Na nieludzkiej ziemi - Geneza utworu i gatunek

Józef Czapski, pisząc „Na nieludzkiej ziemi” napisał poniekąd autobiografię. Jeśli miałbym umieścić w mojej księgarni tę pozycję to bym ją położył w dziale „dzienniki i biografie”. Pisarz opisuje to co przeżył na własnej skórze. „Na nieludzkiej ziemi” wraz z „Innym Światem” Gustawa Herlinga- Grudzińskiego oraz „Archipelagiem Gułag” pióra Aleksandra Sołżenicyna, stanowi świadectwo terroru, którego dopuściły się władze radzieckie, czyli Politbiuro Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego na więźniach łagrów. Józef Czapski cudem ocalał. Jako historyk muszę stwierdzić, iż mord dokonany w Lasku Katyńskim był kontynuacją czynów Sowietów względem Polaków w ramach tzw. operacji polskiej NKWD. Józef Stalin był przeciwnikiem polskości jako takiej, nie wiemy, czy to wynika z faktu, iż Polacy położyli kres tzw. eksportowi rewolucji bolszewickiej w 1920 roku czy też tezie, iż Jego biologicznym ojcem był mający polskie korzenie Nikołaj Przewalski, a nie szewc Wissarion Dżugaszwili, wiemy jedno, mianowicie że generalissimus nienawidził Polaków. Józef Czapski w trakcie II Wojny Światowej doznaje terroru stalinowskiego, cudem ocala życie. Później ma miejsce pakt Sikorski- Majski i chwilowe ocieplenie relacji polsko- radzieckich, do chwili kiedy Polacy zaczynają domagać się od Sowietów by powiedzieli prawdę o Katyniu. Józef Czapski w niezrównany sposób relacjonuje zdarzenia, w których uczestniczy, pisarz jest bowiem świadkiem historii. Pierwsze wydanie „Na nieludzkiej ziemi” ukazało się w 1949 roku, nakładem paryskiego Instytutu Literackiego. Zadziwiać może fakt, że książka ukazała się we Francji, gdzie do 1947 roku urząd wicepremiera piastował komunista Maurice Thorez.