O psie, który jeździł koleją

Autorem opowiadania pod tytułem „O psie, który jeździł koleją” jest Roman Pisarski. Rodzajem literackim tego utworu jest epika. Opowiadanie oparte jest na prawdziwej historii i dzieje się we Włoszech, na różnych stacjach kolejowych, lecz szczególnie w Marittimie. Autor pisał o czasach mu współczesnych, czyli mniej więcej latach 60 w XX wieku.
O autorze:
Urodził się 23 marca 1912 roku, a zmarł 10 lipca 1969 roku.

Oprócz opowiadania „O psie, który jeździł koleją” napisał również kilka wierszy, na przykład „Śmieszne historie”, „Rozmowa z lalkami”, „Port i morze”, a także powieść „Wakacje w zoo” oraz wiele innych dzieł.

Bohaterowie:
Lampo – tytułowy, niezwykle mądry oraz słynny pies.

Zawiadowca – to on odnalazł Lampo i się nim opiekował.

Dzieci zawiadowcy – świetni towarzysze do zabaw razem z psem. Lampo nie przeżył przez małą Adele.

Morał:
Opowiadanie pokazuje, że zwierzęta są pełne miłości i warto żyć z nimi w przyjaźni. Dzięki nim stajemy się szczęśliwsi, a gdy ich zabraknie, jest naprawdę żal. Uczy nas także, że warto zwracać uwagę na wszystkie intrygujące rzeczy, które się dzieją w naszym życiu.
Streszczenie:
Czy każdy pies musi być taki sam? Na pewno nie! Ten okazał się znacznie inny. Niesamowita przyjaźń łączyła go ze swoimi właścicielami, jak bardzo? Zobaczycie!
Cała akcja działa się we Włoszech – w tym pięknym, malowniczym kraju. Pewnego dnia na stacji kolejowej zdarzyła się dziwna rzecz. Zawiadowca zauważył, że w chwili odjeżdżania pociągu wyszedł jakieś pies. Pies od razu zaczął się łasić. Gdy zawiadowca wrócił do swojego biura, pies drapał w drzwi, więc je uchylił. Pies po przyjrzeniu wydawał się bardzo miły. Jego oczy były wesołe, a uszy … jedno opadało w dół, a drugie ostro sterczało do góry. Postanowił zabrać psa do domu. W bufecie rozpoczęła się rozmowa o nim i padło pytanie, jak ma na imię? Na to pytanie zawiadowca nie znał jeszcze odpowiedzi. Ktoś zaproponował imię Lampo i każdemu się spodobało. Zawiadowca wiedział, że nie wypada wziąć psa do pociągu, szczególnie jemu, więc będąc ciekawy czy zrozumie, kazał mu biec za pociągiem – poskutkowało. Niestety po kilku kilometrach zmęczył się. Zawiadowca kazał mu zostać widząc, że nie da rady już dalej. Kolejnego dnia pracy Lampo jednak znów czekał w biurze, ku przyjemnemu zdziwieniu zawiadowcy. Zawsze, gdy podnosił rękę, dając znak do odjazdu pociągu, pies siadał obok niego i wyciągał przednie łapy. Tym razem, wracając zabrał psa do pociągu, a dzieci były niewiarygodnie szczęśliwe, widząc psa. Podczas spaceru Lampo wbiegł do ostatniego pociągu. Zawiadowca rozczarował się, lecz następnego dnia w pracy Lampo znów czekał na niego pod drzwiami. Ponoć przez całą noc warował, aby nikt nie wszedł do pokoju. Tak już było codziennie. Lampo jeździł ze swoim panem na kolację pod ławką wagonu. Pomagał robotnikom, na przykład zanosząc klucz na inny tor i tak dalej. Pewnego dnia winiarz chciał kupić psa, ale zawiadowca się nie zgodził. W ostatnim czasie Lampo przestał j

