Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Recenzja książki
Recenzja wiersza „Pani Twardowska”
Wiersz „Pani Twardowska”
„Pani Twardowska” to wiersz autorstwa Adama Mickiewicza. Utwór ten zawiera wiele archaizmów (wyrazów przestarzałych), co może sprawiać trudność w zrozumieniu, jednak jest niezwykle interesujący. Opowiada on historię Pana Twardowskiego i diabła Mefistofelesa. Diabeł jest przedstawiony jako istota o wysokości dwóch łokci, z nosem jak haczyk, kurzą nogą i krogulczymi paznokciami.
Główne postacie
Pan Twardowski: główny bohater, który dokucza podczas imprezy w karczmie. W trakcie jednej z zabaw chce napić się wódki, lecz w kielichu dostrzega diabła. Mefistofeles przypomina mu o konieczności podpisania cyrografu w Rzymie, ponieważ siedem lat już minęło. Pan Twardowski zgadza się i podpisuje cyrograf, a karczma okazuje się być Rzymem. Diabeł aresztuje Pana Twardowskiego.
Mefistofeles: diabeł, który pojawia się w kielichu Pana Twardowskiego. Przypomina mu o konieczno�
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
�ci podpisania cyrografu i wykonuje trzy zadania, które Pan Twardowski mu zleca: stworzenie konia namalowanego na godle, zrobienie bicza z piasku oraz wymurowanie gmachu z pestek orzecha. Po wykonaniu tych zadań Pan Twardowski każe mu się wykąpać w święconej wodzie, co sprawia, że diabeł ucieka.
Pani Twardowska: żona Pana Twardowskiego, którą ten przedstawia diabłu i każe mu się nią opiekować. Mefistofeles, nie chcąc spełnić tego warunku, ucieka przez dziurkę od klucza.
Podsumowanie
„Pani Twardowska” to wiersz, który mimo trudności w zrozumieniu ze względu na archaizmy, jest bardzo ciekawy. Przedstawia interesującą historię Pana Twardowskiego i diabła Mefistofelesa. Diabeł przypomina o konieczności podpisania cyrografu, a Pan Twardowski zleca mu trzy trudne zadania, które diabeł wykonuje. Na końcu, gdy diabeł ma opiekować się Panią Twardowską, ucieka przez dziurkę od klucza. Jeśli zaciekawiła Was moja recenzja, serdecznie polecam przeczytanie tego wiersza!
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Streszczenie
Zabawa w Karczmie
W pewnej karczmie ludzie bawili się wyśmienicie. Karczma aż trzęsła się od ich śmiechów i tańców. Wśród biesiadujących był także pewien szlachcic uważany za czarnoksiężnika – pan Twardowski. Posiadał on przedziwne umiejętności, z których był niezwykle dumny. Dla zabawy popisywał się nimi przed zgromadzonymi ludźmi. Zamachał więc swoją szablą koło ucha przechwalającego się żołnierza i zamienił go w zająca. Następnie, obok siedzącego w kącie adwokata, potrząsnął sakiewką z monetami. Milczący dotąd adwokat, który spokojnie jadł swój posiłek, zmienił się w psa. Jakby tego było mało, szlachcic postanowił także zakpić z szewca. Dał mu kilka pstryczków w nos, a do głowy przytknął trzy rurki. Następnie cmoknął mocno i z głowy nieszczęsnego szewca wypłynęło pół beczki wódki. Twardowski bawił się przednio i nie przeczuwał zbliżających się kłopotów.
Pojawienie się Mefistofelesa
Kiedy spokojnie pił wódkę z kielicha, stała się kolejna niezwykła rzecz. Ku zdziwieniu wszystkich, z kielicha na podłogę wyskoczył diabeł – Mefistofeles. Widząc zdziwienie Twardowskiego, przypomniał mu, że ten siedem lat wcześniej, na Łysej Górze, podpisał z nim niezwykłą umowę. Diabły miały słuchać szlachcica przez dwa lata, wypełniać jego wszystkie zachcianki i rozkazy, nawet te najdziwniejsze. Później Twardowski miał jechać do Rzymu, skąd czarty miały porwać go do piekła. Wypomniał czarnoksiężnikowi, że ten zakpił z diabłów i nie dotrzymał warunków umowy. Zauważył, że niesłowny szlachcic ciągle wykorzystuje diabelskie moce i nie wybiera się do Rzymu. Mefistofeles dodał także, że karczma, w której się znajdują, nazywa się Rzym. Z nieukrywaną satysfakcją zauważył, że może wreszcie, po latach udręki, zabrać duszę Twardowskiego do piekła.
