Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Zygmunt Krasiński – o autorze
Napoleon Stanisław Adam Feliks Zygmunt Krasiński urodził się 19 lutego 1812 roku w obecnej stolicy Francji. Jest jednym z trzech polskich wieszczów – największych poetów w okresie polskiego romantyzmu. Zazwyczaj posługiwał się tylko ostatnim imieniem. Popularność przyniosły mu opowieści gotyckie.
Był potomkiem w magnackiej rodzinie Krasińskich. Ich herbem był Ślepowron. Ordynat opinogórski, syn generała Wincentego i księżniczki urodziwej Marii Radziwiłłówny. Przyszedł na świat w Paryżu, a dokładniej w domu zlokalizowanym przy Boulevard Montmartre 10. Ochrzczony został w parafialnym kościele Notre Dame de Lorette. Co ciekawe, do przyjęcia tego sakramentu trzymały go aż dwie pary: Piotr Krasiński wraz z księżną z Walewskich Jabłonowską oraz Ludwik Pac z Marią Walewską.
Uczył się w domu położonym w Warszawie i Opinogórze (wieś w województwie mazowieckim). Nauczycielami jego byli Piotr Chlebowski i pisarza Józef Korzeniowski. Następnie w Liceum Warszawskim. Później na wydziale prawa Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego aż do 1829 roku. Po tym ojciec wysłał go do Szwajcarii. Decyzja ta była spowodowana wyłamaniem się wraz z swoim kolegą – Leonem Łubieńskim, podczas patriotycznej demonstracji, która miała miejsce na pogrzebie prezesa Sądu Sejmowego Piotra Bielińskiego.
Podczas okresu mieszkania w Szwajcarii zapoznał się z myślą i literaturą europejskiego romantyzmu. Głównymi czynnikami mającymi wpływ na jego poglądy jak i całe późniejsze życie miał generał napoleoński – Wincenty Krasiński. Był on zwolennikiem tak zwanego ,,obozu klasyków’’ jak i lojalnym poddanym rosyjskiego cara. W 1822 zmarła matka Zygmunta. Pomimo buntowania się młodego człowieka, nie był on w stanie wyrwać się spod wpływu swojego ojca. Mężczyzna bowiem starał się ingerować w poglądy polityczna jak również życie osobiste. Przykładem tego było wymuszenie małżeństwa z Elizą z Branickich, kiedy serce poety należało do Delfiny Potockiej. Pisarz pod naciskami ze strony rodziciela nie brał udziału w powstaniu listopadowym i licznych demonstracjach patriotycznych. Został zmuszony do przerwania studiów. Wyjechał z ojczyzny. Było to spowodowane też przez zachowanie swojego ojca i chęć uwolnienia się od niego. Od tamtej pory przebywał za granicą, szczególnie we Włoszech, Francji i Niemczech.
W 1829 w Genewie (miasto położone w Szwajcarii) poznał i nawiązał przyjacielskie relacje z Henrykiem Reeve, który był anglikiem i Henrietą Villan, która była jego drugą miłością, po tej poprzedniej do kuzynki Amelii Załuskiej. W sierpniu kolejnego roku spotkał Adama Mickiewicza. R
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
Razem udali się na wycieczkę w Alpy. Po 1831 zaczął podupadać na zdrowiu. Stale był dręczony przez cierpienia fizyczne między innymi rozstrój nerwowy. Potęgowany on był dodatkowo różnicą przekonań dotyczących polityki względem jego ojca. Spokoju nie dawała mu również stale postępująca choroba oczu, która groziła ślepotą tym samym zmuszając młodego poetę do życia w wiecznych ciemnościach i samotnych refleksji. Od jesieni 1832 do wiosny 1833 roku mieszkał w Petersburgu razem z ojcem. Rodziciel chciał namówić go do służby dla rosyjskiego dworu, jednak temu jednemu żądaniu pisarz pozostał się nie ugiął i nie poddał. Po chwilach spędzonych w Krakowie, a później w Wiedniu (to tu starał się wyleczyć oczy), pojechał do Włoch. W Rzymie romansował z Joanną Bobrową – Piotrowicką. Stosunek ten trwał aż do 1838. Jego stałym kompanem towarzyszącym w tych podróżach był kolega z czasów uniwersyteckich – Konstanty Danielewicz. W 1836 roku w stolicy Włoch poznał Juliusza Słowackiego i zaprzyjaźnił się z nim. W grudniu, w mieście Neapol poznał wspomniana wcześniej Delfinę Potocką. Panna odwzajemniała jego miłość. On sam nigdy tak silnie nikogo nie kochał. Ich głębokie uczucia trwała aż do 1846, później zaś zmieniła się w szczerą przyjaźń. To bardzo odbiło się w twórczości Krasińskiego. Do najtrwalszej i najściślejszej relacji należała ta zawarta w Mediolanie z Augustem Cieszkowskim. W lipcu 1843 pod wpływem ojca wstąpił w związek małżeński z Elizą z Branickich. Kobieta była malarką. Uczucia w stosunku do niej jak i zalety jej charakteru ocenił dopiero po opadnięciu emocji po epizodzie związanym z Delfiną. Niewiasta urodziła mu aż czwórkę potomstwa – Władysława Wincentego, Marię Beatrycze, Zygmunta Jerzego oraz Elizę.
