Dziadek i niedźwiadek

Charakterystyka bohaterów książki „Dziadek i niedźwiadek” autorstwa Łukasza Wierzbickiego

Niedźwiadek Wojtek

Głównym bohaterem książki „Dziadek i niedźwiadek” jest niedźwiadek Wojtek. Niedźwiedź został „zakupiony” na zasadzie wymiany w Iranie. Mały irański chłopiec wymienił młodego i osieroconego niedźwiedzia za jabłka, które dostał od polskich żołnierzy. Cała akcja przewija się przez Bliski Wschód, Egipt, Włochy i inne europejskie kraje. Jest to książka oparta na faktach.

Wojtek – Pupil Żołnierzy

Niedźwiedź Wojtek stał się pupilem żołnierzy 2 Korpusu Polskiego. Mimo trwającej wojny, żołnierze przyjęli go i zaczęli się nim opiekować. Miś dostał legowisko w jednym z namiotów i był karmiony przez wojaków. Początkowo próbowali ukryć Wojtka przed dowódcą i resztą oddziału, jednak niedźwiedź był ciekawski i podczas nieobecności opiekunów reszta żołnierzy dowiedziała się o jego istnieniu. Po tym incydencie wszyscy wspólnie opiekowali się Wojtkiem.

Życie Wojtka w Wojsku

Żołnierze tresowali Wojtka, uprawiali z nim sporty, tańczyli i uczyli go zapasów. Miś szybko uczył się nowych umiejętności, takich jak pomaganie wojskowym. Uwielbiał podróżować w szoferce ciężarówki, ale gdy urósł, musiał jeździć na pace. Wojtek był melomanem – tańczył, gdy tylko usłyszał muzykę. Uwielbiał dobrze jeść, co pokazywał, zabierając kury spod kuchni i biegnąc co rano do stołówki. Kucha

„Dziadek i niedźwiadek” Historia prawdziwa. Autor Łukasz Wierzbicki

Wprowadzenie

Niedawno przeczytałam wyjątkowo ciekawą historię, która jak wskazuje tytuł, wydarzyła się naprawdę – mimo że trudno w nią uwierzyć. Do jej przeczytania zachęcił mnie mój tato, który interesuje się historią II wojny światowej.

Opis książki

Autor książki opowiada o wielkiej i niesamowitej przyjaźni niedźwiedzia brunatnego o imieniu Wojtek z polskimi żołnierzami walczącymi podczas II wojny światowej. Jest to historia niedźwiedzia, który został prawdziwym żołnierzem. Z książki dowiemy się o wspólnej wędrówce żołnierzy i niedźwiadka z Azji przez Afrykę do Europy, poznamy jego ulubione zabawy i zajęcia.

Niedźwiedź Wojtek w wojsku

Książka opisuje, w jaki sposób niedźwiadek trafił do wojska polskiego oraz jak żołnierze nim się opiekowali. Z kolejnych rozdziałów dowiemy się, jak Wojtek pomagał żołnierzom w codziennych pracach oraz działaniach wojennych, np. jak nosił skrzynki z amunicją. Przede wszystkim dowiemy się, w jaki sposób niedźwiadek dostarczał żołnierzom wiele radości w trudnych chwilach. Razem z Wojtkiem

Dziadek i niedźwiadek – Łukasz Wierzbicki

Polska Armia Andersa podróżowała do Palestyny. Po drodze zatrzymali się, żeby uzupełnić zapasy jedzenia oraz wody. Zobaczyli chłopca, który trzymał worek, i zastanawiali się, co w nim jest. Okazało się, że w worku znajduje się mały niedźwiedź. Żołnierze postanowili go kupić.

Długa jazda przez góry i pustynię zmęczyła polskich żołnierzy, więc położyli się spać. Zrobili nawet legowisko dla niedźwiedzia, ale on ciągle przychodził do dziadka i go budził. W końcu zamienili się miejscami i wreszcie obaj zasnęli. Gdy się obudzili, byli już w obozie Gedera, w Tel Awiwie.

Po dotarciu do obozu Gedera, żołnierze spotkali majora Chełkowskiego, aby odebrać mundury dla swoich oddziałów. W trakcie pobytu w obozie, Wojtek uciekł, ale został szybko odnaleziony. Usłyszeli słowa piosenki 'Stary niedźwiedź mocno śpi…' i ujrzeli niedźwiadka, który walczył na stole z majorem. Major Chełkowski postanowił nadać niedźwiedziowi imię Wojciech.

Kolejnego poranka praczka Zosia i kucharz Józef kłócili się, co Wojtek lubi bardziej. Na jednym końcu obozu postawili owoce, a na drugim wannę. Wojtek obudził się, poszedł po owoce, a następnie do wanny, co pokazało, że lubi obie rzeczy równie mocno. Niedźwiadek Wojciech szybko zaprzyjaźnił się z dalmatyńczykiem o imieniu Chips. Potem pojechał ze Staszkiem i dziadkiem do szpitala dziecięcego, gdz

Dziadek i niedźwiadek – Łukasz Wierzbicki

Pewnego dnia dziadek zabrał Natalkę, swoją wnuczkę, do ogrodu zoologicznego. Dziewczynka była z tego powodu bardzo zadowolona. Uwielbiała małpy, uważała je za zabawne i chciała dłużej im się przyglądać. Dziadek miał jednak inne plany. Powiedział Natalce, że chce jej kogoś przedstawić. Zaprowadził ją przed rozległy, zadrzewiony wybieg, na którym odpoczywał syberyjski niedźwiedź brunatny. Dziewczynka stwierdziła, że jest on bardzo podobny do maskotki, którą ma w domu, ale dodała, że jest chyba ze sto razy większy.

Kiedy niedźwiedź podszedł do ogrodzenia i przyjaźnie zamruczał, dziadek wyjaśnił dziecku, że to właśnie jest jego przyjaciel z czasów wojny. Dziewczynka nie wiedziała, że jej dziadek był żołnierzem i walczył na wojnie, bo nigdy jej o tym nie opowiadał. Przypomniała sobie, że kiedy ktoś mówił w radiu o wojnie, twarz dziadka zawsze pochmurniała. Dziadek zaproponował wnuczce, by usiedli na ławce i zaczął opowiadać historię, która zaczęła się we wrześniu 1939 roku, kiedy to rozpoczęła się II wojna światowa.

Dziadek opowiedział, jak został jeńcem wojennym i wywieziony do Związku Radzieckiego, gdzie musiał ciężko pracować. Warunki życia były bardzo trudne, jeńcy często marzli i głodowali. Po dwóch latach, gdy Niemcy napadli na Związek Radziecki, jeńcy zostali wypuszczeni z obozów. Część z nich trafiła do armii tworzonej przez generała Andersa. Natalka słuchała opowieści z zaciekawieniem, dopytywała się o szczegóły historii. Dziadek opowiedział, że żołnierze w armii Andersa byli zabiedzeni, wychudzeni i często nie mieli butów. Dopiero w Persji otrzymali broń, mundury i inne potrzebne rzeczy od Anglików.

Dziadek wymieniał kraje, przez które maszerowała armia Andersa, i wyrysował na piasku trasę, aby Natalka mogła wszystko lepiej zrozumieć. Opowieści przysłuchiwał się siedzący na wybiegu niedźwiedź, który sprawiał wrażenie, jakby rozumiał każde słowo dziadka. Okazało się, że na terenach Persji w 1942 roku dziadek spotkał to niezwykłe zwierzę. Podczas postoju jeden z żołnierzy, Staszek, odkupił go od irańskiego chłopca za paczkę sucharów i scyzoryk. Żołnierze wspólnie zaopiekowali się malutkim, wygłodniałym misiem, co niosło ze sobą sporo kłopotów. Już pierwszej nocy, niedźwiadek wgramolił się na posłanie dziadka i tak się rozpychał, że dziadek musiał przenieść się do legowiska misia.

Rano wyruszyli do Tel Awiwu, a misia zostawili w namiocie, nakazując mu, by nie wychodził. Bali się surowego majora Chodakowskiego, który dbał o porządek w wojsku i na pewno nie pochwalałby posiadania przez żołnierzy niedźwiedzia. Po drodze szukali w mijanych wioskach opiekuna dla sympatycznego kudłacza, ale nikt nie chciał wziąć go pod swój dach. Kiedy wrócili, zobaczyli, że niedźwiedź uciekł. Usłyszeli hałasy i śmiechy dochodzące z kantyny, gdzie zobaczyli tańczących żołnierzy i majora boksującego się z niedźwiedziem. Major zaproponował nazwać misia Wojciech, bo to staropolskie imię oznacza osobę, która potrafi się cieszyć w czasie wojny.

