiej Brytanii, a zmarł 1898 roku. Omawiana dzisiaj powieść ma gatunek fantastyczny przez otaczającą w Krainie Czarów magię, a także istoty, które możemy co najwyżej kojarzyć z mitologii. W książce występuje wiele ciekawych miejsc oraz interesujących postaci, mających swoje niespotykane wątki fabularne i własne przemyślenia, którymi kierują się w życiu. Autor poruszył wiele istotnych problemów i morałów, które mogą nas namówić do głębokich przemyśleń. Tym „problemem” jest Kraina Czarów. Pisarz próbował stworzyć miejsce cudowne, bajkowe, lecz nierealne, kierując się naszymi dziecięcymi myślami, snami i najróżniejszą fantazją, ponieważ gdy byliśmy dziećm

„Przygody Alicji w Krainie Czarów” to niesamowita i fascynująca powieść napisana przez Charlesa Lutwidge Dodgsona, pod pseudonimem Lewis Carroll w XIX wieku, a wydana w 1865 roku. Autor z wykształcenia był matematykiem, a także profesorem tego przedmiotu. Mężczyzna urodził się 27 stycznia 1832 roku, a zmarł zimą 1898 roku, tuż przed swoimi urodzinami. Bez wątpienia jego umiejętności władania piórem były na wysokim poziomie, zresztą podobnie jak wyobraźnia. Omawiany dziś utwór stał się klasykiem baśniowym na całym świecie oraz doczekał się swej niesamowitej ekranizacji. „Przygody Alicji w Krainie Czarów” to powieść zaliczająca się do literatury fantastycznej przez otaczającą oraz istniejącą tam magię. Każdy z bohaterów ma swoją fascynującą historię, wątki oraz własne przekonania.
Alicja to główna bohaterka, miała 7 lat oraz cechowała ją ciekawość świata, którą próbowała zaspokoić. Mimo tej ciekawości, była przekonana w swoje poglądy oraz myślała logicznie. Wierzyła w stabilność, uporządkowanie świata oraz rzeczy mające prawo istnieć, przynajmniej do czasu, zanim trafiła do magicznej Krainy Czarów. Bez wątpienia była zaradna, mądra, a także niesamowicie odważna, skoro nie bała się

„Przygody Alicji w Kranie Czarów” to niesamowita, fascynująca, pełna głębokich i mądrych przekazów powieść napisana przez Charlesa Lutwidge Dodgsona w XIX wieku, a wydana 1865 roku. Autor urodził się 27 stycznia 1832 roku w Wielkiej Brytanii, co znaczy, że jego znakiem zodiaku był wodnik, a zmarł 1898 roku. Jego umiejętności pisarskie i prozatorskie, bez wątpienia były na wysokim poziomie, zresztą podobnie jak wyobraźnia. Mężczyzna z zawodu był matematykiem i profesorem tego przedmiotu. Omawiana dziś książka jest klasykiem baśniowym na całym świecie. Powstała nawet niesamowita ekranizacja tej książki, która zdobyła sukces na skalę światową. Utwór „Przygody Alicji w Kranie Czarów” ma gatunek powieści fantastycznej oraz często zalicza się go do literatury nonsensu i absurdu. Dzięki gatunkowi książki, postacie są naprawdę rozmaite i mają swoje własne, oryginalne wątki w fabule.
Alicja to główna bohaterka powieści. Miała 7 lat oraz mieszkała w Anglii. Wierzyła w stabilność i uporządkowanie świata, a także, w to, że wszystko na świecie jest oparte na jasnych i logicznych zasadach. Cechowała ją ciekawość, do tego co ją otaczało, a także szlachetność. Często broniła słabszych, a swym optymizmem, zarażała innych ludzi. Miała długie, piękne, blond włosy, które często czesa�

„Przygody Alicji w Krainie Czarów” to fascynująca, a także pełna głębokich i istotnych morałów książka, napisana przez Charlesa Lutwidge Dodgsona, pod pseudonimem Lewisa Carrolla w XIX wieku, a wydana dokładnie 1865 roku. Autor urodził się 27 stycznia 1832 roku, a zmarł w 1898 roku, tuż przed swoimi urodzinami. Mężczyzna z zawodu był matematykiem, lecz jego umiejętności zarówno pisarskie, jak i prozatorskie, były na bardzo wysokim poziomie, podobnie jak wyobraźnia. Omawiana dziś książka doczekała się sequela oraz ekranizacji obu części. Na początku powieść była nielubiana i wielu Brytyjczyków nazywało ją nonsensem, a dziś jest jedną z największych klasyków baśni.
Utwór „Przygody Alicji w Krainie Czarów” ma gatunek powieści fantastycznej oraz zalicza się go do literatury nonsensu i absurdu.

1. Leniwy odpoczynek Alicji nad brzegiem rzeki.
2. Pojawienie się białego królika trzymającego zegarek kieszonkowy.
3. Skok Alicji do przypominającej studnię nory.
4. Rozmyślania Alicji w trakcie spadania.
5. Wylądowanie dziewczynki w króliczej norze.
6. Dalsze podążanie Alicji za królikiem.
7. Dotarcie do korytarza z dużą ilością drzwi.
8. Znalezienie przez dziewczynkę klucza niepasującego do żadnych drzwi.
9. Odnalezienie pięknego ogrodu.
10. Skurczenie się Alicji po wypiciu tajemniczego napoju.
11. Niemożność sięgnięcia klucza przez Alicję, rozpacz dziecka.
12. Zjedzenie przez Alicję ciastka i zwiększenie się dziewczynki.
13. Ponowne pojawienie się królika, zostawienie przez niego wachlarza i rękawiczek.
14. Skurczenie się dziewczynki za pomocą wachlowania.
15. Pływanie malutkiej Alicji w ,,morzu” jej własnych łez.
16. Spotkanie dziewczynki z myszą.
17. Rozmowa Alicji ze zwierzątkiem.
18. Wylądowanie dziewczynki i innych zwierząt na brzegu.
19. Odbycie się ptasiego wyścigu.
20.

Geneza oraz gatunek utworu ,,Alicja w Krainie Czarów”

Utwór ,,Alicja w Krainie Czarów” jest dziełem Charlesa Ludwidge’a Dodgsona (Lewis Carroll). Autor był diakonem na uniwersytecie w Oxfordzie. Pod swoją maską nudnego i surowego wykładowcy skrywał wielką wobraźnię. Jak nikt inny potrafił tworzeć nowe światy i historie dziecięce. Książka ,, Alicja w Krainie Czarów” jest krótką powieścią, która powstała w latach 1862-1863. Pierwsze wydanie ksiązki powstało w roku 1865 w Wielkiej Brytanii. Utwór ten można zaliczyć do fantasy, bajki dziecięc

Wspaniała powieść pt. ,,Alicja w Krainie Czarów” autorstwa Carrolla Lewisa podbija serca ludzi już od ich najmłodszych lat. Rodzice chętnie czytają dzieciom ten utwór stanowiący dla nich świetną bajkę na dobranoc. Traktuje ona o siedmioletniej dziewczynce z niewiarygodnie wybujałą wyobraźnią. Pewnego dnia w pogodni za królikiem wpada do głębokiej dziury, która okazuje się być tunelem na końcu którego znajdują się drzwi do niezwykłej, tytułowej, Krainy Czarów. Dziewczynkę spotykają w niej różne cuda. Już na samym początku magicznie rośnie i maleje, potem spotyka mówiące ludzkim głosem zwierzęta, dziwne stwory. Zjawia się na uczcie u Szalonego Kapelusznika, który częstuje ją herbatką. Wszystko to przypomina jej zdarzenia ze snów. Bajkowy świat jednocześnie fascynuje i przeraża młodą osobę, zwłaszcza że czeka tam na nią mnóstwo niebezpieczeństw. Wkrótce trafia na dwór Królowej Kier, która uważana jest za postać o wydźwięku negatywnym. Gra z nią w krokieta. Do tej gry królowa wykorzystuje żywe zwi

