Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Plan wydarzeń
„Dzieje Tristana i Izoldy”- plan wydarzeń
1) W wyniku wojny umiera król Lonii i ojciec głównego bohatera- Riwalen
2) Żona Riwalena nadaje synowi imię Tristan (łac.tristis-smutek)
3) Matka Tristana ginie z powodu rozpaczy nad stratą ukochanego męża
4) Młodzieniec zostaje prawą ręką swego wuja, króla Kornwalii- Marka
5) Tristan dowiaduje się o odbieraniu 300 młodych chłopców i dziewcząt przez Morhołta- wysłańca Króla Irlandii
6) Główny bohater postanawia stanąć w pojedynku z Morhołtem
7) Tytułowa postać zabija Morhołta lecz sama zostaje ranny zatrutą bronią i zapada na ciężką chorobę
8) Tristan sądzą, że umiera prosi o ostatni, samotny rejs barką, bez wioseł i żagli
9) Tristan po siedmiu dniach i siedmiu nocach trafia Weisefort- miasteczka bliskiemu sercu Morhołta
10) Młodzieńca przed śmiercią ratuje Izolda Złotowłosa, krewna Morhołta, która wyleczyła głównego bohatera, ponieważ w wyniku jego choroby go nie poznała
11) Tristan ucieka i wraca do króla
12) Król Marek musi ogłosić swoją decyzję w sprawie zaślubin ma na to 40 dni
13) W dniu podjęcia decyzji przez króla Kornwalii przez okno wlatują mu dwie jaskółki zostawiając po sobie złoty
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
, kobiecy, cienki włos
14) Król Marek postanawia ożenić się z właścicielką ów włosa
15) Siostrzeniec (Tristan) króla postanawia wyprawić się w poszukiwaniu Izoldy
16) Młodzieniec odnajduje wybrankę króla i przekonuje ją do zaślubin z jego wujem
17) Tristan płynąc z Izoldą Złotowłosą do władcy Kornwalii wypija wraz z nią napój miłosny
18) Główni bohaterowie zakochują się w sobie
19) Izolda Złotowłosa wychodzi za króla Marka
20) W noc poślubną Izolda zamienia się z poddaną (nie oddaje się królowi Markowi)
21) Tristan i jego ukochana spotykają się w tajemnicy
22) Młodzieniec w wyniku wygnania trafia do Bretanii, gdzie poznaje Izoldę o Białych Dłoniach
23) Tristan żeni się z Izoldą o Białych Dłoniach
24) Po długich staraniach do Tristana ma przypłynąć Izolda Złotowłosa
25) Żona syna Riwalena w wyniku zazdrości okłamuje go, tak by myślał, że nie spotka się on już z Izoldą Złotowłosą
26) Tristan umiera
27) Gdy Izolda Złotowłosa widzi ciało ukochanego również ponosi śmierć
28) Bohaterowie powieści zostają pochowani, a na znak ich miłości z jednego z nagrobków wyrasta krzew głogu, który łączy nagrobki Tristana i Izoldy
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Streszczenie szczegółowe
„Dzieje Tristana i Izoldy” to powieść nieznanego autora, zapisana oficjalnie przez Josepha Bediera w 1900 roku. Napisana została na podstawie celtyckiej legendy, dzieło jest jednym z najpopularniejszych utworów o tematyce miłosnej, inspirowane nim są liczne teksty kultury (utwory literackie, a także muzyczne, czy teatralne). Nie jest to jednak typowy utwór o tematyce miłosnej, jak np. „Romeo i Julia” Williama Szekspira, ponieważ tutaj uczucie powstaje w wyniku wypiciu napoju miłosnego, a nie czystego, niczym nie wymuszonego zakochania.
Utwór zaczyna się od przedstawienia głównego bohatera, jest to młodzieniec noszący imię Tristan, jego ojciec, król Lonii umiera w walce, a wkrótce potem umiera z rozpaczy po mężu również jego matka, nadając mu wcześniej imię Tristan (od łacińskiego słowa „tristis” oznaczającego smutek). Po śmierci rodziców głównego bohater trafia pod opiekę Rohałta, a następnie do nauczyciela imieniem Gorwenal, ten nauczył młodzieńca władać bronią oraz zachowywać się jak przystało na rycerza. Wkrótce później tytułowy bohater został porwany przez norweskich kupców. Jednak gdy Norwedzy płynęli z chłopakiem łodzią zerwał się okropny sztorm, Ci uznali, że to przez porwanie i wypuścili Tristana, który wielkim wysiłkiem dopłynął do brzegu. Główny bohater po dotarciu do brzegu przez pewien czas rozpaczał z powodu tęsknoty za swym krajem i ludźmi, których pokochał, lecz wkrótce dojrzał polujących oprawiających zwierzynę. Młodzieniec zbliżył się do myśliwych i niezwykle im zaimponował, ponieważ umiał oprawiać zwierzynę zdecydowanie lepiej i sprawniej niż oni. Dzięki łowczym Tristan trafia na zamek do króla Marka, który okazuje się jego wujkiem. Młodzieniec zaprzyjaźnia się z królem Kornwalii, służy u niego i po pewnym czasie staje się jego „prawą ręką”.
W kolejnym etapie utworu pojawia się postać Morhołta, który jest najwytrwalszym i najwaleczniejszym wojownikiem z Irlandii, który przybywa do Kornwalii, by odebrać zgodnie z nakazem swojego król 300 dziewcząt i 300 chłopców wieku lat 15. Tristan jako najodważniejszy poddany króla Marka postanawia zmierzyć się w pojedynku z Morhołtem. W wyniku tej walki Morhołt umiera, a Tristan zostaje niemal śmiertelnie ranny zatrutym mieczem. Młodzieniec żegnając się z życiem postanawia wyruszyć w samotny rejs barką, bez żagli i wioseł, król Marek ze smutkiem akceptuje podjętą przez siostrzeńca decyzję. Tristan przez siedem dni i siedem nocy dryfuje po wodzie, a następie trafia do portu w Weisefort, gdzie przed śmiercią ratuje go Złotowłosa Izolda, która jest bliską Morhołta, lecz w wyniku rozległych ran nie poznaje ona Tristana i leczy go. Ten, zanim Izolda mogłaby zorientować się jaka jest jego tożsamość ucieka i wraca do Króla Marka. Poprzez postanowienie złożone baronom król Marek musi się ożenić, jednak nie ma on swej wybranki, w dniu, w którym ma poinformować o swojej decyzji dotyczącej ożenku wlatują do niego przez okno jaskółki, którym wylatuje złoty, kobiecy włos, król Marek postanawia ożenić się z właścicielką owego włosa. Tristan, jako najwierniejszy poddany króla Kornwalii wyrusza na poszukiwania jego ukochanej. Gdy siostrzeniec króla Kornwalii przybywa do Weisefortu dowiaduje się o przebywającej tam straszliwej bestii. Tristan pokonał smoka, a język jego zachował jako dowód zwycięstwa nad nim. Mężczyzna przybywa do Izoldy Złotowłosej, ta tym razem go poznaje i jest rozwścieczona, że ten zabił jej wuja- Morhołta. Tristan przekonuje jednak Izoldę do dobroci swego serca, podając za argument pokonanie straszliwego smoka, by ocalić jej życie. Tytułowi bohaterowie
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
godzą się, a Izolda, dowiedziawszy się o zamiarach króla Marka jakie ma wobec niej od razu się zgadza i cieszy się z możliwości wyjścia za tak zacnego człowieka. Król Irlandii również zgadza się na podróż Izoldy wraz z młodzieńcem do króla, ponieważ docenia bohaterskie pokonanie smoka. Matka Izoldy przygotowała z ziół napój miłosny, który wypić mieli Izolda i król Kornwalii, przekazała buteleczkę Brangien. Podczas rejsu Izoldzie i Tristanowi zrobiło się gorąco z powodu upału i postanowili oni znaleźć coś do picia, gdy znaleźli buteleczkę z napojem miłosnym uznali, że to wino, wypili więc zawartość butelki i zakochali się w sobie bez pamięci. Izolda chciała nienawidzić Tristana, ponieważ ten zabił Morhołta, ale przez ogromną moc napoju kochała go. Wkrótce tytułowi bohaterowie dotarli do zamku, gdzie niedługo później Izolda wzięła ślub z królem Markiem. W noc poślubną króla i Izoldy dochodzi do podstępu, aby Izolda nie została okryta hańbą i nie była skazana na śmierć w łóżku zastępuje ją Brangien- jej służąca. Wkrótce po tym wydarzeniu Izolda podejrzewa, że ktoś dowiedział się o jej romansie z młodzieńcem i uważa, że to Brangien ich wydała, nakazuje więc niewolnikom, by Ci zabrali służkę do lasu, gdzie mają ją zabić, litują się jednak nad nią. Przywiązują kobietę do drzewa, a zabijają młodego psa, którego język zanoszą Izoldzie jako znak zabicia Brangien, królowa zaczęła żałować swojego czynu, niewolnicy więc zdradzili jej, że nie zabili służki. Obie kobiety przeprosiły siebie nawzajem i pogodziły się. Ponieważ Tristan był bliskim poddanym króla mogli się widywać bardzo często, gdyż młodzieniec spał w komnacie króla. Baronowie, którzy nienawidzili Tristana powiedzieli królowi o romansie mężczyzny z Izoldą, ten nie uwierzył im jednak zaniepokoiło go to, więc wysłał mężczyznę do miejsca oddalonego od Tyntagielu, w którym mieścił się zamek. Ponieważ para bardzo za sobą tęskniła służąca wymyśliła sposób na to, by mogli się oni spotykać. Tristan strugał łódeczki z drewna i puszczał je strumykiem, na końcu strumyka Izolda odbierała łódeczkę i spotykała się wtedy z ukochanym, w nocy, pod sosną, by nikt ich nie zauważył. Po pewnym czasie król dowiedział się o romansie żony z tytułowym bohaterem, chciał jednak się upewnić, więc schował się w krzakach w miejscu ich spotkania, by usłyszeć ich rozmowę, zakochani zorientowali się jednak, że są podsłuchiwani. W następnej części utworu Król Marek dowiaduje się jednak o zdradzie, której dopuścili się jego żona i Tristan, Izolda zostaje więc w zamku, a Tristan zostaje wygnany i trafia do Bretanii, gdzie żeni się z inną Izoldą- o białych dłoniach. Po pewnym czasie do młodzieńca ma wreszcie przypłynąć Izolda Złotowłosa, jednak zazdrosna żona okłamuje Tristana, który w wyniku kłamstwa sądzi, że jego ukochanej nie ma na statku, mężczyzna umiera z rozpaczy, a wkrótce widząc ciało ukochanego umiera również Izolda Złotowłosa. Jako symbol łączącego ich silnego i nigdy niespełnionego uczucia (niezakończonego ślubem) pośmiertnie z grobu kochanka wyrasta krzak głogu, który łączy jego nagrobek, z miejscem pochówku jego ukochanej.Streszczeniem całego utworu właściwie można by nazwać już samo jego rozpoczęcie, ponieważ początek dzieła spisanego przez Bediera brzmi:
„Panowie miłościwi, czy wola wasza usłyszeć piękną opowieść o miłości i śmierci? To rzecz o Tristanie i Izoldzie królowej. Słuchajcie, w jaki sposób w wielkiej radości, w wielkiej żałobie miłowali się, później zasię pomarli w tym samym dniu, on przez nią, ona przez niego.”
