Opowieści z Narnii – Podróż „Wędrowca do Świtu” - Rozprawka

Problem odwagi w powieści “Podróż Wędrowca do Świtu”

“Podróż Wędrowca do Świtu” to jedna z powieści z cyklu opowieści z Narnii, którego autorem jest C. S. Lewis. Seria książek opowiada o przygodach dzieci, które przenoszą się do magicznego świata Narnii, zamieszkanego przez magiczne istoty, takie jak centaury, karły i mówiące zwierzęta. Poza emocjonującymi przygodami i opisem fascynującego, czarodziejskiego świata, książka oferuje też czytelnikowi rozważania o ponadczasowych wartościach, jakimi kierują się w swoim życiu bohaterowie. Jedną z najważniejszych pozytywnych cech promowanych przez autora jest kwestia odwagi, która szczególnie ważna okazuje się w tomie przygód dzieci opowiadającym o morskiej podróży na wschód świata Narnii.
Jednym z najciekawszych przykładów odznaczania się odwagą jest niewątpliwie mówiąca mysz o imieniu Ryczypisk. Już kiedy pojawia się w książce po raz pierwszy nie można mieć wątpliwości, że jest to bohater, który stawia swój honor ponad wszystkimi innymi sprawami, jednocześnie gardząc tchórzostwem. Jego nieprzeciętna odwaga wyróżnia się również kontrastem, jaki można zauważyć między jego walecznością a jego niewielkim wzrostem. Nic nie jest w stanie odwieść go od walki o swój honor, a myśl że przeciwnik jest od niego wyższy i silniejszy nie budzi w nim strachu, stanął do walki nawet z całą zgrają handlarzy niewolników. Odwaga Ryczypiska to jedna z jego najważniejszych cech charakterystycznych. Przejawia się jednak nie tylko w gotowości do walki, ale przede wszystkim w pragnieniu odwiedzenia i poznania niezbadanych miejsc na mapie jego świata. Już sama myśl o tak dalekiej wyprawie ku krańcom ziemi, obfitującej w niebezpieczeństwa, w większości ludzi budziłaby strach, a chociażby niepokój, a jednak dzielny Ryczypisk podejmuje się jej aż do samego końca, kiedy to wyrusza samotnie w niewielkim czółnie na spotkanie końca świata.
Autor książki nie ukazuje jednak odwagi wyłącznie pozytywnie, ponieważ zwraca też uwagę na jej niebezpieczny aspekt. Niezwykła odwaga Ryczypiska powoduje czasami, że bohater za pierwsze i najlepsze rozwiązanie danego problemu uznaje walkę, a przecież nie zawsze jest to najlepszy wybór. C. S. Lewis ukazuje, że niebezpieczeństwo braku rozwagi i wszczynania niepotrzebnych sporów dotyczy przede wszystkim tych, którzy odznaczają się niezwykłą nieustraszonością. Ryczypisk wielokrotnie wpada w pułapkę nadmiernego przeczulenia na punkcie obrony swojego honoru przed wszelkimi zniewagami, a nieposkromiona odwaga tej postaci sprawia, że nie obawia się ona konsekwencji swoich czynów i może nieumyślnie wpędzić resztę bohaterów w kłopoty, co groziło na przykład, kiedy był chętny do walki na śmierć i życie z przemienionym w smoka Eustachym. Takie sytuacje zdarzają się jednak rzadko, ponieważ Ryczypisk ma u swojego boku przyjaciół, takich jak Łucja, Edmund i król Kaspian, którzy rozumieją i szanują jego potrzebę obrony własnego honoru, ale nie wahają się powstrzymać go, kiedy skutki jego działań mogłyby okazać się zgubne.
Pomimo tego, że większość załogi “Wędrowca do Świtu” odznacza się odwagą, o czym świadczy już sam fakt wyrażenia chęci do udziału w tak pełnym niebezpieczeństw przedsięwzięciu, autor książki nie waha się również przedstawić postawy zgoła odmiennej od tej. Eustachy Klarencjusz Scrubb, kuzyn rodzeństwa Pevensie, w momencie rozpoczęcia akcji powieści, nie odznacza się niezwykłą zdolnością pokonywania własnego strachu. Wręcz przeciwnie, poza wieloma innymi negatywnymi cechami, takimi jak skłonność do narzekania, egoizm i ignorancja, Eustachy cechuje się także tchórzostwem i unikaniem nawet koniecznych niebezpieczeństw. Jednak po przybyciu na Smoczą Wyspę w jego życiu przychodzi chwila, która wpływa na całkowitą przemianę bohatera. Za sprawą przypadkowego przemienienia się w smoka, chłopak doświadcza nieznanej sobie wcześniej samotności i obawy, że zostanie opuszczony. Metamorfoza ujawnia przed nim niewygodne prawdy o jego własnej przeszłości i budzi w nim przemożne pragnienie zmiany. Powrót do ludzkiej postaci jest więc dla Eustachego nowym początkiem, który pozwala mu spróbować naprawić własne błędy i postarać się żyć odważnie i honorowo. Już podczas ataku węża morskiego, który następuje tuż po opuszczeniu przez bohaterów Smoczej Wyspy, chłopak bierze udział w walce z potworem, chociaż jeszcze niedawno schowałby się zapewne w kajucie, wymawiając się chorobą morską. Przykład Eustachego stanowi ważną lekcję dotyczącą odwagi ‒ nigdy nie jest za późno, by się jej nauczyć.
Odwaga, będąca jednym z głównych motywów “Podróży Wędrowca do Świtu”, znalazła w tej powieści odzwierciedlenie w charakterach i działaniach wielu bohaterów. Książka ukazuje różne postawy, od tchórzostwa do waleczności, a także obrazuje sytuacje, w których umiejętność opanowania strachu ma swoje pozytywne lub negatywne konsekwencje. Stanowi tym samym interesujący przykład powieści fantastycznej, przekazującej rozważania na temat wartości, jaką jest odwaga.