Czerwone buciki - Bohaterowie

Główną bohaterką jest mała, biedna dziewczynka Karusia, która właśnie straciła mamę. Była ona bardzo uboga nie miała pieniędzy nawet na buty, latem chodziła na boso a zimą, gdy robiło się zimno ubierała stare, brzydkie drewniane buty, w których było jej bardzo zimno, pewnego dnia zlitowała się nad nią Krawcowa która była dobrą kobietą, żal jej było małej, biednej dziewczynki, której stópki marzły a na domiar złego została sirotką, bo zmarła jej mama i uszyła jej buciki z czerwonych szmatek. Nie były one zgrabne ani ładne, ale dla Karusi były idealne i bardzo piękne, w takich ,,nowych” bucikach poszła pożegnać mamę podczas pogrzebu.
Tam spotkała starszą panią, która zlitowała się nad nią i postanowiła zabrać ją do siebie na wychowanie i tak dziewczynka znalazła nowy dom. Starsza Pani kiepsko widziała, ale troskliwie opiekowała się sirotką, nadszedł czas komunii dziewczynki poszły do sklepu kupić odpowiednie bucki a Karusia wybrała sobie czerwone pantofelki Pani zgodziła się na to ponieważ nie widziała ich-miała słaby wzrok. I tak poszła do komunii w tych czerwonych butkach, wszyscy parzyli na nią a jej się to podobało, gdy Pani dowiedziała się od ludzi jakie butki miała dziewczynka zezłościła się i kazała jej więcej tak nie robić ona jednak nie posłuchała i znów ubrała te buty, po tym miarka się przebrała Pani zabrała buty i schowała do szafy. Niedługo po tym starsza Pani zachorowała, a że nie miała rodzinny liczyła, że Karusia w podzięce za okazaną jej łaskawość zajmie się nią troskliwie jednak ona wolała zabawę, wykradła buty i poszła na bal. Buty jednak okazały się niezwykłe, gdy założyła je na nogi ciągle tańczyła i nie mogła przestać, tańczyła w dzień i w nocy, w słońcu i deszczu, mimo zmęczenia i bólu nóg nie mogła przestać. Dowiedziała się że, podczas gdy ona tańczyła Starsza Pani umarła, bardzo ją to zasmuciło i czuła się winna, udała się do kata i poprosiła, aby odciął jej nogi żeby nie musiała już tańczyć, kat tak uczynił, odciął jej nogi i dał jej inne drewniane. Karusia próbowała odpracować swojej winy przed ludźmi i Bogiem na plebani, pracując i modląc się za darmo tylko za dom nad głową, w końcu udało jej się to Bóg jej wybaczył, poczuła, że teraz już jest dobrym człowiekiem i jest na swoim miejscu.
Bohaterowie:
Karusia: biedna dziewczynka, nad którą zlitowało się wiele osób, krawcowa dając jej buciki oraz Starsza Pani, dając jej dom nad głową, była ona jednak niewdzięczna wolała czerwone buciki, taniec i zabawę od zajęcia się schorowaną starszą Panią, spotkała ją za to kara nie mogła ściągnąć bucików i ciągle tańczyła do momentu aż kat odciął jej nogi wtedy zaczęła się jej pokuta, bo zrozumiała swoje złe zachowanie i chciała się zmienić.
Krawcowa: dobra kobieta, która uszyła dla dziewczynki czerwone buciki, aby było jej ciepło.
Starsza Pani: dobroduszna osoba, która przyjęła Karusię pod swój dach, wychowywała ją jak swoją córkę.
Kat – odciął Karusi nogi i dał jej drewniane, ponieważ go o to prosiła.
Anioł – gdy główna bohaterka chciała wejść do kościoła drogę zagrodził jej anioł wtedy zrozumiała swoje winy i postanowiła się zmienić.
Jest to baśń z morałem, uczy, abyśmy byli wdzięczni za to co mamy, aby doceniać i potrafić odwdzięczyć się za okazaną dobroć, bo możemy tego żałować. Przekaz jest też taki że nigdy nie jest za późno na zmianę, na poprawę, odkupienie win.