Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Recenzja książki
Wiersz do którego piszę recenzję nazywa się „Pani Twardowska”. Jest to wiersz pisany przez Adama Mickiewicza. Posiada on bardzo dużo archaizmów (wyrazów przestarzałych) i jest trochę trudny do zrozumienia, ale ogólnie jest bardzo ciekawy. Ogólnie jest on o Panu Twardowskim i o diable Mefistofelesie. Diabeł jak sam wiersz mówi jest wysokości 2 łokci, ma nos jak haczyk, kurzą nogę i krogulcze paznokcie. Pan Twardowski dokuczał podczas imprezy w karczmie. Gdy chciał się napić wódki, kielich zaświstał i zazgrzytał. Twardowski zobaczył w nim diabła. Diabeł pięknie gościom się ukłonił i przedstawił. Mefistofeles przypomniał o tym, że Twardowski miał pojechać do Rzymu, aby podpisać Cyrograf, ponieważ siedem lat już minęło, a Cyrograf nadal leży nie ruszony. Twardowski się zgodził i słusznie podpisał Cyrograf. Okazało, że ta karczma nazywa się Rzym. Diabeł zaaresztował Pana Twardowskiego. Gdy
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
Twardowski został zaaresztowany, Diabeł powiedział mu, że może on trzy razy zaprząc się do roboty. Pierwszym słowem Twardowskiego było to, aby diabeł stworzył konia namalowanego na godle, drugim słowem było to, aby zrobił mu bicz z piasku. Trzecie słowo było takie, że diabeł musiał wymurować gmach w lasku, ale ten gmach miał być zrobiony z pestek orzecha. Gdy diabeł wszystko wykonał co miał wykonać, to Pan Twardowski kazał mu się wykąpać w Wodzie Święconej. Gdy się diabeł skąpał po szyje, to wypadł z miski jak z procy. Następnie Twardowski przedstawił swoją żonę Panią Twardowską i kazał Mefistofelowi zaopiekować się nią, a gdy złamie jakiś warunek to cała ugoda pójdzie na nic. Diabeł nie słuchając słów Twardowskiego podszedł do klamki i gdy Twardowski zaczął mu dokuczać, czmychnął przez dziurkę od klucza. Jeśli zaciekawiła was moja recenzja to polecam do przeczytania tego wiersza!
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Streszczenie
Zgromadzeni w pewnej karczmie ludzie bawili się wyśmienicie. Karczma aż trzęsła się od ich śmiechów i tańców. Wśród biesiadujących był także pewien szlachcic uważany za czarnoksiężnika – pan Twardowski. Posiadał on przedziwne umiejętności, z których był niezwykle dumny. Dla zabawy, popisywał się nimi przed zgromadzonymi ludźmi. Zamachał więc swą szablą koło ucha przechwalającego się żołnierza i zmienił go w zająca. Następnie, obok siedzącego w kącie adwokata, potrząsnął sakiewką z monetami. Milczący dotąd adwokat, który spokojnie jadł swój posiłek, zmienił się w psa. Jakby tego było mało, szlachcic postanowił także zakpić z szewca. Dał mu kilka pstryczków w nos, a do głowy przytknął trzy rurki. Następnie cmoknął mocno i z głowy nieszczęsnego szewca wypłynęło pół beczki wódki. Twardowski bawił się przednio i nie przeczuwał zbliżających się kłopotów. Kiedy spokojnie pił wódkę z kielicha, stała się kolejna niezwykła rzecz. Ku zdziwieniu wszystkich, z kielicha na podłogę wyskoczył diabeł – Mefistofeles. Widząc zdziwienie Twardowskiego przypomniał mu, że ten siedem lat wcześniej, na Łysej Górze, podpisał z nim niezwykłą umowę. Diabły miały słuchać szlachcica przez dwa lata, wypełniać