Dzika kaczka - Geneza utworu i gatunek

,,Dzika kaczka”- geneza utworu i gatunek

Henryk Ibsen napisał i wydał swój dramat w 1884 roku. Pierwsze premiery, na deskach teatrów europejskich odbywały się już w 1885 roku, w tym również w Krakowie. Pierwsza premiera w Warszawie miała miejsce w 1889 roku. Tytuł i pomysł na tematykę prawdopodobnie zaczerpnięto z wiersza norweskiego poety Welhalvena, dokładniej z utworu ,,Morski ptak”. Podobno na dzieło Ibsena duży wpływ miała również teoria Karola Darwina na temat dziwnego zachowania dzikich kaczek, przetrzymywanych w niewoli. Henryk Ibsen w momencie wydania ,,Dzikiej kaczki” był już znanym na świecie dramatopisarzem. Jednak te dzieło nie przyjęło się z dobrym odbiorem krytyków, zarzucano mu głównie niekonsekwencję i brak jednoznaczności dzieła. O ile krytycy nie przyjęli ciepło tego utworu, tak spotkał się on z dużą aprobatą wśród widzów, dziś natomiast jest uznawany nie tylko za jedno z najwybitniejszych dzieł samego pisarza, ale znajduję się również, wśród najlepszych dramatów, jakie kiedykolwiek powstały na świecie.

,,Dziką kaczkę” zaliczamy jako dramat realny, w nurcie Ibsenizmu. Przez wielu jest on również nazywany jako komedia z tragicznym zakończeniem. W dramacie, który zaliczamy do nurtu ibsenizmu odnajdujemy przede wszystkim beznadziejną, na starcie przegraną walkę jednostki z konwencjonalnym zakłamaniem otoczenia. Ta koncepcja podobnie jak we wcześniejszych dramatach Ibsena: ,,Upiory” i ,,Wróg ludu”, jest realizowana, poprzez postać Gregersa Werle i w ,,Dzikiej kaczce”. Oprócz tego w utworze odnajdujemy elementy ironiczne z nutką gorzkiego sarkazmu.