Władca Pierścieni – J.R.R. Tolkien

Recenzja książki

Trylogia „Władcy Pierścieni” jedna z pierwszych które przeczytałem. Chociaż określenie przeczytałem jest zdecydowanie na wyrost w przypadku wersji papierowej adekwatnym określeniem będzie „wymęczyłem”. Dużo bardziej byłem usatysfakcjonowany ekranizacją, która pozwoliła mi bardziej poczuć więź z Bagginsem i innymi.

Książka opowiada o Bilbo Bagginsie, młodym chłopaku, który wpada w posiadanie pierścienia, który nosi ze sobą moc niemal grożącą zagładą. Wiedzą o tym osobnicy, którzy są w stanie zrobić wszystko aby tylko owy pierścień trafił w ich posiadanie.

Z inicjatywy Gandalfa, jednej z najbardziej charakterystycznych postaci, chyba w ogóle w historii fantastyki literackiej, wyruszają w podróż której finałem ma być zniszczenie klejnotu. Nie wszystko jednak idzie zgodnie z planem, oprócz sojuszników, Baggins spotyka także nieprzyjaciół, wszystkie te sploty wydarzeń sprawiają, że w pewnym momencie każdy zaczął grać na swoje konto. A podróż tak naprawdę zamienia się w jedną wielką bitwę.

Wiele aspektów w tej trylogii stoi na absolutnie światowym poziomie, ogrom bohaterów, ich historie, opisane bardzo barwnie, tak, że każdy może znaleźć bohatera z którym można się zżyć, nabrać do niego szacunku, uczucia. Osobiście mam jednak duży absmak jeżeli chodzi o sam język powieści. Czasem jak już wspomniałem na wstępie mocno się męczyłem, język w pewnych momentach był potwornie ciężki do czytania, sprawiający wrażenie, że nie zostaliśmy zaproszeni do mitycznej krainy a jakiegoś krwawego rzeźnika który rzuca słowami które budzą społeczne poczucie zażenowania. Kolejny problem to czcionka. Kiedy kończyłem trylogię miałem około 19-20 lat, przyznaje, że minimum 3 krotnie odkładałem czytanie tej powieści na minimum tydzień, bo oczy odmawiały mi totalnie posłuszenia. Czcionka zmuszała do wysiłku porównywalnego z wnoszeniem worka ziemniaków na 22 piętro. Osobiście nie jestem też fanem powieści, które rozkładają się na wiele wieczorów, oczywiście mogą być też fani którzy wręcz celowo rozkładają sobie czytanie na 20-30 stron dziennie. Ja niestety nie jestem fanem takiego czytelnictwa i potwornie męczyłem się kiedy książka swoim stylem zmuszała do nadmiernego wysiłku.

Bardzo duży plus za to, że mimo ogromu bohaterów dało się z większości wykrzesać jakieś pokłady indywidualizmu, czuć było, że to nie jest tylko książka pod tytułem „Frodo Baggins chcący rozwalić pierścień bo go denerwuje”, wiele historii jest wbijających cię w fotel. Frodo ze Samem który samotnie eksplorują Emyn Miul, narracja która trzyma czytelnika w nieustającym napięciu, sprawiająca, że autentycznie im kibicujemy, socjotechniczne zagrywki autora, mające wzbudzić ciekawość, mające wzbudzić zachwyt, więź z bohaterem.

Książka która miała nam pokazać aspekt wielkiej wojny na granicy Mordoru, zdradzie największego z największych Sarumana, czy wojnie Gondoru z wielkimi siłami ciemności. Wyłania się coś co buduje kolejne pokolenia osób, które nierzadko kształtują swoją osobowość poprzez te trylogię.

Tutaj absolutnie nie używam górnolotnych porównań, niech świadczy o tym fakt, że trylogia zajęła 4 miejsce na liście pozycji z największym nakładem sprzedanych egzemplarzy, a przegrała tylko z Biblią (co chyba jest dosyć oczywiste), z przypowieściami Mao Zedonga i powieściami o Harrym Potterze.

Myślę, że gdyby ekranizacja nie była tak wybitna jak sama książka to byłaby szansa powalczyć z książką J.K Rowling o podium, przygotowując się do swojej recenzji poczytałem sobie trochę opinii innych osób o samej książce :

„Książka fajna, w pewnym momencie jednak opis krajobrazu zbyt męczący, czułam się jakbym sama wspinała się po kolejnych górach”

„Gdybym nie przeczytał książki to nigdy bym nie pomyślał, że tam są momenty które mogą wymęczyć człowieka. Potencjał uwypuklony dopiero w filmie”

Takich opinii jest zdecydowanie więcej, kluczem jest słowo, męczenie. Ja naprawdę nie uważam, że mamy kraj patentowanych czytelniczych leni. Ale jeżeli tyle osób wystawia bardzo podobny obraz swojego odczucia. To chyba coś jednak jest na rzeczy, nie twierdzę, że książka jest pisana w sposób nieprzemyślany, jeżeli piszesz 3 części jednej z najlepszych serii w historii ludzkości, to musisz mieć pióro poziomu latającego mistrza Spaghetti. Jednak czasami odnosi się nieodparte wrażenie, że książka ma ci wpompować bicepsa Pudzianowskiego i poczuć jakieś wyimaginowane męczarnie. Czy taki był zamysł? Nie mnie to oceniać.

Czy mogę polecić osobom które jeszcze nie zabrały się za tę pozycję, aby się za nią zabrały? Zdecydowanie tak, nie tylko dla otworzenia swojego umysłu na kolejne doznania. Ale książka skłania do wielu refleksji. Rozdzielenie Bagginsa, Gandalfa czy innych zmusza do myślenia, jak bardzo ważne w życiu jest współpraca, chęci do samozaparcia. Zdrady najważniejszych bohaterów podejmują w nas pomyślunek, czy to nie jest droga prowadząca donikąd.
Tytuł moim skromnym po prostu inspiruje, budzi nas do refleksji, być może męczy, ale na pewno jest pozycją, którą prędzej czy później należy wziąć w swoje posiadanie i przeczytać, bo jest utworem ponadczasowym, który nie zestarzeje się nigdy.

Streszczenie

Najpierw zagłębmy się w historię Pierścienia. W Śródziemiu wykuto 19 pierścieni mocy, z których dziewięć podarowano ludziom, siedem krasnoludom, a trzy elfom. W tajemnicy Sauron wykuł jeszcze jeden pierścień, który pozwoliłby mu zapanować nad wszystkimi rasami. Przeciwnicy Saurona zaatakowali go pod Górą Przeznaczenia, gdzie królewski syn Isildur odebrał mu magiczny pierścień. Wojownik zostawił go jednak dla siebie, niedługo później popadł w obłęd. Pewno dnia Hobbit odnalazł pierścień, który zawładnął nad jego umysłem. Hobbit, jako Golum uciekł w Góry Mgliste, gdzie pierścień został przejęty przez Bilbo Bagginsa. Niedługo później pierścień znalazł się w Shire.
Sześćdziesiąt lat później Bilbo obchodzi sto jedenaste urodziny, podczas których ucieka z przyjęcia. W chatce pakuje się, zostawia pierścień dla krewnego Frodo, a następnie opuszcza Shire. Gandalf tłumaczy młodemu Bagginsowi, co stało się z jego wujem oraz prosi go o zachowanie istnienia pierścienia w tajemnicy. Kilka lat później czarodziej ponownie przybywa do Shire. Powiadamia Frodo, że Władca Ciemności dowiedział się od Golluma, iż pierścień został skradziony przez Bilbo Bagginsa. Frodo nie jest już bezpieczny w Shire. Gandalf prosi młodzieńca, aby jak najszybciej wyruszył w podróż do Rivendell. Obiecuje, że dołączy do niego jak będzie to tylko możliwe. Nadchodzi dzień wyprawy, lecz o Gandalfie nikt nie słyszał. Frodo postanowił wyruszyć do siedziby elfów w towarzystwie Pippina, Merry’ego, Grubasa oraz Samwise Gamgee, który podsłuchał konwersację czarodzieja z Bagginsem. Już na samy początku przygody przyjaciół zaatakował czarny jeździec. Cudem udało się im uciec. Wędrując przez Stary Las i Wzgórza Kurhanów śmiałkowie zostają dwu krotnie ratowani z tarapatów przez pana lasu – Toma Bombadila. W towarzystwie nowo poznanego mężczyzny hobbici docierają do gospody w Bree, gdzie spotykają wysłannika Gandalfa – Strażnika Aragorna. W drodze do Rivendell grupa zostaje napadnięta przez Nazgule, sługusów Saurona, którzy przeklętym ostrzem ranią Frodo. W dalszej części wędrówki ranny Baggins na koniu, pożyczonym mu przez elfa Glorfindela ucieka przed pościgiem czarny jeźdźców, aż dociera do twierdzy elfów. Na miejscu zostaje wyleczony przez króla Elronda. Co więcej, spotyka Gandalfa oraz Bilbo. Władca Rivendell zwołuje naradę, na której zgromadzeni przegłosowują zniszczenie pierścienia w Mordorze. Frodo zgłasza się na ochotnika i zostaje mianowany Powiernikiem Pierścienia. Baggins, Gimli, Legolas, Gandalf, Aragorn, Boromir, Sam, Merry i Pippin tworzą Drużynę Pierścienia, której zadaniem jest zniszczenie pierścienia i pokonanie Saurona.
Śmiałkowie opuszczają Rivendell i kierują się w stronę Góry Karadras. Pokonują ją kopalniami starego krasnoludzkiego królestwa Morii, wewnątrz której budzą pradawnego potwora Balroga. Gandalf atakuje bestię, lecz razem z nią spada w przepaść. Drużyna opuszcza kopalnie i dociera do Lothlorien, gdzie spotyka elfich władców Galadrielę oraz Celeborna. Po kilku dniach odpoczynku elfka przedstawia hobbitom zwierciadło, które pokazuje, co się chce zobaczyć. Frodo widzi mężczyznę podobnego do Gandalfa, lecz w białym odzieniu, następnie dostrzega statek z białą chorągwią oraz przerażające oko, które przeszywa go wzrokiem. Celeborn proponuje, aby Drużyna resztę drogi przemierzyła łodziami. Galadriela podarowuje Samowi skrzynkę ziemi z jej sadu, Gimliemu pukiel swych włosów, Aragornowi broszkę Arweny (jego ukochanej, córki Elronda) oraz pochwę na miecz, Frodo zaś otrzymuje flakonik ze światłem. Podróżnicy dostają jeszcze ubrania, prowiant oraz ekwipunek.
Po wielu dniach podróży łodziami śmiałkowie docierają do Wodogrzmotów Rauros, gdzie dochodzi do sprzeczki pomiędzy Frodo, a Boromirem. Baggins wsuwa na palec pierścień i ucieka. W łodzi odnajduje go Sam, który będzie towarzyszyć mu w dalszej podróży na Górę Przeznaczenia. Drużyna Pierścienia zostaje rozbita. Pozostali członkowie drużyny zostają zaatakowani przez orków, którzy zabijają Boromira. Merry i Pippin zostają porwani. Na ratunek wyruszają Legolas, Aragorn i Gimli. W tym samym czasie Frodo i Sam pokonują Trupie Trzęsawiska, gdzie spotykają Golluma. Docierają do Lasu Fargorn, gdzie natrafiają na brata Boromira – Faramira. Krasnolud jest zdruzgotany informacją o śmierci brata. Hobbici kontynuują wędrówkę do Mordoru.
Merry i Pippin uciekają orkom i udają się do Lasu Fargorn, gdzie natrafiają na enta Drzewca. Namawiają go, aby z innymi entami zemścili się na czarodzieju Sarumanie za masową wycinkę drzew. Do Lasu Fargorn docierają również Legolas, Aragorn i Gimli. Na miejscu spotykają Gandalfa Białego, którego w zwierciadle Galadrieli widział Frodo. Czarodziej ogłasza, iż nadszedł czas bitwy ostatecznej z Sauronem. Wszyscy wyruszają do Domu o Złotych Dachach w Rohanie, gdzie spotykają się z królem Theodenem. Okazuje się, że władca nie chce wesprzeć podróżników, gdyż jest manipulowany przez swojego sługę Żmijowego Języka, wykonującego rozkazy Sarumana. Ostatecznie Theoden postanawia pomóc Drużynie. W Strażniku Aragornie zakochuje się córka króla Rohanu – Eowina. Aragorn kocha córkę Elronda – Arwenę, dlatego też nie może odwzajemnić uczuć księżniczki Rohanu. Wszyscy przygotowują się do bitwy, kobiety wraz z dziećmi udają się do górskiej twierdzy Skalnego Gniazda, wojownicy zaś wyruszają do Helmowego Jaru, aby wojska nieprzyjaciela nie dotarły do Gondoru. Armia króla Theodena zwycięża. Po bitwie Gnadalf, Legolas, Aragorn i Gimli wraz z częścią żołnierzy króla Rohanu wędrują do twierdzy Sarumana. Na miejscu okazuje się, ze enty po namowie Merry’ego i Pippina zaatakowały czarodzieja i pokonały orków. Sarumana i Żmijowego Języka uwięziono. Gandalf niszczy różdżkę zdradzieckiego czarodzieja oraz zabiera jego Kamień Widzenia, dzięki któremu kontaktował się z Sauronem. Gandalf wraz z Pippinem, który wpatrywał się w Kamień wyruszają na grzbiecie konia Szarogrzywego do Gondoru. Spotykają się tam z namiestnikiem Denatorem. Informują go o zwycięskiej bitwie i śmierci Boromira. Pippin podziwia namiestnika i pragnie zostać jego rycerzem.
W tym samym czasie Gimli, Aragorn i Legolas udają się do Skalnego Gniazda. Po drodze natrafiają na elfy, niosące czarny, wyhaftowany prze Arwenę sztandar. Trójka przyjaciół dociera do górskiej twierdzy. Aragorn wyrusza przez Bramę Śmierci do Doliny Umarłych, skąd sprowadza zmarłych wojowników, którzy postanowili pomóc pokonać Saurona. Wszyscy wyruszają do Gandoru. Na miejsce udaje się nawet Merry, któremu Theoden zabronił uczestniczyć w bitwie. Eowina przebrana za wojownika dołącza do armii. Dochodzi do potyczki ze sługami Saurona. W trakcie bitwy król Rohanu popada w obłęd i próbuje uśmiercić swojego syna. Powstrzymuje go przed tym Gandalf. Upiory Pierścienia uśmiercają Theodena i ciężko ranią księżniczkę Eowinę. Wielu żołnierzy straciło życie. Jeśli Frodo nie zniszczy pierścienia, siły Rohanu i Gondoru nie powstrzymają Saurona. Gandalf wraz z Aragornem i ochotnikami wyruszają do Mordoru, aby odwrócić uwagę Władcy Ciemności.
Frodo wraz z Samem zbliżają się do Góry Przeznaczenia. W drodze pokonują orków oraz pajęczycę, Szelobę. Baggins nie ma już sił, aby kontynuować podróż. Sam zanosi go na plecach na szczyt góry. Frodo nie zdobywa się na zniszczenie pierścienia. Z pomocą przychodzi Gollum, który odgryza palec hobbita i wraz z magicznym przedmiotem rzuca się w ogień. Sauron zostaje pokonany. Aragorn żeni się z Arweną i zostaje koronowany na króla. Faramir zakochuje się z wzajemnością w księżniczce Eowinie. Wszyscy wracają do domów. Hobbici odbudowują zniszczony Hobbiton. Po wielu latach Gandalf i Frodo udają się do Szarej Przystani i odchodzą na zawsze.

