Drzewo do samego nieba

„Drzewo do samego nieba” Marii Terlikowskiej – Opracowanie

Książka „Drzewo do samego nieba” Marii Terlikowskiej opowiada o przygodach dwóch braci na miejskim podwórku oraz o wspólnocie ludzi mieszkających od lat w jednej kamienicy.

Codzienność w latach 70. XX wieku

Jaka jest codzienność? Wokół nic się nie dzieje. Tylko czasem przemknie samochód do znajdującego się nieopodal garażu. Tak wygląda przejmująca szarzyzna lat 70. XX wieku. Na szczęście jest jeszcze wyobraźnia. Dzięki niej tytułowe drzewo może sięgnąć nieba.

Przygody braci Lichockich

Bracia Lichoccy nie poddają się nudzie. Chodzą już do drugiej klasy szkoły podstawowej, więc muszą sobie radzić. Szkopuł w tym, że jedyną atrakcją w okolicy jest drzewo, które od wielu lat zajmuje centralne miejsce placu między kamienicami. „Tylko drzewo jest nasze. To jest dżungla pełna dzikich zwierząt. To jest Szklana Góra”.

Wyjątkowe miejsce

Dla chłopców, również nieco starszych, bo po jego konarach wspina się również piątoklasista Paweł, to miejsce wyjątkowe. Stąd można na wszystko spojrzeć z góry. Tu można uruchomić wyobraźnię i sprawić, że to co zwyczajne i przyziemne, stanie się czymś niezwykłym. Tu można czuć się bezpiecznie, chociaż dorośli ma

„Drzewo do samego nieba” Marii Terlikowskiej – Opracowanie

Historia Drzewa

Jak sam tytuł książki wskazuje, historia dotyczy drzewa. Drzewo jest stare i duże, i ma swoją historię. Stoi ono pośrodku podwórka, które jest otoczone trzema starymi kamienicami i niskim budynkiem, w którym kiedyś była kuźnia.

Główni Bohaterowie

Głównymi bohaterami tej książki są dwaj bracia, jeden z nich ma na imię Staszek. Bracia spędzają każdą wolną chwilę na tym drzewie. Zaczynają od pierwszego konara, a kończą na szczycie „Szklanej Góry”.

Pierwsze Konary

Na pierwszym konarze widzą kuchnię pani Radlińskiej, bardzo sympatycznej starszej pani. Sąsiadka opatruje im kolana, gdy chłopcy mają skaleczenia. Lubi ich, nie ma swoich dzieci, bo wszyscy jej zmarli. Chłopcy lubią chodzić do pani Radlińskiej, bo ta pani ich rozumie i nie ma nic przeciwko ich zabawom na drzewie.

Wyżej na Drzewie

Chłopcy dalej poznają drzewo i wdrapują się wyżej. Z trzeciego konara widzą mieszkanie swojej koleżanki Doroty. Jeden z nich wyobraża sobie, że Dorota to taka zaklęta księżniczka. Lubią ją, jednak jej mamy nie lubią, bo zawsze na nich krzyczy, że chodzą po drzewie i coś się im stanie.

Poziom Pawła

Na kolejny,

„Drzewo do samego nieba” Marii Terlikowskiej – Streszczenie

Historia Drzewa

Historia drzewa opisana jest z perspektywy małego chłopca. Znajduje się ono w pobliżu kamienicy, jest stare i duże. Z racji swojego wieku ma już swoją historię, jak również bujną koronę i liście, które zasłaniają wszystko, co dzieje się w górze. Drzewo stoi na środku podwórka i jest z niego świetny widok na wszystko.

Podwórko i Kamienice

Podwórko otoczone jest trzema starymi kamienicami. Jest tam również niski budynek, w którym kiedyś była kuźnia, pełniący teraz funkcję garażu dla samochodu.

Główni Bohaterowie

Głównymi bohaterami książki są dwaj bracia. Jeden z nich ma na imię Staszek. Chłopcy spędzają każdą wolną chwilę na tym drzewie, dobrze je poznając. Zaczynają od pierwszego konara, a wierzchołek wspinaczki znajduje się na szczycie „Szklanej Góry”.

