Syrena

SYRENA
Syreny mieszkały w głębokim morzu. Żyły tu rożne rośliny i mieszkały ryby. Na dnie był wybudowany wielki zamek królewski.
Morski władca miał pałac, w którym mieszkał ze swoją mamą, która zajmowała się jego córkami dlatego, że jego żona umarła.
Król miał sześć córek. Najmłodsza z nich była najładniejsza. Miała piękne złote włosy i cudowny ogon, zamiast nóg.
Wszystkie dziewczynki – syreny uwielbiały się bawić w zamku. Pałac otoczony był pięknym ogrodem, w którym rosły wspaniałe rośliny. Widok był zachwycający. Wszystkie syreny hodowały w nim swoje kwiaty.
Najmłodsza syrena była bardzo spokojna. Jej siostrom zależało na błyskotkach, a ona raczej tym się nie interesowała. Miała tylko mały marmurowy posąg pięknego chłopca. Uwielbiała za to słuchać rożnych opowieści, szczególnie tych, które opowiadała jej babcia. Zachwycała się historiami o ludziach i świecie. Myślała o tym, że taki świat musi być naprawdę cudowny.
Babka mówiła o tym, że kiedy syreny skończą piętnaście lat będą mogły wypływać nocami na powierzchnię morza i oglądać te wspaniałości.
Najmłodsza siostra musiała jeszcze zaczekać na ten moment. Jednak najstarsza z syren, która miała już prawie piętnaście lat powiedziała, że będzie im opowiadać o tym, co zobaczy.
Jednak najbardziej stęskniona tych opowieści była najmłodsza syrena. Czekała na moment kiedy będzie mogła zobaczyć inny świat.
W końcu nadszedł dzień piętnastych urodzin najstarszej z sióstr. Kiedy wróciła z wyprawy na powierzchnię była zachwycona. Szczególnie spodobali jej się ludzie, muzyka i piękny księżyc oraz ludzka mowa. Siostry słuchały i były bardzo zaciekawione. Najmłodsza z nich tylko słuchała w milczeniu i w nocy znowu myślała o innym świecie.
Następnego roku na powierzchnię morza wypłynęła druga z sióstr. Tej z kolei najbardziej podobał się widok zachodzącego słońca i piękne niebo z lecącymi łabędziami.
Trzecia siostra zachwyciła się szumiącym lasem i rzeką, bawiącymi się dziećmi i śpiewającymi ptakami.
Czwarta – nie wypływała nigdzie dalej. Została w morzu i podziwiała to, co widziała dokoła.
Piąta z sióstr mogła wyjść na powierzchnię w zimie. Wtedy zobaczyła zupełnie inne rzeczy, takie jak góry lodowe. Usiadła na jednej z nich i zaczęła pięknie śpiewać. Dla żeglarzy było to bardzo dziwne i zaskakujące, a nawet straszne. W którymś momencie kiedy zbliżała się burza wszystkie statki musiały wrócić do portów. Natomiast syrenie to nie przeszkadzało. Ciągle wpatrywała się w to, co ją otaczało.
Starsze siostry zachwycały się tym, co widzą na powierzchni morza, ale wracały do domu, mówiąc, że tutaj – w głębinach podoba im się najbardziej.
Kiedy podczas burzy podpływały do marynarzy, żeby im o tym zaśpiewać, oni nie rozumieli piosenek syren. Niestety często podczas burzy ginęli w morzu.
W końcu najmłodsza siostra doczekała się swoich urodzin.
Mogła wypłynąć na powierzchnię morza, ale najpierw babcia musiała ją pięknie ubrać. Syrenie nie zależało na żadnych kosztownościach, ale była księżniczką i były jej one niezbędne.
Kiedy w końcu wypłynęła zobaczyła piękny statek. Dowiedziała się, że książę obchodzi na nim urodziny. W związku z tym jest na nim wiele atrakcji, sztucznych ogni i słychać piękną muzykę.
Nagle w nocy zerwała się burza. Dziewczyna płynęła za tonącym statkiem. Niczego się nie bała. Było naprawdę bardzo niebezpiecznie. Marynarze nie mogli utrzymać statku na powierzchni.
Nie zważając na niebezpieczeństwa syrena chciała najpierw uratować wszystkich tonących. Kiedy stwierdziła, że jej się to nie uda, postanowiła uratować młodego księcia.
Szukała go wszędzie. W końcu udało jej się go znaleźć i wypłynęła z nim na powierzchnię. Niestety książę ciągle nie odzyskiwał przytomności. Syrena nie wiedziała co zrobić. Kiedy daleko na horyzoncie zobaczyła kościół pomyślała, że mogą tam popłynąć. Być może jakiś człowiek będzie mógł zaopiekować się księciem.
Kiedy zostawiła go na plaży patrzyła czy ktoś przybiegnie do niego. Tak się stało, bo dotarła do niego dziewczyna, która zawołała grupę ludzi. Książę był wdzięczny dziewczynie za to, że go uratowała. Nie wiedział, że tak naprawdę zrobiła to syrena.
Syrenie było jej z tego powodu smutno, ale musiała już wracać do domu.
Po powrocie nie mówiła o swojej przygodzie tylko tęskniła za ludźmi i księciem. Często patrzyła na marmurowego chłopca, który bardzo przypominał jej owego księcia. Kiedy wypływała na powierzchnię nigdy go już nie widziała.
W końcu zwierzyła się siostrze dlaczego jest jej tak smutno. Jedna z nich powiedziała, że pokaże jej gdzie jej ukochany mieszka. I tak dopłynęły do wielkiego pałacu, który bardzo piękny.
Najmłodsza syrena pływała tam bardzo często i patrzyła na księcia, który często był bardzo zamyślony. Z radością słuchała opowieści rybaków o nim. Wiedziała, że jest bardzo dobry. Tym bardziej była szczęśliwa, że go uratowała.
Podobało jej się życie na ziemi i do niego tęskniła. Zapytała o nie babkę, która powiedziała, że ludzie na ziemi żyją krócej niż syreny. Jednak oni mają nieśmiertelną duszę, a syreny są jak rośliny. Żyją kilkaset lat, ale potem umierają.
Najmłodsza księżniczka chciała być człowiekiem, żeby żyć tak jak ludzie. Ale babka powiedziała, że to niemożliwe, żeby cieszyła się z tego, co ma.
Syrena mogłaby mieć nieśmiertelną duszę, tylko wtedy, gdyby zakochał się w niej jakiś człowiek i oddał jej połowę swojej duszy. Jednak ludziom nie p

