Wesele w Atomicach - Geneza utworu i gatunek

Lektura „Wesele w Atomicach” napisana przez Sławomira Mrożka, została opublikowana w 1980 roku w zbiorze posiadającym ten sam tytuł, czyli sześć lat
po literackim debiucie pisarza. Autor książki znany był głównie z tego, że w swoich dziełach
w humorystyczny sposób opisuje i wyolbrzymia problemy, które towarzyszą ludziom
w życiu codziennym. W tym tekście zamierzał opowiedzieć, poddając krytycznej ocenie zbyt szybki rozwój technologii i ludzi niepotrafiący za nią nadążyć. Podobna sytuacja widoczna była w czasach PRL-u, w czasie, w którym tworzył wspomniany wcześniej pisarz. Wówczas
z jednej strony ludzie światli mieli świadomość cywilizacyjnego postępu, który dokonywał się w zachodniej części świata, ale byli hamowani przez komunistyczny ustrój. Stąd wynikały tak duże dysproporcje i absurdy. Ponadto, tekst Mrożka ma przestrzec fascynatów rozwoju technicznego, że ludzie, którzy nim kierują, muszą dojrzeć do możliwości technicznych,
bo w przeciwnym razie doprowadzą świat nie tyle do absurdu, ale zagłady. Zamysłem autora było więc obudzenie czujności ludzi na progu wszechobecnej nowoczesności i ukryty apel,
że przyroda rządzi się swoimi prawami, które ludzie, dla własnego dobra, powinni uszanować.
„Wesele w Atomicach” autorstwa Sławomira Mrożka jest opowiadaniem. Cechy gatunkowe można wywnioskować z charakterystycznego dla tego gatunku krótkiego tekstu, niewielkiej liczby bohaterów i prostej fabuły. Jest gatunkiem epickim, gdyż występuje narrator, który przekazuje czytelnikowi zwięzłą fabułę. Łatwo ten tekst pomylić z nowelą, jednak występują tu bohaterowie drugoplanowi, opis miejsca wydarzeń, a także luźna konstrukcja. W lekturze można też znaleźć krótki dialog między narratorem tekstu, a jego przyjacielem zapraszającym go na wesele, czy też pojedynczą wypowiedź ojca panny młodej.