W czasie trwającej w Rzymie rewolucji, Krasiński razem z Cyprianem Kamilem Norwidem bronił papieża Piusa IX, który był zagrożony. Od połowy maja aż do września 1857 przebywał w Złotym Potoku (wieś w Polsce położona w województwie śląskim). Wyjechał stamtąd po śmierci najmłodszej córeczki. Poeta zmarł 23 lutego 1859 roku w Paryżu. Zgon nastąpił w wyniku gruźlicy. Po jego odejściu, zwłoki przetransportowano do Opinogóry, gdzie obecnie wybudowane jest Muzeum Romantyzmu.
Do dzieł Zygmunta Krasińskiego zaliczają się utwory takie jak:
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Geneza
,,Nie-boska komedia”- geneza utworu i gatunek
Na rękopisie ,,Nie-boskiej komedii” Zygmunta Krasińskiego widnieje napis: ,,Zaczęte w Wiedniu na wiosnę, skończone w Wenecji w jesieni 1833 r.” Książka została wydana anonimowo, dwa lata później, gdy autor miał dopiero 21 lat. Pierwotnie utwór miał nosić tytuł ,,Mąż”. Tytuł jest jawnym nawiązaniem do ,,Boskiej komedii” Dantego, co może sugerować, że według Zygmunta Krasińskiego działania ludzi w dziejach są ,,nie-boskie”. Druga popularna interpretacja mówi o tym, że wydarzenia w utworze dzieją się przeciwko Bogu(częściowe potwierdzenie tej tezy znajdujemy na końcu dramatu). Utwór ten zawiera ocenę powstania listopadowego, jednocześnie jest swego rodzaju usprawiedliwieniem, gdyż sam autor nie potrafił wziąć w nim udziału, gdyż ojciec poety jawnie je potępiał. Zryw narodowowyzwoleńczy został ukazany jako bunt przeciwko panujące
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
emu porządkowi, jednak to co ze sobą niesie to anarchia, która kończy się katastrofą.
Gatunkowo ,,Nie-boska komedia” to dramat romantyczny. Zawiera on ciekawe i ważne do krótkiego omówienia cechy gatunkowe:
-problematyka narodowa(rozważania na temat zamierzchłych wydarzeń historycznych, poszukiwanie warstwy społecznej, która jest gotowa poprowadzić Polskę do niepodległości.)
-otwarta kompozycja utworu(patrz: ostatnia scena w dramacie).
-zerwanie z klasyczną zasadą trzech jedności: czasu, miejsca i akcji.
-fragmentaryczność akcji(przeskok pomiędzy aktem drugim, a trzecim- z dramatu rodzinnego, na dramat społeczny)
-synkretyzm rodzajów i gatunków.
-zerwanie z ciągiem przyczynowo-skutkowym(scena trzecia i czwarta, gdzie pojawiają nam się miejsca nie związane bezpośrednio z akcją utworu).
