Opowieści z Narnii. Lew, czarownica i stara szafa

Streszczenie „Opowieści z Narnii: Lew, Czarownica i Stara Szafa”

Pewnego dnia, w trakcie wojny, w Londynie mieszkała czwórka rodzeństwa: Piotr, Zuzanna, Edmund oraz Łucja. Zostali wysłani na wieś, do domu starego profesora. Dom ten był wielki i często pokojówka profesora organizowała oprowadzania po nim. Pewnego dnia, gdy dzieci zdecydowały pochodzić po domu i poszukać czegoś ciekawego do zabawy, Łucja – najmłodsza z rodzeństwa, weszła do garderoby, w której znajdowała się stara szafa. Wskoczyła do niej. Okazało się, że nie jest to zwykła szafa. Dziewczynka próbowała dotknąć tylnej ściany szafy, ale nie udało jej się. Zaczęła iść dalej, w głąb, usłyszała dziwne skrzypienie. Okazało się, że chodzi po śniegu. Znalazła się w Narnii. Znalazł ją pan Tumnus – faun. Poszli do jego pieczary i jedli podwieczorek oraz rozmawiali. Okazało się, że dostał rozkaz by ją złapać, ale czułby się z tym źle. Wróciła do domu i opowiedziała rodzeństwu. Oczywiście jej nie uwierzyli, ponieważ tajemniczy świat w starej szafie nie brzmiał na coś bardzo prawdopodobnego. Parę dni później bawili się w chowanego. Edmund wszedł do szafy, ponieważ myślał, że znajdzie tam Łucję. Jednak, ku jego zdziwieniu, również znalazł się w tej tajemniczej, ośnieżonej krainie. Spotkał pewną kobietę, która siedziała na wielkich saniach. Zaprosiła go na sanie i obdarowała gorącym napojem i ptasim mleczkiem. Przedstawiła się jako królowa Narnii. Okazały się zaczarowane, a Edmund pod wpływem czarów zgodził się przyprowadzić swoje rodzeństwo, aby dostać więcej ptasiego mleczka. Gdy wyszedł, opowiedział o wszystkim Łucji. Ona twierdziła, że jest to zła czarownica, ale Edmund jej nie słuchał. Później organizowana była wycieczka po domu profesora. Dzieci miały się schować tak, żeby nie było ich widać w trakcie wycieczki. Dzieci schowały się w szafie, a następnie trafiły do tajemniczego świata. Łucja zaproponowała, żeby pójść do Tumnusa, ale przy jego pieczarze znaleźli list obwieszczający, że faun został aresztowany za zdradę królowej Narnii. Pomyśleli, że spróbują uwolnić Tumnusa. Szli za pewnym drozdem, którego uważali za przewodnika. Po chwili natrafili na bobra. Bóbr zaprosił dzieci do swojego domu. Zapoznali się z jego żoną i dostali ciepły posiłek. Zaczął tam opowiadać o krainie, w której się znajdowali oraz o Aslanie, czyli prawowitym królu Narnii, który przyjdzie i uwolni tę krainę od lodu, który nie topi się od wielu lat za sprawą czarownicy. Gdy bóbr przestał opowiadać, wszyscy zorientowali się, że Edmund zniknął. Chłopiec udał się do czarownicy, opowiedzieć o Aslanie oraz po więcej ptasiego mleczka. Rodzeństwo Edmunda domyślało się, dokąd poszedł, więc razem z państwem bobrów uciekli z ich domu i udali się w drogę do

Rodzeństwo Pevensie

– Piotr – najstarszy z czworga rodzeństwa. Jest silny, odważny, szlachetny. Dzielnie walczył w obronie Narnii. Dobrze posługuje się mieczem i tarczą, prezentami od Świętego Mikołaja. Używa ich w najbardziej do tego przeznaczonych momentach.
Po koronacji nazywano go Piotrem Wspaniałym. Był bardzo waleczny, a jego poddani zawsze byli mu wierni. Chłopak dobrze się sprawuje w roli króla.
Piotr Pevensie lubi magię, używanie miecza i nie toleruje kłamstwa. Jako najstarszy z rodzeństwa jest bardzo odpowiedzialny i wraz z Zuzanną i Łucją stara się uwolnić Edmunda od złej czarownicy. Zawsze pozostanie oddany Narnii i nigdy nie przestanie w nią wierzyć.

