Profesor Andrews w Warszawie (z tomu „Gra na wielu bębenkach”)

Biografia:
Olga Nawoja Tokarczuk urodziła się 29 stycznia 1962 roku w Sulechowie – mieście położonym w województwie lubuskim w Polsce. Matka poetki była nauczycielką, jak również ojciec wybitnej pisarki. Nazywała się Wanda, natomiast tata dziewczyny – Józef. Kobieta nie jest jedynaczką, gdyż ma cudowną siostrę, z którą jest bardzo blisko. Wychowały się w Klenicy, lecz później Olga Nawoja przeprowadziła się do Kietrza. Ukończyła tam Liceum Ogólnokształcące imieniem Cypriana Kamila Norwida. Uczęszczała również na Uniwersytet Warszawski, gdzie studiowała psychologię. W tym czasie także niezwykle chętnie pomagała osobom z różnymi problemami psychicznymi, jako wolontariuszka. Na jej utwory znacznie wpłynęła doskonała twórczość szwajcarskiego psychologa i psychiatry – Carla Junga, którą bardzo interesowała się poetka. Niedługo po studiach młoda kobieta pracowała w Wałbrzyskiej poradni zdrowia psychicznego. Ma syna, który pochodzi z nieudanego małżeństwa z Romanem Figasem. Nazywa się Zbigniew, a urodził się w 1986 roku. Obecnie Olga Tokarczuk jest w związku z Grzegorzem Zygadło. Na dzień dzisiejszy posiada dom w Krajanowie, ale mieszka we Wrocławiu. Poetka nie jada mięsa, ryb oraz owoców morza. Pierwszy raz opublikowała swoje opowiadania w piśmie ,,Na przełaj’’, gdzie podpisała się pseudonimem ,,Natasza Borodin’’. Jej debiutancką książką jest ,,Podróżą ludzi Księgi’’, która została wydana w 1993 roku. To wspaniałe dzieło literackie uzyskało nagrodę Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek. Kolejnym fantastycznym wytworem pisarki była wciągająca powieść ,,E.E.’’, która opowiada o losach dojrzewającej dziewczynki, która otrzymuje zdolności parapsychiczne. Już na początku swojej kariery systematycznie tworzyła nowe dzieła, które szybko rozpowszechniały się wśród czytelników. Sukcesywnie wydawała zbiory opowiadań, oraz powieści, które w nadzwyczajnie krótkim czasie stawały się popularne i lubiane. Do największego sukcesu Olgi Nawoja zalicza się nominowanie, a także otrzymanie zaszczytnej Nagrody Nobla w dziedzinie literackiej. Dostała ją 10 października w 2019 roku za swoją nieporównywalną twórczość i łączenie różnych tematów. Polka z nie lada zaskoczeniem przyjęła do wiadomości, iż otrzymała najbardziej prestiżowe wyróżnienie na całym świecie. Ta niesamowita autorka niezliczonych książek dostał znacznie więcej nagród, których czasami nie chciała lub nawet odmówiła.

Nagrody Olgi Tokarczuk i jej niezastąpionych utworów:
• nagroda Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek
• Paszport ,,Polityki’’
• Nagroda Literacka ,,Nike’’
• Nagroda Fundacji imienia Kościelskich
• (ponownie) Nagroda literacka ,,Nike’’
• Nagroda Literacka imienia Władysława Reymonta
• Honorowa Obywatelka Miasta i Gminy Bardo
• Nagroda miesięcznika Odra
• (po raz trzeci) Na

Nasza noblistka, Olga Tokarczuk przedstawia historię profesora z Europy Zachodniej, który przybywa do Warszawy w przeddzień wybuchu stanu wojennego. Stan wojenny wybuchł 13 XII 1981 roku. Człowiek ten nie zna Europy Środkowo-Wschodniej, co więcej traci kontakt z przydzieloną Mu tłumaczką. Profesor Andrews w żadnym stopniu Warszawy nie zna. Co gorsze nie zna języka polskiego, więc jest rzucony na 'głęboką wodę’. Noblistka zastanawia się nad tym, czy istnieją sposoby porozumiewania się ponad językowe, czy jest możliwość odnaleźć się w obcym otoczeniu, bez znajomości historii, kanw społecznych, języka. Odpowiedź, której udziela Tokarczuk jest twierdząca, profesor Andrews w końcu się odnajduje, mimo niesprzyjających okoliczności vide stan wojenny ukonstytuowany przez Wojskową Radę Ocalenia Narodowego odnajduje się. Można zadać pytanie, czy Człowiek, który byłby pozbawiony intelektu oraz błyskotliwości brytyjskiego profesora, również umiałby się znaleźć? Moim zdaniem, należy udzielić odpowiedzi twierdzącej. Olga Tokarczuk poprzez książkę chciała pokazać, iż pomimo wszystkich dzielących nas różnic je

„Profesor Andrews w Warszawie”, opowiadanie będące częścią „Gry na wielu bębenkach” naszej noblistki Olgi Tokarczuk dotyka problemu osamotnienia oraz potrzeby radzenia sobie w nieznanym świecie. Profesor przybywa z Londyn-Heathrow do Warszawy w dn. 12 XII 1981 r., w przeddzień wybuchu stanu wojennego. Jest to poniekąd opowiadanie o niezrozumieniu, nie zna Polski, naszego systemu władzy, co więcej traci kontakt z przydzieloną Mu tłumaczką, która to mogłaby Mu pewne rzeczy objaśnić. Przez 4 dni stara odnaleźć się w nowe, trudnej dla siebie sytuacji. Jest to historia człowieka, który się odnalazł, nawiązał kontakt, nawiązuje coś w rodzaju epifanii, następnie zaś udaje Mu się dostać do placówki Ambasady Wlk. Brytanii. Jest tu poruszona tematyka historyczna, nie widnieją żadne konkretne daty, natomiast my zaznajomieni z historią, wiemy, iż przybywa właśnie 12 XII 1981 r. Profesor kolejnego dnia dostrzega za oknem czołg, czuje się osamotniony, z czasem pojawia się u Niego przerażenie. Jest to książka o czasach gdy Polska nie była wolna, były to lata 80 XX w., Warszawa była szarym, smutnym miastem. O zagubieniu świadczyć ma fakt, że nie padają żadne nazwy ulic vide Rozbrat, Al. Ujazdowskie itd., nie znajdziemy ich, gdyż profesor, któremu towarzyszymy nie zna topografii miasta, poniekąd błąka się w nieznanej sobie przestrzeni. My zaznajomieni z miastem, możemy wskazać, iż mieszkał w Osiedlu za Żelazną Bramą. Profesor idzie do Placu Bankowego, wtedy zwanego Placem Feliksa Dzierżyńskiego. Jednakże dla problematyki utworu to nie jest aż tak istotne. Jest tutaj ujęta introspekcja, profesor będący psychologiem, bada jakoby polskie społeczeństwo, zdać się musi na instynkt, który go myli. Pisarka napisała to opowiadanie pod wpływem swej fascynacji poglądami które wyraża amerykański psycho