-pojawienie się w utworze postaci fantastycznych takich jak duchy.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Czas i miejsce akcji
Akcja znanego dramatu pod tytułem ,,Nie-Boska komedia”, Bolesława Prusa, trwała zapewne kilkanaście lat i rozgrywała się w różnych miejscach. Autor nie dostosował się do zasady trójjedności. Stosuje się ją w tym rodzaju literackim. Polega na tym, iż w utworze czas akcji wynosi jeden dzień, odbywa się w jednym miejscu i zawiera jeden główny wątek.
Ciężko określić ścisły, dokładny czas w utworze. Bolesław Prus nie podał żadnej wzmianki, która mogłaby sugerować, w jakich latach rozgrywała się akcja dramatu. Możemy jednak domyślić jak długo trwają poszczególne części. Pierwsza z nich rozgrywała się mniej więcej przez jeden rok. Zaczęła się od zesłania przez Anioła Stróża kobiety dla głównego bohatera oraz ślubu Męża i Żony, a zakończyła się śmiercią cudownej, wiernej kobiety, Marii. W drugiej części przestawiono zdarzenia, które wydarzyły się ponad dziesięć lat po śmierci Żony. Szacuje się, iż obejmowała mniej więcej cztery lata, gdyż podczas innej sceny wspomniano, iż Orcio skończył już czternaście la
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
t. Jednak na podstawie treści dramatu czytelnik nie może mniej więcej przybliżyć czasu trwania zarówno trzeciej jak i ostatniej części.
W książce ukazano także wiele różnych miejsc. W pierwszej części wspominano najczęściej o sypialni Męża i Żony. Dodano także wzmiankę o wiejskim kościele czy ogrodzie. Ostatnia scena odbywała się w domu obłąkanych, gdzie przebywała, a ostatecznie zmarła, Maria. W następnej części opisane wydarzenia były przede wszystkim w domu Męża i jego syna, Orcia. Różni bohaterowie również spędzili tam wiele czasu na skutek nieuleczalnej choroby wyjątkowego chłopca. Oprócz tego, niektóre sytuacje rozgrywały się na cmentarzu oraz w wąwozie górskim. Przedostatnia część odbywała się w namiocie Pankracego, przywódcy reformy społecznej, a także w obozie rewolucjonistów w lesie oraz szałasie przechrztów. Natomiast w ostatniej z czterech części akcja rozgrywała się w zabytkowym zamku Świętej Trójcy. Przedstawiono także dziedziniec i przerażające podziemia, gdzie Orcio miał przerażającą wizję.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Bohaterowie
Hrabia Henryk, inaczej Mąż lub Pan Młody to główny bohater dramatu Zygmunta Krasińskiego. To arystokrata. Miał trzydzieści sześć lat. Wziął on ślub z Marią, cudowną kobietą, lecz jego uczucie po pewnym czasie wygasło. Urodziła mu ona syna, Orcia, który od dziecka miał problemy zdrowotne. Uważał się za poetę, lecz stanowiło to jego przekleństwo, dar szatański. Nie potrafił pisać prawdziwej poezji, nie dorósł do swojej misji.
Podczas akcji książki nastąpił wewnętrzny przełom. Po śmierci Żony, którą zostawił samą wraz z potomkiem, przyszedł ogromną zmianę. Postanowił jak najlepiej zaopiekować się synkiem. W trzeciej i czwartej części postrzegany go jako zupełnie innego człowieka. To przywódca obrońcy zamków.
Bohater czuł się bardzo samotny i niezrozumiały. Jego wewnętrzna rozterka pomiędzy ideami a własną słabością doprowadziły go do samobójstwa. Stanowiło to pokutę za smierć jego najbliższych, Marii i syna.
Pankracy także był ważnym bohaterem w dramacie, szczególnie w dwóch ostatnich częściach. Dominował nad pozostałymi ludźmi, gardził tymi, którymi rozkazywał. Twierdził, że chciał przeprowadzić nowy porządek na świecie. Pragnął stworzyć lepszą ludzkość. Rywalizował z Henrykiem, a ten uważał go za godnego przeciwnika. Nienawidził on również arystokratów. Rewolucja jego zwyciężyła, lecz on sam musiał zginąć.
