Kubuś Puchatek

Kubuś Puchatek – A.A. Milne – Charakterystyka
Informacje o książce
Książka pt. „Kubuś Puchatek” (oryginalny tytuł to po angielsku: „Winnie the Pooh”) to powieść skierowana przeważnie dla dzieci. Jej autorem jest brytyjski pisarz A.A. Milne (Alan Alexander Milne, 1882-1956). Swoje pierwsze wydanie utwór miał w 1926 roku, w Wielkiej Brytanii, w oryginalnym języku angielskim. W Polsce natomiast tekst ukazał się po raz pierwszy dwanaście lat później – w 1938 roku, wydany przez Jakuba Przeworskiego, a przełożony przez Irenę Tuwim.
Kolejnym polskim przełożeniem było przełożenie Moniki Adamczyk-Grabowskiej w 1986 roku, gdzie zastosowała tytuł „Fredzia Phi-Phi”, co wzbudziło ogromne kontrowersje wśród czytelników. Dlatego też większość z nich przyzwyczajona do pierwszego tytułu, zakupywała tylko pierwsze przełożenie napisane przez Irenę Tuwim.
Oryginalny rękopis tej książki znajduje się w posiadaniu Biblioteki Wrena w Trinity College Uniwersytetu Cambridge, w Anglii.
Głównymi bohaterami utworu są zwierzęta, które można porównać do pluszaków, tyle że umieją mówić. Oprócz nich, możemy przeczytać także o Krzysiu – jedynym człowieku, a także małym chłopcu, który mieszka razem ze zwierzętami. Cała akcja książki toczy się w Stumilowym Lesie, gdzie gromadka przyjaciół przeżywa wiele fantastycznych, zabawnych i zwariowanych przygód. Jak można się domyślić, jednym z głównych bohaterów jest Kubuś Puchatek, żółty gruby miś, ubrany w czerwoną, za małą dla niego bluzkę.
Charakterystyka bohaterów
– Kubuś Puchatek – jeden z głównych bohaterów, a także bohater tytułowy książki. Jest żółtym misiem, który ma na sobie o wiele za małą, czerwoną koszulkę. Jest za mała, ponieważ Puchatek jest dość grubiutki od ciągłego jedzenia swojego miodku, jak to każdy miś. Ma małe odstające uszka i chodzi na dwóch łapach, mieszka w Stumilowym Lesie, a dokładniej w swojej chatce, i tak jak każde mieszkające tam zwierzątko, umie mówić. Jest miły, pomocy i dość niezdarny, a także łakomy. Zawsze, gdy widzi miodek, nie może się powstrzymać, zrobi wszystko, by go zjeść.

– Prosiaczek – jak wskazuje jego imię jest prosiaczkiem. A jak to prosiaczki mają, jest cały różowy, jedyne, co go wyróżnia to jego różowe ubranko w czarne paski. Kubuś Puchatek jest jego najlepszym przyjacielem i często go odwiedza w jego chatce, a następnie idzie z nim na przechadzkę, często podśpiewując. Prosiaczek jest małym, niesfornym, nieśmiałym i bojaźliwym zwierzątkiem, które mieszka w starym dębie (przeprowadza się do Puchatka, by Sowa miała gdzie mieszkać), w Stumilowym Lesie.

– Kłapouchy – szary osiołek, który ma bardzo pesymistyczne podejście do życia. Ma przypięty do swojego ciała ogon, który ciągle gdzieś gubi. Mieszka w Stumilowym Lesie, a dokładniej w swoim Ponurym Zakątku Kłapouchego. Kiedyś mieszkał w szałasie zbudowanym z patyków, jednak zawsze był on rozwiewany przez wiatr. Kłapouchego cechuje samotność, ponurość i melancholijność.

– Maleństwo – synek Kangurzycy, całkowicie do niej podobny, tyle że o wiele mniejszy. Jest najmłodszym mieszkańcem Stum

