Wołyń 1943

Wojciech Wencel (ur. 16 lutego 1972r. w Gdańsku) jest eseistą, poetą, felietonistą oraz krytykiem literackim. Podjął się tematu niełatwego, do dziś wzbudzającego liczne pytanie vide gdzie była wtedy Armia Krajowa, jednakże tematu potrzebnego, bo nie możemy zapomnieć “o zbrodniach które przerażały nawet Niemców”. Wojciech Wencel jest człowiekiem młodym, co daje pewne atuty jak też rodzi mankamenty. Wiemy o Nim że jest osobą głęboko religijną, przywiązaną do tradycji Narodu Polskiego, wspiera Straż Narodową. Do plusów zaliczyłbym to że może do tematu zbrodni popełnionych na polskich cywilach przez OUN- UPA podejść bez zbędnych emocji, minusem jest to że zawsze może zostać zaatakowany pytaniem typu “a co On tam wie o Wołyniu? Za młody jest”. Poeta podzielił Polskę w momencie kiedy Jego twórczość weszła do kanonu lektur. Cieszy mnie niezmiernie jednak że twórcy dotykają w swej twórczości poetyckiej tego zagadnienia vide Wojciech Rohatyn Popkiewicz “Ballada o Podkamieniu” bądź też właśnie Wencel w “Katyń 1943r.”. Oba te opisy przerażają skalą cierpienia które wyrządzili kaci służący pod Banderą i Szuchewyczem, poeci to opisują, Popkiewicz “dobij dobij mnie Tatusiu, boli ciało rwie się dusza już dobili naszą Mamę krwawimy tu z siostrą same…” czy “o przebili dziecko w łonie razem z Matką Jego koniec ja chcę umrzeć też przy Tobie razem z Wami leżeć w grobie…”. oraz Wencel “ ta sama dziewczyna leży na stole naga rozdzielona piłą do drewna na cztery części…”. Wojciech Wencel pisze ważną rzecz że Ukraińcy czuli się panami na Wołyniu “ widać że ten kto ją pociął chciał mieć na stole porządek jak każdy dobry gospodarz po powrocie z pola”. Jarosław Stećko dążył do utworzenia rządu, chciał usunąć Polaków z obszarów Wołynia jak też z Małopolski Wschodniej, więc dlatego w świetle tych faktów prawdą jest co pisze Wencel że Ukraińcy czuli się gospodarzami tych terenów. Początek wiersza niczym nie zapowiada że dojdzie do tak okropnej tragedii, mamy dom “pobielony wapnem”, wydawać by się mogło że “jest sielsko i anielsko”. Opis dotyczy zwykłego, szarego życia na wsi, mamy suszące się pranie, dziewczę wracające od studni z wodą, piękny krajobraz łąki. Wiemy jednak iż pojawia się “maleńka czarna kropka pod lasem”, jest to symbol zła, śmierci, straty. wyrafinowania. Uważam że Wencel posługując się takimi właśnie słowami jak “ miała być martwa natura ze szczyptą surrealizmu à la Salvador Dali albo Joan Miró
coś świeżego na miarę dwudziestego wieku a wyszła reprodukcja ze starego albumu” żeby pokazać pewną istotną rzecz mianowicie że banderyzm jako świeży ruch dążył do

Wojciech Wencel urodził się w Gdańsku w dniu 16 lutego 1972 roku. Jest on współcześnie żyjącym historykiem, poetą, eseistą, felietonistą oraz krytykiem literackim. W jego twórczości szczególne miejsce zajmuje wiersz pt. „Wołyń 1943”. Ten krótki wiersz podejmuje bardzo trudny temat, jakim jest powrót do niedawnej historii, do tak zwanej zbrodni w Wołyniu, czyli brutalnego aktu ludobójstwa, jakie miało miejsce w 1943 roku w rzeczywistości II Wojny Światowej, a dokonane było przez ludność ukraińska. Ludobójstwo w Wołyniu bardzo długo było przemilczane przez historię. Dopiero ostatnimi czasy ujrzało światło dzienne. Wojciech Wencel jest stosunkowo młodym człowiekiem, który nie pamięta czasów wojny, ani Wołynia, ale poruszony zbrodnią sprzed lat wraca w swym wierszu do tegoż wydarzenia z niechlubnej historii. Akcja utworu rozgrywa się wydawałoby się, że na spokojnej i cichej wsi. Główna bohaterka to jedna z mieszkanek wsi – dziewczynka. Sielskie życie dziewczynki zostaje nagle przerwane przez „maleńką czarną kropkę pod lasem”, która jest