Konfrontacja z Diabłem
Słowa te nie były miłe dla uszu szlachcica. Przestraszył się, że nadszedł kres jego poczynań i chciał uciec z karczmy. Nie udało mu się to jednak, bo diabeł złapał go za kontusz i odwołał się do jego szlacheckiego honoru. Chociaż nie chciał, Twardowski musiał zostać. Nie straci�
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
� jednak zimnej krwi i przypomniał sobie dokładnie warunki umowy. W cyrografie sprzed lat było zapisane, że przed pójściem do piekła będzie miał prawo do trzech ostatnich życzeń. Mefistofeles cierpliwie czekał na życzenia. Twardowski go nie oszczędzał. Rozkazał, by diabeł ożywił konia, który widniał na herbie karczmy, ukręcił bicz z piasku i zbudował wielki gmach, w którym szlachcic będzie mógł zostać na popas. Gmach miał być niezwykły, bowiem z bród żydowskich miała być jego strzecha, którą miał być podbita ziarnkami maku. Żeby zwiększyć trudności, w każdym ziarenku miały tkwić trzy duże gwoździe, zwane bretnalami.
Wykonanie Życzeń
Diabeł uwijał się jak w ukropie, zadania wykonywał szybko, ale bardzo dokładnie. Po chwili szlachcic mógł podziwiać jedyny w swym rodzaju bicz, ożywionego konia i niezwykle oryginalny gmach, wysoki po sam szczyt góry. Należy zauważyć, że diabeł z tego zadania wywiązał się wyśmienicie. Twardowski nie mógł mu nic zarzucić. Czarnoksiężnik wymyślił kolejne zadanie. Tym razem diabeł miał zażyć niezwykłej kąpieli. Miał wskoczyć do miski ze święconą wodą. Mefistofeles nie był tym zachwycony, kurczył się i krztusił, a jego ciało pokryło się zimnym potem. Wykazał się jednak niebywałym posłuszeństwem i dziarsko wskoczył do święconej wody. Gdy tylko się w niej zanurzył, wyskoczył jak oparzony, parsknął jednak raźnie i był z siebie bardzo zadowolony. Chciał zawładnąć duszą szlachcica.
Ostateczna Rozgrywka
Czarnoksiężnik nie dawał za wygraną i upomniał się o wykonanie ostatniego zadania. Wymyślił, że on zamieszka u samego Belzebuba w piekle, a w tym czasie Mefistofeles zamieszka z jego żoną – panią Twardowską, którą będzie musiał kochać i być jej bezgranicznie posłusznym. Tym razem diabeł przeraził się nie na żarty i postanowił szybko uciec. Próbował wydostać się z karczmy, lecz Twardowski skutecznie odpychał go od okien i drzwi. Przerażony wizją życia z panią Twardowską, w końcu uciekł dziurką od klucza i zrezygnował z zabrania duszy Twardowskiemu. W ten sposób szlachcic uchronił się od kary w piekle i kolejny raz oszukał diabła.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Streszczenie krótkie
Pani Twardowska – Ballada Adama Mickiewicza
W balladzie Adama Mickiewicza pod tytułem „Pani Twardowska” głównym bohaterem nie jest postać tytułowa, ale jej mąż, szlachcic – Pan Twardowski. Akcja utworu rozgrywa się w karczmie, wśród rozbawionych biesiadników.
Rozbawieni Biesiadnicy
Czytelnik wkracza w sam środek zabawy. Wszyscy tańczą, piją i palą tytoń. Najgłośniej i najlepiej ze wszystkich bawi się Pan Twardowski, który co chwilę dokucza innym uczestnikom zabawy. Na początku z żołnierza robi zająca, machając mu szablą blisko ucha. Później prawnika zamienia w kundla i poszturchuje szewca, co skutkuje tym, że z głowy szewca wypływa strumień wódki.
Pojawienie się Mefistofelesa
Podczas tej radosnej zabawy, kiedy Twardowski sięga po kieliszek z wódką, słychać świsty i zgrzyty. Ku jego zdziwieniu na dnie kielicha pojawia się diabeł, który po chwili wyskakuje z naczynia na podłogę. Rośnie na oczach biesiadników i przedstawia się imieniem Mefistofeles. Potem przypomina Twardowskiemu o zawartej między nimi na Łysej Górze umowie. Przedmiotem tego paktu miała być dusza Twardowskiego. Twardowski zastawił swoją duszę w zamian za możliwość rozkazywania diabłom i umiejętność stosowania czarów. Umowa miała trwać dwa lata, po czym Twardowski miał udać się do Rzymu, żeby oddać swą duszę diabłu. Jednak, jak przypomina Mefistofeles, minęło już siedem lat, a Twardowski nie dotrzymał słowa.