Maria, czyli również Żona i Panna Młoda to bohaterka epizodyczna. Stanowiła przykład wiernej i oddanej swojemu mężczyźnie kobiety. Czuła się jednak niekochana. Wiedziała, że mężcz
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
zyzna jej nie kochał, załamała się psychicznie, gdyż zostawił ją z malutkim synkiem. Przed śmiercią obdarzyła Orcia talentem, który uczynił z niego prawdziwego poetę. Nie zdawała sobie sprawy, że zesłała na potomka przekleństwo, a nie niezwykły dar.
Orcio, a tak naprawdę Jerzy Stanisław to jedyny potomek Henryka i Hrabii. Był on prawdziwym poetą w przeciwieństwie do ojca. Oprócz talentu do pisania, posiadał także dar jasnowidzenia. Już gdy był dzieckiem, dostrzegano, że wyróżniał się na tle innych dzieci. Nie spędzał on czasu na zabawach jak jego rówieśnicy. Nawet jego profesor pochwalił chłopca. Stwierdził, że doskonale radził sobie z naukami ścisłymi. Chłopiec mógł jednak obserwować otaczający go świat jedynie oczami duszy, gdyż był on niewidomy. Po śmierci jego rodzicielki, kobieta często mu się objawiała.
Zginął trafiony kulą w czasie walki o zamek. Jego śmierć załamała Henryka, który całym sercem kochał synka.
Leonard to najbliższa osoba dla Pankracego. Stał się on kapłanem nowej wiary. Nie posiadał on wahań czy rozterek, co różniło go od jego przywódcy.
Nie ufał Henrykowi, chciał towarzyszyć Pankracemu podczas spotkania z nim. Był on jednak posłuszny swojemu przywódcy, gdyż mimo tych chęci, pozostał wraz z pozostałymi rewolucjonistami.
Generał Bianchetti to odważny, waleczny żołnierz. Posiadał on własne plany dotyczące rewolucji i rozwoju świata. Główny bohater ostrzegał przed nim innych rewolucjonistów. Słusznie zauważył, że z ludzi takich jak on odrodzi się w przyszłości arystokracja.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Streszczenie
We wprowadzeniu utworu autor przedstawia nam dwa rodzaje poetów: tych, którzy nie poświęcają się jej całkowicie i dzielą ją pomiędzy swoje życie, ich poezja zgubi i tych, którzy są jej całkowicie poświęceni i odrzucają życie ziemskie, oni będą szczęśliwi i będą przewodzić ludziom.
Dzieło rozpoczyna się wysłaniem przez Anioła Stróża do poety dobrej i skromnej żony, która urodzi mu dziecko. W odpowiedzi na to Chór Złych Duchów wysyła do niego dziewicę i sławę ( jako orła) oraz naturę (obraz Edenu), aby sprowadzić go na złą drogę.
W tym czasie we wsi, krążący nad kościołem w czasie ślubu poety Anioł Stróż, obiecuje Poecie, że jeśli dotrzyma ślubów, będzie jego przyjacielem.
Po zakończonym ślubie Poeta zostaje przez chwilę sam w kościele i stwierdza, że w Żonie znalazł wyśnioną kobietę.
Następnie odbywa się wesele świeżo upieczonych małżonków, Pan Młody (Hrabia Henryk) zachwyca się urodą tańczącej z nim Panny Młodej i prosi ją o jeszcze jeden taniec, aby móc dłużej zachwycać się jej pięknem.
W tym samym czasie nad ogrodem, a później cmentarzem przelatuje zjawa, która przebiera się w kwiaty i urodę zmarłych dziewic, aby móc uwieść Poetę. Małżonkowie śpią , a Mężowi śni się Dziewica, gdy gwałtownie się budzi, widzi leżącą obok Żonę i Dziewicę. Porównuje do siebie obie kobiety, a zjawa po chwili znika.
W tym samym momencie budzi się Żona i zmartwiona wyglądem Męża pyta go o samopoczucie. W odpowiedzi na to Hrabia Henryk pozostawia ją w łóżku, a sam wychodzi do ogrodu. Na zewnątrz uskarża się na swój nieszczęśliwy związek z niekochaną kobietą, w tym samym momencie pojawia się też Dziewica, której oddaje się Mąż. Rozmowę ze zjawą przerywają, dochodzące z pałacu wołania Żony, proszącej Męża o powrót.
