Harry Potter i Insygnia Śmierci

Recenzja książki

Rzadko zdarzają się książki, na premiery których czeka tak wiele osób. Nieczęsto też oczekiwanie przybiera tak ekstremalne formy jak wielogodzinne koczowanie pod drzwiami księgarń, byleby tylko mieć możliwość jak najszybszego zakupu pozycji i odkrycia dalszych losów ulubionych bohaterów. Takie właśnie emocje wzbudzał niegdyś ostatni tom z serii o przygodach małego czarodzieja pod tytułem „Harry Potter i Insygnia Śmierci.”

Księga ta jest ostatnią z serii, zamykającą historię i rozwiązującą główne wątki fabularne. Czy warto było na nią tak czekać? Moim zdaniem zdecydowanie TAK! Pozycja trzyma bardzo wysoki poziom, dobrze znany wszystkim fanom twórczości J. K. Rowling. Lektura tej książki kolejny raz pozwala czytelnikom przenieść do świata magii i czarodziejów. Świat ten jest już daleki od bajkowej idylli, bardziej przypomina horror a akcja książki skupia się na pojedynku dwóch największych wrogów, głównego bohatera serii – Harry’ego Pottera i „Tego którego imienia nie można wymawiać” – okrytego niezwykle złą sławą Lorda Voldemorta.

Zanim dojdzie do tego historycznego pojedynku, nasz bohater wraz z przyjaciółmi muszą wykonać niezwykle trudną misję, zleconą przez wielkiego czarodzieja Albusa Dumbledore’a. Zadaniem tym jest odszukanie i zniszczenie horkruksów, tajemniczych przedmiotów mających przechowywać w sobie cząstki duszy przywódcy Śmierciożerców. Dopiero eliminacja tych rzeczy ma dać nadzieję na ostateczne pokonanie Lorda Voldemorta w taki sposób, by nie mógł już powrócić… kolejny raz, jak miało to już miejsce i zostało opisane we wcześniejszych tomach z tej serii.

Fabuła rozwija się stopniowo, w pierwszej części naprzemiennie przyśpieszając i zwalniając. Istotne zdarzenia przeplatają się ze smutnym okresem bezradności głównych bohaterów. Autorka w ten sposób zapewne chciała nie tylko zbudować napięcie, ale przedstawić czytelnikom poczucie trudu sytuacji w jakiej znaleźli się Harry, Ron i Hermiona. Muszę przyznać, że świetnie jej się to udało.

Druga część tomu rozpędza się niczym lokomotywa, by finalnie pędzić z niesamowitą prędkością. Każda kolejna opisywana scena staje się kluczowa względem ostatecznego rozwiązania fabuły. Lektura wciąga czytelnika na długie godziny. Strach przestać czytać… przecież nie wiadomo, jakie niezwykłe, często przerażające wydarzenia mogą być opisane na kolejnej stronie.

Mało która książka tak dobrze działa na wyobraźnię jak te opisujące przygody młodego adepta magii. Bogate opisy miejsc i postaci sprawiają, że w ciągu kilku chwil przed oczami widzimy nie tylko zadrukowane strony tekstu, ale i wielkie zamczysko jakim jest Hogwart, ponure kreatury i potwory, przerażającego antagonistę, ale i wspaniałych, dzielnych młodych wojowników gotowych oddać życie za to, co jest dla nich najważniejsze.

Na szczególną uwagę zasługuje szczegółowy rys, wręcz portret psychologiczny poszczególnych postaci występujących w tej powieści. Wraz z kolejnymi wydarzeniami i przeżyciami stopniowo dostrzegamy przemiany wszystkich bohaterów tej historii, nie tylko Harry’ego i jego przyjaciół. W ten sposób wielki Albus Dumbledore przestaje być krystalicznie idealny. Ponury i zawsze wrogo nastawiony nauczyciel Severus Snape okazuje się być skrytym poplecznikiem bohaterów, działającym w imię słusznej sprawy. Potter, Weasley i Granger również stopniowo dojrzewają, mierząc się z kolejnymi przeciwnościami losu dorastają na naszych oczach i stają się gotowi na ostateczne starcie, które zadecyduje nie tylko o losach ich, ale i całego magicznego świata.

Ostatnia powieść z sagi o małym czarodzieju jest książką niezwykle poruszającą. W pewnym momencie lektury uświadamiamy sobie, że to rzeczywiście jest już koniec. Chociaż przed nami jeszcze wiele stron, czytelnik już zaczyna na swój sposób tęsknić za ulubionymi postaciami. Uczucie to mocno potęguje fakt, że z niektórymi lubianymi przez wszystkich bohaterami przyjdzie pożegnać się jeszcze wcześniej, często w bardzo smutnych, dramatycznych wręcz okolicznościach. Gdybym tylko był faktycznym świadkiem i uczestnikiem tych ponurych wydarzeń, to bez dwóch zdań, ramię w ramię z Harrym i jego „armią” stanąłbym do boju nie tylko o przetrwanie, ale i o lepsze jutro.

Poza wzruszeniem, czytelnikowi często towarzyszy też uczucie refleksji – autorka bardzo zgrabnie wplotła do fabuły wątki filozoficzne ilustrowane rozterkami i obawami młodych czarodziejów. Nie brakuje również ironii i sarkazmu, głównie w wypowiedziach Rona, wiernego druha wybrańca. W końcu, nawet w tak przejmującej, momentami wręcz smutnej książce występują też wątki humorystyczne. Sięgając po tę pozycję na pewno nie raz uśmiechniecie się pod nosem, by po krótkiej chwili Wasze oczy znów zaszkliły się łzami.

Moim zdaniem książka ta przypadnie do gustu wszystkim, nieco starszym dzieciom, młodzieńcom jak i dorosłym. Fani serii mogą czuć się ukontentowani sposobem w jaki autorka prowadzi ich do końca tej niezwykłej, magicznej przygody. Pozycja powinna spodobać się również czytelnikom, którzy nie mieli wcześniej do czynienia z tą serią książek. Oczywiście w tym wypadku zalecałbym sięgnąć wpierw po wcześniejsze tomy, ale lektura tylko tej jednej książki również powinna dostarczyć im wielu wzruszeń, przemyśleń, lecz także rozrywki. Uważam tę powieść za pozbawioną wad, nie znajduję w niej nic, co mogłoby w rażący sposób odrzucać odbiorców. Wydaje mi się, że pozycja ta, podobnie jak cała seria może stanowić świetny materiał do zachęcenia kogoś (lub nawet siebie samego?) do częstszego sięgania po książki i wyrobienia nawyku czytania.

Najważniejsze informacje

„Harry Potter i Insygnia Śmierci”
Autor: J.K. Rowling

Główni bohaterowie:
Protagoniści:
Harry Potter, Hermiona Granger, Ron Weasley
Antagoniści:
Lord Voldemort (Tom Marvolo Riddle), Severus Snape, Draco Malfoy

Pozostali ważni bohaterowie:
Vernon, Petunia i Dudley Dursley’owie
Ginny, Will, Fred, George, Molly i Artur Weasley’owie

Ta książka jest ostatnią częścią serii popularnej autorki J.K. Rowling. Z powodu wydarzeń, które miały miejsce w poprzedniej części, to jest śmierci profesora Dumbledore’a i przejęcia tytułu dyrektora przez Severusa Snape’a, Harry zmuszony jest zrezygnować z udziału w swoim ostatnim roku nauki w Hogwarcie. Poświęca się odnalezieniu pozostałych horkruksów i zniszczeniu ich. Świadom odpowiedzialności i ryzyka musi przezwyciężyć swoje słabości, by pokonać Lorda Voldemorta.

Wydarzenia w tej części zaczynają się od zebrania śmierciożerców w domu Lucjusza Malfoy’a. Tam Severus Snape przekazuje Lordowi Voldemortowi informacje na temat transportu Harry’ego. Na tym spotkaniu antagonista zabija nauczycielkę mugoloznawstwa: Charity Burgage.
Przenosimy się do dnia tajnej misji. Potter musi uciec ze swojego dotychczasowego domu, żeby nie narazić na niebezpieczeństwo bliskich mugoli: rodziny Dursley’ów.
Do domu przybywają członkowie Zakonu Feniksa. Zaczyna się przenoszenie Harry’ego, podczas którego ginie jego sowa Hedwiga oraz Alastor Moody. George Weasley traci ucho klątwą.
Następne dni bohaterowie spędzają w Norze. Zbliżają się dwa wydarzenia: ślub Billa i Fleur oraz urodziny Pottera. To drugie wydarzenie oznacza utratę zaklęć ochronnych, które do tej pory pomagały mu unikać Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać.
Przed weselem, w urodziny Harry’ego, przybywa do Nory Minister Magii, który przekazuje grupie przyjaciół spadek po Dubledorze.
Na weselu pojawiają się śmierciożercy, bohaterowie uciekają zaczynając w ten sposób długą podróż, podczas której znaleźli dwa horkruksy (w tym jeden – medalion Salazara Slytherina – zniszczyli).
Podczas tej wędrówki wiele razy zdarzało im się natrafiać na wszelkie niebezpieczeństwa ze strony zwolenników Voldemorta.
W końcu, gdy zniszczyli medalion Slytherina, puchar w Banku Gringotta i dotarli do Hogsmeade, trafiają na Aberfortha – brata Albusa Dumbledore’a. Tam spotykają Neville’a.
Przyjaciele trafiają do Hogwartu, gdzie przeganiają Severusa Snape’a. Zbliża się początek Bitwy o Hogwart.
Z pomocą Luny udaje się Harry’emu odnaleźć kolejny horkruks w pokoju życzeń. W międzyczasie, gdy Hermiona i Ron niszczą puchar Helgi Hufflepuff, również zresztą zawierającym cząstkę Voldemorta, Potter ratuje życie Draco Malfoy’owi, swojemu odwiecznemu wrogowi, podczas ucieczki przed Piekielnym Ogniem. Była to klątwa rzucona przez Crabbe’a, który w ten sposób niechcący zniszczył horkruksa w postaci diademu Roweny Ravenclaw.
Grupa przyjaciół jest świadkami śmierci Severusa. Harry bierze ze sobą wspomnienie Snape’a do Myślodsiewni, gdzie poznaje przeszłość profesora. Poznaje odpowiedzi na wiele pytań, w tym dowiaduje się, że sam jest horkruksem.
Potter przekonuje Neville’a, żeby zabił Nagini i wyrusza na konfrontację z samym Lordem Voldemortem.
Antagonista traktuje głównego bohatera śmiertelnym zaklęciem.
Harry pojawia się na King Cross i spotyka tam Dumbledore’a. Rozmawiają ze sobą, po czym młodzieniec budzi się.
Hagrid zabiera swojego przyjaciela myśląc, że ten jest martwy. Gdy dociera na miejsce, Tom Marvolo Riddle szydzi z Neville’a, który jednak wyrywa się z jego klątw i odcina głowę Nagini. Wybucha walka, podczas której Harry ucieka z peleryną niewidką. W końcu zaczyna się ostateczna bitwa między Potterem a Voldemortem, podczas której ten drugi ginie ugodzony własnym zaklęciem.
W epilogu poznajemy dzieci głównych bohaterów. Pokłóceni niegdyś ze sobą Harry i Draco żyją ze sobą w przyjaźni. Tym kończy się książka.

Streszczenie krótkie

Tytuł: „Harry Potter”
Podtytuł: „i Insygnia śmierci”
Nazwa serii: „Harry Potter”

Autor: J.K. Rowling

Główni bohaterowie:
Protagoniści:
Harry Potter, Hermiona Granger, Ron Weasley
Antagoniści:
Lord Voldemort (Tom Marvolo Riddle), Severus Snape, Draco Malfoy

Pozostali ważni bohaterowie:
Vernon, Petunia i Dudley Dursley’owie
Ginny, Will, Fred, George, Molly i Artur Weasley’owie

Streszczenie krótkie:

Harry Potter niedługo ukończy siedemnasty rok życia, co poskutkuje utratą ochronnego zaklęcia. Z tego powodu Lord Voldemort będzie miał łatwiej go znaleźć. Zakon Feniksa decyduje się dokonać transportu Harry’ego w bezpieczne miejsce, żeby uniknąć niepotrzebnych cierpień osobom postronnym (rodzinie Dursley’ów).

Podczas transportu atakują śmierciożercy, którzy dowiedzieli się o prawdziwej dacie misji od Severusa Snape’a. Podczas powietrznej bitwy ginie sowa Harry’ego – Hedwiga – i Alastor Moody.

Niedługo po bitwie mają miejsce: urodziny tytułowego bohatera i ślub Billa Wesleay’a i Fleur Delacour.

W dniu urodzin pojawia się Minister Magii, który przekazuje trójce protagonistów spadek po Dumbledor’ze. Niedługo później odbywa się ślub, podczas którego następuje atak śmierciożerców. Harry i przyjaciele uciekają.

Bohaterowie przenoszą się z wesela do innego miejsca, gdzie również trafiają na śmierciożerców. Ponownie uciekają, tym razem ukrywają się w domu pod adresem Grimmauld Place 12.

Remus spotyka się z Harrym i proponuje pomoc w misji, jednak Harry odmawia i wyrzuca mu, że powinien się zająć rodziną. W międzyczasie Stworek przyprowadza Mundungusa Fletchera, który wyjawia, że sprzedał będący horkruksem medalion Slytherina znienawidzonej Dolores Umbridge.

Przyjaciele obmyślają plan przejęcia medalionu. Bohaterowie zostają w różnych okolicznościach rozdzielenie. Harry odnajduje gabinet Dolores, gdzie znajdowało się oko Szalonookiego Moody’ego, następnie odnajduje Hermionę i razem odbierają to, po co przyszli.

Szalona misja kończy się sukcesem, jednak Ron ucierpiał przy deportacji. Okazuje się, że Hermiona była na to przygotowana. Harry doznaje wizji. Voldemort przesłuchuje i morduje Gregorowicza.

Bohaterowie codziennie zmieniają swoje położenie, w trakcie swoich wędrówek słuchali wiadomości w radiu, by dowiedzieć się, czy ktoś z ich bliskich nie zginął. Ron za długo nosi na sobie horkruksa, którego nikt nie dał rady wcześniej zniszczyć. Oddziaływanie medalionu skutkuje odejściem Weasley’a.

Harry wybiera się w wigilię na groby czarodziejów, w tym swoich rodziców. Spotykają później w Dolinie Godryka Bathildę, która ich zaprasza do środka. Tam okazuje się, że to pułapka, a kobieta była Nagini – wężem antagonisty. Harry i Hermiona uciekają, różdżka bohatera zostaje w trakcie zniszczona.

Dwójka przyjaciół czytają tektsy o Dumbledor’ze i jego współpracy z Grindelwaldem.

Z czasem wędrują w inne miejsce, gdzie podczas nocnej warty Harry zauważa łanię. To patronus, który prowadzi go do miecza. Tam ratuje mu życie Ron. Przyjaciele znów się jednoczą i niszczą horkruksa.

Bohaterowie spotykają się z Lovegoodem, u którego wcześniej zauważyli powiązanie z Insygniami Śmierci. Tam Hermiona czyta bajkę o trzech braciach i odnajdują w niej informacje o potężnych magicznych przedmiotach. Okazuje się, że spotkanie z Ksenofiliusiem było pułapką, w której ten brał udział, bo chciał odzyskać córkę Lunę.

Przyjaciele naradzają się, wtedy Harry dochodzi do wniosku, że posiada dwa z tych trzech przedmiotów: pelerynę niewidkę oraz kamień wskrzeszenia, natomiast Lord Voldemort szuka ostatniego: czarnej różdżki. Podczas dalszej podróży wypowiada niechcący imię antagonisty, które sprowadza na bohaterów grupę szmalcowników. Zostają oni (oraz Gryfek i Dean, których szmalcownicy również znaleźli) przez nich schwytani i trafiają do piwnicy domu Lucjusza Malfoy’a, gdzie znajdują się też Luna Lovegood i pan Ollivander. Bellatrix Lestrange torturuje Hermionę. Niespodziewanie pojawia się Zgredek, który deportuje wszystkich poza Ronem i Harry’m. Ten razem z Ronem ratują później Hermionę i dzięki pomocy Zgredka uciekają. Zgredek w trakcie obrywa nożem i po deportacji umiera. Harry go pochował. Potem przyjaciele rozmawiają z Ollivanderem o Czarnej Różdżce. Później Harry ma wizję, w której Voldemort wykrada to insugnium śmierci z grobu Dumbledore’a.

Bohaterowie chcą włamać się do Banku Gringotta, gdzie znajduje się kolejny horkruks. Gryfek zgadza się na pomoc w zamian za miecz Gryffindora. Podczas pobytu w Muszelce Harry’ego znajduje Remus Lupin, który prosi Potter’a o zostanie ojcem chrzestnym swojego syna, Teda.

W końcu rozpoczyna się włamanie do banku Gringotta. Harry chowa się z Gryfkiem pod pelerynę niewidkę, Ron zmienia wygląd za pomocą czarów, a Hermiona zmienia się w Bellatriks za pomocą eliksiru. Po drodze Harry jest zmuszony użyć niewybaczalnego zaklęcia Imperio, żeby bohaterowie nie zostali nakryci. Odnajdują ukryty w skrytce Lestrange puchar Helgi Hufflepuff. Gryfek podnosząc alarm zdradza grupę przyjaciół, której udało się w ostatniej chwili uciec na smoku.

Później, gdy bohaterowie są bezpieczni, Harry wchodzi w umysł Voldemorta i widzi, jak ten wścieka się, że Potter dowiedział się o horkruksach. Gdy antagonista odchodzi sprawdzić, czy pozostałe są na miejscu, przyjaciele wybierają się do Hogsmeade. Mają zamiar dostać się do Hogwartu, by znaleźć ostatni horkruks.

W wiosce czarodziejów przyjaciele natrafiają na śmierciożerców, którzy wypuszczają dementorów. Harry używa patronusa, przez co złoczyńcy zaczynają go szukać, jednak dzięki pomocy staruszka udaje mu się schować wraz z przyjaciółmi. Okazuje się, że ocalił ich Aberforth, brat Dumbledore’a. Mówi on o historii byłego dyrektora Hogwartu, w międzyczasie na miejsce dociera tajnym przejściem Neville Longbottom.

Neville zaprowadza przyjaciół do Pokoju Życzeń w Hogwarcie. Tam spotyka się cała Gwardia Dumbledore’a. Luna z Harry’, idą razem pod peleryną-niewidką do pokoju wspólnego Ravenclaw, gdzie Harry ogląda Diadem Roveny Ravenclaw, a dokładniej jego replikę. Nakrywa go Alecto, która wzywa Voldemorta. Zaraz również Amycus stanie na drodze Harry’ego.

Po pokonaniu obu śmierciożerców, Harry mówi profesor McGonagall o przyzwaniu Czarnego Pana, a później następuje bitwa między tą dwóją a Severus’em Snape’m. Obecny dyrektor ucieka z Hogwartu. Dalsze poszukiwania diademu prowadzą Harry’ego do Pokoju Życzeń.

Podczas gdy zaczyna się bitwa o Hogwart, Potter pyta ducha wieży Ravenclaw – Helenę Ravenclaw – o diadem. Dzięki jej podpowiedzi, udaje się ten horkruks znaleźć właśnie w Pokoju Życzeń. Tam na protagonistę napada Malfoy ze swoimi kompanami: Crabbe’m i Goyle’m. Ten pierwszy używa zaklęcia Szatańskiej Pożogi, które jest tak potężną klątwą, że traci nad nią panowanie i przy okazji niszczy diadem.

Później trójka przyjaciół wyrusza do Wrzeszczącej Chaty, żeby zabić Nagini i Lorda Voldemorta, jednak przyjaciele stają się świadkami śmierci Snape’a. Harry przyjmuje od niego wspomnienie, które później ogląda w Myślodsiewni. Poznaje przeszłość tego profesora oraz swoich rodziców. Teraz zna już odpowiedzi na wiele dręczących go pytań, w tym położenie jednego z ostatnich horkruksów: on sam nim jest.

