Pinokio

Wprowadzenie

„Pinokio” Carla Collodiego to historia drewnianego pajacyka, którego największe marzenie brzmi: „chcę być chłopcem”. Aby to marzenie mogło się spełnić, musi pokonać swoje wady i złe przyzwyczajenia oraz nauczyć się słuchać mądrych rad i własnego serca. Droga, jaką tytułowy bohater musi pokonać, aby stać się człowiekiem, jest pełna pokus i przeciwności losu. Czy Pinokio wyjdzie z tej próby zwycięsko?

Uniwersalność powieści

Powieść zyskuje wymiar uniwersalny. Jej akcja nie jest osadzona w konkretnej epoce historycznej, choć możemy przyjąć, że są to czasy współczesne dla autora (XIX wiek). Dzięki takiej konstrukcji czytelnik zyskuje przeświadczenie, że przesłanie tego utworu jest ponadczasowe. Zawsze warto się starać, nieustannie pracować nad poprawą swojego zachowania. Nauka jest kluczem do potęgi, a miłość jest siłą, która pozwala pokonać każdą życiową przeszkodę.

Początek historii

Historia zaczyna się w realistycznym miasteczku, gdzie żyje ubogi Dżepetto. Pewnego dnia otrzymuje od przyjaciela niezwykły podarunek – kawałek drewna, który śmieje się i płacze. Z tego drewna staruszek wystrugał kukiełkę, której nadał imię Pinokio.

Magiczne miejsca i pokusy

Wraz z Pinokiem odwiedzamy miejsca magiczne. Drewniana kukiełka wierzy, że Pole Cudów naprawdę istnieje, a zakopane tam pieniądze cudownie się rozmnożą. Ci, którzy uwierzyli w możliwość zdobycia majątku bez pracy, kończą w więzieniu w Mieście Głupców. Najbardziej kuszącym zakątkiem jest bez wątpienia Kraina Zabawek. Pinokio zmanipulowany przez szk

Wprowadzenie do książki „Pinokio”

Książkę o drewnianej lalce o imieniu Pinokio zna chyba każdy. Moja przygoda z nią zaczęła się w ubiegłe wakacje. Mama zawsze mi mówiła, że to książka z morałem i każdy powinien ją przeczytać.

Początek historii

Historia Pinokia zaczyna się nietypowo, ponieważ na początku miał być nogą od stołu. Gdy stolarz Dżeppetto otrzymał kawałek mówiącego drewna, postanowił, że wystruga z niego pajacyka. Już w momencie rzeźbienia lalki Dżeppetto zauważył, że Pinokio jest nie za bardzo grzeczny. Gdy go ukończył, zaczął uczyć pajacyka chodzić. Kiedy Pinokio się tego nauczył, uciekł od starego rzeźbiarza. Stolarz nie mógł dogonić Pinokia, zrobił to dopiero karabiniarz. Niewdzięczny pajacyk nie chciał wrócić do domu razem z Dżeppettem, a wszyscy świadkowie zdarzenia stwierdzili, że na pewno dzieje się mu krzywda, dlatego nie chce wracać. W związku z tym Dżeppetto został wtrącony do więzienia.

Spotkanie ze świerszczem

Gdy Pinokio wrócił do domu, poznał gadającego świerszcza, który od razu zaczął go pouczać na temat jego niegrzecznego i niewdzięcznego zachowania. Przestrzegł go również, że jeśli nie zmieni swojego postępowania, to źle skończy. Pajacykowi nie spodobały się uwagi świerszcza, więc złapał za młotek i go uderzył. Pinokio nie żałował swojego postępowania. Był głodny, ale nie potrafił sobie zrobić jedzenia. Gdy do domu wrócił Dżeppetto, oddał swoje śniadanie głodnej lalce. Pinokio przysiągł, że będzie grzeczny i nie będzie kłamał. Stolarz kupił mu elementarz i wysłał do szkoły. Niestety, Pinokio skłamał i zamiast do szkoły poszedł oglądać teatr lalek. Spędził tam całą noc, a właściciel teatru podarował mu pięć złotych monet, aby ulżyć w biedzie Dżeppetta i Pinokia.