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Bohaterowie
Głównymi bohaterami utworu są oczywiście tytułowe postaci. Tristan to młodzieniec, syn króla Lonii, który umiera w walce, a wkrótce później umiera również matka chłopaka nadając mu wcześniej imię Tristan (od łacińskiego „tristis” oznaczającego smutek). Chłopiec po śmierci rodziców trafia pod opiekę do nauczyciela o imieniu Gorwenal, ten uczy go jak władać bronią, dobrze oprawiać zwierzynę i postępować po rycersku. Wkrótce Tristan zostaje porwany przez norwegów, lecz trafia na zamek króla Kornwalii- Marka. Okazuje się, że młodzieniec jest siostrzeńcem króla, zostaje on jego podwładnym, a po niedługim czasie, również prawą ręką. Ważną postacią dla całości utworu jest również osoba, jaką jest Morhołt, jest to najwaleczniejszy i najpotężniejszy wojownik z Irlandii, wuj Izoldy, który przybywa do Kornwalii, by odebrać zgodnie z nakazem swojego król 300 dziewcząt i 300 chłopców wieku lat 15-stu. Tristan jako najodważniejszy poddany króla Marka postanawia zmierzyć się w pojedynku z Morhołtem. W wyniku tej walki Morhołt umiera, a Tristan zostaje niemal śmiertelnie ranny zatrutym mieczem, przed śmiercią ratuje go jednak Izolda Złotowłosa, która nie jest świadoma, że ratuje zabójcę swego wuja. Kolejną postacią w utworze jest Brangien, służąca Izoldy, której matka Izoldy po
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
owierza napój miłosny, który wypić mają Izolda i król Marek. W wyniku pomyłki Tristan wypija napój miłosny wraz z wybranką króla Marka- Izoldą Złotowłosą, przez co oboje się w sobie zakochują, warto dodać, że młodzieniec przed zakochaniem się w Izoldzie posiadał właściwie wszystkie cechy rycerza. Izolda to piękna kobieta, córka króla Irlandii, wychodzi ona za mąż za króla Marka, lecz nie jest w stanie zatrzymać romansu z Tristanem. Król Marek dowiaduje się po pewnym czasie o romansie siostrzeńca z jego żoną, Izolda zostaje więc w zamku, a Tristan zostaje wygnany i trafia do Bretanii, gdzie żeni się z inną Izoldą- o białych dłoniach. Po pewnym czasie do młodzieńca ma wreszcie przypłynąć Izolda Złotowłosa, jednak zazdrosna żona okłamuje Tristana, który w wyniku kłamstwa sądzi, że jego ukochanej nie ma na statku, mężczyzna umiera z rozpaczy, a wkrótce widząc ciało ukochanego umiera również Izolda Złotowłosa. Jako symbol łączącego ich silnego i nigdy nie spełnionego uczucia (nie zakończonego ślubem) pośmiertnie z grobu kochanka wyrasta krzak głogu, który łączy jego nagrobek, z miejscem jej pochówku. Poza postaciami, których rola jest istotna występują również postacie poboczne, drugo- i trzecioplanowe są to np. niewolnicy, karzeł Frocyn, baronowie, Dynas i kilka innych.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Czas i miejsce akcji
Akcja utworu początkowo ma miejsce w Lonii, to tam rodzi się główny bohater, który jest synem króla tego miejsca. Później jednak w wyniku następnych wydarzeń Tristan trafia na zamek króla Marka do Kornwalii (w Tyntagielu). Następnie bohater trafia do Irlandii (do Weisefortu). A w końcowej fazie utworu do Bretanii. Czasu akcji dzieła nie da się dokładnie określić, lecz według znawców jest to prawdopodobnie wczesne średniowiecze, po wprowadzeniu chrześcijaństwa o czym świadczy wiara w Boga widoczna u bohaterów utworu.
Utwór podejmuje problematykę zakazanej, fantastycznej miłości, która mimo tego, że spowodowana jest napojem, a nie prawdziwym uczuciem jest bardzo silna i nie pozwala głównym bohaterom na normalne życie. Jest to również dzieło prezentujące postawę prawdziwego ideału rycerza, bowiem zanim Tristan niecelowo zakochał się w Izoldzie, był właściwie wzorcem do na�
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
śladowania, lojalnym, wiernym, odważnym i szlachetnym poddanym króla Marka, wcale nie chciał on dopuścić się zdrady wobec swego wuja, lecz był do tego zmuszony, ponieważ rządziło nim uczucie, a nie rozum. Kolejnym motywem widocznym w „Dziejach Tristana i Izoldy” jest zazdrość, którą kierowała się Izolda o Białych Dłoniach, gdy okłamała Tristana, że jego ukochanej nie ma na statku – doprowadziło to do smutnego, tragicznego finału utworu jakim jest śmierć obojga głównych bohaterów. W omawianym dziele występuje Wspomniany już wcześniej motyw śmierci, który zauważalny jest właściwie już od samego początku, ponieważ już w pierwszym rozdziale napisane jest, że ojciec Tristana zginął w walce, a niedługo później zmarła również Blancheflor- matka głównego bohatera. W powieści, w pojedynku z Tristanem ginie także Morhołt oraz wspomniane wcześniej główne postacie.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Recenzja książki
„Dzieje Tristana i Izoldy” to właściwie spisana wersja krążącej wśród ludzi legendy celtyckiej. Zanim skojarzycie ją z nieskomplikowanymi legendami, które wszyscy znamy, muszę was uprzedzić, że to nie jest ten typ legendy. Jest podobny do bardzo długiej bajki, z nutkami romansu i bardzo rozbudowaną fabułą. W książce Tristan walczy ze smokami, a także mierzy się z olbrzymami, co jest zdecydowanie ciekawym kontrastem do ważnej roli, którą pełni w świecie przedstawionym w podaniu religia chrześcijańska. Jednak żaden moment nie jest nudny. Pojawia się dużo zwrotów akcji, a do tego niewiele przydługawych opisów. Nieraz zastanawiałam się, czy to już koniec słodko-gorzkiego życia pary. Tym większe było moje zdziwienie tym, w jaki sposób udawało im się wybrnąć z kolejnych opresji oraz dlaczego umarli z właściwie nie wyglądającej szczególnie, na tle całej historii, przyczyny.
Utwór opowiada historię Tristana, który popłynął dla swojego wuja króla Marka po Izoldę, ale przez przypadek wypił z nią „wino”, które okazało się być napojem miłosnym danym nowożeńcom przez matkę Izoldy. Oczywiście król Marek nie byłby zbyt szczęśliwy gdyby dowiedział się, że jego żona zdradza go z jego siostrzeńcem, więc życie zakochanych nie było łatwe. Pierwotnie zorganizowanie spotkania nie stwarzało specjalnych trudności, ale potem Tristan zostaje oddalony z zamku, aby uciszyć podejrzenia kilku zdradzieckich baronów (wszystkich ich spotkała potem przykra i haniebna śmierć), więc Izolda codziennie wymyka się z zamku, aby spotkać Tristana. Miejscem schadzek został sad, w którym w końcu zostali odnalezieni. Przetrwali wtedy tylko dzięki sprytowi, a Tristan wrócił do łask. Jednak zdrajcy wciąż sądzili (zresztą słusznie), że Izolda i Tristan się spotykają i przygotowali podstęp, który (nareszcie, a przynajmniej dla zdradzieckich baronów, którzy wstydzili się tego, że gdy była potrzeba obrony państwa to jedynie Tristan wysłał na pojedynek pewnego wojownika) pozwolił na przyłapanie pary. Kochankowie zostali skazani na śmierć, poprzez spalenie na stosie.
Tristan jest wzorem męstwa rycerskiego gdy poznaje Izoldę i dlatego jego cierpienie związane z miłością do niej jest tym większe, że Król Marek był dla niego jak drugi ojciec. Izolda zaś jest dość tajemniczą postacią. Do czasu kiedy zakochuje się w Tristanie, a nawet później, wiemy o niej naprawdę niewiele. Jest jeszcze Brangien, która mimo tego, że jest tylko służką Izoldy nadała całej opowieści sens, zostawiając eliksir miłosny nie dość dobrze ukryty.
Szukając w tej opowieści jakiś minusów wspomniałabym o archaizmach, jednak, przynajmniej według mnie, są one ł
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
�atwe do zrozumienia i wynikające z kontekstu. Do tego pojawiają się kwestie zmiany znaczenia słów i gestów (choćby pocałunek w usta na znak pokoju). To może wydawać się dziwne (lub też nawet bardzo dziwne), ale jest napisane w sposób, dzięki któremu znaczenie jest widoczne bez dłuższego zastanawiania się nad nim. Właściwie jest jedna scena w której czułam się skonfundowana, ale nie jest ona ważna dla fabuły, a więc nie było z tego żadnych konsekwencji. Wskazując na plusy z pewnością należy zacząć od tego, że historia jest ciekawa i, jak już wcześniej wspomniałam, nieraz trudno domyślić się jej kontynuacji. Do tego naprawdę kojarzy się z bajką (w znaczeniu pozytywnym). Co ważne, pokazuje także udrękę, którą może sprowadzić na człowieka miłość, jeśli uczucia zostały nieszczęśliwie ulokowane. Przecież tą całą udrękę sprowadziło na nich to, że pewnego dnia zachciało im się pić. Widzimy także, jak powoli ważniejsze od szczęścia własnego staje się życie drugiej osoby, jak tęsknią za sobą, gdy są oddzieleni, jak zabójcza może być miłość i jak szczęście przeplatać może się z bólem. Do tego dochodzi sposób, w jaki autor próbuje nawiązać połączenie z czytelnikiem zwracając się do niego bezpośrednio. I jest to chyba jeden z najbardziej przestarzałych momentów w całej opowieści.
