Alicja w Krainie Czarów

Alicja w Krainie Czarów – najważniejsze informacje

Tytuł i Wydanie

Wspaniała książka pod tytułem „Alicja w Krainie Czarów” została napisana przez Lewisa Carrolla, który naprawdę nazywał się Charles Lutwidge Dodgson. Jej oryginalny tytuł to „Alice in Wonderland”. Opublikowana została w 1865 roku. Jej rodzajem literackim jest epika, a gatunkiem powieść. Jest powieścią fantasy, ale można też uznać ją za bajkę.

O Autorze

Lewis Carroll urodził się 27 stycznia 1832 roku, a zmarł 14 stycznia 1898 roku. Był pisarzem, matematykiem, a także fotografem. Był profesorem i pracował na Uniwersytecie Oksfordzkim. Oprócz książki „Alicja w Krainie Czarów” napisał także między innymi „The Game of Logic”.

Czas i Miejsce Akcji

Akcja rozgrywa się w drugiej połowie XIX wieku, w czasach współczesnych autorowi. Kraina Czarów to miejsce fantastyczne, nieistniejące w rzeczywistym świecie, a jego położenie nie jest dokładnie określone. Realna akcja rozgrywa się w Anglii.

Charakterystyka Bohaterów

– Alicja – główna bohaterka, chcąca poznać świat. Uwielbiała nowe miejsca i przygody. Cechowała się pewnością siebie, uprzejmością oraz trzeźwym, rozsądnym sposobem myślenia.

– Kot-Dziwak z Cheshire – mieszka u Księżnej. Zawsze jest serdeczny i uśmiechnięty.

– Biały Królik – zawsze się spóźnia i boi się wielu rzeczy. To za nim Alicja trafiła do Krainy Czarów.

– Szalony Kapelusznik – wstrzymał czas. Potrafi wymigiwać się od odpowiedzi, a Alicja często się z nim sprzecza.

– Szarak bez Piątek Klepki – zorganizował podwieczorek, a dla Alicji był bardzo nieuprzejmy.

– Księ

„Alicja w Krainie Czarów” to książka pełna przygód i niespodzianek, którą warto przeczytać. Kolorowy świat Alicji sprawia, że warto marzyć o magicznym świecie, w którym wszystko może się zdarzyć.

Magiczny świat snu Alicji

Gdy Alicja zasypia, zaczyna śnić o wydarzeniach, które wydają jej się prawdziwe. W śnie spotyka królika, który prowadzi ją przez kolejne przygody. Alicja poznaje zwierzęta, które potrafią mówić, organizować zabawy i sprawiają, że Ala jest bardzo szczęśliwa. Podczas swojej przygody spotyka kwiaty, które dla niej pięknie śpiewają.

Okrutna Królowa i walka o sprawiedliwość

W śnie Alicji rządzi okrutna królowa, z którą dziewczynka musi się zmierzyć, aby uchronić głowę przed niesprawiedliwym wyrokiem. Królowa Kier jest władcza i nie cofa swoich decyzji. Nakazuje ścinanie głów nawet za małe przewinienia, ale Alicja postanawia zrobić z tym porządek. Dziewczynka mówi królowej o jej błędach i złym zachowaniu, stając w obronie sprawiedliwości.

Niesamowite przemiany

Bardzo ciekawe w śnie Alicji są przysmaki, po których dziewczynka rośnie albo maleje w zależności od sytuacji. Sen Alicji jest pełen ciekawych wydarzeń i wyzwań, które dziewczynka musi pokonać. Najciekawsze są

Alicja w Krainie Czarów

Przygoda nad rzeką

Alicja odpoczywała wraz ze swoją starszą siostrą nad brzegiem rzeki. Już lekko znudzona tym zajęciem, spostrzegła Białego Królika. Królik ten trzymał w ręku zegarek i zdesperowany rozmawiał sam ze sobą. Nie zastanawiając się dłużej, dziewczynka pobiegła za zwierzęciem. Biegła przez pola, aż dotarli do sporej króliczej nory. Tunel wiódł prosto, a potem skręcał gwałtownie w dół. Ponownie nie zastanawiając się, czy nie lepiej byłoby zawrócić, spadła w głąb nory. Alicja zaczęła się rozglądać po wnętrzu studni i ze zdziwieniem zauważyła, że jej ściany są przepełnione półkami i kredensami.