„Kubuś Puchatek”, autorstwa Alana Aleksandra Milne jest klasyką literatury dziecięcej, a tytułowego Misia pokochały miliony dzieci na całym świecie. Książka została napisana w 1926 roku, a inspiracją dla autora były pluszowe zabawki jego syna, Christophera Robina Milne’a. To właśnie on jest bohaterem książki – w polskiej wersji jego imię to Krzyś. Najbardziej popularnym w naszym kraju wydaniem jest przekład Ireny Tuwim. Jest to historia napisana wiele lat temu, poniekąd w „innym świecie”, jednak cały czas jakże aktualna, mająca liczne walory edukacyjne. Książka doczekała się wielu wznowień, adaptacji, przekładów i tłumaczeń. Animacja Disney’a chyba najbardziej spopularyzowała postać Puchatka, rozsławiając go na cały świat. Czy jest obecnie ktoś, kto nie zna Misia i jego przyjaciół?
Przyznam, iż jako dziecko i osoba młoda nie przepadałam za książką z przygodami Kubusia Puchatka. Wydawała mi się dziwna, infantylna i poniekąd nie rozumiałam jej fenomenu. Dopiero disneyowska wersja bajki sprawiła, że polubiłam Stumilowy Las i jego mieszkańców. Natomiast będąc już osobą dorosłą, z melancholią za czasami beztroski i dzieciństwa oraz z ciekawości, sięgnęłam ponownie do owej klasycznej książki i dopiero teraz odkryłam jej magię. Być może trzeba coś w życiu przeżyć, poznać jego gorycz, zaliczyć różne wzloty i upadki, liczne przyjaźnie i rozstania, aby docenić prostotę, liryzm i filozoficzne podejście do życia bohaterów książki. Zwierzęta ze Stumilowego Lasu nie do końca rozumieją otaczający ich świat i często interpretują go sobie na swój własny sposób – zupełnie jak dzieci. Opowieść pokazuje nam siłę dziecięcej wyobraźni – pluszaki ożywają i stają się najlepszymi kompanami do zabaw.
Kubuś Puchatek jest postacią, której nie da się nie lubić. Zabawny, prostolinijny, zawsze skory do pomocy, kocha śpiewać, jest nieco nieporadny i niezbyt bystry, ale przy tym niezmiernie uroczy, potrafi rozczulić najtwardsze serca. Głównym „motorem napędowym” przygód Puchatka jest przyjaźń. Ów motyw występuje w każdym z dziesięciu opowiadań. Książka ma charakter edukacyjny, uczy iż należy akceptować się takimi, jakimi jesteśmy (tolerancja), ze wszystkimi wadami i przywarami, pokazuje poświęcenie, odwagę i przełamywanie własnych barier czy lęków w imię przyjaźni. Krzyś i zwierzątka ze Stumilowego Lasu zawsze są obok, kiedy któryś z przyjaciół potrzebuje pomocy lub jest po prostu smutny i samotny.
W książce znajdziemy dziesięć opowiadań, które ukazują perypetie bohaterów. Kubuś Puchatek, Prosiaczek, Krzyś, Królik, Sowa, Kłapouchy, a później zjawiają się Mama Kangurzyca i Maleństwo – wszyscy oni mają swoje określone cechy, nawyki, są bardzo charakterystyczni, dlatego z pewnością każdemu uda się wybrać ulubionego bohatera. Ja najbardziej lubię oczywiście Puchatka, który wręcz rozbraja swą gapowatością czy obsesyjnym umiłowaniem do miodku. Jest jednak bardzo uczynny, pomocny i radosny. Bardzo lubię też Krzysia, który jest niezmiernie troskliwy i cierpliwy dla swych małych przyjaciół. Kłapouchego – Osiołka o depresyjnym usposobieniu – niestety niebyt polubiłam, choć czasem zdarzają i nam się dni, kiedy wszystko widzimy w ciemnych barwach, a na niebie zawsze wisi chmura zwiastująca deszcz. Jego postać jest poniekąd kontrastem do innych zwierząt, które są zazwyczaj radosne i szczęśliwe. Kłapouchy wyraźnie odstaje od reszty bohaterów, trzyma się na uboczu, często posługuje się mądrymi słowami, doszukuje się dziury w całym i jest wie

Książka pod tytułem „Kubuś Puchatek” autorstwa Alana Aleksandra Milne składa się z przedmowy oraz dziesięciu rozdziałów opowiadających o przygodach zwierząt ze Stumilowego Lasu. Akcja opowiadań rozgrywa się na przestrzeni czterech pór roku, podczas których wędrujemy wraz z Misiem Kubusiem oraz chłopcem o imieniu Krzyś poprzez las, będący domostwem ich przyjaciół. Jak przystało na literaturę dziecięcą, w książce znajdziemy piękne ilustracje autorstwa Ernesta H. Sheparda, zabawne piosenki i wierszyki, które układa tytułowy Puchatek oraz obrazową mapkę, pozwalającą wyobrazić sobie Stumilowy Las. Książka została wydana w 1926 roku, natomiast pierwsze polskie wydanie ukazało się w 1938 roku. Inspiracją dla autora były pluszowe zabawki jego syna (Christophera Robina Milne), na podstawie których autor wykreował jakże barwne i uwielbiane do dnia dzisiejszego postacie. Znamy już podstawowe informacje, przejdźmy zatem do streszczenia fabuły książki.
Opowiadanie pierwsze. Poznajemy Kubusia Puchatka, który mieszka w domku obok tabliczki z widniejącym nań tajemniczym nazwiskiem J. Woreczko. Wielką miłością i słabością Misia jest miód, nazywany również „Małym Conieco”. Pewnego letniego dnia Kubuś wybiera się na spacer, kiedy nagle słyszy bzyczenie. Jego oczom ukazuje się wysoki dąb, na którym wisi ul wypełniony pysznym miodkiem. Puchatek postanawia dobrać się do swego smakołyku, nie chce jednak narazić się na gniew pszczół. Wymyśla plan, w którym udaje chmurkę i za pomocą niebieskiego balonika wznosi się ku górze. Pomaga mu w tym jego najlepszy przyjaciel – Krzyś, który stara się za pomocą parasola odwrócić uwagę owadów. Te z kolei nie dają się nabrać na owe sztuczki. Po kilku bezowocnych próbach Miś rezygnuje. Chłopiec strzela za pomocą fuzji w balonik, a Kubuś ląduje bezpiecznie w krzakach.
Opowiadanie drugie. Kubuś Puchatek chyżo i z wielkim zadowoleniem ćwiczy swą poranną porcję gimnastyki. Nieco później wybiera się do Królika w odwiedziny. Zaglądając do jego norki, pyta czy ktokolwiek jest w domu. Królik odpowiada mu, że nikogo nie ma, a on poszedł do Puchatka. Miś nie bardzo rozumie ową sytuację, po chwili jednak przyjaciel zaprasza go do środka. Królik ugaszcza Misia marmoladą i miodkiem, jednak informuje że wkrótce wychodzi. Kubuś przeciska się przez okrągły otwór norki, jednak nie może się wydostać. Królik napomina go, że utył od jedzenia i bezskutecznie próbuje uwolnić go z tej pułapki. Biegnie po pomoc do Krzysia, którego próby oswobodzenia Misia również kończą się niepowodzeniem. Chłopiec uznaje, że muszą wspólnie poczekać aż Kubuś schudnie i wówczas go uwolnić. Aby umilić Puchatkowi ten czas, Krzyś czyta mu książki. Mija tydzień i z pomocą przyjaciół udaje się uwolnić Misia.
Opowiadanie trzecie. Poznajemy Prosiaczka, który mieszka w samym centrum Lasu. Jest najlepszym przyjacielem Kubusia, a jego cechą charakterystyczną jest nadmierna lękliwość. Jest zima, a trawę w Stumilowym Lesie pokrywa puszysty śnieg. Prosiaczek spotyka Kubusia, kiedy ten intensywnie wpatruje się w podłoże. Wyjaśnia przyjacielowi, że tropi po śladach zwierzynę. Prosiaczek przyłącza się do niego. Chodząc dookoła, natrafiają na coraz więcej śladów, na podstawie których Puchatek uznaje, że musiało tędy przechodzić kilka zwierząt (co najmniej dwa listy i dwie łasiczki). Prosiaczek boi się, dlatego kiedy widzi Krzysia, czmycha prędko do domu. Chłopiec jest rozbawiony i wyjaśnia Misiowi, że chodząc w kółko, sami tworzyli ślady, które tropili.
Opowiadanie czwarte. Jest wiosenny, piękny dzień. Poznajemy Osiołka o imieniu Kłapouchy, który jest bardzo zasmucony. Przechodzący nieopodal Kubuś zauważa, że przyjaciel nie ma ogona, podczas gdy zazwyczaj widniał on na swoim miejscu. Miś deklaruje chęć pomocy w poszukiwaniach. Udaje się po radę do Sowy Przemądrzałej, która mieszka w rezydencji pod Kasztanami. Sowa pragnie napisać ogłoszenie, wychwalając przy tym swą mądrość i wszelkie zdolności. Kubuś zauważa przed jej domem znajomy przedmiot, który służy Sowie za kołatkę do drzwi i orientuje się, że to poszukiwany ogon Kłapouszka. Zguba odnajduje się, a Krzyś za pomocą młotka pomaga Osiołkowi przytwierdzić ogon do zadka.
Opowiadanie piąte. Prosiaczek i Kubuś polują na Słonia, który tak naprawdę się nie zjawia. Chłopiec ws