Wojtek każdego ranka robił obchód obozu i jako pierwszy meldował się w stołówce na śniadanie. Później udawał się do pralni, gdzie spędzał sporo czasu, zażywając kąpieli. Był ulubieńcem wszystkich, nigdy nie przepuszczał okazji, by coś zjeść i pobawić się z żołnierzami. Pewnego dnia do obozu przybyli angielscy oficerowie z dalmatyńczykiem o imieniu Chips, który stał się towarzyszem zabaw Wojtka. Chips pewnego dnia ocalił misia, alarmując Staszka i dziadka Natalki, że miś opuścił obóz i wyruszył na pustynię. Dzięki pomocy psa, odnaleziono niedźwiadka.

Wojtek

Polska Armia Andersa podróżuje do Palestyny

Polska Armia Andersa podróżuje do Palestyny. Po drodze uzupełniają zapasy wody i jedzenia. Armia zauważa chłopca trzymającego worek. Zastanawiają się, co jest w worku. Zobaczyli niedźwiedzia i kupili go. Długa podróż przez pustynię oraz góry zmęczyła polskich żołnierzy. Położyli się spać w obozie Gedera i zrobili legowisko niedźwiadkowi. Niedźwiedź cały czas chodził do dziadka i budził go. Dziadek zmienił się miejscami i zasnęli.

Odbiór mundurów dla armii

By odebrać mundury dla armii, udali się do majora Chełkowskiego. Wyruszyli i kiedy byli już w wiosce, to przy każdej chacie była zagroda z owcami oraz kozami. Spotkali pasterza, który był ze stadem owiec. Zapytali pasterza, czy nie chciałby przygarnąć niedźwiadka. Pasterz nie zrozumiał. Staś narysował na piasku niedźwiedzia. Pasterz od razu zrozumiał i pozaganiał owce do zagrody. Po tym zabarykadował drzwi do chaty i wziął niedźwiedzia. Armia ruszyła w dalszą podróż.

W obozie Gedera

Po powrocie do obozu nie zobaczyli niedźwiadka. Jednak usłyszeli słowa piosenki 'Stary niedźwiedź mocno śpi…' i pobiegli za nią. Zobaczyli niedźwiedzia. Walczył on na stole z Chełkowskim. Major nadał niedźwiadkowi imię Wojciech. Kolejnego ranka praczka oraz kucharz pokłócili się, co Wojtek uwielbia bardziej. Postawili owoce na jednym brzegu obozu, a wannę na drugim. Wojtek si�

Wizyta w zoo

Pewnego dnia dziadek zabrał Natalkę, swoją wnuczkę, do ogrodu zoologicznego. Dziewczynka była bardzo zadowolona, szczególnie uwielbiała małpy, które uważała za zabawne. Jednak dziadek miał inne plany i chciał jej przedstawić wyjątkowe zwierzę.

Spotkanie z niedźwiedziem syberyjskim

Zaprowadził ją przed wybieg, na którym odpoczywał syberyjski niedźwiedź brunatny. Dziewczynka stwierdziła, że jest on bardzo podobny do maskotki, którą ma w domu, ale o wiele większy. Gdy niedźwiedź podszedł do ogrodzenia i przyjaźnie zamruczał, dziadek wyjaśnił Natalce, że to jego przyjaciel z czasów wojny.

Opowieść dziadka

Dziewczynka nie wiedziała, że jej dziadek był żołnierzem i walczył na wojnie, bo nigdy jej o tym nie opowiadał. Dziadek zaproponował, by usiedli na ławce, i zaczął opowiadać historię, która zaczęła się we wrześniu 1939 roku, kiedy to rozpoczęła się II wojna światowa.

Pobyt w obozie jenieckim

Dziadek opowiedział, jak został jeńcem wojennym i wywieziony do Związku Radzieckiego, gdzie musiał ciężko pracować. Warunki życia były bardzo trudne – często marzł i głodował. Po dwóch latach, gdy Niemcy napadli na Związek Radziecki, jeńcy zostali wypuszczeni z obozów. Część z nich trafiła do armii tworzonej przez generała Andersa.

Wędrówka z Armią Andersa

Natalka słuchała opowieści z zaciekawieniem i dopytywała się o szczegóły historii. Dziadek wyjaśniał, że armia Andersa składała się z zabiedzonych i wychudzonych żołnierzy, którzy często nie mieli nawet butów. Dopiero po wyjściu ze Związku Radzieckiego, gdy dotarli do Persji, dostali broń, mundury i inne potrzebne rzeczy od Anglików.