– Zuzanna – druga z kolejności starszeństwa. Jest waleczna i umie się posługiwać łukiem. Jako królowa była przez wszystkich nazywana: ,,Zuzanna Łagodna”, a mnóstwo młodzieńców zalecało się o jej rękę.
Zuzanna Pevensie odgrywa w książce ważną rolę. Wraz z młodszą siostrą Łucją były obecne przy śmierci Aslana, chociaż się na to nie zgodził.
Dziewczyna jest ładna, spokojna i miła. Lubi przygody, które przeżywają w Narnii, chociaż nieraz ich się lęka. Niestety wraz z dorastaniem przestaje wierzyć w Narnię, którą uznaje za ich dziecięce wyobrażenia. Bardzo to zasmuca jej rodzeństwo.

– Edmund – Z początku nie był zbyt oddany Narnii. Najbardziej ze wszystkich naśmiewał się z opowieści Łucji o tym pięknym kraju i panu Tumnusie, bardzo ją zasmucając. Udawał, że jej nie wierzy, chociaż wcześniej sam wszedł do Narnii przez szafę za Łucją, nie chciał się jednak do tego przyznać.
Podczas obecności rodzeństwa u państwa bobrów Edmund Pevensie wymknął się niepostrzeżenie z domku. Szukał złej królowej, którą poznał za swoim pierwszym pobytem w Narnii. Omamiła go swoim urokiem i poprosiła, by przyszedł do niej z resztą rodzeństwa, gdyż z chęcią ich pozna. W rzeczywistości chciała wszystkich uśmiercić.
Edmund się zgodził i postanowił wypełnić polecenie złej królowej.