Niezwykła podróż przez studnię

Podczas lotu w dół, Alicja złapała pusty słoik z etykietą „Marmolada pomarańczowa” i odłożyła go na inną półkę. Lecąc jeszcze przez parę dobrych minut, na końcu studni znalazła hol z dużą ilością drzwi i małym złotym kluczykiem leżącym na stoliku. Zastanawiała się, jak dostać się do pięknego ogrodu, do którego prowadziły małe drzwiczki. Następnie zauważyła butelkę stojącą na stoliku. Po krótkim zbadaniu, czy zawartość nie jest trucizną, postanowiła ją wypić. Gdy skończyła, skurczyła się do bardzo małych rozmiarów. Pędem popędziła otworzyć drzwiczki, ale przypomniała sobie, że nie wzięła kluczyka. Zasmucona spostrzegła, że pod stołem leży szklane pudełko z tortem w środku. Podeszła do pudełka i zjadła cały wypiek. Po chwili uderzała głową w sufit, a następnie biegiem ruszyła po kluczyk i do drzwi. Niestety była zbyt duża, by zmieścić się przez małe drzwi. Alicja zaczęła płakać, a jej łzy utworzyły kałużę.

Spotkanie z Białym Królikiem i myszy

Bohaterka usłyszała tupot i ujrzała Białego Królika niosącego spory wachlarz i parę białych rękawiczek. Nagle zdała sobie sprawę, że pływa w jeziorze swoich łez. Pływając, spotkała mysz. Z umiarkowanym entuzjazmem odezwała się do niej, ale niestety uraziła zwierzę wspomnieniem o swoim kocie. Naburmuszone stworzenie i Alicja płynęły dalej, rozmawiając. Gdy dopłynęły do brzegu, spotkały inne zwierzęta. Wszyscy byli przemoczeni i chcieli się wysuszyć. Pierwszym pomysłem było wysłuchanie historii opowiedzianej przez mysz, jednak ten pomysł nie przypadł innym do gustu. Kolejnym pomysłem było urządzenie wyścigu, który zyskał więcej zwolenników. Alicja, niezbyt przekonana do zasad, wzięła udział.

W domu Białego Królika

Następnie przybiegł Biały Królik i uznając Alicję za swoją służącą Marię Annę, zmusił ją do przyniesienia wachlarza i rękawiczek z jego domu. Gdy znalazła się w posiadłości, natknęła się na

Rozdział I: Przez króliczą norę

Pewnego letniego dnia Alicja wraz ze starszą siostrą siedziały na ławce. Siostra dziewczynki czytała książkę, na którą Alicja spoglądała. Zniechęcał ją brak obrazków oraz dialogów. Młodsza z sióstr była znudzona i zaczynała robić się senna. W pewnym momencie Alicja zobaczyła Białego Królika, który przebiegał obok niej. Zwierzę wyciągnęło z kieszeni zegarek i stwierdziło, że jest spóźnione. Królik z pośpiechem wskoczył do nory przypominającej studnię. Zaciekawiona Alicja podążyła za białym zwierzątkiem.

Dziewczynka po wskoczeniu do nory spadała przez długi czas, otoczona przez książki. W jej ręce wpadł pusty słoik po marmoladzie z pomarańczy. Alicja martwiła się, że jej kot, Jacek, będzie za nią tęsknił. Zastanawiała się również, ile mil tak leci. Dziewczynka zasnęła, a po przebudzeniu leżała na stosie zaschniętych liści. Przed Alicją rozciągał się długi korytarz, którym biegł Królik, więc dziewczyna zaczęła go gonić. Jednak nagle Biały Królik zniknął z pola widzenia, a ona trafiła do dziwnego pomieszczenia pełnego rozmaitych lamp i drzwi.

Na środku pokoju znajdował się stolik z kluczykiem. Nie pasował on jednak do żadnych drzwi, ponieważ należał do małego wejścia prowadzącego do pięknego ogrodu. Niestety, dziewczyna nie mieściła się w malutkim przejściu, więc wróciła do stolika. Odnalazła na nim butelkę z napisem „Wypij mnie”. Alicja wypiła napój, po czym zmniejszyła się do ćwierć metra. Niestety, nie mogła dosięgnąć klucza ze stołu. Zauważyła ciastko z napisem „Zjedz mnie”. Zjadła je, mając nadzieję, że urośnie, ale na początku nie widziała różnicy.

Rozdział II: Sadzawka z łez

Po chwili jednak ciastko zaczęło działać. Alicja stała się bardzo wysoka – jej wzrost wynosił trzy metry. Nogi Alicji wydłużyły się, a jej głowa uderzała o sufit. Dziewczyna wróciła do stołu, aby wziąć kluczyk, lecz jej ogromny wzrost uniemożliwił jej dostanie się do ogrodu. Ze strachu i smutku zaczęła płakać, a z jej łez utworzyła się olbrzymia kałuża zajmująca pół pokoju. W pewnym momencie Alicja usłyszała głos Królika. Prosiła go o pomoc, ale Królik uciekł, upuszczając białe skórzane rękawice i wachlarz. Dziewczynka podniosła zgubę Białego Królika.

Alicja zastanawiała się, kim jest zwierzę. Zauważyła, że znowu zmalała i miała tylko pół metra, ale nadal się zmniejszała. Dziewczyna uznała, że maleje przez wachlarz, który przed chwilą podniosła, więc go odrzuciła. Ponownie próbowała dostać się do ogrodu, ale drzwi były nadal zamknięte, a złoty klucz wciąż znajdował się na stoliku. Dziewczynka z rozpaczy przewróciła się, lądując w słonej wodzie. Sądziła, że to morze, ale to była kałuża z jej łez. Stwierdziła, że nie może już tyle płakać, bo utopi się we własnych łzach.

W pewnej chwili zobaczyła mysz i próbowała się z nią porozumieć, mówiąc po angielsku. Jednak zwierzątko nie odpowiadało. Wobec tego zadała pytanie po francusku: „Gdzie jest moja kotka?”. Mała mysz rozzłościła się. Alicja, chcąc załagodzić sytuację, opowiedziała o swoim kocie, Jacku, a później o pewnym piesku. Niestety mysz nienawidziła wspomnianych przez dziewczynę zwierząt i chciała wyjaśnić, dlaczego tak jest. Alicja, mysz oraz inne zwierzęta (kaczka, papużka, gołąb i orzeł), które również utknęły w sadzawce z łez, popłynęły do brzegu.

Rozdział III: Wyścigi ptasie i opowieść Myszy

Gdy wreszcie dotarli na miejsce, wszyscy chcieli się osuszyć. Mysz stwierdziła, że pomoże im w tym „najsuchsza rzecz na świecie”, którą była opowieść o Wilhelmie Zdobywcy. Jednak ta opowieść była tak nudna, że zwierzęta co chwilę ją przerywały. Alicja oznajmiła, że w dalszym ciągu jest mokra. W końcu gołąb zdecydował zorganizować ptasi wyścig, ponieważ ruch pomaga w wyschnięciu. Pomysłowy ptak wszystko zorganizował: wyznaczył tor w kształcie koła i rozmieścił uczestników. Po półgodzinnym bieganiu gołąb stwierdził, że wszyscy wygrali. Alicja w nagrodę rozdawała cukierki, które znalazła w swojej kieszeni. Niestety łakoci nie było wystarczająco dużo, więc dziewczyna została bez nagrody. Na szczęście gołąb dał jej naparstek, który Alicja znalazła we własnej kieszeni.

Alicja poprosiła mysz, żeby opowiedziała swoją historię, ale nie rozumiała kilku słów. Pomyłki Alicji denerwowały mysz, która odeszła, nie kończąc opowieści. Dziewczynka zaczęła opowiadać reszcie zwierzątek o swoim kocie, ale ptaki, nie chcąc słuchać historii, uciekły. Alicja ponownie zaczęła płakać. Wydawało jej się, że ktoś nadchodzi.

Rozdział IV: Wysłannik Białego Królika

Okazało się, że to Biały Królik, który czegoś szukał. Alicja domyśliła się, że Królik próbował znaleźć swoje zgubione rękawice i wachlarz. Chciała mu je oddać, ale nagle znalazła się w innym miejscu, a przedmioty zniknęły. Zwierzę zwróciło się do Alicji, używając imienia Marianna, i kazało jej przynieść wachlarz oraz skórzane rękawiczki z domu. Dziewczyna zastanawiała się, jak by to było, gdyby jej kot rozkazywał jej w taki sposób. W domu Królika, oprócz przedmiotów, które miała zanieść zwierzęciu, znalazła butelkę. Mimo iż nie widniał na niej żaden napis, ciekawska Alicja wypiła zawartość butelki.