Spotkanie z niedźwiadkiem

Dziadek opowiedział, jak w Persji spotkał niezwykłe zwierzę. Jeden z żołnierzy, Staszek, odkupił od irańskiego chłopca małego misia za paczkę sucharów i scyzoryk. Ukrywali niedźwiadka przed groźnym majorem Chodakowskim i szukali dla niego domu. Pewnego dnia, kiedy wrócili do obozu, usłyszeli hałasy z kantyny. Zobaczyli niedźwiedzia walczącego na stole z majorem. Major nadał misiowi imię Wojciech i pozwolił mu zostać w obozie.

Obozowa codzienność

Wojtek stał się ulubieńcem wszystkich. Każdego ranka robił obchó

Główny bohater: Niedźwiedź Wojtek

Niedźwiedź Wojtek, główny bohater książki, to zwierzę odkupione od małego chłopca w Iranie. Mały, osierocony i wychudzony niedźwiadek trafił do Armii Władysława Andersa, przynosząc żołnierzom wiele radości. Choć początkowo żołnierze mieli wątpliwości, czy to dobry pomysł, aby go przygarnąć, szybko stwierdzili, że była to najlepsza decyzja. Niedźwiadek rósł pod opieką całego obozu, a wszyscy go kochali i obserwowali jego zachowanie oraz wybryki. Żołnierze przygotowali mu posłanie w swoim namiocie, a każdy przynosił mu smakołyki. Szczególną opiekę sprawowali nad nim dziadek oraz Staszek, którzy tresowali go, dbali o jego kondycję oraz uczestniczyli w zapasach ze swoim przyjacielem.

Ulubione smakołyki Wojtka

Wojtek uwielbiał smakołyki takie jak marmolada, figi, daktyle, miód, ananasy, pomarańcze, banany, herbatniki i sok malinowy. Często przebywał w kuchni u kucharza Józefa i jako pierwszy zjawiał się w stołówce. Drugą rzeczą, która sprawiała mu wielką przyjemność, były kąpiele, których zażywał w pralni u pani Zosi.

Codzienne życie w obozie

Niedźwiadek towarzyszył żołnierzom w ich codziennych wyjazdach. Początkowo jeździł w szoferce, ale gdy podrósł, przeniósł się na pakę ciężarówki. Pomagał przenosić ciężkie skrzynie z amuni

„Dziadek i niedźwiadek” – Historia Wojtka

Książka pod tytułem „Dziadek i niedźwiadek”, której autorem jest Łukasz Wierzbicki, opowiada prawdziwą historię o niedźwiadku odkupionym od perskiego chłopca przez polskich żołnierzy. Niedźwiadek, którego nazwano Wojtkiem, był członkiem Drugiego Korpusu Polskiego podczas drugiej wojny światowej.

Początki Historii Wojtka

Historia rozpoczyna się w Persji, w roku 1942, kiedy to niedźwiadek został odkupiony od wspomnianego już perskiego chłopca. Polscy żołnierze zaopiekowali się młodym niedźwiadkiem, między innymi karmiąc go specjalnie dla niego kondensowanym mlekiem. Pomimo wielu kłopotów związanych z opieką nad jakby nie patrzeć dzikim zwierzęciem, niedźwiadek dawał przede wszystkim dużo radości.

Życie Wojtka w Batalionie

Wojtek bardzo lubił brać udział w życiu batalionu, a kiedy był już starszy, jeździł nawet wojskową ciężarówką. W 1943 roku Wojtek z Egiptu przepłynął do Europy na statku MS 

Łukasz Wierzbicki „Dziadek i niedźwiadek” – Charakterystyka bohaterów

Niedźwiedź Wojtek

Głównym, tytułowym bohaterem książki jest niedźwiedź Wojtek. Zwierzę zostało wykupione przez polskich żołnierzy od biednego chłopca z Iranu. Wojtek był jeszcze małym niedźwiedziem, gdy trafił do Armii generała Władysława Andersa. Na początku ukrywany, podczas nieobecności opiekunów odkryty przez resztę żołnierzy, stał się maskotką 1 Korpusu Polskiego, z którym przeszedł szlak bojowy od Iranu do Szkocji.