Streszczenie szczegółowe

Historia Władcy Pierścieni została przedstawiona przez J.R.R. Tolkiena w trzech książkach zatytułowanych kolejno: Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia, Władca Pierścieni: Dwie Wieże, Władca Pierścieni: Powrót Króla.
W krainie zwanej Śródziemiem wykuto 19 pierścieni mocy, dających właścicielowi moc kontrolowania konkretnej rasy. Trzy pierścienie otrzymały elfy, dziewięć ludzie, zaś siedem krasnoludy. Rasy te zostały jednak oszukane, gdyż wykuto jeszcze jeden, dwudziesty pierścień, który był najsilniejszy ze wszystkich i umożliwiał przejęcie władzy nad wszystkimi rasami Śródziemia. Jego właścicielem był Sauron, Władca Ciemności, który z jego pomocą chciał zawładnąć nad całą krainą. Przeciwnicy Saurona stoczyli z nim bitwę pod Górą Przeznaczenia, gdzie królewski syn Isildur pozbawił go pierścienia. Wojownik postanowił jednak zachować przedmiot dla siebie. Pierścień doprowadził go do jego zguby. Przez lata pierścień zmieniał właściciela. Pewnego dnia odnalazł go Hobbit, który niedługo później zostaje zamordowany przez swojego przyjaciela Smeagola, opętanego mocą pierścienia. Chłopak zabiera skarb dla siebie, zmienia imię na Gollum oraz ucieka z magicznym przedmiotem w Góry Mgliste. Pierścień zapewnia mu długowieczność. W końcu przybywa do niego inny Hobbit – Bilbo Baggins, który natrafia na skarb Golluma i zabiera go ze sobą w dalszą podróż. Okazuje się, że pierścień poza daniem mu długowieczności, umożliwia stawanie się niewidzialnym. W końcu Baggins wraca do swojej rodzimej miejscowości Shire.
W Shire sześćdziesiąt lat po odnalezieniu pierścienia Bilbo świętuje swoje sto jedenaste urodziny. W tym dniu urodziny obchodni również jego krewny Frodo Baggins. Na przyjęcie zostają zaproszeni wszyscy mieszkańcy Shire, przybywa nawet czarodziej Gandalf, z którym niegdyś Bilbo podróżował. Czarodziej przywozi ze sobą wóz pełen fajerwerek. Po pożegnaniu się z przyjaciółmi i zdmuchnięciu świeczek Bilbo wsuwa na palec pierścień i znika. Będąc niewidzialny udaje się do swojego domu, gdzie pakuje najpotrzebniejsze rzeczy i pozostawia pierścień dla Frodo, a następnie opuszcza Shire. Gandalf opowiada młodemu hobbitowi, co stało się z jego krewnym. Czarodziej prosi młodzieńca, aby zachował istnienie pierścienia w tajemnicy.
Pewnego dnia Gandalf ponownie odwiedza Frodo. Tłumaczy chłopakowi, iż Sauron powstał i będzie chciał odzyskać pierścień. Zapoznaje Bagginsa z historią pierścienia. Informuje Frodo, że Gollum – dawny właściciel pierścienia, został porwany przez Saurona. Władca Ciemności torturował stwora, aż ten wyjawił, iż pierścień został mu odebrany przez hobbita Bilbo Bagginsa. Gandalf mówi młodzieńcowi, że nie jest już bezpieczny w Shire. Prosi go, aby niedługo wyruszył do Rivendell. Obiecuje dołączyć do jego wyprawy. Rozmowę podsłuchuje ogrodnik Samwise Gamgee, który ostatecznie zostaje wtajemniczony w całą sytuację. Nadchodzi dzień wyruszenia w podróż, lecz Gandalf nie zjawia się. Frodo postanawia z przyjaciółmi Merry, Pippine, Samem i Grubasem ruszyć w stronę Bucklandu. W drodze zostają ścigani przez czarnych jeźdźców, od których cudem udaje się im uciec. Wreszcie w Bucklandzie Grubas postanawia nie kontynuować wędrówki z Bagginsem. Merry, Pippin i Sam postanawiają zostać z Frodo. Śmiałkowie wędrują przez Stary Las, w którym zostają zaatakowani przezdrzewo. Z opresji ratuje ich Tom Bombadil, który z pomocą przybywa podróżnikom również na Wzgórzu Kurhanów, na którym grupa hobbitów zostaje napadnięta przez upiory kurhanów. Wszyscy wraz z Tomem docierają do gospody w Bree, gdzie dołącza do nich Strażnik Aragorn. Okazuje się, że mężczyzna został wysłany przez Gandalfa, by jako przewodnik pomógł Frodo dotrzeć do twierdzy elfów. W drodze do Rivendell podróżnicy zostają napadnięci przez grupę Nazguli – sługusów Saurona, którzy ranią Frodo. Bez niezbędnej pomocy Hobbit zamieni się w upiora. Śmiałkowie poznali również elfa Glorfindela, który pożycza Frodo swojego konia, na którym ranny Hobbit ucieka przed pościgiem Nazguli i dociera do Rivendell. Na miejscu Baggins zostaje uleczony przez króla Elronda. Spotyka się również z Gandalfem i Bilbem. Hobbit poznaje wielu dawnych przyjaciół Bilba, którzy kiedyś towarzyszyli mu w jego podróży, w trakcie której Baggins odnalazł pierścień. Zostaje zwołana narada, na której czarodziej Gandalf opowiada o tym, że wyruszył w poszukiwaniu pomocy u innego czarodzieja Sarumana, lecz ten, co prawda nie pomaga Sauronowi, ale sam zbiera armię, żeby zdobyć pierścień mocy. Następnie krasnolud Gloin powiadamia obecnych, że pod Samotna Górą oraz w Dale pojawiły się sługusy Władcy Ciemności. Boromir, który wiele lat temu podróżował z Bilbo, obwieścił, że wraz z bratem Faramirem, miał osobliwy sen, w którym słyszał jak ktoś mówi do niego, aby znalazł Miecz Który Został Złamany oraz Zgubę Isildura. Legola informuje zebranych, że leśne elfy porwały Golluma, lecz ten uciekł. Ostrzega, że Baggins musi zachować ostrożność, gdyż stwór może poszukiwać swojego skarbu. Rada zaczyna debatować nad dalszym losem pierścienia. Elrond pragnie zniszczyć pierścień w ogniu, w którym został wykuty w Mordorze, aby tym samym ostatecznie pokonać Saurona. Nie zgadza się z nim Boromir, który chce z mocą pierścienia pokonać Władcę Ciemności. Król elfów informuje krasnoluda, że pierścień jest zbyt silny i może zapanować nad umysłem właściciela, co tylko zagrozi ich ważnej misji. Rada ostatecznie podjęła decyzję, aby pierścień zniszczyć. Frodo zgłosił swoją chęć uczestnictwa w misji. Został mianowany Powiernikiem Pierścienia. Towarzyszyć mu będą: Legolas, Boromir, Gandalf, Aragorn, Sam, Merry, Pippin, Gimli. Wszyscy utworzą Drużynę Pierścienia, na którą składać się będą przedstawiciele wszystkich wolnych ras Śródziemia. Przyjaciele wyruszają w podróż, opuszczają Rivendell.
Śmiałkowie docierają do Góry Karadras, którą chcieli pokonać, obchodząc ją dookoła. Niestety plany pokrzyżowali im słudzy Sarumana. Drużyna została zmuszona do przemierzania kopalni starego krasnoludzkiego królestwa Morii, znajdującej się wewnątrz Góry Karadras. W środku przyjaciele uciekając przed orkami oraz trollem natrafiają na pradawną bestię – Balroga. Walki z nim podejmuje się Gandalf, który niestety razem z potworem spada w przepaść. Zrozpaczeni towarzysze Froda wydostają się z kopalni, a następnie docierają so Lothlorien, gdzie spotykają władców elfów – Galadrielę i Celeborna. Elka przedstawia hobbitom zwierciadło, które pokazuje to, co chce się zobaczyć. Sam, pragnąc wrócić do domu, ujrzał Shire, w którym dzieją się złe rzeczy, Frodo widzi mężczyznę podobnego do Gandalfa, lecz w białym odzieniu, statek z białą chorągiewką i przerażające oko, które na niego spogląda. Celeborn proponuje Drużynie Pierścienia przemierzenie dalszej drogi łodziami. Śmiałkowie przystają na propozycję. Przed opuszczeniem Lothlorien otrzymują prowiant, ekwipunek oraz odzienie. Galadriela podarowuje pukiel swych włosów Gimliemu, Samowi skrzynkę z ziemią ze swojego ogrodu, Aragornowi pochwę na miecz oraz broszkę, zaś Frodo flakonik ze światłem w środku. Po wielu dniach Drużyna Pierścienia lodźmy dociera do Wodogrzmotów Rautos. Na jednym z brzegów dostrzegają grupę orków. Śmiałkowie postanawiają odpocząć na lądzie. Sam powiadamia Frodo, że myśli, iż ktoś ich śledzi. Frodo zastanawia się, czy może być to Gollum, na co Aragorn potwierdza jego przypuszczenia, mówiąc, że widział go już w kopalni w Morii. Podróżnicy postanawiają przyśpieszyć, aby zgubić szpiega. Boromir ogłasza, że chce wrócić do Gondoru, aby bronić swojej ojczyzny.