– Łucja – najmłodsza z rodzeńs

„Opowieści z Narnii: Lew, Czarownica i stara szafa” – Streszczenie szczegółowe
Wszystko zaczęło się około 1940 roku, czyli na początku II wojny światowej w Anglii.
Czwórka rodzeństwa: Piotr, czyli najstarszy z nich wszystkich, Zuzanna, Edmund i Łucja uciekli do bunkra, ponieważ ich rodzinne miasto – Londyn zaczęło być bombardowane przez siły lotnicze wroga. Dla bezpieczeństwa dzieci ich rodzice wysłali swoje pociechy na wieś, w głąb kraju, do pewnego bardzo starego profesora Kirke i jego gospodyni. Apartament, w którym się znaleźli, przypominał gigantyczny dom z baśni i był pełen nieodkrytych sekretów. Na dole była jadalnia, a na górnym piętrze korytarze pełne niezamieszkałych sypialni i przeróżnych pokoi. Jeden miał na ścianach obrazy, a inny ściany z zielonej tkaniny. Łucję, czyli najmłodszą z rodzeństwa Pevensie zaciekawił pokój, w którym na samym końcu stała stara szafa wypełniona rzędami płaszczy.
Od razu po zawitaniu we wsi dzieci znienawidziły gospodynię – panią Macready, która również nie przepadała za tą czwórką.
Mimo iż rodzeństwo bardzo często się kłóciło, to widać, że bardzo się kochali i w wielu momentach można było zauważyć miłość oraz troskę, jaką do siebie czuli.
Choć dom, w którym mieszkali, był piękny i niesamowity, to dzieciom bardzo się nudziło. Mogły robić wszystko, aby zabić czas, czytały książki, rozmawiały ze sobą i wymyślały najróżniejsze zabawy, które były hałaśliwe. Dzieci biegały tu i tam, przez co strasznie irytowały oraz denerwowały gospodynię.
Już po kilku dniach czuły nudę, więc postanowili pobawić się jeszcze raz, tylko tym razem w chowanego.
Jedno z dzieci zaczęło liczyć, a reszta pobiegła szukać kryjówek.
Łucja próbująca znaleźć skrytkę postanowiła, że schowa się w szafie. Gdy tylko przekroczyła próg tego mebla, szła dalej i dalej, omijając dziesiątki płaszczy. Po pewnym okresie zrozumiała, że z każdym krokiem w przód robi się coraz zimniej. W końcu poszła tak daleko, że odpychając ogromny płaszcz zobaczyła zaśnieżony las. Kilka kroków przed nią stała czarna, wysoka latarnia.
Nagle przed dziewczynką ustała odwrócona tyłem postać, które nie wiedziała, że mała osóbka jest za nią. Ta postać była odziana w czerwony szal, miała parasol i małą paczkę, ale jedyne, co było dziwne u tej osoby to tułów, ponieważ połowa jej ciała, od głowy do pasa była człowieka, natomiast od pasa w dół – kozy.
Gdy tylko obie osoby się spotkały, na początku bały się siebie, lecz później człowiek z nogami kozy powiedział dziewczynce, iż nazywa się Tumnus i wyznał, że jest faunem. Łucja również przedstawiła się mężczyźnie. Ten zaczął mówić szeptem i zapytał się, czy dziewczyna jest córką Ewy – żony Adama. Po chwili faun zaprosił ją na herbatę do swojego domku.
Domek z zewnątrz przypominał jaskinię lub grotę, ale za to w środku był przepiękny i przytulny. Tumnus powiedział Łucji, gdzie ona jest i odpowiadał na jej pytania. Na początku rzekł, iż dziewczyna znajduje się w Narnii – krainie od latarnianego pustkowia do Ker-Paravel, stolicy Narnii. Następnie mężczyzna zaczął znowu szeptać i powiedział, że na tę chwilę krainą rządzi okrutna, Biała Czarownica. Chce ona sprawić, by w tym kraju zapanowała wieczna zima.
Łucja spytała się mężczyzny, dlaczego szepcze, wtedy ten odpowiedział, iż czarownica ma swoich ludzi wszędzie, nawet wśród drzew, więc kto wie, czy teraz nas ktoś nie podsłuchuje.
Dziewczyna rozmawiała z faunem jeszcze jakiś czas, po czym ten odprowadził ją do szafy, a ta w chwilę znikła.
Dziewczyna wybiegła i w chwilę później wszyscy się zebrali.
Młoda bohaterka przepraszała ich, że nie było jej kilka godzin. Reszta rodzeństwa spojrzała się na nią jak na wariatkę. Okazało się, że nie było jej kilka sekund.
Przez kolejne kilka dni Łucja opowiadała im o Narnii, lecz nikt jej nie wierzył, choć ta przysięgała na wszystko. W końcu, gdy udało jej się namówić, aby rodzeństwo weszło do szafy i samo się przekonało, szafa stała się normalną szafą. Przez to nikt jej nie wierzył jeszcze bardziej i oskarżano ją o oszustwo – Edmund chciał ją upokorzyć. Udawał, że wierzy młodszej siostrze, tylko po to, aby zacząć się z niej śmiać. Dwójka starszego rodzeństwa upominała chłopaka, by zmienił zachowanie.
Gdy nastała noc, a wszyscy spali, dziewczynka wzięła świeczkę i po cichu skierowała się w stronę szafy. Edmund, który jak się okazało, również nie spał, poszedł za siostrą, aby po wejściu do szafy, zaśmiać się z niej jeszcze raz.
Gdy bohaterka weszła do starego mebla, po chwili znikła. Edmund wszedł za nią do szafy i szedł, aż w końcu się przewrócił i upadł w śniegu.
Wstał i nie dowierzał temu, co widzi – ośnieżony krajobraz.
Stojąc tak przed nim pojawiła się kobieta, w srebrnych saniach, ciągnionych przez zwierzęta. Przy kobiecie siedział karzeł.
Edmund był nieruchomy. Czarownica spytała się go o imię – gdy ten odpowiedział, dała mu magiczne ciasteczka, które po jednym ugryzieniu sprawiają, że chce się ich coraz więcej.
Przedstawiła się jako królowa tej krainy, wypytała Edmunda o rodzeństwo i poprosiła go, by ten przyprowadził ich do niej, a w zamian ta da mu tron.
Gdy czarownica odeszła, Edmund znalazł Łucję. Dziewczynka ucieszyła się, że chłopiec tu był i teraz jej wierzy. Po tych słowach oboje wrócili do domu.
Łucja obudziła wszystkich i opowiedziała im, co się stało