Książka napisana przez Romana Pisarskiego przedstawia piękną historię o przyjaźni i miłości między zwierzęciem a człowiekiem. Dokładnie była o psie, który miał na imię Lampo i miał wiele przygód . Cała opowieść działa się w mieście Marittimie we Włoszech na stacji kolejowej, która stałą się schronieniem dla bezdomnego psa. Lampo szybko staje się ulubieńcem kolejarza oraz innych pracowników stacji. Piesek był mądry, kochany, punktualny i dzielny. Często podróżował pociągiem po cały kraju, ale zawsze wiedział jak wrócić do domu. W czasie swoich podróży przeżył wiele ciekawych przygód. Jedna z nich zakończyła się wypadkiem, gdy Lampo został przyciśnięty drzwiami pociągu i złamał żebra oraz nogę. Zajęła się nim wtedy starsza pani, która znalazła go w krzakach. Razem z mężem opiekowali się nim

Pewnego upalnego dnia na stacji węzłowej Marittima w środkowych Włoszech rozpoczyna się niezwykła historia. Tego dnia pewien zawiadowca podczas odprawy pociągu z Turynu do Rzymu spostrzega psa wyskakującego z ostatniego wagonu pociągu. Pies od razu podbiega do zawiadowcy i zaczyna się łasić, po czym kieruje się do kamiennego zbiornika, by napić się wody. Zawiadowca jeszcze przez chwilę obserwuje psa po czym wraca do biura. Niespodziewanie w biurze pojawia się również to miłe kudłate psisko. Między zawiadowcą, a psem nawiązuje się nić sympatii. Zawiadowca od dawna myślał o posiadaniu psa, w więc postanawia go przygarnąć.
Zwierzak towarzyszy zawiadowcy przez cały dzień. Wieczorem oboje udają się do bufetu na podwieczorek. Wszyscy są pod wrażeniem mądrego psiaka, który jest bardzo delikatny i honorowy. Nowy przyjaciel nie ma jeszcze imienia. Jeden z kolejarzy wpada więc na pomysł, by nazwać psa Lampo. To imię przypada do gustu zawiadowcy, zresztą bardzo pasuje do psiaka z jasną pręgą na grzbiecie i świecącymi ślepiami. Przychodzi czas powrotu do domu. Zawiadowca mieszka w Piombino dwadzieścia kilometrów od stacji w Marittima. Do domu zawsze wraca pociągiem osobowym, w którym jest surowy zakaz przewożenia zwierząt. Zawiadowca nie może złamać zakazu, więc postanawia, że pies będzie biegł tuż obok pociągu. Pociąg rusza, a mądry psina biegnie tuż obok. Po kilku kilometrach pies zaczyna się męczyć. Zmartwiony zawiadowca każe psu zostać, a ten posłusznie zatrzymuje się i siada na ścieżce. Nazajutrz zawiadowca, wracając do Marittima nie ma wielkiej nadziei na spotkanie swojego nowego przyjaciela. Ku jego zaskoczeniu pies oczekuje na niego tuż obok jego biura. Od tej pory Lampo i zawiadowca spędzają cały czas razem, odprawiając pociągi. Wieczorem nadchodzi czas powrotu do domu. Tym razem zawiadowca postanawia złamać zakaz i ukrywając psa w wagonie wraca z nim do Piombino. Rodzina zawiadowcy z chęcią przyjmuje psa do siebie. Niestety zaraz po kolacji Lampo odjeżdża ostatnim pociągiem do Marittima. Zawiadowca nie kryje swojego rozczarowania. W końcu wchodzi psu w nawyk, że co wieczór jeździ z zawiadowcą na kolację do Piombino, a później wraca do Marittimy. Wszyscy na stacji bardzo lubią Lampo. Pewnego dnia pies znika. Zawiadowca szuka go wszędzie, ale po Lampo nie ma śladu. Na drugi dzień na stację zajeżdża pociąg pośpieszny z Turynu, a z ostatniego wagonu pociągu wyskakuje Lampo. Elektromechanik Edwardo, który przyjechał również tym pociągiem wyjaśnił, że pies sam wybrał się w podróż. Niezwykła podróż Lampo do Turynu rozniosła się po miasteczku. Na stacji pojawiali się ciekawscy, którzy chcieli poznać Lampo. Nikt nie spodziewał się, że pies znowu ucieknie. Tym razem zawiadowca nie denerwował się. Dzwoniąc po wszystkim stacjach szukał swego przyjaciela, aż w końcu okazało się, że Lampo

Ta przepiękna historia rozpoczyna się na stacji węzłowej Marittima w środkowych Włoszech i wydarzyła się naprawdę. W pewien upalny dzień na tejże stacji oczekiwano pociągu z Turynu do Rzymu. Wszyscy podróżni chowali się tego dnia przed słońcem w budynku. Tylko zawiadowca wychodził na zewnątrz, by wykonywać swoje codzienne obowiązki. Nie byłoby w tym dniu nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że z ostatniego wagonu pociągu tuż przed odjazdem wyskoczył pies. Pies ten od razu podbiegł do kierującego ruchem i zacząć się łasić. To kudłate psisko przypominające wyglądem szpica, a może trochę owczarka, było bardzo miłe i mądre. Między tą dwójką od razu nawiązała się więź. Poza tym zawiadowca od dawna bardzo chciał mieć psa, więc postanowił, że zabierze go do swojego domu.
Człowiek ten mieszkał dwadzieścia kilometrów od stacji Marittima w miejscowości Piombino, tuż przy małym kolejowym przystanku. Przed odjazdem do domu zawiadowca poszedł z psem do bufetu na podwieczorek. Wszyscy byli pod wrażeniem psa. Jeden z kolejarzy wpadł na pomysł, by nazwać psa Lampo. To imię bardzo spodobało się zawiadowcy i pasowało do tego zwierzęcia, który był żywy jak iskra i miał jasną pręgę na grzbiecie. W końcu przyszedł czas na powrót do Piombino. Aby zabrać psa do domu, zawiadowca musiałby złamać zakaz przewożenia zwierząt pociągami osobowymi. Niestety jako kolejarz nie mógł złamać tych zasad, więc postanowił, że pies będzie biegł tuż obok pociągu. Kiedy pociąg ruszył, zawiadowca dał znak Lampo. Plan był dobry, a pies biegł tuż obok pociągu niczym chart na wyścigach. Po kilku kilometrach pies się zmęczył, a zawiadowcy zrobiło się go żal, więc kazał psu zostać. Lampo posłuchał nowego właściciela i został. Nazajutrz zawiadowca, wracając do Marittima nie miał wielkiej nadziei na spotkanie Lampo. Uważał, że pies mógł gdzieś zabłądzić lub ktoś inny mógł go przygarnąć. Jakie było zdziwienie zawiadowcy, gdy okazało się, że Lampo czeka na niego na stacji. Cały dzień spędzili razem odprawiając pociągi. Wieczorem zawiadowca złamał zakaz i ukrywając psa w wagonie pociągu zabrał go do domu. Dzieci zawiadowcy były szczęśliwe na widok ojca z psem. Lampo stał się częścią rodziny. Po kolacji pies chciał wyjść na dwór. Zawiadowca wybrał się z nim na spacer. Lampo od razu popędził w kierunku stacji i wskoczył do ostatniego odjeżdżającego tego dnia pociągu do Marittimy. Zawiadowca wołał psa, ale Lampo nie słuchał. Był bardzo rozczarowany zwierzęciem. Kolejnego dnia okazało się, że pies całą noc czekał na zawiadowcę na stacji tuż przy jego biurze. Wkrótce weszło w zwyczaj, że pies wieczorami jeździ z zawiadowcą do Piombino na kolację, po czym wraca ostatnim pociągiem do Marittima. Pies nigdy nie spóźniał się na pociąg i nie chciał zostać w domu zawiadowcy. Lampo był ulubieńcem wszystkich pracowników stacji. Nie brakowało też chętnych, którzy chcieli kupić psa od zawiadowcy, ale ten nawet nie myślał o sprzedaży swego towarzysza. Pewnego dnia pies przepadł bez śladu. Zawiadowca był zrozpaczony. Wszyscy szukali Lampo. Na drugi dzień wciąż psa nie było i nikt go nie widział. W końcu na stację zajechał pociąg pośpieszny z Turynu, a z pociągu wyskoczył nasz bohater. Okazało się, że pies wybrał się w podróż. Wieść o podróży Lampo do Turynu rozniosła się po miasteczku. Coraz więcej ciekawskich osób zjawiło się na stacji. Nikt nie spodziewał się, że psu może znów przyjść do głowy, by kolejny raz ruszyć w nieznane. Kiedy Lampo kolejny raz przepadł bez śladu, zawiadowca nie martwił się. Podszedł do telefonu i zaczął dzwonić po innych stacjach. Tym razem Lampo był w Rzymie. Wieści o niezwykłym psie podróżniku rozniosły się po całych Włoszech, a stacja w Marittima stała się sławna. Nikt nie był w stanie zabronić psu podróży. Kolejarze, którzy spotykali Lampo, zazwyczaj odsyłali go z powrotem do domu. Byli też tacy, jak kolejarz z Rapallo, który chciał go sobie przywłaszczyć. Jednak żadna siła nie była w stanie zatrzymać Lampo w obcym miejscu. Pies zawsze znajdował sposób do ucieczki. W końcu pewien redaktor zainteresował się psem podróżnikiem i historia psa o imieniu Lampo trafiła do włoskich gazet. Podczas kolejnej podróży Lampo miał wypadek. Wskakując do pociągu został przytrzaśnięty automatycznymi drzwiami. Jedna z pasażerek, która widziała biednego psa uwięzionego między drzwiami zaczęła krzyczeć pomocy, więc inny z pasażerów pociągnął za hamulec ręczny. Pociąg zatrzymał się. Drzwi otworzyły się, a Lampo upadł na tory i zsunął się z ogromnego nasypu. Biednego psiaka odnalazła wieśniaczka, która opatrzyła jego rany i zabrała go do swego domu. Lampo miał złamane żebra i nogę. Na szczęście mąż wieśniaczki był owczarzem i potrafił nastawić złamane kości. Nasz główny bohater chorował bardzo

Pewnego dnia na stacji kolejowej w Marittima we Włoszech pojawia się niezwykły pies. Pies bardzo szybko zaprzyjaźnia się z zawiadowcą, który go przygarnia i nazywa Lampo. Lampo bardzo szybko staje się częścią rodziny zawiadowcy, która go uwielbia, a w szczególności dzieci. Lampo jest również ulubieńcem wszystkich pracowników stacji. Bardzo szybko okazuje się, że Lampo to niezwykle inteligentny pies podróżnik. Wszystko dlatego, że Lampo uwielbiał znikać zawiadowcy i wyruszać w podróże po całym kraju, wiedząc zawsze, do którego pociągu ma wsiąść i kiedy wysiąść. Niezwykłym psem zaczyna interesować się także redaktor gazety, który umieszcza artykuły o Lampo w gazecie, dzięki czemu pies staje się sławny w całym kraju. Ludzie tłumnie odwiedzają stację kolejową w Marittima tylko po to, by zobaczyć Lampo. Na szczęście fascynacja ludzi psem jest chwilowa i lada moment życie na stacji wraca do normy. Zawiadowca nie martwił się o Lampo podczas jego podróży, bo zawsze wiedział co robić jak znika. Jednak pewnego dnia pies przepadł bez śladu. Nikt nie wiedział, co się z nim stało. Zawiadowca miał jedynie przeczucie, że musiało się stać coś złego skoro pies nie wraca. Zawiadowca nie mylił się, ponieważ Lampo uległ wypadkowi. Podczas wskakiwania do pocią

1.Znalezienie przez zawiadowcę na stacji kolejowej w Marttimie małego kundelka.
2.Przygarnięcie psa przez zawiadowcę i nazwanie go Lampo.
3.Spędzanie przez psa całych dni na stacji z zawiadowcą i wspólne wieczorne powroty do jego domu.
4.Nagłe zaginięcie psa.
5.Obawy rodziny zawiadowcy, że pies do nich nie wróci.
6.Powrót Lampo z samodzielnej podróży do Turynu.
7.Kolejna podróż Lampo, tym razem do Rzymu.
8.Popularność psa.
9.Pojawienie się na stacji dziennikarza, wypytującego o Lampo.
10.Sława niezwykłego psa.
11.Kolejne ucieczki Lampo.
12.Wypadek Lampo na stacji w Paola.
13.Znalezienie Lampo