Pierwsze Konary

Wspinając się na pierwszy konar drzewa, chłopcy mogą zobaczyć kuchnię pani Radlińskiej. Jest to bardzo sympatyczna starsza osoba, która jest zawsze, gdy jej potrzeba. Często opatruje skaleczenia chłopców, których bardzo lubi, być może ze względu na brak własnych wnuków. Chłopcy bardzo lubią chodzić do pani Radlińskiej, która rozumie ich i zawsze broni. Nie widzi przeszkód, aby dzieci bawiły się na drzewie.

Kolejne Konary

Chłopcy z dnia na dzień poznają coraz dalsze konary drzewa, pokonując codziennie dłuższą drogę. Dochodzą w końcu do trzeciego konara, z którego w

DRZEWO

Na środku naszego podwórka rośnie drzewo. Co to za drzewo konkretnie? Nie wiadomo. Wszyscy mówią po prostu: „drzewo”. Znajduje się ono w centralnym miejscu małego placu otoczonego z trzech stron kamienicą. Drzewo rośnie tu od dawna. Dziadek Frączek twierdzi, że było już w czasach, gdy zamiast garażu stała kuźnia. Dla chłopców mieszkających w kamienicach drzewo to jest jedynym miejscem, gdzie mogą się bawić. Raz w dżunglę, innym razem w Szklaną Górę. Najpierw trzeba się na nie wspiąć. Najłatwiej jest po ławce. A tam zaczyna się przygoda.

PIERWSZY KONAR

Z pierwszego konara widać kuchnię pani Rachlińskiej. To starsza pani, której dzieci zginęły podczas wojny. To ona zawsze wstawiała się za braćmi Lichockimi (jeden z nich jest narratorem, drugi ma na imię Staszek), gdy ci, mimo zakazów, wdrapywali się na drzewo. Tak było i tym razem. Mama Doroty zawołała mamę chłopców, gdy ta akurat wracała z zakupów. Gdy zobaczyła swoich synów na drzewie, była przerażona. Zanim do niego zdążyła podbiec, bracia sprawnie z niego zeszli. Jednak ich kolana były podrapane. To wtedy pierwszy raz byli u pani Rachlińskiej. Sąsiadka zaoferowała, że przemyje chłopcom zadrapania. Stwierdziła, że opieka nad dziećmi, chociaż przez chwilę, sprawia jej radość.

DRUGI KONAR

Chłopcy ponownie chcą wspinać się na drzewo. Tym razem celem jest drugi konar. Ich próbę niweczy mama Doroty, która ponownie wezwała krzykiem panią Lichocką. Nagle na podwórze wjechała z dużą prędkością ciężarówka. Pani Rachlińska stwierdziła, że jednak bezpieczniej będzie, kiedy bohaterowie wejdą na drzewo. Ich mama przyznała sąsiadce rację, a chłopcy niezwłocznie rozpoczęli wspinaczkę. Wieczorem mama rozmawia z tatą braci. Mężczyzna bagatelizuje informację o sposobie spędzania wolnego czasu przez synów. Uważa, że nic im nie będzie. Przyznaje, że sam w dzieciństwie wchodził na wyższe drzewa. Z dialogu dowiadujemy się, że państwo Lichoccy czekają na przydział nowego mieszkania. Przeprowadzka ma nastąpić za rok.

ZAKLĘTA DOROTA

Do chłopców przyjechała babcia z Pruszkowa. Seniorka upiekła bułki z rodzynkami. Część z nich chcą zanieść pani Rachlińskiej. Babcia cieszy się na tę myśl, bo bardzo chce ją poznać. Tymczasem chłopcy wciąż spędzają dużo czasu na dworze. W poniedziałek wspięli się na trzeci konar. Z niego widać pokój Doroty. Na parapecie stoi kilka doniczek z kaktusami. Staszek i jego brat wyobrażają sobie, że Dorota jest uwięzioną w wieży zaklętą księżniczką, a oni sami wspinają się na Szklaną Górę. Będąc naprzeciwko okna, poprosili dziewczynkę, aby je otworzyła. Dorota zgodziła się. Z ich rozmowy wynika, że mama dziewczynki nie pozwala jej wychodzić z domu, bo się o nią boi. Bohaterowie postanowili ją „odkląć”. Ma to nastąpić następnego dnia.

ZEZUŚ

We wtorek rano chłopcy chcieli ponownie wspiąć się na drugi konar, aby zobaczyć się z Dorotą. Nie mogli tego zrobić od razu, gdyż mama dziewczynki akurat przecierała okno. Tymczasem dziadek Frączak wyprowadził na spacer psa Burłaja. Bracia wyobrażali sobie, że czworonóg to lew, a oni sami siedzą na „babołabie”. Ich rozmowie przysłuchuje się piątoklasista Paweł, który siedzi jeszcze wyżej. Nazywa ich mikrusami (są drugoklasistami) i kpi z ich pomyłki. Nagle pies rzucił się w pogoń za bezpańskim kotem. Mały, chudy i brudny zwierzak uciekł na drzewo. Lichoccy wpadli na pomysł, że on w ich zabawie będzie tygrysem. Kotka nazwali Zezusiem, ponieważ miał zeza. Pojawił się problem, co z nim zrobić. Sami mieli kota Maćka i nie znali nikogo, kto mógłby się nim zaopiekować. Wybór ostatecznie padł na Dorotę.

ZDOBYCIE SZKLANEJ GÓRY

Chłopcy umyli kota. Potem zaczęły się komplikacje, gdyż trzeba było z nim wejść na drzewo, a zwierzak się przed tym bronił. Na skutek tego chłopcy mieli podrapane twarze. Ostatecznie znaleźli się vis-a-vis okna Doroty. Dziewczynka nie kryła zdziwienia. Jednak na widok Zezusia wyraźnie się ucieszyła. Dziewczynka pobiegła po szczotkę i koszyk. W ten sposób chłopcy przekazali jej zwierzaka. Na parapecie pokoju Doroty kot zachowywał się spokojnie, a nowa jego właścicielka bardzo się cieszyła. Lichoccy stwierdzili, że misja „odklęcia” zakończyła się sukcesem. O całym zdarzeniu bracia poinformowali niezwykle życzliwą panią Rachlińską. Został tylko jeden problem – co powie mama Doroty. Okazało się, że kobieta wpadła w panikę, bo stwierdziła, że do jej mieszkania może dostać się złodziej. Tak jak kot. Po drzewie. Widocznie taką wersję znalezienia czworonoga przedstawiła jej córka.

NIEPRZYJACIEL POD DRZEWEM

W czwartek na podwórzu zjawiło się dwóch robotników – Zwyczajny i Wspaniały – tak ich nazwali ch

Historia dwóch braci

Historia opisana jest z perspektywy dwóch braci, którzy są najważniejszymi bohaterami książki. Jeden z braci ma na imię Staszek, a imienia drugiego, który jest narratorem, nie poznajemy. W książce figuruje on jako Lichocki. Tytułowe drzewo jest stare, duże i stoi na środku podwórka blisko trzech kamienic oraz niskiego domku, gdzie kiedyś była kuźnia. Drzewo przesłania wszystko, co jest nad nim, z powodu bujnej korony i liści. Gdy wejdzie się na drzewo, bardzo dobrze widać wszystko, co jest poniżej, więc to doskonały punkt obserwacyjny.

Przygody na drzewie

Bohaterowie spędzają każdą wolną chwilę na drzewie, poznając je. Gdy się po nim wspinają, na poziomie pierwszej gałęzi widać kuchnię sympatycznej pani Rachlińskiej, która często opatruje chłopcom zranione kolana. Chłopcy uwielbiają chodzić do pani Rachlińskiej, ponieważ zawsze ich broni i nie widzi przeszkód, by bawili się na drzewie. W kolejne dni nadal poznają gałęzie drzewa i pokonują dłuższą drogę. Z trzeciego konara, na który wspinają się bez trudu, widzą mieszkanie koleżanki Doroty. Bardzo ją lubią, ale nie przepadają za jej mamą, która krzyczy na nich, bo boi się, że coś im się stanie podczas wspinaczki. Jeden z braci wyobraża sobie, że Dorota to zaklęta księżniczka.

Wyższe konary i przyjaciele

Bohaterowie obawiają się piątego ko

Opis drzewa i podwórka

Drzewo, o którym mowa, jest stare i duże, stojące na środku podwórka otoczonego trzema kamienicami i niskim budynkiem, gdzie kiedyś była kuźnia. Drzewo przesłania wszystko nad nim dzięki swojej bujnej koronie i liściom. Jest to doskonały punkt obserwacyjny, z którego dobrze widać wszystko, co się dzieje poniżej.

Rozmowy o drzewie

Drzewo jest centralnym punktem rozmów mieszkańców kamienic. Dla chłopców jest miejscem przygód, gdzie mogą bawić się w różne gry, jak w dżunglę czy Szklaną Górę. Wspinanie się na drzewo zaczyna się od ławki, a potem zaczyna się prawdziwa przygoda.

Zdobycie pierwszego konara

Chłopcy zdobywają pierwszy konar, z którego widać kuchnię pani Rachlińskiej. Jest to starsza pani, której dzieci zginęły podczas wojny. Często opatruje skaleczenia chłopców i zawsze ich broni, gdy ktoś ma zastrzeżenia do ich wspinaczki na drzewo.

Alarm w sprawie chłopaków na drzewie

Mama Doroty podnosi alarm, widząc chłopców na drzewie. Jest przerażona i wzywa ich matkę, która wraca właśnie z zakupów. Gdy matka chłopców widzi ich na drzewie, również jest przerażona, ale chłopcy szybko schodzą z drzewa.

Złość mamy na pomysły chłopców

Mama chłopców jest zła na ich pomysły wspinaczki na drzewo. Obawia się o ich bezpieczeństwo. Pani Rachlińska jednak staje w ich obronie, mówiąc, że opieka nad dziećmi sprawia jej radość.

Zdobycie drugiego konara

Chłopcy zdobywają drugi konar, z którego widać mieszkanie pani krawcowej. Ich wspinaczki są przerywane przez mamę Doroty, która ponownie wzywa ich matkę. Pani Rachlińska stwierdza, że bezpieczniej będzie, jeśli chłopcy wejdą na drzewo, gdy na podwórze wjeżdża ciężarówka.

Rozmow

Rzeczy, do których się przywiązujemy

Rzeczy, do których się przywiązujemy, mogą występować w różnej postaci. Może to być ukochany pies, a może przedmiot, który mamy od dziecka. Wartość tych rzeczy może być wielka, bezcenna, nie mająca wartości pieniężnej, ale dla naszych uczuć zawsze będzie miarą niezmieniającą się, za którą idą mnóstwo pięknych wspomnień.

Drzewo w kamienicy

W utworze Marii Terlikowskiej pewne drzewo w kamienicy ma być ścięte. Nic nadzwyczajnego, to tylko jedna z miliona roślin, prawda? Cóż, bardziej jedna na milion. Mieszkańcy bardzo je lubią, jednak największą radość czerpią z niego dzieci. Każda wolna chwila to zabawa na drzewie, poznawanie innych i ich problemów oraz oczywiście radość.

Wartość drzewa

Drzewo nagle ma być ścięte, z czym dzieci nie mogą się pogodzić. To właśnie to uczucie – miejsce szczęścia, wspomnień i śmiesznych sytuacji nagle musi zniknąć. Wartość rośliny była ogromna, te dni spędzone razem z rówieśnikami wspinając się po gałęziach, czy śmiech dzieci i wspólne harce oraz figle. Po co je więc ścinać?! To nie ma sensu!

„Drzewo do samego nieba” Marii Terlikowskiej

„Drzewo do samego nieba” to książka autorstwa Marii Terlikowskiej, poetki, scenarzystki filmów animowanych oraz autorki książek dla dzieci. W tej książce poznajemy przygody kilku bohaterów, z których najważniejsi to dwaj bracia Lichoccy.

Bohaterowie książki

1. Bracia Lichoccy – chodzą do drugiej klasy szkoły podstawowej. Jeden z braci jest narratorem, natomiast drugi ma na imię Staszek. Mają oni ulubione drzewo, na którym spędzają każdą wolną chwilę. Posiadają także kota o imieniu Maciek.

2. Pani Rachlińska – samotna kobieta, która podczas wojny straciła dzieci. Lubi dzieci i często opatruje im zranione kolana. Mieszka razem ze swoim kotem Salomonem.

3. Paweł – kolega braci Lichockich, uczeń piątej klasy szkoły podstawowej. Wspinał się z nimi na drzewo, dopóki nie potrącił go samochód.

4. Dorotka – dziewczynka, która nie mogła wychodzić z domu i bawić się z innymi dziećmi. Otrzymała od chłopców kota Zezusia.

5. Zezuś – kot Dorotki, podarowany jej przez ch

„Drzewo do samego nieba” Marii Terlikowskiej

Historia Marii Terlikowskiej, zawarta w książce „Drzewo do samego nieba”, daje do myślenia współczesnym dzieciom. W erze telefonów, smartfonów i powszechnego dostępu do internetu może szokować, że miejscem zabaw i główną rozrywką dzieci jest wspinanie się na drzewo.

Czas i miejsce akcji

Akcja utworu prawdopodobnie ma miejsce w latach 70. XX wieku na dziedzińcu jednej z miejskich kamienic. Bracia Lichoccy obserwują z konarów drzewa, które stoi na środku podwórka, życie jej mieszkańców. Nie jest sprecyzowane, w jakim mieście dzieje się akcja.

Elementy świata przedstawionego

Na usytuowanie wydarzeń w czasie wskazują elementy świata przedstawionego – rozwój miast, budowa nowych wieżowców, szare, obdarte kamienice nadające się do rozbiórki oraz nysa, która potrąciła Pawła. Ważne są t

Główni bohaterowie książki „Drzewo do samego nieba”

Bracia Lichoccy to chłopcy, którzy uczęszczają do klasy drugiej. Mieszkają w starej kamienicy. Jeden ma na imię Staszek, imienia drugiego nie podano, ale jest narratorem opowiadania. Są bardzo odważni i żywiołowi, wszędzie ich pełno. Mają kota o imieniu Maciek. Bardzo lubią odwiedzać swoją starszą sąsiadkę, która nie ma wnuków. Troszczą się o nią, zanoszą jej smakołyki, starają się zastąpić wnuki starszej kobiecie. Bardzo lubią wspinać się na drzewo znajdujące się w pobliżu ich kamienicy. Chłopcy są wytrwali w zdobywaniu kolejnych konarów drzewa. Pomagają sobie wzajemnie w pokonywaniu trudności podczas wspinania na drzewo. Pomagają i współczują koleżance Dorocie, którą mama zamyka w domu. Ratują kotka Zezusia, którego przekazują samotnej Dorotce. Bracia są bardzo mili i niekonfliktowi, nie lubią się kłócić. Dzięki swojemu uporowi zdobywają nowe doświadczenia, poznają nowe sytuacje, samotność, zrozumienie oraz odizolowanie. Pozwala im to na łatwiejsze odnajdowanie się w różnych sytuacjach i zrozumienie otaczającego ich świata.

Postacie w książce

Dorota jest dziewczynką, której mama nie pozwala wychodzić z domu i bawić się z innymi dziećmi. Została obdarowana przez chłopców kotkiem Zezusiem.

Paweł to kolega głównych bohaterów. Jest uczniem klasy piątej, na początku nie lubi braci z powodu tego, że byli od niego młodsi. Początkowo wspinał się z chłopcami na drzewo, później

Książka Marii Terlikowskiej „Drzewo do samego nieba”

Książka, którą obecnie opisuję, nosi tytuł „Drzewo do samego nieba” autorstwa Marii Terlikowskiej. Przedstawia ona historię dzieci, których ulubionym i jedynym miejscem zabaw jest drzewo, które wyrosło przypadkowo na środku podwórka między kamienicami. Drzewo to jest uwielbiane i często odwiedzane przez dzieci.

Rodzaj i gatunek literacki

Rodzajem literackim tego utworu jest epika, a gatunkiem opowiadanie. Książka cieszy się dużą popularnością wśród czytelników, ponieważ jest bardzo ciekawa i imponująca. Z tego powodu stała się lekturą obowiązkową dla klas 1-3, co nie martwi dzieci, ponieważ chętnie po nią sięgają.

Czas i miejsce akcji

Czas akcji rozgrywa się w latach siedemdziesiątych XX wiek

Wprowadzenie do „Drzewo do samego nieba” Marii Terlikowskiej

Utwór „Drzewo do samego nieba” Marii Terlikowskiej jest spisem wspomnień głównych bohaterów, jakimi byli dwaj chłopcy – bracia Lichoccy. To dzięki tytułowemu drzewu możemy obserwować zabawy dzieci i ich dorastanie wśród ludzi z kamienicy.

Zabawy na Drzewie

Chłopcy wspinają się na drzewo, odkrywając codziennie nowe jego zakątki. To, co wydawało się niemożliwe do zdobycia, z uporem zdobywają i odkrywają piękno małego, otaczającego ich świata. Drzewo było dla chłopców jak plac zabaw, nie mogli doczekać się, kiedy wejdą na jego wierzchołek i ujrzą czyste niebo. To na tym drzewie kształtowali swoje charaktery, pokonywali trudności, które stawały im na drodze. Wspinając się, rozbudzali swoją wyobraźnię i nawiązywali nowe kontakty społeczne.

Odkrycia na Drzewie