„Opowieści z Narnii: Lew, Czarownika i stara szafa” – plan wydarzeń1. Przeprowadzka Piotra, Zuzanny, Edmunda i Łucji do domu profesora.
2. Zapoznanie się dzieci z nowym domem.
3. Wejście Łucji do szafy.
4. Odkrycie Narnii.
5. Podwieczorek u pana Tumnusa.
6. Wyjście Łucji z magicznego świata i opowiedzenie o nim rodzeństwu.
7. Niedowierzanie rodzeństwa.
8. Zabawa w chowanego.
9. Wejście Edmunda do szafy.
10. Ugoszczenie Edmunda przez Białą Czarownicę i zaczarowanie chłopca słodyczami i ciepłym napojem.
11. Wejście reszty rodzeństwa do Narnii.
12. Znalezienie listu przy jaskini fauna Tumnusa.
13. Śledzenie drozda.
14. Spotkanie pana bobra.
15. Obiad i opowieść państwa bobrów.
16. Wiadomość o Aslanie.
17. Zniknięcie Edmunda.
18. Ucieczka Zuzanny, Piotra, Łucji oraz państwa bobrów.
19. Dotarcie Edmunda do zamku.
20. Złość czarownicy po d

„Opowieści z Narnii: Lew, Czarownica i stara szafa” – STRESZCZENIE KRÓTKIE

Chciałabym wam opowiedzieć o książce, która bardzo mi się spodobała, mowa tu o książce Opowieści z Narni lew czarownica i stara szafa, ta opowieść jest fascynująca więc nie przedłużając przejdę do mojego wypracowania.
Było sobie kiedyś czworo rodzeństwa: Piotr, Zuzanna, Edmund, i Łucja, zostali oni przetransportowani do innego miasta z powodu bombardowania w ich obecnym mieście, zostali pod opieką pana Kirka. Pan Kirka mieszkał w dużym domu w którym oprócz niego mieszkała jeszcze gospodyni pani Macready z trzema pokojówkami. Pani Macready nie była przekonana co do dzieci i przedstawiła im zasady zachowania. Dzieci bardzo tęskniły za domem i rodzicami, gdyż Piotr najstarszy z rodzeństwa myślał o tacie, który wyjechał na wojnę, dzieci nudziły się, ale Łucja najmłodsza z rodzeństwa wymyśliła zabawę w chowanego i całe rodzeństwo zaczęło się chować, Łucja szukała odpowiedniej kryjówki, żeby się schować wbiegła do pokoju i zauważyła wielką szafę postanowiła się do niej schować, gdy poczuła śnieg odwróciła się i zobaczyła wielką krainę śniegu gdy już zapoznała się z miejscem zza drzew wystawał ktoś, kto był i człowiekiem i zwierzęciem a tak naprawdę był faunem nazywał się Tumnus przywitali się i faun zaprosił dziewczynkę na herbatę i razem poszli do domu fauna. Gdy już doszli faun zagrał Łucji piosenkę w ten sposób uśpił Łucję i miał odnieść ciało białej czarownicy Łucja ocknęła się a faun zniknął, faun rozpłakał się i opowiedział Łucji wszystko po chwili wstał i odprowadził ją do domu. Gdy Łucja wróciła do domu i opowiadała rodzeństwu, rodzeństwo nie uwierzyło Łucji, ale Łucja wiedziała swoje. W nocy Łucja wybrała się do Narnii. Edmund zauważył Łucję i poszedł za nią i również wszedł do krainy Narnii. Edmund spotkał białą czarownicę która była złą czarownicą i oczarowała Edmunda słodkościami i namawiała go, żeby był po jej stronie i przekupywała go zaczarowanym napojem i słodkościami, czarownica kazała chłopakowi przyprowadzić swoje rodzeństwo Edmund zgodził się. Gdy czarownica odjechała Edmund zauważył Łucję i zdali sobie nawzajem relacje. Łucja obudziła Zuzannę i Piotra i wmawiała im że Edmund był w Narnii, ale Edmund nie przyznał się I Łucja rozpłakała się. Starsze rodzeństwo poszło rozmawiać z profesorem a rano poszli pograć w bejsbola i rozbili szybę pani gospodyni wściekła się a dzieci uciekły do magicznej szafy i znalazły się w Narnii i rzucali się śnieżkami. Łucja zadecydowała, że pójdą odwiedzić pana Tumnusa, ale gdy weszli do domu dom był cały rozwalony i wszystko było pęknięte.Faun został zabrany do lochu po tym jak wypuścił Łucję do domu, Łucja postanowiła pomóc panu Tumnusowi, ale rodzeństwo nie było do tego przekonane Łucja prosiła a oni się zgodzili.Rodzeństwo zauważyło bobra który mówił jak człowiek i opowiedział im o Narnii, a potem zaprowadził ich do swej chatki gdzie była jego żona bardzo się ucieszyła na ich widok zaparzyła im herbatę i opowiadali im o Aslanie a dzieci nie wiedziały o kogo chodzi, ale i opowiedzieli o dobrym i złym. Gdy dzieci zagadały się z bobrami a Edmund zniknął. Edmund szedł do białej czarownicy tymczasem dom opętało stado wilków a dzieci uciekały podziemną drogą bobrów spotkali potem lisa który powiedział dzieciom, że mają się schować na drzewo, lis został zraniony przez wilka, wszyscy w Narnii uważali, że rodzeństwo weźmie udział we wojnie, Zuzanna odmówiła. Edmund w tym czasie był w lochach i rozmawiał z Faunem, ale weszła czaro