To chyba najspokojniejsza baśń jaką słyszałam. Tekst baśni choć jest długi to jest naprawdę ciekawą opowieścią o losach syreny. Jest ona najpiękniejsza z wszystkich sióstr mieszkająca w pałacu w otchłani morza. Gdy wszystkie statki tonęły wszystkie kosztowności trafiały do rąk syren. Ona nie chciała nic prócz posągu chłopca który postawiła w ogrodzie. Jej największą urodą był śpiew. Gdy skończyła 15 lat poczuła wolność. Wypłynęła i spotkała na swojej drodze miłość. Okręt tonął na którym znajdował się piękny królewicz . Syrena uratowała go przed śmiercią i pozostawiła na brzegu.Tam już dalej zajęła nim dziewczyna . Syrena wróciła do domu, jednak nie dawało jej to spokoju. Bała się o swoja duszę której syreny nie mają. Po śmierci zamieniają się w pianę morską , a chciała poczuć się inaczej. Nie chciała żyć trzysta lat a potem zniknąć. Chciała żyć wiecznie. Po rozmowie z babcią udała się do wiedźmy. Pokonała mroczną podróż. Wiedźma dużo od niej bierze , gdyż zabiera jej piękny

1. Przedstawienie rodziny syren, która mieszka w pałacu na dnie głębokiego morza.
2. Charakterystyka najmłodszej syreny.
3. Informacja o tradycji, mówiącej o możliwości wypływania przez piętnastoletnie syreny na powierzchnię morza.
4. Tęsknota najmłodszej syreny za cudownym światem.
5. Opowieści starszych sióstr i ich powrót do ukochanego domu.
6. Piętnaste urodziny najmłodszej syreny i zachwyt światem zewnętrznym.
7. Urodziny pięknego księcia na statku.
8. Nadejście burzy i zatonięcie okrętu.
9. Syrena ratuje księcia i zostawia go na brzegu morza, gdzie przybiega mu pomóc dziewczyna.
10. Tęsknota syreny za ludźmi i księciem.
11. Opowieść babki o nieśmiertelnej duszy ludzi.
12. Wyjaśnienie przez staruszkę możliwości posiadania nieśmiertelnej duszy.
13. Syrena pragnie zrobić wszystko, żeby tylko zyskać wieczną duszę.
14. Wyprawa syreny do wi

