Pani Twardowska

Wiersz do którego piszę recenzję nazywa się „Pani Twardowska”. Jest to wiersz pisany przez Adama Mickiewicza. Posiada on bardzo dużo archaizmów (wyrazów przestarzałych) i jest trochę trudny do zrozumienia, ale ogólnie jest bardzo ciekawy. Ogólnie jest on o Panu Twardowskim i o diable Mefistofelesie. Diabeł jak sam wiersz mówi jest wysokości 2 łokci, ma nos jak haczyk, kurzą nogę i krogulcze paznokcie. Pan Twardowski dokuczał podczas imprezy w karczmie. Gdy chciał się napić wódki, kielich zaświstał i zazgrzytał. Twardowski zobaczył w nim diabła. Diabeł pięknie gościom się ukłonił i przedstawił. Mefistofeles przypomniał o tym, że Twardowski miał pojechać do Rzymu, aby podpisać Cyrograf, ponieważ siedem lat już minęło, a Cyrograf nadal leży nie ruszony. Twardowski się zgodził i słusznie podpisał Cyrograf. Okazało, że ta karczma nazywa się Rzym. Diabeł zaaresztował Pana Twardowskiego. Gdy

Zgromadzeni w pewnej karczmie ludzie bawili się wyśmienicie. Karczma aż trzęsła się od ich śmiechów i tańców. Wśród biesiadujących był także pewien szlachcic uważany za czarnoksiężnika – pan Twardowski. Posiadał on przedziwne umiejętności, z których był niezwykle dumny. Dla zabawy, popisywał się nimi przed zgromadzonymi ludźmi. Zamachał więc swą szablą koło ucha przechwalającego się żołnierza i zmienił go w zająca. Następnie, obok siedzącego w kącie adwokata, potrząsnął sakiewką z monetami. Milczący dotąd adwokat, który spokojnie jadł swój posiłek, zmienił się w psa. Jakby tego było mało, szlachcic postanowił także zakpić z szewca. Dał mu kilka pstryczków w nos, a do głowy przytknął trzy rurki. Następnie cmoknął mocno i z głowy nieszczęsnego szewca wypłynęło pół beczki wódki. Twardowski bawił się przednio i nie przeczuwał zbliżających się kłopotów. Kiedy spokojnie pił wódkę z kielicha, stała się kolejna niezwykła rzecz. Ku zdziwieniu wszystkich, z kielicha na podłogę wyskoczył diabeł – Mefistofeles. Widząc zdziwienie Twardowskiego przypomniał mu, że ten siedem lat wcześniej, na Łysej Górze, podpisał z nim niezwykłą umowę. Diabły miały słuchać szlachcica przez dwa lata, wypełniać jego wszystkie zachcianki i rozkazy, nawet te najdziwniejsze. Później Twardowski miał jechać do Rzymu, skąd czarty miały porwać go do piekła. Wypomniał czarnoksiężnikowi, że ten zakpił z diabłów i nie dotrzymał warunków umowy. Zauważył, że niesłowny szlachcic ciągle wykorzystuje diabelskie moce i nie wybiera się do Rzymu. Mefistofeles dodał także, że karczma, w której się znajdują, nazywa się Rzym. Z nieukrywaną satysfakcją zauważył, że może wreszcie, po latach udręki, zabrać duszę Twardowskiego do piekła. Słowa te nie były miłe dla uszu szlachcica. Przestraszył się, że nadszedł kres jego poczynań i chciał uciec z karczmy. Nie udało mu się to jednak, bo diabeł złapał go za kontusz i odwołał się do jego szlacheckiego honoru. Chociaż nie chciał, Twardowski musiał zostać. Nie stracił jednak zimnej kr