Spotkanie z oszustami

Pinokio po raz kolejny zawiódł. W drodze do domu spotkał dwóch oszustów, lisa i kota, którzy postanowili wykorzystać jego łatwowierność i go obrabować. Przed nimi ostrzegł pajacyka ptak, lecz Pinokio nic sobie z tego nie zrobił i wyruszył z nowymi przyjaciółmi na poszukiwania bogactwa. Kolejne ostrzeżenie o o

Pinokio: Opowieść o Drewnianym Pajacyku

Wprowadzenie

Pinokio jest to opowieść o drewnianym pajacyku, który został wystrugany z drewna, ale marzy, by stać się prawdziwym chłopcem. Na tym polega cały problem w tym opowiadaniu. Czy spełniło się marzenie Pinokia? Posłuchajcie.

Początki Pinokia

Pinokio to niesforny mały drewniany chłopiec, który został wystrugany przez pewnego biednego staruszka o imieniu Dżepetto. Dżepetto od lat strugał zabawki i kukiełki, ale ta, którą nazwał Pinokio, była wyjątkowa. Kiedy jego kukła była już gotowa i w pełni wystrugana, zaczęła tańczyć i skakać. Staruszek nie wiedział, o co chodzi. Nagle Pinokio uciekł z domu. Ludzie, gapiący się na tę scenę, stwierdzili, że staruszek jest okrutny dla chłopca, więc Dżepetto trafił do więzienia, a kukiełkę zostawiono w spokoju.

Powrót do domu i spotkanie ze Świerszczem

Po pewnym czasie tułaczki prowadzącej donikąd, Pinokio wrócił do domu staruszka, gdzie przeprowadził rozmowę ze stuletnim świerszczem, który powiedział kukiełce, co o nim myśli. Pinokiowi się to jednak nie spodobało i zabił świerszcza. Kukiełka chciała wędrować, bawić się, a nie uczyć czy pracować. Kiedy Pinokio zgłodniał, zaczął żałować tego, jak postąpił wobec staruszka. Głód doskwierał coraz bardziej, więc Pinokio wybrał się nocą na wieś, by znaleźć coś do jedzenia. Nic nie dostał, a na koniec został oblany wodą. Wrócił więc zamarznięty do domu i jeszcze bardziej głodny. Kiedy chciał się ogrzać, położył nogi na rozgrzany piec i zasnął.

Powrót Dżepetta

Rano Dżepetto wrócił do domu. Pajacyk opowiedział mu o wszystkim, a staruszkowi zrobiło się żal Pinokia, więc dał mu swoje śniadanie – trzy gruszki, które Pinokio zjadł z ogonkami i ogryzkami. Staruszek postanowił zrobić nowe nogi pajacykowi, a także ubranko z papieru w kwiaty, trzewiki z kory i czapeczkę z ośrodki chleba, ponieważ Pinokio nie miał nic. Staruszek był biedny, a swój ostatni kaftan sprzedał, by kupić chłopcu elementarz. Sam chodził tylko w kamizelce, nawet gdy była zima. Kiedy Pinokio poszedł po raz pierwszy do szkoły, po drodze myślał sobie, jak to szybko nauczy się czytać, pisać i liczyć, po czym będzie zarabiał dużo pieniędzy i kupi ojcu nowy kaftan. Jednak zrezygnował szybko ze szkoły, gdy tylko usłyszał dźwięk piszczałek i bębnów.

Teatr Lalek i spotkanie z oszustami

Pędząc za tymi głosami, zobaczył plakat, którego nie umiał odczytać, ale pomógł mu chłopiec. Plakat informował o występach Wielkiego Teatru Marionetek. Pinokio chciał obejrzeć przedstawienie, ale spóźnił się na nie trochę. Kiedy jednak już tam był, marionetki się z nim witały. Pinokio miał zostać spalony w ognisku, gdzie piekło się mięso, ale uratowała go jego postawa, w której stanął w obronie Arlekina, kolegi, który miał być spalony zamiast Pinokia. Rano dyrektor wezwał Pinokia i zapytał go o staruszka. Kiedy dowiedział się o jego biedzie, dał chłopcu pięć złotych cekinów i kazał mu szybko wracać do domu.

