Quo vadis

Autorem „Quo Vadis” jest Henryk Sienkiewicz, polski powieściopisarz, który w 1905 r. otrzymał Nagrodę Nobla „za wybitne osiągnięcia w dziedzinie epiki i rzadko spotykany geniusz, który wcielił w siebie ducha narodu”. Dzieło należy do rodzaju literackiego – epiki, gatunku zaś – powieści historycznej. Jej głównym tematem jest prześladowanie pierwszych chrześcijan za panowania cesarza Nerona, w 63-68 roku naszej ery. Akcja ma miejsce w Rzymie (epizodycznie w Ancjum). Postacie historyczne w utworze to między innymi Neron, Poppea Sabina (Augusta), Petroniusz, Apostoł Piotr i Paweł z Tarsu oraz wszyscy wymienieni choćby z imienia patrycjusze i senatorowie rzymscy. Henryk Sienkiewicz bardzo się interesował dziejami tego imperium. Wyjeżdżał do Rzymu wielokrotnie, by studiować i poznawać jego historię. Autentyczne są nawet postacie Aulusa Plaucjusza i Pomponii Grecyny, a sąd rodzinny, jaki się nad nią odbył, również miał miejsce. Natomiast bohaterzy fikcyjni to Marek Winicjusz, Ligia, Ursus, Chilon oraz Eunice. Wątek główny to miłość Winicjusza i Ligii. W książce znajduje się jeszcze wątek historyczny (Neron i chrześcijanie) oraz historia Petroniusza i Chilona. Narracja jest trzecioosobowa. W książce widać dużo opisów przyrody, zwykłego życia na przedmieściach Rzymu bądź atmosfery na dworze cesarza. Większa część charakterystyki zawartej w powieści jest charakterystyką bezpośrednią.
Tytuł pochodzi od książki „Dzieje Piotra”, w której opisane było życie apostoła, lecz nie miało ono nic wspólnego z prawdziwą historią. Stąd Sienkiewicz zaczerpnął pomysł sceny spotkania Piotra z Chrystusem, podczas którego pyta on Jezusa: „Quo vadis, Domine?”.
Czytając utwór widzimy wielki kontrast między okrutnym życiem na dworze cesarza, a nową religią, która gardzi wszelkimi rozkoszami i postępuje wobec innych z samą tylko miłością. Chrześcijan uważano wtedy za groźną sektę.
Akcja powieści rozpoczyna się wiosną 63 r., kiedy to poznajemy Petroniusza. Jego siostrzeniec Marek Winicjusz powraca do Rzymu po wygranej wojnie i postanawia go odwiedzić. Robi to głównie, by wyznać mu, że pozostając na pewien czas u Aulusa Plaucjusza i Pomponi Grecyny zakochał się w dziewczynie, którą wychowywali. Obiektem jego zainteresowań była córka plemienia Ligów, która została sprowadzona do Rzymu jako zakładniczka. Od jej pochodzenia mówiono do niej Ligia. Pewnego razu zakreśliła ona na piasku rybę. Młodzieniec nie wiedział wtedy, czego jest to znak. Po rozmowie postanawiają udać się do ich domu. Po kolejnym spotkaniu Winicjusza z Ligią i po zapoznaniu z nią Petroniusza, oznajmia on, że pomoże w tej sprawie Markowi. Kilka dni później, do domu Aulusa przybywa oddział pretorianów, którzy z rozkazu cezara przyszli zabrać Ligię. Muszą się oni zgodzić z rozkazem i wraz z dziewczyną wysyłają U

Rozdział 1
Po całonocnej uczcie Petroniusz (bogaty patrycjusz, a także doradca Nerona) wypoczywa w swej willi. W pewnym momencie pojawia się nieoczekiwany gość, którym jest Marek Winicjusz. Mężczyzna powraca z wojny. Winicjusz przybywa do wuja, aby zwierzyć się patrycjuszowi. Młodzieniec wyznaje, że jest oczarowany Ligią Kalliną – wychowanką Aulusa Plaucjusza oraz Pomponii Grecyny. Piękna dziewczyna jest córką króla Ligów. Ojciec Ligii, wraz z rodziną, wyruszył na czele swoich wojsk do walki z Wanniuszem. Cesarz Klaudiusz, który wtedy sprawował władzę, zlecił dowódcy wojsk przebywających w tym regionie, by zapewnił spokój na granicy rzymskiej. Przywódca wojska zażądał, aby Ligowie obiecali, że nie przekroczą wyznaczonej granicy. Ligowie, żeby wyrazić swoje posłuszeństwo, oddali zakładników, wśród których znajdowała się Kallina – córka wodza. Po wielu bitwach wojska Ligów opuściły pola bitwy. Niestety w jednej z bitew zginął sam król Ligów, a po jego śmierci nikt nie zatroszczył się o dalszy los zakładników. Ligia, jako branka Plaucjusza, przybyła do Rzymu. Aulus Plaucjusz oraz jego żona obdarzyli dziewczynę rodzicielską miłością. Petroniusz po wysłuchaniu wyznania Winicjusza obiecuje mu, że uda się razem z nim do Aulusa Plaucjusza.
Rozdział 2
Mężczyźni udają się do mieszkania Plaucjusza. Po drodze mijają gęsto zaludnione Forum Romanum. Winicjusz i Petroniusz przemieszczają się uliczkami, gdzie gromadzi się wielu mieszkańców Rzymu, m.in.: Brytowie, Germanie, Żydzi, Grecy, Egipcjanie, Etiopczycy, Gallowie, a także Numidzi.
Gdy wędrowcy docierają do willi Aulusa Plaucjusza, Petronisz stwierdza, iż jest to „dziwne” domostwo. Swoje zdanie argumentuje tym, że niewolnicy są traktowani tu jak pełnoprawni domownicy (nie noszą łańcuchów), a wśród rodziny panuje miłość i zgoda. Petroniusz mówi Markowi, że Pomponia Grecyna była oskarżona o wyznawanie chrześcijaństwa. Kobieta została nawet poddana „sądowi domowemu”, lecz została uniewinniona.
Naprzeciw gościom wychodzi sam gospodarz. Petroniusz rozmawia z Aulusem, natomiast Winicjusz próbuje odnaleźć wzrokiem Ligię. Wkrótce Kallina pojawia się wśród gości. Aulus opowiada przybyszom historię dziewczyny. Winicjusz rozmawia z Ligią i wyznaje jej, że jest nią zauroczony. Młodzieniec również oczarował Kallinę, jednak jest ona chrześcijanką, więc zachowuje ona dystans i jest skromna, dlatego Marek nie osiąga niczego. Gdy kres wizyty mężczyzn jest bliski, Pomponia Grecyna wyznaje, że ona oraz jej rodzina czczą „jednego, sprawiedliwego i wszechmocnego Boga”.
Rozdział 3
Gdy Winicjusz wraz ze swoim wujem wracają z domu Aulusa Plaucjusz, komentują zachowanie gospodarza oraz Pomponii. Są zadziwieni również obyczajami, jakie panują w willi małżeństwa. Starszy z mężczyzn stwierdza, że nie widzi w Ligii nic nadzwyczajnego, lecz Winicjusz jest coraz bardziej zauroczony córka króla Ligów. Petroniusz wpada na pewien pomysł dotyczący tego, co zrobić, by Kallina została niewolnicą Marka.
Rozdział 4
Petroniusz, aby zrealizować swój pomysł, musi odbyć rozmowę z Neronem. Podczas pogawędki patrycjusz wspomina Neronowi o Ligii (pięknej zakładniczce wciąż przebywającej w domu Aulusa), która jest własnością cesarza. