Droga donikąd - Geneza utworu i gatunek

„Droga donikąd” Józefa Mackiewicza stanowi powieść realistyczną i polityczną. W książce tej znajdziemy narratora trzecioosobowego, który kreśli wydarzenia w sposób obiektywny, utwór zaś jest trzyczęściowy. Pisarz stworzył bohaterów złożonych, którzy podczas trwania utworu, przechodzą metamorfozę. Tym co powoduje, że utwór ten jest powieścią realistyczną to jasno określony czas vide pierwsza okupacja, natomiast niedookreślone pozostały wszystkie miejsca. Postaci są zindywidualizowane, posługują się odpowiednim do swojej roli językiem. Pisarz dokonał trudu, ażeby opisać scenerię, tło wydarzeń, zwróćmy uwagę na dokonane przez Mackiewicza opisy wiejskich chat, przyrody oraz warunków życia mieszkańców Wileńszczyzny, wszystko to razem powoduje, iż dzieło czyta się niezwykle płynnie i z wielką przyjemnością
Nazwa „Wilno” nigdzie nie pada, natomiast my wiemy, że również tu ma miejsce akcja. Dla Mackiewicza jest to miasto istotne, do którego przeniósł się mając 5 lat. Pisarz znany był z pisania powieści politycznych, vide „Lewa Wolna” czy właśnie niniejsze dzieło. Mackiewicz był patriotą, walczył w wojnie z bolszewikami w 1920 r. „Drogę donikąd” napisał celem przybliżenia czytelnikowi realiów życia na Kresach w okresie, kiedy na Wileńszczyznę weszli bolszewicy. Co cenne to fakt, iż dzieło napisał również w oparciu o własne przeżycia i wyciągnięte z nich wnioski. Postać Pawła stworzył nie jako własne alter ego, jednak można się dopatrzyć licznych analogii. Żeby zrozumieć przesłanie, radzę przeczytać również „Nie trzeba głośno mówić”, gdyż z ” Drogą donikąd” wspólnie tworzą dylogię.