jego wszystkie zachcianki i rozkazy, nawet te najdziwniejsze. Później Twardowski miał jechać do Rzymu, skąd czarty miały porwać go do piekła. Wypomniał czarnoksiężnikowi, że ten zakpił z diabłów i nie dotrzymał warunków umowy. Zauważył, że niesłowny szlachcic ciągle wykorzystuje diabelskie moce i nie wybiera się do Rzymu. Mefistofeles dodał także, że karczma, w której się znajdują, nazywa się Rzym. Z nieukrywaną satysfakcją zauważył, że może wreszcie, po latach udręki, zabrać duszę Twardowskiego do piekła. Słowa te nie były miłe dla uszu szlachcica. Przestraszył się, że nadszedł kres jego poczynań i chciał uciec z karczmy. Nie udało mu się to jednak, bo diabeł złapał go za kontusz i odwołał się do jego szlacheckiego honoru. Chociaż nie chciał, Twardowski musiał zostać. Nie stracił jednak zimnej kr
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
wi i przypomniał sobie dokładnie warunki umowy. W cyrografie sprzed lat było zapisane, że przed pójściem do piekła będzie miał prawo do trzech ostatnich życzeń. Mefistofeles cierpliwie czekał na życzenia. Twardowski go nie oszczędzał. Rozkazał, by diabeł ożywił konia, który widniał na herbie karczmy, ukręcił bicz z piasku i zbudował wielki gmach, w którym szlachcic będzie mógł zostać na popas. Gmach miał być niezwykły, bowiem z bród żydowskich miała być jego strzecha, którą miał być podbita ziarnkami maku. Żeby zwiększyć trudności w każdym ziarenku miały tkwić trzy duże gwoździe ,zwane bretnalami. Diabeł uwijał się jak w ukropie, zadania wykonywał szybko,ale bardzo dokładnie. Po chwili szlachcic mógł podziwiać jedyny w swym rodzaju bicz, ożywionego konia i niezwykle oryginalny gmach, wysoki po sam szczyt góry. Należy zauważyć, że diabeł z tego zadania wywiązał się wyśmienicie. Twardowski nie mógł mu nic zarzucić. Czarnoksiężnik wymyślił kolejne zadanie.Tym razem diabeł miał zażyć niezwykłej kąpieli. Miał wskoczyć do miski ze święconą wodą. Mefistofeles nie był tym zachwycony, kurczył się i krztusił, a jego ciało pokryło się zimnym potem. Wykazał się jednak niebywałym posłuszeństwem i dziarsko wskoczył do święconej wody. Gdy tylko się w niej zanurzył, wyskoczył jak oparzony, parsknął jednak raźnie i był z siebie bardzo zadowolony. Chciał zawładnąć duszą szlachcica. Czarnoksiężnik nie dawał za wygraną i upomniał się o wykonanie ostatniego zadania. Wymyślił, że on zamieszka u samego Belzebuba w piekle, a w tym czasie Mefistofeles zamieszka z jego żoną – panią Twardowską, którą będzie musiał kochać i być jej bezgranicznie posłusznym .Tym razem diabeł przeraził się nie na żarty, postanowił szybko uciec. Próbował wydostać się z karczmy, lecz Twardowski skutecznie odpychał go od okien i drzwi. Przerażony wizją życia z panią Twardowską, w końcu uciekł dziurką od klucza i zrezygnował z zabrania duszy Twardowskiemu. W ten sposób szlachcic uchronił się od kary w piekle i kolejny raz oszukał diabła.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Streszczenie krótkie
W balladzie Adama Mickiewicza pod tytułem „Pani Twardowska” głównym bohaterem nie jest postać tytułowa, ale jej mąż, szlachcic – Pan Twardowski. Akcja utworu rozgrywa się w karczmie, wśród rozbawionych biesiadników.