„Przygody Alicji w Krainie Czarów” – podstawowe informacjeAutorem powieści pod tytułem „Przygody Alicji w Krainie Czarów” jest Lewis Carroll (Charles Lutwidge Dodgson). Książka ukazała się w roku 1865. Dosłowne tłumaczenie tytułu brzmi: „Przygody Alicji w Krainie Dziwów”. Kontynuacją utworu jest powieść pod tytułem „Po drugiej stronie lustra”. Pierwsze polskie wydanie powieści miało miejsce w 1910 roku. Książka została napisana po wycieczce łodzią po Tamizie, której Lewis Carroll był uczestnikiem. Podczas wycieczki opowiadał historię, w której główną rolę grała Alicja. Opowieść bardzo spodobała się dziewczynkom biorącym udział w wycieczce. Do grona pierwszych czytelników „Przygód Alicji w Krainie Czarów” należał między innymi Oscar Wilde. Książka do dziś została przetłumaczona na aż 125 języków.Książka Lewisa Carrolla jest niesamowicie ciekawa i zaskakująca. Zabiera czytelnika w przedziwny i fantastyczny świat. Rzeczywistość przeplata się tu ze snem.Bohaterowie1) Główną bohaterką jest Alicja. Jest to dziewczynka, która ma blond włosy i nosi czarną opaskę. Jest bardzo odważna i spokojna. Na początku swej przygody czuje się zagubiona w dziwnym świecie, do którego trafia, podążając za Białym Królikiem z zegarkiem kieszonkowym. Po wylądowaniu w głębokiej króliczej noże znajduje klucz oraz małe drzwiczki, za którymi znajduje się piękny ogród. Jest jednak za duża, aby tam wejść. Zmniejsza się po wypiciu