Moim zdaniem jest to lektura warta przeczytania (lub też odsłuchania, co zdecydowanie polecam) jeśli ciekawią cię legendy, podania ludowe, mity oraz klasyczne motywy („Dzieje Tristana i Izoldy” są inspiracją dla wielu dramatów i oper) lub też po prostu chcesz, aby ktoś ci poczytał bajkę, której nie znasz. Właściwie pojawia się sporo różnych historii, z których wiele mogłoby tworzyć osobną historię, ale mimo tego splatają się ze sobą motywem miłości Tristana do Izoldy i Izoldy do Tristana. Wszystko co robią łączy się we wspólną historię miłością głęboką, taką, która (jak się wydawało) nie może być w żaden sposób wywołana. Podanie podchodzi do miłości niechcianej z interesującej perspektywy. Choćby są fragmenty w których bohaterowie mówią, że w kielichu była miłość i śmierć (tak, w jednym, ponieważ bohaterowie wypili wino po kolei z jednego kielicha). I właśnie ten typ miłości, typ zabójczy, jest główną myślą opowieści. Na końcu autor umieszcza coś podobnego do wyjątkowej dedykacji. Skierowana jest ona do wszystkich zakochanych, razem ze stwierdzeniem, że tylko oni mogą właściwie zrozumieć historię smutnej miłości wywołanej przez eliksir. Do tego opowiadanie zachęca, aby poznać resztę kultury celtyckiej, wskazując na bogatą wyobraźnię ludzi, którzy dawno, dawno temu tworzyli jej zalążki.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Bohaterowie
Tristan – jest to bohater tytułowy utworu. Jest on rycerzem, który niczego się nie boi i pokonał wielu nieprzyjaciół. Zwycięstwa odnosił dzięki doskonałemu przygotowaniu i licznym treningom. W jego dzieciństwie zadbano o przyuczenie go do bardzo dobrego posługiwania się bronią. Pamiętano również o odpowiedniej postawie moralnej, która była również niezwykle istotna. Miał on brzydzić się kłamstwa, odczuwać niechęć do zdrady, być wrażliwym na cierpienie innych i im pomagać w potrzebie w miarę swoich możliwości oraz stawać w obronie słabszych. Tristan potrafił też śpiewać i grać. Do tego stopnia był poświęcony dla ojczyzny, że zrezygnował ze swojego dziedzictwa rodowego. Posiadał niezwykle cenną cechę, jaką jest bezinteresowność. W utworze wyrusza do wrogiego kraju, jakim była Irlandia, aby sprowadzić piękną niewiastę – Izoldę Złotowłosą. Dzięki temu, a później małżeństwu kobiety z królem Markiem, walczące ze sobą kraje miały się pogodzić i zaniechać walk. To pokazuje, że bohater był w stanie poświęcić wiele – stracić możliwość wstąpienia na tron, tylko po to, aby władca stał się szczęśliwy. Jako wzór doskonałego rycerza, niestraszna była mu śmierć. Był na nią gotowy, o czym świadczyły sytuacje, gdzie był na granicy życia i śmierci.
Izolda Jasnowłosa – jest bohaterką tytułową utworu. Była córką władcy Irlandii. Jej matka uczyła ją niezwykle trudnej sztuki jaką jest przyrządzanie leków z leczniczych ziół i opatrywania ran. To właśnie dzięki temu była w stanie aż dwukrotnie uchronić od śmierci Tristana. Oczywiście nieświ
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
iadoma była, iż leżał wtedy przed nią zabójca jej wujka. Jednak po pewnym czasie się dowiedziała, kim jest rzeczona osoba. Wtedy bez zastanowienia podniosła na niego rękę. Te jednak opowiedział dziewczynie o wyzwaniu jakie rzucił mu Morhołt, który to poległ w uczciwej walce. Po usłyszeniu historii o złotym włosie była przekonana, iż Tristan przybył właśnie po nią, bo są sobie przeznaczeni. Była niezwykle zawiedziona, gdy dowiedziała się prawdy. Poczuła się oszukana przez mężczyznę. Wszystko się jednak zmieniło za sprawą wypicia czarodziejskiej mikstury, dzięki której negatywne emocje zmieniły się w bezgraniczną miłość do chłopaka.
Król Marek – jest to ideał władcy. Można to wywnioskować ze sposobu traktowania Tristana, który był nie tylko wasalem, ale wręcz synem – tak bliską relację z nim posiadał. O wiele chętniej wsłuchiwał się w opowieści podwładnego niż w doniesienia jego wrogów. Nie dopuszcza do siebie myśli, że siostrzeniec jak i żona – Izolda Jasnowłosa zdradzają go. Czuje ogromną radość, gdy udaje się im odeprzeć plotki na temat ich romansu. Jednak po niedługim czasie wina ich zostaje udowodniona pokazuje się jego okrutna strona. Objawia się to tym, że za namowami wydaje swoją żonę na zhańbienie, jednak na szczęście się zlitował się nad kochankami. Głęboko wierzył w ich niewinność. Cechuje go wrażliwość na cierpienie innych, chociaż czasem można mieć co do tego spore wątpliwości, umie wybaczyć oraz jest niezwykle dobry. W utworze ciężko stwierdzić jakie emocje nim targają, gdyż nie przystoi królowi zdradzanie swoich uczuć.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Geneza utworu i gatunek
„Dzieje Tristana i Izoldy” to utwór epicki gatunku romansu rycerskiego skupiający się na miłosnych przeżyciach i przygodach rycerzy (Tristana), którzy cierpią dla wybranki swego serca (Izoldy). W ów przygodach pojawiają się elementy świata fantastycznego, jak postacie baśniowe czy magiczne wątki – zakończenie, w którym miłość pokonuje śmierć, a pochowanych kochanków łączy wyrastający z grobu Tristana krzak głogu, który wszczepia się w nagrobek Izoldy. Bohaterowie mają konkretne cechy, które wyznaczają ich rolę, jak piękna królowa, wierna służka czy waleczny rycerz. Nie jest powiedziane, w jakim czasie rozgrywa się akcja, co nadaje powieści wydźwięk baśniowej opowieści. Miłość bohaterów jest nazbyt idealizowana, piękna i magiczna. O ich losie decyduje nagłe, cudowne wyd
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
darzenie, które często ma formę zwrotu akcji. Jaskółeczka przynosząca Tristanowi złoty włos czy wypicie magicznego napoju miłosnego przez pomyłkę bohaterów – te wydarzenia udowadniają baśniową konwencję tej powieści.
Wszystkie te elementy sprawiają, że opowieść ta staje się rycerskim mitem o magicznej miłości.
Nie jest jasne, kiedy legenda o Tristanie i Izoldzie tak naprawdę powstała, jednak uważa się, że ludzie przekazywali ją sobie ustnie, aż w końcu zapisano ją w języku starogermańskim oraz starofrancuskim. Joseph Bédier przełożył tekst na język francuski, uwspółcześnił go, a następnie wydał jako „Dzieje Tristana i Izoldy”. Najprawdopodobniej legenda powstała dzięki plemionom celtyckim w VII stuleciu. Badacze zaliczają ją do legend arturiańskich.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Rozprawka
Miłość jest niczym kamień – jest wieczna
Każdy z nas przynajmniej raz był w kimś zauroczony bądź też zakochany. Wyobrażamy sobie jak by to było, gdybyśmy byli w związku z daną osobą. Nasze myśli bardzo często krążą wokół tego tematu, aż w większości przypadków umawiamy się z obiektem naszych westchnień. Często kończy się to chodzeniem ze sobą. Jesteśmy wtedy szczęśliwi. Jednak później dochodzi do pierwszej kłótni i właśnie to przez nieporozumienia zrywają ze sobą. Czy w takim razie uczucie ich łączące można nazwać miłością? Czym ona jest i czy rzeczywiście są przypadki, gdzie jest wieczna? Ten temat jest bardzo często poruszany w utworach literackich, gdyż jest on uniwersalny i ponadczasowy. Autorzy w rozmaity sposób przedstawiają tą więź tworzącą się pomiędzy kobietą i mężczyzną.
Moim zdaniem uczucie to jest niezwykle skomplikowane. Przychodzi nagle, w najmniej oczekiwanym momencie. Nigdy nie jesteśmy do końca pewni, czy jest to tylko zauroczenie, czy też coś znacznie poważniejszego. Czas jak i zaangażowanie obu stron to zweryfikuje. Wierzę, iż istnieje na świecie coś takiego jak wieczna miłość. Taka, która przezwycięży każdy problem stawiany na jej drodze, gdyż osoby będą się wzajemnie wspierać.
Jednym z utworów zawierających ten temat jest powieść zatytułowana ,,Dzieje Tristana i Izoldy’’. Autorem jest Joseph Bédier. Miłość tu przedstawiona jest trudna. Z początku wydawać by się mogło, iż to uczucie nigdy nie powstanie pomiędzy tą parą. Wszystko się jednak zmienia za sprawą wypicia magicznego eliksiru. Izolda zakochuje się dzięki niemu w mężczyźnie jednak nie jest dane jej się długo cieszyć otwarcie, gdyż miał ją poślubić król Marek. To była jedna z wielu przeszkód. Na szczęście, dzięki zaangażowaniu obojga, ustalili potajemnie daty i miejsca spotkań. Odbywały się one pod osłoną nocy, aby nikt nie nabrał podejrzeń. Wszystko było idealne. Kobieta miała szczerze kochającego ją kochanka, którego uczucia również odwzajemniała. Jedyną przeszkodą był jej mąż. Za
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
jego zdradę groziła jej kara śmierci. Jednak miłość była o wiele silniejsza od niej i nie była w stanie nie spotykać się z ukochanym. Tu znowu życie postanowiło sprawę skomplikować, gdyż ich schadzki zostały odkryte przez ludzi, a ci z kolei donieśli o tym władcy. To doprowadziło do ucieczki kochanków z pałacu i skryciu się w środku lasu. Pomimo ubogich warunków jakie tam panowały, para cieszyła się, że ma siebie nawzajem. To pokazuje, że z każdą trudnością jesteśmy w stanie sobie poradzić, jeżeli ta właściwa osoba znajduje się u naszego boku i wspiera nas w wyborach.