Następna scena przedstawia salon, w którym w kącie stoi kołyska ze śpiącym synem Henryka. Żona podekscytowana zdaje Mężowi relacje z przygotowań do chrzcin dziecka i próbuje dowiedzieć się dlaczego ostatni ją ignoruje, jednak ten zbywa ją swoimi odpowiedziami.
Za oknami widać nadciągającą burzę, po chwili wnętrze wypełnia odgłos grzmotu, a w salonie pojawia się Dziewica. Widzi ją Mąż, ale też Żona, której ukazuje się ona w swej prawdziwej naturze, jako rozkładający się trup. Dziewica nakłania Męża do porzucenia rodziny i pójścia za nią, co ten, nie zważając na błagania Żony, chętnie czyni. Po odejściu Męża Żona mdleje.
Kolejna scena ukazuje chrzest chłopca, któremu ksiądz nadaje imiona Jerzy Stanisław. Podczas uroczystości nieobecny jest Mąż, o czym oraz niepokojącym zachowaniu Żony, plotkują zebrani goście. Kobieta w pewnym momencie podchodzi do kołyski Orcia i przeklina go, aby został poetą, za co pokocha go ojciec. Po tym jednak mdleje i zostaje wyniesiona z komnaty. W tym samym czasie Mąż ugania się za prowadzącą go po manowcach Dziewicą. W pewnym momencie zauważa jednak, że dzieli ich od siebie przepaść, a Dziewica ukazuje mu się pod postacią trupa i przypomina mu, że obiecywał za nią podążać. Od śmierci w przepaści ratuje Męża Anioł Stróż i każe wrócić mu do domu do ochrzczonego właśnie w tym momencie syna. Gdy Hrabia wraca do domu, dowiaduje się, że Marię odwieziono do domu dla obłąkanych, gdzie odwiedza ją, przedstawiając się Żonie Doktora, jako przyjaciel męża.
Maria rozpoznaje Henryka i oznajmia mu, że wymodliła sobie zostanie poetką, a taki sam los Bóg przygotuje również dla Orcia. Po chwili jednak kobieta umiera, co kończy część pierwszą utworu.
Część drugą rozpoczyna opis kilkuletniego Orcia, który zgodnie z przekleństwem matki jest poetą. Na cmentarzu ojciec modli się wraz z synem za duszę zmarłej dziesięć lat temu Marii, jednak Orcio poetyzuje słowa modlitwy, nie zważa przy tym na napomnienia ojca. Zwierza mu się też z tego, że matka często odwiedza go jako duch, na co zrozpaczony Henryk błaga Boga, aby nie odbierał mu, jak wcześniej żony, także syna.
Kolejna scena przedstawia rozmowę Męża z filozofem na temat, zmierzającego ku rewolucji, świata. Mąż w następnej ze scen stwierdza, że nie żywi już do nikogo żadnych uczuć. Jednak Anioł, który chce mu wskazać drogę zostaje zagłuszony przez szatana.
Następna scena przedstawia czternastoletniego Orcia, który choruje na oczy. Badający go lekarz mówi Henrykowi, że dzieck
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
ko najprawdopodobniej oślepnie i nic nie można z tym zrobić. W kolejnych scenach Orcio dziwnie się zachowuje, mówi przez sen zwracając się do zgromadzonych krewnych, ojca, służących czy lekarza. Następnie zwraca się do swojej matki, na co lekarz stawia diagnozę, iż najwyraźniej niewidomy chłopiec ma pierwsze objawy obłędu. Zrozpaczony Hrabia użala się nad losem ślepego dziecka, któremu nie jest w stanie pomóc.
Trzecią część utworu rozpoczyna się opisem poety tłumu biednych służących, którzy słuchają przewodzącego im w rozgrywającej się rewolucji, Pankracego. Chcą oni krwi swoich dotychczasowych panów.
W kolejnej scenie w szałasie, Żydzi radośnie przygotowują się do krwawej rozprawy z chrześcijanami.
Do namiotu rewolucjonistów wchodzi Leonard, który informuje Przechrztę, że wzywa go do siebie Pankracy. Razem wychodzą.
Pankracy wysyła Przechrztę do Hrabiego Henryka z informacją, że chce się z nim potajemnie widzieć pojutrze w nocy. Leonard jednak, po wyjściu Przechrzty z komnaty, reaguje złością na wiadomość o tym spotkaniu. Pankracy uspokaja go jednak mówiąc, że we dwójkę spotkają się z Henrykiem. Leonard wychodzi pozostawiając Pankracego, który w samotności rozważa dziwny wpływ jaki wywiera na nim postać Hrabiego.
Następna scena ukazuje Hrabiego w oprowadzanego w przebraniu (czarnym płaszczu i czerwonej czapce noszonej przez motłoch) przez Przechrztę po obozie rewolucjonistów.
Ze wszystkich stron słychać przekleństwa z ust ucztujących, którzy chcą tylko zemsty na swoich panach i zniszczenia jakiejkolwiek moralności.
Henryk widzi miejsce, w którym Leonard odprawia obrzędy nowej wiary, „wyświęcając” zabójców, aby bez strachu i wyrzutów sumienia mordowali wszystkich ze starego pokolenia. Leonard idzie do ruin świątyni, a w drodze powrotnej mija się z Henrykiem i nie poznaje go. Arystokrata przedstawia się jako morderca klubu Hiszpańskiego. Po krótkiej rozmowie Leonard odchodzi z orszakiem, a Hrabia podąża na spotkanie z Pankracym.
Dowódca motłochu oferuje Henrykowi za rezygnacje z dalszej walki, na co kierując się honorem, poeta odmawia i zarzuca Pankracemu, że chociaż dowodzi ludem, to jednak nim gardzi i chce stworzyć nową arystokrację. Pankracy odpowiada mu roztaczając przed rozmówcą wizję idealnego, wolnego i równego wobec siebie, nowego pokolenia, usiłuje też odwołać się do zdolności poetyckich mężczyzny.
W odpowiedzi, Henryk odwołuje się do znaczenia arystokracji w historii świata, ale Pankracy pokazuje mu rozkład moralny wszystkich rodów. Obydwoje bronią swego zdania, aż Pankracy odchodzi przepowiadając Hrabiemu śmierć.
W części czwartej poeta opisuje twierdzę św. Trójcy, której komendantem i wodzem został mianowany przez Arcybiskupa Henryk, a do której oblężenia przygotowują się rewolucjoniści. Poeta wymaga od pozostałych arystokratów, aby przysięgli bronić wiary i czci swoich przodków, co zebrani chętnie czynią.
W kolejnej scenie Hrabia, Baron i Książę usiłują nakłonić Henryka do podjęcia układów z oblegającymi, na co ten ogłasza, że ktokolwiek wspomni o poddaniu się zostanie ukarany śmiercią. Szlachta przyjmuje te słowa z entuzjazmem. W tym samym czasie Orcio wyśpiewuje proroctwa, o czym wydającego rozkazy Hrabiego informuje Jakub.
Dochodzi do bitwy, po której Henryk wraz z Orciem idą do lochów. Tam chłopiec opisuje ojcu duchy, które sądzą Hrabiego. Chociaż ten ich nie widzi, to słyszy głosy zjaw wydające na niego wyrok. Przerażony ucieka z dzieckiem z podziemia.
W międzyczasie Ojciec Chrzestny Orcia przekazuje słowa Pankracego, który w zamian za kapitulację gwarantuje darowanie arystokratom życia. Magnaci słysząc to chcą wydać Hrabiego w ręce buntowników, jednak bronią go żołnierze sprowadzeni przez Jakuba.
Hrabia nakazuje przygotować się do szturmu. Po odparciu kolejnych ataków arystokracji zaczyna brakować amunicji, na to Henryk każe Jakubowi przyprowadzić swojego syna, aby móc się z nim pożegnać. Dowiaduje się od Orcia, że matka przepowiedziała mu śmierć, ginie od zabłąkanej kuli. Hrabia staje do decydującej bitwy, w której przegrywa. Widząc zbliżających się buntowników przeklina poezję i popełnia samobójstwo skacząc z baszty.
Pankracemu ukazuje się Chrystus i wypowiadając słowa „Galilejczyku zwyciężyłeś” umiera w ramionach Leonarda.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Plan wydarzeń
Plan wydarzeń
1. Opisanie uczuć głównego bohatera, cierpienia, rozterki z powodu daru poetyckiego.
2. Wysłanie dla Henryka kobiety, Marii, przez Anioła Stróża.
3. Zesłanie Dziewicy przez Złe Duchy do uwiedzenia hrabiego.
4. Ślub Pana Młodego i Panny Młodej.