Podróż do Krainy Głupków

W drodze powrotnej Pinokio napotkał Lisa i Kota. Gdy zobaczyli pieniądze, namówili go, by poszedł z nimi do Krainy Głupków, gdzie znajduje się pole, na którym rosną drzewa z pieniędzmi. Ten, pomimo że tęsknił za ojcem, zgodził się iść z nimi. Wędrując, dotarli do gospody, gdzie zjedli kolację oczywiście na koszt Pinokia. Po kolacji poszli spać, a rano jego towarzyszy nie było, więc Pinokio musiał wędrować dalej sam. Na drodze napotkał cień świerszcza, który doradzał mu, aby resztę pieniędzy zaniósł do domu. Ten jednak go nie posłuchał i poszedł dalej. Lecz myślał o tym, co powiedział mu świerszcz. Aż tu nagle został napadnięty przez dwie postacie. Zdążył jednak schować pieniądze pod język i udało się mu uciec. Napastnicy gonili go uparcie. Dotarł w końcu do domku, ale nikt mu nie otwierał. W oknie pojawiła się dziewczyna z niebieskimi włosami i powiedziała, że do domu wejść nie wolno, nikt tu nie mieszka, wszyscy umarli. Na ten moment został schwytany przez zbójców, którzy powiesili go na Wielkim Dębie i czekali, aż umrze. Lecz chłopiec był silny, ale do czasu, kiedy to miotany przez wiatr, zemdlał i otworzył usta.

Spotkanie z dobrą wróżką

Dziewczynie z okna zrobiło się żal Pinokia i posłała do niego sokoła, który miał odciąć sznur. Potem podjechała po niego karoca. Dziewczyna okazała się być dobrą wróżką. Zwołała trzech lekarzy – Kruka, Sowę i Gadającego Świerszcza, aby stwierdzili, czy Pinokio jeszcze żyje. Gdy kukiełka doszła do siebie, miała gorączkę. Opowiedziała wróżce o napastnikach, ale skłamała na temat pieniędzy, wtedy nos Pinokia zaczął się wydłużać. Wróżka polubiła jednak chłopca i kazała zostać mu w domku. Także Dżepetto miał zamieszkać z nimi. Pinokio wyszedł mu na spotkanie, ale po drodze napotkał Lisa i Kota, którzy ponownie zaproponowali mu, by iść z nimi na pole cudów. Ten mimo wszystko poszedł

Pinokio – Streszczenie Szczegółowe

Wstęp

Do Antonia, który z powodu błyszczącego fioletowego nosa znany był jako majster Wisienka, trafił z pozoru najzwyklejszy w świecie kawałek drewna. Początkowo Antonio chciał zrobić z niego nogę do stolika, jednak kiedy chwycił za siekierę, żeby przepołowić pień, usłyszał: „Nie bij mnie zbyt silnie”. Wtedy zdziwił się i przeszukał pracownię, myśląc, że ktoś robi sobie z niego żarty. Następnie zabrał się do heblowania, a wtedy głos znów się odezwał i powiedział: „Przestań, to łaskocze”. Majster upadł z wrażenia.

Spotkanie z Dżepetto

Po chwili ktoś zapukał do drzwi. Był to Dżepetto, który z powodu łysiny nosił jaskrawożółtą perukę, dlatego nazywano go Mamałygą. Przyszedł on do stolarza po kawałek drewna, żeby wystrugać pajacyka. Pniak na jego widok zawołał: „Mamałyga”. Staruszek nienawidził tego przezwiska. Myślał, że mówi to Wisienka, rzucił się więc na niego, rozpoczynając bójkę. Po jej zakończeniu mężczyźni przysięgli zostać przyjaciółmi. Antonio chciał wręczyć Dżepettowi kawałek drewna, ale ten wyrwał mu się z rąk i zaczął okładać po nogach biednego gościa. Po chwili znów zaczęła się kolejna bijatyka. Gdy się zakończyła, Antonio i Dżepetto ponownie przysięgli zostać przyjaciółmi do końca życia. Staruszek wrócił do swego domku i szybko zabrał się do strugania pajaca.