Umowa z Diabłem
Los sprawia, że karczma, w której się
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
znajdują, nosi nazwę Rzym. Diabeł chce wykorzystać tę sytuację i sfinalizować umowę. Szlachcic nie zamierza się tak łatwo poddać. Chce uciekać, ale Mefistofeles go zatrzymuje. Twardowski w tym niełatwym dla siebie położeniu wpada na pomysł. Przypomina diabłu, że kontrakt zawiera coś jeszcze. Są to trzy życzenia, które ma spełnić Mefistofeles, przed tym jak Twardowski odda duszę.
Trzy Życzenia
Szlachcic wymyśla skomplikowane zadania. Pierwszym rozkazem jest ożywienie namalowanego na karczmie konia, zrobienie z piasku bicza oraz wybudowanie gmachu z orzecha. Żeby nie było to za proste, dodaje szczegóły budowli, np. strzecha ma być z bród żydowskich, podbitka zaś z ziaren maku, w które mają być wbite trzy gwoździe. Diabeł szybko wykonuje zadanie.
Święcona Woda
Szlachcic wymyśla nowe wyzwanie. Tym razem czart musi wykąpać się w misie wypełnionej święconą wodą. Mefistofeles drży na samą myśl o tym. Poci się i kurczy. Mimo wszystko wypełnia polecenie i zanurza się w święconej wodzie.
Ostateczne Życzenie
Ostatnie życzenie Twardowskiego dotyczy bezpośrednio jego małżonki. Szlachcic chce, aby diabeł przez rok żył z jego żoną jako jej mąż. To jednak jest już za dużo dla diabła. Małymi krokami zbliża się on w kierunku drzwi, po czym ucieka przez dziurkę od klucza.
Przesłanie Ballady
Historia przedstawiona przez Adama Mickiewicza w humorystyczny sposób ukazuje, jak można pokonać największe przeciwności losu, jeśli się tego tylko bardzo pragnie.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Plan wydarzeń
Radosna Zabawa Pana Twardowskiego i Gości w Karczmie „Rzym”
Karczma „Rzym” była miejscem radosnej zabawy Pana Twardowskiego i innych gości. Atmosfera była pełna życia: tańce, picie alkoholu i palenie tytoniu. Wszyscy uczestnicy bawili się wyśmienicie, a karczma tętniła energią.
Sztuczki Pana Twardowskiego
Pan Twardowski, będący duszą towarzystwa, popisywał się swoimi umiejętnościami magicznymi. Zamienił żołnierza w zająca, przemienił prawnika w kundla oraz utoczył pół beczki gdańskiej wódki z głowy szewca. Jego sztuczki bawiły zgromadzonych gości i dodawały pikanterii zabawie.
Pojawienie się Mefistofelesa
Nagle, podczas jednej z zabaw, na dnie kieliszka Pana Twardowskiego pojawił się diabeł. Skoczył z kieliszka na podłogę i na oczach biesiadników powiększył się, przedstawiając jako Mefistofeles. Przypomniał Twardowskiemu o umowie zawartej na Łysej Górze: czas trwania – dwa lata, miejsce zakończenia umowy – Rzym, cena – dusza Twardowskiego za możliwość rozkazywania diabłom.
Umowa z Diabłem
Mefistofeles uświadomił Twardowskiemu, że właśnie przebywa w Rzymie, a minęło już siedem lat od zawarcia kontraktu. Szlachcic próbował uciec, ale diabeł go zatrzymał. Twardowski przypomniał wt
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
tedy diabłu o zapisie w umowie, który mówił o trzech życzeniach przed ostatecznym rozrachunkiem.
Pierwsze Życzenie Twardowskiego
Pierwszym życzeniem Twardowskiego było ożywienie konia z herbu karczmy, utoczenie bicza z piasku oraz wybudowanie gmachu z ziaren orzecha. Dodatkowo, strzecha miała być z bród żydowskich, a podbitka z ziaren maku, w które miały być wbite po trzy gwoździe. Mefistofeles szybko wykonał to skomplikowane zadanie.
Drugie Życzenie – Kąpiel w Święconej Wodzie
Drugie życzenie Twardowskiego było równie przebiegłe: kazał diabłu wykąpać się w misie wypełnionej święconą wodą. Mefistofeles drżał na samą myśl o tym, ale mimo to wypełnił polecenie i zanurzył się w święconej wodzie.
Trzecie Życzenie – Związek z Panią Twardowską
Ostatnie życzenie Twardowskiego dotyczyło jego żony. Szlachcic zażądał, aby diabeł przez rok żył z jego małżonką jako jej mąż, zachowując miłość, wierność i posłuszeństwo. Mefistofeles przestraszył się tej perspektywy i zaczął skradać się do drzwi.