W balladzie Adama Mickiewicza pod tytułem „Pani Twardowska” głównym bohaterem nie jest postać tytułowa, ale jej mąż, szlachcic – Pan Twardowski. Akcja utworu rozgrywa się w karczmie, wśród rozbawionych biesiadników.
Czytelnik wkracza w sam środek zabawy. Wszyscy tańczą, piją i palą tytoń. Najgłośniej i najlepiej ze wszystkich bawi się Pan Twardowski, który co chwilę dokucza innym uczestnikom zabawy. Na początku z żołnierza robi zająca, machając mu szablą blisko ucha. Później prawnika zamienia w kundla i poszturchuje szewca, co skutkuje tym, że z głowy szewca wypływa strumień wódki. Podczas tej radosnej zabawy, kiedy Twardowski sięga po kieliszek z wódką, słychać świsty i zgrzyty. Ku jego zdziwieniu na dnie kielicha pojawia się diabeł, który po chwili wyskakuje z naczynia na podłogę. Rośnie na oczach biesiadników i przedstawia się imieniem Mefistofeles. Potem przypomina Twardowskiemu o zawartej między nimi na Łysej Górze umowie. Przedmiotem tego paktu miała być dusza Twardowskiego. Twardowski zastawił swoją duszę w zamian za możliwość rozkazywania diabłom i umiejętność stosowania czarów. Umowa miała trwać dwa lata, po czym Twardowski miał udać się do Rzymu, żeby oddać swą duszę diabłu. Jednak, jak przypomina Mefistofeles, minęło już siedem lat, a Twardowski nie dotrzymał słowa.Los sprawia, że karczma, w której się znajdują, nosi nazw�

1. Radosna zabawa Pana Twardowskiego i innych gości w karczmie „Rzym”:
– tańce,

– picie alkoholu,

– palenie tytoniu.

2. Sztuczki szlachcica na gościach karczmy:
– zamiana żołnierza w zająca,

– przemiana prawnika w kundla,

– utoczenie pół beczki gdańskiej wódki z głowy szewca.

3. Nagłe pojawienie się diabła na dnie kieliszka Twardowskiego.
4. Skok czarta z kieliszka na podłogę.
5. Powiększenie się biesa na oczach biesiadników.
6. Przedstawienie się czarta imieniem Mefistofeles.
7. Przypomnienie szlachcicowi warunków traktatu zawartego między nimi na Łysej Górze:
– czas trwania – dwa lata,

– miejsce zakończenia umowy – Rzym,

– cena umowy – dusza Twardowskiego za możliwość rozkazywania diabłom.

8. Uświadomienie Twardowskiemu, że właśnie przebywa w Rzymie – nazwa karczmy.
9. Próba ucieczki Pana Twardowskiego, pomimo upływy siedmiu lat od zaw

Miejscem akcji w utworze Adama Mickiewicza „Pani Twardowska” jest karczma „Rzym”. Czytelnik poznaje biesiadników, którzy zajęci są zabawą w miłym towarzystwie. Wszyscy tańczą, piją – jednym słowem świetnie się bawią. Zabawę obecnym w karczmie umila pokaz sztuczek wykonywany przez Twardowskiego.
Twardowski to szlachcic, który siedem lat wstecz podpisał kontrakt z diabłem za cenę swej duszy. W zamian miał mieć władzę nad biesami i umiejętność wykonywania czarcich sztuczek. Dowodem pozyskanych umiejętności są triki, jakie wykonuje na oczach uczestników spotkania w karczmie. Wystarczyło, że machnął szablą i żołnierza zamienił w zająca. Potem prawnika przeistoczył w kundla, a z kolei z głowy szewca utoczył pół beczki wódki gdańskiej. W tej miłej i radosnej atmosferze wszystkim upływał czas biesiady w karczmie. Sielankę przerwało pojawienie się diabła na dnie kieliszka Twardowskiego. Czart szybko wyskoczył z kielicha na podłogę i na oczach wszystkich powiększył swoje wymiary. Potem ukłonił się i przedstawił jako Mefistofeles. Diabeł bardzo szybko przeszedł do rzeczy, przypominając Twardowskiemu o wiążącej ich umowie. Kontrakt ten podpisali na dwa lata, a minęło już lat siedem. Miejscem kończącym umowę miał być Rzym, ale Twardowskiemu nie spieszyło się tam. Jednak diabeł chciał przechytrzyć szlachcica, ponieważ karczma, w kt�

Główni bohaterowie utworu Adama Mickiewicza „Pani Twardowska”, to Pan Twardowski i jego żona oraz diabeł – Mefistofeles.
Pan Twardowski to typowy staropolski szlachcic. Ma na sobie kontusz z pasem, przy którym umieszczona jest szabla. Jest mężem Pani Twardowskiej. Człowiekiem ten jest niezwykle odważny. Zawiera pakt z samym diabłem, podpisując cyrograf na Łysej Górze. Ceną tej decyzji, jest oddanie swej duszy, w zamian za umiejętność posługiwania się czarami i władzę nad diabłami. Miejscem kończącym sprawę ma być Rzym. Zamiłowanie do biesiad sprawia, że Twardowski pojawia się w karczmie o nazwie Rzym. Tam wykazuje się dużym poczuciem humoru, bawiąc towarzystwo różnymi sztuczkami. Je i pije do woli. Diabeł wykorzystuje zbieg okoliczności, że karczma nosi nazwę Rzym. Zgłasza się do Twardowskiego po odbiór należnej mu zapłaty – duszy szlachcica. Fakt, że Twardowski jest szlachcicem zobowiązuje go do dotrzymania danego słowa i bycia honorowym. Mężczyzna ten, wykazuje się jednak dużym sprytem i wystawia diabła na trzy próby (zapisane także w umowie). To pokazuje, jak silny ma charakter. Nie poddaje się zbyt łatwo i walczy do końca. Rezultatem jego poczynań, jest przechytrzenie samego diabła.
Mefistofeles to chytry diabeł, który zawarł umowę z Panem Twardowskim. Czeka cierpliwie na chwilę, w której będzie mógł w końcu odebrać duszę szlachcicowi. Twardowski jednak nie pojawia się w Rzymie, który miał być miejsce zakończenia kontraktu. Kpi tym samym z umowy. Pojawia się okazja, kiedy szlachcic ba

Ballada ,,Pani Twardowska” Adama Mickiewicza przenosi nas do karczmy o nazwie Rzym, do czasów szlacheckich. Właśnie biesiaduje w niej szlachcic o nazwisku Twardowski, który bawi się wspaniale. Wystraszył żołnierza, zadzwonił woreczkiem z pieniędzmi przed adwokatem i w ten sposób uczynił go zależnym od siebie, rozpija szewca wlewając do niego pół beczki wódki.

Nieoczekiwanie kiedy szlachcic sam opróżnia kieliszek alkoholu okazuje się, że na dnie siedzi diabeł Mefistofeles. Wysłannik piekieł przypomina Twardowskiemu, że siedem lat wcześniej zaprzedał swoją duszę, w zamian za co diabły miały mu służyć przez dwa lata. Po tym okresie, który już został przekroczony, szlachcic miał udać się do Rzymu i tam pozwolić się porwać demonom zła. Ponieważ karczma nazywa się jak stolica Włoch, Mefistofeles chce wyegzekwować należne mu z umowy prawa.

Początkowo Twardowski chce uciec, ale diabeł nie pozwala na to i odwołuje się do szlacheckiego honoru. Bohater przypomina sobie, że w umowie znajduje się zapis, który nakazuje czartowi spełnienie jeszcze trzech dodatkowych życzeń Twardowskiego. Domagał się więc ożywienia konia z obrazu, ukręcenia bicza z piasku oraz wybudowania domu z ziarenek orzecha, który zostanie pokryty p

Książka, którą opisuję nosi tytuł: „Pani Twardowska” naszego wieszcza narodowego Adama Mickiewicza, który znany jest z wielu utworów, będących naszą narodową wizytówką. Dzieło pod tytułem: „Pani Twardowska” jest bardzo lubione przez dzieci zarówno, jak i młodzież mimo tego, iż nie jest pisane w łatwym języku. Książka stała się nawet lekturą obowiązkową w szkole podstawowej. Gatunkiem wyżej wymienionego utworu jest ballada, czyli połączenie epiki z liryką. Sam pomysł n

Pani Twardowska to wybitna ballada Adama Mickiewicza. Opowiada o Panu Twardowskim, który oddał duszę diabłu w nieco inny, zabawny sposób. Utwór ten jest tekstem satyrycznym. Autor wyśmiewa się w nim z ówczesnego społeczeństwa. Przykładem tego jest wytoczenie z szewca, który był wtedy symbolem pijaństwa pół beczki wódki. W tekście nasz polski wieszcz pokazuje, że nie każdy jest taki na jakiego wskazuje jego pozycja np. teoretycznie odważny żołnierz za sprawą Pana Twardowskiego zmienia się w tchórzliwego zająca. W utworze, Pan Twardowski jest przedstawiany jako dumny i sprytny mężczyzna. Diabeł mimo wielkich chęci daje się pokonać czarnoksiężnikowi i ucieka przed jego żoną. Wydaje się, że jest ona kobietą niezbyt miłą i stanowczą, z którą trudno wytrwać nawet przez rok. Świadczy o tym to, że diabeł wykonał dwa bardzo trudne zadania. Po pierwsze, zamienił konia z godła w żywego rumaka, skręcił bicz z sypkiego piasku, wybudował wielki budynek z orzechów z dachem z bród żydowskich podbitych makiem. Następnie diabeł musiał się wykąpać w wodzie