Narodziny Pinokia

Robiąc to, Dżepetto bardzo się natrudził, ponieważ pajacyk płatał mu różne figle. Kiedy zakończył pracę, nadał pajacykowi imię Pinokio i nauczył go chodzić. Gdy pajacyk nauczył się chodzić, uciekł z domu. Złapał go karabinier i chciał oddać opiekunowi, jednak z powodu kłamstw osób oglądających tę scenę (mówiono, że Dżepetto źle traktuje Pinokia) staruszek trafił do więzienia. Wtedy uradowany Pinokio pośpiesznie wrócił do domu. W izbie spotkał Gadającego Świerszcza, który powiedział mu, że chłopcy, którzy są nieposłuszni i porzucają dom rodzicielski, zawsze źle na tym wychodzą. Poradził mu także, żeby nauczył się jakiegoś rzemiosła. Pinokio na te słowa bardzo się rozgniewał i w złości zabił świerszcza.

Głód i Żal

Pajac chciał podróżować po świecie, bawić się oraz jeść i pić, nie chciał zaś pracować i uczyć się. Minęło trochę czasu, zanim pajacyk zaczął żałować pozbycia się ojca – był bardzo głodny. Szukał czegoś do jedzenia po całym domu. W końcu znalazł jajko. Chciał je usmażyć, lecz wykluło się z niego kurczątko, które podziękowało mu za uwolnienie i odleciało. Pinokio odważył się pójść w nocy do wioski, aby kupić jedzenie. Zadzwonił dzwonkiem do jakichś drzwi i poprosił o chleb. Mężczyzna, którego o to prosił, myślał, że jest to jeden z okolicznych łobuzów, dlatego wylał na niego miskę wody. Przemoczony i ciągle głodny Pinokio wrócił do domu. Żeby się osuszyć, położył nogi na gorącym piecu. Rano obudził się bez nóg. Wrócił Dżepetto. Pinokio opowiedział mu o wszystkim, co go spotkało. Ojciec oddał mu także swoje śniadanie, które składało się z trzech gruszek.

Droga do Szkoły

Pajacyk zażądał, żeby obrać je ze skórki, ale gdy głód nie ustępował, zjadł też i resztki. Potem ojciec dorobił mu stopy. Zadowolony Pinokio zapragnął pójść do szkoły. Jego tatusia nie było stać na ubranie i elementarz dla syna. W związku z tym pajacyk miał ubranko z papieru w kwiatki, trzewiki z kory, a czapkę z ośródki chleba. Żeby kupić pajacykowi książkę, Dżepetto musiał sprzedać swój kaftan. Pomimo zimy chodził tylko w kamizelce. Pajac, idąc do szkoły, usłyszał dźwięk piszczałek. Zaciekawiony odłożył szkołę na kiedy indziej i poszedł w stronę, z której dobiegał dźwięk. Idąc tak, zobaczył plakat, którego nie umiał przeczytać. Poprosił o pomoc przechodzącego obok chłopca, który go najpierw wyśmiał, a potem powiedział, że chodzi o występ Wielkiego Teatru Marionetek.

Spotkanie z Dyrektorem Teatru

Pinokio, żeby obejrzeć przedstawienie, sprzedał swój elementarz. Kiedy wszedł na salę, przedstawienie już trwało. Niektóre marionetki rozpoznały go i zaczęły się z nim witać. Zdenerwowana publiczność zaczęła krzyczeć. W końcu na scenie pojawił się dyrektor Ogniojad. Szybko przywrócił porządek. Po przedstawieniu dyrektor piekł sobie barana, a gdy zabrakło mu drewna, rozkazał przyprowadzić Pinokia i wrzucić go do ognia. Jednak wzruszył go widok rozżalonego pajaca i ulitował się nad nim. Chciał za to spalić Arlekina, ale Pinokio wybłagał dla niego łaskę. Ogniojad zjadł niedopieczone mięso. Następnego dnia zawołał Pinokia, a dowiedziawszy się, że ma tylko ojca i klepie biedę, dał mu pięć złotych cekinów.