Innym przykładem może być utwór zatytułowany ,,Pan Tadeusz’’. Główny bohater po przyjeździe do rodzinnego domu poznał przepiękną, czternastoletnią dziewczyną imieniem Zosia. Już od pierwszego wejrzenia wiedział, że to jest miłość. Nie mógł jej sobie wybić z głowy. Wiedział, iż ona też jego uczucia odwzajemnia. Wszystko pięknie się układało, ale mężczyzna musiał wyjechać. Pomimo tego, nie poprosił dziewczyny przed odjazdem o rękę. Głęboko wierzył, że jeżeli jest tą jedyną, to kiedy on już powróci na stałe do domu, ta będzie na niego czekać. Tak się również i stało. Dopiero po jego powrocie poprosił ją o rękę, na co ta oczywiście się zgodziła. To pokazuje wielką siłę miłości. Jeżeli jest ona prawdziwa, to nie straszne jej będą wyzwania rzucane przez czas. Liczy się tylko jak silne jest to uczucie i czy rzeczywiście obie osoby chcą je dalej pielęgnować. Razem można wszystko. Osoba u boku udzieli dobrej rady, czasem jak trzeba to i skrytykuje, ale zawsze będzie nas bronić i stać po naszej stronie. To jest właśnie w niej piękne.
Podsumowując, uważam, iż istnieje coś takiego jak wieczna miłość. To, że czasami my nie jesteśmy w związku, oznacza tylko ciągłe trafianie na niewłaściwe osoby. Każdemu człowiekowi jest pisana druga połówka. Wystarczy tylko być cierpliwym i rozglądać się uważnie, bo spotka nas ona prawdopodobnie w najmniej oczekiwanym momencie. Musimy jedynie pamiętać, aby o nią dbać i ją pielęgnować.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Plan wydarzeń
„Dzieje Tristana i Izoldy” – plan wydarzeń:1. Ślub Riwalena i Blancheflor, rodziców Tristana.
2. Narodziny Tristana, śmierć jego rodziców i wychowanie chłopca przez Rohałta.
4. Uprowadzenie małego Tristana przez norweskich kupców i pozostawienie go w Kornwalii.
5. Powitanie Tristana i przyjęcie go na służbę do króla Marka.
6. Życzliwe rozwinięcie się relacji króla Marka i Tristana.
7. Prawda o więzach rodzinny króla Marka i Tristana.
8. Walka z Morhołtem i zwycięstwo Tristana.
9. Prośba śmiertelnie rannego Tristana o spuszczenie go w łódce na morze.10. Odnalezienie Tristana przez rybaków.
11. Uzdrowienie Tristana przez irlandzką królewnę – Izold Złotowłosą.
12. Powrót Tristana do Kornwalii i posądzenia baronów.
13. Decyzja króla Marka o poszukiwaniu przyszłej żony.
14. Pojawienie się jaskółek z pasmem pięknych, złotych włosów.
15. Przysięga Tristana dotycząca odnalezienia kobiety o złotych włosach.
16. Wiadomość o smoku siejącym spustoszenie w Irlandii i wygrany pojedynek Tristana z bestią.17. Wykorzystanie zabitego potwora oraz zranionego Tristana przez tchórzliwego kasztelana pragnącego zdobyć rękę królewny Irlandii.
18. Udanie się królowej i królewny pod jamę smoka i odnalezienie przez nie Tristana oraz uciętej głowy bestii.19. Opieka królewny nad Tristanem, odkrycie dokonanego przez niego zabójstwa jej wuja – Morhołta.20. Chęć pomszczenia krewne
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
go przez Izoldę.21. Zgoda króla Irlandii na zawiezienie królewny do Kornwalii w celu poślubienia króla Marka.
22. Podróż statkiem i wypicie napoju miłosnego przez Tristana i Izoldę, a tym samym narodziny ich pełnej namiętności miłości.
23. Ślub Izoldy z królem Markiem.
24. Zastąpienie Izoldy przez Brangien (wierną służącą) podczas nocy poślubnej.
25. Wielokrotne potajemne spotkania kochanków – Tristana i Izoldy.
26. Dowiedzenie się króla Marka – Poprzez podstęp baronów – o romansie siostrzeńca i swej żony.27. Rozkaz egzekucji, ucieczka Tristana i odbicie Izoldy z rąk trędowatych.
28. Ukrywanie się Tristana i Izoldy w lesie. 29. Wygnanie Tristana, łaska dla Izoldy i wyrok Sądu Bożego.
30.Przebywanie Tristana u diuka Żylenia w Galii i zabicie przez bohatera potwora. 31. Otrzymanie przez Tristana w nagrodę zaczarowanego psa Milusia.32. Podarowanie przez Tristana psa Milusia Izoldzie.
33. Przybycie Tristana do Bretanii.
34. Przyjaźń Tristana z Hoelem i jego synem Kaherdynem oraz ślub z jego córką – Izold o Białych Dłoniach.
35. Próba ostatniego zobaczenia Izold Jasnowłosej i odtrącenie Tristana przez ukochaną.
36. Szaleństwo Tristana.
37. Wyczekiwanie śmiertelnie rannego Tristana przybycia ukochanej z Kornwalii.
38. Zemsta Izold o Białych Dłoniach.
39. Śmierć Tristana i śmierć Izold z rozpaczy za ukochanym.
40. Osobne groby kochanków i łączący je krzew głogu.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Streszczenie
„Dzieje Tristana i Izoldy” to powieść, której autorem jest Joseph Bedier. Została napisana w XIII wieku. Jest to starofrancuski romans dworski, w którym przedstawiony jest wzorzec osobowy rycerza. Utwór był wzorowany na staroceltyckich legendach.W rozdziale pierwszym mamy przedstawione dzieciństwo Tristana. Jego ojciec wyjechał na wojnie i jak się potem okazało został zabity przez diuka Morgana. Matka natomiast zmarła tuż po jego narodzinach. Przed śmiercią wyjaśniła, że jego imię oznacza zrodzony przez cierpienie. Chłopiec był więc zmuszony wychowywać się bez rodziców. Pod swój dach przyjął go Rohałt Dzierżący Słowo. Nie chciał, aby Tristan został zamordowany, więc podał go za własnego syna i wychowywał ze swoimi dziećmi. Chłopiec w wieku siedmiu lat zaczął uczyć się pod opieką Gorwenala, który pokazał mu jak odpowiednio posługiwać się mieczem, tarczą, łukiem, miotać pociski z kamieni. Uczył, co to kłamstwo, zdrada oraz jak ich nienawidzić. Wprowadził go w zasady etosu rycerskiego: należy pomagać słabszym, dotrzymywać danego słowa. Tristan pobierał nawet nauki gry na harfie. Rohałt stał się popularny i chwalony przez wszystkich, że ma takiego syna, który jest szlachetny, dumny, dobrze zbudowany, wierny i odważny.Pewnego dnia tytułowy bohater został uprowadzony i wywieziony do innego kraju. Tam trafił na dwór króla Marka. Monarcha okazał się być bratem jego matki. Chłopak na kornwalijskich statkach dopłynął na ziemię diuka Morgana i zabił go, gdyż był to morderca jego ojca Riwalena. Następnie decyduje się służyć królowi Markowi z Kornwalii. Tam brał udział w pojedynku z Morhołtem, którego ostatecznie pozbawił życia. Był to dzień w którym Izolda Jasnowłosa zdecydowała się pałać nienawiścią do Lończyka Tristana. Jak się okazało wuj kobiety podczas walki wbił przeciwnikowi ostrze nasączone jadowitą substancją. Przez to tytułowy bohater czuł się źle, a z jego ran płynęła zatruta krew. Na jego prośbę został zaniesiony do barki i wypłynął na morze, gdzie przebywał siedem dni i nocy. Pewnego dnia jego bezwładne ciało znaleźli rybacy i zanieśli go na brzeg do kobiety, która mogła go uzdrowić. Okazało się, że Tristan trafił do niebezpiecznego miejsca, którym był Weisefort. Tam przebywała Izolda Jasnowłosa, która pragnęła jego śmierci. Mężczyzna był nią zafascynowany i podał się za lutnistę płynącego do Hiszpanii, jednak piraci napadli jego statek, dlatego jest ranny. Nikt nie miał wątpliwości co do jego tożsamości, gdyż trucizna znacznie zniekształciła jego twarz. Po czterdziestu dniach rysy mężczyzny zaczynały wracać do normalnych kształtów, więc uciekł z powrotem do króla Marka.Na dworze monarchy urzędowało czterech baronów: Andret, Gwenelon, Gondoin i Denoalen. Każdy z nich nienawidził Tristana, gdyż miał on najlepszy kontakt z królem i był z nim spokrewniony. Nie chcieli, aby to on otrzymał ziemie, które oferował Marek. Wszyscy więc zaczęli namawiać króla, aby znalazł sobie żonę, która dałaby mu potomka. Nie chciał on jednak się ożenić. Kiedy przebywał w swojej komnacie, na parapecie jego okna zauważył dwie jaskółki. Jedna z nich upuściła długi, jasny, kobiecy włos. Marek oznajmił baronom, że weźmie za żonę kobietę, do której należy znaleziony włos. Wydawało mu się niemożliwe, że ktoś może ją znaleźć.Tristan udał się do Irlandii szukając dziewczyny o złotym warkoczu. W kraju tym odbył walkę ze smokiem, którą zwyciężył, gdyż pozbawił potwora głowy. Na miejsce walki wieczorem udała się Izolda wraz z Perynisem oraz Brangien. Kobieta wiedziała już o małżeńskich planach króla Kornwalii odnośnie jej córki. Obie panie zajmowały się ranny. Młodsza z nich dostrzegła piękność młodzieńca. Kiedy
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
zorientowała się km jest tajemniczy nieznajomy, pragnęła go zabić. Ostatecznie nie popełniła tego czynu.W dzień wyjazdu Izoldy z rodzinnego kraju, jej matka uzbierała ziół i sporządziła z nich napój miłosny. Miał być przeznaczony dla jej córki i jej przyszłego męża. Chciała, aby wypili go jeszcze przed nocą poślubną. Jego działanie jest ta silne, że łączy ludzi ze sobą na zawsze, nawet po śmierci. Nie przewidziała jednak, że mikstura może nie trafić do miejsca przeznaczenia. Nieszczęśliwie wypili ją na statku Tristan i Izolda, myśląc, że to zwykłe wino.W Kornwali król Marek oraz Izolda Jasnowłosa zostali połączeni węzłem małżeńskim. Doszło do kłótni pomiędzy nową królową oraz Brangien, jej służącą. W noc poślubną, na prośbę swojej pani, zajęła jej miejsce na łożu z królem. Potem pochopnie kazała ją zabić, jednak szybko się opamiętała i przeprosiła przyjaciółkę. Nikt nie mógł się dowiedzieć o związku żony Marka z Tristanem. Młodzi kochankowie musieli ukrywać swoje uczucia, ponieważ chłopak miał na dworze dużo wrogów. Każdy pragnął, aby król przestał żywić młodzieńca szacunkiem. W końcu jednak plotki o romansie nowej królowej trafiły do jej męża. Pewnej nocy obserwował nawet okno jej pokoju siedząc na wielkiej sośnie. Tristan w odpowiednim momencie zobaczył Marka i rozmawiał z Izoldą tak, aby oddalić wszelkie podejrzenia dotyczące ich związku.