Ucieczka Mefistofelesa
Nie mogąc znieść myśli o związku z Panią Twardowską, diabeł uciekł przez dziurkę od klucza. W ten sposób Twardowski sprytnie uwolnił się od paktu z diabłem.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Najważniejsze informacje
Karczma „Rzym” – Miejsce Akcji
W utworze Adama Mickiewicza „Pani Twardowska” miejscem akcji jest karczma „Rzym”. Czytelnik poznaje biesiadników, którzy zajęci są zabawą w miłym towarzystwie. Wszyscy tańczą, piją i świetnie się bawią. Zabawę umila pokaz sztuczek wykonywany przez Twardowskiego.
Sztuczki Pana Twardowskiego
Twardowski to szlachcic, który siedem lat wcześniej podpisał kontrakt z diabłem za cenę swej duszy. W zamian miał mieć władzę nad biesami i umiejętność wykonywania czarcich sztuczek. Na oczach uczestników spotkania w karczmie wykonuje triki: machnął szablą i zamienił żołnierza w zająca, prawnika przeistoczył w kundla, a z głowy szewca utoczył pół beczki wódki gdańskiej.
Pojawienie się Mefistofelesa
Sielankę przerywa pojawienie się diabła na dnie kieliszka Twardowskiego. Czart szybko wyskakuje z kielicha na podłogę i na oczach wszystkich powiększa swoje wymiary. Ukłonił się i przedstawił jako Mefistofeles. Przypomina Twardowskiemu o umowie, którą podpisali na dwa lata, a minęło już lat siedem.
Próba Ucieczki
Miejscem kończącym umowę miał być Rzym, ale Twardowskiemu nie spieszyło się tam. Diabeł chce przechytrzyć szlachcica, ponieważ karczma, w której byli, nosiła właśnie nazwę „Rzym”. Mężczyzna wystraszył się konsekwencji i próbował uciec, ale diabeł go złapał.
Trzy
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
Życzenia Twardowskiego
Twardowski przypomina sobie o zapisku w umowie, dotyczącym trzech życzeń, które mu przysługują. Diabeł zgodził się na wypełnienie tych rozkazów. Pierwszym pomysłem Twardowskiego było ożywienie konia z herbu karczmy, utoczenie bicza z piasku oraz wybudowanie gmachu z ziaren orzecha pokrytego strzechą z żydowskich bród i wbicia trzech gwoździ w każde ziarnko maku, które ma się znaleźć pod strzechą tej budowli.
Drugi Rozkaz – Kąpiel w Święconej Wodzie
Drugim rozkazem szlachcica była kąpiel diabła w misie ze święconą wodą. Czart przeraził się nie na żarty, ale umowa to umowa. Z nieukrywaną odrazą wziął kąpiel w wodzie święconej, wypełniając drugi rozkaz.
Trzecie Życzenie – Rok z Panią Twardowską
Ostatnie życzenie Twardowskiego dotyczyło jego żony. Szlachcic zażądał, żeby diabeł przez rok zastąpił go w roli męża u boku Pani Twardowskiej. To już było zbyt wiele dla Mefistofelesa. Życie przez cały długi rok z Panią Twardowską było ponad jego siły. Powoli zaczął zbliżać się do drzwi, by po chwili uciec przez dziurkę od klucza.
Morał Ballady
Morał tej ballady jest jeden: nie ma takich przeciwności losu, których nie można pokonać. Historia przedstawiona przez Mickiewicza w humorystyczny sposób pokazuje, jak można pokonać nawet największe trudności, jeśli się tego bardzo pragnie.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Bohaterowie
Główni Bohaterowie Utworu „Pani Twardowska”
W utworze Adama Mickiewicza „Pani Twardowska” głównymi bohaterami są Pan Twardowski, jego żona oraz diabeł Mefistofeles. Każda z tych postaci wnosi coś unikalnego do opowieści, tworząc złożoną i humorystyczną historię.
Postać Pana Twardowskiego
Pan Twardowski to typowy staropolski szlachcic. Ma na sobie kontusz z pasem, przy którym umieszczona jest szabla. Jest mężem Pani Twardowskiej i człowiekiem niezwykle odważnym. Zawiera pakt z diabłem, podpisując cyrograf na Łysej Górze. Ceną tej decyzji jest oddanie swej duszy w zamian za umiejętność posługiwania się czarami i władzę nad diabłami. Miejscem kończącym sprawę ma być Rzym. Zamiłowanie do biesiad sprawia, że Twardowski pojawia się w karczmie o nazwie „Rzym”. Tam wykazuje się dużym poczuciem humoru, bawiąc towarzystwo różnymi sztuczkami. Je i pije do woli. Diabeł wykorzystuje zbieg okoliczności, że karczma nosi nazwę „Rzym” i zgłasza się do Twardowskiego po odbiór należnej mu zapłaty – duszy szlachcica. Twardowski, jako szlachcic, zobowiązany jest do dotrzymania danego słowa i bycia honorowym. Mężczyzna ten wykazuje się jednak dużym sprytem i wystawia diabła na trzy próby, zapisane także w umowie. To pokazuje, jak silny ma charakter – nie poddaje się zbyt łatwo i walczy do końca. Rezultatem jego poczynań jest przechytrzenie samego diabła.
