Menu lektury:
Mitologia, część I Grecja
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Najważniejsze informacje
Najważniejsze informacje o lekturze
Autor i rok wydania
- Autor: Jan Parandowski, polski pisarz, eseista i tłumacz, znany z popularyzacji kultury antycznej.
- Rok wydania: 1924, co czyni tę książkę jednym z klasycznych dzieł literatury polskiej dotyczących mitologii.
Gatunek i rodzaj literacki
- Gatunek: Mitologia, która jest zbiorem opowieści o bogach, herosach i mitologicznych stworzeniach.
- Rodzaj literacki: Epika, ponieważ opowieści te mają charakter narracyjny i opisują wielkie czyny oraz przygody bohaterów.
Czas i miejsce akcji
- Miejsce akcji: Starożytna Grecja, w tym mityczne miejsca takie jak Olimp, siedziba bogów, oraz różne krainy znane z mitologii, jak Kreta czy Troja.
- Czas akcji: Czas mityczny, nieokreślony, co oznacza, że opowieści te nie są osadzone w konkretnym czasie historycznym, lecz w świecie wyobraźni, gdzie bogowie i herosi przeżywają swoje przygody.
Główni bohaterowie
- Zeus: Najważniejszy z bogów, władca nieba i ziemi, symbol sprawiedliwości i porządku. Często przedstawiany jako postać o potężnej posturze, z piorunem w ręku.
- Hera: Żona Zeusa, bogini małżeństwa i rodziny, znana z zazdrości i mściwości wobec kochanek Zeusa.
- Atena: Bogini mądrości, sztuki i wojny, patronka miasta Ateny, uosabia inteligencję i strategiczne myślenie.
- Apollo: Bóg sztuki, muzyki, poezji i słońca, często przedstawiany z lirą, symbol harmonii i piękna.
- Artemida: Bogini łowów, przyrody i księżyca, siostra bliźniaczka Apolla, symbolizuje niezależność i dzikość.
- Posejdon: Bóg mórz i oceanów, brat Zeusa, przedstawiany z trójzębem, kontroluje wody i jest patronem żeglarzy.
- Hades: Bóg podziemi i zmarłych, opiekun dusz, rządzi krainą umarłych, często przedstawiany z Cerberem, trójgłowym psem.
Problematyka i główne motywy
- Motywy: Walka dobra ze złem, potęga bogów, przeznaczenie, mi�
Streszczenie szczegółowe
Jak wyglądał początek wszechświata w greckich wierzeniach?
W greckiej kosmogonii wszystko zaczyna się od Chaosu – bezkształtnej otchłani pełnej potencjału. Z tej pustki wyłaniają się pierwotne bóstwa:
- Gaja (Ziemia) – matka wszystkich form życia
- Tartar – czeluść podziemna
- Eros – siła przyciągania i miłości
- Ereb – personifikacja ciemności
- Nyx – ucieleśnienie nocy
Gaja samodzielnie rodzi Uranosa (Niebo), który staje się jej małżonkiem. Ich potomstwo to:
– 12 Tytanów (w tym Okeanos, Hyperion, Kronos)
– 3 Cyklopów (Brontes, Steropes, Arges)
– 3 Sturękich Hekatonchejrów (Kottos, Briareos, Gyges)
Ten akt stworzenia przez partenogenezę (samorództwo) pokazuje archetypiczny strach przed samotnością i potrzebę łączenia przeciwieństw. Para Gaja-Uranos symbolizuje pierwszą wielką dialektykę natury: ziemię i niebo, materię i przestrzeń, kobietę i mężczyznę.
Dlaczego Kronos stał się bogiem czasu?
Kronos (Chronos), najmłodszy Tytan, otrzymuje od Gai sierp ze stalą adamantową. Atakuje Uranosa podczas snu, odcinając mu genitalia i wrzucając je do morza. Z krwi zranionego boga rodzą się:
– Erynie (Alekto, Megajra, Tyzyfone) – boginie zemsty
– Gigantomowie – olbrzymi z wężami zamiast nóg
– Meliady – nimfy jesionów
Jak wyglądała wielka wojna olimpijskich bogów?