„Syrena” jest baśnią napisaną przez Hansa Christiana Andersena w roku 1837. Jest to jedna z najpopularniejszych historii stworzonych przez niego. Przez lata doczekała się wielu odsłon filmowych i animacyjnych z różnymi zakończeniami. Dzieci znają ją najczęściej pod tytułem „Mała Syrenka”.
Baśń ta porusza przede wszystkim wątek niespełnione i gorącej miłości małej Syrenki. Najpierw jest to zafascynowanie do stałego lądu, do tego co jej nieznane i jeszcze zakazane. Po piętnastych urodzinach, gdy po raz pierwszy może wypłynąć fascynacja ziemią się powiększa. Widzi pięknego księcia i się w nim zakochuje. Podczas sztormu, gdy statek tonie ratuje mu życie. Po tym wydarzeniu jej miłość do księcia stale rośnie. Syrenka tęskni za nim całym sercem, aż w końcu nie wytrzymuje i postanawia prosić o pomoc starą wiedźmę, która pomaga jej stać się człowiekiem. Syrenka ma nadzieję, że książę odwzajemni jej uczucie i dostaną małżeństwem, a ona dzięki temu dostanie duszę. Jej miłość i zmiana w człowieka jest okraszona ogromnym cierpieniem Syrenki. Nie dość, że oddała głos to każdy krok sprawia jej niewyobrażalny ból, jednak jest w stanie znieść cierpienie dla miłości. Gdy okazuje się, że książę jednak poślubi inną kobietę, pęka jej serce. Aby nie zmienić się w morską pianę, jej siostry dają jej sztylet, aby zabić ks

„Syrena” jest baśnią napisaną w roku 1837przez Hansa Christiana Andersena jednego z najbardziej znanych baśniopisarzy wszechczasów. Jest to jedna z jego najpopularniejszych historii. Przez lata doczekała się wielu odsłon filmowych i animacyjnych z różnymi zakończeniami. Sam autor zmieniał zakończenie przygód małej Syrenki. Dzieci znają tę baśń najczęściej właśnie pod tytułem „Mała Syrenka”. W baśni tej występuje wielu bohaterów. Zostali oni wymienieni poniżej.

Tytułowa Syrenka będąca najmłodszą-szóstą córką króla morza. Syrena marzyła o wypłynięciu na powierzchnię wody. Cały czas słuchała o tym co tam jest i sama pragnęła doświadczyć tego piękna. Gdy ukończyła 15 lat i mogła wypłynąć zakochała się w księciu- ludzkim księciu. Uratowała go i pragnęła, aby i on odwzajemnił to uczucie. Z tego powodu postanowiła zostać człowiekiem. Mimo, iż musiał zapłacić za to ogromną cenę- oddając swój cudowny głos i cierpiąc męki stawiając każdy krok, jednak jej miłość zwyciężyła. Gdy książę poślubił jednak inną kobietę pękło z żalu jej serce. Przed zamianą w morską pianę mogło ją ocalić jedynie zabójstwo księcia magicznym sztyletem od morskiej wiedźmy. Jednak i w tym wypadku jej bezgraniczna miłość do księcia zwyciężyła nie pozwalając jej go zabić. W nagrodę została córą powietrza, z nadzieją na otrzymanie duszy nieśmiertelnej. Mała Syrenka była marzycielką o ogromnym sercu, która wiele wycierpiała

Książka: „Syrena” Hansa Christiana Andersena jest niewiarygodnie znana. Pisarz w swoim życiu napisał wiele utworów, które teraz są bardzo lubiane przez dzieci. Kierował się pisaniem baśni, tak samo, jak napisana jest „Syrenka”. Utwór cieszy się ogromnym zainteresowaniem wśród dzieci. Dzieło p

„Syrena” jest baśnią napisaną przez Hansa Christiana Andersena, wydaną po raz pierwszy w roku 1837. Opowiada historię małej Syrenki, która zakochała się w księciu, pragnęła zostać człowiekiem i uzyskać duszę nieśmiertelną.Gdzie i kiedy rozgrywa się akcja tej pięknej i wzruszającej baśni?
W tekście nie jest wyszczególniony rok, czy pory roku rozpoczynające i kończące akcję powieści. Można jednak coś wywnioskować z tekstu. Opowiedziana przez Hansa Christiana Andersena historia Syrenki może trwać minimum pięć lat. Można to wywnioskować z faktu, iż król morza miał sześć córek (każdą rok po roku) i akcja zaczyna się w rok piętnastych urodzin najstarszej z nich (mogła wtedy wypłynąć na powierzchnię morza). Jest opisane, iż co roku wypływała kolejna młodsza syrena pierwszy raz zobaczyć ludzki świat i opisywała swoje wrażenia (wbrew pozorom, to że jest sześć sióstr nie oznacza, iż trwa to minimum sześć lat, byłaby taka możliwość, gdyby historia zaczęła się rok przed urodzinami najstarszej siostry, a jeżeli zaczęła się w rok jej urodzin to trwa min. pięć lat, choć oczywiście może być i dłużej- nie jest to niestety wyszczególnione) . Wiemy również, iż tylko j

W 1837 roku najznamienitszy baśniopisarz Hans Christian Andersen napisał baśń jaką jest „Syrena”. Opowiada ona historię małej syrenki, która dążyła do spełnienia własnych najskrytszych marzeń. W baśni tej występują najróżniejsze postacie posiadające różne charaktery.
Przede wszystkim w baśni tej występuje główna bohaterka- Mała Syrenka- najmłodsza z córek króla mórz. Była to najpiękniejsza z jego córek posiadająca twarz delikatną jak płatek róży, błękitne głębokie oczy i cudnie się mieniący syreni ogon. Była ona marzycielką tęskniącą za swoimi marzeniami. Przede wszystkim marzyła o wypłynięciu na powierzchnię morza i ujrzeniu ludzkiego świata. Gdy to jej się udało, zakochała się nieszczęśliwie w księciu. Była bardzo dobra i dlatego uratowała go od niechybnej śmierci w głębinach morza podczas sztormu w dniu jego urodzin, gdy rozbił się statek, którym płynął. Następnie Syrena marzyła o księciu, aby on też ją pokochał miłością głęboką i najczystszą. Dzięki siostrom udało jej się znaleźć jego pałac i odtąd przypływała tam i wzdychała. Następnie zamarzyła o duszy nieśmiertelnej jaką posiada człowiek. Mimo iż syreny jej nie posiadają i po śmierci zmieniają siew morską pianę, chciała zamienić się w człowieka, połączyć się węzłem małżeńskim z księciem- jej ukochanym- i wraz z nim dzielić jego duszę na wieki. Dążąc do tego udała się do złej morskiej wiedźmy i przehandlowała swój najcenniejszy głos w zamian za możliwość stania się kobietą. Z bólem serca, nie żegnając się z rodziną odeszła od nich spełniając swoje pragnienie. Nie myślała w tym momencie, iż może sprawić im tym ogromny ból i zawód, myślała o tym, że będzie mogła połączyć się z jej wielką miłością. Dla księcia przeżywała

Przedstawiam najważniejsze informacje dotyczące utworu Hansa Christiana Andersena pod tytułem „Syrena”:

Tytuł: Syrena

Tytuł oryginału:
Den lille Havfrue

Język oryginału:
duński

Autor:
Hans Christian Andersen

Rok opublikowania:
1837 (tysiąc osiemset trzydziesty siódmy)

Rodzaj literacki:
epika

Gatunek literacki:
baśń

Najważniejsi bohaterowie:
-) Syrenka – główna bohaterka
-) siostry głównej bohaterki
-) babka Syrenki
-) morska wiedźma
-) książę
-) ojciec głównej bohaterki – Król mórz

Streszczenie:
Córka króla mórz – Syrenka – marzy o wypłynięciu na powierzchnię. W wieku piętnastu lat ma już taką możliwość, a kiedy to robi zakochuje się w ludzkim księciu ratując go. Z miłości do niego postanawia zostać człowiekiem