Postać Mefistofelesa
Mefistofeles to chytry diabeł, który zawarł umowę z Panem Twardowskim. Czeka cierpliwie na chwilę, w której będzie mógł w końcu odebrać duszę szlachcicowi. Twardowski jednak nie pojawia się w Rzymie, który miał być miejscem zakończenia kontraktu, kpiąc tym samym z umowy. Poj
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
jawia się okazja, kiedy szlachcic bawi się w karczmie o nazwie „Rzym”. Mefistofeles cieszy się z zaistniałej okoliczności, jednak zostaje zaskoczony przebiegłością Twardowskiego. Niemniej jednak potrafi prawie wszystko wykonać i wydaje się, że nie ma dla niego rzeczy niemożliwych. Jest gotowy do wielkich poświęceń, np. wykąpania się w święconej wodzie, żeby tylko otrzymać duszę szlachcica. Adam Mickiewicz przedstawia go jednak jako postać tchórzliwą, bojącą się kobiet. Szatan zostaje wystawiony na pośmiewisko, uciekając przed Panią Twardowską. Mefistofeles wolał zrezygnować z należnej zapłaty – duszy Pana Twardowskiego, niż poświęcić rok, by pełnić funkcję męża kobiety. Gotowy do wykonania najtrudniejszych zadań, np. wybudowania gmachu z orzecha, nie jest w stanie żyć z żoną szlachcica.
Postać Pani Twardowskiej
Ostatnią bohaterką utworu jest tytułowa postać, czyli Pani Twardowska. Autor nie poświęca jej zbyt wiele uwagi, chociaż jej osoba staje się kluczowa w relacji Pana Twardowskiego i Mefistofelesa. Kobieta jest żoną szlachcica. Nie wiemy nic o jej urodzie czy charakterze. Śledząc jednak przebieg sytuacji, można sądzić, że nie była zbyt urodziwa. Wzbudza takie przerażenie u czarta, że ucieka on przez dziurkę od klucza.
Przekaz i Morał Utworu
Czytelnik może się zastanawiać nad przekazem autora ballady. Postać tytułowa pojawia się na samym końcu utworu i chociaż nic o niej nie wiemy, to właśnie ona rozwiązuje ostatecznie umowę między Twardowskim a diabłem. Mickiewicz przedstawia żonę w sposób żartobliwy i ironiczny, jako osobę, której boi się sam diabeł. Morał tej ballady jest jeden: nie ma takich przeciwności losu, których nie można pokonać.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Opracowanie
Ballada „Pani Twardowska” – Adam Mickiewicz
Ballada „Pani Twardowska” Adama Mickiewicza przenosi nas do karczmy o nazwie Rzym, w czasach szlacheckich. Główny bohater, Pan Twardowski, bawi się tam wspaniale, ciesząc się towarzystwem i dobrą zabawą. Wystraszył żołnierza, zadzwonił woreczkiem z pieniędzmi przed adwokatem, czyniąc go zależnym od siebie, a także rozpija szewca, wlewając do niego pół beczki wódki.
Pojawienie się Mefistofelesa
Niespodziewanie, gdy Twardowski opróżnia kieliszek, na jego dnie pojawia się diabeł Mefistofeles. Wysłannik piekieł przypomina szlachcicowi, że siedem lat wcześniej zaprzedał swoją duszę, w zamian za co diabły miały mu służyć przez dwa lata. Po upływie tego czasu, który już minął, Twardowski miał udać się do Rzymu i tam pozwolić się porwać demonom. Ponieważ karczma nazywa się jak stolica Włoch, Mefistofeles chce teraz wyegzekwować należne mu prawa z umowy.
Próba Ucieczki i Spryt Pana Twardowskiego
Początkowo Twardowski chce uciec, ale diabeł nie pozwala na to i odwołuje się do szlacheckiego honoru. Bohater przypomina sobie, że w umowie znajduje się zapis, który nakazuje czartowi spełnienie jeszcze trzech dodatkowych życzeń. Domaga się więc ożywienia konia z obrazu, ukręcenia bicza z piasku oraz wybudowania domu z ziarenek orzecha,
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
, który zostanie pokryty podbitą makiem strzechą z bród żydowskich. W każde ziarenko maku trzeba wbić trzy wielkie gwoździe. Diabeł spełnia te życzenia.