Dochodzi do nieporozumienia między Frodo a Boromirem. Hobbit myśląc, że krasnolud chce odebrać mu pierścień, aby wykorzystać go do ratowania Gondoru, wsuwa go na palec, staje się niewidzialny i ucieka. Wszyscy poszukują młodzieńca, obawiając się najgorszego. W łodzi odnajduje go Sam, który decyduje się kontynuować podróż z Frodo do Mordoru. Jedność Drużyny Pierścienia zostaje naruszona, a tym samym przestaje istnieć.
Po rozdzieleniu się Froda i Sama reszta grupy śmiałków wpada w tarapaty. Dochodzi do konfrontacji z orkami, podczas której ginie Boromir. Co więcej Urukowie porywają Merry’ego i Pippina. Gimli wraz z Legolasem i Strażnikiem Aragornem wyruszają za nimi, aby ich uratować. W tym samym czasie Frodo z Samem przedzierają się przez labirynt ostrych skał. Następnie pokonują Trupie Trzęsawiska, gdzie pomaga im Gollum. Hobbici dostrzegają, że Gollum całkowicie stracił zdrowy rozsądek, został opętany prze moc pierścienia. Smeagol uważa, że jeśli nie może odzyskać pierścienia z powrotem to chciałby chociaż przebywać w jego obecności. W dalszej podróży docierają do Lasu Fangorn, gdzie natrafiają na brata Boromira – Faramira. Okazuje się, że krasnolud ze swoim oddziałem został wysłany, aby bronić ziem sąsiadujących z Mordorem. Frodo powiadamia Faramira o śmierci swojego brata. Krasnolud pozwala Bagginsowi wejść do Mordoru, gdzie ma zniszczyć pierścień.
W tym samym czasie w obozie orków Merry’emu i Pippinowi udaje się wymknąć Urukom. Podobnie jak Sam i Frodo docierają do Lasu Fangorn, gdzie na ich drodze staje ent Drzewiec. W trakcie konwersacjo hobbici nakłaniają enta, aby wraz z przyjaciółmi zemścił się na czarodzieju Sarumanie i jego sługusach, którzy ścinają wiele drzew. W Lesie Fargorn Aragorn Legolas i Gimli spotykają Gandalfa Białego, powstałego po śmierci Gandalfa Szarego, którego wcześniej w zwierciadle Galadrieli widział Frodo. Czarodziej ogłasza swoim przyjaciołom, że nadszedł czas ostateczny pokonania Saurona. Następnie cała czwórka wyrusza w stronę Rohanu, gdzie mieści się Dom o Złotych Dachach, dwór króla Theodena. Na miejscu władca za namową swojego sługi Żmijowego Języka nie chce uczestniczyć w starciu z Władcą Ciemności. Na szczęście podróżnicy informują króla, że jego sługa manipuluje nim, gdyż tak naprawdę wykonuje rozkazy Sarumana. W Theodenie budzi się duch walki, postanawia pomóc przyjaciołom Froda. W trakcie pobytu Aragorna, Gandalfa, Gimliego i Legolasa w Domu o Złotych Dachach, w Strażniku zakochuje się księżniczka Eowina. Aragorn jednak wciąż kocha córkę Elronda – Arvenę, więc nie może odwzajemnić uczuć Eowiny. Zaczynają się przygotowania do potyczki. Kobiety wraz z dziećmi zostają wysłane do górskiej twierdzy – Skalnego Gniazda, gdzie mają czekać, aż do zakończenia bitwy. Wojownicy zaś wyruszają do twierdzy Helmowy Jar, aby tam zaatakować wrogie oddziały. Król uważa, że w ten sposób powstrzymają przeciwników przed dostaniem się do Gondoru – ojczyzny Boromira. Armia Theodena pokonuje wrogów i odnosi zwycięstwo pod Helmowym Jarem. Po bitwie Aragorn, Legolas, Gimli i Gandalf w towarzystwie Theodena oraz części jego wojsk udają się do siedziby czarodzieja Sarumana. Na miejscu okazuje się, ze twierdza została zdobyta przez enty, które za namową Pippina i Merry’ego postanowiły zemścić się za masową wycinkę drzew. Orkowie zostali zgładzeni, zaś Saruman i były sługa Theodena – Żmijowy Język zostali uwiezieni w wieży. Gandalf zabiera różdżkę Sarumana i niszczy ją. Odnajduje również Kamień Widzenia, dzięki któremu zdradziecki czarodziej kontraktował się z Sauronem. Pippin spogląda w kamień, co niepokoi Gandalfa. Czarodziej zabiera hobbita i wyrusza na grzbiecie szybkiego konia Szarogrzywego do Gondoru. Kiedy wreszcie oboje docierają do Gondoru, czarodziej powiadamia namiestnika Denetora o wygranej bitwie Theodena pod Helmowym Jarem. Gandalf prosi mężczyznę, aby przygotował wojska do kolejnej walki, która może okazać się ostateczną potyczką z Sauronem. Denetor jest zrozpaczony wieścią o śmierci syna Boromira. Namiestnik wzbudził wielki szacunek w Peppinie, który postanawia zostać jego rycerzem. Wszyscy przygotowują się do bitwy, oczekując wsparcia, bez którego nie uda się im pokonać Władcy Ciemności.
W tym samym czasie podczas pobytu Gandalfa i Pippina w Gondorze, Aragorn i Legolas udają się do górskiej twierdzy Skalnego Gniazda. Aragorn spogląda w Kamień Widzenia i postanawia pokonać zło, które sprowadził Sauron. Przybywają z pomocą elfy, niosące czarny sztandar wyhaftowany przez Arwenę. Aragorn, Gimli i Legolas docierają do Skalnego Gniazda, gdzie informują księżniczkę Eowinę o zwycięskiej bitwie jej ojca Theodena. Strażnik wyrusza przez Bramę Śmierci do Doliny Umarłych, gdzie rozmawia ze zmarłymi wojownikami, którzy niegdyś zawiedli w bitwie, dlatego też zgodnie z przepowiednią muszą stoczyć zwycięską potyczkę, dzięki czemu będą mogli wreszcie odpocząć w spokoju. Następnie po konwersacji i namówieniu zmarłych wojowników do pomocy Aragorn prowadzi ich do bitwy na polach Pellenoru. Na miejsce przybywa również król Thedeon wraz ze swoimi wojskami. Władca nie zabrał ze sobą Merry’ego który jako jego rycerz chciał uczestniczyć w bitwie. Okazuje się jednak, że hobbit przybył na potyczkę w obecności tajemniczego wojownika. Rycerzem tym, w rzeczywistości jest córka Theodena Eowina, która założyła zbroje i w stroju wojownika chciała walczyć za Śródziemie i pomóc ojcu.
W Gondorze spotykają się wszyscy przybyli wojownicy, przyjaciele Froda, wojska Theodena, Eowina, armia Denatora oraz oddział martwych żołnierzy, sprowadzonych przez Aragorna. Namiestnik Gondoru popada w obłęd. Okazuje się, że posiadał Kamień Widzenia, poprzez który Sauron zmanipulował go i namówił do spalenia ciała zranionego w potyczce syna Faramira. Na szczęście przybywa Gandalf i powstrzymuje go przed tym. Czarodziej pokonuje w bitwie Upiory Pierścienia, które zabijają króla Theodena i poważnie ranią księżniczkę Eowinę. W potyczce ginie wielu sprzymierzeńców. Wszyscy maja świadomość, że tak nikła liczba żołnierzy nie pokona Saurona. Muszą zyskać nowych sprzymierzeńców, jeśli chcą mieć szansę na pokonanie zła i uwolnienie Śródziemia. Wszyscy mają nadzieję, że Frodo jest już na Górze Przeznaczenia, gdzie jego zadaniem jest zniszczenie pierścienia. Aby skupić uwagę Saurona na sobie i odciągnąć go od Bagginsa, Gandalf wraz z Aragornem i garstką ochotników wyrusza w stronę Mordoru. Godzą się ze swoją śmiercią. Mają nadzieję, że Frodo przeżył i dokończy swoją misję.
W tym samym czasie w Mordorze Baggins i Samwise zbliżają się do Góry Przeznaczenia. Podczas wędrówki natrafiają na wielką pajęczycę Szelobę. Udaje się im pokonać ją oraz przybyłych orków. Sam udowadnia jak dużo potrafi zrobić dla Frodo. Wnosi go na własnych plecach na szczyt góry. Niestety Baggins nie może zdobyć się na zniszczenie pierścienia mocy. Z pomocą przychodzi Gollum, który śledził ich od Wodogrzmotów Rautos. Stwór odgryza palec Frodo, na którym wsunięty był pierścień i spada z nim w ogień, z którego wykuto magiczny pierścień. Sauron zostaje pokonany.
Wracając do Gondoru, na miejsce przybywa Aragorn, który swoim dotykiem leczy rannego Faramira oraz Eowinę. Niedługo później docierają również elfy, Elrond z Arweną i Galadriela. Miejsce ma również koronacja Aragorna oraz jego ślub z władcą Rivendell. Eowina wiąże się z synem Denatora – Faramirem. Wszyscy wracają do domów. Hobbici odbudowują Hobbiton, który został zniszczony przez Sarumana. Po wielu latach Gandalf postanawia z Frodo udać się do Szarej Przystani i odejść na zawsze.

Streszczenie krótkie

W Shire odbywało się przyjęcie urodzinowe Bilbo Bagginsa. W jego trakcie Hobbit wsunął na palec magiczny pierścień i stał się niewidzialny, dzięki czemu wymknął się z uroczystości. W domu spakował swoje rzeczy, zostawił pierścień dla krewnego Froda i opuścił Shire. Kilka lat później czarodziej Gandalf przybył do hobbita, aby wytłumaczyć mu wszystkie sprawy dotyczące pierścienia oraz w celu ostrzeżenia go przed niebezpieczeństwem. Prosi Frodo, aby ten wyruszył do Rivendell, gdzie będzie bezpieczny. W dniu rozpoczęcia wędrówki nie pojawia się Gandalf. Baggins wyrusza w podróż z przyjaciółmi: Pippinem, Merrym, Samem oraz Grubasem. Ostatni z nich rozdziela się od grupy po ucieknięciu przed pościgiem czarnego jeźdźca i dotarciu do Bucklandu. Przemierzając Stary Las i Wzgórza Kurhanów hobbici zostają uratowani przez Toma Bombadila, który dołącza do ich grupy. W gospodzie w Bree spotykają wysłannika Gandalfa – Strażnika Aragorna, który postanawia, jako przewodnik doprowadzić śmiałków do Rivendell. Poruszając się wzgórzami i moczarami, z daleka od głównych tras przyjaciele pod osłoną nocy zostają zaatakowani przez Nazgule, które poważnie ranią Frodo. Hobbit dzięki pomocy elfa Glorfindela na grzbiecie konia ucieka przed pościgiem czarnych jeźdźców i dociera do Rivendell. W twierdzy zostaje wyleczony przez króla Elronda. Spotka również Gandalfa oraz Bila. Król zwołuje radę, na której większością głosów podjęta zostaje decyzja zmieszczenia pierścienia w ogniu w Mordorze, aby w ten sposób ostatecznie pokonać Saurona. Frodo zostaje mianowany na Powiernika Pierścienia. W podróży towarzyszyć mu będą: Gandalf, Legolas, Gimli, Aragorn, Sam, Merry, Pippin i Boromir. Zostaje utworzona dziewięcioosobowa grupa pn. Drużyna Pierścienia. Przyjaciele wyruszają w dalszą drogę. Pokonują kopalnię Morii, gdzie walcząc z pradawnym potworem Gandalf spada w przepaść. Drużyna dociera do Lothlorien, gdzie elfy Celeborn i Galadriela podarowują śmiałkom ekwipunek, odzienie oraz prowiant. Następnie przyjaciele podróżują łodziami, aż postanawiają odpocząć. Dochodzi do nieporozumienia miedzy Frodo a Boromirem. Hobbit uważa, że mężczyzna chce zabrać mu pierścień, dlatego wsuwa na palec magiczny przedmiot i ucieka. Zostaje znaleziony przez Sama w ostatniej chwili zanim odpłynie. Ogrodnik postanawia dalej towarzyszyć przyjacielowi.
Reszta Drużyny Pierścienia zostaje zaatakowana prze orków. Ginie Boromir, a Merry i Pippin zostają porwani. Hobbici uciekają orkami, po czym trafiają do Lasu Fargorn, gdzie spotykają enta Drzewca, którego przekonują do zaatakowania w zemście Saurona. Frodo i Sam przemierzają Trupie Trzęsawiska. Spotykają Golluma – dawnego właściciela pierścienia, który został przez skarb postradał zmysły. W Lesie Fangorn spotykają brata Boromira, którego informują o śmierci jego brata Boromira, po czym wyruszają do Mordoru. Legolas i Aragorn również docierają do Lasu Fargorn, gdzie spotykają Gandalfa Białego powstałego z Gandalfa Szarego. Trójka przyjaciół wyrusza do Rohanu, gdzie przekonuje króla Theodena do przygotowania się do bitwy. Wojska Rohanu zostają wysłane do Helmowego Jaru, gdzie odnoszą zwycięstwo. Następnie śmiałkowie wyruszają do twierdzy Saurona, gdzie okazuje się ona zdobyta przez enty. Gandalf niszczy różdżkę zdradzieckiego maga oraz zabiera jego Kamień Widzenia. Aragorn udaje się przez Bramę Śmierci do Doliny Umarłych, skąd sprowadza armię nieżywych wojowników. Gandalf z Merrym wyrusza do Gondoru, gdzie informuje namiestnika Denatora o zwycięstwie Theodena. Dochodzi do kolejnej bitwy, która okazuje się niszcząca dla liczebności wojsk broniących Śródziemia. Wszyscy mają nadzieję, że niedługo Frodo zniszczy pierścień. W przeciwnym razie Sauron wygra. W tym samym czasie, Sam i Frodo pokonują orków i pajęczycę, Szelobę. Baggins na plecach Sama dociera do celu, gdzie Gollum odgryza jego palec i wraz z pierścieniem rzuca się do ognia. Zło zostaje pokonane.
Aragorn zostaje koronowany na króla oraz żeni się z Arweną, córką Elronda. Wszyscy wracają do domów. Hobbici odbudowują Hobbiton. Po wielu latach Gandalf wraz z Frodo udają się do Szarej Przystani, aby odejść razem na zawsze.

Plan wydarzeń

1. Sto jedenaste urodziny Bilbo Bagginsa.
2. Zorganizowanie uroczystego przyjęcia.
3. Opuszczenie przez hobbita rodzimego Shire.
4. Przybycie do krewnego Bilba – Froda czarodzieja Gandalfa.
5. Historia Pierścienia.
6. Podsłuchanie rozmowy hobbita z czarodziejem przez Sama.
7. Wyruszenie Froda z przyjaciółmi do siedziby elfów.
8. Atak czarnego jeźdźca.
9. Opuszczenie grupy przez Fredegara Bolgera.
10. Przemierzanie Starego Lasu i Wzgórza Kurhanów.
11. Dwukrotne uratowanie hobbitów z opałów przez Toma Bombadila.
12. Dotarcie do gospody w Bree.
13. Poznanie Strażnika Aragorna.
14. Nocny atak Nazguli.
15. Zranienie Bagginsa przeklętym ostrzem.
16. Pogarszanie się stanu zdrowia hobbita.
17. Natrafienie na elfa Glorfindela.
18. Pożyczenie Frodowi konia przez elfa.
19. Kolejny atak sługusów Saurona.
20. Pościg za galopującym na koniu Frodo.
21. Dotarcie do Rivendell i stracenie przytomności przez rannego hobbita.
22. Uzdrowienie Bagginsa.
23. Spotkanie z Gandalfem i Bilbo.
24. Zwołanie rady, w celu podjęcia decyzji w sprawie dalszych losów pierścienia.
25. Postanowienie zniszczenia pierścienia.
26. Mianowanie Froda Powiernikiem Pierścienia.
27. Stworzenie Drużyny Pierścienia, składającej się z: Froda, Gandalfa, Aragorna, Boromira, Legolasa, Gimliego, Sama, Merry’ego i Pippina.
28. Wyruszenie Drużyny do Karadras.
29. Pokonanie góry kopalnią starego krasnoludzkiego królestwa Morii.
30. Potyczka między Gandalfem a starożytnym potworem Balrogiem.
31. Spadnięcie czarodzieja w przepaść.
32. Dotarcie Drużyny do Wodogrzmotów Rauros.
33. Nieporozumienie między Boromirem a Frodo.
34. Ucieczka Bagginsa z pierścieniem.
35. Odnalezienie go przez Sama.
36. Atak orków, w którym zostaje zabity Boromir.
37. Porwanie Merry’ego i Pippina.
38. Spotkanie Golluma przez Sama i Frodo.
39. Dotarcie trójki wędrowców do Lasu Fangorn i spotkanie brata Boromira.
40. Ucieczka Pippina i Merry’ego.
41. Rozmowa z entem Drzewcem w Lesie Fangorn.
42. Spotkanie Gandalfa Białego z Legolasem, Gimlim i Aragornem.
43. Wyruszenie czwórki śmiałków do Domu o Złotych Dachach.
44. Rozmowa z królem Theodenem i wykrycie sługi Sarumana – Żmijowego Języka.
45. Przeniesienie kobiet i dzieci do górskiej twierdzy – Skalnego Gniazda.
46. Wysłanie wojsk do twierdzy w Helmowym Jarze.
47. Zwycięska bitwa.
48. Wyruszenie do siedziby Sarumana, która została już podbita przez enty.
49. Odebranie zdradzieckiemu czarodziejowi Kamienia Widzenia.
50. Udanie się Gandalfa i Pippina do Gondoru, aby powiadomić namiestnika o zwycięskiej bitwie.
51. Przygotowania do kolejnej ważnej potyczki.
52. Wyruszenie Aragorna, Gimliego i Legolasa do Skalnego Gniazda.
53. Spotkanie elfów z czarnym sztandarem.
54. Podróż Aragorna do Doliny Umarłych przez Bramę Śmierci.
55. Sprowadzenie martwych wojowników.
56. Wysłanie wojsk i wszystkich sprzymierzeńców na pola Pellenoru.
57. Przybycie Merry’ego w towarzystwie księżniczki Eowiny, przebranej za wojownika.
58. Wpadniecie w szał namiestnika Gondoru i próba spalenia jego syna Faramira.
59. Walka Gandalfa z Upiorami Pierścienia.
60. Śmierć Theodena.
61. Poważne zranienie Eowiny.
62. Pokonanie przez Frodo i Sama orków oraz pajęczycę, Szeloby.
63. Zaniesienie przez Sama na plecach Bagginsa na szczyt Góry Przeznaczenia.
64. Odgryzienie palca hobbita przez Golluma.
65. Rzucenie się Smeagola z pierścieniem w Szczeliny Zagłady.
66. Pokonanie Saurona.
67. Mianowanie Aragorna na króla.
68. Powrót hobbitów do domu.
69. Ostateczne odejście Gandalfa i Froda do Szarej Przystani.