Streszczenie szczegółowe książki „Alicja w Krainie Czarów”Książkę rozpoczyna wiersz, wyjaśniający genezę jej powstania i opisujący wycieczkę po Tamizie.”Przez króliczą norę”Alicja, spędzając upalny dzień ze swoją starszą siostrą nad brzegiem rzeki, nudzi się. Nagle dostrzega Białego Królika o różowych oczach, ubranego w kamizelkę. Zwierzę wyraźnie się gdzieś śpieszy, raz po raz spogląda na zegarek. Zaciekawiona dziewczynka podąża za nim, wchodzi do króliczej nory i spada, mijając półki pełne słoików. Ponieważ spadanie dłuży się Alicji, próbuje urozmaicić sobie czas rozmyślaniami o swojej kotce. Zastanawia się, czy po wylądowaniu znajdzie się po drugiej stronie Ziemi i jak porozumie się z mieszkańcami. Zaczyna robić się senna. W końcu jednak bezpiecznie ląduje i udaje się do rozświetlonego holu o niskim suficie. Znajduje kluczyk. Pasuje on do maleńkich drzwi, za którymi znajduje się cudowny ogród z kwiecistymi klombami i chłodnymi fontannami. Alicja jest jednak za duża, aby przejść przez drzwi. W końcu dostrzega butelkę z napisem „Wypij mnie”. Po chwili wahania wypija napój i zmniejsza się. Niestety, nierozważnie zostawiła kluczyk na stoliku i teraz nie może go dosięgnąć. W końcu odkrywa ciastko z napisem „Zjedz mnie”. Zjada ciastko.”Kałuża pełna łez”Na skutek zjedzenia ciastka Alicja rośnie na wysokość trzech metrów. Jest smutna i zaczyna płakać. Jej łzy tworzą wielką kałużę. Tymczasem przez korytarz przebiega Biały Królik, który jest tak przestraszony widokiem Alicji, że upuszcza swoje rękawiczki i wachlarz. Alicja wachluje się nim, co powoduje jej ponowne zmniejszanie się. Wpada do kałuży łez i poznaje Mysz, która bardzo boi się kotów. Alicja opowiada jej o swojej kotce Dinie, która lubi polować na myszy, i tym sposobem obraża swoją rozmówczynię, za co przeprasza. W końcu dopływają do brzegu, gdzie spotykają mnóstwo ptaków i innych zwierząt, także mokrych.”Wyścig Komitetu i długi ogon”Na brzegu zwierzęta stwierdzają, że należy się osuszyć. Inicjatywę przejmuje mysz, która opowiada „suchą” historię Anglii, jednak to nie pomaga. W końcu jeden z ptaków, Dodo, decyduje, że zwierzęta powinny wziąć udział w Wyścigu Komitetu. Wyścig nie ma żadnych reguł oprócz biegania w kółko. Po pół godzinie wyścig się kończy i każdy wygrywa, więc każdy powinien otrzymać nagrodę. Alicja oddaje swoje słodycze, a sama dostaje własny naparstek. Mysz opowiada jej swoją długą i smutną historię – mówi o prześladowaniach, które spotkały ją ze strony kotów. W końcu Alicja opowiada zebranym ptakom o swoim kocie, który lubi polować na ptactwo. Historia ta powoduje, że dziewczynka zostaje sama i zaczyna płakać.”Królik wysyła małego Billa”Tymczasem nadbiega Biały Królik, który myli Alicję ze swoją służącą, Marią Anną, każąc jej przynieść parę rękawiczek i wachlarz. Alicja idzie do jego domu, gdzie znajduje butelkę z miksturą, którą wypija. W efekcie rośnie tak szybko, że wypełnia sobą cały dom. Biały Królik nie może dostać się do środka, więc posyła tam swojego sługę – jaszczurkę imieniem Bill. Ten próbuje wejść przez komin, ale Alicja wykopuje go na zewnątrz. Biały Królik i pozostałe zwierzęta, które zgromadziły się wokół domu, wrzucają do środka kamienie, które zamieniają się w ciastka. Alicja zjada ciastka i zmniejsza się. Wychodzi na zewnątrz i udaje się do lasu, po którym spaceruje. Spotyka tam urocze szczenię, z którym przez chwilę się bawi, ale ponieważ jest za duże w porównaniu do jej wzrostu, ucieka od niego. W końcu dociera do grzyba, który jest tej samej wielkości, co ona. Poznaje Pana Gąsienicę, który pali fajkę wodną.”Rada Gąsienicy”Pan Gąsienica początkowo ignoruje dziewczynkę, gdy ta dopytuje, jak stać się większą. Pyta, kim jest i każe jej recytować wyuczony w szkole wierszyk. Alicja nie jest w stanie odpowiedzieć na pytanie, myli też słowa wiersza. Zawiedziona, chce odejść, a wtedy Gąsienica udziela jej rad na temat zachowania. Radzi, by trzymała nerwy na wodzy. Twierdzi, że do wszystkiego można się przyzwyczaić, także do niskiego wzrostu. Jednocześnie informuje dziewczynkę, że jedna strona grzyba powiększa, druga zaś pomniejsza wzrost. Alicja nadgryza grzyb z prawej strony, co sprawia, że zmniejsza się, uderzając głową o własne stopy. Potem nadgryza grzyb lewej strony i jej szyja niesamowicie się wydłuża. Wysoko w koronach drzew atakuje ją Gołębica, która bierze Alicję za węża. Na próżno przekonuje ptaka, że jest dziewczynką i nie chce zabrać jej jajek. W końcu, nadgryzając raz jeden, raz drugi kawałek grzyba, wraca do swoich normalnych rozmiarów.”Świnia i pieprz”Alicja trafia przed mały domek, gdzie stoją służący – lokaje Żaba i Ryba. Lokaj-Ryba przekazuje zaproszenie dla Księżnej (od Królowej) do gry w krykieta. W końcu zaciekawiona Alicja próbuje dostać się do domu, skąd dochodzą hałasy, wycie, kichanie i dźwięk rozbijanych talerzy. Wchodzi do domu i poznaje Księżną, kucharkę, dziecko Księżnej i Kota z Cheshire. Kucharka przez cały czas gotuj zupę, do której dodaje ogromne ilości pieprzu, co p