Powieść Romana Pisarskiego pt. „O psie, który jeździł koleją” to niezwykle piękna opowieść o przyjaźni psa z człowiekiem, która jest głównym jej motywem. W powieści pies Lampo staje się wiernym i lojalnym towarzyszem zawiadowcy, do którego zawsze wraca ze swych podróży. To postawa zawiadowcy, który okazuje psu życzliwość, łagodność i swoją miłość sprawia, że pies jest w stosunku do niego lojalny i potrafi oddać własne życie w ofierze, by ratować córeczkę ukochanego pana. Powieść uczy nas w ten sposób, że
zwierzęta nigdy nie są wrogo nastawione do ludzi, boją się jedynie naszej reakcji na ich obecność. A kiedy spotykają się z dobrocią ze strony człowieka, to pokazują nam, jak wielkie mają serce oraz jak bardzo potrafią odwdzięczyć się nam swoją miłością. Przy okazji powieść pokazuje, jak wiele uśmiechu i szczęścia wnoszą zwierzęta do naszego życia, które staje się z nimi bardziej radośniejsze. W powieści pojawienie się Lampo na stacji kolejowej w Marittima powoduje, że nie tylko zawiadowca jest szczęśliwszy, ale i jego
rodzina, a stacja kolejowa zaczyna tętnić życiem. Pies zaś skupia na sobie uwagę wielu ludzi i pozwala się im z nim zaprzyjaźnić. Mimo przyjaźni łączącej Lampo z zawiadowcą i jego rodziną pies pokaz

Lampo – był psem, a jednocześnie głównym bohaterem opowiadania dla dzieci pt. „O psie, który jeździł koleją”. Piesek był bardzo mądrym, wytrwałym, odważnym, zdolnym oraz punktualnym kundelkiem. Psiak wyglądał bardzo sympatycznie i radośnie. Miał sterczące uszko i śliczne, rozradowane oczka. Na grzbiecie kundelka znajdowała się jasna pręga, która kształtem przypominała błyskawicę. Tym, co odróżniało go od innych pupili, była umiejętność podróżowania pociągami – Lampo zawsze wiedział kiedy, i do którego pociągu wsiąść. Pewnego dnia pies w taki właśnie sposób trafił na stację kolejową w Marittimie, gdzie zaprzyjaźnił się z zawiadowcą, a później z jego rodziną i przyjaciółmi. Lampo pomagał swojemu właścicielowi jak tylko mógł: pilnował jego gabinetu, pomagał mu i jego kolegom w naprawianiu torów. Piesek odprawiał również pociągi. Lampo zginął śmiercią tragiczną – został rozjechany przez pociąg, ponieważ uratował małą córeczkę kolejarza – Adele. Piesek został zapamiętany jako odważny bohater, a także wspaniały przyjaciel.
Zawiadowca

O PSIE, KTÓRY JEŹDZIŁ KOLEJĄ – C Z A S   I    M I E J S C E A K C J I

Na początek warto wspomnieć, iż autorem lektury „O psie, który jeździł koleją” jest Roman Pisarski, który wydał ją w 1967 roku. Jest to bardzo krótka lektura, która liczy sobie około 40 stron. Omawiana jest ona zazwyczaj w czasach wychowania wczesnoszkolnego – klasy 1-3. Opisuje przygody bardzo mądrego i sprytnego psa Lampo. Opowieść ta jest pełna wzruszeń, a także skłania do refleksji. Dodam także, iż lektura ta oparta jest na prawdziwych wydarzeniach.