Czytelnik wkracza w sam środek zabawy. Wszyscy tańczą, piją i palą tytoń. Najgłośniej i najlepiej ze wszystkich bawi się Pan Twardowski, który co chwilę dokucza innym uczestnikom zabawy. Na początku z żołnierza robi zająca, machając mu szablą blisko ucha. Później prawnika zamienia w kundla i poszturchuje szewca, co skutkuje tym, że z głowy szewca wypływa strumień wódki. Podczas tej radosnej zabawy, kiedy Twardowski sięga po kieliszek z wódką, słychać świsty i zgrzyty. Ku jego zdziwieniu na dnie kielicha pojawia się diabeł, który po chwili wyskakuje z naczynia na podłogę. Rośnie na oczach biesiadników i przedstawia się imieniem Mefistofeles. Potem przypomina Twardowskiemu o zawartej między nimi na Łysej Górze umowie. Przedmiotem tego paktu miała być dusza Twardowskiego. Twardowski zastawił swoją duszę w zamian za możliwość rozkazywania diabłom i umiejętność stosowania czarów. Umowa miała trwać dwa lata, po czym Twardowski miał udać się do Rzymu, żeby oddać swą duszę diabłu. Jednak, jak przypomina Mefistofeles, minęło już siedem lat, a Twardowski nie dotrzymał słowa.Los sprawia, że karczma, w której się znajdują, nosi nazw�
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
� Rzym. Diabeł chce wykorzystać tę sytuację i sfinalizować umowę. Szlachcic nie zamierza się tak łatwo poddać. Chce uciekać, ale Mefistofeles go zatrzymuje. Twardowski w tym niełatwym dla siebie położeniu wpada na pomysł. Przypomina diabłu, że kontrakt zawiera coś jeszcze. Są to trzy życzenia, które ma spełnić Mefistofeles, przed tym jak Twardowski odda duszę. Szlachcic wymyśla skomplikowane zadania. Pierwszym rozkazem jest ożywienie namalowanego na karczmie konia, zrobienie z piasku bicza oraz wybudowanie gmachu z orzecha. Żeby nie było to za proste, dodaje szczegóły budowli, np. strzecha ma być z bród żydowskich, podbitka zaś z ziaren maku, w które mają być wbite trzy gwoździe. Diabeł szybko wykonuje zadanie. Szlachcic wymyśla nowe wyzwanie. Tym razem czart musi wykąpać się w misie wypełnionej święconą wodą. Mefistofeles drży na samą myśl o tym. Poci się i kurczy. Mimo wszystko wypełnia polecenie i zanurza się w święconej wodzie. Ostatnie życzenie Twardowskiego dotyczy bezpośrednio jego małżonki. Szlachcic chce, aby diabeł przez rok żył z jego żoną jako jej mąż. To jednak jest już za dużo dla diabła. Małymi krokami zbliża się on w kierunku drzwi, po czym ucieka przez dziurkę od klucza.
Historia przedstawiona przez Adama Mickiewicza w humorystyczny sposób ukazuje, jak można pokonać największe przeciwności losu, jeśli się tego tylko bardzo pragnie.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Plan wydarzeń
1. Radosna zabawa Pana Twardowskiego i innych gości w karczmie „Rzym”:
– tańce,
– picie alkoholu,
– palenie tytoniu.
2. Sztuczki szlachcica na gościach karczmy:
– zamiana żołnierza w zająca,
– przemiana prawnika w kundla,
– utoczenie pół beczki gdańskiej wódki z głowy szewca.
3. Nagłe pojawienie się diabła na dnie kieliszka Twardowskiego.
4. Skok czarta z kieliszka na podłogę.
5. Powiększenie się biesa na oczach biesiadników.
6. Przedstawienie się czarta imieniem Mefistofeles.
7. Przypomnienie szlachcicowi warunków traktatu zawartego między nimi na Łysej Górze:
– czas trwania – dwa lata,
– miejsce zakończenia umowy – Rzym,
– cena umowy – dusza Twardowskiego za możliwość rozkazywania diabłom.
8. Uświadomienie Twardowskiemu, że właśnie przebywa w Rzymie – nazwa karczmy.
9. Próba ucieczki Pana Twardowskiego, pomimo upływy siedmiu lat od zaw
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
warcia kontraktu z Mefistofelesem.
10. Zatrzymanie uciekającego mężczyzny przez diabła.
11. Przywołanie przez Twardowskiego zapisu w umowie o trzech życzeniach przed ostatecznym rozrachunkiem.
12. Pierwsze życzenie Twardowskiego dla czarta.
13. Wykonanie pierwszego polecenia przez Mefistofelesa:
– ożywienie konia z herbu karczmy,
– utoczenie bicza z piasku,
– wybudowanie gmachu z ziaren orzecha,
– wykonanie strzechy z żydowskich brud oraz podbitki z ziaren maku,
– wbicie po trzy gwoździe do każdego ziarnka maku.
14. Drugi, przebiegły rozkaz szlachcica – kąpiel diabła w święconej wodzie.
15. Realizacja polecenia Twardowskiego przez Mefistofelesa.
16. Trzecie życzenie mężczyzny dotyczące miłości, wierności i posłuszeństwa diabła względem Pani Twardowskiej przez rok.
17. Lęk Mefistofelesa przed związkiem z żoną szlachcica.
18. Skradanie się diabła do drzwi.
19. Ucieczka czarta przez dziurkę od klucza.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Najważniejsze informacje
Miejscem akcji w utworze Adama Mickiewicza „Pani Twardowska” jest karczma „Rzym”. Czytelnik poznaje biesiadników, którzy zajęci są zabawą w miłym towarzystwie. Wszyscy tańczą, piją – jednym słowem świetnie się bawią. Zabawę obecnym w karczmie umila pokaz sztuczek wykonywany przez Twardowskiego.