Najważniejsze informacje

Trylogia „Władca Pierścieni” składa się z trzech książek: „Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia”, „Władca Pierścieni: Dwie Wieże” oraz „Władca Pierścieni: Powrót Króla”. Ponadto składa się na nie w sumie 6 ksiąg:
Tom I – Drużyna Pierścienia
1. Powrót Cienia
2. Drużyna Pierścienia
Tom II –Dwie wieże
1. Zdrada Isengardu
2. Podróż do Mordoru
Tom III –Powrót króla
1. Wojna o Pierścień
2. Powrót króla

„Władca Pierścieni” jest powieścią fantasy, autorstwa J. R. R. Tolkiena. Fabuła rozgrywa się w wymyślonej krainy, zwanej Śródziemiem. Stanowi kontynuację historii poznanej w książce „Hobbit, czyli tam i z powrotem”. Wydanie powieści, podzielonej na trzy tomy, nie było zamierzeniem Tolkiena, chciał wydać ją jako jedną wielką książkę. Ugiął się jednak pod naciskiem wydawcy.
Poprzednia powieść Tolkiena „Hobbit, czyli tam i z powrotem” była bardzo popularna wśród czytelników, dlatego też wydawca poprosił pisarza o napisanie kolejnego utworu. Tolkien wysłał kilka propozycji. Przyjęto m.in. „Rudego Dżila i jego psa”, zaś znany dzisiaj „Silmarillion” nie otrzymał akceptacji wydawcy. Nakazano Tolkienowi pójść w inną stronę. „Władca Pierścieni” zajął autorowi aż 12 lat pisania.
Powieść Tolkiena opowiada o przygodach Frodo Bagginsa, hobbista z Shire, który otrzymuje tajemniczy, magiczny pierścień, mogący zniszczyć całe Śródziemie. Zostaje poproszony przez czarodzieja Gandalfa o zaniesienie pierścienia do Mondoru i zniszczenie go, aby pokonać zło. Złem tym jest Sauron, Władca Ciemności, do którego należał Pierścień . Z jego użyciem może on zniszczyć całą krainę. Frodo pomagają jego przyjaciele: Boromir, Legolas, Gandalf, Aragorm, Gimli, Sam, Merry, Pippin. Składają się oni na Drużynę pierścienia, którzy muszą dostać się do Mordoru i zniszczyć Pierścień. Niestety w trakcie wędrówki zostają rozdzieleni. Do Mordoru dociera tylko Sam i Frodo, w towarzystwie Golluma, opętanego mocą Pierścienia. Reszta śmiałków musi odwrócić uwagę, aby hobbici w spokoju mogli zniszczyć magiczny przedmiot.

Głowni bohaterowie:
• Frodo Baggins,
• Sam,
• Merry,
• Pippin,
• Gimli,
• Aragorn,
• Legolas,
• Gandalf,
• Boromir,

Gatunek: powieść (przygodowa)
Rodzaj literacki: epika.

Opracowanie

„Władca Pierścieni” jest powieścią fantasy autorstwa J. R. R. Tolkiena. Składają się na niego trzy tomy: „Drużyna Pierścienia”, „Dwie Wieże” i „” Powrót Króla”. Te z kolei podzielone zostały na łącznie sześć ksiąg. „Władca Pierścieni” powstał głównie z inicjatywy wydawcy Tolkiena. Poprosił on pisarza, aby napisał kolejną książkę, ponieważ jego poprzednie dzieło „Hobbit, czyli tam i z powrotem” stało się bardzo popularne i przyniosło duże zyski. Pierwotnie Tolkien zamierzał opublikować trzy tomy jako całość, niestety na tonie zgodził się wydawca. Tolkien musiał ustąpić i podzielić historię Froda na trzy części. Napisanie całej trylogii zajęło autorowi około 12 lat. „Władca Pierścieni” był wydawany w Wielkiej Brytanii w latach 1954-1955.
Fabuła rozgrywa się w wymyślonym świecie fantasy wymyślonym przez Tolkiena – Śródziemiu, gdzie mieszkają przeróżne rasy: elfy, orki, hobbici, enty, ludzie itp. Konkretne lokacje to m.in.: Hobbiton, Helmowy Jar, Stary Las, Las Fangorn, Wzgórza Kurhanu, Rivendell, Szara Przystać, Góry Mgliste, Góra Przeznaczenia, kopalnia Morii. Jeśli chodzi o czas, to nie został dokładnie określony. Możemy nazwać go czasem magicznym, gdyż dzieje się poza nasza rzeczywistością. Jedyne co wiemy to fakt, że historii Froda zaczyna się około 60 lat po wydarzeniach z „Hobbit, czyli tam i z powrotem”.
„Władca Pierścieni” opowiada historię 34-letniego hobbita Froda, który otrzymuje po krewnym Bilbo Bagginsie niezwykły magiczny pierścień. Ma on moc panowania nad rasami Śródziemia. Ponadto dzięki niemu może stawać się niewidzialny. Jednak, pierścień poszukiwany jest przez jego pierwotnego właściciela Saurona. Do Froda przybywa Gandalf, który wyjaśnia wszystko hobbitowi i prosi go o wyruszenie do twierdzy elfów Rivendell. W przygodzie towarzyszą mu inni hobbici: Sam, Merry i Pippin. W trakcie wędrówki dołączają do niego: Aragorn z gospody w Bree, Tom Bombadil, który pomógł hobbistom w Starym Lesie i na Wzgórzach Kurhanu. W Rivendell po naradzie Frodo mianowany jest na Powiernika Pierścienia. Zostaje również utworzona Drużyna pierścienia w składzie: Legolas, Frodo, Gandalf, Aragorn, Boromir, Gimli, Sam, Merry i Pippin. Mają oni reprezentować wszystkie wolne rasy Śródziemia. W dalszej wędrówce Gandalf umiera w kopalni Morii, kiedy atakuje pradawnego potwora Balroga. Czarodziej spada w przepaść. Reszta grupy po kilku przygodach trafia do Wodogrzmotów Rautos, gdzie rozdzielają się. Boromir chciał odebrać Frodo pierścień, wiec hobbit uciekł. Odnalazł go Sam, z którym kontynuował wędrówkę. Boromir umiera z rąk orków, chcąc ratować Merry’ego i Pippina. Obaj hobbici uciekają sługom Sarumana i docierają do Lasu Fangorn, gdzie namawiają enty do zemsty na zdradzieckim czarodzieju. Legolas z Gimlim i Aragornem spotykają Gandalfa Białego, który powstał po śmierci Gandalfa Szarego w kopalni. Wszyscy wędrują do Rohanu, skąd wojska króla Theodena wyruszają do Helmowego Jaru i zwyciężają bitwę. Enty napadają na twierdzę Sarumana i więzią go w wieży. Przybywa Gandalf, aby się z nim rozmówić. Odkrywają Kamień Widzenia, przez który Pippin przypadkowo dostrzega Saurona. Gandalf wraz z Pippinem udają się do Gondoru. W tym samym czasie Sam i Frodo łapią Gollum, który ma zaprowadzić ich do Mordoru. Decydują się wybrać tajemniczą ścieżkę, w wyniku czego Frodo zostaje zaatakowany przez pająka Szelobę. Hobbit traci przytomność i zostaje zabrany przez Sama. Gollum pragnął odebrać Bagginsowi pierścień, ale bez skutecznie. Ostatecznie Frodo zostaje porwany przez orków. Trwają przygotowania do bitwy o Gondor. Na szczęście Aragorn przybywa z umarłymi żołnierzami, których sprowadził z Ścieżki Umarłych. Wojska Rohanu i Gondoru triumfują. Wojska wyruszają do Czarnej Bramie Mordoru, aby odwrócić uwagę Saurona od Froda. Udaje się to. Sam uwalnia Froda z niewoli orków i na własnych plecach zanosi go na Górę Przeznaczenia. Frodo nie potrafi zniszczyć pierścienia. Robi to Gollum, który nagle się pojawił i odgryza palec hobbita. Zabiera swój skarb i traci równowagę przez co spada do Szczeliny Zagłady. Pierścień zostaje zniszczony a Sauron pokonany. Wszyscy wiwatują. Aragorn zostaje królem i Zeni się z Arweną, córką władcy Rivendell. Hobbici wracają do domu. Tam postrzegają, że mieszkańcy są terroryzowani przez Sharkeya. Okazuje się nim być Saruman, który zostaje pokonany przez zbuntowanych hobbitów. Wiele lat później Frodo wraz z Bilbo i Gandalfem i wieloma elfami udają się na Najdalszy Zachód. Sam zostaje dziedzicem majątku Frodo i wraca do domu do zony Róży Cotton i córki.

Lista najważniejszych postaci:
• Frodo Baggins,
• Bilbo Baggins
• Gandalf
• Aragorn,
• Legolas,
• Boromir,
• Gimli,
• Sam
• Merry
• Pippin
• Król Elrond
• Księżniczka Arwena
• Król Theoden
• Namiestnik Gondoru – Denethor
• Sauron
• Saruman

W książce można znaleźć wiele nawiązać do totalitaryzmu, patrząc na Saurona i jego sługusów. Występuje w książce również walka dobra ze złem. Uczymy się, że dobro zawsze zwycięża, a niegodziwi ludzie zostają ukarani. W „Władcy Pierścieni” występuje duża różnorodność językowa, historyczna, fauny i flory, mitologii. Książka z pewnością uczy również tolerancji. Spójrzmy na Gimliego i Legolasa, którzy byli najlepszymi przyjaciółmi, a przecież elfy i krasnoludy nie przepadały za sobą. Uczy nas to tolerancji, poszanowania dla drugiego człowieka I nie oceniania nikogo po wyglądzie, rasie, kolorze skóry lecz po wnętrzu, charakterze i tym jak nas traktuje.

Geneza utworu i gatunek

Aktualnie „Władca Pierścieni” wydawany jest jako trylogia, która jak nazwa wskazuje składa się z trzech tomów: „Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia” , „Władca Pierścieni: Dwie Wieże” i „Władca Pierścieni: Powrót Króla”. Została napisana przez J. R. R. Tolkiena. Sam pisarz przyznaje, że na samym początku miał inne zamiary co do książki i wszystko nabrało takiego a nie innego kształtu przez wpływ wydawcy pisarza. Tolkien prędzej napisał swojego Hobbita, który podbił serca tysięcy osób, nie tylko fanów fantastyki. Tolkien zaczął znajdować się w czołówkach najchętniej czytanych pisarzy, a Hobbit we wszystkich top listach księgarń. Wydawca chciał to wykorzystać, iż Tolkien znalazł się na fali popularności. Zapewne chodziło o zwiększenie zysku, w chwili gdy jest to najbardziej opłacalne. Nic w tym dziwnego, rynek wydawniczy rządzi się zasadami biznesu jak każdy inny rynek. Wydawca poprosił wiec Tolkiena o napisanie kolejnej powieści. Pisarz zaczął od razu pisać. Przedstawił wydawcy kilka propozycji: „Silmarilion”, „Rudego Dżila i jego psa” itp. Jako ciekawostka wspomnę, że popularny jakiś czas temu „Silmarilion” nie został od razu dopuszczony do publikacji. Tolkien zaczął pisać kolejną książkę, która zajęła mu jak sam twierdzi blisko 12 lat. Jest to wiele czasu, dlatego też zapewne jest to powód tego, iż „Władca Pierścieni” jest naprawdę składnie napisany, pomimo posiadania tak wielu wątków. „Władca Pierścieni” miał zostać wydany jako jedna książka. Przynajmniej takie było założenie Tolkiena. Wydawca jednak nie zgodził się na takie rozwiązanie i nakazał podzielić utwór na kilka tomów. Z tego powodu właśnie dzisiaj możemy czytać historię Froda spisaną w trzech tomach.
Gatunek: powieść (fantasy)
Rodzaj literacki: epika.

Problematyka

Trylogia „Władca Pierścieni” została napisana przez J. R. R. Tolkiena. Powstawała w latach 1937–1949. Początkowo miała stanowić jedną książkę, a przynajmniej tak zakładał pisarz. Wydawca się na to nie zgodził i nakazał podzielić utwór na części. W ten sposób dzisiaj zaczytujemy się we „Władcy Pierścienia” podzielonym na trzy tomy: „Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia”, „Władca Pierścieni: Dwie Wieże” oraz „Władca Pierścieni: Powrót Króla”.
We „Władcy Pierścieni” można odnaleźć wiele nawiązań do okresu II Wojny Światowej i modeli rządów totalitarnych. Warto wspomnieć, że w II Wojnie Światowej uczestniczył syn Tolkiena – Christopher, dlatego też mogły pojawić się tutaj takie a nie inne nawiązania. Jedna kraina – Mordor pragnie podporządkować sobie inne królestwa Śródziemia. Gromadzi sojuszników uważających, że Sauron zatriumfuje i wolących stanąć ostatecznie po wygranej stronie. Mamy tutaj również Jedyny Pierścień, który jest niszczycielskim narzędziem, mogącym zniszczyć każdy kraj jak i całą krainę. Ma moc manipulowania nad ludźmi. Może być on odczytywany jako alegoria bomby atomowej o niezwykłej sile i potędze, budzącej postrach wśród ludzi. Wcześniej poruszyłam również fakt, iż we „Władcy Pierścieni” dostrzec można nawiązania do totalitarnych systemów władzy (m.in. faszyzm czy komunizm), obecnych również za czasów II Wojny Światowej. Za przykład możemy posłużyć się złym duchem Morgothem, którego jednym z najwierniejszych sług był Sauron. Chodzi tutaj o samą zależność między Morgothem a Sauronem.
Tolkien wykreował bardzo bogaty i różnorodny świat. Śródziemie posiada własną geografię, historię, wierzenia i mitologie, religie, języki, rasy, florę i faunę. Występują tutaj elfy, hobbici, orki, krasnoludy, ludzie, enty, czarodzieje i wiele, wiele innych. Krasnoludy zostały zapożyczone z niemieckich baśni, –jak sam autor twierdził – mają tez wiele nawiązań do żydowskiego usposobienia. hobbici zostali stworzeni przez Tolkiena. Pisarz czerpał garściami również z mitologii skandynawskiej. Imiona krasnoludów, które przewijają się na kartach książki jako poboczni bohaterowie, bądź tylko nikłe wspomnienia z przygód Bilba nawiązują do tejże mitologii: Gloin, Dwalin, Oin, Thorin Dębowa Tarcza. Z mitologii skandynawskiej pochodzi również imię Gandalf.
Najwidoczniejszym motywem w trylogii powieści jest walka dobra ze złem. W bitwie jednoczą się wszystkie dobre i wolne rasy: hobbici, elfy, czarodzieje, ludzie, krasnoludy, enty. Wszyscy walczą przeciwko Sauronowi, aby obronić Śródziemie. Odnaleźć można tutaj bardzo mądry morał: nawet istoty niepozorne, małe, ciche, niemieszające się w wielki świat, mogą mieć olbrzymi wpływ ma rzeczywistość i dziejące się w nim zdarzenia. Na przykład Frodo – cichy Hobbit, który nigdy nie interesował się niczym poza Shire, a wyruszył do Rivendell a następnie do Mordoru, aby uratować mieszkańców Śródziemia. W książkach występuje jeszcze jedna uniwersalna prawda: zło zawsze przegrywa, a dobro zwycięża, niegodziwi ludzie zostaną ukarani, a uczciwi i szlachetni wynagrodzeni.

Bohaterowie

Frodo Baggins – główny bohater, hobbit, mieszkający w Shire. Od swojego krewnego Bilba Bagginsa otrzymał Jedyny Pierścień. Wyruszył do Mordoru, aby zniszczyć pierścień i pokonać Saurona. Z pomocą Sama dotarł do Przepaści Zagłady, do której wraz z pierścieniem wpadł Gollum. Młody Baggins po powrocie do Shire zorganizował bunt mieszkańców przeciwko terrorowi Sharkey’a. Ostatecznie razem z Gandalfem, Bilbo i wieloma elfami udał się na zawsze na Najdalszy Zachód. Jest członkiem Drużyny Pierścienia, dołączył do niej jako Powiernik Pierścienia.
Bilbo Baggins – hobbit, który w dniu swoich 111. urodzin uciekł z domu, pozostawiając pierścień, mogący zniszczyć Saurona. Odszedł do Rivendell, gdzie później spotkał młodego Bagginsa. Ostatecznie w towarzystwie Frodo i Gandalfa odszedł na zawsze na Najdalszy Zachód.
Gandalf Szary – czarodziej, który opowiedział Frodo o pierścieniu i nakazał mu udać się do Rivendell. Został członkiem Drużyny Pierścienia. Oddał życie za przyjaciół, podczas walki z potworem Balrogiem.
Gandalf Biały – powstał po śmierci Gandalfa Szarego. Jest silniejszy, bardziej zdeterminowany i zdolniejszy. Bierze udział w walce o Minas Tirith i w potyczce pod Czarną Bramą. Ostatecznie po wielu latach po pokonaniu Saurona odchodzi na Najdalszy Zachód. Jest członkiem Drużyny Pierścienia.
Aragorn – potomek Isildura, nazywany również Obieżyświatem. Brał udział w walce o Helmowy Jar, o Minas Tirith i w walce pod Czarną Bramą. Po upadku Saurona został koronowany na króla Gondoru. Poślubił ukochaną Arwenę. Jest członkiem Drużyny Pierścienia.
Boromir – starszy brat Faramira, syn namiestnika Gondoru – Denethora. Jest członkiem Drużyny Pierścienia. Mimo swojej chwili słabości, gdy próbuje zabrać pierścień dla siebie, umiera jako bohater, w starciu z orkami, które chciały porwać Merry’ego i Pippina. Jego ciało ułożono na łodzi i puszczono w dół Wielkiej Rzeki Anduiny.
Gimli – małomówny krasnolud, posługujący się toporem. Odważny i pełen butnej chęci do walki. Był najlepszym przyjacielem Legolasa, z którym często się przekomarzał. Jest członkiem Drużyny Pierścienia.
Legolas – elf, posługujący się łukiem. Najlepszy przyjaciel krasnoluda Gimliego. Jest członkiem Drużyny Pierścienia.
Sam Gamgee – ogrodnik z Shire. Hobbit podsłuchał rozmowę Frodo i Gandalfa. Razem z młodym Bagginsem udał się do Mordoru. Na własnych plecach zaniósł go na Górę Przeznaczenia. Niejednokrotnie udowadniał, że jest niezwykle lojalny i mężny. Odprowadził przyjaciela do Szarej Przystani, gdzie się z nim rozstał. Poślubił Różę Cotton, z którą miał córkę. Został dziedzicem majątku Bagginsów. Jest członkiem Drużyny Pierścienia.
Merry – pełne imię Merry’ego to Meriodok Brandybuck. Jego kuzynem jest Pippin. Jest członkiem Drużyny Pierścienia. W bitwie o Minas Tirith pokonał razem z Eowiną Czarnoksiężnika z Angmanu.
Pippin – pełne imię Pippina to Peregrin Tuk. Jego kuzynem jest Merry. Wyruszył z Frodo do Rivendell. Po rozdzieleniu się Drużyny Pierścienia trafił w ręce orków. Po dotarciu do Gondoru razem z Gandalfem, Pippin został Strażnikiem Wieży. Jest członkiem Drużyny Pierścienia.
Sauron – pierwotny właściciel Pierścienia. Chce go odzyskać, aby podbić i podporządkować sobie całe Sródziemie. Zostaje pokonany przez hobbitów, a dokładnie Golluma, który przypadkowo wpada do Szczeliny Zagłady razem z pierścieniem.
Saruman – zdradziecki czarnoksiężnik, który zapragnął władzy i pierścienia. Wysłał orki na Rohan, aby go podbić. Jego sługa – Wężowy Język, spowodował chorobę króla Theodena. Ostatecznie po uwięzieniu go w wieży Orthanku, przybrał tożsamość Sharkey’a i terroryzował mieszkańców Shire. Po śmierci jego ciało szybko się zepsuło, a dusza uleciała na wschód.
Elrond – władca Rivendell. Jest ojcem Arweny. Organizuje naradę, na której podjęta zostaje decyzja odnośnie do dalszych losów Pierścienia oraz stworzona zostaje Drużyna Pierścienia.
Arwena – ukochana Aragorna. Dla niego wyzbywa się własnej nieśmiertelności. Ostatecznie poślubia go.
Theoden – król Rohanu, wuj Eowiny. Dowodzi woskami w zwycięskiej bitwie w dolinie Helmowego Jaru.
Eowina – księżniczka Rohanu, jej wujem jest Elrond. Zakochuje się bez wzajemności w Aragornie. Później swoje serce oferuje Faramirowi, który żeni się z nią.
Faramir – młodszy brat Boromira, syn namiestnika Gondoru – Denethora. Jest kapitanem Gondoru. Zakochuje się w Eowinie, z którą żeni się niedługo po pokonaniu Saurona.
Denethor – namiestnik Gondoru, ojciec Boromira i Faramira. Nie zgadza się z kandydaturą Aragorna na króla Gondoru, dokonuje samospalenia.
Gollum – dawniej znany był jako Smeagol. Jest zniekształconym Hobbitem, który odnalazł pierścień i został opętany przez jego moc. Ostatecznie odgryza Frodowi palec, aby odzyskać swój skarb, lecz traci równowagę i spada do Szczeliny Zagłady.
Drzewiec – przywódca entów. Organizuje naradę, podczas której uczestnicy przystają na propozycję Merry’ego i Pippina oraz dokonują zemsty na Sarumanie. Orków pokonał wraz z innymi entami w Isengardzie, natomiast czarodzieja uwięził na wieży Orthanku.