„Kubuś Puchatek” autorstwa Aleksandra Alana Milne to zbiór dziesięciu opowiadań dla dzieci, które opisują różne przygody zwierząt ze Stumilowego Lasu. Akcja owych opowiastek dzieje się na przestrzeni wszystkich pór roku i skupia się głównie na tytułowym bohaterze, zwanym również Misiem o Bardzo Małym Rozumku. Opowiadania poprzedza mapka, która pozwala młodemu czytelnikowi rozeznać się w terenie, ukazuje ona miejsca zamieszkania zwierzaków, a także dom Krzysia, jedynego chłopca, który występuje w opowieściach. Książka opatrzona jest przedmową autora, w której snuje wspomnienia pobytu jego synka w zoo i przyjaźni z mieszkającym tam niedźwiedziem, co poniekąd stało się inspiracją do stworzenia opowiadań. Przechodząc do meritum owego wypracowania, postaram się opisać jak najbardziej szczegółowe streszczenie poszczególnych historii.
W rozdziale pierwszym poznajemy Kubusia Puchatka i przyglądamy się jego karkołomnym, acz zabawnym próbom dobrania się do miodu. Miodek, nazywany też „Małym Conieco” to uwielbiany przez Misia przysmak, który dość często wpędza go w tarapaty. Dowiadujemy się, iż tytułowy Kubuś mieszka w domku pod enigmatyczną tabliczką J. Woreczko, będącym czyimś naziskinem. Jest gorący dzień i Miś wybiera się na spacer. Jego uwagę przykuwa dziwne bzyczenie, które, idąc drogą misiowej dedukcji, może oznaczać miodek. Ul wisi jednak wysoko na dębie i Kubuś rozmyśla, jak by się dobrać do skarbu, nie narażając się na złość pszczół. Śpiewając piosenkę, Puchatek wspina się gałąź po gałęzi na wielkie drzewo, jednak spada niefortunnie, trafiając w krzak jałowca. Nie poddaje się jednak i postanawia poprosić o pomoc Krzysia, swojego najlepszego przyjaciela. Kubuś prosi chłopca o niebieski balonik, z pomocą którego pragnie udawać chmurkę, aby niepostrzeżenie zakraść się do miodku. Tarza się też w błotku, w celach kamuflażu. Z pomocą balonika Puchatek wznosi się wysoko, blisko ula, jednak pszczoły zdają się wiedzieć, że Miś to Miś i nie pozwalają dobrać się do miodku. Kubuś wpada na pomysł, aby Krzyś pobiegł do domu po parasol, ukrył się pod nim, co miało na celu odwrócić uwagę pszczół. Chłopiec realizuje plan Puchatka i wydaje okrzyk „Aj–aj–aj, zanosi się na deszcz”, będąc ukrytym pod parasolem, a Kubuś ponownie udaje, że jest chmurką, snując piosenkę. Pszczoły nie dają się jednak nabrać, jedna z nich siada na nosie Puchatka, po czym ten rezygnuje z obranego przezeń celu. Miś pragnie zejść na ziemię, jednak balonik wciąż utrzymuje go w górze. Krzyś, za pomocą fuzji, chce strzelić w balonik, jednak za pierwszym razem trafia w przyjaciela. Drugi strzał okazuje się jednak celny i Puchatek ląduje bezpiecznie na ziemi. Jest nieco zasmucony, że nie udało mu się dobrać do miodku, w dodatku od długotrwałego trzymania sznurka balonika zdrętwiały mu łapki na cały tydzień! Kubuś nie mógł nawet odgonić muchy siadającej mu na nosku, przez co robił „puch puch”, aby uciekła i to właśnie stąd wzięło się jego imię – Puchatek. Na końcu opowiadania tata zapewnia prawdziwego Krzysia, że nie zrobił krzywdy Misiowi, niefortunnie do niego strzelając. Chłopiec, już uspokojony, udaje się na kąpiel i zapada w sen.
Rozdział drugi zaczyna się od porannych ćwiczeń Puchatka przed lustrem, podczas których Miś śpiewa radosną piosenkę. Nieco później Kubuś udaje się na spacer i trafia na norkę, domek Królika, więc postanawia go odwiedzić. Misiek kładzie łepek do norki i nawołuje Królika, jednak przez chwilę nikt się nie odzywa. Królik oznajmia Kubusiowi, że nikogo nie ma w domu, następnie zmienia ton głosu i oznajmia, że Królika nie ma, gdyż wyszedł do Puchatka. Miś o Bardzo Małym Rozumku próbuje nadążyć za tą dedukcją zdań, aż Królik w końcu zaprasza go do środka. Królik napomina Puchatka, że należy być ostrożnym, wpuszczając kogoś do domu, co jest dobrą radą dla najmłodszych czytelników. Gospodarz proponuje Misiowi poczęstunek, do wyboru chlebek z miodkiem lub marmoladą, Kubuś wybiera obydwa smakołyki, jednakże bez chleba. Królik oznajmia, że właśnie miał wychodzić, czym daje do zrozumienia, aby jego gość opuścił domostwo. Miś przepycha się w otworze norki, jednak jego brzuch zaklinował się i nie może jej opuścić. Królik, wyszedłszy innymi drzwiami, chwyta Puchatka za łapki i próbuje wyciągnąć, jednak bezskutecznie. Przyjaciel napomina Misia, że ma wzdęty brzuch od nadmiernego jedzenia, po czym biegnie po pomoc do Krzysia. Chłopiec ma plan wepchnąć Puchatka do norki albo poczekać – co miałoby zająć około tygodnia –zanim Puchatek schudnie na tyle, że zdoła wyjść z otworu norki. Królik, niepomny na smutek przyjaciela, pragnie z jego stóp zrobić sobie wieszaczki do ręczników. Krzyś, aby pocieszyć Kubusia i umilić mu czas, czyta mu książkę. Kubuś smuci się bardzo, że nie będzie mógł nic jeść, a zwłaszcza ukochanego miodku, prosi chłopca, aby przeczytał mu chociaż książkę kucharską. Ów tydzień mija niepostrzeżenie i Krzyś, z pomocą przyjaciół, wyciąga Kubusia z pułapki. Morał z tego opowiadania jest taki, że przejadanie się nie służy zdrowiu.
