Nazywam się… Mikołaj Kopernik

Mikołaj Kopernik urodził się w Toruniu w 1473 roku, a zmarł w 1543 roku we Fromborku. Urodził się w zamożnej rodzinie kupieckiej. Jego ojciec był zamożnym kupcem. Mama Mikołaja Kopernika miała na imię Barbara Kopernik, a jego ojciec miał na imię Mikołaj Kopernik (tak samo jak jego syn, tatę Mikołaja nazywano „starszym”. Znał język polski, niemiecki i łacinę. Czytał głównie dużo książek. Był człowiekiem renesansu. Po powrocie do rodzinnego kraju przyjął święcenia duchowne i mieszkał (osiadł) w Warmii. Studiował na wyższej uczelni Akademii Krakowskiej. Później uczył się na uniwersytetach włoskich gdzie studiował matematykę, astronomię i filozofię. Interesował się budownictwem, administracją i ekonomią. (Był astronomem, lekarzem,

Narratorem książki jest Mikołaj Kopernik, który opowiada o swoim życiu. Mówi nam o tym, że urodził się 19 lutego 1473 roku w pięknym polski mieście – Toruniu. Zauważa, że żył w epoce wielkich odkryć geograficznych. To, za jego czasów, Krzysztof Kolumb odkrył Amerykę, a wielki żeglarz – Ferdynand Magellan opłynął Ziemię, czym ostatecznie, potwierdził jej kulistość. Kopernik mówi o tym, że i on dokonał wielkiego czynu – dowiódł, że w centrum Układu Słonecznego znajduje się Słońce, wokół którego obraca się kula ziemska wraz z innymi planetami. Wspomina także, że jego poglądy nie spotkały się z ogólnym zrozumieniem i aprobatą. Trudno ludziom było uwierzyć w to, że mieszkają na planecie, która przez cały czas wiruje wokół własnej osi, a na dodatek krąży wokół Słońca. Mówi o tym, co usłyszał od ludzi, a mianowicie, że jego poglądy są sprzeczne z prawami fizyki i Pismem Świętym. Kopernik cieszy się, że jego poglądy zyskały w końcu zwolenników i teoria heliocentryczna dała początek nie tylko nowej astronomii ale także miała wpływ na nową, ogólnie pojętą, naukę. Z niezwykłą skromnością mówi o swych dokonaniach. Stwierdza, że bardzo mu pochlebiają słowa poety, który stwierdził, że to właśnie on wprawił Ziemię w ruch i zatrzymał Słońce. Ten wielki uczony stwierdza, że nic wielkiego nie zrobił, a jedynie obserwował, dostrzegł i opisał pewne zjawiska, a później poparł to wszystko stosownymi obliczeniami. Mikołaj Kopernik porusza także kwestię pochodzenia swego nazwiska. Informuje o tym, że sporo teorii było na ten temat. Przywołuje jedną z nich, która stwierdza, że jego przodkowie byli chłopami i nosili nazwisko Zepernik. Jeden z badaczy ostatecznie stwierdził, że nazwisko ma związek z pewną wsią na Śląsku. Owa wieś położona jest niedaleko Nysy i nosi nazwę Koperniki. Kiedy, starym zwyczajem, jej mieszkańcy opuszczali swe rodzinne strony i przenosili się w inne miejsce, to przybierali za nazwisko, nazwę swej rodzinnej miejscowości. Stąd dość duża popularność tego nazwiska wśród polskiej ludności. Wielki astronom wyjaśnia kim, byli jego dziadkowie i rodzice. Mówi także o tym, że w wieku siedmiu lat poszedł do szkoły, w której uczył się między innymi mówić, czytać i pisać po łacinie. Była to umiejętność niezbędna, bowiem to właśnie łacina była językiem urzędowym, językiem dokumentów, książek i ludzi uczonych. Informuje także o tym, że dobrze znał język niemiecki, którym dość często się posługiwał . Dowiadujemy się od Kopernika, że język polski był popularny tylko wśród pospólstwa i ludzi niewykształconych. Wielki uczony wspomina i o tym, że kiedy był małym chłopcem, piękny Toruń był opasany dwoma pierścieniami murów obronnych, które były wzmocnione trzydziestoma basztami, z których najpotężniejsze miały swe nazwy np. Koci Łep, czy też Koci Ogon. Mury były bardzo ważną częścią miasta, za ich niszczenie mieszkańcy byli karani obcięciem ucha. Miasto było znane z przepysznych pierników, które sprzedawano w miejskim ratuszu. W kościele świętego Jana było dość niezwykłe malowidło, które śmieszyło jego starszego brata Andrzeja, bo przedstawiało przedziwną scenę – diabły wiozły na taczce ministrantów i biskupa wprost do piekła. Mikołaj Kopernik przywołuje czasy dzieciństwa, wspomina, że bardzo lubił się bawić w ruinach zamku krzyżackiego, które wciskały się w mury obronne. Wraz z kolegami urządzali sobie bitwy rycerzy polskich z zakonnymi. O historii ruin dowiedział się od swego ojca, który poinformował go o tym, że zamek został zburzony przez mieszkańców. Dowiedział się także od swego taty o tym, że miało to miejsce dwadzieścia lat przed jego narodzinami. Z całego zamku zachowana została jedynie masywna boczna wieża, którą mieszkańcy oszczędzili. Zrobili tak by upokorzyć Krzyżaków i okazać im swą pogardę. W owej zamkowej wieży mieściła się bowiem krzyżacka toaleta i tylko ona po nich w mieście została. Aby zwiększyć hańbę zakonników, w ruinach wieży powstało wysypisko śmieci. Z wielkim przejęciem Kopernik opowiada o tym, że na własne oczy widział króla Kazimierza Jagiellończyka, który odwiedził Toruń. Miał wtedy tylko dwanaście lat, ale to wydarzenie głęboko zapadło w jego pamięci. Chociaż przyszły astronom pochodził z rodziny kupieckiej nie był zbyt zamożny. Po śmieci ojca w domu nie było dużo pieniędzy. Brat Andrzej, pomagał jego mamie w interesach. Jedna z sióstr, Katarzyna ,wstąpiła do zakonu. Druga, Barbara wyszła za mąż za pewnego kupca. Wspomina także o tym, że jako nastolatek chodził do szkoły i pilnie się uczył. Pamiętał zawsze o słowach matki, która powtarzała, że jeśli ktoś nie ma majątku, a chce do czegoś dojść, musi pilnie się uczyć. Odkrywca mówi także o tym, że po śmierci ojca i ukończeniu szkoły, trafił, wraz z bratem Andrzejem, pod opiekę wuja- biskupa warmińskiego Łukasza Watzenrode. Dzięki szczodrobliwości wuja mógł studiować na Akademii Krakowskiej i pobierać prywatne lekcje u znanego astronoma Wojciecha z Brudzewa. Kopernik zauważa, że choć na wykładach dowiadywał się o tym, iż Ziemia jest nieruchoma i znajduje się w centrum wszechświata, wiedział, że niektórzy starożytni uczeni myśleli inaczej. Myśl ta nie dawała mu spokoju, więc z zapartym tchem obserwował niebo, a na nim rozmaite zjawiska np. zaćmienie Słońca, lecące komety. Z nieukrywanym zachwytem mówi o tym, że był pochłonięty i oczarowany astronomią. Musiał jednak przerwać studia w Krakowie by zostać kanonikiem we Fromborku. Zauważa, że tylko dzięki temu, mógł zdobyć pieniądze na kosztowne, zagraniczne studia. Wspomina swój wyjazd do Włoch do Bolonii, gdzie studiował prawo kanonic

Dzieło „Nazywam się… Mikołaj Kopernik” Błażeja Kusztelskiego i Bogusława Orlińskiego to książka opowiadające o życiu Mikołaja Kopernika.
Polski astronom przyszedł na świat 19 lutego 1493 roku. Już za młodu był oczarowany astronomią. Chodził nawet na prywatne zajęcia do znanego astronoma Wojciecha z Brudzewa. W 1491 roku po ukończeniu szkoły, wuj Mikołaja, Łukasz Watzenrode będący biskupem warmińskim, wysłał jego i jego brata na swój koszt do Akademii Krakowskiej. Mieli studiować w niej nauki wyzwolone i zdobyć tytuł magistra. Kiedy umarł jeden z kanoników pełniących służbę w katedrze w Fromborku, wuj biskup natychmiast ściągnął Kopernika z Krakowa, nie pozwalając nawet ukończyć studiów. Chciał, aby zajął stanowisko po zmarłym. Kapituła kanoników miała za zadanie wysłać go na studia zagraniczne i sfinansować jego pobyt. Mikołaj był zobowiązany zamieszkiwać w katedrze we Fromborku i mimo że nie był księdzem, musiał pozostać w stanie bezżennym. Jednak zanim ostatecznie przyjęto go do grona kanoników, wuj- na swój koszt wysłał go na studia do Włoch, do Bolonii. Miał tam poznawać prawo kościelne. W Bolonii zdobył dyplom magistra. Kopernikowi kończyło się natomiast stypendium i musiał powrócić do kraju. Przed powrotem do kraju wygłosił jeszcze jedyny w swoim życiu publiczny wykład. Po powrocie z Włoch, postanowił zostać lekarzem. 1501 roku, za zgodą kanoników przybył do Padwy i zapisał się na studia medyczne. W lutym 1503 roku otrzymał licencjat z medycyny i postarał się o doktorat z prawa kościelnego. Mikołaj powrócił do kraju i udając się konno z Torunia dotarł do siedziby swego wujka w Lidzbarku. W 1507 roku dotarł z wujem do Krakowa, aby uczestniczyć w koronacji Zygmunta I Starego. W 1509 roku wydana została pierwsza książka, którą podarował w podzięce swojemu wujowi. Kiedy Mikołaj Kopernik odmówił na naciski swojego wuja o to, żeby przyjął po nim tron biskupi, tak bardzo go zdenerwował, że wiedział, że nie ma już czego szukać u jego boku. Tak więc wyruszył do Fromborka, aby zamieszkać w katedrze wraz z pozostałymi kanonikami. Wkrótce wybrano go jednocześnie na kanclerza i wizytatora. Miał bardzo dużo pracy, lecz nie zaniedbywał swoich obserwacji astronomicznych. Niedługo potem wybrano go na administratora sprawującego pieczę nad dobrami kapituły. Od tej chwili Mikołaj rezydował na zamku w Olsztynie. W dobrach kapituły warmińskiej musiał szybko „wejść” w gospodarkę wiejską. W tym celu odbył około siedemdziesiąt podróży, wizytując czterdzieści trzy wsie. Około 1531 roku sporządził „taksę chlebową”, czyli ustalił, ile powinien ważyć chleb, aby cena jego była sprawiedliwa oraz opracował „Traktat o

Ostatnio przeczytałam świetną książkę pod tytułem „Nazywam się…Mikołaj Kopernik” której autorem jest Błażej Kusztelski oraz Bogusław Orliński. Książkę tą poleciła oraz mi pewna osoba i ani trochę nie żałuję, że po nią sięgnęłam, ponieważ bardzo dużo się z niej nauczyłam.
Książka została wydana dwudziestego listopada 2010 roku przez wydawnictwo „MEDIA RODZINNA”. Zawiera ona 64 strony i jest napisana w języku polskim. Jej głównym bohaterem jest oczywiście Mikołaj Kopernik, ale nie tylko. Drugoplanowymi bohaterami tej książki są: Łukasz Watzenrode- wuj głównego bohatera, grono kanoników, Wojciech z Brudzewa oraz Jerzy Joachim Retyk. Prawdą jest to, że nie jest ich dużo, ale za to mało znaczących bohaterów jest bardzo wiele. Poznajcie w takim razie bohaterów epizodycznych: Rodzina Kopernika- pradziadek Mikołaj, dziadek Jan, tata Mikołaj, – wszyscy oni widnieli pod nazwiskiem „Kopernik”, jedynie nie jego mama- Barbara Watzenrode, rodzeństwem Mikołaja byli: starszy brat Andrzej, starsza siostra Katarzyna oraz młodsza siostra Barbara. Spoza rodziny: Krzysztof Kolumb, Magellan, Dominik Novara, Zygmunt I Stary, Tomasz Gresham, Hans Lilinetal, Albrecht Hohenzollern, Mikołaj Firlej, Krzyżacy, pan Peryk, Biskup Fabian, biskup Maurycy, biskup Jan Dantyszek, kardynał Michał Shoenberg, Marcin Luter, Jan Petrejus, Andrzej Osjander, papież Paweł III, Jan Matejko, Frydek Chopin, Adam Mickiewicz, Giordano Bruno, Tycho Brahe, król Danii, Galileusz, Jan Kepler i Izaak Newton. Dzieło to opowiada o życiu Mikołaj Kopernika, o jego przygodach i prze