C Z A S   A K C J I
Akcja toczy się w czasach współczesnych autorowi lektury,

Głównym bohaterem tej wzruszającej lektury jest Lampo, kundelek wyglądający trochę jak szpic, a trochę jak owczarek. Pies pewnego dnia pojawia się na stacji kolejowej w Marittimie i w szybkim tempie zdobywa serca najpierw zawiadowcy, a potem jego rodziny, przyjaciół i całych Włoszech. Jest bardzo wytrwały i mądry, jeśli sobie coś postanowi to tego dokona. Jego największą zdolnością jest to, że umie podróżować pociągiem i zna cały rozkład jazdy, i dzięki temu jest popularny w całych Włoszech. Niestety jego życie kończy się pod kołami pociągu, gdy ratuje małą Adele, córkę zawiadowcy.
Zawiadowca jest pracownikiem stacji kolejowej w Marittimie, dzięki czemu zaprzyjaźnia się z Lampo. Ma żonę i trójkę dzieci, którzy są bardzo związani z Lampo. Jest dobry, odpowiedzialny, uczciwy, dobrze wykonuję swoje obowiązki i ma bardzo dużo znajomych i przyjaciół. Nie zależy mu na sławie ani na pieniądzach, chętnie wypowiada się w wywiadach na temat Lampo, lecz nie zgadza się na sprzedanie psiaka, ponieważ jak to mówi przyjaciół się nie sprzedaje. Ale nieste

Utwór Romana Pisarskiego pt. „O psie, który jeździł koleją” jest opowiadaniem należącym do rodzaju literackiego takiego jak epika. Akcja opowiadania dzieje się we Włoszech, a jej głównym miejscem jest stacja kolejowa w Marittimie. Opowiadanie to zostało oparte na faktach i jest znane do dziś. T

Wstęp
„O psie, który jeździł koleją”- Roman Pisarski
Niezwykła i wzruszająca książka, która opowiada o więzi z psem, podobno i największym przyjacielem człowieka… słowa idealnie pasujące do opowieści. Historia ta jest prawdziwa, w latach 50- tych XX wieku żył pies Lamo, podróżujący pociągiem jak zwyczajny człowiek jadący do innego miasta. Stał się znany, a ludzie chętnie umieszczali jego zdjęcia w gazetach. W 1961 roku zginął pod kołami pociągu. Książka „o psie, który jeździł koleją” jest w zestawie lektur dla 3 klasy szkoły podstawowej.

Czas i miejsce akcji
Wydarzenia rozgrywają się we Włoszech, ale najczęstszym miejscem akcji jest stacja w Marittimie. W książce znajdziemy również inne miejsca, w których przebywa Lampo, takie jak choćby dom zwiadowcy. Wszystko dzieje się w latach 60-tych XX wieku, czasie współczesnych dla autora książki.

Bohaterowie
W książce nie zabraknie również postaci. Jedne grają role pierwszoplanowe, a o innych ledwie co możemy znaleźć wątek. Niezależnie od tego każdy człowiek i stworzenie pojawiły się w niej nie bez powodu. Poniżej przedstawieni są najczęściej występujący bohaterowie:

Lampo- Jest to jeden z dwóch głównych bohaterów książki. Pies jest mieszańcem, połączeniem szpica i owczarka. Bardzo wesołe, inteligentne i wierne zwierzątko. Jego imię nadane przez zawiadowcę nie jest przypadkowe- mężczyzna zauważył jasny pręg na grzbiecie czworonożnego przyjaciela, który swoim wyglądem był podobny do błyskawicy. Dlatego też otrzymał imię Lampo, które po włosku oznacza właśnie to słowo. Piesek był bar

Ta książka jest poświęcona prawdziwemu psu, który jeździł koleją. Pies ten wabił się Lampo. Akcja książki toczy się we Włoszech. Było to w czasach, kiedy psy nie mogły jeździć koleją, a on był taki sprytny, że potrafił tak się ukryć, że nikt nie wiedział, że jedzie pociągiem.
Pewien kolejarz się nim zaopiekował i zabierał do domu po pracy i Lampo go pokochał, ale co jakiś czas, jak mu się znudziło życie na stacji, wsiadał do pociągu i jechał na mał