Po wypiciu napoju ponownie stała się duża. Alicja żałowała, że pobiegła za Królikiem i wskoczyła za nim do nory. Przypominała sobie chwile spędzone w rodzinnym domu, gdzie życie było o wiele łatwiejsze. Dochodziła jednak do wniosku, że przygody, które teraz przeżywa, przypominają „najdziwniejszą bajkę na świecie” i powinna je spisać, gdy będzie dorosła. Przypomniała sobie jednak, że przecież jest już duża.

W tym momencie do dziewczyny podszedł Biały Królik razem ze swoimi służącymi, Bazylim oraz jaszczurką, która miała na imię Biś. Alicja dowiedziała się od nich, że drzwi do domu można otworzyć jedynie od wewnątrz. Królik chciał wejść oknem, lecz dziewczynka powstrzymała go ogromnymi rękami, które wystawały przez okno. Zwierzę rozkazało więc Bisiowi, aby wszedł przez komin, lecz Alicja wypchnęła jaszczurkę swoimi dużymi nogami. Do Alicji dobiegły głośne okrzyki sprzed domu Królika, który chciał spalić chatkę. Tłum zgromadzony przed domem rzucał w dziewczynę kamieniami, które zamieniały się w magiczne ciastka. Wściekła Alicja groziła, że jeżeli nie przestaną, naśle na nich swojego psa Jacka. Dziewczyna zjadła jedno z ciastek, dzięki któremu znów stała się malutka. Przestraszona wybiegała z chatki i uciekała do lasu.

Nagle dziewczynka zauważyła gigantycznego szczeniaka, który zdawał się być wesoły i przyjacielski. Rzuciła pieskowi patyk, a zaraz po tym schowała się za olbrzymim ostem, aby zwierzak jej nie stratował. Podczas gdy szczeniaczek bawił się patykiem, Alicja niezauważenie oddaliła się. Dziewczyna zastanawiała się nad sposobem powrotu do normalnych rozmiarów. Po drodze natknęła się na grzyb, na którym siedział kurzący fajkę Pan Gąsienica.

Rozdział V: Rada Pana Gąsienicy

Pan Gąsienica po krótkiej chwili milczenia zapytał, kim jest Alicja. Dziewczynka nie potrafiła udzielić odpowiedzi, ponieważ ciągle zmieniała rozmiar. Twierdziła, iż kiedy chce coś powiedzieć, wychodzi to zupełnie odwrotnie. Gąsienica poprosiła dziewczynkę, aby wyrecytowała wierszyk pt. „Pan Wergiliusz”. Uważała, że Alicja zrobiła to okropnie, jednak dziewczynka zaprzeczała. Po chwili milczenia Pan Gąsienica zapytał, jak wysoka chciałaby być. Alicja odpowiedziała, że chce być wyższa niż obecnie, czyli chce mieć więcej niż trzy cale. Gąsienica poczuła się urażona, bo ona właśnie tyle mierzyła, lecz Alicja wyjaśniła, iż nie jest przyzwyczajona do takiego wzrostu. Pan Gąsienica powiedział dziewczynce, że grzyb, na którym siedzi, może jej pomóc, jeżeli zje go od odpowiedniej strony (w zależności od strony, można zmaleć lub urosnąć).

Alicja postanowiła spróbować grzyba z prawej strony, co spowodowało, że stała się jeszcze mniejsza. Gdy zaczęła jeść z przeciwnej strony, urosła tak, że jej głowa sięgała konarów drzewa. Kiedy Alicja próbowała się ruszyć, przyleciała broniąca swoich jaj Gołębica. Ptak uznał, że dziewczynka jest żmiją. Gdy Alicja powiedziała, że jest małą dziewczynką, Gołębica jej nie uwierzyła. Mama piskląt uważała, że jeśli małe dziewczynki jedzą jaja, to także są jednym z rodzajów żmii. Przegoniła Alicję. Dziewczyna uświadomiła sobie, że w jej dłoniach wciąż są dwa różne kawałki grzybów. Postanowiła zjeść je naprzemiennie, czego skutkiem było osiągnięcie normalnego wzrostu. Szukając wejścia do ogrodu, natrafiła na polanę, gdzie dostrzegła malutki domek. By nie wystraszyć mieszkańców chatki, ponownie się zmniejszyła.

Rozdział VI: Prosię i pieprz

Przed małym domkiem dziewczyna zauważyła rybę ubraną w strój lokaja. Inny służący, przypominający żabę, otworzył drzwi. Obaj lokaje mieli na sobie białe peruki. Ryba przekazała koleżance zaproszenie na partyjkę krykieta od Królowej dla Księżnej. Podczas ukłonów lokaje plątali sobie peruki, co bardzo bawiło Alicję. Kiedy posłaniec Królowej odszedł, dziewczynka podeszła do Lokaja-Żaby, który patrzył na niebo. Kiedy Alicja zapukała do drzwi, Żaba twierdziła, iż nikt jej nie otworzy, ponieważ w środku było zbyt głośno, by usłyszeć pukania. Sama będzie czekać tutaj przez kilka dni. Jednak drzwi się otworzyły, a przez nie wyleciał talerz, który prawie uderzył dziewczynę. Alicja weszła do kuchni, całej w dymie, gdzie Księżna usypiała dziecko, Kot Dziwak siedział obok, a Kucharka gotowała zupę. W powietrzu unosił się zapach pieprzu, więc dziewczynka uznała, że w zupie było go zbyt dużo.

Alicja jeszcze nigdy nie widziała uśmiechniętego Kota, więc zapytała o to Księżną. Kobieta wyjaśniła, że to Kot Dziwak z rodu Cheshire, dlatego potrafi się uśmiechać. Nagle Kucharka rzucała w stronę rozmawiających naczynia, a Księżna próbowała uśpić dziecko, podrzucając je i zwracając się do niego „prosię”. Kobieta uważała, że gdyby ludzie nie zajmowali się sprawami innych, Ziemia kręciłaby się szybciej. Alicja zastanawiała się, co byłoby wtedy z porami roku. Księżna zamiast słów „pory roku” usłyszała „topór”, dlatego rozkazała ścięcie głowy Alicji. Kucharka nie wykonała jednak polecenia swojej Pani, więc dziewczynka nie została zabita. Księżna oddała dziecko Alicji, a sama wyszła z domu na partyjkę krykieta do Królowej. Dziewc

Odpoczynek nad rzeką

Alicja i jej starsza siostra siedziały na ławce nad brzegiem rzeki. Był to upalny dzień, a Alicja, znudzona i senna, obserwowała swoją siostrę czytającą książkę bez obrazków.

Pojawienie się Białego Królika

Nagle obok nich przebiegł Biały Królik. Mówił pod nosem, że będzie spóźniony, trzymając w ręku zegarek kieszonkowy. Biegł w kierunku nory, a zaciekawiona Alicja podążyła za nim.

Podążenie za Królikiem

Alicja nie namyślając się długo, wskoczyła do nory, która przypominała dziuplę. Spadała przez długi czas, mijając regały i półki. Wspominała swoją kotkę, Dina, zastanawiając się, jak długo jeszcze będzie spadać.

W pomieszczeniu z zamkniętymi drzwiami

Gdy wylądowała, zobaczyła Królika, który szybko zniknął za rogiem. Alicja weszła do korytarza pełnego zamkniętych drzwi. Na szklanym stoliku leżały klucze, które nie pasowały do żadnych drzwi.

Piękny ogród i zmniejszenie się

Alicja znalazła małe drzwi prowadzące do pięknego ogrodu. Była jednak zbyt duża, by się przez nie przecisnąć. Zauważyła butelkę z napisem: „Wypij mnie”. Wypiła płyn i zmniejszyła się.

Zjedzenie ciasteczka i powiększenie się

Zapomniała jednak zabrać klucz ze stołu, który teraz był bardzo wysoki. Zaczęła płakać, ale pod stołem znalazła ciastko z napisem: „Zjedz mnie”. Zjadła je i zaczęła rosnąć, aż nie mogła zobaczyć własnych stóp.