Twardowski to szlachcic, który siedem lat wstecz podpisał kontrakt z diabłem za cenę swej duszy. W zamian miał mieć władzę nad biesami i umiejętność wykonywania czarcich sztuczek. Dowodem pozyskanych umiejętności są triki, jakie wykonuje na oczach uczestników spotkania w karczmie. Wystarczyło, że machnął szablą i żołnierza zamienił w zająca. Potem prawnika przeistoczył w kundla, a z kolei z głowy szewca utoczył pół beczki wódki gdańskiej. W tej miłej i radosnej atmosferze wszystkim upływał czas biesiady w karczmie. Sielankę przerwało pojawienie się diabła na dnie kieliszka Twardowskiego. Czart szybko wyskoczył z kielicha na podłogę i na oczach wszystkich powiększył swoje wymiary. Potem ukłonił się i przedstawił jako Mefistofeles. Diabeł bardzo szybko przeszedł do rzeczy, przypominając Twardowskiemu o wiążącej ich umowie. Kontrakt ten podpisali na dwa lata, a minęło już lat siedem. Miejscem kończącym umowę miał być Rzym, ale Twardowskiemu nie spieszyło się tam. Jednak diabeł chciał przechytrzyć szlachcica, ponieważ karczma, w kt�
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
órej byli, nosiła właśnie nazwę „Rzym”. Mężczyzna wystraszył się konsekwencji i próbował uciec, ale diabeł go złapał. Wtedy Twardowski przypomniał sobie o zapisku w umowie, dotyczącym trzech życzeń jakie mu przysługują. Diabeł zgodził się na wypełnienie tych rozkazów. Pierwszym pomysłem Twardowskiego było ożywienie konia, który był w herbie karczmy. Dodatkowo zażyczył sobie utoczenie bicza z piasku, gmachu z ziaren orzecha pokrytego strzechą z żydowskich bród i wbicia trzech gwoździ w każde ziarnko maku, które ma się znaleźć pod strzechą tej budowli. Mefistofeles szybko wziął się do pracy. Po krótkim czasie zadanie było wykonane. Drugim rozkazem szlachcica była kąpiel diabła w misie ze święconą wodą. Czart przeraził się nie na żarty, ale umowa to umowa. Z nieukrywaną odrazą wziął kąpiel w wodzie święconej, wypełniając drugi rozkaz. Twardowskiemu zostało już tylko ostatnie życzenie – próba dla biesa. Trzecie życzenie dotyczyło jego żony. Szlachcic zażądał, żeby diabeł przez rok zastąpił go w roli męża u boku Pani Twardowskiej. To już było zbyt wiele dla Mefistofelesa. Życie przez cały długi rok z Panią Twardowską było ponad jego siły. Powoli zaczął zbliżać się do drzwi, by po chwili uciec przez dziurkę od klucza.
Morał tej ballady jest jeden. Nie ma takich przeciwności losu, których nie można pokonać.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Bohaterowie
Główni bohaterowie utworu Adama Mickiewicza „Pani Twardowska”, to Pan Twardowski i jego żona oraz diabeł – Mefistofeles.
Pan Twardowski to typowy staropolski szlachcic. Ma na sobie kontusz z pasem, przy którym umieszczona jest szabla. Jest mężem Pani Twardowskiej. Człowiekiem ten jest niezwykle odważny. Zawiera pakt z samym diabłem, podpisując cyrograf na Łysej Górze. Ceną tej decyzji, jest oddanie swej duszy, w zamian za umiejętność posługiwania się czarami i władzę nad diabłami. Miejscem kończącym sprawę ma być Rzym. Zamiłowanie do biesiad sprawia, że Twardowski pojawia się w karczmie o nazwie Rzym. Tam wykazuje się dużym poczuciem humoru, bawiąc towarzystwo różnymi sztuczkami. Je i pije do woli. Diabeł wykorzystuje zbieg okoliczności, że karczma nosi nazwę Rzym. Zgłasza się do Twardowskiego po odbiór należnej mu zapłaty – duszy szlachcica. Fakt, że Twardowski jest szlachcicem zobowiązuje go do dotrzymania danego słowa i bycia honorowym. Mężczyzna ten, wykazuje się jednak dużym sprytem i wystawia diabła na trzy próby (zapisane także w umowie). To pokazuje, jak silny ma charakter. Nie poddaje się zbyt łatwo i walczy do końca. Rezultatem jego poczynań, jest przechytrzenie samego diabła.