Bohaterami „Pani Twardowskiej” Adama Mickiewicza są Pan Twardowski, jego żona – Pani Twardowska oraz Mefistofeles.1) Pan Twardowski to główny bohater utworu. Jest on szlachcicem, który lubi biesiadować w karczmie, zabawiając towarzystwo. Jest odważny, gdyż zawarł pakt z diabłem na Łysej Górze. Miał dostać umiejętności czarnoksięskie, czyli możliwość posługiwania się czarami, w zamian za swoją duszę, którą miał oddać po dwóch latach w Rzymie. Nie dotrzymuje natomiast zobowiązań i obietnic, jakie składa, ponieważ minęło siedem lat, a Twardowski nadal nie udał się do Rzymu, by spłacić swój dług. Ostatecznie diabeł Mefistofeles znajduje rozwiązanie i wykorzystuje to, że karczma, w której przebywa główny bohater, nazywa się „Rzym”, by posiąść jego duszę. Twardowski natomiast wykazuje się dużym sprytem i przebiegłością. Powołuje się on na zasady kontraktu, według których diabeł musi wykonać jego trzy rozkazy. Najpierw chciał uciec, podczas gdy Mefistofeles miał budować ogromny gmach z absurdalnych surowców, jednak plan ten nie powiódł się. Następnie postanowił sprawić, by diabeł cierpiał, rozkazując mu wykąpanie się w wodzie święconej. To też go nie złamało. Ostatnim rozkazem było spędzenie roku z żoną Twardowskiego. Diabeł miał przysiąc kobiecie miłość, szac

Narracja i gatunek utworu
„Pani Twardowska” to ballada, czyli utwór łączący cechy epiki, liryki i dramatu. Jest to gatunek charakterystyczny dla epoki romantyzmu. Występuje tu narracja trzecioosobowa. Ta ballada Mickiewicza zawiera wiele elementów komicznych, które mają nas rozbawić. Została wydana w zbiorze „Ballady i Romanse”.
Geneza utworu
Utwór zawiera motyw zaprzedania duszy diabłu w lekkiej i komediowej wersji. Ballada ta nawiązuje do legendy o szlachcicu, który zwał się Jan Twardowski. Według legendy zaprzedał swą duszę diabłu w zamian za umiejętności sztuki czarnoksięskiej. Popisał się on jednak sprytem i przechytrzył diabła, uciekając na księżyc. Mickiewicz natomiast wykazał się pomysłowością i wyobraźnią, dodając wiele własnych elementów, jak żona Twardowskiego, czy ucieczka diabła.
Budowa utworu
Ballada „Pani Twardowska” Adama Mickiewicza o budowie stroficznej – 31 strof po 4 wersy w każdej. Występuje tu narracja trzecioosobowa, przeplatająca się z dialogami. Rymy przeplatają się (abab).
Czas i miejsce akcji
Akcja rozgrywa się w karczmie Rzym. Czas akcji nie jest określony. Akcja rozgrywa się w ciągu kilku godzin, obejmując biesiadę, spotkanie z diabłem oraz trzy rozkazy Twardowskiego, które wykonuje Mefistofeles.
Krótkie streszczenie fabuły
Twardowski, biesiadując w karczmie Rzym, spotyka diabła o imieniu Mefistofeles, z którym kilka lat wcześniej zawarł pakt na Łysej Górze. Miał dostać umiejętności czarnoksięskie w zamian za duszę. Diabeł upomina się o jego duszę, a Twardowski, powołując się na kontrakt, żąda spełnienia trzech rozkazów przez Mefistofelesa. Pierwszym jest wybudowanie gmachu, drugim kąpiel w wodzie święconej, a trzecim towarzyszenie żonie Twardowskiego przez rok, ślubując miłość i posłuszeństwo. Przy ostatnim zadaniu Mefistofeles się poddaje i ucieka.
Problematyka utworu
Jest to utwór komiczny, który ma nas rozbawi