Hans Christian Andersen- „Syrena”- streszczenie.
W odległych głębinach oceanu, o których nikt nie wiedział był wielki świat, gdzie żyło dużo morskich zwierząt takich jak delfiny czy wieloryby, ale na samym dole oceanu, gdzie nie dochodziło żadne światło żył król z córkami i swoją matką, których bardzo kochał. Wszyscy przestrzegali zasad jednak król obawiał się, że jego córki zostaną skrzywdzone więc zakazał im wychodzić poza królestwo dlatego, że ludzie są źli, ale jej siostry mogły wychodzić poza królestwo dlatego, że już dorosły i otrzymały koronę więc mała syrenka obmyśliła plan jak z królestwa uciec. Syrenka wymyśliła plan. Dziewczyna wzięła delfina i poszła w stronę wieloryba, bo wiedziała, że oni mogą, kiedy chcą przechodzić przez straże. Opowiedziała mu o swoim planie jednak wieloryb zaprzeczył dlatego, że król zakazał, ale jak spojrzał na syrenę zrobiło mu się jej smutno i się zgodził i dziewczyna schowała się w ogromnej paszczy wieloryba bardzo łatwo delfin i wieloryb przepłynęli straże jak już trochę odpłynęli to wieloryb otworzył paszczę i wypuścił syrenę. Dziewczyna na plecach wieloryba wznosi się ku powierzchni, kiedy dopływa syrenka pierwszy raz czuje powiew wiatru i lekką bryzę wtedy usłyszała dźwięk i próbowała ustalić skąd dochodzi w tym momencie zauważa w oddali statek dryfujący na morzu i popłynęła, ile sił jednak delfin ją ostrzegał. Kiedy dopłynęła zobaczyła, że król urządził dla swojego syna uroczystość, na której zjawiły się wszystkie kandydatki na żonę i wtedy syrena powiedziała do delfina, że to książę Eryk a delfin powiedzia

Hans Christian Andersen syrena streszczenie krótkie.
W głębinach oceanu, o których nikt nie wiedział żyły najróżniejsze zwierzęta wielkie wieloryby, delfiny i też kolorowe rybki, a na samym dole było królestwo, a w nim jest król, który zarazem jest ojcem syren mieszka on także ze swoją matką. Król zakazuje swoim córkom wychodzić poza królestwo są jednak wyjątki jak córka dorośnie i dostanie koronę może spokojnie wychodzić poza pałac tak jak inne zwierzęta morskie. Była sobie syrena, która nazywała się Arielka. Bardzo chciała wyjść poza królestwo, ale jej ojciec jej zakazał jednak dziewczyna znalazła pomysł jak tu wydostać się z królestwa popłynęła do swojego przyjaciela delfina i wraz z nim popłynęła w stronę wieloryba. Z początku wieloryb nie chciał, dlatego że król zakazał jej wychodzić, ale jak spojrzał na nią to zrobiło mu się smutno i popłynął razem z nią w stronę straży. Przed dojściem do straży syrena wpłynęła do ogromnej paszczy wieloryba, a jak straże zobaczyli wieloryba i delfina to ich przepuścili. Jak już trochę się oddalili to to wieloryb ją

Wizerunki mitycznych syren towarzyszą dziewczynkom nie od dziś. W telewizji emitowane są seriale o tematyce syren, w tym popularne „H2O – wystarczy kropla”, które opowiada o trójce dziewcząt, które po dotknięciu wody zamieniają się w syreny o złotych, długich ogonach. Walt Disney natomiast podbił serca młodych dziewczynek animacją „Mała Syrenka”, w której przedstawił perypetie czerwonowłosej piękności o zielonym ogonie, która zakochuje się w księciu, a cała historia kończy się szczęśliwie. Niewiele osób wie, że ojcem opowieści o syrenach, pomijając kwestie mitologiczne, jest Hans Christian Andersen, na którego tekście oparł się potem Disney.”Syrena” to baśń napisana przez duńskiego pisarza i poetę – słynnego Hansa Christiana Andersena.Baśń opowiada o losach najmłodszej z sześciu córek króla mórz. Panienki wychowywała jego majętna i dumna matka, która oddała im całe swoje serce.W tekście pojawiają się bajeczne opisy podwodnej przyrody: „Hen, daleko od brzegów, aż na środku morza, gdzie nie widać nic, tylko błękit nad falami, gdzie woda jest przezroczysta, jak kryształ najczystszy, a ciemnoszafirowa, jak bławatek, jest głębia niezmierzona, otchłań tak głęboka, iż żadne okręt przystać nie może, bo kotwica nie sięgnie dna” oraz „Dno piaszczyste pokrywały lasy dziwacznych drzew i roślin, wysmukłych a giętkich, drżących za najlżejszym poruszeniem wody, jak żyjące istoty” (tłum. Cecylia Niewiadomska).Główna bohaterka charakteryzuje się naiwnością i marzycielstwem, lekceważy głos rozsądku. Niewiele wie o życiu ludzi, a także o ich zwyczajach, dlatego gdy dostrzega fajerwerki, jest spłoszona i zdezorientowan