Pewnej nocy ranny Tristan pragnął chociaż na chwilę ujrzeć i dotknąć Izoldę. Gdy król wyszedł z komnaty młody rycerz próbował przeskoczyć na łożę kochanki, jednak krew cieknąca z jego rany pobrudziła rozsypaną na podłodze mąkę. Był to znak dla króla, że tych dwoje ludzi łączy uczucie i wydał wyrok śmierci na tytułowego bohatera.Sprytny młody mężczyzna unika kary, gdyż wyskakuje z kaplicy. Wściekły król chce wrzucić małżonkę do ognia. Ostatecznie jednak zdecydował się oddać ją w ręce stu trędowatych. Od złego losu uwalnia ją Tristan i razem ukrywają się w lesie moreńskim. Okazało się, że za głowy kochanków wyznaczona została nagroda. Ich kryjówkę odkrył leśniczy i niedługo potem w to miejsce udał się król. Zamienił on swój miecz z mieczem młodego rycerza, aby zaznaczyć swoją obecność.Kochankowie decydują się napisać pismo do króla z prośbą o zawarcie pokoju. Mówią, że Izolda może zostać w kraju, a Tristan wyjedzie. Marek ucieszył się, gdyż w dalszym ciągu kochał swoją żonę. Rycerz odjechał służyć na dworze króla Fryzji.W kraju Izolda Jasnowłosa została poddana próbie wierności. Miała przejść dziesięć kroków trzymając na rękach rozżarzone żelazo. Udało jej się to. Po kilku dniach doszło do potajemnego spotkania kochanków, podczas którego byli śledzeni przez Gondoina, którego ostatecznie zabili strzelając z łuku.Przez dwa lata Tristan podróżował przez różne kraje próbując zapomnieć o ukochanej. Myślał też, że ona nie pamiętała o nim, gdyż nie otrzymywał żadnych wiadomości z Kornwalii. Podczas swojej wędrówki poznał Izoldę o Białych Dłoniach.Kochankowie zdążyli jeszcze kilka razy porozmawiać, jednak potem mężczyzna udał się na bitwę z baronem Bedalis. Zabił siedmiu braci, ale sam otrzymał zatrutą ranę. Wiedział, że dni jego życia się kończą i pragnął ujrzeć wybrankę serca. Sługa miał po nią popłynąć. Jeśli w drodze powrotnej statek będzie mieć biały żagiel oznacza, że jest z nim Izolda, jeśli nie, oznacza, że jej nie ma. Niestety jasny żagiel został zniszczony przez burzę i załoga była zmuszona zmienić jego kolor na ciemny. Tristan dowiedziawszy się o tym, umarł. Kochanka oddała swoje życie przy nim. Po śmierci groby kochanków złączył głóg. Jest to znak, jak wielka była ich miłość.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Streszczenie szczegółowe
Dziecięctwo Tristana
Król ziemi lońskiej – Riwalen, pomógł królowi Markowi pokonać nieprzyjaciół. Ten w ramach wdzięczności i podziękowania za pomoc, dał mu swoją niezwykle piękną siostrę Blancheflor za żonę. Zaraz po ślubie władca wyruszył walczyć, jednak na nieszczęście poniósł porażkę i zginął. Kobieta urodziła syna. Nadała mu imię Tristan, co oznaczało „smutek”. Zaraz po tym umarła. Małym sierotką zaopiekował się marszałek Rohałt, z kolei jego nauczycielem sztuki rycerskiej stał się Gorwenal. Pewnego dnia norwescy kupcy podstępnie zwabili młodego chłopczyka na statek i takim oto sposobem został porwany. Jednak niedługo po uprowadzeniu rozszalała się burza. W wyniku tego przestraszeni porywacze zdecydowali się uwolnić dziecko. Ten dzięki temu dotarł do zamku króla Marka. Spotkał się tam z bardzo życzliwym przyjęciem, a Rohałt zrelacjonował władcy jego pochodzenie.
Morhołt z Irlandii
Tristan był niezwykle oddany swojemu opiekunowi. Bez najmniejszego wahania stanął do walki z jeszcze niezwyciężonym Morhołtem pochodzącym z Irlandii. Zdarzyło się tak, gdyż ten zaproponował, aby zamiast płacenia mu lenna, jeden z rycerzy zdecydował się stanąć z nim do pojedynku. Chłopak po walce pokonał go, zatapiając ostrze swego miecza w jego czaszce. Ten cios był, jak się nietrudno domyśleć, śmiertelny. Jednak sam został również zraniony ostrzem z trucizną, dlatego też poprosił o umieszczenie go w łodzi i spuszczenie na fale morskie. Los był mu jednak przychylny i został odnaleziony przez rybaków. Ci zaś przywieźli konającego mężczyznę do portu w Irlandii. Tam został uleczony przez królewnę zwaną Izoldą Złotowłosą. Dziewczyna nie wiedziała, że właśnie pomogła osobie, która stała za śmiercią jej krewnego.
Szukanie Pięknej o Złotych Włosach
Po wróceniu do Kornwalii mężczyzna dowiedział się o dworzanach namawiających króla, aby ten się ożenił. Władca postanowił odwlekać tę sprawę jak najdłużej, dlatego też powiedział, iż ożeni się tylko z właścicielką złotego włosa przyniesionego przez jaskółki. Jak zawsze wierny mu Tristan obiecał odnalezienie Złotowłosej. Zaczął przygotowywać statek kupiecki do podróży i następnie wyruszył drogą morską znowu do Irlandii. Kiedy tak sobie rozmyślał podczas wyprawy, jakby tu zdobyć kobietę dla swojego władcy, doszła do niego wiadomość o smoku siejącym spustoszenie w kraju. Król przyrzekł, że jeżeli osoba będzie w stanie zabić smoka i tego czynu dokona, otrzyma rękę jego córki. Wyzwanie było tym bardziej przerażające, iż wielu śmiałków i doświadczonych rycerzy próbowało swoich sił, lecz polegali w walce. Tristan zaś podołał wyzwaniu i wyciął zwierzęciu język jako dowód wykonania zadania. Następnie po długiej bitwie zemdlał. Spowodowane było to wycieńczeniem, smoczym jadem i odniesionymi ranami. Jego zasłabnięcie wykorzystała inna osoba. Obcięła martwemu stworzeniu głowę i dumnie udała się do pałacu po swoją „nagrodę”. Traf chciał, iż Izolda mu nie uwierzyła i poszła osobiście do jamy niegdyś zajmowanej przez potwora i to właśnie tam znalazła nieruchome ciało Tristana. Matka dziewczyny dostrzegła przy nim język zwierza, co tylko potwierdziło prawdziwego wybawcę. Niewiasta z wielką starannością obmyła poniesione przez bohatera rany. W mężczyźnie widziała pewnego rodzaju wybawcę, który uchronił ją przed związkiem małżeńskim z tchórzliwym kasztelanem. Jednak po pewnym czasie pielęgnacji, dostrzegła na zbroi szczerbę pozostawioną przez miecz. Niezwłocznie porównała ją z odłamkiem żelaza, jaki został wyciągnięty z czaszki Morhołta. Zdała sobie wtedy sprawę, komu pomogła ocaleć. Zamierzała pomścić śmierć krewnego, jednak mężczyzna zdołał wytłumaczyć jej, że ten zginął w uczciwej walce. Po ujawnieniu motywów jakie kierowały śmiałkiem – chęć zdobycia Izoldy Złotowłosej nie dla siebie, lecz swojego króla, władca Irlandii godzi się na wyruszenie ukochanej córki za morze i wyjście za mąż za Marka.
Napój miłosny
Tristan i Izolda udali się w podróż z powrotem do Kornwalii. Podczas jednego z dość upalnych dni, przez czysty przypadek, wypili napój miłosny, który został przygotowany dla dziewczyny i jej przyszłego męża przez matkę niewiasty. Chciała, aby córka była chociażby pozornie szczęśliwa. Moc skrywana w miksturze sprawiła, iż zapałali do siebie ogromną miłością i namiętnością praktycznie nie do pokonania.