5. Objawienie się Dziewicy podczas snu Henryka.
6. Monolog wyrażający żal Męża przez ślub z niewłaściwą kobietą.
7. Narodziny Orcia, potomka Marii i Henryka.
8. Przygotowania do przyjęcia sakramentu chrztu świętego przez małego chłopca.
9. Wyznanie Marii o doskwierający jej uczuciu odrzucenia przez Henryka.
10. Niespodziewane odejście mężczyzny od rodziny i podążanie za tajemniczą Dziewicą.
11. Powrót Henryka do rodziny, domu.
12. Wizyta w domu dla obłąkanych u Żony.
13. Śmierć Marii.
14. Objawianie się Orciu zmarłej rodzicielki.
15. Przerażenie Henryka.
16. Choroba młodego chłopca, poważne problemy ze wzrokiem.
17. Bezradność najlepszych lekarzy.
18. Rozmowa pomiędzy Ojcem Chrzestnym a Lekarzem o chorym bohaterze.
19. Dziwne zachowanie Or
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
rcia podczas snu.
20. Zdziwienie, a następnie przerażenie osób zgromadzonych wokół śpiącego chłopca.
21. Planowanie nowego systemu świata przez Pankracego i przechrztów.
22. Rozkaz Pankracego o umówienie jego spotkania wraz z hrabią Henrykiem skierowany do Leonarda.
23.Zmuszenie Leonardo do przeprowadzenia Henryka po obozie rewolucji.
24. Nierozpoznanie przez Pankracego głównego bohatera książki.
25. Odwiedziny Pankracego w domu Henryka.
26. Zacięta dyskusja pomiędzy ważnymi bohaterami.
27. Mianowanej głównego bohatera dowódcą zamku.
28. Oburzenie i krytyka niektórych arystokratów.
29. Stoczenie wielu bitew.
30. Zejście Orcia i Henryka do lochów.
31. Objawienie się młodemu chłopcu przerażającej wizji.
32. Śmierć Orcia przez trafienie przypadkowym strzałem.
33. Rozpacz z powodu odejścia ukochanego syna i samobójstwo Henryka.
34. Zwycięstwo Pankracego i jego ludzi.
35. Skazywanie pojmanych na śmierć.
36. Objawienie się Chrystusa Pankracemu.
37. Oślepnięcie, a następnie śmierć przywódcy rewolucjonistów.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Problematyka
„Nie – Boska Komedia” powstała około 1833 roku, po raz pierwszy została wydana w 1835 roku. Jest to typowy dramat romantyczny. Posiada luźną kompozycję, nie została zachowana zasada trzech jedności. Sceny realistyczne przeplatają się z ze scenami fantastycznymi, wizyjnymi. Utwór dzieli się na dwie części. Pierwsza przedstawia historię rodziny Henryka, natomiast druga część poświęcona została rewolucji. Tytuł nawiązuje do „Boskiej komedii” Dantego. Głównym bohaterem jest Mąż, który jest typowym bohaterem romantycznym. Jest on zdolnym poetą, ma świadomość swojego talentu. Choć ma żonę, poszukuje kochanki idealnej. Ulega urokowi Dziewicy, która jest da niego uosobieniem Poezji. Jednocześnie jest ona wcieleniem zła. Henryk unieszczęśliwia swoich bliskich. Jego syn, Orcio, to dziecko wyjątkowo wrażliwe, potrafi tworzyć prawdziwe działa sztuki. Jednocześnie jest to dziecko, które egzystuje na pograniczy świata jawy i snu. W kolejnym akcie Henryk zostaje ukazany jako mężczyzna dojrzały, dla którego szczególnie ważne stały się kwestie społeczne. Walczy o wcielenie w życie swoich idei. Jest bohaterem zdecydowanym, broniącym swoich racji. Cierpi z powodu straty żony, choroby i śmierci syna. Sam także popełnia samobójstwo. Drugim ważnym bohaterem jest Pankracy. Jest on przywódca rewolucjonistów, człowiekiem, który wywodzi się z ludu, nie ma żadnych tradycji, nic nie wiadomo o jego przodkach. Jest to mężczyzna silny psychicznie, który ma duży wpływ na swoje otoczenie, cieszy się posłuchem wśród swoich towarzyszy. Jest to człowiek
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
k konsekwentny, zdecydowany, silny. Niestety, jest człowiekiem samotnym. Większość ważnych decyzji podejmuje sam, sam tez ponosi odpowiedzialność.