W historyjce numer trzy poznajemy Prosiaczka, który mieszka w samym centrum Lasu, we wnętrzu buka. Obok domu Prosiaczka wisi złamana tabliczka z napisem WSTĘP BRON (co miało oznaczać Wstęp Wzbroniony). Prosiaczek tłumaczy, że to skrót od imion jego dziadka (WSTĘP BRONISŁAW). Krzyś oznajmia, że także ma dwa imiona: Stefan Krzysztof. Jest zima, wszelka zieleń lasu pokryta jest połaciami puszystego śniegu. Prosiaczek spotyka nieopodal swego domu Puchatka, który w skupieniu wpatruje się w podłoże, oznajmia przyjacielowi, że tropi zwierzynę i przypuszcza, że to może być łasiczka. Zaintrygowany Prosiaczek przyłącza się do tropienia i prędko natrafiają na kolejne ślady, które mogą oznaczać obecność dwóch zwierzątek. Podczas owej czynności, Prosiaczek opowiada Kubusiowi o swoim dziadku. Wtem przyjaciele natrafiają na trzecie i czwarte ślady, co może oznaczać – jak oznajmia Kubuś – aż cztery zwierzaki, dwie łasiczki i dwa lisy. Prosiaczek wystarczył się takiej ilości zwierzyny i czmycha prędko do domu, zostawiając Kubusia z Krzysiem, który właśnie się zjawił, siedząc na gałęzi drzewa. Krzyś z rozbawieniem tłumaczy Puchatkowi, że chodząc w kółko po śniegu, wciąż trafiali na własne ślady i w zasadzie tropili samych siebie.
Czwarta historia rozgrywa się w czwartek, w wiosenny piękny dzień. Poznajemy tu Osiołka, zwanego Kłapouchym, który (jak zwykle) jest bardzo smutny. Przechodzący nieopodal Puchatek zauważa, że Kłapouszek nie ma ogona. Osiołek stwierdza, że ktoś musiał go zabrać. Widząc smutek przyjaciela, Kubuś przyrzeka odnaleźć tę część ciała zwierzątka. Prędko udaje się do Sowy Przemądrzałej po radę. Ptak mieszka w uroczej rezydencji pod Kasztanami. Usłyszawszy o zgubie Osiołka, Sowa proponuje wyznaczyć nagrodę za znalezienie i napisanie ogłoszenia; pokazuje Puchatkowi słowa znajdujące się na tabliczce przed jej domkiem, które niegdyś napisał dla niej Krzyś (PRO SZE ZWONIDŹ JEŹLI KTO HCE PO RADY i PROSZE PÓKADŹ JEŻLI KTO NIEHCEPO RADY). Krzyś to kilkuletnie dziecko, toteż jego pisownia nie jest idealna. Kubuś nie zwraca jednak zbytniej uwagi na napisy, gdyż nie potrafi czytać, dostrzega natomiast znajomy przedmiot służący Sowie za kołatkę do drzwi. Ptak opowiada, że znalazł ów przedmiot w Lesie, a Kubuś odgaduje, że to przecież ogon Osiołka, tym samym odnajdując zgubę. Wraz z Krzysiem przybijają za pomocą młotka ogon Kłapouchemu, a Kubuś nuci radosną piosenkę.
Piąte opowiadanie to polowanie na Słonia, którego w rzeczywistości nie ma w tej historii. Wszystko zaczyna się, kiedy Krzyś mówi, że widział Słonia wylegującego się na słońcu. Kubuś i Prosiaczek oznajmiają, że również widzieli Słonia, choć właściwie nie do końca wiedzą jak on wygląda. Zaintrygowany Puchatek oznajmia, że zbudują pułapkę i złapią tego zwierza. Rozważają wykopanie głębokiego dołu, zakładając, że Słoń będzie patrzył w niebo, nucąc piosenkę i do niego nieopatrznie wpadnie. Dochodzą jednak do wniosku, że nie bardzo wiedzą jak wykopać taki dół. Prosiaczek żartobliwie stwierdza, że aby schwytać Kubusia, wystarczyłby miodek, co podsuwa im pomysł, aby użyć przynęty. Rozważają nad żołędziami i miodem, ostatecznie stawiając na to drugie. Prosiaczek zaczyna kopać dół na pułapkę, a Miś z zapałem biegnie do domu po baryłkę miodku. Kubuś łakomczuszek wyjada część złocistego płynu, aby się upewnić, że to na pewno jego ukochane „Małe Conieco”. Przyjaciele włożyli garnek z miodem na dno dołu i poszli do domu, życząc sobie miłych snów. Umówili się nazajutrz na godzinę 6 rano, aby sprawdzić, ile złapali Słoni. W nocy Kubuś budzi się głodny, szuka miodu w spiżarni, ale go nie znajduje. Przypomina sobie, że włożył miód do dołu, po czym ze smutkiem próbuje ponownie zasnąć, co mu się jednak nie udaje. Bezskutecznie liczy owce, a nawet Słonie (doliczył się do 587), po czym zrywa się z łóżka i biegnie do pułapki, sprawdzić, czy jego miodek tam jest. Puchatek wkłada łepek do garnka i wyjada smakołyk, jednak jego głowa zakleszcza się w