Mefistofeles to chytry diabeł, który zawarł umowę z Panem Twardowskim. Czeka cierpliwie na chwilę, w której będzie mógł w końcu odebrać duszę szlachcicowi. Twardowski jednak nie pojawia się w Rzymie, który miał być miejsce zakończenia kontraktu. Kpi tym samym z umowy. Pojawia się okazja, kiedy szlachcic ba
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
wi się w karczmie o nazwie Rzym. Mefistofeles cieszy się z zaistniałej okoliczności, jednak zostaje zaskoczony przebiegłością Twardowskiego. Niemniej jednak potrafi prawie wszystko wykonać. Wydaje się, że nie ma dla niego rzeczy niemożliwych. Jest gotowy do wielkich poświęceń, np. wykąpania się w święconej wodzie, żeby tylko otrzymać duszę szlachcica. Adam Mickiewicz przedstawia go jednak jako postać tchórzliwą, bojącą się kobiet. Szatan zostaje wystawiony na pośmiewisko, uciekając przed Panią Twardowską. Mefistofeles wolał zrezygnować z należnej zapłaty – duszy Pana Twardowskiego, niż poświęcić rok, by pełnić funkcję męża kobiety. Gotowy do wykonania najtrudniejszych zadań, np. wybudowania gmachu z orzecha, nie jest w stanie żyć z żoną szlachcica.
Ostatnią bohaterką utworu jest tytułowa postać, czyli Pani Twardowska. Autor nie poświęca jej zbyt wiele uwagi, chociaż jej osoba staje się kluczowa w relacji Pana Twardowskiego i Mefistofelesa. Kobieta jest żoną szlachcica. Nie wiemy nic o jej urodzie czy charakterze. Śledząc jednak przebieg sytuacji można sądzić, że nie była zbyt urodziwa. Wzbudza takie przerażenie u czarta, że ucieka on przez dziurkę od klucza.
Czytelnik może się zastanawiać nad przekazem autora ballady. Postać tytułowa pojawia się na samym końcu utworu. Nic w zasadzie o niej nie wiemy, jednak to ona rozwiązuje ostatecznie umowę między Twardowskim i diabłem. Mickiewicz tym sposobem przedstawia żonę w sposób żartobliwy i ironiczny. Jest to osoba, której boi się sam diabeł.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Opracowanie
Ballada ,,Pani Twardowska” Adama Mickiewicza przenosi nas do karczmy o nazwie Rzym, do czasów szlacheckich. Właśnie biesiaduje w niej szlachcic o nazwisku Twardowski, który bawi się wspaniale. Wystraszył żołnierza, zadzwonił woreczkiem z pieniędzmi przed adwokatem i w ten sposób uczynił go zależnym od siebie, rozpija szewca wlewając do niego pół beczki wódki.
Nieoczekiwanie kiedy szlachcic sam opróżnia kieliszek alkoholu okazuje się, że na dnie siedzi diabeł Mefistofeles. Wysłannik piekieł przypomina Twardowskiemu, że siedem lat wcześniej zaprzedał swoją duszę, w zamian za co diabły miały mu służyć przez dwa lata. Po tym okresie, który już został przekroczony, szlachcic miał udać się do Rzymu i tam pozwolić się porwać demonom zła. Ponieważ karczma nazywa się jak stolica Włoch, Mefistofeles chce wyegzekwować należne mu z umowy prawa.
