Fircyk w zalotach - Streszczenie krótkie

,,Fircyk w zalotach” Franciszka Zabłockiego to historia niedojrzałości młodego mężczyzny, który przez ślub chce uratować się przed bankructwem. Fircyk, bo o nim mowa, rozkochuje w sobie bogatą wdowę Podstolinę. Uczucie pojawia się również w sercu tytułowego bohatera, chociaż nie taki był jego zamiar. Mężczyzna początkowo był bawidamkiem i cwaniakiem. Z czasem przemienia się w bardziej rozumnego i ustatkowanego człowieka.

Akcja komedii rozgrywa się pod koniec XVIII wieku, we dworku brata Podstoliny, pod Warszawą. Właściciel dworku o imieniu Aryst jest nerwowy i porywczy, złość rozładowuje np. na służącym. Natomiast jego piękna żona Klarysa potrafi wzbudzać zazdrość, lubi też zajmować się cudzymi sprawami. To nie są postaci, które w stu procentach należałoby naśladować. Na przykład Aryst przegrywa w karty z Fircykiem sporą sumę pieniędzy. Za wygraną młody mężczyzna organizuje w dworku Arysta przyjęcie. Nawet służący bohaterów utworu, czyli Świstak i Pustak, mają więcej rozumu w głowie, niż ich pracodawcy.

Franciszek Zabłocki odczytywał swoje dzieło podczas słynnych obiadów czwartkowych u ostatniego króla Polski, Stanisława Augusta Poniatowskiego. Na obiadach król gromadził wybitnych artystów i myślicieli ówczesnej Rzeczpospolitej. Był to okres dynamicznych zmian, rozwoju nauki i rozluźnienia zasad moralnych. Prawdopodobnie autor w komedii czytając ją w tak zacnym gronie świadomie naśmiewał się z głupoty tamtych czasów, które zresztą doprowadziły do rozbiorów i utraty niepodległości.

Ważne jednak, że w utworze miłość zwycięża. Fircyk i Podstolina podpisują intercyzę, czyli umowę przedślubną, która gwarantuje im prawo do pewnej dozy wolności. Natomiast małżeństwo Klarysy i Arysta okazuje się bardzo trwałe.
Wielką zaletą komedii są bardzo wyraźne postacie. Nie ma wątpliwości, kto jest niedojrzały (Fircyk), niezbyt mądry (Aryst), delikatny i marzący o wielkiej miłości (Podstolina), a kto jest wścibski (Klarysa). Również jedność czasu, akcji i miejsca ułatwiają przeczytanie kilkusetletniego dzieła Zabłockiego. Nie ma tu wątków pobocznych i zbędnych bohaterów. Ta prostota zachęcą do lektury, która zresztą jest dość zabawna.