„Nazywam się… Mikołaj Kopernik” – streszczenie krótkieMikołaj Kopernik urodził się 19 lutego 1473 roku w Toruniu jako najmłodsze dziecko Mikołaja Kopernika i Barbary Watzenrode. Ojciec był bardzo bogatym kupcem, a matka pochodziła ze wsi na Śląsku. Mikołaj chodził do szkoły parafialnej przy kościele św. Jana. Uczył się łaciny i języka niemieckiego.Za czasów dzieciństwa Kopernika Toruń był jednym z największych miast w Polce. Już wtedy słynął z pierników. Miasto było chronione murem obronnym z aż trzydziestoma basztami. Gdy Mikołaj miał dwanaście lat, do miasta zawitał król Kazimierz Jagiellończyk. Mieszkańcy przywitali go bardzo serdecznie, gdyż godnie bronił Korony Polski. Dwa lata wcześniej zmarł ojciec Kopernika, jedna z sióstr została zakonnicą, druga wyszła za mąż, brat Andrzej pomagałą matce się utrzymać, a Mikołaj uczył się pilnie.Po skończeniu szkoły w dalszym zdobywaniu wiedzy pomógł mu brat mamy, Łukasz – biskup warmiński. To dzięki niemu Mikołaj rozpoczął naukę w Akademii Krakowskiej. Młody Mikołaj już wtedy rozpoczął analizę wiedzy starożytnych mędrców dotyczącej astronomii i konfrontował to z wiedzą uzyskana na uczelni. Podważał to, co mówili uczeni, przez co wytykano go palcami. W tym samym czasie nadchodzi wieść, że Krzysztof Kolumb odkrył Amerykę, co było potwierdzeniem kulistości Ziemi.We Fromborku znajdowała się piękna katedra. W jej pobliżu mieszkało szesnastu kanoników. Po śmierci jednego z nich wuj biskup zabrał Mikołaja z Krakowa. Zamiast skończyć studia, miał zająć jego miejsce. To było jedyną szansą na studia zagraniczne. Kopernik musiał przyjąć święcenia. Poznawał prawo kościelne w Bolonii. Ale wciąż jego myśli krążyły wokół gwiazd. We Włoszech poznał astronoma Dominka Novarę, któremu towarzyszył podczas wielu odkryć. Tuż po uzyskaniu tytułu magistra, młody kanonik musiał wracać do kraju. W 1500 roku odwiedził Rzym, gdzie wygłosił jedyny w swoim życiu wykład publiczny.W wieku dwudziestu ośmiu lat Kopernik wyrusza do Padwy, aby studiować medycynę. Ten włoski uniwersytet sumiennie przygotowywał lekarzy, których ciągle brakowało.W wieku trzydziestu lat Mikołaj Kopernik wrócił do kraju z tytułem doktora prawa i licencją z medyny. Został sekretarzem, powiernikiem i medykiem swojego wuja biskupa. W 1507 roku uczestniczył w koronacji króla Zygmunta I Starego. W 1509 roku wydano jego pierwszą książkę „Listy obyczajowe, sielskie i miłosne filozofa Teofilakta”. Wuj biskup pragnął, aby Mikołaj zajął jego miejsce, ale Mikołaj chciał zajmować się astronomią.Razem z pozostałymi kanonikami we Fromborku wiódł spokojne życie. W 1510 roku mianowano go kanclerzem i wizytatorem. Pełnił swoje obowiązki sumiennie. W wieku trzydziestu lat przerwał badania z powodu natłoku obowiązków. Rezydował w Olsztynie. Na tym stanowisku sprawdził się bardzo dobrze.Młody uczony zaczął

„Nazywam się… Mikołaj Kopernik” – plan wydarzeń1. Narodziny Mikołaja Kopernika w Toruniu 19 lutego 1473 roku.
2. Rozpoczęcie nauki w szkole parafialnej przy kościele św. Jana.
3. Pilne uczenie się łaciny, arytmetyki, geometrii, astronomii i muzyki.
4. Wyruszenie do Krakowa w celu podjęcia dalszej nauki na Akademii Krakowskiej.
5. Rozpoczęcie analizy wiedzy starożytnych mędrców dotyczącej astronomii.
6. Wyjazd do Fromborka i zostanie kanonikiem z pomocą wuja biskupa.
7. Przyjęcie niższych święceń kapłańskich.
8. Wyjazd do Bolonii i poznawanie tam prawa kanonicznego.
9. Poznanie astronoma Dominika Navary i towarzyszenie mu podczas wielu odkryć.
10. Powrót do kraju.
11. Wyjazd do Padwy w celu podjęcia studiów medycznych.
12. Powrót do kraju z tytułem doktora prawa kościelnego i licencją z

„Nazywam się… Mikołaj Kopernik”  – bohaterowie1) Mikołaj Kopernik jest głównym i tytułowym bohaterem książki pt. „Nazywam się… Mikołaj Kopernik”. Urodził się w Toruniu 19 lutego 1473 roku. Zmarł 24 maja 1543 roku. W wczesnym wieku stracił ojca. Przyczyniło się to do tego, że opiekę nad nim, jego matką oraz bratem przejął wuj, który był biskupem i bratem matki. Jako chłopiec pilnie uczył się arytmetyki, geometrii, muzyki i astronomii. Zdobył pieniądze na studia swojego siostrzeńca na Akademii Krakowskiej. Mikołaj Kopernik był wybitnym medykiem, kanonikiem oraz astronomem. Uzyskał tytuł doktora prawa kościelnego. Jest o nim znane powiedzenie: „zatrzymał Słońce, a ruszył Ziemię”.Został doceniony za swoje osiągnięcia dopiero wiele lat po śmierci. Jego słynne dzieło, „O obrotach ciał niebieskich”, które było dowodem na słuszność teorii heliocentrycznej, dopiero w XIX wie