Brangien wydana niewolnikom
Para zakochanych dociera do Kornwalii. Król Marek wręcz natychmiastowo poślubił urodziwą Izoldę. W noc poślubną, którą miała spędzić z mężem, wymknęła się, a jej miejsce tymczasowo zajęła jej oddana służąca imieniem Brangien. Z punktu widzenia zwykłego mieszkańca królestwa, kobieta była w szczęśliwym związku małżeńskim z bardzo dobrym królem Markiem, natomiast Tristan był wiernym wasalem. Rzeczywistość okazywała się nieco inna. Prawdą był fakt, iż zostali opętani przez eliksir miłosny, przez co zmuszeni byli do okłamywania wszystkich wokół i używania licznych podstępów, aby móc się spotykać. To było o wiele silniejsze od nich. Królowa bała się wyjawienia prawdy i dlatego postanowiła wydać rozkaz zabicia jej służki – Brangien. Niedługo potem zrozumiała, jak straszliwy błąd popełniła oraz jak wielką wiernością i poświęceniem wykazała się kobieta. Wtedy okazało się, że na szczęście słudzy nie uśmiercili dziewczyny. Od tamtej pory powróciła przyjaźń łącząca Brangien i Izoldę.
Wielka sosna
Czterej baronowie, którzy byli wrogami Tristana, postanowili donieść królowi o prawdopodobnym romansie jego siostrzeńca z królową. Marek po tych informacjach zadecydował odprawić swojego krewnego z zamku. Para zakochanych bardzo to przeżywała, gdyż opuszczenie murów pałacu równało się brakiem możliwości częstych lub nawet jakichkolwiek spotkań. Spokoju nie dawały im również myśli, iż to także dręczy króla, że jego siostrzeniec nie może godnie mieszkać razem z nim. Pomimo tych wszystkich przeciwności nie pozwolili oni zgasnąć swojemu uczuciu. Każdego wieczora, żeby nie wzbudzić niczyich podejrzeń, potajemnie spotykali się w ogrodzie, a dokładniej pod sosną. Przez te nocne schadzki królowa była pogodna i radosna. Baronowie nie wierzyli, że jest to spowodowane miłością do swojego męża i domyślali się o jakimś sposobie, który pomaga kochankom, pomimo zakazów, się widywać. Karzeł Frocyn przekonał władcę, aby ten przyczaił się wśród gałęzi owego drzewa i dzięki temu sam na własne oczy przekona się o prawdzie. Podstęp zakończył się jednak niepowodzeniem, gdyż Tristan w porę ujrzał w tafli wody odbicie schowanego króla i rozmawiał z Izoldą o zranieniu dobrego władcy i winie. Marek zlitował się słysząc te słowa i wybaczył siostrzeńcowi.
Karzeł Frocyn
Baronowie byli zawiedzeni faktem, iż ich plan się nie powiódł i na dodatek przyczynili się do odzyskania łaski Tristana u króla. Ponownie namówili Marka, aby ten wezwał karła Frocyna i złapał parę na gorącym uczynku. Przybysz wymyślił niecny plan. Polegał on na tym, żeby rozsypać trochę mąki dookoła posłania królowej i jej rzekomego kochanka. Mężczyzna był ranny, dlatego też, jeżeli będzie chciał wymknąć się w nocy, to spadnie chociażby jedna kropla na podłogę i wtedy będzie można zobaczyć czy rzeczywiście gdzieś oboje chodzą. To zgubiło zakochanych. Wściekły król wydał rozkaz o ich zabiciu bez żadnego sądu.
Skok z kaplicy
Kiedy Tristan szedł na miejsce egzekucji, poprosił o trochę czasu na modlitwę w kaplicy znajdującej się nad urwiskiem. Gdy ochrona zostawiła go samego, postanowił wyskoczyć przez okno. Jakimś cudem udało mu się przeżyć. Został odnaleziony przez giermka imieniem Gorwenal. Te przyniósł mu broń i oboje schowali się w krzakach. Wspólnie zastanawiali się jak uratować bardzo przestraszoną królową. Niedługo potem Izolda została przywieziona do palącego się stosu, na którym miała spłonąć. Od tego straszliwego losu „uchronił” ją przywódca trędowatych. Zaproponował oddanie im kobiety. Marek przystał na tę propozycję i niewiasta zosta�
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
ła poprowadzona z grupką ludzi. Na gościńcu uwolnił ją Tristan i razem ukryli się w lesie moreńskim znajdującym się nieopodal pałacu.
Las moreński
Nie mieli tam luksusów. Żyli w biedzie. Było zimno i niewygodnie, jednak oni byli szczęśliwi. Pustelnik imieniem Ogryn próbował namówić ich na zejście z drogi, gdzie obecny jest grzech, jednak oni uważali, iż są niewinni i głęboko wierzyli w opiekę boską. Cały czas musieli się pilnować i pozostać niezauważonym, gdyż wrogowie stale prowadzili poszukiwania. Wypuścili psa niegdyś należącego do Tristana. Zwierzę od zniknięcia swojego pana nie pozwalało zbliżyć się komukolwiek do niego. Mieli nadzieję, iż czujny nos Łapaja doprowadzi ich do zbiegów. Mieli oni rację, jednak zbyt bardzo bali się wejść za nim do lasu. Psiak bez trudu odnalazł ukochanego właściciela. Ten nauczył psa polować bezgłośnie. Zdawał sobie sprawę, że szczekanie zdradziłoby położenie pary. Pewnego razu giermek zabił wroga – Gwenelona. Wreszcie któregoś dnia przez przypadek znalazł ich leśnik i od razu pospieszył do króla Marka. Władca osobiście się tam udał. Widząc ich śpiących, rozdzielonym nagim mieczem symbolizującym czystość, zlitował się nad zakochanymi. Pozostawił jednak po sobie znak świadczący o swojej obecności w tym miejscu – wetknął rękawice w dziurę na dachu szałasu, zastąpił pierścień Izoldy swoim i podmienił miecz.
Pustelnik Ogryn
Po obudzeniu się i ujrzeniu śladów obecności władcy, Tristan pomyślał, że może król byłby w stanie jej wybaczyć i pozwoliłby powrócić na dwór. Odczuwał zdradę wobec władcy i postanowił rozstać się z ukochaną. Ona też miała wyrzuty sumienia. Mężczyzna więc poprosił Ogryna o napisanie listu zaadresowanego do Marka, w którym to prosił o możliwość powrotu Izoldy do zamku.
Szalony Bród
Król wyraził zgodę na powrót żony. Tristanowi kazał wynosić się z kraju. Izolda powróciła do Tyntagielu, a jej ukochany zatrzymał się w domku należącym do leśnika. Chciał mieć pewność, iż kobieta jest dobrze traktowana przez męża.
Sąd przez rozpalone żelazo
Baronowie nadal starają się podburzać króla przeciwko swojej żonie. Izolda orzekła, iż jest gotowa do oczyszczenia siebie przysięgą i dodatkowo próbą rozpalonego żelaza. Było to nazywane Sądem Bożym. W czasach utworu społeczeństwo wierzyło, że jest on ostatecznym sprawdzianem prawdomówności. Nadszedł wyznaczony dzień. Ludność zebrała się na Białej Równi. Obecni tam byli wszyscy – królowie, mieszkańcy i książęta. Nie zabrakło nawet Tristana, który to przebrany w strój pielgrzyma praktycznie był nie do rozpoznania. Izolda wiedziała, kim jest postać w przebraniu, dlatego też poprosiła mężczyznę o przeniesienie jej z łodzi bezpiecznie na brzeg rzeki. Później z czystym sumieniem złożyła przysięgę. Powiedziała, że oprócz króla Marka i owego pielgrzyma, żaden mężczyzna nie trzymał jej w swoich ramionach. Było to bardzo mądre posunięcie, gdyż tylko dzięki temu próba mogła się udać. Bez lęku, będąc pewna, iż nic się nie stanie, chwyciła rozpalone żelazo. Jej ciało pozostało nietknięte.
Głos słowika
Po takim wyroku Sądu Bożego nikt nie miał wątpliwości co do jej szczerości. To pozwoliło kochankom na wznowienie swoich potajemnych spotkań. Widywali się coraz śmielej do czasu, aż Tristan nie zabił dwóch dworzan, którzy ich zaczęli śledzić. Aby nocne schadzki nie wyszły na jaw, mężczyzna musiał znowu na jakiś czas opuścić ukochaną.
Dzwonek cudowny
Tristan znalazł schronienie u galijskiego diuka – Żylenia. Kraj ten gnębiony był przez olbrzyma imieniem Urgan. Potwór ten ściągał haracze. Mężczyzna pokonał i zabił go. W podziękowaniu za pomoc tamtejszemu społeczeństwu, otrzymał zaczarowanego psa – Milusia. Piesek na szyi nosił dzwoneczek, który tak naprawdę przytwierdzony był do złotego łańcuszka. Przedmiot ten w magiczny sposób rozweselał ludzi dzięki swojemu pięknemu brzmieniu. Od razu postanowił wysłać zwierzątko Izoldzie do Kornwalii. Królowa była niezwykle zaskoczona i uradowana tym gestem, jednak wyrzuciła dzwoneczek. Wolała cierpieć z miłości niż się cieszyć, gdyż jej ukochany przebywał bardzo daleko od niej.
Izolda o Białych Dłoniach
Tristan udał się do Bretanii. Tam pomógł diukowi Hoelowi obronić się przed atakami wrogów. Zaprzyjaźnił się również z jego synkiem imieniem Kaherdyn. Jako podziękowanie za pomoc w odparciu najazdów przeciwnika, mężczyzna ofiarował bohaterowi za żonę swoją córeczkę. Nazywała się ona Izolda o Białych Dłoniach. Kobieta od razu obdarzyła go miłością. Niedługo później zorganizowano huczne wesele. Tristan nie był jednak w stanie pokochać swojej żony. Tęsknota była silniejsza. Nie pomagał również fakt, iż związał się z inną niewiastą. Czuł przez to, że w pewien sposób zdradził ukochaną. Małżeństwo pozostało czyste, gdyż mężczyzna wytłumaczył się złożonymi ślubami czystości.
Kaherdyn
Tristan zwierzył się przyjacielowi ze swoich trosk, które go od dłuższego czasu dręczyły. Opowiedział mu o nieszczęśliwej miłości odczuwanej od dłuższego czasu do Izoldy Jasnowłosej. Kaherdyn zrozumiał go. Zaproponował nawet, aby razem udali się do Kornwalii, żeby sprawdzić, czy kobieta wciąż o nim pamięta. Tak też i uczynili. Po dobiciu do brzegu usłyszał od Dynasa, iż królowa od momentu jego wyjazdu nie uśmiecha się i jest bardzo smutna. Powiedział mu, że potrzebuje teraz spokoju. Tristan pragnął jeszcze raz móc ją ujrzeć, dlatego też Dynas podjął się poselstwa.