Czas i miejsce akcji

Czas akcji
Akcja trylogii „Władcy Pierścieni” rozpoczyna się sześćdziesiąt lat po wydarzeniach z powieści „Hobbit, czyli tam i z powrotem”. W swoim pierwszym utworze Tolkien opisał podróż hobbita Bilbo Bagginsa, który w Górach Mglistych znalazł pierścień, niegdyś należący do Sauron. Pierwszy tom trylogii rozpoczyna się 111 urodzinami Bilba i 34 urodzinami Frodo, czyli dokładnie 60 lat po wędrówce Bagginsa z „Hobbit, czyli tam i z powrotem”. W trakcie trzech tomów trylogii dochodzi do wielu bitew: m.in. bitwy w dolinie Helmowego Jaru, bitwy pod Czarną Bramą, bitwy o Minas Tirith. Oczywiście zostaje również pokonany Sauron. Ostatni tom kończy się odejściem Bilba, Froda, Gandalfa i wielu elfów na zawsze na Najdalszy Zachód do Amanu, aby tam na zaznać spokoju. Wydarzenie to w uniwersum Tolkiena zostało uznane za koniec Trzeciej Ery. Czas akcji we „Władcy Pierścieni” można nazwać czasem magicznym, ponieważ nie dotyczy czasu rzeczywistego, związany jest z nieistniejącą, wymyśloną krainą.
Zagłębiając się dokładnie w daty, możemy powiedzieć, iż fabuła rozpoczęła się w dniu 111 urodzin Bilba, czyli w 3001 TE (Trzeciej Ery). Frodo rozpoczął wędrówkę 17 lat później, czyli w 3018 TE. Frodo, Bilbo i Gandalf odeszli do Amanu w 29 września 3021 TE.
Dla ciekawskich: Trzecia Era w uniwersum Śródziemia jest okresem od pierwszego pokonania Saurona przez Isildura oraz śmierci Elendila (ojca Isildura) i Gil-galada (elf, który posiadał jeden z pierścieni – Pierścień Powietrza) aż do zakończenia Wojny o Pierścień (przedstawionej w trzecim tomie trylogii) oraz właśnie odejścia Gandalfa, Bilbo i Frodo na Najdalszy Zachów do Amanu, aby zaznać spokoju. Trzecia Era liczy około 3021 lat.

Miejsce akcji
Fabuła rozgrywa się na terenie wymyślonej przez Tolkiena krainy, zwanej Śródziemiem. W krainie tej razem żyją elfy, krasnoludy, orkowie, czarodzieje, ludzie, hobbici i wiele innych. Świat ten posiada własne religie, języki, faunę i florę, geografię i historię. W tym samym świecie odgrywa się historia z utworu „Hobbit, czyli tam i z powrotem”. Można nazwać to miejscem magicznym. Konkretne lokalizacje to m.in. : stolica Rohanu – Edoras, twierdza elfów – Rivendell, stolica Gondoru – Mina Tirith, Isengard, Las Fangorn, Stary Las, Wzgórza Kurhanu, Shire, Mordor, twierdza w Helmowym Jarze, górska twierdza Skalne Gniazdo, wieża Cirith Ungol, wieża Orthanku, Góra Przeznaczenia, Wodogrzmoty Rautos, pola Pelennoru, Ścieżka Umarłych.

Charakterystyka bohaterów

Frodo Baggins
Frodo był niskim hobbitem o brązowym włosach i niebieskich oczach. Co ciekawe młody Baggins miał nieco jaśniejsze włosy niż inni hobbici. Urodził się 2968 TE (trzeciej Ery). Odszedł z Gandalfem i Bilbo do Amanu w 3021 TE. Frodo mieszkał w Shire, gdzie przebywał również jego wuj Bilbo Baggins. Młodzieniec miał z nim bardzo dobry kontakt. W dniu jego 34 urodzin Frodo otrzymał od Bilbo pierścień, który może zniszczyć Saurona. Wyruszył więc w swoją największa przygodę. Dołączył do Drużyny Pierścienia i został mianowany Powiernikiem Pierścienia. Był odważny, ufny i naiwny, uwierzył w zmianę Golluma. Od momentu posiadania pierścienia popadał w obłęd, w wyniku, którego nie potrafił ostatecznie pozbyć się pierścienia i wrzucić go do Szczeliny Zagłady. Był bardzo sympatyczny, miał wielu przyjaciół.

Gandalf
Gandalf był bardzo mądrym, rozsądnym i uzdolnionym czarodziejem. Miał długą brodę sięgającą poniżej pasa i gęste, krzaczaste brwi. Był niskim staruszkiem, ubranym w wielkie buty, niebieski kapelusz i siwą odzież. Był bardzo wrażliwy i miłosierny. Jako Gandalf Sazry umarł w kopalni Morii i zamienił się w o wiele silniejszego Gandalfa Białego. Ostatecznie odszedł w 3021 TE do Amanu. Był bardzo przyjacielski i sympatyczny, czym zaskarbił sobie wielu oddanych towarzyszy. Był członkiem Drużyny Pierścienia.

Aragorn
Aragorn znany był pod pseudonimem Obieżyświat, ponieważ wędrował przez świat samotnie. Był potomkiem Isildura. Miał czarne włosy i szare oczy. W żyłach Aragorna płynęła krew Majarów, elfów i ludzi. Był silnym, wytrwałym o odważnym wojownikiem o szlachetnym i dobrym sercu. Ostatecznie został mianowany nowym króle Gondoru i poślubił ukochaną Arwenę. Był członkiem Drużyny Pierścienia.

Legolas
Legolas był elfem o szczupłej budowie ciała, długich jasnych włosach i ostro zakończonych uszach. Potrafił doskonale strzelać z łuku. Miał niebywale dobry słuch i wzrok. Był bardzo wrażliwy na przyrodę i niesprawiedliwość. Pomimo stereotypowej niechęci do krasnoludów zaprzyjaźnił się z Gimlim. Był członkiem Drużyny Pierścienia.

Gimli
Gimli był małomównym krasnoludem o długiej brodzie. Pochodził z królewskiego rodu. Był silnym i barczystym wojownikiem, posługującym się toporem. Zaprzyjaźnił się z Legolasem, z którym czasami się przekomarzał. Zawsze można było na niego liczyć. Był oddanym i lojalnym przyjacielem. Był członkiem Drużyny Pierścienia.

Boromir
Był synem namiestnika Gondoru – Denethora i bratem Faramira. Zmarł w potyczce z orkami, chcąc chronić Merry’ego i Pippina. Z wyglądu przypominał ojca – miał szare oczy i długie, czarne włosy. Był odważny wojownikiem, aczkolwiek czasami przemawiał przez niego egoizm. Przez niego Frodo uciekł, myśląc, iż Boromir pragnie odebrać mu pierścień. Zginął jak bohater, chcąc ratować przyjaciół. Był członkiem Drużyny Pierścienia.

Samwise Gamgee
Był ogrodnikiem w Shire i najlepszym przyjacielem Frodo. Miał blond włosy i piwne oczy. Był oddanym i lojalnym towarzyszem. Samodzielnie zaniósł Frodo na Górę Przeznaczenia. Był wytrwały i odważny, nigdy nie zostawiłby przyjaciół w potrzebie. Bardzo lubił przyrodę. Myślał logicznie i praktycznie. Był członkiem Drużyny Pierścienia.

Merry
Jego pełne imię to Meriadok Brandybuck. Jest kuzynek Pippina. Był bardzo wytrwały i mężny. Razem z Eowiną pokonał Czarnoksiężnika z Angmaru. Był szlachetny i rycerski.

Pippin
Jego pełne imię to Peregrin Tuk. Mieszka w Shire. Jego kuzynem jest Merry. Pippin jest wytrwały i odważny. Z szacunku i podziwu chciał zostać rycerze, Denethopra. Mianowano go na Strażnika Wieży. Był członkiem Drużyny Pierścienia. Kochał rozgrywkę: śpiew i tanie, lubił również od czasu do czasu napić się alkoholu.

Rozprawka

Rozprawka na temat: wartość przyjaźni w trylogii „Władca Pierścieni” Tolkiena

Przyjaźń jest jedną z najważniejszych relacji w życiu każdego człowieka. To przyjaciele wspierają nas w trudnych momentach i pomagają nam poradzić sobie z każdą sytuacją. Nigdy nas nie zostawiają, zawsze są przy nas, kiedy ich potrzebujemy. Moją tezą uczynię sformułowanie, iż przyjaźń jest relacją, która pojawia się w najtrudniejszych momentach życia i wychodzi z nich zawsze silniejsza i mocniejsza. Moją opinię poprę następującymi argumentami.
Za pierwszy przykład możemy wziąć relację pomiędzy Frodo i Samem. Obaj hobbici mieszkają w Shire, lecz dzieli ich pewna przepaść ekonomiczna. Frodo jest pracodawcą Sama, który pracuje u Bagginsa jako ogrodnik. Mimo takiej różnicy obaj młodzi mężczyźni budują silną więź, która zostaje tylko wzmocniona i pogłębiona w trakcie podróży Frodo z Pierścieniem. Od samego początku ich znajomość nie dotyczyła tylko relacji pracodawca–pracownik. Sam podziwiał Froda, był mu oddany. Jest on bardzo szczęśliwy, kiedy dowiaduje się, że będzie mógł towarzyszyć Frodo w jego misji. Baggins niekoniecznie był do tego pomysłu przekonany, ponieważ obawiał się, że w trakcie wędrówki ciężar, który niesie na barkach, może spowodować krzywdę Sama. Podróż i niebezpieczeństwo, które czyhało na dwójkę hobbitów, zbliżyło ich do siebie i umocniło ich relację. Coraz bardziej przestawali być tylko chlebodawcą i pracownikiem, chociaż Sam nigdy do końca nie przestał uważać się za „sługę” Bagginsa. Zawsze nazywał go „Panem Frodo”. Sam był tak oddany swojemu przyjacielowi, że sam na plecach zaniósł Frodo nieopodal Szczeliny Zagłady, aby tam Baggins mógł dopełnić swojego obowiązku. Frodo odwdzięczył się Samowi za poświęcenie, nieograniczone zaufanie i pomoc, uznając go dziedzicem swojego majątku i przekazując mu oraz jego rodzinie cały dorobek życia.
Legolas i Gimli, elf i krasnolud, to przykład przyjaźni silniejszej niż jakiekolwiek podziały czy różnice kulturowe. Krasnoludy i elfy z natury nie przepadały za sobą. Obie rasy różniły aspekty kulturowe oraz pożądane wartości. Elfy kochały spokój, naturę, harmonię, zaś krasnoludy były chytre i przebiegłe, uwielbiały bogactwo i bijatyki. Były to powody do pierwszych stereotypowych uprzedzeń. Legolas i Gimli spotkali się po raz pierwszy w trakcie narady u Elronda w Rivendell. Powiedzenie, że nie polubili się od razu, to lekkie niedomówienie. Obaj mężczyźni nie mogli zrozumieć się nawzajem, ich relacja była bardzo oschła. Łączył ich tylko wspólny cel – pokonanie Saurona i pomoc Frodo w dotarciu do Szczeliny Zagłady. Niebezpieczeństwa, które napotkali w czasie podróży, wzmocniły ich więź. Legolas i Gimli zaczęli odnajdywać przyjemność w przebywaniu razem, we wspólnym towarzystwie w trakcie podróży. Przełamali bariery, które ich dzieliły i zaczęli się rozumieć. Okazało się, że nie aż tak wiele ich różni. Niejednokrotnie ratowali sobie życie. Gimli spadłby w przepaść w kopalni Morii, gdyby nie szybka pomoc Legolasa. Elf i krasnolud brali udział w wielu bitwach: o Minas Tirith, w dolinie Helmowego Jaru, pod Czarną Bramą. Wszystko to spowodowało, że stali się kompanami, przyjaciółmi na śmierć i życie. Co innego bardziej łączy ludzi niż niebezpieczeństwo i widmo śmierci?
Niewątpliwie przyjaźń łączy Froda również z Merrym i Pippinem. Na początku obaj hobbici decydują się na podróż w nieznane, aby pomóc przenieść się Bagginsowi do nowego domu. Jednak, kiedy dowiadują się o Sauronie i Pierścieniu, nie pozostawiają przyjaciela samego z takim ciężarem na barkach. Próbują mu pomóc, jak i kiedy jest to tylko możliwe. Zgłosili się na kandydatów do Drużyny Pierścienia, aby chociaż trochę odciążyć Bagginsa. W trakcie podróży Merry i Pippin bardzo się zmienili. Z młodych hobbitów, beztroskich i kochających zabawę, zamienili się w odważnych wojowników i wiernych przyjaciół. Frodo mógł na nich liczyć w takim samym stopniu, jak na Sama.
Reasumując, przyjaźń jest relacją, która w najtrudniejszych dla nas momentach umacnia się, staje się silniejsza. Tylko w potrzebie poznamy prawdziwych przyjaciół, którzy pozostaną z nami nawet pomimo czyhającego niebezpieczeństwa, czy nieuchronnej klęski. Argumenty przedstawione przeze mnie popierają moją tezę i wskazują na olbrzymią wartość przyjaźni w ludzkim życiu. To przyjaciele najlepiej nas znają, pomagają w trudnych sytuacjach, zaniosą – w sposób metaforyczny – nas na najwyższą górę, abyśmy mogli osiągnąć nasz cel czy spełnić marzenia, jak to zrobił Sam. Są to jedni z najważniejszych ludzi w naszym życiu. Oby każdy z nas miał chociaż jednego takiego przyjaciela, z którym więź łącząca nas z nim byłaby podobna do relacji Gimliego i Legolasa czy Frodo i Sama.