W utworze pojawia się motyw Żydów. Żydom wyznaczył Krasiński złowrogą, niszczycielską rolę. Przedstawieni zostali jako ci, którzy podejmują działania na zgubę Rzeczypospolitej. Krasiński był przekonany, że Żydzi są najgorliwszymi sługami rewolucji. Żydów stawiał w opozycji do szlachty, która uważał za najbliżej związaną z narodem. Rewolucja została przedstawiona jako prawdziwy koszmar. O negatywnym stosunku do Żydów świadczy zdaniem B. Burdzieja sposób kreowania Leonarda z „Nie – Boskiej komedii: „[…] lubieżność ust to stały element Żyda jako człowieka silnie zmysłowego […] Składnikiem stereotypu jest złośliwość, rozumiana albo psychologicznie – jako chęć szkodzenia gojom (literacko sportretowana m.in. w <> Juliana Ursyna Niemcewicza), albo teologicznie – jako uporczywe trwanie przy własnej wierze […] Obrazu dopełniają złote pierścienie na palcach Leonarda, dające się interpretować albo (przez odniesienie do rzeczywistości pozatekstowej) jako znak przynależności do nacji, której narzędziem działania i podmiotem miłości jest złoto (tu przez pluralis uobecnione w znaczącym nadmiarze), albo (w obrębie świata przedstawionego w dramacie) jako korpus dilecti, dowód grabieży, jakiej na arystokratach dopuszczają się ludzie rewolucji”. Żydzi przedstawieni są jako ci, którzy działają na niekorzyść Polski, którzy są elementem szkodliwym, obcym.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Rodzaj i gatunek
„Nie-Boska komedia” Zygmunta Krasińskiego powstała prawdopodobnie w 1833 roku. Utwór wydrukowano bezimiennie we Frankfurcie w 1835 roku. Ojciec Krasińskiego zakazał mu brać udział w powstaniu listopadowym. Był on słynnym arystokratą, lojalnym wobec cara. Autor śledził zrywy narodowowyzwoleńcze w latach trzydziestych XX wieku. To wszystko skłoniło autora do napisania dzieła, w którym zawarł wnioski z przeżytych doświadczeń.
„Nie-Boska komedia” jest dramatem romantycznym, ale także można określić ją jako dramat historiozoficzny lub metafizyczny.
Lektura składa się z czterech części. W dwóch pierwszych pokazany jest dramat rodzinny, tematem przewodnim jest rola poety i poezji. W dwóch pozostałych częściach występuje tematyka historiozoficzna. Charakterystyczny dla dramatu rom
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
mantycznego jest bohater indywidualista, który szuka spełnienia w poezji, a później jako przywódca arystokratów. Jest on samotny i rozdarty wewnętrznie. Utwór ma luźną kompozycję, akty i sceny są słabo ze sobą powiązane, jest to efekt zerwania z ciągiem przyczynowo-skutkowym. Fragmentaryczna budowa oraz niecałkowite wyjaśnienie związków między wątkami powoduje, że poszczególne wydarzenia można różnie interpretować. Cechą dzieła jest także synkretyzm rodzajowy. Wstępy do poszczególnych części świadczą o epice, np. wypowiedzi Ojca o liryce, natomiast podział na role to elementy dramatyczne. Zakończenie pozostaje otwarte, nie wiadomo jak zakończą się losy rewolucji. Autor łączy w dziele świat realny i nadrealny, wprowadza istoty nadprzyrodzone oraz walkę dobra ze złem (psychomachię).
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Sprawdź pozostałe wypracowania:
Język polski:
Geografia:
Lektury dla klas 1 - 3
Lektury dla klas 4 - 6
Lektury dla klas 7 - 8
Wykryto AdBlocka
Wykryto oprogramowanie od blokowania reklam. Aby korzystać z serwisu, prosimy o wyłączenie go.