Dynas z Lidanu
Wysłannik przekazał wiadomość Izoldzie Złotowłosej. Powiedział, że ukochany pragnie ją chociażby na chwilę zobaczyć. Królowa chętnie zgodziła się na spotkanie, jednak później z niego zrezygnowała. Powodem była plotka o rzekomej ucieczce Tristana od wzywającego go poprzez jej imię rycerzem. Mężczyzna pragnął wyjaśnić całe to zajście. Przebrał się za jednego z trędowatych i zbliżył się do królowej. Ta mimo że go rozpoznała, to odtrąciła, wciąż zła za domniemaną ucieczkę. Bohater zrozpaczony tym postanowił powrócić do Bretanii. Dowiedział się, że Izolda popadła w jeszcze większą rozpacz i aby ukarać samą siebie, zaczęła zakładać szaty pokutne.
Szaleństwo Tristana
Tristan żyje jakby był w jakimś transie. Pragnął swojej śmierci. Podjął jeszcze jedną próbę zbliżenia się do ukochanej Izoldy Jasnowłosej. Drogą morską udał się do Tyntagielu. Odziany w łachmany przypominał szaleńca, dzięki czemu bez problemu dostał się na dwór. Zależało mu, aby kobieta go rozpoznała, dlatego do swojego bełkotu dodawał wzmianki o sprawach, o których tylko oni mogliby wiedzieć. Wdarł się do królewskich komnat, gdyż niewiasta nie przyznawała się, iż go zna. Dopiero jego wierny Łapaj rozpoznał swojego właściciela. Dopiero po tym Izolda rozpostarła dla niego swoje ramiona. Na powrót byli szczęśliwi. Trwało to niestety krótko. Tristan musiał znowu uciekać, żeby dworzanie go nie podejrzewali.
Śmierć
Tristan wrócił do zamku Karheń. Podczas pomocy swojemu przyjacielowi, został ranny podczas boju. Umierał ze względu na nieuleczalną ranę – został ugodzony zatrutą lancą. Jego znajomy obiecał mu sprowadzić z Kornwalii Izoldę. Rozmowę tę usłyszała żona mężczyzny. Bardzo się zdenerwowała i postanowiła zemścić za odrzucenie jej szczerej miłości. Kiedy Kaherdyn wracał wraz z Izoldą Jasnowłosą do umierającego, jego małżonka zawiadomiła, iż statek płynący posiada czarne żagle. Kolor był symbolem umownym. Biały miał znaczyć powodzenie akcji, natomiast czarny brak ukochanej na pokładzie. Po tej wiadomości załamał się. Umarł z rozpaczy. Niewiasta nie zdążyła się z nim nawet pożegnać. Położyła się obok niego i również odeszła. Pochowano ich w oddzielnych grobach. Z mogiły, gdzie leżał Tristan, wyrósł krzew głogu i zanurzył się w grobie ukochanej. Niezwykle interesujące było to, iż, ilekroć był on ścinany, odrastał na nowo w identyczny sposób. Z rozkazu króla Marka zaprzestano przycinania go. To pokazuje jak silna była ich prawdziwa miłość.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Problematyka
„Dzieje Tristana i Izoldy” jest legendą, przekazywaną z ust do ust przez pokolenia. Na początku utworu, pojawia się jego zakończenie. Jest to historia nieszczęśliwej miłości, zresztą Tristan jest postacią, która przez całe życie ma „pod górkę”, Tristan jest sierotą. Można powiedzieć, że jest to poniekąd również książka o handlu ludźmi, czego miał doświadczyć Tristan, pojmany przez Norwegów. Pojawia się tutaj symbolika ponadnaturalna, gdy Norwedzy stwierdzają, że rzekomo bóg mórz, czyli Njord się gniewa, iż dokonali tego porwania. Jest to książka o znaczeniu losu,karmy w życiu człowieka. Król Marek, do którego trafia bohater okazuje się być bratem matki Tristana. Jest to dzieło o niezwykle trudnych relacjach, które mogą zdarzyć się w życiu, bowiem należy stwierdzić że król Marek był ważną postacią dla Tristana, chciał być Mu oddany i lojalny. Tristan był dobrym, niezwykle sprawnym człowiekiem, pełniącym prawą rękę króla Marka. Tristan przybywa na wyspę, gdzie poznaje siostrzenicę Morhołta, która obiecała sobie, że zabije Tristana, jednakże leczy Go z chorób, tą dziewczyną jest Izolda. Tristan wraca do Kornwalii, do króla Marka. Jest to opowieść o walce o władzę, doradcy króła chcą się pozbyć Tristana. Znajdziemy tutaj wiele wątków ponadnaturalnych, o smokach, o eliksirach miłości, o licznej symbolice vide ptaki. Jest to opowieść o czasach, kiedy cnota, dziewictwo kobiety było ważną wartością, Izolda gdy dostała się już na dwór króla Marka straciła cnotę. Wierny królowi, Tristan znajduje się w konsternacji, gdyż wspólnie z Izoldą wypił eliksir, który spowodował, że zakochali się wraz z Izoldą w sobie bez pam
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
mięci. Znajduje się więc motyw, o niszczącej sile miłości, choć odwzajemniona to my wiemy, że doprowadzi do tragedii. Miłość która, zamiast budować prowadzi do zbiegu nieszczęść, niczym w efekcie domina, gdzie jeden zbrodniczy czyn pociąga za sobą kolejne. W pewnym momencie „Tristana…” czyta się niczym świetny kryminał. Okazuje się jednak, że Izolda nikogo nie zabija, jednakże wątek z próbą zabójstwa, zlecenia tego czynu został wprowadzony ażeby pokazać niestabilność emocjonalną płci niewieściej. Jest to historia o zdradzie małżeńskiej, tym gorzej że ze strony człowieka z najbliższego otoczenia, który wielokrotnie wykazał się męstwem na polu walki. Jest to opowieść o zawiedzionej miłości, Tristan zawiódł swego monarchę. Król pragnie ukarać Izoldę, oddać do trędowatych, którzy mieli Ją gwałcić. Tristan odbija ukochaną i uciekają razem do puszczy. Kochankowie czują wyrzuty sumienia, że skończyli w lesie. Jest to książka o grzechu, który Tristan chce zmyć, o naciskach z zewnątrz vide próba ognia dla Izoldy. Tristan nie potrafi zrezygnować z miłości, która nie jest przeznaczona dla Niego. Tristan dba o Izoldę, wiedząc że nie ma szans na związek z Izoldą, wysyła dziewczynie psa, który ma dzwoneczek który pozwala zapomnieć o wszelkich złych rzeczach, wymazać pamięć. Izolda wyrzuca ten dzwonek, chce być bowiem solidarna z kochankiem. Mówi się, że receptą, by zapomnieć o kobiecie jest inna kobieta. W przypadku Tristana to nie poskutkowało. Jest to też historia o tym, jak potrafią mścić się odrzucone kobiety vide Izolda o Białych Dłoniach. Ostatnim elementem symbolicznym jest znajdujący się pomiędzy trumnami kochanków, głóg.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Charakterystyka bohaterów
Tristan – jest to średniowieczny, bardzo odważny oraz dzielny rycerz. Na swoim koncie ma wielu pokonanych wrogów. Zwycięstwa zdobywane były nie dzięki szczęściu, tylko w wyniku doskonałego przygotowania do pełnienia tej funkcji. W procesie jego nauczania nacisk kładziono nie tylko na sztukę sprawnego posługiwania się bronią, ale również na ważne cechy moralne jakimi są gardzenie kłamstwem, poczucie honoru, stawanie w obronie słabszych, jak i wierna służba władcy. Dodatkowo jego innymi zdolnościami było śpiewanie i granie. Zawsze też potrafił zachowywać się na dworze. Cechowała go bezinteresowność i oddanie. Mężczyzna tak bardzo pokochał króla, jak i Kornwalię, że wyrzekł się dziedzictwa na rzecz służby nowej ojczyźnie. Śmiało wyruszył do wrogiej mu Irlandii, aby przywieźć stamtąd władcy piękną niewiastę, którą nazywano Izoldą Jasnowłosą. To pokazuje jak bardzo pragnął zapewnić mu szczęście. Dla niego był gotowy do rezygnacji z tronu, który należał mu się po bezdzietnym Marku. Wioząc kobietę do jej nowego domu, stała się rzecz niespodziewana. Oboje wypili eliksir i się zakochali w sobie. To zmieniło zachowanie bohatera. Dla miłości był w stanie zrobić bardzo wiele, nawet mógł wyrzec się honoru i zasad. Kłamał oraz oszukiwał władcę, któremu to przysięgał wierność. Jak przystało na wzór rycerski, nie bał się śmierci i z godnością na nią oczekiwał. Dowodem na to może być moment, kiedy to ugodzony zatrutym ostrzem Morhołta poprosił o spuszczenie go w łódce na morze. Był świadomy, że musiałby stać się cud, aby powrócił do zdrowia.
Izolda Jasnowłosa – była ona córką władcy Irlandii. Jej matka przekazała jej wszystkie tajniki niezwykle trudnej do opanowania sztuki jaką było przyrządzanie leków na bazie ziół oraz staranne opatrywanie ran. Dzięki właśnie tej wiedzy i umiejętnościom aż dwukrotnie uratowała życie Tristanowi. Była wtedy nieświadoma tego, iż pomaga uzdrowić zabójcę jej wuja. Kiedy tylko dziewczyna zdała sobie sprawę z prawdziwej tożsamości owego rycerza, bez żadnego zawahania podniosła rękę na pogromcę smoka. Zaniechała jednak zemsty po usłyszeniu o pojedynku jaki rozegrał się pomiędzy mężczyznami. To Morhołt rzucił wyzwanie i poległ w uczciwej walce. Izolda usłyszała również o opowieści o złotym włosie. Uwierzyła po tym, że Tristan przyjechał właśnie po nią, ponieważ są sobie przeznaczeni. Dowiedziawszy się o prawdziwym powodzie – zdobyciu jej dla króla Marka, poczuła się oszukana. Płynąc statkiem wypiła przez przypadek zaczarowaną miksturę, po której to niechęć oraz uraza została zastąpiona bezgraniczną miłością i namiętnością. Reakcje Izoldy w utworze na różne rzeczy dowodziły o jej gwałtowności oraz kierowa
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
aniu się emocjami. Łatwo zmieniała swoje uczucia. Nie zmienił tego również napój, gdyż niedługo po poślubieniu władcy, chciała wydać swoją służkę o imieniu Brangien na śmierć. Kobieta bała się plotek jakie ta mogłaby rozpuścić w związku z tym, że musiała ją ,,zastępować’’ w łóżku, żeby król nie nabrał jakichkolwiek podejrzeń. Ona w tym czasie pobiegła na potajemne spotkanie z Tristanem.