„Kubuś Puchatek” autorstwa Alana Aleksandra Milne jest książką należącą do gatunku literatury dziecięcej. Opowiada o przygodach tytułowego Misia oraz jego przyjaciół, które rozgrywają się na przestrzeni czterech pór roku. Wszystko dzieje się w Stumilowym Lesie, fikcyjnej krainie będącej domem dla bohaterów.
Książka składa się z rysunkowej mapki ukazującej rozkład poszczególnych miejsc, które występują w historiach; przedmowy autora oraz z dziesięciu rozdziałów, opowiadających o perypetiach tytułowego bohatera, chłopca imieniem Krzyś oraz ich przyjaciół; natomiast całość została zwieńczona zapowiedzią kolejnych przygód, które ukazały się w książce pod tytułem „Chatka Puchatka”.
W owym wypracowaniu pragnę przedstawić krótkie streszczenie poszczególnych opowiadań. Nadmienię, że na wstępie poznajemy prawdziwego Krzysia, synka autora książki, któremu tata opowiada poniższe historie, sprawiając, że jego pluszowy miś i inne zabawki „ożywają” w umyśle i wyobraźni dziecka.
Rozdział I, w którym poznajemy się z Kubusiem Puchatkiem i z pszczołami, i tu zaczyna się opowiadanie. Ta historia opisuje próby zdobycia przez Misia miodku z ula, który umieszczony jest wysoko na drzewie. Niestety nie udaje się to Kubusiowi, który rezygnuje z podejmowanych prób.
Rozdział II, w którym Puchatek idzie z wizytą i wpada w potrzask opowiada o wizycie Kubusia Puchatka u Królika i podjadaniu ukochanego miodku. Niestety miś zaklinował się w otworze norki i przez tydzień musiał tam przebywać.
Rozdział III, w którym Puchatek z Prosiaczkiem tropią zwierzynę i o mało co nie łapią łasicy. W trzecim opowiadaniu Miś i Prosiaczek tropią ślady na śniegu, jednakże Krzyś uświadamia zwierzątka, że to ich własne ślady, co bardzo go rozbawiło.
Rozdział IV, w którym Kłapouchy gubi ogon, a Puchatek go znajduje. Kubuś zastaje smutnego Osiołka, który zgubił ogon. Postanawia go odszukać i udaje mu się odnaleźć ogon przed domem Sowy. Wraz z Krzysiem przybijają Kłapouchemu ogonek za pomocą młotka.
Rozdział V, w którym Prosiaczek spotyka Słonia. Tak naprawdę żaden Słoń nie występuje w tym rozdziale.