Ostateczne Rozrachunki z Diabłem
Następnie Twardowski nakazuje Mefistofelesowi wskoczenie do miski z wodą święconą, co również nie jest problemem dla diabła. Ostateczną próbą szlachcica jest zmuszenie diabła, aby przez rok mieszkał z jego żoną, Panią Twardowską. Gdy Mefistofeles widzi wybrankę bohatera, przeraża się i ucieka przez dziurkę od klucza. Nie wiadomo, dlaczego tak bardzo się wystraszył – możemy przypuszczać, że Pani Twardowska mogła być niezbyt urodziwa lub niezbyt przyjemna z charakteru. Ten sposób uratował jednak duszę szlachcica i pozwolił mu zostać wśród ludzi.
Geneza Utworu i Interpretacja
Ballada Mickiewicza powstała w oparciu o legendę o szlachcicu Twardowskim, który zaprzedał duszę diabłu. Autor tworzył w epoce romantyzmu, w której często w literaturze łączono świat rzeczywisty z pozaziemskim. Główny bohater to lustrzane odbicie stanu szlacheckiego – cwaniak, hulaka, ale jednocześnie człowiek, który potrafi wyjść cało z najgorszej opresji. Utwór jest bardzo zabawny i czyta się go łatwo. Ucieczka diabła na wieść, że ma zamieszkać z żoną Twardowskiego, wskazuje, że to chyba gorsze niż przebywanie w piekle.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Geneza utworu i gatunek
„Pani Twardowska” – Adam Mickiewicz
Wstęp
Książka, którą opisuję, nosi tytuł: „Pani Twardowska” i została napisana przez naszego wieszcza narodowego, Adama Mickiewicza. Autor znany jest z wielu utworów, będących naszą narodową wizytówką. „Pani Twardowska” jest bardzo lubiana zarówno przez dzieci, jak i młodzież, mimo że nie jest pisana w łatwym języku. Utwór ten stał się nawet lekturą obowiązkową w szkole podstawowej.
Gatunek i Geneza
Gatunkiem utworu „Pani Twardowska” jest ballada, czyli połączenie epiki z liryką. Sam pomysł na tę balladę narodził się poprzez poznanie dawnych kultur, wierzeń, tradycji, legend oraz historii. Geneza tego utworu jest bardzo fascynująca. Opiera się na dawnych wierzeniach i legendach, które Mickiewi
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
icz zgrabnie wplótł w swoją opowieść.
Fabuła Utworu
Akcja polega na tym, że Pan Twardowski dał się nabrać przez diabła. Diabeł powiedział mu, żeby pojawił się w Rzymie, jednak wystraszony Pan Twardowski tego nie zrobił. Pewnego dnia poszedł do karczmy, gdzie niespodziewanie spotkał diabła. Okazało się, że karczma nosiła nazwę Rzym. Obecnie karczma Rzym mieści się w Suchej Beskidzkiej.
Znaczenie Utworu
„Pani Twardowska” to utwór, który łączy elementy baśniowe z rzeczywistością, tworząc niezwykle ciekawą i pouczającą historię. Mickiewicz w mistrzowski sposób pokazuje, jak dawne wierzenia i legendy mogą być wciąż aktualne i interesujące dla współczesnych czytelników. Utwór ten jest nie tylko lekturą obowiązkową, ale także cennym elementem polskiej kultury literackiej.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Problematyka
Pani Twardowska – Wybitna Ballada Adama Mickiewicza
Pani Twardowska to wybitna ballada Adama Mickiewicza, która opowiada o Panu Twardowskim, który oddał duszę diabłu w nieco inny, zabawny sposób. Utwór ten jest tekstem satyrycznym, w którym autor wyśmiewa się z ówczesnego społeczeństwa. Przykładem tego jest wytoczenie z szewca, który był wtedy symbolem pijaństwa, pół beczki wódki. Mickiewicz pokazuje, że nie każdy jest taki, na jakiego wskazuje jego pozycja. Na przykład teoretycznie odważny żołnierz za sprawą Pana Twardowskiego zmienia się w tchórzliwego zająca.
Charakterystyka Pana Twardowskiego i Diabła
Pan Twardowski jest przedstawiany jako dumny i sprytny mężczyzna. Diabeł, mimo wielkich chęci, daje się pokonać czarnoksiężnikowi i ucieka przed jego żoną. Wydaje się, że Pani Twardowska jest kobietą niezbyt miłą i stanowczą, z którą trudno wytrwać nawet przez rok. Świadczy o tym to, że diabeł wykonał dwa bardzo trudne zadania: zamienił konia z godła w żywego rumaka, skręcił bicz z sypkiego piasku oraz wybudował wielki budynek z orzechów z dachem z bród żydowskich podbitych makiem. Następnie diabeł musiał się wykąpać w wodzie święconej. Po wykonaniu drugiego zadania Mefistofel
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
es był bardzo z siebie zadowolony, ale kiedy Twardowski przedstawił mu swoją żonę, diabeł uciekł przez dziurkę od klucza, gdzie pieprz rośnie.