Rozmyślania i rozpacz

Alicja zaczęła ponownie płakać z bezradności. Nagle dostrzegła Białego Królika, który szybko zniknął, zostawiając wachlarz i rękawiczki. Podniosła wachlarz i zauważyła, że gdy nim machała, jej rozmiary się zmniejszały.

Kałuża łez i rozmowa z myszką

Stała się tak mała, że mogła przejść przez drzwi, ale klucz był teraz w zbiorniku ze słoną wodą, pochodzącą z jej łez. Alicja pływała w kałuży swoich łez i rozmawiała z myszką, próbując się porozumieć.

Ptasie wyścigi i kłótnia z myszą

Po dotarciu do brzegu z grupą zwierząt, wszyscy byli cali mokrzy. Mysz wydawała polecenia, a gołąb zaproponował ptasi wyścig. Po wyścigu Alicja rozdała cukierki, ale wspomnienie o kocie wystraszyło zwierzęta.

Powrót Białego Królika i dom Królika

Alicja została sama, aż usłyszała kroki Białego Królika, który szukał rękawic i wachla

Dwa światy Alicji

„Alicja w Krainie Czarów” to przedziwna książka o dwóch światach, które łączy Królicza Nora. Pierwszy to świat rzeczywisty, w którym główna bohaterka spędza czas z siostrą – to angielska prowincja XIX wieku. Drugi, znacznie ciekawszy, to świat bajkowy, do którego Alicja trafia przez wspomnianą norę.

Magia i niebezpieczeństwo w Krainie Czarów

Drugi świat jest niezwykły, ale też bardzo groźny. Królowa Kier, nerwowa i kłótliwa władczyni Krainy Czarów, decyduje o życiu i śmierci poddanych, skazując ich na ścięcie głowy za najmniejszą winę. Biały Królik, przewodnik Alicji po bajkowym świecie, jest tchórzliwy i często zmienia zdanie. Szarak Bez Piątej Klepki cieszy się z kłopotów Alicji, a Kot Dziwak z Cheshire potrafi przewidzieć przyszłość. Na tle tych nienaturalnych postaci siedmioletnia Alicja wydaje się bardzo mądra, dobra i spokojna. Współczuje słabszym i skrzywdzonym, nie boi się sprzeciwić Królowej Kier i wytknąć jej głupotę jej rządów.

Kontrast między światem dzieci a dorosłych

Gdyby przyjąć, że bajkowa kraina to kopia świata dorosłych, okazałoby się, że świat dzieci jest

Starsza siostra Alicji

Starsza siostra bohaterki otacza troską Alicję, ciesząc się, że dziewczynka jest taka, jaka jest. Wysłuchuje snu bohaterki, wspierając ją w każdej sytuacji.

Biały Królik

Biały Królik to strachliwe i mało pewne siebie zwierzę, dzięki któremu Alicja przenosi się do Krainy Czarów. Bardzo boi się, że zetną mu głowę. Pracuje u Królowej i jest ciągle spóźniony, przez co zawsze się spieszy.

Mysz

Mysz to obrażalskie i naburmuszone stworzenie, które pływa w kałuży łez. Jest dość wrażliwa i łatwo ją urazić.

Jaszczurka Bill

Bill jest służącym Białego Królika. Jest sumienny i służalczy, zawsze starając się spełniać rozkazy swojego pana.

Pan Gąsienica

Pan Gąsienica pali fajkę wodną, jest zarozumiały i udziela Alicji rad. Jego aroganckie podejście kontrastuje z niewinnością dziewczynki.

Gołębica

Gołębica bierze Alicję za węża i jest nadopiekuńcza dla swoich dzieci. Jej przesadna opiekuńczość wynika z obawy o ich bezpieczeństwo.

Księżna

Księżna lubi prawić morały i jest służącą Królowej. Ma dziecko, które zamieniło się w świnię. Jej moralizatorskie podejście często irytuje innych.

Kucharka

Kucharka gotuje zupę z ogromną ilością pieprzu, przez co wszyscy dookoła kichają. Jest sługą Księżnej, a jej nadmiarowy pieprz tworzy chaotyczną atmosferę.

Kot z Cheshire

Kot z Cheshire spotyka Alicję jeszcze w domu Księżnej. Jest miły i tajemniczy, często pojawiając się i znikając w najmniej oczekiwanych momentach.