Pierwsze opowiadanie: Polowanie Kubusia na miód znajdujący się w ulu, wysoko na drzewie. Zakończone niepowodzeniem.
Drugie opowiadanie: Odwiedziny Misia u Królika i zaklinowanie się w otworze jego norki.
Trzecie opowiadanie: Tropienie śladów tajemniczej zwierzyny przez Kubusia i Prosiaczka, które ostatecznie okazują się ich własnymi śladami.
Czwarte opowiadanie: Poszukiwania zagubionego ogonka Osiołka Kłapouchego.
Piąte opowiadanie: Pułapka, czyli dół w ziemi z miodową przynętą, zastawiona

„Kubuś Puchatek” to książka dla dzieci, której autorem jest Alan Aleksander Milne. Jako iż głównym odbiorcą owej prozy są maluchy, problematyka nie wydaje się być skomplikowana, a jednak – czytając pomiędzy wierszami – można doszukać się wielu pouczających kwestii.
Książka opowiada przede wszystkim o przyjaźni. Bohaterowie: tytułowy Kubuś Puchatek, chłopiec Krzyś, mały Prosiaczek, Królik, Przemądrzała Sowa, Osiołek Kłapouchy oraz Mama Kangurzyca i Maleństwo są serdecznymi przyjaciółmi. Mimo iż opowiadania występujące w książce wydają się dość banalne, ukazują fakt, iż zwierzątka ze Stumilowego Lasu są gotowe do poświęceń, aby pomóc przyjacielowi. Ratowanie z powodzi, poszukiwania zaginionego ogonka Kłapouszka, pomoc w realizacji każdego planu, pocieszanie, organizowanie urodzin czy okazywana troska to jedne z nielicznych wydarzeń ukazujące miłość do przyjaciół. Zwierzątka kochają się bezwarunkowo, a przyjaźń pomiędzy Puchatkiem i Krzysiem ukazuje silną więź.
Owa historia ma też charakter edukacyjny. Królik przestrzega dzieci, aby były ostrożne wpuszczając kogoś do domu; przygoda, podczas której Kubuś Puchatek zaklinował się w otworze norki ukazuje, że łakomstwo nie popłaca. Porwanie kangurka Maleństwa i misterny plan stworzony przez Królika z kolei unaocznia, że figle mogą obrócić się przeciwko nam.
Bohaterowie książki są wyraźnie zarysowani i – co jest kluczową kwestią – nie są idealni. Kubuś, zwany Misiem o Bardzo Małym Rozumku, wręcz rozbraja swoją niewiedzą i naiwnością, jednak czasem wpada na genialne pomysły. Prosiaczek, z racji że jest malutkim stworzonkiem, jest lękliwy i obawia się nawet nieistniejących rzeczy. Udaje mu się jednak pokonać swoje słabości. Kłapouchy ma ponure usposobienie, wszystko widzi w ciemnych barwach, doszukuje się przygnębiającego deszczu, nawet gdy na niebie nie ma ani jednej chmurki. Często czuje się pomini

„Kubuś Puchatek” autorstwa Alana Aleksandra Milne jest krótką bajką dla dzieci, zawierającą dziesięć opowiadań. Mimo to występuje mnogość, jakże charakterystycznych, postaci. Miś o wdzięcznym imieniu Kubuś Puchatek szturmem wdarł się w popkulturę, głównie za sprawą Disney’a i można odnosić wrażenie, iż to właśnie ta wersja bohaterów głęboko zapadła w pamięć zarówno dzieciom, jak i dorosłym. Wersja książkowa odrobinę różni się od tej znanej z animacji, dlatego pragnę przedstawić wszystkich bohaterów występujących w niniejszych opowiadaniach.
Na początek tytułowy Kubuś Puchatek, zwany też Misiem o Bardzo Małym Rozumku. Jest to niewysoki, pluszowy miś, o dość krągłym brzuszku, a to za sprawą faktu, iż jest wielkim łakomczuszkiem. Miód to wielka słabość i zarazem miłość Puchatka. Niejeden raz wpadł przez owo uwielbienie w tarapaty. Miś nie jest zbyt mądry, nie rozumie wielu rzeczy, ale robi to w tak uroczy i nieporadny sposób, że bardzo łatwo go polubić. Jest przyjacielski. Pokonując swe ograniczenia, zawsze pędzi zwierzęcym przyjaciołom na pomoc. Życzliwy, lubi śpiewać, a raczej nucić oraz niezwykle uczynny. Mimo iż kocha wszystkich swych przyjaciół, największą miłością obdarzył Krzysia.
Krzyś to kilkuletni chłopiec, który przyjaźni się ze wszystkimi zwierzaczkami ze Stumilowego Lasu. W rzeczywistości są to jego pluszaki, jednak za sprawą magii wyobraźni i opowieści, które snuje mu tata, Krzyś stał się bohaterem książki. Jest to chłopiec miły i towarzyski, zawsze skory do pomocy. Chętnie realizuje pomysły swoich kompanów, nawet jeśli są szalone. Dla Kubusia Puchatka jest niezwykle cierpliwy, jego nieporadność rozbawia go do łez. Cechuje go również odwaga i nieodparta chęć przygody i odkrywania.
Prosiaczek. Jest małym zwierzątkiem, przez co nieco lękliwym. Sam wspomina, że gdyby był większy, jego strach zapewne byłby mniejszy. Potrafi jednak przełamać swoje lęki, aby zaspokoić swą ciekawość czy pomóc przyjaciołom. Jest niezwykle przywiązany do Kubusia, który jest jego najlepszym przyjacielem.
Królik zamies

