Opowieści z Narnii – Podróż „Wędrowca do Świtu” - Charakterystyka bohaterów

Powieść pod tytułem „Podróż Wędrowca do Świtu” należąca do cyklu Opowieści z Narnii, to nie tylko historia niezwykłych przygód dzieci w magicznym świecie, ale również okazja do zapoznania się z wieloma nietuzinkowymi bohaterami, których postawy stanowią wzór do naśladowania lub przestrogę dla czytelników.
Do głównych bohaterów powieści C. S. Lewisa należy Edmund, który występował już w poprzednich częściach serii. Jest bratem młodszym bratem Piotra i Zuzanny oraz starszym bratem Łucji. Jest też jednym z pradawnych władców Narnii. Chociaż w poprzednich częściach nie zawsze zachowywał się szlachetnie, w „Podróży Wędrowca do Świtu” stanowi wzór odwagi i rycerskości. Jest też spokojny i opanowany, chociaż nie unika walki, kiedy jest ona koniecznością.
Łucja, młodsza siostra Edmunda, jest również królową Narnii. Odznacza się wyjątkową troskliwością i jest znana z dobrego serca. Jest też bardzo ufna i łagodna. Dobrze sobie radzi z łagodzeniem konfliktów między członkami załogi. Zależy jej na szczęściu przyjaciół, dlatego zawsze stara się traktować ich z szacunkiem i wyrozumiałością, a kiedy zdarza im się popełnić błąd, łatwo im wybacza i zapomina o przykrościach. Jest też praktyczna i zawsze pamięta o sprawach, które innym wydają się przyziemne, takich jak regularne posiłki i potrzeba snu. Pomimo swojej delikatności i dobroduszności, Łucja jest osobą bardzo odważną, biorącą udział we wszystkich niebezpiecznych przygodach załogi statku. Choć często się boi, niejednokrotnie udowadnia, że jest dzielna, na przykład podejmując się samodzielnego zdjęcia zaklęcia z Łachonogów.
Kaspian jest dziesiątym król Narnii o tym imieniu. Przejął władzę po swoim wuju Mirazie, który uzurpował sobie prawo do tronu. Jest wyjątkowo odważny, mężny i honorowy, stanowi też wzór rycerza i króla, ponieważ jest sprawiedliwy i oddany swojemu królestwu. Mimo wyrozumiałości i miłości do wszystkich swoich poddanych jest też stanowczy, ale rządząc królestwem kieruje się przede wszystkim sercem. Kaspian jest słowny i nie łamie danych obietnic, co sprawia, że mieszkańcy Narnii mogą na nim polegać i ufają mu bezgranicznie. Zdarza mu się jednak na krótką chwilę zapomnieć o swoich obowiązkach wobec poddanych, zwłaszcza kiedy budzi się w nim pragnienie dotarcia na koniec świata, bez możliwości powrotu do królestwa. Szybko jednak zdaje sobie sprawę, że jako król powinien na pierwszym miejscu stawiać dobro swojego kraju, a nie własne zachcianki. Świadczy to o tym, że pomimo chwil słabości Kaspian jest dobrym władcą.
Eustachy Klarencjusz Scrubb początkowo jest słabowitym i nieuprzejmym chłopakiem, czerpiącym przyjemność z dokuczania innym, zwłaszcza swoim kuzynom Edmundowi i Łucji, którzy przyjechali do niego na wakacje. Za sprawą swojego nieprzyjemnego charakteru nie ma przyjaciół, a ludzi nie zjednują mu także jego zainteresowania, do których należy nauka pożytecznych ciekawostek i przyczepianie szpilkami martwych owadów do kartonu. Wszystkie fascynujące baśnie i legendy uważa za nic nie warte wymysły i gardzi nimi. W czasie podróży na pokładzie wędrowca do świtu Eustachy okazuje się też wyjątkowo samolubny, zwłaszcza kiedy uważa, że należą mu się większe racje wody niż innym. Ma też denerwującą towarzyszy skłonność do narzekania, zwłaszcza że nie lubi przygód, których bohaterom opowieści nie brakuje. Wykazuje postawę braku szacunku wobec załogi statku, a nawet wobec króla Kaspiana, co niemalże doprowadza go do pojedynku z Ryczypiskiem. Jednak postać Eustachego nie zachowuje się w ten sposób przez całą książkę. Wydarzenia na Smoczej Wyspie sprawiają, że ten tchórzliwy i okrutny chłopiec zmienia się nie do poznania. Przypadkowa przemiana w smoka uświadamia mu, że traktując innych gorzej skazuje się na samotność i odrzucenie. Uświadamia sobie także, że inni ludzie wciąż dobrze mu życzą, chociaż nie był wzorowym przyjacielem. Natomiast spotkanie z Aslanem daje mu motywację do rozpoczęcia pracy nad sobą i starania się, by być lepszym człowiekiem. W dalszej części książki Eustachy udowadnia, że zmiana postępowania zawsze jest możliwa. Staje się odważniejszy, szlachetniejszy, mniej egoistyczny i bardziej zainteresowany światem i ludźmi go otaczającymi. Zyskuje nie tylko wspaniałe wspomnienia, ale także wielu przyjaciół, którzy cieszą się z jego przemiany i wspierają go w niej.
Ryczypisk to wódz wszystkich mówiących myszy pochodzących z Narnii. Według opisu ma pół metra wysokości, chodzi na tylnych łapkach i zawsze nosi przy boku rapier. Jego futerko jest ciemne, prawie czarne, a na czole nosi złotą opaskę ze szkarłatnym piórkiem. Jest zawsze bardzo dostojny. Odznacza się nienagannymi rycerskimi manierami, zwłaszcza w stosunku do damy, jaką jest Łucja. Jest też bardzo honorowy, gdyż nigdy nie łamie danego słowa, nawet, jeśli oznacza to dla niego konieczność samotnego opłynięcia poza kraniec świata, jest też przeczulony na każdą zniewagę i gotowy do walki w obronie swej godności. Wyróżnia go niespotykana odwaga i zamiłowanie do walki, nawet kiedy nieprzyjaciel jest większy, silniejszy lub ma przewagę liczebną. Ryczypisk bywa też zapalczywy i porywczy, i często musi być uspokajany przez pozostałych członków załogi, aby nie wpędził ich w kłopoty. Jest przeczulony zwłaszcza na pogardliwe uwagi Eustachego, i z tego powodu niemalże dochodzi między nimi do pojedynku.
„Podróż Wędrowca do Świtu” to powieść prezentująca szeroką gamę bohaterów, z których wielu może zostać uznanych za wzór do naśladowania w codziennym życiu, poniewaz kierują się ważnymi wartościami. Poza tym są też niezwykle miłymi i przyjaznymi osobami, z którymi czytelnik może się łatwo zaprzyjaźnić lub utożsamić. Taka kreacja bohaterów sprawia, że książka na długi czas zapada w pamięć.