Droga donikąd - Najważniejsze informacje

Autorem dylogii „Droga donikąd” oraz „Nie trzeba głośno mówić” jest Józef Mackiewicz. Krytycy literaccy dopatrują się analogii pomiędzy postacią Pawła, głównego bohatera dylogii a osobą pisarza. Pisarz podobnie jak bohater „Drogi donikąd” Paweł znalazł się w konflikcie z władzami sowieckimi, które weszły na Kresy Wschodnie wraz z tzw. pierwszą okupacją sowiecką. Dla Czytelnika ciekawe w „Drodze donikąd” mogą wydać się wątki związane z wyznaniem prawosławnym, pisarz przeszedł również na prawosławie. Spotkanie Pawła z archimandrytą Serafimem, było w dziele celowe, Mackiewicz chciał pokazać heroizm oraz martyrologię rosyjskiej cerkwi prawosławnej. Józef Mackiewicz nie był rusofobem, Czytelnikowi ciekawe może wydać się stwierdzenie, iż nie ma narodów bardziej różniących się od rosyjskiego oraz sowieckiego. Paweł, bohater dylogii Mackiewicza zarobkował w ten sam sposób co sam pisarz, był woźnicą. Józef Mackiewicz często sam siebie określał jako „furmana konnego wozu ciężarowego”. Pisarz wraca do początków ruchu komunistycznego, wraca do czasów, kiedy to „Feliks, syn Edmunda Dzierżyński” sam był więźniem. Józef Mackiewicz pisze dzieło za pomocą którego obnaża cały ruch bolszewicki, że źle nie zaczęło się dziać za rządów Józefa Stalina w ZSRR ale dużo wcześniej, jak mówi w godzinę śmierci jedna z postaci (do poprawiającej Mu poduszkę pod głową żonie) Fjoktist Jegorycz ” kiedyś w więzieniu było lżej, niż dziś na swobodzie”. Fjoktist umarł jeszcze przed likwidacją opozycji, czyli w momencie, kiedy działali jeszcze Konstytucyjni Demokraci tzw. Kadeci oraz Socjaliści- Rewolucjoniści, czyli Eserzy/ Eserowcy. Pisarz nakreśla w jaki sposób powstawało „państwo Stalina”, chociażby pisząc ” Michał, potem już, zdjął portrety Trockiego i Bucharina ze ściany, spalił je i wstąpił na służbę do GPU. Ciekawe są te fragmenty, choć należy stwierdzić, iż jest to przede wszystkim książka o tzw. pierwszej okupacji sowieckiej, kronika obejmuje okres od włączenia Litwy w dniu 5 VIII 1940 r. w skład republik radzieckich (w tym samym czasie Sowieci inkorporowali Łotwę oraz Estonię) aż po 21 VI 1941 roku, dzień później nastąpi agresja niemiecka na Sowiety. „Drogę donikąd” wydano po raz pierwszy w 1955 roku.