1) Kubuś Puchatek – Kubuś jest głównym bohaterem książki „Kubuś Puchatek” autorstwa A. A. Milne’a. Jest pluszowym, grubiutkim, żółto-miodowym niedźwiadkiem „o bardzo małym rozumku”. – Kocha miód, czyli swoje „małe co nieco”. – Kubuś mieszka w chatce pod drzewem. – Jest bardzo życzliwy, sympatyczny i pomocny. Zawsze niesie pomoc tym, ktorym jest ona potrzebna. Pomógł Kłapouchemu odnaleźć jego zagubiony ogonek, uratował Maleństwo, które wpadło do rzeki, bezzwłocznie ruszył na ratunek Prosiaczkowi, któremu zalało domek. – Puchatek bardzo lubi spacery po lesie. – Jego najlepszym przyjacielem jest chłopiec o imieniu Krzyś. Przyjaźni się również ze wszystkimi mieszkańcami Stumilowego Lasu. 
– Z jednej strony jest odważny i przyjacielski, z drugiej zaś głupiutki i nierozsądny. Jednakże zawsze można na niego liczyć.2) Prosiaczek jest małą, różową świnką z dużymi uszami, ubraną w pasiasty kubraczek. Jest przyjacielem Kubusia Puchatka. – Bardzo lubi jeść żołędzie. – Prosiaczek jest tchórzliwy, boi się panicznie wszystkiego, a zwłaszcza słoni, których nigdy nie widział, lecz wciąż uważa je za niebezpieczne i dzikie stworzenia. – Mieszka w domku w dębię. Pewnego dnia jego mieszkanko zostaje zalane przez wodę. Na ratunek przybywa mu Kubuś.3) Królik –  ma szare futerko. Mieszka w norze w ziemi, w której wejściu pewnego dnia zaklinował się Kubuś. – Możemy domyślić się, że jest on raczej postacią dorosłą. – Kocha jeść marchewki. – Z jednej strony jest rozsądny i dobrze zorganizowany, z drugiej zaś lubi rządzić i często jest obrażalski i niegrzeczny. – Lubi podejmować samodzielne decyzji i pełnić rolę lidera w grupie. – Królik często się wymądrza, jednakże zawsze jest pomocny i uczynny. Można na niego liczyć. – Lubi, kiedy uwaga jego przyjaciół zwrócona jest na niego.4) Sowa Przemądrzała
– jak przystało na sowę, jest bardzo mądra. – Mieszka w domku na drzewie kasztanowca. – Posiada ogromna wiedzę na każdy temat. Potrafi czytać i pi

Geneza utworu „Kubuś Puchatek” autorstwa A. A. Milne

„Kubuś Puchatek” został wydany po raz pierwszy w 1926 roku. Jest on pierwszym tomem historii Kubusia. Drugi tom nosi tytuł „Chatka Puchatka”. Książka „Kubuś Puchatek” powstała w oparciu o bajki, które Milne opowiadał swojemu synkowi, urodzonemu w 1920 roku. Chłopczyk miał na imię Christopher, co moglibyśmy spolszczyć na imię Krzyś. Nie powinno, więc dziwić takie a nie inne dobranie imienia dla jednego z głównych bohaterów historii Milne. Bohaterami bajek, które pisarz opowiadał wieczorami swojemu dziecku, były jego pluszowe zabawki: miś (Winnie), tygrysek (który pojawia się w drugim tomie przygód Puchatka „Chatka Puchatka”), osiołek, prosiaczek, sowa, kangurzyca z małym kangurkiem i królik. Pierwowzorem głównego bohatera – grubiutkiego misia o małym rozumku– był pluszowy nie

„Kubuś Puchatek”

Autor: Alan Alexander Milne. Urodził się on w Londynie w roku 1882. Uczestniczył w I wojnie światowej. Był dziennikarzem. Zasłynął jako pisarz wierszy dla dzieci, które pierwotnie podarowywał żonie. W 1920 roku Milne urodził się syn Christopher (Krzyś), który na pierwsze urodziny otrzymał misia o imieniu Winnie, co zainspirowało autora Kubusia do nadania swojej powieści tytułu „Winnie-the-Pooh” (Kubuś Puchatek). Historię misia o małym rozumku przedstawił w książkach: „Kubuś Puchatek” oraz „Chatka Puchatka”. Milne znany był również ze swoich powieści kryminalnych. Napisał m.in. „Tajemnicę czerwonego domu”. Zmarł w Londynie w roku 1956.

Czas i miejsce akcji: wydarzenia przedstawione w książce dzieją się w krainie zwanej Stumilowym Lasem i zamieszkiwanej przez zwierzęta – bohaterów powieści. Trudno powiedzieć ile czasu trwa akcja, gdyż nie wiemy ile czasu mija pomiędzy poszczególnymi przygodami.

Geneza utworu: książka „Kubuś Puchatek” A.A. Milne po raz pierwszy ukazała się w roku 1926. Trudno nadać było imię niedźwiadkowi o oryginalnej nazwie Winnie-the-Pooh. Wyzwania tego podjęła się Irena Tuwim, nazywając misia Kubusiem Puchatkiem. Oryginalna nazwa Kubusia Puchatka – Winnie-the-Pooh została wymyślona przez A.A.Milne. Syn autora powieści w dzieciństwie miał misia o imieniu Winnie, co zainspirowało Milne. Pozostałe postacie występujące w przygodach Kubusia zostały wymyślone w oparciu o inne zabawki syna pisarza.