Początkowo Twardowski chce uciec, ale diabeł nie pozwala na to i odwołuje się do szlacheckiego honoru. Bohater przypomina sobie, że w umowie znajduje się zapis, który nakazuje czartowi spełnienie jeszcze trzech dodatkowych życzeń Twardowskiego. Domagał się więc ożywienia konia z obrazu, ukręcenia bicza z piasku oraz wybudowania domu z ziarenek orzecha, który zostanie pokryty p
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
odbitą makiem strzechą z bród żydowskich (a w każde ziarenko maku trzeba wbić trzy wielkie gwoździe). Diabeł spełnia te życzenia. Szlachcic nakazuje mu wskoczenie do miski z wodą święconą, co także nie jest problemem dla Mefistofelesa. Co więc może być ostatnią deską ratunku dla szlachcica? Otóż próba zmuszenia diabła, aby przez rok mieszkał z żoną Twardowskiego. Gdy wysłannik piekieł zobaczył wybrankę bohatera przeraził się i uciekł przez dziurkę od klucza. Nie wiemy dlaczego się wystraszył, możemy przypuszczać, że pani Twardowska mogła być niezbyt urodziwa lub niezbyt przyjemna z charakteru. Sposób ten uratował jednak duszę szlachcica i pozwolił mu zostać wśród ludzi.
Ballada Mickiewicza powstała w oparciu o legendę o szlachcicu Twardowskim, który zaprzedał duszę diabłu. Autor tworzył w epoce romantyzmu, w której często w literaturze łączono świat rzeczywisty z pozaziemskim. Główny bohater to lustrzane odbicie stanu szlacheckiego, a więc cwaniak, hulaka, ale jednocześnie człowiek, który potrafi wyjść cało z najgorszej opresji. Utwór jest bardzo zabawny i czyta się go łatwo. Ucieczka diabła na wieść, że ma zamieszkać z żoną Twardowskiego, wskazuje, że to chyba gorsze, niż przebywanie w piekle.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Geneza utworu i gatunek
Książka, którą opisuję nosi tytuł: „Pani Twardowska” naszego wieszcza narodowego Adama Mickiewicza, który znany jest z wielu utworów, będących naszą narodową wizytówką. Dzieło pod tytułem: „Pani Twardowska” jest bardzo lubione przez dzieci zarówno, jak i młodzież mimo tego, iż nie jest pisane w łatwym języku. Książka stała się nawet lekturą obowiązkową w szkole podstawowej. Gatunkiem wyżej wymienionego utworu jest ballada, czyli połączenie epiki z liryką. Sam pomysł n
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
arodził się poprzez poznanie dawnych kultur, wierzeń, tradycji, legend oraz historii. Geneza jest bardzo fascynująca. A mianowicie: akcja polega na tym, iż Pan Twardowski dał się nabrać przez diabła, ponieważ diabeł powiedział mu, żeby pojawił się w Rzymie, jednak wystraszony pan Twardowski tego nie zrobił. Owego dnia poszedł do karczmy, gdzie niespodziewanie w tym samym czasie był tam diabeł. Wówczas okazało się, że karczma nosiła nazwę Rzym. Obecnie karczma Rzym mieści się w Suchej Beskidzkiej.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Problematyka
Pani Twardowska to wybitna ballada Adama Mickiewicza. Opowiada o Panu Twardowskim, który oddał duszę diabłu w nieco inny, zabawny sposób. Utwór ten jest tekstem satyrycznym. Autor wyśmiewa się w nim z ówczesnego społeczeństwa. Przykładem tego jest wytoczenie z szewca, który był wtedy symbolem pijaństwa pół beczki wódki. W tekście nasz polski wieszcz pokazuje, że nie każdy jest taki na jakiego wskazuje jego pozycja np. teoretycznie odważny żołnierz za sprawą Pana Twardowskiego zmienia się w tchórzliwego zająca. W utworze, Pan Twardowski jest przedstawiany jako dumny i sprytny mężczyzna. Diabeł mimo wielkich chęci daje się pokonać czarnoksiężnikowi i ucieka przed jego żoną. Wydaje się, że jest ona kobietą niezbyt miłą i stanowczą, z którą trudno wytrwać nawet przez rok. Świadczy o tym to, że diabeł wykonał dwa bardzo trudne zadania. Po pierwsze, zamienił konia z godła w żywego rumaka, skręcił bicz z sypkiego piasku, wybudował wielki budynek z orzechów z dachem z bród żydowskich podbitych makiem. Następnie diabeł musiał się wykąpać w wodzie
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
