Daleki rej - Charakterystyka bohaterów

„Daleki Rejs” to fascynująca, piękna książka, która może przyprawić nas o łzy współczucia dla głównych bohaterów. Powieść została napisana w XX wieku przez Annę Onichimowską, a wydaną 1989 roku. Kobieta urodziła się 28 stycznia 1952 roku i do dzisiaj przeżyła 68 pięknych lat, pełnych jej debiutów i książek, które zdobyły serca czytelników z różnych zakątków Polski. Anna jest również autorką takich utworów jak: „Najwyższa góra świata”, „Hera moja miłość”, „Dziesięć stron świata” czy „Duch starej kamienicy”. Omawiana dzisiaj książka pokazuje nam losy pewnego rodzeństwa, które musiało przeżyć odejście swego ojca i dalsze życie bez męskiego autorytetu. Utwór „Daleki rejs” ma gatunek powieści fikcyjnej, która pokazuję nam wiele ciekawych bohaterów, którzy mają swoje wątki, historię oraz przemyślenia, co czyni tę książkę tak wyjątkową oraz pełną kolorów.
Paweł to główny bohater książki. Mieszkał on wraz z mamą i bratem, którego nie lubił. Ich ojciec wyjechał jakiś czas temu z niewyjaśnionych nam przyczyn, co dodaje tajemniczości temu utworowi. Chłopiec nie jest prymusem w szkole, ale na pewno nie jest głupi, bardziej „normalny”. Przeważnie dostaje z matematyki trójki, gdy był rozkojarzony – jedynki, a gdy się postarał – piątki. Już na pierwszych stronach książki widzimy jego nadzwyczajną tęsknotę za ojcem. Nie miał pojęcia gdzie on jest, a nawet w pewnym momencie nie pamiętał jakie miał rysy twarzy. To wszystko odbijało się na jego delikatnym, wrażliwym sercu. Do tego nie pomagał mu w tym jego brat, który stał się szkolnym prymusem. Jedyne co go ratowało sprzed więzów depresji, była tajemnicza korespondencja z niejakim Dżejmsem.
Kuba był najmłodszy w rodzinie. Według starszego brata – Pawła, od odejścia taty, Kuba stał się ślamazarny i niezdarny. Chłopiec był otyły i nosił okulary. Ich nienawiść między sobą rozpoczęła się, kiedy kot Kuby zjadł chomika swego brata. Myślę, że duży wpływ na ten konflikt mógł mieć fakt, iż mieli różne charaktery i przemyślenia. Na przykład Paweł był średnim uczniem, za to Kuba największym prymusem w szkole. To właśnie chłopiec stworzył niecny plan z udawanym „Dżejmsem”, jednak cała ta sytuacja, bardzo zbliżyła ich do siebie.
Uważam, że tak naprawdę w każdym z nich drzemała nić porozumienia, lecz ich przeciwne charaktery nieco utrudniały sprawę.
Według mnie książka ma bardzo wiele morałów i prawd życiowych, które mogą nas bardzo wzruszyć. Utwór zaoferował mi wiele wspomnień, które na długo zostaną w mojej pamięci. Jak najbardziej polecam tę powieść każdemu fanowi fikcji.