Spotkanie z Lisem i Kotem

Wracając do domu, pajacyk spotkał Kota, który udawał ślepego, i Lisa, który udawał kulawego. Powiedział im o pieniądzach, które miał przy sobie. Kot i Lis poradzili pajacykowi, żeby poszedł z nimi do Krainy Głupków – na Pole Cudów, na którym wystarczyło zakopać kilka monet, a nazajutrz wyrastało drzewko z monetami. Na początku pajac chciał wrócić do tatusia, ale w końcu dał się przekonać. Razem z Kotem i Lisem szedł cały dzień. Wieczorem wędrowcy zatrzymali w gospodzie Pod Czerwonym Rakiem. Towarzysze Pinokia zjedli bardzo kosztowną kolację, za którą musiał zapłacić Pinokio jednego cekina. Po wieczerzy mieli odpocząć, a o północy wyruszyć w dalszą drogę. Okazało się, że jego nowi znajomi wyszli wcześniej. Pajacyk musiał iść dalej sam.

Napad Zbójców

Idąc tak, spotkał Cień Gadającego Świerszcza, który poradził mu, żeby szybko wrócił do ojca i dał mu pozostałe pieniądze. Pinokio nie posłuchał tej rady. Myślał, że jest na tyle mądry i sprytny, że nikt go nie oszuka. Nagle dwie zamaskowane postacie go napadły. Pinokio zdążył jednak ukryć pieniądze pod językiem i nie dawał ich sobie odebrać. W trakcie walki odgryzł jednemu z napastników rękę i dziwił się, że była to kocia łapka. W pewnej chwili udało mu się uciec, ale przestępcy gonili go uparcie. W końcu dobiegł do małego domku za lasem. Dobijał się do drzwi, ale nikt nie otwierał. W oknie pojawiła się piękna dziewczyna i powiedziała, że w tym domu nikt nie mieszka, bo wszyscy umarli. Zbójcy dopadli Pinokia. Nie mogąc dostać od niego pieniędzy, powiesili go na drzewie i obiecali przyjść tu następnego dnia. Pajacyk bardzo cierpiał. Był rzucany podmuchami wiatru, dlatego osłabł i w końcu zemdlał.

Spotkanie z Wróżką

Dziewczyna ujrzała biednego pajaca przez okno. Sokołowi kazała odciąć sznur, a pudlowi pojechać po Pinokia karetą. Powóz wyglądał raczej dość osobliwie – był przezroczysty i wyłożony bitą śmietaną. Okazało się, że piękna dziewczyna jest dobrą Wróżką. Nakazała trzem lekarzom, żeby orzekli, czy pajacyk żyje. Kruk i Sowa nie wydali jednoznacznego wyroku. Gadający Świerszcz z kolei opowiedział Wróżce o złym synu, jakim był Pinokio. Wtedy pajacyk gorzko zapłakał. Gdy doszedł do siebie, miał gorączkę. Wróżka musiała dać mu lekarstwo, którego nie chciał wypić. Chciała przekupić go kostkami cukru, ale leku dalej nie pił. W końcu powiedziała mu, że umrze, jeśli tego nie wypije. W tej chwili weszły do pokoju cztery króliki z trumną. Dopiero wtedy Pinokio wypił lekarstwo, a po godzinie był już zdrowy.

Kolejne Kłamstwa

Opowiedział dziewczynie o napadzie przestępców, a kiedy spytała go, co się stało z pieniędzmi, powiedział, że je zgubił lub połknął. Wtedy wydłużył mu się nos. Z każdym kolejnym kłamstwem nos mu rósł. W końcu tak urósł, że Pinokio nie mógł wyjść z pokoju. Pajac dostał nauczkę od dziewczyny, która potem zlitowała się nad nim. Kazała dzięciołom, żeby przywróciły nos Pinokia do poprzedniej formy. Wróżka bardzo go polubiła i zaproponowała, żeby wraz z Dżepettem przenieśli się do niej. Pajac ucieszył się i się zgodził. Wyszedł ojcu na spotkanie. Na drodze spotkał Kota i Lisa. Gdy spytał, co stało się z łapką Kota, usłyszał opowieść, według której kot oddał swoją łapę głodnym zwierzętom do zjedzenia. Kot i Lis znowu zaproponowali pajacykowi pójście na Pole Cudów, bo jutro miało zostać sprzedane. Pinokio zgodził się i po kilku godzinach drogi dotarł z towarzyszami do miasta Chwytajcymbałów. Zobaczył tam psy i koty bez sierści i motyle bez skrzydeł.