Elementy Fantastyczne i Satyryczne
Adam Mickiewicz zawarł w swoim dziele wiele elementów fantastycznych, takich jak wyskoczenie czarta z kielicha, zamiana żołnierza w karczmie oraz wszystkie „czary” diabła. Utwór ten zawiera bardzo nietypowe i śmieszne przesłanie. Moim zdaniem brzmi ono: „Kobieta, istota boska, przed diabłem uchroni niezawodnie”. Jest to jednak tylko moja opinia i nie musi być prawdziwa. Niektórzy uważają, że brzmi tak: „Gdzie diabeł nie może, tam babę pośle”, ale według mnie ma ono niewiele wspólnego z tekstem, ponieważ w tym wypadku żona Twardowskiego pomogła jemu, a nie diabłu. Jest też jeszcze jedna puenta: „Nie wszystkie obietnice się dotrzymuje. Czasem uda się oszukać wspólnika”.
Przesłanie Utworu
Należy jednak pamiętać, że poeta, pisząc tę balladę, nie chciał, aby ten utwór rozumieć dosłownie. Należy go czytać z przymrużeniem oka. Mickiewicz mistrzowsko wykorzystuje humor i ironię, aby przedstawić moralne i społeczne lekcje, jednocześnie dostarczając czytelnikowi rozrywki.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Charakterystyka bohaterów
Bohaterowie „Pani Twardowskiej” Adama Mickiewicza
Pan Twardowski
Pan Twardowski to główny bohater utworu. Jest on szlachcicem, który lubi biesiadować w karczmie, zabawiając towarzystwo. Jest odważny, gdyż zawarł pakt z diabłem na Łysej Górze. Miał dostać umiejętności czarnoksięskie, czyli możliwość posługiwania się czarami, w zamian za swoją duszę, którą miał oddać po dwóch latach w Rzymie. Nie dotrzymuje natomiast zobowiązań i obietnic, jakie składa, ponieważ minęło siedem lat, a Twardowski nadal nie udał się do Rzymu, by spłacić swój dług. Ostatecznie diabeł Mefistofeles znajduje rozwiązanie i wykorzystuje to, że karczma, w której przebywa główny bohater, nazywa się „Rzym”, by posiąść jego duszę. Twardowski natomiast wykazuje się dużym sprytem i przebiegłością. Powołuje się on na zasady kontraktu, według których diabeł musi wykonać jego trzy rozkazy. Najpierw chciał uciec, podczas gdy Mefistofeles miał budować ogromny gmach z absurdalnych surowców, jednak plan ten nie powiódł się. Następnie postanowił sprawić, by diabeł cierpiał, rozkazując mu wykąpanie się w wodzie święconej. To też go nie złamało. Ostatnim rozkazem było spędzenie roku z żoną Twardowskiego. Diabeł miał przysiąc kobiecie miłość, szacunek i posłuszeństwo. To nietypowe zadanie prz
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
erosło Mefistofelesa, który uciekł.
Mefistofeles
Mefistofeles to kolejny główny bohater utworu. To chytry, przebiegły diabeł, z którym Twardowski podpisał cyrograf na Łysej Górze. Dał on mężczyźnie umiejętności posługiwania się czarami w zamian za jego duszę, którą odebrać miał po dwóch latach w Rzymie. Jednak został przechytrzony i nie dostał duszy nawet po siedmiu latach. Wykazał się sprytem, wykorzystując nazwę karczmy do odbioru swojej należności. Zgodził się na wykonanie trzech ostatnich rozkazów Twardowskiego, będąc pewnym, że nic go nie złamie. Niecierpliwił się podczas ich wykonywania, gdyż nie wierzył w to, że Twardowski da radę go pokonać. Jednak poddał się przy trzecim zadaniu i uciekł, bojąc się żony bohatera.
Pani Twardowska
Pani Twardowska to postać, o której jedynie Pan Twardowski i Mefistofeles rozmawiają pod koniec utworu. Jest to tytułowa bohaterka ballady, żona szlachcica, który zawarł pakt z diabłem. Nie jest ona opisana w utworze i dlatego nic o niej nie wiemy. Jest ona jedynie czynnikiem, który rozwiązuje umowę między Mefistofelesem a Twardowskim. Można jedynie wysnuć wniosek, że albo nie była piękną kobietą, albo miała trudny charakter (albo jedno i drugie). Sam diabeł się jej bał. Jest przedstawiona w sposób ironiczny i żartobliwy.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Charakterystyka
Narracja i gatunek utworu
„Pani Twardowska” to ballada, czyli utwór łączący cechy epiki, liryki i dramatu. Jest to gatunek charakterystyczny dla epoki romantyzmu. Występuje tu narracja trzecioosobowa. Ta ballada Mickiewicza zawiera wiele elementów komicznych, które mają nas rozbawić. Została wydana w zbiorze „Ballady i Romanse”.