Potter wyrusza na konfrontację z Lordem Voldemortem. Ten go zabija, a Harry pojawia się w sennym miejscu – King Cross. Znajduje się tam również Dumbledore. Po rozmowie Harry wraca do żywych.

W tym momencie Hagrid podnosi przyjaciela i na rozkaz Czarnego Pana zanosi go przed zamek. Tam Voldemort szydzi z Pottera i Neville’a. Ten drugi, wbrew swojej słabej pozycji, daje radę uciąć łeb Nagini i wywołać zamieszanie.
Wybucha walka, podczas której Harry ucieka. W końcu dochodzi do ostatecznego starcia między nim a jego odwiecznym wrogiem, w którym oczywiście zło ponosi klęskę. Harry, po wygranej walce, wyrzuca czarną różdżkę z mostu.

Na koniec poznajemy książki poznajemy dzieci Harry’ego i Ginny Potterów, Rona i Hermiony Weasley oraz dowiadujemy się, że pogodzili się i zaprzyjaźnili z rodziną Malfoy’ów. Historia kończy się odjazdem dzieci do szkoły z peronu numer dziewięć i trzy czwarte.

Streszczenie

Rozdział 1.: „Czarny Pan rośnie w siłę”
Przypadkowe spotkanie Severusa z Yaxley’em podczas deportowania się na dwór Malfoy’ów. Rozmowa śmierciożerców z Voldemortem o przeniesieniu Harry’ego Pottera do nowej kryjówki, ślubie Remusa i Nimfadory oraz o Charity Burbage, która uczyła w Hogwarcie mugoloznawstwa. Charity Burbage wisiała nad stołem, przy którym siedzieli zebrani. Błagała Snape’a o pomoc, ale jej nie uzyskała. Została zabita przez Czarnego Pana, a jej ciało pożarła Nagini – wąż Voldemorta.
Rozdział 2.: „In memoriam”
Podczas sprzątania szkolnego kufra, Harry rani się w palec u prawej ręki. Otwierając drzwi swojego pokoju, przez przypadek tłucze filiżankę z zimną już herbatą. Sprząta po sobie, po czym przemywa krwawiący palec. Wraca do sprzątania kufra już z większą ostrożnością. Po skończonej pracy znajduje sobie nowe zajęcie – uprzątnięcie stosu gazet „Proroka Codziennego”. Wyrywa z jednego tekst pod tytułem „Wspomnienie o Albusie Dumbledorze” i wsuwa go między kartki „Praktycznej magii obronnej”. Znajduje kolejny tekst pod tytułem „Dumbledore – jaki był naprawdę?” dotyczący nowej biografii Rity Skeeter ,,Życie i kłamstwa Albusa Dumbledore’a”. Przeczytanie tych tekstów, sprawia, że Harry wpada w złość. Gniecie gazetę i wyrzuca ją do kosza. Przegląda książki w szufladach i ponownie odkłada je na miejsce, po jakimś czasie siada na łóżku i bierze do ręki kawałek potłuczonego lusterka. Przez moment błysk niebieskiego światła, który w nim widzi, wydaje mu się oczami Albusa Dumbledora. Dochodzi jednak do wniosku, że coś mu się przywidziało.
Rozdział 3.: „Dursley’owie opuszczają dom”
Harry schodzi do salonu i widzi trójkę dobrze mu znanych osób: ciotka Petunia, wuj Vernon i Dudley szykują się do wyjazdu. Mają jednak co do niego wątpliwości i ciągle zmieniają zdanie dotyczące wyjazdu. Harry’ego bardzo to śmieszy. Po krótkiej rozmowie, wystraszony kuzyn Harry’ego decyduje się zaufać Zakonowi Feniksa, czym przekonuje swoich rodziców do zrobienia tego samego. Rozlega się dzwonek do drzwi – to Dedalus i Hestia. Opowiadają im o planie przeniesienia rodziny w bezpieczne miejsce. Chwilę przed wyjściem Dursley’ów, Dudley powiedział Harry’emu, że nie jest dla niego nikim oraz że jest wdzięczny za uratowanie mu życia. Petunia podeszła do swojego syna i przytuliła go.
Rozdział 4.: „Siedmiu Potterów”
Ostatnie przechadzki Pottera po domu razem z Hedwigą. Pojawia się Zakon Feniksa. Jego członkowie objaśniają chłopakowi cały plan. Harry protestuje, martwiąc się o swoich przyjaciół, jednak oni są nieugięci. Czarodzieje gotują eliksir wielosokowy, który pozwala im na przybranie postaci Harry’ego na określony czas. Prawdziwy Potter leci razem z Hagridem na motocyklu. Podczas przeprawy napotykają na swojej drodze Voldemorta i śmierciożerców. W starciu życie traci Hedwiga – ukochana sowa Pottera. W momencie, gdy Harry jest bliski śmierci, jego różdżka sama się obraca i rzuca zaklęcie, Voldemort znika.
Rozdział 5.: „Poległy wojownik”
Harry woła Hagrida próbując wydostać się spod motocyklu, jednak nikt nie odpowiada. Po chwili słyszy jakieś głosy, jednak ponownie traci przytomność. Budzi się w domu Tonksów. Poznaje rodziców Nimfadory i z ich pomocą przenosi się do Nory, gdzie powoli przybywają kolejni czarodzieje. Okazuje się, że George bezpowrotnie stracił ucho.
Bill oznajmia, że Moody nie żyje i wszyscy pogrążają się w smutku. Harry rozważa opuszczenie Nory, obwiniając się o krzywdę przyjaciół, jednak zostaje odwiedziony od tego pomysłu. Potter niespodziewanie ma wizję, w której widzi Voldemorta torturującego Ollivandera. Opowiada o tym dwójce swoich przyjaciół.
Rozdział 6.: „Ghul w piżamie”
Przygotowania do ślubu Billa i Fleur. Pani Weasley rozdziela trójce przyjaciół obowiązki tak, aby spędzali ze sobą jak najmniej czasu. Wypytuje Harry’ego o misję. Przyjaciele mimo wszystko znajdują czas na omówienie planu wyprawy. Ron prezentuje Potterowi ghula w piżamie, który ma go udawać, gdy uciekną. Hermiona przyznaje się do kradzieży książki z Hogwartu opisującej tworzenie horkruksów. Dochodzą do wniosku, że jedynym sposobem na zniszczenie horkruksów jest jad bazyliszka. Mimo wszystko Harry nie jest zadowolony z faktu, że przyjaciele chcą iść z nim. Następnego dnia zjawia się rodzina Fleur.
Rozdział 7.: „Testament Albusa Dumbledore’a”
Harry ma sen, w którym widzi Voldemorta szukającego osoby o nazwisku Gregorowicz. Następnego dnia są jego urodziny. Otrzymuje wiele prezentów z okazji urodzin, w tym namiętny pocałunek Ginny. Pocałunek przerywa im Ron, który „przypadkowo” wchodzi do pokoju. Następnego dnia Norę odwiedza Rufus Scrimgeour, aby przekazać przedmioty zapisane w testamencie Albusa. Hermiona otrzymuje książkę ,,Baśnie Barda Beedle’a”, Ron wygaszacz, a Harry złoty znicz złapany przez niego na jego pierwszym meczu Quidditcha oraz miecz Godryka Gryffindora. Drugiego przedmiotu jednak nie mógł dostać, gdyż miecz ten nie należał do Dumbledore’a. Dochodzi do małej kłótni między ministrem a Potterem, przez co Rufus wychodzi wzburzony. Następnego dnia odbywa się wesele.
Rozdział 8.: „Wesele”
Harry wypija eliksir wielosokowy i upodabnia się do Barny’ego Weasleya – kuzyna Rona, po to aby nie robić zamieszania. Potter dowiaduje się od Kruma, że Ksenofilius Lovegood nosi na szyi symbol insygniów śmierci (znak Grindelwalda). Chłopak ujawnia swoją tożsamość przed Elfiasem. Rozmawiają o życiu Albusa. Muriel ujawnia swoje przypuszczenia dotyczące siostry Albusa – według niego była ona charłaczką i to Dumbledore ją zabił w czasie pojedynku. Za to Elfias bronił go i zaprzeczał tym informacjom. Harry dowiaduje się, że mieszkał on w młodości w Dolinie Godryka, tak jak jego rodzice. Niespodziewanie na miejsce przybywa patronus Kingsley’a rozkazując ucieczkę. Ministerstwo upadło, a minister Rufus nie żyje.
Rozdział 9.: „Kryjówka”
Wybucha panika. Harry, Ron i Hermiona deportują się razem na ulicę Tottenham Court Road w Londynie. Granger wyciąga z torebki ubrania dla chłopaków i ukrywa się pod peleryną niewidką. Wchodzą do kafejki, w której odnajduje ich trzech śmierciożerców, wśród nich Rowle i Dołohow. Przyjaciele pokonują napastników i usuwają im pamięć, po czym ukrywają się w kwaterze głównej Zakonu Feniksa. Dom był bardzo zabezpieczony zaklęciami ochronnymi przed Severusem. Do domu przez okno wpada patronus pana Weasleya informujący o tym, że wszyscy są bezpieczni. Chłopak odczuwa wściekłość Czarnego Pana przez mocny ból blizny. Znowu doświadcza wizji – tym razem torturowany jest Thorfinn Rowle. Voldemord każe Draconowi również torturować śmierciożercę.
Rozdział 10.: „Opowieść Stworka”
Harry wcześnie rano, gdy jego przyjaciele jeszcze śpią, zwiedza dom. Natrafia na pokój Syriusza, w którym znajduje dużo pamiątek i list od swojej mamy, napisany kilka dni przed jej śmiercią. Schodząc na dół, Harry natrafia na pomieszczenie z powieszoną karteczką na drzwiach z napisem „nie wchodzić bez wyraźnego pozwolenia Regulusa Arkturusa Blacka”. Dowiedział się, że to Regulus wykradł z jaskini horkruksa, którym był medalion Salazara Slytherina. To również ta sama osoba, która zostawiła list podpisany R.A.B. Przyjaciołom nie udało się znaleźć horkruksa w pokoju. Stworek wyjawia, że schował go w komórce. Stamtąd wziął go Mundungus Fletcher, który złupił także inne rzeczy Blacków. Opowiada również historię o tym, jak Regulus zmarł po wypiciu eliksiru rozpaczy, otrzymanego z rąk inferiusów w jaskini. Harry każe stworkowi odnaleźć Fletchera dając mu fałszywy medalion.
Rozdział 11.: „Łapówka”
W domu pojawia się niespodziewany gość. Okazuje się, że to Remus. Przekazuje on im wiele informacji, między innymi o tym, że na weselu nikt nie zginął, śmierciożercy przejęli kontrolę nad ministerstwem, powołano specjalną komisję rejestracji mugolaków oraz o tym, że Harry jest na liście najbardziej poszukiwanych czarodziejów. Lupin chciał dołączyć do ich trójki i pomóc im w poszukiwaniach, jednak okazało się, że robił to tylko z tchórzostwa, ponieważ Tonks była w ciąży, a on bał się, że zrobi jej krzywdę. Potter nazwał go tchórzem, przez co oberwał zaklęciem od Remusa. Panowała napięta atmosfera, przyjaciele krzyczeli na siebie i Harry miał wyrzuty sumienia. Stworek wrócił razem z Fletcherem. Po chwilowych szarpaninach i obezwładnieniu Mundungusa ustalono, że okradł on parę domów z pamiątek. Dowiedzieli się również, że nie ma on już medalionu, ponieważ pewna kobieta przyjęła go w postaci łapówki. Przyjaciele byli przekonani, że to nikt inny jak Dolores Umbridge.
Rozdział 12.: „Magia to potęga”
Cały koniec sierpnia mija przyjaciołom na przygotowywaniu planu zdobycia medalionu. Pierwszego dnia września, Harry przychodzi do domu z gazetą i informacją, że dyrektorem Hogwartu jest teraz Snape, a Alecto i Amycus Carrowowie (śmierciożercy) będą uczyć obrony przed czarną magią. Zmianę przeszedł stworek – jest teraz uprzejmy i zadbany, robi jedzenie, sprząta. Następnego dnia mają wyruszyć po horkruksa – Hermiona pakuje swoją zaczarowaną torebkę, do której wkłada między innymi portret Fineasa Nigellusa Blacka. Potter odczuwa nagły, mocny ból blizny i znów ma wizję. Widzi Voldemorta zakradającego się do domu jakiejś kobiety, którą pyta o Gregorowicza. Ta nie jest w stanie powiedzieć mu gdzie on się znajduje, więc razem z dwójką swoich dzieci zostaje zabita. Harry, mimo chęci, nie potrafi ukryć przed Hermioną faktu, że nadal ma wizje. Przyjaciele podchodzą w okolice Ministerstwa, gdzie udaje im się obezwładnić Mafaldę Hopkirk. Granger za pomocą eliksiru zmienia się w obezwładnioną kobietę, a następnie częstuje cukierkiem innego pracownika ministerstwa magii. Wywołuje to u niego wymioty, a Potter i Ron, ukryci pod peleryną niewidką, wyrywają mu włosy oraz zabierają jego rzeczy. Weasley zamienia się w pracownika działu technicznego. Harry zaś zmienia się w Alberta Runcorna. Przez toalety miejskie cała trójka dostaje się do Ministerstwa. Na miejscu ich uwagę przykuwa fontanna stworzona z ciał umarłych mugoli, a na niej widniejący napis „Magia to potęga”. W windzie spotykają Yaxley’a, który każe Regowi (Ronowi) usunąć awarię w jego gabinecie, strasząc go przy okazji przesłuchaniem czekającym jego żonę. Weasley oddziela się od reszty, aby zrobić to, co kazał śmierciożerca. Pozostali, jadąc dalej windą, spotykają obecną właścicielkę poszukiwanego przedmiotu – Dolores Umbridge.
Rozdział 13.: „Komisja Rejestracji Mugolaków”
Dolores zabiera ze sobą Mafaldę (Hermionę) jako protokolantkę do lochów. Harry pod peleryną niewidką błąka się po korytarzach, szukając gabinetu Umbridge. W końcu go odnajduje. Przed wejściem do pokoju, przy biurkach siedzi grupa pracowników, więc Potter podrzuca detonator pozorujący, który wybuchając robi straszne zamieszanie. Chłopak wykorzystuje to i spokojnie wchodzi do środka, przy okazji chowając do kieszeni oko Moody’ego. W środku przegląda wszystkie szuflady i szafki w poszukiwaniu medalionu, jednak zamiast tego natrafia na teczki z „niebezpiecznymi” czarodziejami, wśród których znajduje się między innymi Artur Weasley. Znajduje tam też swoje zdjęcie z podpisem „Niepożądany nr 1”. Nagle do gabinetu wchodzi Pius – minister magii, jednak nie zauważa Harry’ego ukrytego pod peleryną niewidką. Potter bezszelestnie wychodzi z gabinetu, a pelerynę ściąga dopiero w windzie. Do windy wsiada również Ron, a następnie jeszcze Artur Weasley, który daje rady Regowi (Ron), jak usunąć awarię. Potter rusza na poszukiwania Hermiony. Udaje się do lochów i wchodzi na salę rozpraw. Rozgląda się dookoła i wzrokiem spotyka Hermionę, siedzącą tuż obok Dolores. W pewnym momencie oboje zauważają medalion na jej szyi. Harry rzuca zaklęcie oszałamiające na Umbridge i Yaxley’a. Granger szybko zrywa medalion i w trójkę (razem z żoną Rega) uciekają z sali rozpraw. Wsiadają do windy, gdzie dołącza do nich Ron. Niestety, gdy tylko dotarli do atrium, zauważyli, że został włączony alarm i wszystkie wyjścia kominkowe są zablokowane. Potter w przebraniu uderza jednego z pracowników. Pojawia się prawdziwy mąż kobiety (prawdziwy Reg). Mugolka szybko zostaje wciągnięta do kominka i deportowana z Ministerstwa. Yaxley próbuje ich zatrzymać jednak mu się to nie udaje – Harry i Hermiona uciekają wyjściem kominkowym i razem z Ronem teleportują się z toalety miejskiej, chcąc zgubić śmierciożercę.
Rozdział 14.: „Złodziej”
Harry, Hermiona i Ron teleportują się do lasu, daleko od miasta. Znajdują się teraz w tym samym lesie, w którym kilka lat temu nocowali podczas Mistrzostw Świata w Quidditchu. Musieli teleportować się dwa razy, ponieważ za pierwszym razem Yaxley przeniósł się z nimi. Niestety, na skutek drugiej teleportacji, Ron się rozszczepił, przez co mocno krwawił. Zrozpaczona Hermiona leczy jego rany za pomocą dyptamu, który znalazła w torebce. Ze względu na to, że Ron jest zdecydowanie za słaby na kolejną teleportację, postanawiają spędzić w lesie noc. Hermiona rozstawia namiot i zabezpiecza obszar zaklęciami ochronnymi. Wspólnie z Harrym zastanawiają się nad sposobem zniszczenia medalionu. Weasley skupia swoje myśli na rodzinie Cattermole’ów, zastanawiając się nad tym, czy są bezpieczni i czy żyją. W nocy straż przed namiotem pełni Potter, którego podczas głębokich rozmyślań zaczyna mocno boleć blizna. Po raz kolejny ma wizję: Voldemort znalazł w niej Gregorowicza i torturuje go wypytując o jakiś przedmiot, który pragnie posiąść. Mężczyzna wydaje z siebie rozpaczliwe jęki i krzyki, informując o tym, że już nie ma tego przedmiotu. Czarny Pan jednak nie ufa Gregorowiczowi – wdziera się do jego umysłu za pomocą legilimencji i widzi scenę sprzed lat, przedstawiającą młodego mężczyznę o przystojnej twarzy (Gregorowicz), który oszałamia przeciwnika, po czym ucieka przez okno. Po poznaniu prawdy, Voldemort zabija go. Wizja Harry’ego się skończyła, a on dzieli się nią z Ronem i rozmyśla nad tym, skąd zna twarz młodzieńca i co on dokładnie ukradł.
Rozdział 15.: „Zemsta Goblina”
Harry zakopuje w ziemi oko Alastora. Razem z przyjaciółmi spędza dni na poszukiwaniu pozostałych horkruksów i jedzenia. Przyjaciele udają się w okolicę sierocińca, w którym wychowywał się Tom Riddle. Którejś nocy podsłuchują rozmowę kilku uciekinierów, w tym dwóch goblinów (Gornaka i Gryfka) oraz Deana Thomasa, Teda Tonksa i Dirka Cresswella. Ich rozmowa dotyczy nieudanej próby kradzieży miecza Gryffindora. Brali w niej udział członkowie Gwardii Dumbledore’a, między innymi Luna, Ginny, Neville. Gobliny mówiły również o ukrywaniu się i sprzeciwie wobec pełnienia funkcji skrzatów domowych. Jeden z nich wspomniał o tym, że w Banku Gringotta znajduje się podobno podróbka miecza Godryka Gryffindora. Po odejściu grupy goblinów, Hermiona wyciąga portret Fineasa Nigellusa Blacka i zaczyna go wypytywać o miecz. Black wyznał, że ostatnią osobą, która używała miecza był nie kto inny jak Albus Dumbledore, kiedy niszczył pierścień – horkruksa. Ron, który ma na szyi horkruksa, zaczyna się dziwnie zachowywać. Był podenerwowany, wyrzucał wszystkie żale i obwiniał Harrego. Doszło do użycia różdżek, co skończyłoby się źle, gdyby nie Hermiona, która wyczarowała tarczę ochronną i zakończyła sprzeczkę. Jednak wściekły Ron odchodzi od przyjaciół i deportuje się z obozu. Potter wykończony kłótnią idzie spać, a Hermiona płacze.
Rozdział 16.: „Dolina Godryka”
Po odejściu Rona panuje ponura atmosfera. Hermiona jest zrozpaczona i zdołowana, za to Harry wściekły i zły. Mimo wszystko oboje są świadomi, że ta sytuacja nie może przeszkodzić im w dalszych poszukiwaniach i wypełnianiu misji. Pewnego dnia, przeglądając książkę, Hermiona natrafia na dziwny znak, który Potter rozpoznaje od razu. Widział go już na weselu, na szyi u pana Lovegooda, jednak nie miał pojęcia, co on oznacza. Wie tylko, że to znak Grindelwalda. Oboje postanawiają odwiedzić Dolinę Godryka. Hermiona przypuszcza, że Albus mógł ukryć miecz Gryffindora u pewnej kobiety – Bathildy Bagshot. Gdy trafiajądo Doliny Godryka, odkrywają, że jest 24 grudnia – Wigilia Bożego Narodzenia. Razem idą na cmentarz w poszukiwaniu grobu rodziców Harry’ego, przy okazji znajdując wiele innych znajomych nazwisk. Granger pomaga chłopakowi złożyć wieniec na grobie Potterów.
Rozdział 17.: „Sekret Bathildy”
Wracając z cmentarza, Harry czuje się dziwnie obserwowany. Pod domem Potterów spotykają niską kobietę w podeszłym wieku, którą jest Bathilda Bagshot. Staruszka nie odpowiada na zadawane pytania, lecz prowadzi dwójkę przyjaciół w stronę starego domu, w którym mieszka. Harry znajduje w nim zdjęcie jakiegoś młodzieńca, który jest pra-bratankiem staruszki i dobrym przyjacielem Albusa. Kobietę rozumie tylko Potter. Bagshot chce porozmawiać z Harrym na osobności, więc zostawia samą Hermionę na dole, natomiast chłopaka prowadzi na poddasze. Potter sądził, że może chce pokazać mu miecz Godryka. Tak się jednak nie stało – od razu, gdy znaleźli się sam na sam, kobieta przemieniła się w węża i zaczęła atakować. Ku przerażeniu przyjaciół, okazuje się, że prawdziwa Bathilda nie żyje, a jej ciało zostało przejęte przez Nagini. Chłopak walczy o życie. Na szczęście przyjaciołom udaje się uciec przed przybyciem Czarnego Pana. Podczas ucieczki Harry wdziera się do umysłu Voldemorta i odczuwa jego złość oraz widzi scenę śmierci swoich rodziców sprzed kilkunastu lat. Chłopak budzi się już w bezpiecznym miejscu, przy Hermionie. Udało im się uciec, jednak jego różdżka jest zniszczona i nie da się jej naprawić.
Rozdział 18 ,,Życie i kłamstwa Albusa Dumbledore’a”
Załamany i słaby Harry, siedząc przed namiotem, rozmyśla nad utratą różdżki. Złości się na Dumbledore’a. Ze skupienia wyrywa go Hermiona. Podaje mu kubek z herbatą i kładzie mu na kolana książkę pod tytułem „Życie i kłamstwa Albusa Dumbledore’a” zabraną z salonu Bathildy. Z niej dowiaduje się o przyjaźni Albusa z Grindelwaldem, a także o innych rewelacjach z jego życia. Potter jest wściekły.
Rozdział 19.: „Srebrna Łania”
Hermionie, która pełniła wartę, wydawało się, że słyszy kogoś chodzącego w pobliżu. Następnego ranka przenieśli się do puszczy, którą dziewczyna znała z czasów młodości.
Podczas pełnienia nocnej warty Harry dostrzega jasny punkt. Jest nim patronus wyglądający jak łania. Potter wstaje i idzie za łanią, która doprowadza go do zamarzniętej sadzawki, po czym znika. Nagle Harry dostrzega miecz Gryffindora na dnie sadzawki. Szybko rozbiera się i wskakuje do wody. Nagle łańcuszek z horkruksem zaciska się na jego szyi i zaczyna go dusić. Harry ma wrażenie, że za chwilę umrze. Traci świadomość. Gdy się budzi, jest pewny tego, że to Hermiona go uratowała. Ubiera okulary i spostrzega, że to Ron. Chłopak ściska w jednej ręce miecz, a w drugiej medalion na rozerwanym łańcuszku. Harry nie ukrywa zdziwienia. Pyta Rona o łanię, jednak Weasley nic nie wie. Widział tylko jak Harry wskoczył do wody i długo z niej nie wypływał. Razem podejmują decyzję o zniszczeniu horkruksa. Potter zaczyna mówić językiem węży, a medalion otwiera się. Ze środka wypływają dwie zjawy. To Hermiona i Harry, którzy całują się i drwią z Rona. Przerażony i zdenerwowany Weasley mocno uderza ostrzem miecza w medalion, niszcząc go. Chłopcy wracają do namiotu. Wściekła Granger na widok Rona niemalże się na niego rzuca, jednak Potter wyczarowuje tarczę ochronną. Po przeprosinach Rona i jego opowieści, Hermiona nadal jest zła, lecz pozwala mu zostać. Harry dostaje od Rona zapasową różdżkę, a cała trójka znowu jest razem.
Rozdział 20.: „Ksenofilius Lovegood”
Przyjaciele bez skutku próbują dowiedzieć się, kto wyczarował łanię. Ron opowiada o tym, gdzie był w czasie swojej nieobecności. Powiedział również o zaklęciu „Tabu”, dzięki któremu szmalcownicy mogą bez trudu odnaleźć każdą osobę, która wypowie imię sami-wiecie-kogo. Harry próbuje nauczyć się posługiwać nową różdżką, niestety bez skutku. Pewnego wieczoru Hermiona znajduje dziwny znak w książce, taki sam jaki znajdował się w liście Albusa do Grindelwalda. Przyjaciele postanawiają udać się do Ksenofiliusa Lovegooda, który posiada wisiorek z tym samym znakiem. Są zdziwieni, że nie zastają tam Luny. Lovegood rozpoczyna opowieść na temat insygniów śmierci.
Rozdział 21.: „Opowieść o trzech braciach”
Lovegood wyjaśnia przyjaciołom czym są insygnia śmierci i dlaczego Voldemort tak bardzo chce zdobyć czarną różdżkę. Okazuje się, że Luna została porwana przez śmierciożerców za poparcie dla Harry’ego. Ksenofilius miał nadzieję, że jeśli wyda Pottera, odzyska córkę. Na jego sygnał przybywa kilku śmierciożerców, jednak dzięki Hermionie, przyjaciołom udaje się uciec.
Rozdział 22.: „Insygnia Śmierci”
Przyjaciele teleportowali się na leśną polanę, na której rozbili obóz i rozpoczęli rozmowę na temat insygniów śmierci. Harry był pewny, że Voldemort szuka czarnej różdżki, za to Hermiona w ogóle nie wierzyła, że te przedmioty istnieją. Przyjaciele zaczynają słuchać audycji radiowej. Pierwszy opowiada Lee Jordan o śmierci Teda Tonksa pod pseudonimem „Potok”, Bathildy Bagshot, Gornaka i pięciu mugoli. Drugi Kingsley Shackleboit, jako „król”, nawoływał do pomagania mugolom. Jako ostatni wypowiedzieli się Remus i Fred przedstawieni jako „Romulus” i „Gryzoń”. Mówili oni o pogłoskach dotyczących miejsca przebywania Czarnego Pana. Potter, próbując przekonać przyjaciół do tego, iż Voldemort poszukuje czarnej różdżki za granicą, przez przypadek wypowiada jego imię, przez co przyjaciele zostają namierzeni przez szmalcowników.
Rozdział 23.: „Dwór Malfoy’a”
Przyjaciele zostają osaczeni przez szmalcowników. Rozpoznają Deana Thomasa i goblina Gryfka, którzy także zostali schwytani. Szmalcownicy znajdują w namiocie miecz Grffindora i zabierają wszystkich na dwór Malfoy’a. Lucjusz jest niezwykle podekscytowany na myśl o tym, co się stanie, gdy Voldemort dowie się, że to on ma największe zasługi w złapaniu Harry’ego i jego przyjaciół. Hermiona jest torturowana przez Bellatriks, jednak nie zdradza jej żadnych informacji. Chłopcy zostają uwięzieni w piwnicy domu, gdzie spotykają Lunę oraz Ollivandera. Niespodziewanie zjawia się Zgredek i pomaga czarodziejom deportując Lunę, Deana i Ollivandera. Harry znów odczuwa mocny ból blizny i ma wizję: tym razem Czarny Pan znajduje czarodzieja w jakimś mrocznym, ciemnym więzieniu. Potter przypuszcza, że jest to ów człowiek, który ukradł Gregorowiczowi czarną różdżkę. Następnie Harry i Ron ratują Hermionę oraz Gryfka. Pomaga im Zgredek, który podczas ucieczki zostaje śmiertelnie ugodzony sztyletem przez Bellatriks. Umiera wśród przyjaciół.
Rozdział 24.: „Wytwórca różdżek”
Przyjaciele zostali teleportowani do domu Billa i Fleur. Harry samodzielnie wykopał dół, aby pogrzebać Zgredka. Rozmawiali z Ollivanderem i dowiedzieli się, że czarna różdżka naprawdę istnieje. Poprosili Gryfka o pomoc we włamaniu się do banku Gringotta i zabranie stamtąd horkruksa. Potter znów miał wizję – widział Voldemorta, który włamał się do grobu Dumbledore’a i wyciągnął z niego czarną różdżkę.
Rozdział 25.: „Muszelka”
Gryfek zgodził się pomóc w napadzie na banku Gringotta, ale w zamian zarządał mieczu Gryffindora. Ollivander został odesłany do domu Muriel. Pewnego dnia w Muszelce zawitał Lupin, aby ogłosić wszystkim nowinę o narodzinach swojego syna i poprosić Harry’ego o zostanie ojcem chrzestnym. Później Bill opowiedział Potterowi o goblinach.
Rozdział 26.: „Bank Gringotta”
Hermiona pod wpływem eliksiru wielosokowego zmieniła się w Bellatriks oraz przyjęła jej różdżkę. Zmieniła również wygląd Rona tak, aby wyglądał jak śmierciożerca. Razem z Gryfkiem i Harrym teleportowali się pod Dziurawy Kocioł i wyszli na Pokątną. W towarzystwie Travers’a (śmierciożercy, który niespodziewanie do nich dołączył) dotarli do banku. Dzięki zaklęciu „Confundus”, strażnicy nie mieli możliwości odkrycia oszustwa. Zaklęcie „Imperio” przejęło kontrolę nad Bogrodem i Traversem, bo zaczęli coś podejrzewać przy sprawdzaniu różdżek. Wodospad Złodzieja zmył z przyjaciół eliksir wielosokowy. Harry, będąc już w krypcie, zauważył puchar i usiłował się do niego dostać. Nie było to łatwe, gdyż wszystko, czego dotknął, rozmnażało się. Chciał poprosić Gryfka o pomoc, jednak ten wszczął alarm o intruzach, po czym zabrał miecz Godryka i uciekł. Przyjaciele wybiegli z krypty, a następnie uciekli na więzionym w banku smoku.
Rozdział 27.: „Ostatnia kryjówka”
Gdy smok zaczął obniżać lot nad wodą, cała trójka zeskoczyła na ląd. Harry dostał się do umysłu Voldemorta, dzięki czemu dowiedział się, że gobliny i śmierciożercy powiadomili go o kradzieży w banku. Czarny Pan był rozwścieczony, bo zdawał sobie sprawę z tego, że jego horkruksy są w niebezpieczeństwie. Postanowił sprawdzić, czy pozostałe są bezpieczne. Nieświadomy tego, że Harry wkrada mu się do umysłu, wymienił kryjówki pozostałych horkruksów. Potter dowiedział się, że jeden z nich jest w Hogwarcie, gdzie zamierzał się wybrać.
Rozdział 28.: „Brakujące lusterko”
Przyjaciele ukryci pod peleryną niewidką deportowali się do Hogsmeade, gdzie wpadli w pułapkę śmierciożerców. Samym napastnikom nie udało się jednak ich znaleźć. Wypuścili dementory, które Harry odstraszył zaklęciem „Expecto Patronum”, czym ujawnił swoją obecność przed śmierciożercami. Z pomocą przyszedł im pewien mężczyzna, który wpuścił ich do gospody, samemu przekonując śmierciożerców o tym, że patronus był jego. Okazało się, że był to nikt inny jak brat Albusa – Aberforth Dumbledore. Czarodziej opowiedział o swoim bracie i starał się jak najbardziej zniechęcić przyjaciół do powrotu do Hogwartu. Nieskutecznie. Przyjaciele byli nieugięci i zdecydowani. Chcieli wrócić i znaleźć horkruksa za wszelką cenę. Aberforth poddając się, wysłał do zamku portret Ariany Dumbledore, która przyprowadziła Neville’a.
Rozdział 29.: „Zaginiony Diadem”
Neville przywitał się z przyjaciółmi i przeprowadził ich przez tunel znajdujący się za portretem Ariany. Opowiedział im o całej sytuacji panującej w Hogwarcie. Przyjaciele dotarli do pokoju życzeń, gdzie zostali powitani przez zgromadzonych tam uczniów. Chwilę po nich, z tunelu wychodzą Luna, Dean, Ginny, Fred, George i Jordan. Harry starał się prosić wszystkich o pomoc, jednocześnie nie mogąc im zdradzić, po co wrócił do Hogwartu. Nagle Harry ma wizję przedstawiającą Voldemorta, który sprawdza, czy horkruksy są bezpieczne. Następnie przyjaciele zaczęli wypytywać uczniów o przedmioty powiązane z Roweną Ravenclaw. Luna zasugerowała, że może chodzić o diadem Roveny i zaprowadziła Harry’ego do pokoju krukonów, gdzie zobaczył jak diadem wygląda. Niestety nie byli tam sami – była tam również Alecto Carrow, która wezwała Voldemorta za pomocą czarnego znaku.
Rozdział 30.: „Ucieczka Severusa Snape’a”
Luna ogłuszyła Alecto i wciągnęła Harry’ego pod pelerynę niewidkę, podczas gdy z dormitoriów wybiegli krukoni. Weszli Amycus i Minerwa, by sprawdzić co się dzieje. Śmierciożerca zaczął szukać słów na wytłumaczenie nieuzasadnionego wezwania Voldemorta. Chciał wrobić uczniów, co oburzyło Minerwę. Zdenerwowany Harry wyszedł spod peleryny i ogłuszył Amycusa, prosząc profesor o ewakuowanie uczniów. W momencie, w którym szli po pozostałych nauczycieli, natknęli się na Snape’a, który wiedział już, że Harry przebywa na terenie Hogwartu. Minerwa zaczęła z nim walczyć, a po chwili otrzymała wsparcie od profesora Flitwicka i profesor Sprout. Severus uciekł, natomiast pojawił się Horacy Slughorn. Harry i Luna pobiegli do pokoju życzeń, gdzie spotkali się z członkami Zakonu Feniksa i Gwardii Dumbledore’a.
Rozdział 31.: „Bitwa o Hogwart”
Podczas zebrania uczniów w wielkiej sali rozmawiano na temat ewakuacji. Nagle rozległ się przeraźliwy głos Voldemorta, żądający oddania Harry’ego w jego ręce pod groźbą ataku na szkołę. Pansy Parkinson zaczęła wołać by ktoś złapał Pottera, jednak Gryfoni otoczyli go tak, by nie było do niego dostępu. Minerwa kazała zamknąć wszystkich niechętnych do walki w lochach. Harry z pomocą Prawie Bezgłowego Nicka znalazł szarą damę, która niezbyt chętnie opowiedziała mu o diademie swojej matki. Potter domyślając się, gdzie ukryty jest diadem, od razu pobiegł w tamto miejsce. Był to pokój życzeń. Atak na szkołę się zaczął. Harry znalazł Hermionę i Rona, którzy wrócili z komnaty tajemnic z kłami bazyliszka. Gdy dotarli do pokoju życzeń, zamienili obecny pokój w pokój pełen ukrytych przedmiotów, po czym się rozdzielili. Harry znalazł horkruksa, lecz został otoczony przez Dracona, Crabba i Goyle’a. Wybuchła pomiędzy nimi walka. W pewnym momencie Crabb rzucił „Szatańską Pożogę”, przez co zginął. Przyjaciele uratowali Dracona i Goyle’a.
Rozdział 32.: „Czarna Różdżka”
Harry, Ron, Percy i Hermiona przesuwają martwe ciało Freda w spokojne miejsce. Potter wdziera się w umysł Voldemorta i wie, że ten rozmawiał z Lucjuszem we Wrzeszczącej Chacie. Horda Akromantul porywa Hagrida. Przez tajny tunel przyjaciele dostają się do chaty. Widzą, jak Nagini zabija Snape’a, aby Czarny Pan mógł przejąć czarną różdżkę. Umierający Severus oddaje swoje wspomnienia Harremu, po czym wydaje swój ostatni oddech.
Rozdział 33.: „Opowieść Księcia”
Po śmierci Severusa, Voldemort ogłasza zawieszenie walk na godzinę. Czarny Pan składa propozycję Harry’emu, a raczej szantażuje go, że jeśli dobrowolnie się nie podda, ten zabije wszystkie osoby, które mu pomogą. Razem z przyjaciółmi wraca do wielkiej sali, gdzie na ziemi zebrano ciała zmarłych. Pośród nich znajdują się Fred, Remus i Tonks. Potter skorzystał z myślodsiewni, aby zobaczyć wspomnienia Snape’a. Na początku ujrzał młodość profesora, jego lata szkolne, relacje z Lily. Na samym końcu dowiedział się o układzie Albusa z Severusem, a także o tym, że musi umrzeć, aby pokonać Voldemorta.
Rozdział 34.: „Znowu w Zakazanym Lesie”
Nałożywszy na siebie pelerynę niewidkę, Harry Potter opuścił zamek. Neville’owi polecił zabić Nagini. Harry skierował się w stronę lasu. Tuż przed nim otworzył złoty znicz. W środku znajdował się kamień wskrzeszenia. Użył go, by przyzwać swoich bliskich: Jamesa Pottera, Lily Potter, Remusa Lupina i Syriusza Blacka. Po rozmowie z nimi wyrzucił kamień i wszedł do lasu. Przypadkiem spotkał Yaxley’a i Dołohowa, z którymi dotarł na polanę. Tam został ugodzony przez Voldemorta śmiertelnym zaklęciem.
Rozdział 35.: „King’s Cross”
Harry trafił do miejsca, które bardzo przypominało mu King’s Cross. Spotykał tam Dumbledora, który oznajmił, że to jest przejście pomiędzy światem żywych, a światem umarłych. Długo rozmawiali o horkruksach, insygniach śmierci i przeszłości Dumbledora. Potter jednak zdecydował się wrócić do świata żywych i dalej walczyć z Voldemortem.
Rozdział 36.: „Luka w planie”
Harry obudził się w zakazanym lesie i usłyszał głos Bellatriks, która próbowała pomóc Voldemortowi. Czarny Pan nakazał Narcyzie sprawdzić, czy Potter oddycha. Kobieta skłamała, że nie, by ratować swojego syna. Voldemort zaczął się znęcać nad Harrym, lecz był za słaby, by zrobić mu jakąkolwiek krzywdę. Załamany Hagrid zmuszony był wziąć chłopaka na ręce. Wszyscy ruszyli z Voldemortem w stronę zamku, gdzie z triumfem oznajmili, że Harry nie żyje. W tym momencie zdarzyło się kilka rzeczy naraz: centaury rzuciły się na śmierciożerców, Neville wyciągnął z tiary miecz Godryka Gryffindora i zabił Nagini, natomiast Harry schował się pod peleryną niewidką i z ukrycia pomagał przyjaciołom. Bitwa przeniosła się do wielkiej sali i rozpoczęła się na nowo. Skrzaty domowe, prowadzone przez Stworka zaczęły walczyć. Bellatriks została zabita przez Molly, a wtedy Harry ujawnił swoją obecność i oznajmił, że sam chce walczyć z Voldemortem. Przed pojedynkiem Potter wyjaśnił, że to on jest prawowitym właścicielem czarnej różdżki i proponował Czarnemu Panu poddanie się. Jednak nic z tego – Voldemort chciał walczyć, jednakże wkrótce padł martwy na ziemię. Zgromadzeni nauczyciele i uczniowie radowali się ze zwycięstwa.
„Dziewiętnaście lat później”
Pierwszego września, dziewiętnaście lat po pokonaniu Voldemorta, Harry i Ginny, razem ze swoją córką Lily odprowadzają synów – Jamesa Syriusza i Albusa Severusa na pociąg do Hogwartu. Już przy pociągu spotykają Rona i Hermionę z dwójką ich dzieci – Rose i Hugo. Podczas pakowania bagaży rodzice rozmawiają o możliwym przydziale 11-letnich Rose i Albusa. Młodszy syn Harry’ego boi się, że trafi do Slytherinu, a jego starszy brat James dodatkowo go straszy. Obie rodziny spotykają Dracona z dwójką jego dzieci oraz dowiadują się o tym, że Ted Lupin spotyka się z Victoire – córką Fleur i Billa.