Opowieści z Narnii to naprawdę ciekawa i dobra historia napisana przez C. S. Lewisa. Opowiada ona o historii czwórki rodzeństwa – Piotrze, Zuzannie, Edmundzie oraz Łucji. Początkowo miejscem akcji jest Londyn, lecz ze względu na wybuch wojny, dzieci zostały przetransportowane do małej wsi w środku Anglii. Zamieszkały one w dużym domu profesora Kirke i jego gospodyni – pani Mcready. Po pewnym czasie dzieci odkryły przejście do innego świata, prowadzące przez starą, drewnianą szafę w pustym pokoju. Tam oto zobaczyli kompletnie inną rzeczywistość, pełną magii i magicznych stworzeń, takich jak mówiące w języku ludzkim bobry, minotaury, centaury, fauny, a także feniksy. Początkowo akcja odbywała się w XX wieku, lecz po wejściu do Narnii, nagle przenieśli się do kompletnie innej czasoprzestrzen

OPOWIEŚCI Z NARNII – Problematyka

Książka C. S. Lewisa „Opowieści z Narnii. Lew, czarownica i stara szafa” jest powieścią fantasy, napisaną w XX wieku, lecz mimo to opowiada o wielu problemach dzisiejszego świata. Dużo ludzi uważa, że dzisiejszy świat jest okropny i nic nie możemy, jednak ta lektura pokazuje jak wyglądało życie kiedyś. Dzieci uciekały do bezpiecznych rejonów, żegnając się z rodzicami na kilkanaście miesięcy.
Niektórzy nie mieli nawet tyle szczęści i umierali wraz ze swą rodziną w gruzach miasta. To było okropne, bowiem jedyni ludzie, którym mogli zaufać, znając ich od narodzin, nagle odchodzą, czasem na zawsze.
Do tego książka przekazuje nam jak ważne jest rodzeństwo, że powinniśmy mu ufać i starać się zrozumieć, tak samo jak główni bohaterowie – Piotr, Zuzanna, Edmund i Łucja.
Pamiętajmy, że zawsze po burzy wychodzi słońce.
Widzimy również w tej powieści, aby nie ufać wszystkim od razu i być ostrożnym w dawaniu tego zaufania.
Bohaterowie tej powieści trafili do Narnii dzięki magii, lecz my również może