Tytanomachia – 10-letnia walka między Kronosem a Zeusem – to najkrwawszy konflikt w mitologii. Strony konfliktu:
Obóz Kronosa | Obóz Zeusa |
---|---|
Główni Tytani | Zeus i jego rodzeństwo |
Atlant – dowódca | Cyklopi (twórcy piorunów) |
Prometeusz (początkowo) | Hekatonchejrowie |
Kluczowe bitwy:
1. Atak na Othrys – górską siedzibę Tytanów
2. Sturęcy rzucają 300 głazów naraz
3. Zeus uwalnia Briareosa z Tartaru
4. Ostateczna klęska Kronosa – zesłanie do Tartaru
Co się stało z bogami po zwycięstwie Zeusa?
Nowy porządek świata ustalony przez trzech braci:
– Zeus – niebo i władza nad wszystkimi bogami
– Posejdon – morza i trzęsienia ziemi
– Hades – podziemia i bogactwa mineralne
Bogowie olimpijscy tworzą dwór:
– Hera (małżeństwo)
– Demeter (plony)
– Hestia (ognisko domowe)
– Apollo (słońce, sztuka)
– Artemida (łowiectwo)
– Ares (wojna)
– Atena (mądrość)
– Hefajstos (kowalstwo)
– Afrodyta (miłość)
– Hermes (handel)
– Dionizos (wino)
„Witajcie, bogowie młodej krwi! Niech wasza władza będzie mądrzejsza niż nasza” – ostatnie słowa Kronosa według „Teogonii” Hezjoda
Jak mit o Persefonie tłumaczy zmianę pór roku?
Szczegółowy przebieg mitu:
1. Hades zakochuje się w Korze (Persefonie) widząc ją zbierającą narcyzy
2. Za zgodą Zeusa porywa ją rydwanem zaprzężonym w czarne konie
3. Demeter 9 dni błąka się po świecie z pochodniami
4. W Eleusis przyjmuje postać staruszki i wychowuje Demofona
5. Hekate słyszy krzyk Kory i informuje Demeter
6. Zeus zmusza Hadesa do oddania Kory, ale ta zjadła 4 pestki granatu
7. Kompromis: 4 miesiące w Hadesie (zima), 8 miesięcy z matką
Jak Prometeusz stał się patronem ludzkości?
Działania Tytana:
1. Lepi człowieka z gliny zmieszanej z łzami
2. Uczy ludzi rzemiosła, matematyki i medycyny
3. Podczas uczty w Mekone dzieli byka na dwie części:
– Mięso ukryte pod skórą
– Kości przykryte smalcem
4. Zeus wybiera pozornie lepszą część (kości), ustanawiając zwyczaj ofiar
5. Prometeusz kradnie ogień w pustym łodydze kopru
6. Kara: przykucie do Kaukazu, codzienna męka orła
Postać Prometeusza to archetyp buntownika – jego imię znaczy „przewidujący”. Paradoksalnie, mimo wiedzy o konsekwencjach, wybiera miłość do ludzi ponad posłuszeństwo bogom. Ten konflikt między rozumem a emocjami wciąż kształtuje nasze postawy.
Co naprawdę znajdowało się w puszce Pandory?
Zeus zleca Hefajstosowi stworzenie pierwszej kobiety. Każdy bóg obdarowuje ją darem:
– Afrodyta: uroda
– Hermes: kłamstwa i chytrość
– Atena: umiejętność tkania
– Hera: ciekawość
Zawartość naczynia (w oryginale pithos – duży dzban):
1. Starość
2. Choroby
3. Szaleństwo
4. Zazdrość
5. Złośliwość
6. Nienawiść
7. Głód
8. Nadzieja (zostaje