Streszczenie szczegółowe

„Harry Potter i Insygnia Śmierci” – siódma część serii autorstwa J.K. Rowling. Główny bohater po śmierci dyrektora Hogwartu, Albusa Dumbledore’a, musi wyruszyć na wyprawę, by odnaleźć i zniszczyć pozostałe horkruksy oraz pokonać Lorda Voldemorta.

Rozdział pierwszy: „Czarny Pan rośnie w siłę”
W tej części jesteśmy świadkami zebrania śmierciożerców. Odbywa się ono w Dworze Lucjusza Malfoya, który stał się siedzibą Voldemorta. Tam odbywa się rozmowa, podczas której Snape przekazuje informacje o planach transportu Harry’ego Potter’a. Yaxley posiadał błędne informacje, które przedstawił, jednak Severus dementuje jego doniesienia. Przez cały ten czas nad zebranymi unosiła się postać, której identyfikację poznajemy pod koniec rozdziału. Jest to nauczycielka mugoloznawstwa Charity Burbage. Rozdział kończy się szydzeniem z niej przez śmierciożerców i jej śmiercią z ręki samego Lorda Voldemorta.

Rozdział drugi: „In Memoriam”
Harry Potter w swoim pokoju przygotowuje się do tajnej misji, przy czym czyta artykuły na temat Albusa Dumbledore’a z różnych gazet. Najpierw czyta wspomnienie o dyrektorze od Elphias’a Doge’a, po którym młodzieniec przeżywa refleksję na temat tego, czy znał tą ważną dla niego postać wystarczająco dobrze. Następny artykuł jest o dziele autorstwa Rity Skeeter, która jak zwykle wypowiadała się tak kontrowersyjnie, jak tylko jej dziennikarskie zdolności pozwoliły. Ten fragment gazety wywołał u niego szczególny gniew. Po tym Harry usiadł na łóżku, gdzie znalazł fragment lustra. Wydawało mu się, że ujrzał w nim oczy swojego mistrza, Albusa Dumbledore’a.

Rozdział trzeci: „Dursley’owie opuszczają dom”
W tym rozdziale Harry Potter żegna się ze swoją rodziną: wujkiem Vernonem, ciocią Petunią i kuzynem Dudley’em. Ten ostatni po raz pierwszy otwarcie okazuje Harry’emu wdzięczność i przekonuje swoich rodziców, by odeszli wraz z aurorami.

Rozdział czwarty: „Siedmiu Potter’ów”
Na Privet Drive 4 pojawiają się pozostali członkowie Zakonu Feniksa, którzy biorą udział w misji transportu Harry’ego. Dopiero teraz wyjawiają przyjacielowi cały plan: część osób wypije eliksir wielosokowy i wszyscy będą podróżować w parach (osoba wyglądająca jak Harry + ochroniarz), żeby zmylić ewentualny pościg. Harry wyrusza z Hagridem na motocyklu. Niestety śmierciożercy atakują. W powietrznej walce ginie sowa Hedwiga oraz prawdziwy Harry zostaje namierzony. Voldemort przylatuje i mierzy się z Harrym, którego różdżka sama z siebie wykonuje zaklęcie i ratuje go przed Niewybaczalnym Zaklęciem. Harry i nieprzytomny Hagrid wlatują w barierę ochronną, gdzie już są bezpieczni.
Podczas transportu atakują śmierciożercy, którzy dowiedzieli się o prawdziwej dacie misji od Severusa Snape’a. Podczas powietrznej bitwy ginie również Alastor Moody.

Rozdział piąty: „Poległy wojownik”
Harry z Hagridem znajdują się w domu Tonksów, skąd przenoszą się do Nory za pomocą świstoklika. Na umówionym miejscu czekają na nich pozostali przyjaciele poza Mundungusem i Alastor Moody. Pierwszy z nich uciekł podczas walki zostawiając drugiego na śmierć. Na koniec rozdziały Harry ma wizję, w której Ollivander jest torturowany przez Voldemorta.

Rozdział szósty: „Ghul w piżamie”
Niedługo po bitwie mają miejsce: urodziny tytułowego bohatera i ślub Billa Wesleay’a i Fleur Delacour. Przygotowania domowników do wesela idą pełną parą. Mama Rona specjalnie dba o to, żeby przyjaciele mieli dużo roboty, bo nie chce, żeby zaplanowali ucieczkę ze szkoły. Bohaterowie, mimo tych starań, w końcu znajdują chwilę, by porozmawiać. Każde z przyjaciół Harry’ego już poczyniło przygotowania, by wyruszyć z nim na wyprawę: Hermiona wyczyściła pamięć rodzicom, natomiast Ron wraz z braćmi (Fred’em i George’m) oraz ojcem przekształcili domowego ghula, by go przypominał.

Rozdział siódmy: „Testament Albusa Dumbledore’a”
Jest dzień urodzin Harry’ego. Ginny tego dnia go całuje. Później Artur powiadamia patronusem, że niedługo pojawi się Minister Magii – Rufus Scrimgeour. Remus wraz z Tonks deportują się i przybywa zapowiedziany gość. Informuje on o spadku, który ich były dyrektor na nich zapisał. Ron dostaje wygaszacz, Hermiona księgę „Baśnie barda Beedle’a”, natomiast Harry – miecz Godryka Gryffindora, którego przekazania Scrimgeour odmawia.

Rozdział ósmy: „Wesele”
Niedługo później odbywa się ślub. Harry wtapia się w tłum pijąc Eliksir Wielosokowy z włosem rudego chłopca z okolicy. Podczas rozmowy Wiktor Krum mówi o znaku, który widać u Ksenofiliusa Lovegood’a – to znak Grindelwalda. Harry bierze potem też udział w dialogu z Elfiasem Doge’m na temat Dumbledore’a. Niestety ślub zostaje przerwany atakiem śmierciożerców. Grupa przyjaciół ucieka.

Rozdział dziewiąty: „Kryjówka”
Bohaterowie przenoszą się z wesela do innego miejsca: Luchina Caffe. Tam również trafiają na śmierciożerców. Ponownie uciekają, tym razem ukrywają się w domu pod adresem Grimmauld Place 12.

Rozdział dziesiąty: „Opowieść Stworka”
W domu, który Harry odziedziczył po Syriuszu, znajduje się Stworek. Opowiada on Harry’emu o medalionie Salazara Slytherina, który jest horkruksem. Bohater prosi go, żeby znalazł ostatnią osobę, która ten medalion widziała: Mundungusa Fletchera.

Rozdział jedenasty: „Łapówka”
Remus spotyka się z Harrym i proponuje pomoc w misji, jednak Harry odmawia i wyrzuca mu, że powinien się zająć rodziną. W międzyczasie Stworek – z pomocą Zgredka – przyprowadza Mundungusa Fletchera, który wyjawia, że sprzedał medalion Slytherina znienawidzonej przez uczniów Hogwartu nauczycielce: Dolores Umbridge.

Rozdział dwunasty: „Magia to potęga”
Przyjaciele dowiadują się, że Severus Snape został dyrektorem Hogwartu, potem obmyślają plan przejęcia medalionu. Zmieniają się w pracowników Ministerstwa za pomocą Eliksiru Wielosokowego. Ron zostaje odesłany do rozwiązania problemu z deszczem w gabinecie.

Rozdział trzynasty: „Komisja Rejestracji Mugolaków”
Dolores nie poznaje Hermiony i prosi ją o pisanie protokołów podczas przesłuchań. Tymczasem Harry odnajduje gabinet Umbridge, gdzie znajdowało się oko Szalonookiego Moody’ego, następnie odnajduje Hermionę i razem odbierają on okrutnej kobiety to, po co przyszli. Pomagają uciec mugolom, znajdują Rona i we trójkę wszyscy uciekają.

Rozdział czternasty: „Złodziej”
Szalona misja kończy się sukcesem, jednak Ron ucierpiał przy deportacji. Okazuje się, że Hermiona była na to przygotowana. Pomaga przyjacielowi za pomocą mikstury. Harry doznaje wizji. Voldemort przesłuchuje i morduje Gregorowicza.

Rozdział piętnasty: „Zemsta Goblina”
Bohaterowie codziennie zmieniają swoje położenie, w trakcie swoich wędrówek słuchali wiadomości w radiu, by dowiedzieć się, czy ktoś z ich bliskich nie zginął. Ron, dlatego że za długo nosi na sobie medalion będący horkruksem, daje się ponieść emocjom i oddziela się od grupy przyjaciół.

Rozdział szesnasty: „Dolina Godryka”
Hermiona pokazuje znak w książce, którą dostała od Dumbledore’a. Potter rozpoznaje w nim znak, który nosi Lovegood i o którym opowiadał mu Wiktor Krum. Ponoć znajduje się on na ścianie Durmstrangu.
Harry wybiera się w wigilię na groby czarodziejów: swoich rodziców, rodziny Dumbledore’ów,

Rozdział siedemnasty: „Sekret Bathildy”
Spotykają później w Dolinie Godryka Bathildę, która ich zaprasza do środka. Tam okazuje się, że to pułapka, a kobieta była Nagini – wężem antagonisty. Harry i Hermiona uciekają, różdżka bohatera zostaje w trakcie zniszczona.

Rozdział osiemnasty: „Życie i kłamstwa Albusa Dumbledore’a”
Dwójka przyjaciół czytają tektsy o Dumbledor’ze i jego współpracy z Grindelwaldem.

Rozdział dziewiętnasty: „Srebrna łania”
Z czasem wędrują w inne miejsce, gdzie podczas nocnej warty Harry zauważa łanię. To patronus, który prowadzi go do miecza. Tam ratuje mu życie Ron. Przyjaciele znów się jednoczą i niszczą horkruksa.

Rozdział dwudziesty: „Ksenofilius Lovegood”
Bohaterowie spotykają się z Lovegoodem, u którego wcześniej zauważyli powiązanie z Insygniami Śmierci. Tam Hermiona czyta bajkę o trzech braciach i odnajdują w niej informacje o potężnych magicznych przedmiotach. Okazuje się, że spotkanie z Ksenofiliusiem było pułapką, w której ten brał udział, bo chciał odzyskać córkę Lunę.

Rozdział dwudziesty pierwszy: „Opowieść o trzech braciach”
Przyjaciele naradzają się, wtedy Harry dochodzi do wniosku, że posiada dwa z tych trzech przedmiotów: pelerynę niewidkę oraz kamień wskrzeszenia, natomiast Lord Voldemort szuka ostatniego: czarnej różdżki. Podczas dalszej podróży wypowiada niechcący imię antagonisty, które sprowadza na bohaterów grupę szmalcowników.

Rozdział dwudziesty drugi: „Dwór Malfoy’a”
Bohaterowie (oraz Gryfek i Dean, których szmalcownicy również znaleźli) zostają schwytani przez śmierciożerców i trafiają do piwnicy domu Lucjusza Malfoy’a, gdzie znajdują się też Luna Lovegood i pan Ollivander. Bellatrix Lestrange torturuje Hermionę. Niespodziewanie pojawia się Zgredek, który deportuje wszystkich poza Ronem i Harry’m. Ten razem z Ronem ratują później Hermionę i dzięki pomocy Zgredka uciekają.

Rozdział dwudziesty trzeci: „Wytwórca różdżek”
Zgredek w trakcie obrywa nożem i po deportacji umiera. Harry wykopał dla niego dół i go pochował. Potem przyjaciele rozmawiają z Ollivanderem o Czarnej Różdżce. Harry doznaje wizji, w której Voldemort wykrada to insygnium śmierci z grobu Dumbledore’a.

Rozdział dwudziesty czwarty: „Muszelka”
Bohaterowie chcą włamać się do Banku Gringotta, gdzie znajduje się kolejny horkruks. Gryfek zgadza się na pomoc w zamian za miecz Gryffindora. Podczas pobytu w Muszelce Harry’ego znajduje Remus Lupin, który prosi Potter’a o zostanie ojcem chrzestnym swojego syna, Teda.

Rozdział dwudziesty piąty: „Bank Gringotta”
W końcu rozpoczyna się włamanie do banku Gringotta. Harry chowa się z Gryfkiem pod pelerynę niewidkę, Ron zmienia wygląd za pomocą czarów, a Hermiona zmienia się w Bellatriks za pomocą eliksiru. Po drodze Harry jest zmuszony użyć niewybaczalnego zaklęcia Imperio, żeby bohaterowie nie zostali nakryci. Odnajdują ukryty w skrytce Lestrange puchar Helgi Hufflepuff. Gryfek podnosząc alarm zdradza grupę przyjaciół, której udało się w ostatniej chwili uciec na smoku.

Rozdział dwudziesty szósty: „Ostatnia kryjówka”
Później, gdy bohaterowie są bezpieczni, Harry wchodzi w umysł Voldemorta i widzi, jak ten wścieka się, że Potter dowiedział się o horkruksach. Gdy antagonista odchodzi sprawdzić, czy pozostałe są na miejscu, przyjaciele wybierają się do Hogsmeade. Mają zamiar dostać się do Hogwartu, by znaleźć ostatni horkruks.

Rozdział dwudziesty siódmy: „Brakujące lusterko”
W wiosce czarodziejów przyjaciele natrafiają na śmierciożerców, którzy wypuszczają dementorów. Harry używa patronusa, przez co złoczyńcy zaczynają go szukać, jednak dzięki pomocy obcego staruszka udaje mu się schować wraz z przyjaciółmi. Okazuje się, że ocalił ich Aberforth, brat Dumbledore’a. Harry już rozumie kto spoglądał na niego w przez magiczne lustro, którego fragment miał ze sobą i dlaczego przypominał mu jego dyrektora, za którym tak tęsknił. Aberfoth mówi o historii swojego brata. Opowiada o przykrej przeszłości jego siostry i o tym, jak Albus zaniedbał opiekę nad nią myśląc tylko o przyszłości społeczności czarodziejów. Po tym, jak czarodziej skończył opowieść, na miejsce dociera tajnym przejściem Neville Longbottom.

Rozdział dwudziesty ósmy: „Zaginiony diadem”
Neville zaprowadza przyjaciół do Pokoju Życzeń w Hogwarcie przez to samo tajne przejście, z którego się pojawił. Tam spotyka się cała Gwardia Dumbledore’a. Harry unika powiedzenia wszystkim tego, jaki jest główny cel przybycia, mimo to wszyscy zgadzają się mu pomóc. Ron i Hermiona przekonują, że musi wyjawić przynajmniej część tajemnicy, żeby odnaleźć horkruksa. Luna mu odpowiada. że mogą poszukiwać zaginionego diademu Roveny Ravenclaw. Idzie z Harry’m, pod peleryną-niewidką do pokoju wspólnego Ravenclaw, by pokazać jego replikę. Nakrywa ich Alecto, która wzywa Voldemorta.

Rozdział dwudziesty dziewiąty: „Ucieczka Serverusa Snape’a”
Luna rzuca zaklęcie Drętwoty na śmierciożercą. Do pokoju Krukonów wchodzi Amycus, brat Alecto, oraz profesor McGonnagall. Zaczyna się między nimi kłótnia, podczas której śmierciożerca ubliża Minerwie. Harry ze złości używa na nim niewybaczalnego zaklęcia Cruciatus. Potem informuje profesor o przyzwaniu Czarnego Pana. Idąc korytarzem – gdy Harry jest w ukryciu – Snape spotyka McGonnagall i zaczyna się między nimi bitwa. Obecny dyrektor ucieka z Hogwartu. Dalsze poszukiwania diademu prowadzą Harry’ego do Pokoju Życzeń. Tymczasem Percy Weasley godzi się z resztą rodziny i razem z nimi, ramię w ramię, staje w obronie szkoły.

Rozdzial trzydziesty: „Bitwa o Hogwart”
Uczniowie zebrali się w Wielkiej Sali. Lord Voldemort przemówił w głowach wszystkich obecnych w Hogwarcie, żeby wydali Pottera, jednak tylko Pansy Parkinson, Ślizgonka, namawia do tego, by go wydać. Wszyscy z pozostałych domów wstali w jego obronie, jednak zanim zostaje rzucone jakiekolwiek zaklęcie, przybywa profesor McGonnagall, która po kolei wyprasza uczniów z Sali. Podczas gdy przygotowania do obrony Hogwartu trwają w najlepsze, Potter odnajduje ducha wieży Ravenclaw – Helenę Ravenclaw – i wypytuje o diadem. Dzięki jej podpowiedzi, udaje się ten horkruks znaleźć w Pokoju Życzeń. Tam na protagonistę napada Malfoy ze swoimi kompanami: Crabbe’m i Goyle’m. Ten pierwszy używa zaklęcia Szatańskiej Pożogi, które jest tak potężną klątwą, że traci nad nią panowanie i przy okazji niszczy diadem. W tym samym czasie Hermiona i Ron docierają do Komnaty Tajemnic, gdzie odnajdują martwego bazyliszka i jego zębem niszczą puchar Helgi Hufflepuff. Podczas walki ze śmierciożercami ginie u boku odzyskanego brata Fred Weasley.

Rozdział trzydziesty pierwszy: „Czarna różdżka”
Trójka przyjaciół wyrusza do Wrzeszczącej Chaty, żeby zabić Nagini i Lorda Voldemorta, jednak przyjaciele stają się świadkami śmierci Snape’a. Harry przyjmuje od niego wspomnienie.

Rozdział trzydziesty drugi: „Opowieść Księcia”
Voldemort rozkazuje sługom odwrót i daje dzielnym obrońcom godzinę odpoczynku. Harry dociera do gabinetu dyrektora, gdzie ogląda w Myślodsiewni wspomnienie pozyskane od Severusa Snape’a. Poznaje przeszłość tego profesora oraz swoich rodziców. Teraz zna już odpowiedzi na wiele dręczących go pytań, w tym położenie jednego z ostatnich horkruksów: on sam nim jest.

Rozdział trzydziesty trzeci: „Znowu w zakazanym lesie”
Potter wyrusza na konfrontację z Lordem Voldemortem. Po drodze sprawdza otrzymany od Dumbledore’a znicz. Wcześniej pojawił się na nim napis „Otwieram się u kresu”. Pocałował go, a wtedy ze środka wyłania się Kamień Wskrzeszenia. Ostatni raz przed zbliżającą się śmiercią widzi swoich poległych przyjaciół i rodziców. Zbliżając się do Voldemorta myśli o Ginny. W końcu nadchodzi moment, gdy Czarny Pan rzuca śmiertelne zaklęcie na bohatera.

Rozdział trzydziesty czwarty: „King’s Cross”
Harry pojawia się w sennym miejscu – King’s Cross. Znajduje się tam również Dumbledore. Rozmawiają na temat Voldemorta, jego planu, motywów oraz co i dlaczego w tym wszystkim poszło na jego niekorzyść. Po rozmowie Harry wraca do żywych.

Rozdział trzydziesty piąty: „Luka w planie”
W tym momencie Hagrid podnosi przyjaciela i na rozkaz Czarnego Pana zanosi go przed zamek. Tam Voldemort szydzi z Pottera i Neville’a. Ten drugi sprowokował Czarnego Pana swoją postawą. Antagonista postanawia na jego przykładzie pokazać, co się stanie z każdym, kto będzie się sprzeciwiał. W tym samym czasie Graup rozpętuje zamieszanie, podczas którego Neville wyrywa się klątwie Voldemorta i zabija Nagini, a Harry ucieka pod peleryną-niewidką. W końcu dochodzi do ostatecznego starcia między nim a jego odwiecznym wrogiem. Czarny Pan jest na straconej pozycji, ponieważ nie wie, że prawdziwym panem różdżki, której używa, jest właśnie jego przeciwnik. Mordercze zaklęcia odbija się i zabija Voldemorta.

Rozdział trzydziesty szósty, epilog: „Dziewiętnaście lat później”
Na koniec poznajemy książki poznajemy dzieci Harry’ego i Ginny Potterów, Rona i Hermiony Weasley oraz dowiadujemy się, że pogodzili się i zaprzyjaźnili z rodziną Malfoy’ów. Historia kończy się odjazdem dzieci do szkoły z peronu numer dziewięć i trzy czwarte.

Plan wydarzeń

1. Zebranie śmierciożerców, na których dochodzi do dyskusji na temat Harry’ego Pottera.
2. Uśmiercenie nauczycielki mugoloznawstwa w Hogwarcie – pani Charity Burbage.
3. Pakowanie bagaży przez Harry’ego w domu państwa Dursley.
4. Przeczytanie artykułu o Albusie Dumbledorze, gdzie w polemikę wdają się: przyjaciel czarodzieja Elfias Doge i reporterka Rita Skeeter.
5. Przybycie Hestii Jones i Dedalusa Diggle, aby zabrać państwo Dursleyów w bezpieczne miejsce.
6. Spotkanie Harry’ego z członkami Zakonu Feniksa.
7. Plan dostarczenia Pottera do domu Weasleyów – Nory.
8. Przemienienie się Rona, Hermiony, Fleur, George’a, Freda i Mundungusa w Harry’ego.
9. Zaatakowanie czarodziejów przez śmierciożerców.
10. Śmierć sowy Hedwigi.
11. Ujawnienie się prawdziwego Harry’ego.
12. Pojawia się Lord Voldemort.
13. Potyczka między Potterem a Czarnym Panem.
14. Upadek Harry’ego i Hagrida do stawu.
15. Pobudka w domu państwa Tonks.
16. Dotarcie świstoklikiem do Nory.
17. Wizja Harry’ego, w której chłopiec widzi Voldemorta torturującego Ollivandera.
18. Pocałunek Pottera i Ginny.
19. Przybycie ministra Rufusa Scrimgeoura z testamentem Dumbledore’a.
20. Ślub Billa i Fleur.
21. Deportowanie się Harry’ego, Rona i Hermiony do Luchino Caffe, gdzie dochodzi do spotkania z śmierciożercami.
22. Ukrywanie się przyjaciół w domu Syriusza Blacka.
23. Natrafienie na skrzata Stworka.
24. Poproszenie Stworka o sprowadzenie Mundungusa, który jako ostatni był w posiadaniu medalionu – horkruksa.
25. Przybycie Mundungusa.
26. Poinformowanie trójki przyjaciół o posiadaniu horkruksa – medalionu Salazara Slytherina przez Dolores Umbridge.
27. Dostanie się do Ministerstwa Magii pod postacią pracowników.
28. Włamanie się Harry’ego do biura Umbridge i zabranie stamtąd oka Szalonookiego Moody’ego.
29. Uwolnienie mugolaków.
30. Zabranie Dolores Umbridge medalionu.
31. Kolejna wizja Harry’ego, w której widzi jak Voldemort zabija Gregorowicza.
32. Podsłuchanie rozmowy Dirka Cresswella, Teda Tonks, Deana Thomasa , Gryfka i Gornaka.
33. Odejście Rona.
34. Udanie się na cmentarz w Dolinie Godryka.
35. Odnalezienie dawnego domu Harry’ego i jego rodziców.
36. Zaproszenie młodych czarodziejów do domu pani Bathildy.
37. Ujawnienie tożsamości kobiety, jako węża Voldemorta – Naginy.
38. Przybycie Czarnego Pana.
39. Ucieczka młodych czarodziejów.
40. Zepsucie różdżki Pottera.
41. Zapoznanie się z biografią Dumbledore’a.
42. Spotkanie przez Harry’ego Patronusa pod postacią łani.
43. Udanie się za zwierzęciem.
44. Dotarcie do jeziora, na którego dnie spoczywa Miecz Godryka Gryffindora.
45. Nieudana próba zdobycia miecza przez Harry’ego, którego blokuje horkruks na szyi.
46. Pojawienie się Rona i wyłowienie przez niego miecza.
47. Zniszczenie horkruksa.
48. Udanie się do Ksenofiliusa Lovegooda.
49. Zapytanie mężczyzny o Insygnia Śmierci.
50. Insygniami Śmierci okazują się: peleryna niewidka, Czarna Różdżka i Kamień Wskrzeszenia.
51. Odkrycie, iż gościnność Ksenofiliusa jest pułapką.
52. Trójka przyjaciół ucieka z domu Lovegooda i rzucenie na czarodzieja zaklęcie zapomnienia.
53. Zrozumienie przez Harry’ego, że jego peleryna niewidka jest Insygniem Śmierci, a Kamień Wskrzeszenia znajduje się w złotym zniszcz Quidditcha, przepisanym mu w testamencie Dumbledore’a.
54. Wypowiedzenie przez Pottera imienia Voldemorta.
55. Osaczenie trójki przyjaciół przez szmalcowników.
56. Zabranie młodych czarodziejów na dwór Malfoyów.
57. Torturowanie Hermiony przez Bellatriks.
58. Zaprowadzenie Harry’ego i Rona do piwnicy, gdzie znajdują się Luna oraz pan Ollivander.
59. Pojawienie się Zgredka.
60. Deportowanie z pomocą Zgredka Luny, pana Ollivandera i Deana Thomasa poza dwór Malfoyów.
61. Uratowanie Hermiony i goblina Gryfka przez Harry’ego i Rona.
62. Teleportacja młodych czarodziejów do domu Billa i Fleur.
63. Śmierć Zgredka.
64. Wizja Harry’ego, w której chłopiec jest światkiem zabrania przez Voldemorta Czarnej Różdżki z grobu Dumbledore’a.
65. Przybycie Remusa Lupina i poproszenie Harry’ego o zostanie ojcem chrzestnym jego syna – Teda Lupina.
66. Włamanie do banku Gringotta.
67. Wykradniecie horkruksu.
68. Wzniesienie alarmu przez Gryfka i skradzenie przez niego miecza Gryffindora.
69. Uwolnienie smoka i ucieczka Harry’ego, Rona i Hermiony na jego grzbiecie.
70. Udanie się przyjaciół do Hogsmeade.
71. Napadniecie na nich śmierciożerców.
72. Pojawienie się dementów.
73. Przywołanie Patronusa.
74. Ucieczka młodych czarodziejów.
75. Rozmowa z staruszkiem Aberforthem, bratem Dumbledore’a.
76. Spotkanie Gwardii Dumbledore’a w Pokoju Życzeń.
77. Udanie się Harry’ego i Luny pod peleryną niewidką do dormitorium Krukonów w celu zdobycia Diademu Ravenclaw.
78. Nakrycie dwójki przyjaciół przez Alecto Carrowa i zawiadomienie Voldemorta.
79. Ogłuszenie Alecto przez Lunę.
80. Przybycie do pokoju Amycusa i splunięcie przez niego na profesor McGonagall.
81. Zdjęcie peleryny niewidki i ujawnienie się Harry’ego i Luny.
82. Rzucenie na Amycusa zaklęcia „Cruciatus”.
83. Powiadomienie profesor McGonagall o pojawieniu się Czarnego Pana w Hogwarcie.
84. Spotkanie Snape’a i zaatakowanie go.
85. Wyskoczenie Severusa przez okno.
86. Wielka Bitwa o Hogwart.
87. Spotkanie Heleny Ravenclaw – duch wieży Krukonów i córka założycielki domu.
88. Wyjawienie Harry’emu, że duch sam schował Diadem.
89. Zniszczenie przez Rona i Hermionę czary Helgi Hufflepuff.
90. Potyczka miedzy Potterem, Weasleyem i Gringer a Draco, Goylem i Crabbem.
91. Zniszczenie kolejnego horkruksa – Diademu Ravenclaw.
92. Śmierć Remusa, Nimfadory, Freda, Lavender Brown, Augustusa Rookwooda, Collina Creevey.
93. Dotarcie Harry’ego, Hermiony i Rona pod peleryną niewidką do Wrzeszczącej Chaty.
94. Zabicie Snape’a przez węża Voldemorta – Nagini.
95. Zabranie wspomnienia Severusa i obejrzenie ich w myślowni.
96. Poznanie historii Snape’a.
97. Dowiedzenie się, że Harry jest jednym z horkruksów.
98. Prośba Pottera do Neville’a, aby ten zabił Nagini, będącą ostatnim horkruksem.
99. Przywołanie przez Harry’ego dzięki Kamieniu Wskrzeszenia: Jamesa Pottera, Lily Potter, Remusa Lupina i Syriusza Blacka.
100. Śmierć Harry’ego.
101. Trafienie chłopca do King Cross.
102. Spotkanie Albusa Dumbledore’a.
103. Decyzja Pottera o powrocie do świata żywych.
104. Obudzenie się Harry’ego w Zakazanym Lesie.
105. Zabranie jego ciała przed Hogwart.
106. Zabicie Naginy mieczem Gryffindora przez Neville’a.
107. Wszczęcie kolejnej potyczki.
108. Ucieczka Harry’ego do Wielkiej Sali.
109. Uśmiercenie Bellatriks Lestrange przez panią Weasley.
110. Rzucenie przez Harry’ego zaklęcia „Expelliarmus” w stronę Voldemorta.
111. Pokonanie Czarnego Pana.
112. Mija dziewiętnaście lat od śmierci Voldemorta.
113. Odprowadzenie przez Harry’ego i Ginny swoich dzieci do pociągu do Hogwartu.
114. Spotkanie Rona i Hermiony z dziećmi oraz wielu innych przyjaciół.

Charakterystyka bohaterów

Harry Potter
Harry był niesamowicie podobny do swoich rodziców: Jamesa i Lily Potterów. Czarne, zmierzwione włosy, odstające z tyłu głowy, odziedziczył po ojcu, zaś zielone oczy odziedziczył po matce. Nosił okulary, ponieważ miał wadę wzroku. Jego rodzice zostali zabici przez Lorda Voldemorta, kiedy był jeszcze niemowlęciem. Po tym wydarzeniu ma bliznę na czole w kształcie błyskawicy, jako symbol tego, że jako jedyny przeżył. W „Harry Potter i Insygnia Śmierci” ma 18 lat, jest już pełnoletni. Był bardzo odważny, zdobył się na wyruszenie w nieznane, w celu odnalezienia wszystkich horkruksów i zniszczenia ich, aby w ten sposób pokonać ostatecznie Voldemorta i uratować świat czarodziei i mugoli. Przyjaźnił się z Hermioną i Ronem, których uznawał za najlepszych przyjaciół. Czasami wydawał się arogancki, lecz cenił sobie odpowiedzialność i wierność. Nie poparł pomysłu Lupina, aby ten zostawił żonę i dziecko i wyruszył z nim w poszukiwaniu horkruksów. Harry potrafił być impulsywny i obsesyjny na niektóre tematy. Już w przed ostatnim tomie powieści obiecywał wyruszyć w poszukiwaniu fragmentów duszy Voldemorta, a w „Insygniach Śmierci” zrobił wszystko, aby je odnaleźć. Miał obsesję na punkcie Voldemorta. Mogło to w pewien sposób spowodować powrót Harry’ego do żywych po jego śmierci. Innym powodem mogła być chęć uratowania świata czarodziei i ludzi i zemszczenie się na Czarnym Panie, potrzeba dopełnienia przepowiedni. Był oddanym przyjacielem i niezwykle uzdolnionym czarodziejem. Harry poślubił Ginny Weasley i miał z nią dzieci.

Hermiona Granger
Hermiona pochodziła z rodziny nie-czarodziei. Była pierwszą osobą w rodzinie, która posługiwała się magią, dlatego też czułą potrzebę, aby być najlepszym uczniem w Hogwarcie. Miała gęste, bujne brązowe włosy. Była uzdolnionym czarodziejem. Była odważną, młodą kobietą, która niezwykle wydoroślała na kartach serii powieści. W ostatnim tomie jest zdecydowanie bardziej rozważna, przyjazna, zdeterminowana i nieustraszona. Miała 18 lat. Wyruszyła z Harrym w poszukiwaniu Insygni Śmierci, nie wiedząc nawet, jakie niebezpieczeństwo na nich czyha. Nie była egoistyczna, zwracała większą uwagę na innych ludzi. Byłaby gotowa poświecić swoje życie w imię przyjaciół. Była oddaną przyjaciółką, co nie raz nam udowodniła. Hermiona była bardzo mądra i przebiegła, chociaż w ostatnim tomie nie jako pierwsza domyśliła się, że ostatnim horkruksem jest sam Harry Potter. Po wielu latach wyszła za mąż za Rona, którego tak nie znosiła i któremu często dogryzała. Przeciwności się przyciągają. Potrafiła zachować zimną krew i odwagę, nawet w trudnych chwilach, na przykład w trakcie jej porwania przez Bellatrix Lestarnge.

Ron Weasley
Pochodził z biednej, wielodzietnej rodziny. Jego rodzicami był Arthur i Molly Weasley. Miał pięciu braci: Billa, Percy’ego, George’a, Freda i Charliego oraz młodszą siostrę Ginny. Odziedziczył typowy wygląd swoich rodziców. Miał rude włosy i liczne piegi na buzi. Był bardzo wysokim i chudym młodym, osiemnastoletnim mężczyzną. Kiedy się wstydził, czerwieniły mu się uszy. Początkowo Ron był bardzo porywczym i przewrażliwionym dzieciakiem. W ostatnim tomie zdecydowanie dorósł. Stał się bardziej zdecydowany i mniej nierozsądny. Przejął dowodzenie, kiedy Harry miał napad obsesji na punkcie Voldemorta i horkruksów. Ron był niezwykle odważny. Uratował Hermionę, która była torturowana przez Bellatrix. Musiał wówczas pokonać swój strach przed pająkami. Dla przyjaciół zrobiłby naprawdę wiele. Ron był najlepszym przyjacielem Harry’ego i Hermiony, z którą po kilku latach wziął ślub i miał dzieci.

Bohaterowie

Najważniejsi bohaterowie z „Harry’ego Pottera i Insygniów Śmierci”

Harry Potter – młody czarodziej, w wieku około 18 lat. Ma czarne, zmierzwione włosy i zielone oczy. Jego rodzice Lily i James Potterowie zostali zabici przez Lorda Voldemorta, który teraz czyha na życie Harry’ego. Czarodziej postanawia uciec od przyjaciół w poszukiwaniu horkruksów, których zniszczenie może uratować świat przed Czarnym Panem. W podróż wyrusza z Hermioną i Ronem. Młody Potter, skupiając się tylko i wyłącznie na poszukiwaniu horkruksów, popada w pewnego rodzaju obłęd, co dostrzega Granger. Wtedy jeszcze nie wiedział, że sam jest horkruksem Voldemorta. Harry jest bardzo odważny i zdeterminowany, postanowił przeciwstawić się Voldemortowi, z ręki, którego został zabity. Młody Potter jednak przezwyciężył nawet śmierć i powstał ze zmarłych, aby ostatecznie pokonać Czarnego Pana i uratować świat czarodziei i mugoli. Harry ostatecznie związuje się z Ginny Weasley, z którą zakłada rodzinę.

Hermiona Granger – młoda czarodziejka, w wieku około 19 lat. Jest o rok starsza od Rona i Harry’ego. Ma bujne, brązowe włosy, których zazwyczaj nie związuje. Pochodzi z rodziny nie-czarodziei, czyli mugoli. Z tego powodu pragnie stać się jak najlepszą czarodziejką, aby rodzina był dumna ze swojego pierwszego potomka-czarodzieja. Od pierwszego tomu serii zdecydowanie dojrzała i wydoroślała. Przestała być tak przemądrzała i zarozumiała. Hermiona jest bardzo odważną i uzdolnioną czarodziejką, która postanawia wyruszyć razem z Harrym i Ronem w poszukiwaniu horkruksów. Potrafi zachować spokój, nawet, kiedy torturuje ją Bellatrix na Dworze Malfoyów. Hermiona ostatecznie związuje się z Ronem, z którym zakłada rodzinę.

Ron Weasley – młody czarodziej, w wieku około 18 lat. Ma rude włosy i liczne piegi na twarzy. Pochodzi z biednej i wielodzietnej rodziny państwa Molly i Arthura Weasleyów. Ron ma pięciu braci: Billa, Percy’ego, George’a, Freda i Charliego oraz młodszą siostrę Ginny. Chłopak jest bardzo odważny, bardzo zmienił się na przestrzeni kart serii Rowling.Początkowo Ron nieco wystraszył się tego, z czym będzie musiał się zmierzyć, poszukując horkruksów Vodlemorta. Jednak ostatecznie wrócił do przyjaciół i pomógł wyłowić z jeziora miecz Goldryka Gryffindora. Ron wraz z Harrym uwalnia goblina Gryfka i Hermionę z Dworu Malfoyów. Ostatecznie młody Weasley związuje się z Hermioną i zakłada z nią rodzinę.

Ginny – młoda czarodziejka, jest rok młodsza od Harry’ego . Ginny jest średniego wzrostu kobietą o piwnych oczach. Jest siostrą Rona oraz Geaorge’a, Freda, Billa, Percy’ego i Charliego. Jej rodzicami są Molly i Arthur Weasley, po których odziedziczyła nietypową urodę, dzięki czemu uważana była za jedną z najładniejszych czarodziejek Hogwartu. Podczas jej szóstego roku nauki w Szkole Magii i Czarodziejstwa Voldemort przejął szkołę. Zawsze była bardzo nieśmiała i niezdarna w obecności Harry’ego. Ostatecznie związała się z nim i miała trójkę dzieci.

Hagrid – półolbrzym, jeden z najlepszych przyjaciół Harry’ego, który jako pierwszy wprowadził młodego Pottera w świat magii w pierwszym tomie serii. Hagrid brał udział w Bitwie o Hogwart, w trakcie, której uśmiercił Waldena Macnaina. Był bardzo przywiązany do Harry’ego. Rozpaczał, kiedy myślał, ze młody Potter nie żyje. Żal Hagrida wzruszyła centaury, które postanowiły dołączyć do bitwy, aby pokonać Voldemorta.

Severus Snape – był uważany za jednego ze śmierciożerców. Okazał się być jednak sprzymierzeńcem Harry’ego, który pod przykrywką działa dla Zakonu Feniksa. Snape został zabity przez węża Voldemorta – Nagini. Po śmierci Severusa z jego wspomnień Potter dowiedział się, że Albus Dumbledore poprosił Snape’a, aby go zabiłby w ten sposób uchronić Draco Malfoya przed późniejszymi wyrzutami sumienia. Co więcej, ze wspomnień Harry dowiedział się, że jest jednym z horkruksów Voldemorta.

Lord Voldemort – śmiertelny wróg Harry’ego. Zamordował Lily i Jamesa Potterów, po czym czyhał na życie Harry’ego. Przejął Hogwart i mianował dyrektorem Severusa Snape’a. Voldemort przewodzi śmierciożercami. Nie chce, aby przepowiednia, dotycząca jego unicestwienia z rąk Harry’ego, spełniła się. Ostatecznie staje do walki z młodym Potterem. Pojedynek przegrywa i zostaje zabity przez własne zaklęcie, które odbiło się od czaru Harry’ego. Jego prawdziwą tożsamością, sprzed okresu bycia Lordem Voldemortem, było imię Tom Marvolo Riddle.

