Legenda o świętym Aleksym - Geneza utworu i gatunek

Utwór pochodzi prawdopodobnie z 1454 roku. Legenda pochodzi z Syrii, gdzie powstała na przełomie V i VI wieku.
W X wieku trafił do Europy Zachodniej, gdzie szybko zyskiwał na popularności, dlatego też powstawało wiele utworów, których autorzy odnosili się do życia św. Aleksego. Możliwe jest, że wersja staropolska tej legendy była wzorowana na tekście włoskim lub francuskim.

„Legenda o Świętym Aleksym” jest przykładem legendy hagiograficznej, czyli opowieści o życiu i czynach świętego. Cechuje się ona występowaniem fantastyki, cudowności i niezwykłości (opisującej żywoty świętych). Tekst skonstruowany został tak, by uwypuklić szczególne przymioty świętego, które są godne naśladowania (ascezę, życie w czystości, pobożność, czy miłosierdzie).

Jest to także utwór parenetyczny, kształtujący i upowszechniający wzorce osobowościowe.

Każda legenda hagiograficzna miała określona budowę, elementy:

*prolog – wypowiedź autora wyjaśniająca cel opisywania życia bohatera
*pochodzenie z wysokiego rodu
*cudowne narodziny
*doskonalenie cnót w miarę wzrastania
*pobożność
*ucieczka z domu
*małżeństwo, z ulubionym motywem ślubów czystości
*umartwianie ciała
*znoszenie prześladowań
*wyzbycie się dóbr materialnych
*cuda za życia i po śmierci