święconej. Po wykonaniu drugiego zadania Mefistofeles był bardzo z siebie zadowolony. Do czasu. Kiedy Twardowski przedstawił mu swoją żonkę, diabeł uciekł przez dziurkę od klucza gdzie pieprz rośnie. Adam Mickiewicz zawarł w swoim dziele wiele elementów fantastycznych takich jak wyskoczenie czarta z kielicha, zamiana żołnierza w karczmie, a także wszystkie „czary” diabła. Ten utwór zawiera bardzo nietypowe i śmieszne przesłanie. Moim zdaniem brzmi ono: ” Kobieta, istota boska, przed diabłem uchroni niezawodnie”. Jest to jednak tylko moja opinia i nie musi być prawdziwe. Niektórzy uważają, ż brzmi tak: ” Gdzie diabeł nie może tam babę pośle”, ale według mnie ma ono niewiele wspólnego z tekstem, ponieważ w tym wypadku żona Twardowskiego pomogła jemu, a nie diabłu. jest też jeszcze jedna puenta: ” Nie wszystkie obietnice się dotrzymuje. Czasem uda się oszukać wspólnika”. Należy jednak pamiętać, że poeta, pisząc tę balladę nie chciał, aby ten utwór rozumieć dosłownie. Należy go czytać z przymrużeniem oka.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Charakterystyka bohaterów
Bohaterami „Pani Twardowskiej” Adama Mickiewicza są Pan Twardowski, jego żona – Pani Twardowska oraz Mefistofeles.1) Pan Twardowski to główny bohater utworu. Jest on szlachcicem, który lubi biesiadować w karczmie, zabawiając towarzystwo. Jest odważny, gdyż zawarł pakt z diabłem na Łysej Górze. Miał dostać umiejętności czarnoksięskie, czyli możliwość posługiwania się czarami, w zamian za swoją duszę, którą miał oddać po dwóch latach w Rzymie. Nie dotrzymuje natomiast zobowiązań i obietnic, jakie składa, ponieważ minęło siedem lat, a Twardowski nadal nie udał się do Rzymu, by spłacić swój dług. Ostatecznie diabeł Mefistofeles znajduje rozwiązanie i wykorzystuje to, że karczma, w której przebywa główny bohater, nazywa się „Rzym”, by posiąść jego duszę. Twardowski natomiast wykazuje się dużym sprytem i przebiegłością. Powołuje się on na zasady kontraktu, według których diabeł musi wykonać jego trzy rozkazy. Najpierw chciał uciec, podczas gdy Mefistofeles miał budować ogromny gmach z absurdalnych surowców, jednak plan ten nie powiódł się. Następnie postanowił sprawić, by diabeł cierpiał, rozkazując mu wykąpanie się w wodzie święconej. To też go nie złamało. Ostatnim rozkazem było spędzenie roku z żoną Twardowskiego. Diabeł miał przysiąc kobiecie miłość, szac
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
cunek i posłuszeństwo. To nietypowe zadanie przerosło Mefistofelesa, który uciekł.2) Mefistofeles to kolejny główny bohater utworu. To chytry, przebiegły diabeł, z którym Twardowski podpisał cyrograf na Łysej Górze. Dał on mężczyźnie umiejętności posługiwania się czarami w zamian za jego duszę, którą odebrać miał po dwóch latach w Rzymie. Jednak został przechytrzony i nie dostał duszy nawet po siedmiu latach. Wykazał się sprytem, wykorzystując nazwę karczmy do odbioru swojej należności. Zgodził się na wykonanie trzech ostatnich rozkazów Twardowskiego, będąc pewnym, że nic go nie złamie. Niecierpliwił się podczas ich wykonywania, gdyż nie wierzył w to, że Twardowski da radę go pokonać. Jednak poddał się przy trzecim zadaniu i uciekł, bojąc się żony bohatera.3) Pani Twardowska to postać, o której jedynie Pan Twardowski i Mefistofeles rozmawiają pod koniec utworu. Jest to tytułowa bohaterka ballady, żona szlachcica, który zawarł pakt z diabłem. Nie jest ona opisana w utworze i dlatego nic o niej nie wiemy. Jest ona jedynie czynnikiem, który rozwiązuje umowę między Mefistofelesem a Twardowskim. Można jedynie wysnuć wniosek, że albo nie była piękną kobietą, albo miała trudny charakter (albo jedno i drugie). Sam diabeł się jej bał. Jest przedstawiona w sposób ironiczny i żartobliwy.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Charakterystyka
Narracja i gatunek utworu
„Pani Twardowska” to ballada, czyli utwór łączący cechy epiki, liryki i dramatu. Jest to gatunek charakterystyczny dla epoki romantyzmu. Występuje tu narracja trzecioosobowa. Ta ballada Mickiewicza zawiera wiele elementów komicznych, które mają nas rozbawić. Została wydana w zbiorze „Ballady i Romanse”.