Czas i miejsce akcji

Czas i miejsce akcji książki „Harry Potter i Insygnia Śmierci”

Czas akcji książki „Harry Potter i Insygnia Śmierci”
Akcja książki rozgrywa się w latach 1997 – 1998 oraz 2017 roku (epilog). Fabuła rozpoczyna się w 1997 roku zebraniem śmierciożerców w Dworze Mafoyów, który stanowi siedzibę Voldemorta. Yaxley podaje fałszywe informacje na temat przeniesienia Harry’ego przez Zakon Feniksa, lecz Snape rujnuje jego plany i podaje prawdziwe informacje. Młody Potter z kolei przebywa w domu wujostwa Durlseyów, gdzie czyta artykuł o Albusie Dumbledorze. Dursleyowie pakują się do wyjazdu w bezpieczne miejsce, z kolei Harry wraz z Zakonem feniksa zamierza przenieść się do Nory Weasleyów. Niestety dochodzi do ataku śmierciożerców i Harry trafia do Tonksów, z kąd z Hagridem udaje się do Nory.
Akcja kończy się w dniu 2 maja 1998 roku, kiedy Harry Potter umiera, po czym zmartwychwstaje, aby ostatecznie pokonać Voldemorta. Udaje mu się to. Molly Weasley zabija Bellatriks, a Potter pod peleryną niewidką udaje się do Wielkiej Sali w Hogwarcie, gdzie toczy walkę z Czarnym Panem. Okazuje się, że właścicielem Czarnej Różdżki jest Harry, który rzuca w stronę Voldemorta zaklęcie Expelliarmusa, które odbija czar Avada Kedavra, który trafia w Czarnego Pana. Voldemort umiera.
W epilogu przenosimy się dziewiętnaście lat później, czyli do roku 2017, gdzie czytamy jak Harry z żoną Ginny i trójką dzieci wraz z Ronem i Hermiona i ich dziećmi odprowadza pociechy na peron 9 i ¾.

Miejsce akcji książki „Harry Potter i Insygnia Śmierci”
Wszystkie lokalizacje w książce możemy podzielić na rzeczywiste (czyli takie, które moglibyśmy odnaleźć na mapie) oraz fantastyczne (czyli magiczne lokalizacje, zmyślone). Do pierwszych z nich zaliczymy m.in. Little Whinging (gdzie znajduje się dom państwa Dursleyów) czy Tottenham Court Road (ulica Londynu). Do magicznych lokalizacji zaliczyć można m.in. Grimmauld Place 12, Nora Weasleyów, Hogwart (w którym rozegrała się potyczka miedzy Harrym a Voldemortem), Zakazany Las, Dwór Malfoyów, peron 9 i ¾.

Opracowanie

„Harry Potter i Insygnia Śmierci” opracowanie

„Harry Potter i Insygnia Śmierci” jest siódmym i finalnym tomem serii przygód młodego czarodzieja pn. „Harry Potter”. Książka została wydana 21 lipca 2007 roku w Wielkiej Brytanii przez wydawnictwo Bloomsbury Publishing. Autorem utworu jest brytyjska pisarka Joanne Kathleen Rowling (czyli J. K. Rowling). Występuje tutaj wszechwiedzący narrator tzrecioosobowy, który opowiada nam o wszystkich wydarzeniach oraz odczuciach, emocjach, myślach, zamiarach i motywacjach poszczególnych bohaterów utworu. „Harry Potter i Insygnia Śmierci” stanowi zakończenie serii przygód Harry’ego Pottera (nie licząc później wydanych utworów wzbogacających naszą wiedzę i opisujących losy dzieci Harry’ego).
„Harry Potter i Insygnia Śmierci” rozpoczyna się spotkaniem śmierciożerców w Dworze Malfoyów (stanowiącym obecna siedzibę Czarnego Pana), na którym zostaje zabita jedna z nauczyciele Hogwartu. Severus Snape podaje prawdziwe informacje odnośnie planów Zakonu Feniksa co do przetransportowania Harry’ego w bezpieczne miejsce. Voldemort planuje atak. Harry wraz z członkami Zakonu Feniksa, z których niektórzy wypili Eliksir Wielosokowy i przemienili się w chłopca odlecieli z domu Dusrkeyów. Niestety plan się nie powiódł, ponieważ zaatakowali ich śmierciożercy. Harry wraz z Hagridem trafił ostatecznie do domu państwa Tonks, z którego świstoklikiem udali się do Nory, domostwa Weasleyów. Odbył się również ślub Billa i Fleur, podczas którego Hermiona, Ron i Harry uciekli i wyruszyli w poszukiwaniu horkruksów, których zniszczenie spowoduje pokonanie Lorda Voldemorta. Podczas przeprawy trójka przyjaciół zostaje porwana i osadzona w Dworze Malfoyów. Hermiona jest torturowana przez Bellatriks Lestrange, lecz zostaje uratowana przez Harry’ego i Rona. Podczas starcia ginie Zgredek. Młodzi czarodzieje uciekają. Do Bitwy o Hogwart dochodzi dnia 2 maja 1998 roku. Wtedy Harry dociera do Hogwartu, który jest opanowany przez śmierciożerców i Voldemorta. Dowiaduje się również, że sam jest jednym z horkruksów Czarnego Pana. Ponosi śmierć, po czym zmartwychwstaje i pod osłoną pelerynki niewidki dociera do Wielkiej Sali, gdzie rzuca się na Voldemorta. Wymierza w niego różdżką i rzuca czar Expelliarmus, zaś Czarny Pan rzuca na Harry’ego zaklęcie Avada Kedavra. Oba zaklęcia się ze sobą stykają i czar Harry’ego odbija zaklęcie Voldemorta, które trafia w Czarnego Pana. Lord Voldemort umarł. Bellatriks z koeli została uśmiercona przez Molly Weasley. W książce pojawia się również epilog, który ma miejsce 19 lat po wydarzeniach z Hogwartu w 1998 roku. Przenosimy się do roku 2017, kiedy Harry z żoną Ginny i trójką dzieci spotyka się z Ronem i Hermioną i ich dziećmi na peronie 9 i ¾, odprowadzając młodych adeptów magii na pociąg do Hogwartu.
Akcja rozgrywa się w latach 1997–1998 oraz 2017 roku w epilogu. Lokalizacje z kolei możemy podzielić na rzeczywiste (np. Londyn, Little Whinging) oraz nierzeczywiste, magiczne (Hogwart, Nora, Dwór Malfoyów).

Najważniejsi bohaterowie:

Harry Potter – młody czarodziej, którego rodzice zostali zabici w 1981 roku przez Voldemorta. Od tej pory stał się jego celem ataku, ponieważ jak głosi przepowiednia Czarny Pan może zostać pokonany tylko przez Harry’ego, ponieważ ten posiada coś czego Voldemort nie posiada. Jest tym miłość. Harry pokonuje Czarnego Pana rzucając w jego stronę zaklęcie Expelliarmus, które odbija czar Voldemorta Avada Kedavra i kieruje go w stronę złego czarownika. I wtedy Voldemort umiera, pokonany przez Pottera. Harry sotatecznie po wydarzeniach z 1998 roku żeni się z Ginny i ma z nią trójkę dzieci. Jednemu daje na imię James, po jego ojcu, drugiemu Severus, po Snape, a trzeciemu Syriusz, po jego ojcu chrzestnym Syriuszu Balcku.

Hermiona Granger – młoda czarodziejka, która był pierwszą posiadaczka magii w rodzinie. Zakochana była w Ronie, z którym jak czytamy w epilogi, związała się i miała dwójkę dzieci. Byłą niezwykle mądra i inteligentna, lecz nie domyśliła się pierwsza, że Harry może być horkruksem Voldemorta. Była torturowana przez Bellatriks, lecz zachowała zimna krew i niczego nie ujawniła złej czarownicy.

Ron Weasley – młody czarodziej, którego rodzicami byli Molly i Arthur Weasley. Miał pięciu braci i młodszą siostrę Ginny, w której był zakochany Harry. Ron był odważnym czarodziejem i niezwykle zdolny. Pomógł uratować Hermionę, torturowana przez Bellatriks. Co więcej, uczestniczył w poszukiwaniach horkruksów, pomóg Harry’emu wyłowić z jeziora miecz Godryka Gryffingora. Po Bitwie o Hogeart ożenił się z Hermioną i miał z nią dwójkę dzieci.

Lord Voldemort – główny zły charakter książki. W 1981 roku zabił rodziców Harry’ego – Lily i Jamesa Potterów. Od tamtego momentu czyha na Zycie Harry’ego. Aby pokonać Voldemorta należało zniszczyć wszystkie jego horkruksy, a jednym z nich był sam Harry. Dawniej nazywał się Tom Marvolo Riddle i uczył się w Hogwarcie. Czarny Pan został ostatecznie zabity przez młodego Pottera.

Zgredek – skrzat domowy, którego dawnym panem był Lucjusz Malfoy. Zginał w Dworze Malfoyów, aby Harry, Hermiona i Ron mogli uciec.

Hagrid – półolbrzym, przyjaciel Harry’ego, Rona, i Hermiony. Został zmuszony do niesienia ciała Harry’ego do Hogwartu po jego śmierci. Przeraźliwie płakał wykonując to zadanie, nakazane mu przez Volemorta.

Molly Weasley – matka Rona, zdolna czarodziejka, która pokonuje Bellatriks Lestrange.

Severus Snape – czarodziej, który był uznawany za śmierciożercą. Okazuje się jednak, że należał do Zakonu Feniksa i działał pod przykrywką. Chronił Harry’ego od początku. Zabił Dumbledore’a tylko dlatego, ze Albus sam tego chciał, ponieważ wiedział, że w przeciwnym razie zrobi to Draco, który będzie później tego żałować. Po śmierci Severusa, jego imię otrzymał syn Harry’ego.

Książka opowiada o odwiecznej walce dobra ze złem i o tym, że zło i niegodziwi ludzie zawsze przegrywają. Pokazuje również, że dążenie do celu, nawet takiego, który wydaje się nam na pozór nieosiągalny, może przynieść oczekiwane przez nas rezultaty. Utwór wskazuje na wielką wagę przyjaźni i zaufania, bo to przyjaciele zawsze pomogą nam w najtrudniejszych momentach i uratują nas, kiedy będziemy mieli kłopoty.

Geneza utworu i gatunek

„Harry Potter i Insygnia śmierci” J. K. Rowling (Joanne Rowling) jest to siódmy tom historii o młodym czarodzieju.
Któż nie zna historii Harrego Pottera, chłopca, który jako jedyny przeżył spotkanie z potężnym Voldemortem.
Wyjaśnienie tytułu:
Początkowo za Insygnia śmierci uznawano horkruksy, jednak po zapoznaniu się z książką, czytelnik dowiaduje się, że te przedmioty wywodzą się z „Opowieści o Trzech Braciach” ze zbioru „Baśnie barda Beedle’a.” Tam śmierć, podarowała trzem braciom, różne przedmioty,
czarną różdżkę,

pelerynę niewidkę,

kamień wskrzeszenia

Pierwszym tomem, rozpoczynającym historię o chłopcu, który przeżył, jest „Harry Potter i Kamień Filozoficzny”, ostatnim „Harry Potter i Insygnia śmierci” (istnieje również przedłużenie serii dodatkiem- „Przeklęte dziecko”, które zostało napisane w formie scenariusza). Wydawcą głównym serii jest Bloomsbury Publishing. Seria o czarodzieju została zekranizowana przez Warner Bros Pictures i doczekała się ośmiu części.
Joanne Rowling przyznała, że tworząc serię, czerpała inspirację z legend o Królu Arturze. Możemy przykładowo dostrzec powiązanie pomiędzy Albusem Dumbledorem (dyrektorem Hogwartu) a Merlinem, czarodziejem, który służył Arturowi. Wszystkie zaklęcia zawarte w książce pochodzą z łaciny, co więcej autorka, w swoich powieściach nawiązuje także do wiary chrześcijańskiej.
Seria o Harrym Potterze stała się częścią historii i wpisała się w tradycyjną literaturę brytyjską.
Publikacja ostatniej części przygód Harrego Pottera wywołała ogromne zamieszanie, jej treść była pilnie strzeżona.
Książka „Harry Potter i Insygnia śmierci” jest powieścią, głównie skierowaną do dzieci i młodzieży, jednak i starsi czytelnicy nie zawiodą się światem, jaki stworzyła J.K. Rowling.

Problematyka

Harry Potter i Insygnia Śmierci to już siódma, a zarazem ostatnia część całego tomu. Harry ma do wykonania niesamowicie trudne zadanie- zniszczyć pozostałe horkrusy i ostatecznie, raz na zawsze pokonać samego Lorda Voldemorta. Czy nastoletni chłopak jest w stanie podołać takiej misji? Czy to nie jest za duże brzemię dla zwykłego dzieciaka? Zdecydowanie tak, jednak Potter od niemowlaka był zdany tylko na siebie. Trafił do “rodziny”, która go nie znosiła tak samo jak on nie znosił ich. Był poniżany i wykorzystywany, ale te wszystkie trudne momenty odcisnęły piętno na jego charakterze. To właśnie te przeszkody, które pojawiały się na każdym jego kroku sprawiły, że Harry ma odwagę stanąć twarzą w twarz z Czarnym Panem- tym, którego boją się wszyscy prawie czarodzieje, a no właśnie- prawie. Dwójka nieprawdopodobnie odważnych i silnych czarodziejów, którymi jest Harry oraz był Albus Dumbledore. To właśnie oni nie boją się wypowiadać o Voldemorcie, to oni zawsze stają z nim do pojedynku i walczą aż po granice swoich możliwości.

Na początku całej akcji widzimy, jak Snape wraz z innym Śmierciożercom udaje się do Dworu Malfoyów na spotkanie Voldemorta z jego zwolennikami. Na miejscu omawiają plan przejęcia Ministerstwa Magii oraz planowanym przeniesieniu Pottera z Privet Drive 4 do jakiegoś tajnego miejsca, które miałoby być dla niego schronieniem. Na Piusa Thicknesse została rzucona klątwa Imperius, co pomoże Śmieciożercom kierować Piusem, który ma zostać nowym ministrem. Podczas spotkania zostaje zabita Charity Burbage. Po wydarzeniach na cmentarzu w czwartej części, kiedy to różdżka Pottera i Voldemorta się połączyły, tworząc Priori Incantatem, Ten, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać wie, że aby zabić chłopca, nie może użyć swojej różdżki. Pożycza ten magiczny przedmiot od Lucjusza Malfoya, a następnie szydzi z jego rodziny.

Dursleyowie muszą opuścić swój dom, ponieważ grozi im niebezpieczeństwo. W tym celu po całą ich rodzinę Dedalus i Hestia przybywają na Privet Drive, aby następnie eskortować całą trójkę w bezpieczne dla nich miejsce. Jeszcze przed ich odejściem rękę w stronę Pottera wyciąga Dudley, który twierdzi, że tak naprawdę nie uważa Harrego za nikogo i dziękuje mu za uratowanie życia w czasie spotkania z Dementorami w piątej części. Krótko później po Harrego zjawiają się członkowie Zakonu Feniksa, którzy przedstawiają mu plan ich podróży. Hermiona, Ron, Fleur, Mundungus, Fred i George mają wypić eliksir wielosokowy, który ma ich zmienić w Harrego. Każdy Harry miałby wraz z asystą udać się w jakieś miejsce. Prawdziwy Harry ma lecieć razem z Hagridem. Początkowo chłopiec nie chce przystać na ten pomysł, ponieważ boi się o swoich przyjaciół. Jest to dość absurdalne, bo jakby nie patrzeć to wszyscy narażają się nawet w tym momencie. Misja zaczyna wchodzić w życie, jednak na Harrego i Hagrida czekają Śmierciożercy. Harry rozbraja jednego z nich, wtedy pojawia się Vlodemort, jednak różdżka Harrego sama rzuca zaklęcia w stronę wroga. Podczas walki ginie Hedwiga- sowa Harrego.

Harry i Hagrid zjawiają się w domu Tonksów. Ulegają lekkim obrażeniom, jednak Ted i Andromeda- rodzice Nimfadory pomagają nowo przybytym. Potter wraz z Hagridem za pomocą świstoklika przetransportowują się do Nory, jednak ku ich zaskoczeniu nikogo tam jeszcze nie ma. Niedługo później pojawiają się Fleur i Bill, którzy oznajmiają, że Szalonooki nie żyje. Harry coraz to gorzej znosi kolejną śmierć osoby, która to za niego walczyła. Postanawia opuścić Norę i udać się na poszukiwanie horkrusków tak, aby już nikogo więcej nie narażać, jednak przyjaciele skutecznie odwodzą go od tego pomysłu. Harry ma wizję, w której to Voldemort ma torturować Olivandera. W Norze zbiiża się wesele Fleur i Billa. Jednak myśli przyjaciół wciąż wirują wkoło tematu Voldemorta i jego horkruksów. Wkrótce dochodzą do wniosku, że zniszczenie horkruksa jest możliwe za pomocą jadu Bazyliszka.

Harry obchodzi swoje siedemnaste urodziny, podczas których całuje się z Ginny. Do Nory przybywa Minister Magii, który mówi o tym, że przyjaciele w spadku po Albusie Dumbledorze dostają pewne przedmioty. Hermiona odziedzicza książkę Baśnie Barda Beedle’a, Ron wygaszacz, natomiast Harry Złoty znicz, który złapał podczas swojego pierwszego meczu i Miecz Godryka Griffondora, jednak nikt nie wie, gdzie on obecnie się znajduje. Twierdzi też, że miecz miał za dużą wartość, aby od tak Dumbledore mógł nim sobie dysponować. Na czas wesela Harry używa eliksiru wielosokowego, i zmienia się w kuzyna Rona. Rozmawia tam z Wiktorem Krumem, któremu nie podoba się symbol, jaki nosi pan Lovegood- ojciec Luny Lovegood. Owy symbol nazywa Insygniami Śmierci. W trakcie trwania wesela rozmawia z byłymi znajomymi Albusa, którzy opowiadają mu o siostrze Dumbledora oraz o tym, że mieszkał on kiedyś w Dolinie Godryka. Pojawia się patronus Kingsleya, który informuje zebranych o upadku ministerstwa oraz o tym, że Minister Magii nie żyje. Radzi wszystkim uciekać.

Przyjaciele teleportują się na jedną z ulic Londynu. Chłopcy jak zawsze mogli liczyć na Hermionę, która ze swojej torebki wyciągnęła dla nich ubrania. Aby pomyśleć o tym, co dalej udają się do kawiarni. Na miejscu atakuje ich dwóch Śmierciożerców. Trio pokonuje popleczników Czarnego Pana a za pomocą Olivate usuwają pamięć zarówno napastników, jak i pracownicy kawiarni. Uznali, że najlepszą kryjówką będzie Grimmauld Place 12- kwatera główna Zakonu Feniksa. Na miejscu zastają pułapkę przygotowaną na niepożądanych gości, jednak szybko sobie z nią radzą. Harry ma kolejną wizję. Następnego ranka przyjaciele ustalają, że Regulus Arktulus Black- brat Syriusza- wykradł Medalion Slytherina. Po wypytaniu Stworka, czyli skrzata domowego Blacków, dowiadują się, że medalion został skradziony przez Mundungusa Fletchera. Harry prosi Stworka, aby ten odnalazł i przyprowadził owego czarodzieja. Stworek wypełnia polecenia i po kilku dniach zjawia się spowrotem wraz z celem swojej misji. Po krótkiej szarpaninie Fletcher opisał, komu dał medalion. Okazuje się, że medalion jest w rękach Dolores Umbrige. W między czasie zjawia się również Remus Lupin, który zdaje raport trójce Gryfonom o obecnej sytuacji. Chce się do nich przyłączyć, jednak okazuje się, że Lupin chce uciec od Nimfadory, która jest w ciąży. Po wymianie zdań z Harrym, który wygarnął mu co o tym sądzi Remus opuszcza Grimmauld Place.