Życie w Armii

Przez cały szlak żołnierze dbali o niedźwiadka, karmili go delicjami oraz urządzili mu legowisko w jednym z namiotów. Opiekunowie dbali także o jego kondycję i tresurę, wspólnie urządzali zapasy i korzystali z różnych rozrywek, na przykład tańczyli. Gdy miś był mały, uwielbiał podczas przejazdów siedzieć w szoferce, jednak gdy urósł, musiał jeździć na pace. Po przeprawie z Egiptu do ogarniętych wojną Włoch, Wojtek aktywnie pomagał w 22 Kompanii Transportowej. Niedźwiedź pomagał w rozładunku broni oraz nosił amunicję, pomagając między innymi w bitwie pod Monte Cassino.

Po Zakończeniu Wojny

Po zakończeniu wojny kompania udała się do Szkocji. Żołnierze rozjech

Lektura 'Dziadek i niedźwiadek' została stworzona z okazji 70. rocznicy II wojny światowej.

Nad odpowiednią publikacją książki dbała Irena Anders, wdowa po generale Władysławie Andersie, który był dowódcą 2. Korpusu Polskiego, do którego przydzielony był niedźwiedź o imieniu Wojtek. Lekturę oficjalnie przypisano do narodowych działań upamiętniających to ważne wydarzenie dla Polski. Zawiera ona wstęp autorstwa Wojciecha Narębskiego, ostatniego żołnierza 22. Kompanii Transportowej żyjącego w Polsce, który zajmował się niedźwiedziem Wojtkiem, co nadaje książce szczególnego znaczenia.

Fabuła

Fabuła książki 'Dziadek i niedźwiadek' opowiada o prawdziwych wydarzeniach z okresu wojny, przedstawionych w formie opowieści dziadka dla wnuczki. Historia skupia się na losach niedźwiedzia Wojtka, który został wykupiony przez polskich żołnierzy od perskiego chłopca i stał się członkiem Drugiego Korpusu Polskiego. Wojtek wniósł do życia żołnierzy wiele radośc

„Dziadek i niedźwiadek” Łukasza Wierzbickiego – opracowanie

Książka nosząca tytuł „Dziadek i niedźwiadek”, której autorem jest Łukasz Wierzbicki, opowiada o losach niedźwiadka. Główny bohater ma na imię Wojtek. Jest on prawdziwym niedźwiedziem, a zarazem żołnierzem. Małego niedźwiadka wykupili polscy żołnierze z armii generała Andersa. Zwierzak z każdym dniem rósł, dojrzewał, poznawał świat ludzi, przemierzał z nimi kilometry, uczył się służby wojskowej, a w końcu stanął na polu walki jak prawdziwy żołnierz. Miał przydzielony mundur i numer wojskowy – inaczej nie mógłby wejść na pokład statku. Razem z żołnierzami przypłynął do Włoch, gdzie spotkać go było można noszącego amunicję pod Monte Cassino. Po wojnie zamieszkał w Szkocji – najpierw na farmie, a potem w zoo.

Przyjaźń z Żołnierzami

Niedźwiadka Wojtka kochali wszyscy żołnierze – i ci „zwykli”, i dowódcy. Nawet jeśli komuś na początku się wydawało, że wojsko nie jest odpowiednim miejscem dla zwierzaka, to potem zmieniał zdanie. Pięknie napisał o tej niezwykłej przyjaźni autor książki: „Czasem zdarza się, że to człowiek staje się najlepszym przyjacielem niedźwiedzia, a niedźwiedź najlepszym przyjacielem człowieka”.

Dlaczego Żołnierze Pokochali Wojtka

Żołnierze pokochali Wojtka, ponieważ:
– był prawdziwym przyjacielem

Najważniejsze informacje o utworze „Dziadek i Niedźwiadek” Łukasza Wierzbickiego

Tytuł: Dziadek i Niedźwiadek

Tytuł oryginału: Dziadek i Niedźwiadek

Język oryginału: Polski

Autor: Łukasz Wierzbicki

Rok opublikowania: 2009

Rodzaj literacki: epika

Gatunek literacki: opowiadanie historyczne

Czas akcji: II wojna światowa, lata 1942-1963

Miejsce akcji: Persja, pustynia, Europa, Edynburg w Szwecji

Najważniejsi bohaterowie

– Niedźwiedź Wojtek

– Polscy żołnierze z Armii Andersa, w tym żołnierze Drugiego Korpusu Polskiego

Streszczenie

Książka opowiada historię małego niedźwiadka, który został odkupiony przez polskich żołn