Kradzież Monet

„Pinokio” – Książka Pełna Magii

„Pinokio” to fascynująca książka napisana przez Carlo Collodiego w XIX wieku. Bez problemu zalicza się do klasyki baśniowej, dając nam przykład, że warto dążyć do swoich marzeń. Utwór należy do gatunku fantastycznego, pełnego magii, która występuje w wielu rzeczach oraz istotach. Zwierzęta potrafią mówić, a drewniany pajacyk rusza się i czuje to samo co normalny człowiek. W tej książce są także wróżki i potwory.

Bohaterowie i Relacje

Głównym bohaterem utworu jest Pinokio, którego wystrugał z magicznego drewna Geppetto. Na początku ich relacja nie była dobra. Pajacyk robił na złość ojcu, a ten przez niego trafił nawet do więzienia. Później Pinokio powoli się zmieniał, stał się milszy i zaczął traktować Geppetta z większym szacunkiem. Nawet za jego namową poszedł do szkoły. Niestety Pinokia cechowała łatwowierność, dlatego przestępcy i wrogowie wykorzystywali go. Tak oto Pinokio uciekł od ojca i dołączył do wędrownego cyrku, później udał się z kotem oraz lisem do miasta Chwytajcymbałów, a następnie przebywał na wy

Otrzymanie Magicznego Drewna

Historia Pinokia zaczyna się od otrzymania przez Antonia, znanego jako Majster Wiśnia, magicznego kawałka drewna. To drewno posiadało niezwykłe właściwości, co od razu wzbudziło zdziwienie Antonia.

Samotność Majstra Wiśni

Majster Wiśnia, żyjący samotnie, marzył o stworzeniu czegoś wyjątkowego. Postanowił wyrzeźbić z otrzymanego drewna marionetkę, co miało zmienić jego życie.

Wyrzeźbienie Niesfornego Pinokia

Dżepetto, przyjaciel Antonia, wyrzeźbił z magicznego drewna drewnianą marionetkę, którą nazwał Pinokio. Pajacyk od samego początku okazał się niesfornym i nieposłusznym stworzeniem.

Początek Edukacji

Pinokio rozpoczął edukację szkolną, choć z początku nie był do tego przekonany. Mimo wszystko, Geppetto zadbał o to, by jego syn miał możliwość nauki.

Fascynacja Teatrem Lalek

Pinokio był zafascynowany teatrem lalek, co doprowadziło go do odwiedzenia teatru. Tam zaczęły się jego kolejne przygody, które miały znaczący wpływ na jego życie.

Wyprawa do Krainy Głupków

Pinokio, pod wpływem złych towarzyszy, wyruszył do Krainy Głupków, co okazało się być początkiem wielu nieszczęść. Podczas tej wyprawy został napadnięty przez rozbójników.

Opieka Błękitnej Wróżki

W trudnych momentach nad Pinokiem czuwała piękna Błękitna Wróżka, która pomagała mu i opiekowała się nim. Był

Pinokio – Klasyczna Opowieść Carlo Collodiego

„Pinokio” to przepiękna historia napisana przez Carlo Collodiego w XIX wieku. Cała książka została wydana w 1883 roku. Jest to powieść z gatunku fantastycznego, lecz ukazuje wiele ważnych spraw dotyczących dzisiejszego świata. Między innymi pokazuje, jak okropną rzeczą jest kłamstwo oraz to, iż da się żyć bez niego. Widzimy również, że trzeba uważać komu ufamy, ale najważniejsze co ukazała, to fakt, iż rodzina jest najważniejsza, bo ona zawsze będzie przy nas i zawsze nam wybaczy.

Drewniany Chłopiec i Jego Przygody

Książka opowiada o małym, drewnianym chłopcu – Pinokio, który był bardzo psotny i nieodpowiedzialny. Gardził wszystkim, co dostaje, a także oczekiwał zbyt wiele od swojego starego ojca. Tata kukiełki wystrugał go ze specjalnego drewna. Byli biedną rodziną, a lalka tego najwyraźniej nie rozumiała. Najdziwniejsze w tej wykreowanej przez mężczyznę istocie był fakt, że za każdym razem jak kłamała, jej nos wydłużał się.