Po zaplanowaniu całej akcji przyjaciele wybierają się do ministerstwa. Za pomocą eliksiru wielosokowego przybierają postać pracowników ministerstwa. W ministerstwie zauważają rzeźbę, która pokazuje, że świat czarodzejów jest bardziej wartościowy od świata mugoli. Ron na prośbę swojego przełożonego oddziela się od swoich przyjaciół i idzie wykonać powierzone mu zadanie. Harry i Hermiona zostali sami, ale na ich szczęście lub też nieszczęście zjawiła się Umbridge. Dziewczyna wraz z Dolores udaje się na przesłuchanie mugolaków, a Harry za cel ustalił sobie znalezienie gabinetu ich znienawidzonej, byłej nauczycielki obrony przed czarną magią. Tworzy zamieszanie wśród pracowników ministerstwa i zakrada się do gabinetu. W gabinecie jest również sam minister, więc Harry ukryty pod peleryną niewidką wymyka się z pomieszczenia. Kieruje się do lochów, gdzie trwają przesłuchania. Kiedy na szyi Dolores zauważa medalion, rzuca zaklęcie oszałamiające a Hermiona zrywa go z jej szyi. Czekającym przed salą mugolakom polecają uciekać. W ministerstwie wzniósł się alarm, jednak przyjaciołom udało przeteleportować się do lasu. Niestety podczas teleporatacji ucierpiał Ron. Jego ciało się rozszczepiło, przez co bardzo cierpiał. Hermiona używajc dyptamu przynosi Ronowi ulgę, jednak ten nie jest gotowy na dalszą podróż. Cała trójka zostaje więc w lesie. Rzucają ochronne zaklęcia oraz rozbijają namiot. Harry doświadcza wizji, podczas której widzi jak Gregorowicz jest wypytywany przez Voldemorta o nieznany Harremu przedmiot. Voldemort używa legimencji, podczas której widzi młodego chłopaka uciekającego od Gregorowicza. Czarny Pan zabija mężczyznę.

Przyjaciele wciąż tułają się w poszukiwaniu horkruksów. Ich nadzieje na ich odnalezienie powoli gasną a doskwierający im głód i zmęczenie wcale nie polepsza sytuacji. Będąc w okolicy sierocińca, w którym wychowywał się młody Lord Voldemort napotykają się na Gornaka i Gryfka (goblinów), Deana Thomasa, Teda Tonksa i Dirka Cresswella, którzy rozmawiają o próbie kradzieży miecza przez Nevila, Lunę i Ginny. Ich zamiary skończyły się fiaskiem, ponieważ przyłapał ich Snape. Dowiadują się, że replika miecza znajduje się w Banku Gringotta. Humor poprawia im wiadomość, że to właśnie miecz Gryffindora jest w stanie zniszczyć horkruksy, jednak ich nowy zapał szybko studzi Ron, który nosił na sobie horkruksa. Pokłócił się z Harrym i odszedł od swoich przyjaciół.

Harry i Hermiona mimo żalu i smutku do Rona są świadomi, że nie mogą zaprzestać swojej misji. Postanawiają wybrać się do Doliny Godryka. Harry pod wpływem eliksiru wielosokowego wraz z Hermioną kierują się na cmentarz, gdzie leżą rodzice Harrego. Na jednym z grobów zauważają taki sam znak, jaki podczas wesela nosił pan Lovegood. Zauważają starszą kobietę, która zaprowadza ich do jej domu. Okazuje się, że Bathilda Bagshot nie żyje, a jej ciało przybrała Nagini. Mniemana Bathilda rzuca się na przyjaciół, jednak udaje im się uciec. Harry nawiązuje więź z Voldemortem, który jest rozgniewany ponownym nieudanym atakiem na Pottera. W czasie ataku Harry traci swoją różdżkę.

Kiedy Harry pełni nocną wartę pod ich namiotem, jego oczom ukazuje się patronus w postaci łani- takiego samego patronusa miała matka Hattego- Lily. Zaintrygowany Harry podąża za zwierzęciem, które prowadzi go do jeziora. Na jego dnie dostrzega miecz Godryka Gryffindora. Kiedy wskoczył do wody, aby go wyciągnąć, medalion, który miał na szyi zaczął go dusić. Potter budzi się na lądzie, jednak to nie Hermiona go uartowała. Życie uratował mu Ron. Okazuje się, że Ronowi w powrocie i odnalezieniu przyjaciół pomógł wygaszacz podarowany przez Dumbledora. Chłopcy postanawiają zniszczyć horkruksa. Harry wykorzystuje umiejętność mowy wężów i otwiera medalion. Ron czeka z mieczem w rękach, w gotowości, aby uderzyć nim w magiczny przedmiot. Jednak z medalionu ukazuje się Harry i Hermiona, którzy wygarniają Ronowi wszystkie wady oraz zaczynają się całować, Ron niszczy kolejnego horkruksa.

W celu zdobycia jakichkolwiek kolejnych informacji, przyjaciele wybierają się do Ksenofiliusa Lovegooda. W domu nieobecna jest Luna, jednak jej ojciec tłumaczy, że zaraz powinna wrócić. Trójka przyjaciół pyta gospodarza o tajemniczy znak- Insygnia Śmierci. Poznają historię o trzech braciach, która mówiła, że owi bracia pewnego razu przechytrzyli śmierć. W nagrodę za to Śmierć postanowiła podarować każdemu z braci poproszoną przez nich rzecz. Najstarszy brat zażyczył sobie różdżkę, z pomocą której stałby się najsilniejszym ze wszystkich czarodziejów. Pewnej nocy różdżkę mu ukradziono, a on sam został zamordowany. Drugi z braci chciał móc wskrzeszać zmarłych. Dostał pewien kamień, dzięki któremu wróciła jego luba, jednak nie była ona zmaterializowana- z rozpaczy mężczyzna popełnił samobójstwo. Ostatni, a zarazem najmłodszy z braci chciał czegoś, przez co będzie omijał śmierć, ta podarowała mu pelerynę, pod którą nie będzie go widać. Kiedy i ten z braci dosięgnął sędziwego wieku, swoją pelerynę przekazał swojemu synowi, a sam odszedł ze śmiercią, jak równy z równym. W ten oto sposób powstały Insygnia Śmierci- Czarna Różdżka, Kamień Wskrzeszenia oraz Peleryna Niewidka. Przyjaciele już wiedzą, że Voldemort chce zdobyć Czarną Różdżkę. Okazuje się jednak, że Luna została porwana w ramach ukarania jej ojca za niewłaściwe artykuły w jego gazecie. Pan Lovegood wymawia “Voldemort”, co sprowadza do jego domu Śmierciożerców. Naszemu triu znowu udaje się uciec.

Kiedy w radiu słychać audycję nadawaną przez głównie członków Zakonu Feniksa pod różnymi pseudonimami, przyjaciele dowiadują się, że Czarny Pan jest za granicą, wiadomość ta potwierdziła ich teorię, jakoby Ten, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać poszukiwał Czarnej Różdżki. Przez przypadek Harry wypowiada słowo tabu- Voldemort, które sprowadza na nich Szmalcowników. Hermiona rzuciła na Harrego zaklęcie, które zmieniło jego wygląd, przez co poplecznikom Voldemorta trudniej było go zidentyfikować. Każdy z trójki podał fałszywa tożsamość, jednak ich kłamstwo zostało odkryte. Zostali odprowadzeni do bramy Malfoyów,.

Kiedy zjawiają się na miejscu Lucjusz Malfoy jest niezmiernie zachwycony możliwością poprawienia swojego wizerunku w oczach jego pana. Draco Malfoy ma zidentyfikować czy to jest Potter, jednak nie wydaje go. Ten sam Malfoy, który przez ostatnie siedem lat szykanował z Wybrańca i jego przyjaciół, nie wydał go teraz w ręce Czarnego Pana. Podczas zatrzymania całej trójki w lesie, przez Szmalcowników został znaleziony a następnie zabrany miecz Godryka Gryffindora, którym przyjaciele pozbywali się kolejnych horkruksów. Kiedy Bellatriks Lastrange go zauważyła, popadła w szał. Zostawiła Hermionę oraz kazała przyprowadzic Gryfka- pracownika Banku Gringotta. Miał on ocenić prawdziwość przedmiotu. Ron i Harry zostali zaprowadzeni do lochów, gdzie była Luna, Olivander, Dean i owy Gryfek. Na polecenie Aberfortha Dumbledora- brata Albusa, pojawił się Zgredek, który teleportował wszystkich z wyjątkiem Rona i Harrego w bezpieczne miejsce. Chłopcy musieli jeszcze uwolnić torturowaną Hermionę i Gryfka. Kiedy wrogowie usłyszeli szmery dochodzące z piwnic, w których wszyscy byli więzieni, wysłali tam Glizdogona, który rzucił się na chłopców. Harry przypomniał mu, że kiedyś ten mu uratował życie, a chwila zawahania Glizdogona kosztowała go życie. Srebrna ręka, którą podarował mu ją sam Voldemort zaczęła go dusić. Chłopcy korzystając z momentu, wytrącili różdżkę Bellatriks, z jej dłoni a następnie ogłuszyli Lucjusza Malfoya. Lastrange jako zakładniczkę wzięła Hermionę, groziła, że zabije dziewczynę, jeśli chłopcy nie oddadzą różdżek Draconowi. Zarówno Ron jak i Harry oddali mu różdżki. Jednak uwagę wszystkich odwrócił Zgredek, zrzucając żyrandol w samą Bellatriks, która odepchnęła dziewczynę. Harry zabrał Draconowi różdzki, a następnie deportowali się do Muszelki- domu Billa i Fleur, gdzie wcześniej Zgredek teleportował się z pojmanymi. Rozwścieczona Bellatriks rzuciła sztyletem w grupkę uciekinierów. Niestety przedmiot ugodził Zgredka, który niestety zmarł.

Harry w swojej wizji widzi jak Voldemort włamuje się do grobu Dumbledora, aby ukraść mu Czarną Różdżkę, która jak się okazało spoczywała z nim w grobie. Przyjaciele wraz z Gryfkiem planują włamanie do Banku Gringotta, aby odnaleźć tam kolejnego horkruksa, Goblin zrobi to ale tylko pod warunkiem, że miecz będzie należał do niego. Harry przystaje na tę propozycję. W Muszelce zjawia się Lupin, aby poinformować, że na świat przyszedł jego pierwszy syn. Harry ma zostać jego ojcem chrzestnym.

Po zaplanowaniu całej akcji cała czwórka wyrusza na ulicę Pokontną. Harry i Gryfek schowani pod Peleryną Niewidka, Ron w przebraniu, który miałby sugerować Śmierciożercę, natomiast Hermiona, pod wpływem eliksiru wielosokowego, w postaci Bellatriks. Wraz z napotkanym Śmierciożercom Traversem udają się do banku. Rzucają tam kilka zaklęć, w tym niewybaczalne, aby móc dostać się do skrytki Lastrage. Wsiadają oni do specjalnego wagonika, który ma ich zawieźć do celu, jednak sprawę komplikuje Wodospad Złodzieja, który zmył z nich wszystkie zaklęcia. Zostali wyrzuceni z kolejki, a w banku już wzniósł się alarm o intruzach. Kolejną przeszkodą był smok, ale i z nim świetnie sobie poradzili. Kiedy dotarli już do skrytki okazało się, że przedmioty które tam są, po styknięciu się z osobą dość tego, że potwornie parzyły, to się pomnażały. Harry w końcu ujrzał puchar Helgi Huffelpuff i sięgnął po niego mieczem. Niestety strącił przy tym zbroję, która zaczęła przygniatać wszystkich obecnych. Wszystkim udało się wyjść, jednak Gryfek uciekł razem z mieczem. Przyjaciele uciekli na smoku. Voldemort już dowiedział się, że trwa polowanie na jego horkruksy. Harry wdzierając się do umysłu Czarnego Pana dowiedział się, że kolejny horkruks znajduje się w Hogwarcie. Przyjaciele uznają, że najwyższa pora i tam się pojawić.

Pod Peleryną Niewidką trio teleportowało się do Hogsmade, gdzie zostali na nich napuszczeni Dementorzy. Harry użył zaklęcia Patronusa, a schronienie daje im brat Albusa, który oznajmia Śmierciożercom, że to on wyczarował zaklęcię ochronne. Kiedy przybyci oznajmili mu, że muszą dostać się do Hogwartu, aby wykonać polecenie Albusa, Aberforth odradził im tego pomysłu, twierdząc, że jego brat nie zawsze działał słusznie. Jednak zaparcie przyjaciół było zbyt duże, ale można było mówić, o jakimkolwiek wycofaniu się z misji. Poinformował zmarłą siostrę, która znajdowała się na obrazie nad kominkiem, aby ta coś zrobiła. Dziewczyna zniknęła, jednak za chwilę wróciła, ale nie sama. Za nią szedł pewien chłopak, był do Nevile Longobotton. Okazało się, że za obrazem jest tunel, który prowadzi do Hogwartu. Była to ostatnia tajna droga, która się ostała. Nevile miał na ciele dużo ran, które świadczyły o stosowanej przemocy. Agresorami było głównie rodzeństwo Carrow. Dowiedzieli się, że Nevile został przywódcą buntu, przez co miał zostać zabity lub odesłany do Azkabanu.

Czwórka buntowników weszła do Pokoju Życzeń, a tam przywitały ich brawa i okrzyki radości. Harry nie chciał tracić czasu, jednak Gwardia Dumbledora, która tam przebywała chciała przyłączyć się do tajnej misji. Przyjaciele doskonale wiedzieli, że nie mogą nikogo wtajemniczać, więc zapytał tylko, czy wiedzą coś na temat jakiegoś wyjątkowego przedmiotu związanego z Ravenclaw. Luna powiedziała, że istnieje diadem Roweny Ravenclaw, jednak nikt go dawno nie widział, ponieważ jest zaginiony. Następnie Harry wraz z Luną udali się do pokoju wspólnego Krukonów. Przykryci Peleryną Niewidką i z pomocą Mapy Huncwotów zaczęli kierować się w stronę pomieszczenia. Zakradając się z biciem serca, Harry i Luna dotarli do celu. Luna prawidłowo odpowiedziała na zagadkę i już mogli wejść do pokoju. Harry zauważył popiersie Roweny Ravenclaw, któremu zaczął się przyglądać. Usłyszeli za sobą głos, którego właścicielką okazała się Alectro Carrow. Kobieta zaczynała już wzywać Voldemorta, jednak Luna rzuciła zaklęcie, które powaliło Śmierciożerczynię na ziemię. Z sypialni zaczęli wychodzić śpiący Krukoni, jednak za drzwiami tworzył się potężny huk. To brat Alecto- Amycus Carrow starał dobić się do pokoju, aby sprawdzić, co dzieje się z jego siostrą. Harry usłyszał, że na miejscu zjawiła się także profesor McGonagall, która odpowiedziała na zagadkę, tym samym wchodząc do pokoju Krukonów. Rozwścieczony Amycus groził Krukonom, że jeśli nikt nie powie mu, do czego zaszło, użyje na nich wszystkich klątwy Crucio. Wytrącona z równowagi Minerwa McGonagall wdała się w sprzeczkę ze Śmierciożercą, który twierdził, że w Hogwarcie zjawił się Harry Potter. Oburzona nauczycielka wygarnęła Amycusowi, że Harry należy do Gryffidoru, i nie miałby czego szukać w pokoju Ravenclaw. Carrow splunął na twarz Mcgonagall. Wytrącony z równowagi Harry wyszedł z ukrycia i rzucił Crucio na Śmierciożercę. Minerwa podziękowała Harremu za ten czyn. Potter zapytał, czy aby nie wie ona, gdzie może znajdować się szukany diadem. Mcgonagall stwierdziła, że nie. Zauważyła tez, że Carrow zaczyna się przebudzać, więc zaklęciem Imperio odebrała rodzeństwu różdżki, a następnie ich związała. Zapewniła tez Harrego, że zadba o ochronę Hogwartu, kiedy on będzie szukał kolejnego horkruksa.

Harry i Luna pod Peleryną Niewidką biegli zaraz za McGonagall, po której nikt nie spodziewałby się takiej witalności i hartu ducha. Minerwa wyczarowywała Patronusy, którymi informowała pozostałych nauczycieli o zbliżającej się bitwie. Wtenczas naprzeciw biegnącym wyszedł Snape, który zapytał McGonagall, gdzie jest rodzeństwo Carrow. McGonagall odrzekła, że tam, gdzie ich odesłał. Snape otaczał wzrokiem przestrzeń na McGonagall, jakby spodziewał się, że jest tam też Potter, w końcu w jakim celu profesorka miałaby biegać w środku nocy po korytarzach? Między dwoma świetnymi czarodziejami rozpoczęła się walka. McGonagall atakowała Snapa, z ogromną nienawiścią. Do pomocy przyłączyli się także opiekunowie pozostałych domów. Snape uciekł, wyskakując przez okno. Nauczyciele rozpoczęli rzucać zaklęcia ochronne, oraz przeprowadzać ewakuację uczniów. Dorośli uczniowie mieli wybór, czy chcą brać udział w bitwie.

Harry wraz z Luną popędzili do Pokoju Życzeń. Po drodze budził wielkie zdziwienie wśród uczniów, którzy byli zaskoczeni widokiem Harrego Pottera w Hogwarcie. Kiedy wbiegli do pokoju życzeń, było tam więcej czarodziejów, niż gdy stamtąd wychodzili. Był tam Remus, Kingsley, państwo Weasley, Bill i Fleur oraz wielu innych. Pojawił się nawet Percy Weasley, który przyznał się do błędu i pogodził się z rodziną. Ginny bardzo chciała uczestniczyć w bitwie, jednak rodzice nie wyrazili na to zgody.

Potter od ducha Heleny Ravenclaw dowiedział się, gdzie znajduje się diadem. Miejscem tym okazał się Pokój Życzeń. Przyjaciele pobiegli tam, ale na ich drodze stanął Draco Malfoy, Vincent Crabbe i Gregory Goyle, którzy chcieli złapać Pottera. Harry podziękował Draconowi, że nie wydał go w Dworze Malfoyów, jednak Vincent Crabbe nie chciał dłużej czekać. Rzucił zaklęcie na Hermionę, a następnie utworzył Szatańską Pożogę, która zniszczyła cały pokój, jednocześnie niszcząc horkruksa. Kolejny horkruks został zniszczony.

