Antygona

"; wybuchł z powodu niezadowolenia po scentralizowaniu przez Ateńczyków struktury Ateńskiego Związku Morskiego. Natomiast w roku 420 p.n.e. został wybrany na kapłana Alcona oraz Asklepiosa.
Większość jego utworów można ułożyć w dwa cykle, zależnie od miejsca akcji: cykl trojański (,,Ajas”, ,,Filoktet” oraz ,,Elektra) i cykl tebański (,,Król Edyp”, ,,Edyp w Kolonie” oraz ,,Antygona”. Atutem utworów Sofoklesa było zwiększenie roli akcji aktorów. Wprowadził on na scenę trzeciego aktora oraz kobiety. Ograniczył również rolę chóru przez co wzrosła rola przewodnika. Liczba członków chóru wzrosła z 12 do 15. Wprowadził również dekoracje na scenę. Sofokles zerwał ze związkiem tematycznym czterech tragedii, ujętych w tetralogię, wystawiał inaczej niż to było wcześniej przyjęte, cztery dzieła o odrębnej części. W Jego utworach akcja miała wyraźne związanie, punkt kulminacyjny i rozwiązanie. Postacie były przekonujące i przeżywały silny konflikt tragiczny, który wzruszał widzów, np. Antygona musiała wybierać między prawem boskim a prawem ludzkim. Kreon natomiast między sprawiedliwością i mocą swojej władzy a litością wobec dziewczyny z rodziny, obdarzonej w dodatku uczuciem jego syna. Większość utworów Sofoklesa odznacza się: głębokim patriotyzmem, konserwatyzmem, religijnością, tradycyjnością, fatalizmem oraz pesymizmem. Zminimalizował również udział bogów na losy bohaterów, oznacza to, że wola ludzka jest ważniejsza od woli boskiej. Wprowadzał również monologi ,którego przykładem są wypowiedzi Ajasa i Edypa.
Sofokles ożenił się z obywatelką ateńską Nikostratą z którą miał syna Jofona. Data ślubu czy narodzin dziecka nie jest znana. Wiadomo również, że miał on kochankę Theoris, pochodzącą z peloponeskiego miasta Sykion. Ze związku z Theoris, Sofokles miał drugiego syna-Aristona.
Tragik dożył późnej starości i zmarł w roku 406 p.n.e. (90 lat). Aby zademonstrować swój szacunek do Sofoklesa, wystawiano jego dzieła w Lenajach. Jego ostatnią tragedią jest utwór „Edyp w Koloni”, którego napisał tuż przed śmiercią.
Sofokles zarówno za życia jak i po śmierci nazywany jest bohaterem. Jego dzieła wystawiane są do dziś, a konflikty tragiczne, będące udziałem jego bohaterów, pozostają wciąż aktualne. Psycholodzy zainspirowali się nieśmiertelnymi postaciami Sofoklesa i nazwali odwieczne kompleksy ludzi ich imionami. Do utworu ,,Antygona” nawiązał również Janusz Głowacki w swej głośnej sztuce ,,Antygona w Nowym Jorku”. Pisarze do dnia dzisiejszego czerpią inspirację do swoich utworów z jego dzieł.Jest on jednym z najbardziej rozpoznawalnych twórców okresu starożytności.