Medaliony - Streszczenie krótkie

I. PROFESOR SPANNER

1. Dwóch członków Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich zwiedza budynki, w których z ludzkiego tłuszczu było robione mydło i gdzie nad swoją książką pracował profesor Spanner. Opis basenów pełnych ludzkich ciał.

2. Przesłuchanie gdańszczanina, który był preparatorem ciał u profesora Spannera. Ten przyznaje, że sam używał tego mydła, które było robione, ponieważ dobrze się pieniło oraz wyznanie, że nie wiedział o tym, że było to przestępstwo.

3. Dalsze przesłuchiwanie, tym razem dwóch „kolegów” Spannera. Rozmyślania na temat tego, czym Spanner kierował się w swoich działaniach.

II. DNO

Rozmowa z bardzo zmęczoną kobietą, która straciła dwójkę dzieci. Córka została zatrzymana, a od syna nie ma znaku życia. Również jej mąż zmarł w obozie. Kobieta opowiada, że jedyne czego jeszcze pragnie to zwyczajna życzliwość, której doświadcza już jedynie od starszych, ponieważ młodszym zależy już jedynie na tym, żeby nie przeszkadzała. Kobieta opowiada o tym, jak ludzie byli traktowani w obozach, a za najciekawszy fragment swojego opowiadania uznaje fragment o tym, jak je przewożono i o przerażeniu niemieckiego oficera, który je zobaczył w wagonie.

III. KOBIETA CMENTARNA

Historia kobiety, która zajmuje się grobami na cmentarzu mieszczącym się w pobliżu miejsca jej zamieszkania. Kobieta wspomina o tym, jak ciężko było żyć tuż przy murze oddzielającym ją od getta, skąd słychać było strzały, krzyki i odgłosy spadania matek, które rzucały się z okien razem z dziećmi.

IV. PRZY TORZE KOLEJOWYM

Historia opowiadana przez pewnego człowieka, który był świadkiem opisywanego zdarzenia. Opowiada o uciekinierce, której wraz z paroma innymi więźniami, udało się uciec z wagonu, którym była wieziona do obozu. O braku pomocy ze strony mieszkańców pobliskiej wioski oraz o zainteresowaniu nią pewnego młodego mężczyzny. Kobieta początkowo prosi o leki, których nie dostaje, następnie o papierosy i alkohol, które przynosi jej wspomniany mężczyzna, a później prosi, aby ją zabito. Nikt, nawet niemieccy policjanci, nie chcą tego zrobić, aż w końcu jej wolę wypełnia ten młody człowiek. Opowiadający nie może zrozumieć, dlaczego to zrobił, skoro wydawałoby się, że miał dla niej najwięcej współczucia.

V. DWOJRA ZIELONA

Autorka rozmawia z kobietą, którą przypadkowo spotkała w sklepie. Kobieta opowiada o swoich przeżyciach podczas wojny i o tym, że z powodu braku rodziny czuję się bardzo samotna.

VI. WIZA

Z pochodzenia Żydówka, która jeszcze na początku wojny zostaje Chrześcijanką i w obozach przebywa jako Polka opowiada o swoich przeżyciach z czasu przebywania w obozie. Tłumaczy autorce czym była wiza i wspomina między innymi piękny śpiew słabych już Greczynek z obozu.

VII. CZŁOWIEK JEST MOCNY

Michał P. opowiada o tym, jak wyglądała praca w krematoriach i przy wykopywaniu zbiorowych grobów. Wspomina swoje najgorsze przeżycie, czyli kiedy wśród zwłok rozpoznał ciała swojej rodziny. Uciekł, więc udało mu się przeżyć.

VIII. DOROŚLI I DZIECI W OŚWIĘCIMIU

Mamy tu krótką ocenę działań hitlerowców na terenie Polski. Pod koniec jest przytoczony przykład dzieci w obozach, które dokładnie wiedziały co je czeka i o ich „niewinnych” zabawach w „palenie Żydów”.