Bohaterowie:

Kubuś Puchatek: grubiutki, pluszowy miś o bardzo małym rozumku, będący głównym bohaterem powieści. Kubuś mieszka w chatce pod drzewem. Przyjaźni się z Prosiaczkiem. Jego najlepszym przyjacielem jest chłopczyk o imieniu Krzyś. Kubuś bardzo lubi miód. Jest bardzo sympatyczny, uczynny, życzliwy. Codziennie chodzi na „małe co nieco”, czyli miodek.

Prosiaczek: różowy prosiaczek z dużymi uszami i w pasiastym kubraczku. Jest tchórzliwy, boi się wszystkiego. Przerażają go słonie, chociaż żadnego w życiu nie widział. Mieszka w pniu wielkiego drzewa. Uwielbia żołędzie.

Królik: mieszka w norze w ziemi. Bardzo lubi podejmować decyzje, być liderem grupy. Królik często się wymądrza oraz równie często się obraża za drobnostki. Zawsze można na niego liczyć w potrzebie. Jest dobrze zorganizowany. Lubi się wymądrzać. Czasami bywa niegrzeczny.

Sowa Przemądrzała: mądra, wykształcona, ale również zarozumiała. Potrafi czytać. Uwielbia korzystać z trudnych słów. Potrafi także pisać, ale wciąż czasami popełnia błędy. Mieszka na drzewie kasztanowca.

Mama Kangurzyca: opiekuńcza i troskliwa matka. Twierdzi, że dzieci powinny pić tran. Zawsze można na nią liczyć w potrzebie. Jest bardzo rozsądna i życzliwa, ma poczucie humoru. Mieszka w domku za lasem.

Maleństwo: synek Mamy Kangurzycy. Mama zmusza go do codziennego picia tranu, którego nie lubi. Jest najmłodszym bohaterem powieści. Jest wesoły, pełen energii, odważny, lubi dużo się bawić.

Kłapouchy: szary osiołek, który żywi się ostem. Mieszka za lasem. Zawsze jest smutny. Jest dobrym przyjacielem, pomagającym w potrzebie. Kiedyś zgubił swój ogon, ale Krzyś przybił go gwoździem do Kłapoucha, żeby znowu go nie zgubił.

Krzyś: ludzki chłopiec, w wieku około 6 lat. Przyjaźni się z mieszkańcami Stumilowego Lasu. Zaczyna chodzić do szkoły pod koniec powieści.

Krótkie streszczanie, czyli o czym jest „Kubuś Puchatek”?
„Kubuś Puchatek” jest powieścią, na którą składa się dziesięć krótkich rozdziałów – historyjek, często zabawnych, ale również i mądrych, z morałem. Opowieści te dotyczą mieszkańców krainy zwanej Stumilowym Lasem i ich przyjaciela – chłopca imieniem Krzyś. Bohaterami powieści są: Kubuś Puchatek, Prosiaczek, Królik, Sowa Przemądrzała, Kłapouchy, Matka Kangurzyca i Maleństwo. Zwierzęta te obdarzone zostały ludzkimi cechami charakteru. Każda historyjka przedstawia nam jakąś uniwersalną prawdę na temat człowieka i jego relacji, przyjaźni z innymi, często odmiennymi od niego osobami. W rozdziałach możemy zapoznać się z przygodami Puchatka i jego przyjaciół. Poznajemy historię m.in. odnalezienia zagubionego przez Kłapoucha ogonka, uratowania Prosiaczka przed utonięciem w domku, nieudanych prób dotarcia do miodku na drzewie, poznania nowych mieszkańców Stumilowego Lasu, utknięcia Puchatka w wejściu do nory Królika. Wszystkie opowieści pokazują, że każdy człowiek, ma różne wady i zalety. Spójrzmy na Królika – jest przemądrzały, ale również dobrze zorganizowany, Kłapouchy – zawsze jest smutny, jest marudą, ale również i dobrym przyjacielem, troskliwą i pomocą osobą, Sowa Przemądrzała – lubi się przemądrzać, ale jest bardzo mądra, Prosiaczek – jest tchórz

„Kubuś Puchatek” jest powieścią napisaną przez A. A. Milne. Została wydana w 1926 roku, w Polsce dopiero w 1938 roku. Książka „Kubuś Puchatek” jest pierwszym tomem historii głupiutkiego misia o bardzo małym rozumku. Kolejny tom nosi nazwę „Chatka Puchatka”.

„Kubuś Puchatek” powstał na bazie bajek opowiadanych przez Milne swojemu synowi, urodzonemu w 1920 roku. Bohaterami tych opowieści były pluszowe zabawki chłopca: niedźwiadek, kangurzyca z małym kangurkiem, królik, prosiaczek, sowa, osiołek. Nazwa oryginalna Winnie-the-Pooh powstała w oparciu o pluszowego misia chłopca o imieniu Winnie. Dziecko miało na imię Christopher, czyli po polsku Krzyś. Chyba nikt nie wątpi, że oba te elementy zostały wplecione w książki A. A. Milne.

Bohaterami powieści są:
Kubuś Puchatek: żółto-miodowy, pluszowy miś o bardzo małym rozumku. Codziennie je miodek, co nazywa „małe co nieco”. Jest przyjacielski, sympatyczny i głupiutki.
Prosiaczek: różowy prosiaczek z dużymi uszami, ubrany w pasiasty kubraczek. Boi się wszystkiego co jest większe od niego, czyli praktycznie wszystkiego. Najbardziej boi się słoni, których nigdy jednak nie widział.
Królik: ma szarą sierść, jest przemądrzały, lubi się wymądrzać. Woli być liderem grupy i samodzielnie podejmować decyzje. Lubi być w centrum uwagi. Często jest niegrzeczny i obra