Charakterystyka bohaterów książki „Opowieści z Narnii: Lew, czarownica i stara szafa”
„Opowieści z Narnii: Lew, czarownica i stara szafa” jest fantastyczną powieścią napisaną przez C.S. Lewisa w XX wieku. Ta świetna książka otworzyła cykl „Opowieści z Narnii…” i stworzyła rzeszę fanów, którzy po dziś dzień z chęcią sięgają po nią.
Widzimy w tej historii wiele niesamowitych postaci:
Piotr Pevensie jest najstarszy ze swojego rodzeństwa. Obiecał chronić ich i się nimi opiekować. Po przeniesieniu do Narnii wykazuje się umiejętnościami walecznymi i ogromną odpowiedzialnością. Jest wysoki oraz posiada gęste, blond włosy.
Zuzannę Pevensie możemy zobaczyć jako drugą najstarszą, zaraz po swoim bracie osobę. Jest pełna charyzmy oraz inteligencji, której używa zarówno na polu bitwy oraz w życiu codziennym. W pojedynku posługuję się łukiem, który opanowała do perfekcji.
Edmund Pevensie jest nam przedstawiony jako nieco złośliwy, lecz kochający brat. W magicznej krainie wybiera stronę Białej Czarownicy, która w pewnym momenc

GENEZA UTWORU I GATUNEK

„Opowieści z Narnii: Lew, czarownica i stara szafa” to imponująca historia napisana przez znanego autora C.S. Lewisa.
Powieść ma gatunek fantastyczny, przez co widzimy wiele postaci z mitologii i legend, takich jak centaury, fauny, minotaury, a także feniksy.
Książka mimo tego, iż została napisana w latach pięćdziesiątych XX wieku, pokazuje wiele problemów dzisiejszego świata, takich jak rozłąka od rodziny, kłótnie rodzeństwa lub zdrada przyjaciół.
Autor książki przyjaźnił się z innym również b

O autorze„Opowieści z Narnii: Lew, czarownica i stara szafa” to powieść fantastyczna napisana przez C.S. Lewisa. Została wydana w 1950 roku i rozpoczęła znany cykl „Opowieści z Narnii”.
Autor tej książki przyjaźnił się z J.R.R. Tolkienem. Obaj pisarze w swej twórczości inspirowali się wydarzeniami z prawdziwego życia. W wieku zaledwie 19 lat C.S. Lewis walczył w pierwszej wojnie światowej o życie.
Bohaterowie i zarys fabułyKsiążka opowiada o problemach, z jakimi borykali się główni bohaterowie. Byli nimi: Piotr, Zuzanna, Edmund i Łucja – rodzeństwo Pevensie.
Dzieci musiały uciekać ze swojego rodzinnego miasta, ponieważ było ono bombardowane przez siły wroga.
Rodzeństwo zamieszkało u starego profesora Kirke i jego gospodyni, pani Macready, w dużym apartamencie. Pewnego razu dostali si�

„OPOWIEŚCI Z NARNII: LEW, CZAROWNICA I STARA SZAFA” – Opracowanie

„Opowieści z Narnii: Lew, czarownica i stara szafa” to niesamowita
książka fantastyczna napisana przez C.S. Lewisa w XX wieku. Powieść
została wydana w 1950 roku.

Według jednej z teorii autor pokazał w tej książce to, co widział
na wojnie, ponieważ w wieku zaledwie 19 lat musiał walczyć o życie,
widząc śmierć swoich najbliższych.

Musicie też wiedzieć, iż autor przyjaźnił się ze znanym pisarzem
– J.R.R. Tolkienem, co wyjaśnia jego zamiłowanie do fantastyki.

Oboje studiowali na prestiżowym uniwersytecie w Oksfordzie.

Głównymi bohaterami tej fascynującej powieści była czwórka
rodzeństwa: Piotr, Zuzanna, Edmund oraz Łucja.

Ze względu na wybuch wojny, w ich rodzinnymi mieście Londynie, rodzice
wysłali swe pociechy daleko na wieś, do starego profesora Kirke i jego
gospodyni.

Znudzone dzieci pewnego dnia znalazły starą, drewnianą szafę. Po
przejściu przez nią okazało się, iż ów mebel był tajemniczym
portalem do innej, magicznej krainy zwanej Narnią. Rządziła w niej
Biała Czarownica, pragnąca, by zapanowała tam wieczna zima. Na
miejscu