Charakterystyka

Władca Pierścieni – J.R.R. Tolkien – Charakterystyka

Informacje o książce
Władca Pierścieni (oryginalny angielski tytuł to: „The Lord of the Rings”) – powieść high fantasy (inaczej też epic fantasy) napisana przez J.R.R. Tolkiena (Johna Ronalda Reuela Tolkiena). Książka została wydana pomiędzy 1954 a 1955 rokiem w języku angielskim w Wielkiej Brytanii przez wydawcę Allen & Unwin. Akcja utworu toczy się w mitologicznym świecie Śródziemia, natomiast jej czas jest nieokreślony. Książka ta jest kontynuacją świetnej powieści tego autora pt. „Hobbit, czyli tam i z powrotem”, która zarazem rozpoczęła sagę związaną z przygodami hobbitów.

Ogólne streszczenie książki (krótkie)
Stary i zmęczony Bilbo Baggins planuje swoje kolejne urodziny. Wtedy z niezapowiedzianą wizytą zjawia się Gandalf, a razem z nim pojawiają się złe wieści. Jak się okazuje Pierścień, który posiada Bilbo, jest tak zwanym Pierścieniem Jedynym, czyli najważniejszym ze wszystkich, a zarazem ma największą moc. Hobbit dowiaduje się także, że w Mordorze odrodziły się siły zła i Sauron chce odzyskać swój Pierścień, by królować nad całym światem. Gandalf nie może do tego dopuścić, więc postanawia zniszczyć złotą obrączkę. Jakby tego było mało, Sauron wysłał Upiory Pierścienia, inaczej Nazgule, które z oddali wyczuwają moc Pierścienia i są bezuczuciowymi stworami mającymi jedno zadanie: znaleźć Pierścień. Bilbo ze względu na swój wiek powierza Pierścień swojemu krewnemu – Frodowi. Ten wraz z Gandalfem i swoim przyjacielem Samem wyrusza w niebezpieczną podróż i niszczy Pierścień. Do ich wyprawy dołączają także inni przyjaciele Froda – dwaj bracia, Merry i Pippin. Cała czwórka udaje się do oberży w Bree, gdzie mają spotkać się z Gandalfem. Wcześniej jednak napotykają tam Obieżyświata, który ma za zadanie ich chronić. W nocy Nazgule atakują gospodę, jednak sprytniejsi podróżnicy uciekają, zanim stwory docierają do zajazdu. Po drodze mroczne istoty ponownie atakują hobbitów, jednak tym razem Frodo zostaje poważnie ranny. Docierają więc do Riwendell – krainy elfów, gdzie czeka już na nich Gandalf. Tam po długich rozmowach powstaje Drużyna Pierścienia, która ma za zadanie dopilnować, by obrączka została zniszczona w Szczelinie Zagłady w Mordorze (tylko tam można było to zrobić, ponieważ powstała z lawy, która stamtąd wypływała). Niedługo później udają się w podróż, podczas której przemierzają m.in. Góry Mgliste i kopalnie Morii, po czym docierają do królestwa Garadieli. Tam, przy wodospadach Rauros, towarzysze postanawiają się rozdzielić. Sam i Frodo wyruszają bez niczyjej pomocy, a po drodze napotykają Golluma, który postanawia im pomóc w dojściu do Mordoru, jednak nie dlatego, że jest pomocny, a dlatego, że jest chciwy i za wszelką cenę chce odebrać swój skarb – Pierścień. W tym samym czasie dwaj pozostali przyjaciele Froda zostają porwani przez Orków, więc reszta Drużyny postanawia im pomóc i rusza na ratunek. Podczas drogi napotykają na Gandalfa, który przemienił się w Gandalfa Białego, o wiele potężniejszego niż wcześniej. Po uwolnieniu przyjaciół ekipa rusza w dalszą drogę. Ich następnym celem jest Gondor, w którym zbierają wszystkie siły przed ostateczną walką ze złem. Niedługo później u bram Mordoru rozgrywa się ostateczna bitwa, od której zależą losy całego świata. Jednocześnie w Mordorze Sam niesie na plecach Froda, który nie ma siły iść dalej, a obok niego podąża Gollum, który cały czas wyczekuje odpowiedniego momentu, by zabrać hobbitom Pierścień. Po długim wysiłku udaje im się dotrzeć do Szczeliny Przeznaczenia. Wtedy niespodziewanie Gollum atakuje Froda, który chce wrzucić Pierścień do ognia, jednocześnie odgryzając palec hobbitowi. Chwilę później udaje mu się zrzucić do ognia Golluma, a po nim złoty Pierścień. Wtedy zło ostatecznie zostaje pokonane.

Problematyka w utworze
1936-1949 – to lata powstawania trylogii Władca Pierścieni. Można więc spodziewać się bezpośredniego nawiązania do czasów II wojny światowej, jak i do wielu rodzajów totalitaryzmu wtedy występującego, np. faszyzmu, czy komunizmu. Jedną z postaci, którą można połączyć z totalitaryzmem, jest Morgoth (był upadłym aniołem i twórcą zła) i jego najpotężniejszego, a zarazem najwierniejszego sługi – Saurona. Najłatwiej mówiąc, to powieść Tolkiena opiera się na ciągłej walce dobra ze złem. Pojawiają się tam także takie wątki jak bohaterstwo, czy solidarność, która jest potrzebna, by pokonać zło. Autor Władcy Pierścieni pokazuje też, że nawet istoty niepozorne, które nie są zauważane w codziennym świecie, mogą coś zdziałać i wpłynąć na oblicze rzeczywistości, np. hobbici, bez których na pewno nie udałoby się pokonać Saurona. Jednocześnie można uznać to za zachętę do podejmowania działań w imię dobra.

Adaptacje filmowe
Władca Pierścieni został dwukrotnie nakręcony. Przez dwa lata (1977–1979) wytwórnia Warner Brothers podejmowała próby ekranizacji książki jako filmu animowanego. Kolejnym śmiałkiem, który chciał się podjąć tego zadania, był znany twórca filmowy Ralph Bakshi. Udało mu się nakręcić pierwszą część filmu, która obejmowała ponad półtora tomu powieści J.R.R. Tolkiena. Niestety, ze względu na konflikt, który powstał między nim a producentami, którzy mieli wydać jego ekranizację, nie została ona ukończona. Powodem sporu był podziału dochodów, które pojawiły się po premierze filmu. Ciekawostką jest, że ta ekranizacja, na którą wydano niespełna 8 milionów dolarów, przyniosła zyski z kin wynoszące ponad trzydzieści milionów dolarów, a to aż 22 miliony więcej niż wydano na produkcję filmu.
Kontynuującą sagę przygód hobbitów wytwórnią była firma Rankin/Bass Productions, która zekranizowała „Powrót króla” w 1980 roku. Przez kolejne ponad 20 lat nie pojawiła się kolejna adaptacja, co było związane ze słabą grafiką komputerową i marnym rozwojem technologicznym, co skutkowało tym, że producenci filmów nie mieli możliwości przedstawienia świata, który opisywał w swojej książce Tolkien. Dopiero w rocznych odstępach pojawiły się ekranizacje, w których zostały użyte najnowsze możliwości technologiczne, tj. w 2001, 2002 i 2003 roku. Wtedy filmy te, wyreżyserowane przez Petera Jacksona, zaczęły bić rekordy oglądalności. 2001 r. (w Polsce luty 2002 r.) – pojawienie się filmu Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia. Następny rok (2002 r.; w Polsce w styczniu 2003 r.) i kolejna część – Władca Pierścieni: Dwie wieże. W 2003 r. (w Polsce 1 stycznia 2004 r.) – ostatnia część trylogii – Władca Pierścieni: Powrót króla. Ekranizacja zdobyła wtedy aż 11 statuetek nagród Amerykańskiej Akademii Filmowej, jednocześnie zostając uznana za najlepszy film roku 2003.

Księgi
Wszystkie sześć ksiąg:
Tom I. :
– Drużyna Pierścienia (oryg. The Fellowship of the Ring):
1. Powrót Cienia (oryg. Return of the Shadow),
2. Drużyna Pierścienia (oryg. The Fellowship of the Ring).

Tom II. :
– Dwie wieże (oryg. The Two Towers):
1. Zdrada Isengardu (oryg. The Treason of Isengard),
2. Podróż do Mordoru (oryg. The Journey to Mordor).

Tom III. :
– Powrót króla (oryg. The Return of the King):
1. Wojna o Pierścień (oryg. The War of the Ring),
2. Powrót króla (oryg. The Return of the King).