Voldemort był przekonany, że to Snape jest panem Czarnej Różdżki, jednak prawda okazała się inna. Prawowitym Panem Czarnej Różdżki był Draco Malfoy, który rozbroił Dumbledora na Wieży Astronomicznej. Jednak Dracon przestał być jej właścicielem, kiedy to Potter odebrał Różdżki z jego rąk. Nieświadomy Lord Voldemort zabija Severusa Snape. Czarny Pan zarządził przerwę, podczas której Harry miał zjawić się z Zakazanym Lesie, tak aby już więcej ludzi nie zginęło w jego imieniu. Wśród poległych znajdowali się Lupin i Nimfadora, Fred Weasley oraz Lavender Brown, ale także wielu innych czarodziejów i czarodziejek. Kiedy Snape umierał powiedział Harremu, aby ten wziął jego łzy, a następnie “odtworzył” jego wspomnienia w Myślodsiewni. Harry uczynił to zgodnie z jego wolą. Kiedy Harry zanurzył w niej głowę, dowiedział się całej prawdy. Snape był podwójnym agentem, który na polecenie Dumbledora służył u Czarnego Pana. To Snape wysłał do nich Patronusa i podłożył miecz. Odkrył również, że Snape był całkowicie zakochany w Lily Potter- matce Harrego, jednak odkąd nazwał ją “Szlamą” ich przyjaźń uległa pogorszeniu. W czasie nauki w Hogwarcie Snape cały czas był poniżany i wyszydzany przez Jamesa Pottera- ojca Harrego. Jest jeszcze coś, o czym się dowiedział. Harry jest horkruksem. Musi zginąć, aby inni przeżyli. Zrezygnowany Potter idzie na spotkanie do Zakazanego Lasu. Jest przygotowany na śmierć, ale czy młody chłopak może być na nią gotowy? Zabójcze zaklęcie trafia w Harrego, a ten osuwa się na ziemię. W niewoli Śmierciożerców znajduje się również Hagrid. Narcyza Malfoy sprawdza, czy człopak nie żyje. Prawda okazuje się inna. Harry Potter żyje. Pani Malfoy pyta go, czy jej jedyny syn- Draco żyje. Harry na potwierdzenie kiwa głową, jednak Narcyza go nie wydaje, czy to kolejna oznaka, że Malfoyowie zmienili strony? Harry na rękach Hagrida zostaje zaniesiony na pole bitwy- Hogwartu. Postanowili zanieść go do Wielkiej Sali tak, aby wszyscy widzieli porażkę sławnego Harrego Pottera. Jest ktoś, kto postanawia sprzeciwić się Czarnemu Panu, ktoś, kto już od dłuższego czasu prowadził otwarty sprzeciw, wobec sianego terroru. Jest nim Nevile Longbotton. Czarny Pan próbuje go uciszyć, a jednocześnie zabić, podpalając na jego głowie Tiarę Przydziału, jednak w Tiarze Nevilowi pokazuje się miecz Godryka Gryffindora, który ukazuje się tym, którzy są w potrzebie. Harry bardzo chciał, aby bitwa już się skończyła, aby nie było więcej poległych, jednak nie mógł niczego zrobić, aby Czarny Pan się nie zorientował.

Na polu bitwy ciągle staczają się walki. W jednej z nich, z rąk Molly Weasley ginie Bellatriks Lastrange, która o mało co nie ugodziła śmiertelnym zaklęciem Ginny. Voldemort postanowił zemścić się na zabójczyni jego “prawej ręki” i rzuca zaklęcie na Molly, jednak Harry spod Peleryny Niewidki, którą jest przykryty rzuca zaklęcie tarczy. Wtedy też postanawia się ujawnić i stoczyć ostateczną walkę z Lordem Voldemortem. Harry i Czarny Pan zataczają wkoło siebie kółka rozmawiając ze sobą. Ponownie dochodzi do starcia zaklęcia Avada Kadavra z zaklęciem Expelliarmus. Udało się, Lord Voldemort nie żyje. Świat czarodziejów znowu jest wolny.

Po wszystkich wydarzeniach Harry postanawia złożyć różdżkę do grobu Albusa Dumbledora. Poznajemy także dzieci Rona i Hermiony oraz Ginny i Harrego, którzy zaczynają swoją przygodę ze Szkołą Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie.

Rozprawka

Seria o przygodach młodego czarodzieja – Harry’ego Potter’a to niewątpliwie perła współczesnej literatury młodzieżowej. Mimo swojej popularności, książki zbierają różne opinie. Najczęściej osądy dotyczą motywu magii oraz zawartych wartości. Czy więc powieści o chłopcu z blizną przedstawiają nam właściwe wzory do naśladowania? W tym rozważaniu postaram się udowodnić, że absolutnie tak właśnie jest. Moje argumenty przedstawię w oparciu o książkę „Harry Potter i Insygnia Śmierci” autorstwa J. K. Rowling, która co więcej stanowi ostatnią część serii i zdaje się mieć szczególne znaczenie w kontekście powyższej tezy.
Historia „Chłopca, który przeżył” opowiada przede wszystkim o przyjaźni. Wartość ta, jak dobrze wiemy, jest bardzo istotna dla młodych czytaczy. Bowiem w takim etapie życia każdy człowiek uczy się funkcjonować w społeczeństwie i budować relacje z innymi. Koleżeństwo wśród rówieśników powinno opierać się na właściwych podstawach, takich jak: zaufanie, bezinteresowność i przebaczenie. Te cechy z pewnością dotyczą przyjaźni trójki głównych bohaterów serii – Harry’ego, Rona i Hermiony. Młodzi czarodzieje, mimo często niesprzyjającego losu, wystawiającego ich relację na próbę, zawsze potrafią znaleźć porozumienie. W części „Harry Potter i Insygnia Śmierci” to Ron na chwilę odwraca się od dwójki przyjaciół, po czym szybko jednak wraca, rozumiejąc swój błąd. Opuszczeni czarodzieje czują żal do towarzysza, jednak starają się go zrozumieć i podają mu dłoń na zgodę. Jak widać, treść książki przekazuje nam siłę prawdziwej przyjaźni, która przetrwa każdą przeciwność.
Poświęcenie to także istotna i cenna wartość przekazywana przez serię. W prawdzie, łączy się ona nieco z moim poprzednim argumentem. Ten motyw jest także różnorodnie przedstawiony w książkach. Możemy znaleźć go na przykład w odniesieniu do oddaniu życia za syna przez Potterów. Lily i James nawet na moment nie zawahali się nad ochroną swojego dziecka przed zagrożeniem. Woleli poświęcić własne życie. Kolejnym przykładem uzasadniającym moje rozumowanie może być jedno z najważniejszych wydarzeń ostatniej części sagi o Harrym. Chodzi mi oczywiście o przemyślane oddanie się na śmierć przez głównego bohatera. Młody Potter zrobił to dla całej społeczności czarodziejów, a także dla rodziców, którzy zmarli jako bohaterowie. Mimo że siedemnastolatek cudem przeżył ostatecznie starcie z Lordem Voldemortem, jego gest już na zawsze został zapamiętany. Historia ta przekazuje nam cenną myśl, że warto być gotowym do oddania życia za przyjaciela.
Kolejną wartością książek J. K. Rowling jest śmierć (która właściwie także wiąże się z moim poprzednim argumentem). Autorka w wyjątkowo mądry sposób przedstawia tę kwestię młodym czytelnikom. Zaznacza, że stanowi ona nierozłączną część życia każdego człowieka i przełamuje temat tabu. Pozwala to zrozumieć zjawisko przemijania oraz oswoić się z nim. To bardzo cenne, by mówić o tym otwarcie i traktować tę problematykę jako naturalną, doczesną wędrówkę. Przecież ta sprawa dotyczy każdego! W powieści „Harry Potter i Insygnia Śmierci” ginie naprawdę dużo bohaterów. Większość z nich śmiercią bohaterską, w obronie przyjaciół i własnych idei. Pewnie ktoś mógłby powiedzieć, że nie jest to odpowiednia lektura dla dzieci. Jednak ja uważam, że wręcz przeciwnie. Moim zdaniem już od najmłodszych lat powinno się przyzwyczajać do tego młodych ludzi. Literatura to świetny wybór, gdyż niesie ze sobą inne liczne zalety.
Nie trudno się domyślić, że saga o chłopcu z blizną jest skarbnicą istotnych wartości życiowych. Przekazuje nam znaczenie prawdziwej przyjaźni, przedstawia sens poświęcenia i oswaja ze śmiercią. Mam nadzieję, że w powyższych argumentach wystarczająco udowodniłam moje zdanie na tę sprawę oraz że wyczerpałam temat. Warto więc czytać uważnie „Harry’ego Potter’a” nie tylko dla rozrywki, ale także, by dostrzec przekazywane przez autorkę mądrości. To wspaniały pomysł na rozwój osobisty oraz kształtowanie swojego światopoglądu, a także sensu istnienia.

Charakterystyka

Harry Potter i Insygnia Śmierci – J.K. Rowling – Charakterystyka
Informacje o książce
Książka pt. „Harry Potter i Insygnia Śmierci” to siódmy tom powieści fantastycznej napisanej przez brytyjską autorkę wielu książek: J.K. Rowling (Joanne Kathleen Rowling). Zarazem jest to ostatnia książka dotycząca przygód Harry’ego Pottera i jego przyjaciół w Hogwarcie (powstaje jeszcze jedna część, jednak wtedy do szkoły zaczynają chodzić ich dzieci, a poza tym jest to sztuka napisana na podstawie wcześniejszych książek). Swoje pierwsze wydanie utwór ten miał 21 lipca 2007 roku (niecałe 15 lat temu) w Wielkiej Brytanii, dokładniej w stolicy tego kraju – Londynie, w oryginalnym języku angielskim, wydany został przez brytyjskie wydawnictwo Bloomsbury Publishing. W Polsce natomiast książka ukazała się ponad pół roku później – 26 stycznia 2008 roku, wydana przez poznańskie wydawnictwo: Media Rodzina, a przełożona przez wielokrotnego tłumacza tekstów J.K. Rowling: Andrzeja Polkowskiego. Książka opisuje przygody trójki przyjaciół, w tym głównego, a zarazem tytułowego bohatera: Harry’ego Pottera, Rona Weasleya i Hermiony Granger. Po przeżyciu wspaniałej historii pełnej zaskoczeń i magii, dobiegł koniec ich wspólnej podróży. Harry toczy ostateczną walkę z Voldemortem, a Hogwart się rozpada. W tej części można ujrzeć wiele zwrotów akcji, a także mimo dość ponurej atmosfery, wiele komicznych sytuacji. Książka składa się z 37 rozdziałów.
Jak przy wydaniu ,,Harry’ego Pottera i Insygniów Śmierci” autorka powtarzała, siódmy tom był zarazem kulminacyjnym, jak i ostatnim tomem, który zakończył przygody trójki przyjaciół: Harry’ego, Hermiony i Rona. Dlatego też nie zapowiada się na kontynuację ciekawych historii związanych ze światem magii w wydaniu J.K. Rowling.
Krótkie streszczenie
Przed śmiercią Albusa Dumbledore’a, którego zabił Severus Snape – jeden z nauczycieli magii – Harry dowiedział się większości potrzebnych informacji o przeszłości jego odwiecznego wroga – Lorda Voldemorta, który kiedyś nazywany był Tomem Marvolem Riddlem. Jak się okazuje, gdy był mały, miał wielką moc, większą od większości z czarodziejów jak na tamte czasy. Nie był dość lubiany i inne dzieci postrzegały go jako „innego”, z którym nikt nie chciał się zaprzyjaźnić. Zapewne miało to wpływ na jego przyszłość, którą przepełniała pycha, okrucieństwo i żądza władzy.
Gdy Harry dowiaduje się, że Voldemort jest coraz bliżej, postanawia opuścić Hogwart, który w pełni jest zarządzany przez Severusa Snape’a oraz dwójkę rodzeństwa, na których od nazwiska mówi się Carrow. Przed ucieczką Harry zrywa z Ginny dla jej bezpieczeństwa. Młodsza – Alecto Carrow została zatrudniona jako profesor mugoloznawstwa. Głównie można było ją rozpoznać przez to, że praktycznie cały czas krytykowała i kierowała obelgi w stronę ludzi niemagicznych (niemających mocy i nieużywających magii, ponieważ nie są czarodziejami). Natomiast jej brat – Amycus Carrow zasiadł na stanowisku profesora do obrony przed czarną magią. Oczywiście robił wszystko, by jak najsłabiej przygotować uczniów na przyjście Voldemorta. Przyjście tej dwójki do Hogwartu spowodowało wielką falę zwolnień wśród nauczycieli Szkoły Magii.
Oprócz głównej szkoły, która jako jedyna nauczała magii, opanowane zostało także Ministerstwo Magii przez złych czarnoksiężników i sługusów Voldemorta. Z tego powodu też rozpoczęto poszukiwania Harry’ego oraz mocną ofensywę w jego stronę, oczerniając go i pisząc nie tylko o nim, lecz także o jego przyjaciołach wiele kłamstw. W tym samym czasie trójka młodych magów rozpoczęła poszukiwania horkruksów dawnego Toma Marvolo Riddle, by je zniszczyć, jednocześnie uniemożliwiając tym ciągłe odradzanie się (pozbawić go nieśmiertelności) Voldemortowi. Jak się niedługo później okazuje, Severus Snape robił wszystko, by wdać się w łaski czarnoksiężnika, by ten mu zaufał i mógł go zabić, jednak Voldemort przewidział to, co nauczyciel magii chciał zrobić i go zabił.
Po tym wydarzeniu natomiast miała nastąpić ostateczna walka między odwiecznymi wrogami: młodym czarodziejem, który miał zostać zabity przez Voldemorta, jednak mu się to nie udało, a głównym wrogiem Hogwartu i całego świata dobrej magii – wcześniej wspomnianym Lordem Voldemortem, który zrobi wszystko, by dopaść Wybrańca, który podobno ma go zabić. Jedyne co wiadomo, to to, że to będzie ostatnia walka między nimi.
Charakterystyka bohaterów
Harry Potter – główny, a zarazem tytułowy bohater całego ciągu powieści fantastycznej napisanej przez J.K. Rowling. Z początku nie wyróżnia się niczym spośród uczniów, oprócz swojego charakterystycznego znaku na czole, który powstał w wyniku ataku Lorda Voldemorta na jego rodziców, których zabił. Przez to znamię uznawany jest za wyjątkowego, i tego, który ma zabić czarnoksiężnika. Harry jest dość sprytnym i inteligentnym chłopakiem. Zawsze chodzi z dwójką przyjaciół: Ronem i Hermioną. Młodzieńca charakteryzuje poczucie humoru, wyrozumiałość, ambicja i wytrwałość. Kiedyś miał biało-czarną sowę, która została zabita przez Stana Shunpike’a – jednego ze sługusów czarnoksiężnika. Ma czarne, gęste włosy, a na nosie nosi okulary. Staje do ostatecznej walki z jego odwiecznym wrogiem – Voldemortem.

Ron Weasley – przeciętny chłopak, który niedługo po przybyciu do Hogwartu wykazuje się wielkimi ambicjami i śni o wielkiej przyszłości. Zawsze trzyma się ze swoimi przyjaciółmi. Jest z nimi na dobre i na złe. Często godzi grupę w czasie kryzysów. Wykazuje się ogromnym poczuciem humoru, które rozluźnia atmosferę. Jest rudy i ma piegowatą twarz. Charakteryzuje go lekka pycha, żartobliwość, odwaga i chęć niesienia pomocy.

Ginny Wesley – siostra Rona. Przed przybyciem do Hogwartu mieszkała z sześcioma braćmi. Jest odważna, ambitna i wie, czego chce od życia. Można zauważyć w niej także szczerość i hardość, które wpływają na jej osobowość. Niegdyś dziewczyna Pottera, z którą zerwał dla jej bezpieczeństwa. Jest świetną uczennicą i ma dobre stopnie. Ginny, tak jak reszta rodziny, ma rude włosy i lekkie piegi na twarzy.

Hermiona Granger – bliska przyjaciółka Harry’ego i dziewczyna Rona. Ma długie, brązowe gęste włosy i lekki uśmieszek na twarzy. Jest jedną z najlepszych uczennic w Hogwarcie. Stale trzyma się zasad, chyba że są przy niej jej przyjaciele, z którymi zawsze przeżywa niesamowite przygody. Hermiona ma moc zamiany w kota, co nie jest jej zbyt przydatne. Charakteryzuje ją piękny wygląd, wrażliwość i odwaga.

Albus Dumbledore – były dyrektor Hogwartu i bliski przyjaciel Harry’ego. Zostaje zabity przez jednego z nauczycieli – Severusa Snape’a. Zawsze wspiera Pottera i mu pomaga. Albus ma długą, siwą brodę, biały kapelusz i długą szatę tego samego koloru. Starzec cechuje się troskliwością, poświęceniem i odwagą. Traktuje Szkołę Magii jak swój dom.

Lord Voldemort – jeden z największych wrogów Hogwartu i znanego wszystkim Harry’ego Pottera, któremu zabił rodziców i zostawił pamiątkowe znamię na czole. W przeszłości był znany jako Tom Marvolo Riddle. Posiada horkruksy, które pozwalają mu się odradzać. Zabija Snape’a, ponieważ odkrywa jego spisek. Voldemort jest łysy i ma szpiczasty nos, a także bladą cerę. Jest okrutnym, chciwym i bezuczuciowym czarnoksiężnikiem. W ostatniej części najeżdża na Hogwart i walczy w ostatecznej bitwie z Harrym Potterem.

Severus Snape – jeden z nauczycieli w Hogwarcie. Dokładniej uczy robienia mikstur. Zabija Albusa Dumbledore’a, by zbliżyć się do Voldemorta, a potem go zabić. Jak się okazuje, ten wykrywa jego podstęp i go zabija. Przez cały czas podcina skrzydła Potterowi, by udawać, że jest po stronie czarnoksiężnika. Snape zawsze chodzi w długiej czarnej szacie. Charakteryzuje go surowość, przebiegłość i odwaga.

Draco Malfoy – jeden z uczniów Hogwartu należący do Slytherinu. Zawsze obraża Harry’ego, nie jest zadowolony z tego, że Potter jest popularny, a on nie. Draco ma blond włosy i jest dość wysoki. W późniejszych częściach powieści staje się sługą Voldemorta. Cechuje go przebiegłość, pycha, agresywność, kłamliwość i chciwość.

Lucjusz i Narcyza Malfoy – rodzice Draco Malfoya, niegdyś sami uczęszczali do Hogwartu. Od zawsze sługusy Voldemorta. Stają po stronie czarnoksiężnika w ostatniej bitwie. Lucjusz – śmierciożerca, Narcyza – czarodziejka czystej krwi. Oboje mają blond włosy i są chciwi, okrutni oraz samolubni. Zawsze popierają swojego syna i nigdy nie zgadzają się z nauczycielami Hogwartu.

Profesor Minerwa McGonagall – czarownica półkrwi, jedna z najbardziej wpływowych nauczycielek w Hogwarcie. Z zewnątrz wykazuje się stanowczością i srogością. Mimo swojego wyglądu i postawy wobec uczniów, w środku wydaje się serdeczną, miłą i troskliwą osobą. Zawsze nosi typowy dla czarodziejów kapelusz i długą szatę. Broni Szkoły Magii podczas ostatniej walki.

Ekranizacja
Adaptacja filmowa książki „Harry Potter i Insygnia Śmierci” została podzielona na dwie części: Harry Potter i Insygnia Śmieci cz. I oraz Harry Potter i Insygnia Śmierci cz. II.
Pierwsza miała swoją premierę 11 listopada 2010 roku w Wielkiej Brytanii, w oryginalnym języku angielskim. W Polsce natomiast po raz pierwszy na kinowych ekranach pojawiła się tydzień później – 19 listopada. Film ten trwa 146 minut (2 godziny i 26 minut).
Druga natomiast pojawiła się rok później – 7 lipca 2011 roku, także w Wielkiej Brytanii, w oryginalnym języku angielskim. W Polsce natomiast tydzień później – 15 lipca tego samego roku. Czas trwania tej ekranizacji wynosi 130 minut, o 16 minut krótsza od I części (2 godziny i 10 minut).
W obu przypadkach: reżyserem był David Yates, scenarzystą był Steve Kloves, główne role obsadzili: Daniel Radcliffe (jako Harry Potter), Rupert Grint (jako Ron Weasley), Emma Watson (jako Hermiona Granger), Ralph Fiennes (jako Lord Voldemort). Dystrybucją zarządzał Warner Bros. Oba filmy były zwieńczeniem trudów włożonych we wszystkie 8 części ekranizacji. Nie zostało to niezauważone, ponieważ: część I. zdobyła 4 nagrody Teen Choice, jedną nagrodę MTV i jedną nagrodę Światowej Akademii Muzyki Filmowej oraz 28 nominacji, część II. natomiast zdobyła 17 nagród (w tym 4 People’s Choice i 3 Teen Choice), i aż 34 nominacje. Jest to świetny wynik, potwierdza to portal Filmweb, według którego część I. została bardzo wysoko oceniona na 7.5 gwiazdek z 10, tak samo wysoko część II. na 7.7 gwiazdek z 10, co jest bardzo dobrym wynikiem. Obecnie nie ma w planach żadnej kolejnej ekranizacji.