Król Marek – jest on wzorcem idealnego, szlachetnego władcy. Bardzo widoczne jest to na przykład w sposobie traktowania Tristana, który to nie był traktowany jak zwykły wasal, ale wręcz jak jego syn (chłopak bowiem był synem jego zmarłej siostry o imieniu Blancheflor oraz jego druha Riwalena). Król z większą chęcią przysłuchuje się młodzieńcowi niż doniesieniom jego przeciwników. Nie chce uwierzyć, że dwie bardzo bliskie i ważne dla niego osoby – krewny oraz małżonka, mogliby potajemnie się spotykać i mieć romans tym samym zdradzając go. Bardzo się cieszy, kiedy to kochankom udaje się odpowiedzieć w sposób racjonalny na stawiane im zarzuty i jak się nietrudno domyślić – łatwo im wybacza. Po pewnym czasie wina zostaje im udowodniona i nie ma już niczego, co pomogłoby się wybronić. Tu ukazuje się zupełnie inna jego strona, a mianowicie jest bardzo surowy. Bez żadnego zastanowienia oraz sądu skazuje dwoje zakochanych w sobie ludzi na śmierć. Nie ugina się pod licznymi prośbami dworzan ani ludu o darowanie im życia. Nie pozwala mu na to honor. Tu też warto wspomnieć o okrucieństwie go cechującym, gdyż był w stanie oddać swoją żonę na pohańbienie przywódcy trędowatych. Później znowu się nad nimi lituje. Dowodem tego jest zezwolenie Izoldzie na ponowne zamieszkanie na dworze. To wydarzenia utwierdzają nas w przekonaniu, iż nie jest on łatwowierny – jeżeli komuś się coś zarzuca, to powinno się mieć niezbite dowody na popełniony czyn. Umie przebaczać, co jest cechą dość rzadką w ówczesnym społeczeństwie. Nie jesteśmy też w stanie powiedzieć, co ten bohater tak naprawdę odczuwa w środku. Jako ideał króla Markowi nie przystoi ukazywanie swoich prawdziwych uczuć. Wszystko skrywane jest pod maską jaką na co dzień przybiera. Myśli racjonalnie i nie ośmiesza się tak jak niektórzy zdradzani mężowie.
Izolda o Białych Dłoniach – jest ona bohaterką trzecioplanową i żoną Tristana. Poczuła się zraniona, kiedy to jej małżonek w noc poślubną odrzucił jej miłość do niego. Na początku wierzyła w jego zapewnienia o rocznym ślubie i cierpliwie czekała przez ten czas. Kiedy jednak dowiedziała się prawdy, iż mąż kocha inną, zapragnęła się zemścić. To ona pośrednio przyczyniła się do jego śmierci mówiąc mu nieprawdziwe informacje, które to wykończyły go psychicznie.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Streszczenie krótkie
„Dzieje Tristana i Izoldy” to opowieść o miłości, która pokonała śmierć. Jest to opis wydarzeń opartych na miłości, zdradzie, przysięgach i śmierci.
Na dwór króla Kornwalii trafia Tristan, syn Blancheflor i Riwalena. Rodzice chłopca zginęli, a on był wychowywany przez marszałka Rohałta. Chłopiec cieszy się sympatią Marka, a gdy dorasta, staje się jego przyjacielem i towarzyszem broni. Dokonuje wiele bohaterskich czynów, czym zasługuje na podziw i uznanie na królewskim dworze. Dzięki niemu kraj zostaje uwolniony od groźnego wroga, on sam jednak zostaje ranny. Prosi, aby najbliżsi ułożyli go w łodzi bez wioseł i zostawili na pastwę losu. Po kilku dniach łódź dopływa do Irlandii. Tristan zostaje odnaleziony przez Izoldę o złotych włosach, która go leczy.
Tristan wraca do domu, a król deklaruje, że przekaże mu swój majątek. Wzbudza to gniew jego bliskich, którzy twierdzą, że powinien się ożenić i postarać o następcę tronu. Król przystaje na tę propozycję. Marek postanawia, że ożeni się z właścicielką złotego włosa. Tristan wie, czyj to włos i obiecuje, że odnajdzie jego właścicielkę. Wyrusza do Irlandii, gdzie zabija smoka. W dowód wdzięczności otrzymuje za żonę Izoldę. Tristan twierdzi jednak, że przybył, aby sprowadzić Izoldę do swojego pana. Matka dziewczyny ofiarowuje córce tajemniczy eliksir, który ma sprawić, że małżonkowie mają wypić w noc poślubną i który sprawi, że się pokochają. Tymczasem płyn wypijają Izolda i Tristan, którzy zakochują się w sobie tak bardzo, że nie wyobrażają
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
sobie oddzielnego życia. Kiedy docierają do Kornwalii, nie przyznają się do niczego Markowi. Ten poślubia ukochaną. W nocy dziewczyna wymyka się, by spotkać się z Tristanem. Jej zachowanie budzi podejrzenie dworzan, którzy informują o nim króla. Izolda obawia się o swojego ukochanego i namawia go, aby opuścił królestwo. On się zgadza. Przez długi czas znajduje się w drodze. Czeka na znak od swojej ukochanej, jednak ona milczy. W czasie podróży wielokrotnie wykazuje się niezwykłą odwagą. Zyskuje uznanie w oczach króla Bretanii, który jest gotów oddać mu swoją córkę za żonę. O dziwo, kobieta także ma na imię Izolda, jednak nosi przydomek „Izolda o białych dłoniach”. Tristan okłamuje młodą małżonkę, że wiąże go przysięga, że przez rok nie może obcować z żoną. Kobieta przyjmuje to tłumaczenie. Kiedy mężczyzna zostaje ranny, wzywa Izoldę o Złotych Włosach. Umawia się, że jeśli kolor żagli, na którym ma przypłynąć ukochana, będzie biały, będzie to oznaczało, że jest na statku. Czarny żagiel miał oznaczać, że ukochana nie przybędzie. Tymczasem małżonka okłamuje Tristana, że do brzegów dopływa statek z czarnymi żaglami. Młodzieniec umiera. Umiera także Izolda Złotowłosa, która nie może żyć bez ukochanego. Król Marek decyduje się pochować oboje, gdyż byli dla niego najważniejszymi i najbliższymi osobami. W nocy z grobu Tristana wyrasta krzew głogu, który wchodzi w grób Izoldy. Mimo iż każdego dnia jest ścinany, w nocy cudownie odrasta i łączy zakochanych. W końcu król Marek zabrania ścinania krzewu.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Czas i miejsce akcji
Opowieść o dziejach Tristana i Izoldy prawdopodobnie zrodziła się pomiędzy plemionami celtyckimi zamieszkującymi okolice kanału La Manche. Celtowie byli ludem, który zajmował ziemie Wyspy Brytyjskiej, dzisiejszej Francji, a także północnej Italii w VI-III wieku p.n.e. Dokładny czas powstania utworu pozostaje kwestią sporną i nieustaloną. Później próbowano ją spisać, aż Józef Bédier w 1900 roku stworzył utwór z zachowanych fragmentów popularnej wersji Francuskiej.
DZIEJE TRISTANA I IZOLDY – CZAS AKCJI
Dokładny czasu akcji nie jest możliwy do konkretnego ustalenia. Jedyne co można powiedzieć to, że jest to okres średniowiecza, prawdopodobnie wczesnego, zważywszy na dosyć liczne walki o terytoria i zmieniające się granice. Jednak jest to już okres po wprowadzeniu chrześcijaństwa. Chociaż kształtuje się ono nadal. Toteż postrzeganie wiary, religijność i przestrzeganie zasad ma nieco inny wymiar odbiegający swoim rodzajem od późniejszego chrześcijaństwa, bardziej ujednoliconego i określonego. Bowiem sprow
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
adza się ono głównie do przeświadczenia o Bożej przychylności lub nieprzychylności. Niemniej jednak pojęcia wiary i Boga są przytaczane niejednokrotnie.
DZIEJE TRISTANA I IZOLDY – MIEJSCE AKCJI
Akcja utworu nie toczy się tylko w jednym miejscu. Czytelnik przenosi się z miejsca na miejsce razem z bohaterami utworu. Wszystko swój początek ma w Kornwalii, będącej południowo-zachodnią częścią Anglii. Później Tristan przebywa w Lonii. Przebywa tam, aż do momentu swojego porwania przez norweskich kupców w wieku kilkunastu lat. Los prowadzi go z powrotem do Kornwalii, gdzie wszystko się zaczęło. W tym kraju trafia na zamek Tyntagiel. Część utworu rozgrywa się również w Irlandii i Bretanii, czyli północnej części Francji. Jest informacja o zamku Weisefort w Irlandii oraz zamku Karheń w Bretanii. Jednakże miejsca wymienione w dziele, zamki itd. są przestrzeniami fikcyjnymi. Tak samo jak władcy i królowie, nie są postaciami historycznymi. Zatem wszystko tak naprawdę odbywa się w przestrzeni wymyślonej i fikcyjnej.
Sprawdź pozostałe wypracowania:
Język polski:
Geografia:
Lektury dla klas 1 - 3
Lektury dla klas 4 - 6
Lektury dla klas 7 - 8
Wykryto AdBlocka
Wykryto oprogramowanie od blokowania reklam. Aby korzystać z serwisu, prosimy o wyłączenie go.