Miłość Ojca i Synowska Przemiana

Mimo wsz

Bohaterowie Opowieści 'Pinokio’

Pinokio

Pinokio to drewniany pajacyk wystrugany z magicznego drewna przez Dżepetta. Jest bardzo niegrzeczny, nieusłuchany i złośliwy. Przeżywa wiele wzlotów i upadków, biorąc udział w licznych przygodach, które uczą go pokory i bycia dobrym. Uczy się życia, wędrując po świecie i poznając, co jest dobre, a co złe. Słabe cechy Pinokia to łatwowierność, lenistwo, niegrzeczność oraz skłonność do kłamstwa, szczególnie gdy chciał uniknąć kary. Mimo to, Pinokio jest wrażliwy i czuły na ludzką krzywdę. Ostatecznie, dzięki swoim dobrym uczynkom, zostaje przemieniony w prawdziwego chłopca.

Dżepetto

Dżepetto to biedny staruszek zwany Mamałygą, stolarz i ojciec Pinokia. Jest bardzo dobrym i uczciwym człowiekiem, który wystrugał Pinokia z magicznego drewna. Mimo wybryków i psot Pinokia, Dżepetto głęboko wierzy, że jego syn zmądrzeje i stanie się prawdziwym chłopcem.

Antonio Majster

Antonio Majster to stolarz i kolega Dżepetta, który podarował mu kawałek magicznego drewna, z którego wystrugano Pinokia.

Kot i Lis

Kot i Lis to oszuści, którzy mają bardzo zły wpływ na Pinokia. Sprowadzają go na złą drogę i chcą go okraść z pieniędzy, obiecując dobrobyt i bogactwo.

Niebieska Wróżka

Niebieska Wróżka to bardzo dobra postać, która czuwa nad Pinokiem i wierzy w jego przemianę. Przybiera różne formy, aby pomagać Pinokiowi i ratować go z opresji. To ona ostatecznie przemienia Pinokia w prawdziwego chłopca za jego dobre uczynki i zmiany w charakterze.

Gadający Świerszcz

Gadający Świerszcz mieszkał w domu Dżepetta i był mądrym filozofe

Pinokio – Powieść Carla Collodiego

Wprowadzenie

„Pinokio” to niesamowita, pełna głębokich przemyśleń powieść napisana przez Carla Collodiego w XIX wieku. Książka została wydana w pełnej wersji w 1883 roku we Włoszech. Autor tej książki jest również twórcą takich dzieł jak „Giannettino” oraz „Minuzzolo”, ale to właśnie „Pinokio” jest jego najsłynniejszą i najpopularniejszą książką. Mimo że Collodi nie zdobył żadnej znaczącej nagrody, jego książki są bardzo często czytane przez czytelników różnych grup wiekowych, a jego umiejętności literackie są na wysokim poziomie. Powstało wiele adaptacji filmowych, zarówno animowanych, jak i aktorskich, które zdobyły uznanie krytyków. „Pinokio” jest również tradycyjną baśnią znaną na całym świecie.

Czas i miejsce akcji

Akcja utworu prawdopodobnie rozgrywa się w czasach, w których została napisana, czyli w II połowie XIX wieku. Można to stwierdzić na podstawie opisu technologii, charakterystycznych dla tamtego okresu prac oraz braku pojazdów mechanicznych, które zastępowały konie. Historia dzieje się najprawdopodobniej we Włoszech, ojczyźnie autora. Można to udowodnić choćby przez obecność rekina w książce oraz typową dla tego kraju kulturę. Momentami akcja przenosi się do fantastycznych krain, takich jak Kraina Głupków czy Wyspa Pracowitych Pszczół.

Gatunek literacki

„Pinokio” jest powieścią fantastyczną, co widać przez występującą w niej magię, choćby w postaci tytułowego bohatera, istniejącej wróżki oraz rozmawiających zwierząt. Książka ukazuje wiele ważnych aspektów dotyczących dzisiejszego świata, takich jak wartość prawdy, zaufania oraz znaczenie rodziny.

Główne przesłania powieści