Geneza utworu
Utwór zawiera motyw zaprzedania duszy diabłu w lekkiej i komediowej wersji. Ballada ta nawiązuje do legendy o szlachcicu, który zwał się Jan Twardowski. Według legendy zaprzedał swą duszę diabłu w zamian za umiejętności sztuki czarnoksięskiej. Popisał się on jednak sprytem i przechytrzył diabła, uciekając na księżyc. Mickiewicz natomiast wykazał się pomysłowością i wyobraźnią, dodając wiele własnych elementów, jak żona Twardowskiego, czy ucieczka diabła.
Budowa utworu
Ballada „Pani Twardowska” Adama Mickiewicza ma budowę stroficzną – 31 strof po 4 wersy w każdej. Występuje tu narracja trzecioosobowa, przeplatająca się z dialogami. Rymy przeplatają się (abab).
Czas i miejsce akcji
Akcja rozgrywa się w karczmie Rzym. Czas akcji nie jest określony. Akcja rozgrywa się w ciągu kilku godzin, obejmując biesiadę, spotkanie z diabłem oraz trzy rozkazy Twardowskiego, które wykonuje Mefistofeles.
Krótkie streszczenie fabuły
Twardowski, biesiadując w karczmie Rzym, spotyka diabła o imieniu Mefistofeles, z którym kilka lat wcześniej zawarł pakt na Łysej Górze. Miał dostać umiejętności czarnoksięskie w zamian za duszę. Diabeł upomina się o jego duszę, a Twardowski, powołując się na kontrakt, żąda spełnienia trzech rozkazów przez Mefistofelesa. Pierwszym jest wybudowanie gmachu, drugim kąpiel w wodzie święconej, a trzecim towarzyszenie żonie Twardowskiego przez rok, ślubując miłość i posłuszeństwo. Przy ostatnim zadaniu Mefistofeles się poddaje i ucieka.
Problematyka utworu
Jest to u
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
twór komiczny, który ma nas rozbawić. Przedstawia nam polskiego szlachcica, który przechytrzył diabła. Głównym motywem są potyczki z diabłem, po których główny bohater odnosi zwycięstwo.
Kontrast i fantastyka w utworze
Utwór zawiera liczne kontrasty. Już na samym początku pojawiają się one. Pierwszym z nich jest żołnierz, zamieniony w zająca. Żołnierz kojarzy się z odwagą i męstwem, a zając z tchórzostwem. Innym przykładem jest adwokat, którego bez problemu przekupił. Ballada ta jest też oparta na wydarzeniach i postaciach fantastycznych. Dobrym przykładem jest wspomniana wcześniej zamiana w zająca, czy wytoczenie pół beczki piwa z głowy szewca. Główne wydarzenia także są nierealne, gdyż dzieją się one wokół Mefistofelesa, który jest postacią fantastyczną. Wykonuje on trzy rozkazy Twardowskiego, którymi są kolejno: wybudowanie ogromnego gmachu z nietypowych surowców (wydarzenie fantastyczne), kąpiel diabła w wodzie święconej (kontrast diabła z wodą święconą) oraz spędzenie roku z żoną bohatera – Panią Twardowską (komizm).
Komizm w utworze
Możemy wyróżnić trzy rodzaje komizmu: postaci, językowy i sytuacyjny. Komizm postaci to sama postać diabła, który, zamiast być przerażającym biesem, mieszkającym w piekle i czyhającym tylko na ludzkie dusze, jest zabawną postacią o bardziej śmiesznym wyglądzie niż strasznym. Diabeł kojarzony jest z chytrością i przebiegłością, a sam zostaje przechytrzony przez człowieka. Komizm językowy objawia się w rozkazie Pana Twardowskiego, by Mefistofeles wykąpał się w wodzie święconej, co jest kontrastem. Diabeł – symbol zła, grzechu i woda święcona – symbol czystości, dobra. Innym przykładem może być żartobliwe nazwanie Pani Twardowskiej „samką”. Komizm sytuacyjny występuje natomiast, kiedy Mefistofeles ucieka dziurką od klucza przed Panią Twardowską, gdyż nie chce spędzać z nią roku w zamian za upragnioną duszę Twardowskiego, na którą tyle czekał.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!