Czerwone buciki - Charakterystyka bohaterów

Hans Christian Andersen w 1845 roku napisał krótką baśń „Czerwone buciki” opowiadającą historię małej dziewczynki Karusi i mówi o jej odwiecznym marzeniu o czerwonych bucikach. W baśni tej występuje niewielu bohaterów, jednak warto wspomnieć o nich i o tym jacy byli.
Przede wszystkim należy spojrzeć na główną bohaterkę- dziewczynkę Karusię. Była ona bardzo uboga. Poznajemy ją w momencie, gdy idzie na pogrzeb matki. W momencie, gdy otrzymała podarek- czerwone pantofelki- od razu zapomniała o zmarłej matce. Ukazuje to, iż dziewczynka wcale się nie przejmowała jej śmiercią, ważniejsze dla niej były dobra doczesne- w tym przypadku buty. Bardzo jej się podobały te buciki, do tego stopnia, iż myślała, że starsza pani przygarnęła ją ze względu na nie (czerwone buciki), z tego powodu, że są takie śliczne. Nie mogła zrozumieć, że mogła ją przygarnąć ze względu na nią samą, żeby Karusi pomóc, aby nie była samotnym ubogim dzieckiem. Że chciała jej dać dom. Karusia bardzo przejmowała się swoim wyglądem. Chciała być piękna, tak jak to szeptali o niej ludzie i lustro, które posiadała. Karusia była również kłamliwa. Pierwsze kłamstwo, o którym wiemy, miało miejsce w sklepie z butami, gdy starsza pani chciała jej zakupić buty na komunię. Karusi tak się spodobały czerwone pantofelki, iż skłamała na temat ich koloru. Kolejny raz swoje nieposłuszeństwo i kłamstwo ukazało się tydzień po komunii. Starsza pani zabroniła Karusi zakładać czerwone pantofelki o kościoła, jednak ona nic sobie nie zrobiła z jej słów i ponownie wbrew prośbie opiekunki je założyła sprzeciwiając się jej zaleceniom. Krusia nie myślała nic o dobroci swojej dobrodziejki i podczas gdy ona była chora, zamiast się nią opiekować, ta poszła na bal, wskutek czego starsza pani zmarła. Karusia za swoje zachowanie otrzymuje karę- buciki zaczynają tańczyć same na jej nogach, bez względu na chęci i niechęci dziewczynki. Oprowadza to do ucięcia stópek z pantofelkami przez kata. Wtedy zaczyna zachodzić w dziewczynce przemiana. Widzi swoje winy i ma ogromne wyrzuty sumienia o swoich popełnionych czynów. Wszędzie widzi tańczące czerwone pantofelki z jej stópkami- symbol jej win i grzechów. Pokornie i pilnie pracuje na plebanii okupując powoli swoje przewinienia. Modli się gorąco i prosi o przebaczenie swoich win i wyraża skruchę, co ostatecznie doprowadza do przebaczenia i zabranie o nieba przez anioła.
Kolejną postacią wspomnianą w baśni jest poczciwa szewcowa, która lituje się na dziewczynką i prezentuje jej czerwone buciki. Mimo iż nie były one najpiękniejsze, a brzydkie i niezgrabne, to pochodziły one z głębi serca kobiety. Chciała ona pomóc biednej Karusi i dlatego dała jej prezent, który miał jej się przydać.
Bohaterką jest również starsza pani, która przyjmuje Karusie pod swój dach. Jest ona dobrą kobietą, która chce zaopiekować się dziewczynką. Daje jej wikt, opierunek, wychowanie i naukę, czyli to co dorastającej dziewczynce jest niezbędne. Daje jej swoją życzliwość, opiekę i swojego rodzaju miłość, mając nadzieję, iż dziewczynka później się nią zaopiekuje, gdy zajdzie taka potrzeba, jednak to sienie spełnia i starsza pani umiera smutna w samotności swojego domu.