Solaris

Solaris. Książka z nurtu fantastyki naukowej, która co do zasady opisuje próby nawiązania kontaktu miedzy ludzkością, a obcą inteligencją.
Tak pewnie wyglądałby opis książki, gdyby ktoś kazał ująć go w kilku słowach i zrobiłby to w zasadzie bez czytania. To bowiem, o czym jest Solaris, wymyka się prostym opisom.
Czy to na pewno książka z nurtu fantastyki naukowej? – tak, jest tu wszystko, czego potrzeba – stacja kosmiczna orbitująca wokół obcej planety i całe technokratyczne oprzyrządowanie niezbędne w tym nurcie. Jednak kiedy się ją czyta akurat ten jej aspekt wydaje się być niemal nieistotny.
Czy dotyczy kontaktu z obcymi? – tak, na pewno, problemem jest może to, że owym obcym (lub może obcymi) jest zajmujący cała planetę ocean i to nie z nim się kontaktują bohaterowie, a ze zmaterializowanymi własnymi wspomnieniami. A to dopiero początek.
Stanisław Lem – trzeba powiedzieć, że to najbardziej znany twórca polskiej fantastyki o światowej renomie. Jego dzieła tłumaczone są na wszystkie języki świata, autor będący bardziej filozofem-futurologiem niż autorem książek spod znaku SF. Solaris to jedno z jego najbardziej znanych dzieł. Dwukrotnie ekranizowane, tłumaczone i czytane dosłownie wszędzie, gdzie czyta się książki.
Mimo, że Lem pisze o robotach, o świadomym oceanie, o kosmicznych statkach i wyprawach to jednak – a Solaris jest tego najlepszym przykładem, poświęca się on głównie rozważaniom dotyczącym ludzi. W tej powieści być może bardziej niż w innych jest to niebywale czytelne. Można by się nawet poważnie zastanowić, czy Solaris to ksią�

Jeszcze nigdy nie czytałem czegoś tak dziwnego, jak książka ,,Solaris” Stanisława Lema. Słowa ,,czegoś” używam celowo – wprawdzie to książka, ale ciężko mi ogarnąć ją rozumem i doświadczeniem wyniesionym ze szkoły. Dlatego postaram się przejść przez wszystkie rozdziały po kolei i zastanowić się, o co w tym czymś chodzi.

Główny bohater utworu to Kelvin, psycholog, który został wysłany w podróż z Ziemi na stację kosmiczną unoszącą się nad planetą Solaris. Planeta pokryta jest oceanem, który wykazuje cechy żywej istoty. Autor ustami bohaterów nazywa ocean cytoplazmatycznym tworem, nowotworem glejakiem albo wielką inteligencją. Z pewnością jest to jakaś forma istoty, która ma wpływ na bohaterów. Naukowcy od wielu lat chcą nawiązać kontakt z oceanem. Na razie bezskutecznie.
Po lądowaniu na stacji stacji kosmicznej Kelvin jest zaskoczony atmosferą w tym miejscu. Cybernetyk Snaut jest pijany. Kapitan Gibarian popełnił samobójstwo kilka godzin wcześniej. Inny naukowiec, Sartorius, zachowuje się przedziwnie – nie chce wpuścić do swojej kabiny Kelvina. Wydaje się, że w kabinie znajduje się dziecko. Ciężko to zrozumieć.
Psycholog natrafia na notatki z poprzednich misji. Dowiaduje się, że naukowcy próbowali naświetlać ocean promieniami rentgenowskimi. Coś jednak przeszkodziło im w nawiązaniu kontaktu z życiem pokrywającym Solaris, kolejny zresztą raz.
Wkrótce Kelvinowi zaczyna się wydawać, że spotkał na stacji miłość swojego życia, kobietę o imieniu Harey. Było to bardzo dziwne, bo nie żyła ona już dziesięć lat. Postanawia się jej pozbyć i wysyła ją w kosmos, ale Harey wraca. Kobieta sama orientuje się, że chyba jest jakimś wytworem z mikrocząsteczek nicości. Można przypuszczać, że stworzył ją ocean opierając się na myślach Kelvina. Wygląda na to, że cytoplazmatyczny twór pokrywający planetę ma dostęp do głowy Kelvina.
Ocean tworzył także zjawy na wzór postaci, o których myśleli kapitan Gibarian oraz inni mieszkańcy stacji. Kosmonauci nazwali zjawy Tworami F i chcieli się ich pozbyć przy pomocy plazmy. Kelvin przyzwyczaił się jednak do postaci odtwarzającej Harey i pragnie ją obronić. Wynika z tego, że t

Powieść ,,Solaris” Stanisława Lema to historia nieudanego kontaktu istoty ludzkiej z nieznanymi mu światami. Autor umieścił akcję książki w kosmosie, ale problem kontaktu z nieznanymi cywilizacjami był od zawsze, np. gdy biali kolonizatorzy spotykali plemiona indiańskie.

