Świętoszek - Świętoszek – Molier – Problematyka

„Świętoszek” Moliera to utwór mający na celu napiętnowanie obłudy oraz zakłamania. Z drugiej strony, Molier występuje przeciw skrajnościom, zwłaszcza chodzi tutaj o kwestie obyczajowe. Orgon jest postacią fanatyczną, podobnie jak Jego matka, którzy utrzymują świętoszka Tartuffe’ a. Pani Pernelle, matka Orgona jest archetypem dewotki, której przeszkadzają wszyscy i wszystko, oprócz tytułowego świętoszka. Świętoszek jest najważniejszą postacią, Orgona nie interesuje Jego żona Elmira, gdyż Tartuffe jest ważniejszy. Świętoszek jest pozorantem, jednakże XVII- wieczni krytycy literatury ocenili dzieło Moliera jako atak na wszystkie ówczesne świętości. Pisarz został zaatakowany, jako ten, który sprzyja libertynom, jednakże zarzut wydaje się absurdalny, gdyż autor atakuje obłudę i zakłamanie, nie zaś wyzwolenie ciała i umysłu. „Świętoszka” możemy odczytać jako komedię charakterów, mamy tutaj bowiem barwne, niezwykle wyraziste postaci, co niesie za sobą dawkę komizmu. Tartuffe jest hipokrytą oraz obłudnikiem, Orgona charakteryzuje głupota, tępota, naiwność niemalże dziecinność, Pani Pernelle niesie za sobą takie postawy jak dewocja oraz histeryzm. Molier był mistrzem w charakteryzacji konkretnych postaw, w Jego czasach przez to był znienawidzony, dziś osoby, które czytają Go oraz chodzą do teatru na spisywane przez Niego sztuki kochają tę umiejętność. Molier był mistrzem komedii obyczajowej, tym w czym był niedościgniony to problematyka społeczna a także krytyka obyczajowości francuskiej XVII w. Autor wielokrotnie poruszał tę tematykę vide ” Mizantrop”, „Szkoła Żon”, „Pocieszni wykwintnisie”, „Don Juan” oraz właśnie „Skąpiec”. Jest to utwór, który porusza ludzkie wady. Były to czasy, kiedy chętnie piętnowano cudze wady czy grzechy natomiast chętnie obmawiano oraz plotkowano. Jak rzece Tartuffe ” wcale nie grzeszy ten, kto grzeszy w sekrecie”. XVII- wieczna Francja to czasy, kiedy duchowieństwo miało bardzo duże wpływy, łatwo było innych oszukać podając się za uduchowionego, wystarczyło ładnie klęczeć, mieć złożone ręce bądź też leżeć krzyżem vide Tartuffe. Molier chce obnażyć postawę żyjących na pokaz, udających wierzących, religijnych, w ten sposób można było dorobić się niemała fortuny. Świętoszek wszystko, co czynił, robił, ażeby osiągnąć cele osobiste. Jest to utwór o relacjach na linii ojciec- córka, Orgon chce ażeby córka wyszła za mąż za Tartuffe’ a. Marianna nie umie powiedzieć ojcu, że kocha Walerego, chce natomiast popełnić samobójstwo. Orgon jest zaślepiony, całe szczęście, że organy ścigania namierzyły świętoszka i wykonały karę. Doryna, czyli gosposia, stanowi w utworze głos zdrowego rozsądku. „Siłę człowieka mierzy się ilością Jego nieprzyjaciół”, kolejny ważny cytat, w kontekście książki, a który wypowiedział swego czasu Władysław Reymont. Nie da się zrozumieć problematyki utworów, nie znając biografii Moliera. Porzucił bogatą przyszłość na rzecz kariery, rzekłbym, że niepewnej w teatrze, który się przemieszczał, w tzw. objazdowym. Molier wracając do Paryża po wielu latach, widzi to, czego nie chciałby zobaczyć, czyli obłudę i hipokryzję oraz zakłamanie. Zaczyna o tym pisać, co z kolei powoduje, że po każdej napisanej sztuce, grono ego oponentów wzrasta. Po napisaniu „Świętoszka” został znienawidzony, Jego utwory były uważane za reakcję przeciwko katolicyzmowi.