Geneza utworu
Utwór zawiera motyw zaprzedania duszy diabłu w lekkiej i komediowej wersji. Ballada ta nawiązuje do legendy o szlachcicu, który zwał się Jan Twardowski. Według legendy zaprzedał swą duszę diabłu w zamian za umiejętności sztuki czarnoksięskiej. Popisał się on jednak sprytem i przechytrzył diabła, uciekając na księżyc. Mickiewicz natomiast wykazał się pomysłowością i wyobraźnią, dodając wiele własnych elementów, jak żona Twardowskiego, czy ucieczka diabła.
Budowa utworu
Ballada „Pani Twardowska” Adama Mickiewicza o budowie stroficznej – 31 strof po 4 wersy w każdej. Występuje tu narracja trzecioosobowa, przeplatająca się z dialogami. Rymy przeplatają się (abab).
Czas i miejsce akcji
Akcja rozgrywa się w karczmie Rzym. Czas akcji nie jest określony. Akcja rozgrywa się w ciągu kilku godzin, obejmując biesiadę, spotkanie z diabłem oraz trzy rozkazy Twardowskiego, które wykonuje Mefistofeles.
Krótkie streszczenie fabuły
Twardowski, biesiadując w karczmie Rzym, spotyka diabła o imieniu Mefistofeles, z którym kilka lat wcześniej zawarł pakt na Łysej Górze. Miał dostać umiejętności czarnoksięskie w zamian za duszę. Diabeł upomina się o jego duszę, a Twardowski, powołując się na kontrakt, żąda spełnienia trzech rozkazów przez Mefistofelesa. Pierwszym jest wybudowanie gmachu, drugim kąpiel w wodzie święconej, a trzecim towarzyszenie żonie Twardowskiego przez rok, ślubując miłość i posłuszeństwo. Przy ostatnim zadaniu Mefistofeles się poddaje i ucieka.
Problematyka utworu
Jest to utwór komiczny, który ma nas rozbawi�
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
ć. Przedstawia nam polskiego szlachcica, który przechytrzył diabła. Głównym motywem są potyczki z diabłem, po których główny bohater odnosi zwycięstwo.
Kontrast i fantastyka w utworze
Utwór zawiera liczne kontrasty. Już na samym początku pojawiają się one. Pierwszym z nich jest żołnierz, zamieniony w zająca. Żołnierz kojarzy się z odwagą i męstwem, a zając z tchórzostwem. Innym przykładem jest adwokat, którego bez problemu przekupił.
Ballada ta jest też oparta na wydarzeniach i postaciach fantastycznych. Dobrym przykładem jest wspomniana wcześniej zamiana w zająca, czy wytoczenie pół beczki piwa z głowy szewca. Główne wydarzenia także są nierealne, gdyż dzieją się one wokół Mefistofelesa, który jest postacią fantastyczną. Wykonuje on trzy rozkazy Twardowskiego, którymi są kolejno: wybudowanie ogromnego gmachu z nietypowych surowców (wydarzenie fantastyczne), kąpiel diabła w wodzie święconej (kontrast diabła z wodą święconą) oraz spędzenie roku z żoną bohatera – Panią Twardowską (komizm).
Komizm w utworze
Możemy wyróżnić trzy rodzaje komizmu: postaci, językowy i sytuacji.
Komizm postaci to sama postać diabła, który, zamiast być przerażającym biesem, mieszkającym w piekle i czyhającym tylko na ludzkie dusze, jest zabawną postacią o bardziej śmiesznym wyglądzie niż strasznym. Diabeł kojarzony jest z chytrością i przebiegłością, a sam zostaje przechytrzony przez człowieka.
Komizmem językowym może być tutaj rozkaz Pana Twardowskiego, by Mefistofeles wykąpał się w wodzie święconej, co jest kontrastem. Diabeł – symbol zła, grzechu i woda święcona – symbol czystości, dobra. Innym przykładem może być żartobliwe nazwanie Pani Twardowskiej „samką”.
Komizm sytuacji występuje natomiast, kiedy Mefistofeles ucieka dziurką od klucza przed Panią Twardowską, gdyż nie chce spędzać z nią roku w zamian za upragnioną duszę Twardowskiego, na którą tyle czekał.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!