Nieznaną istotą jest ocean na planecie Solaris. Wykazuje on cechy organizmu żywego, który wchodzi w relacje z pracownikami stacji kosmicznej. Ludzie chcą nawiązać kontakt z istotą, ale bezskutecznie. Wiele razy padają słowa, które wskazują, że naukowcy ze stacji nie wiedzą, z czym mają do czynienia – czy ocean jest nowotworem, formacją prebiologiczną czy wielką inteligencją.

Główny bohater, psycholog Kevin, stara się zrozumieć co dzieje się na stacji wiszącej tuż nad Solarisem. To bardzo obciążające zadanie, bo wśród pracowników doszło do samobójstwa, a wielu z nich widzi zjawy i słyszy ich głosy. Z biegiem czasu ocean oddziałuje również na Kevina. Przy jego boku pojawia się kobieta o imieniu Harey, która umarła wiele lat wcześniej. Wygląda więc na to, że ocean potraf

„Solaris” to wydana w 1961 roku powieść science fiction. Jest jedną z najgłośniejszych książek Stanisława Lema, została przetłumaczona na wiele języków, można rzec należy do światowej klasyki literatury fantastycznonaukowej. Trzykrotnie została zekranizowana, za każdym razem wersja filmowa wzbudzała emocje i kontrowersje.
Fabuła „Solaris” to opis nieudanej próby porozumienia się ludzkości z obcą inteligencją. Autorowi udało się stworzyć niezwykle oryginalną wersję Obcego, z którym nie ma możliwości nawiązania jakiegokolwiek kontaktu. Dużą cześć książki zajmują retrospekcje dotyczące historii badań planety Solaris, opisy eksperymentów i prób porozumienia z żywym oceanem.

Plan wydarzeń:
1. Przybycie Krisa Kelvina na Stację Solaris:
a) kłopoty przy lądowaniu;
b) nieporządek w hali przylotów;
c) dziwne zachowanie Snauta;
d) informacja o wypadku Gibariana;
e) zaskakujące ostrzeżenie.
2. Próba zadomowienia się Kelvina na Stacji:
a) znalezienie wolnego pokoju;
b) prysznic;
c) historia planety Solaris i żywego oceanu;
e) wizyta w pokoju Gibariana;
f) odnalezienie listu;
g) spotkanie ogromnej Murzynki.
3. Posiłek w towarzystwie Snauta:
4. Rozmowa o okolicznościach i przyczynach śmierci Gibariana (samobójstwo).
5. Próba wyjaśnienia tajemniczych zjawisk:
a) poszukiwanie książek wskazanych w liście Gibariana;
b) spotkanie z Sartoriusem;
c) dziwne zachowanie naukowca;
d) tajemniczy goście w pokoju Sartoriusa.
6. Wizyta w chłodni:
a) zwłoki Gibariana;
b) odkrycie obecności Murzynki.
7. Podejrzenie choroby psychicznej:
a) eksperyment;
b) wykluczenie obłędu.
8. Pojawienie się Harey:
a) przebudzenie;
b) złudzenie snu;
c) o

„Solaris” to jedna z najgłośniejszych książek Stanisława Lema. Została wydana w 1961 roku, należy do gatunku science fiction
Głównym bohaterem książki jest psycholog i solarysta (badacz planety Solaris) Kris Kelvin. Przybywa on zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami na stację badawczą na planecie Solaris, gdzie ma spotkać się z innym naukowcem, swoim mentorem i przyjacielem Gibarianem. Na stacji przebywa jeszcze dwóch badaczy – Sartorius i Snaut. Kris od samego początku orientuje się, że na stacji dzieje się coś dziwnego. Zaraz po przylocie dowiaduje się, ze Gibarian nie żyje, ponieważ popełnił samobójstwo, a dwaj pozostali naukowcy są bliscy załamania nerwowego. Okazuje się, że prawdopodobnie w wyniku przeprowadzonego eksperymentu (kolejnej próby porozumienia z żywym oceanem zajmującym większość planety) na stacji zaczęli się pojawiać tajemniczy goście – zmaterializowane projekcje podświadomości naukowców. Twory te są nieśmiertelne, nie można się

Utworem, który opisuję jest „Solaris” Stanisława Lema. Ten autor jest bardzo znany z wielu utworów. Jego książki są fascynujące i lubiane zarówno przez dzieci, jak i młodzież oraz dorosłych. Na podstawie tego dzieła powstało kilka adaptacji filmowych. Gatunkiem tego utworu jest powieść fantastycznonaukowa. Zawiera też elementy prozy psychologicznej. Ta książka przetłumacz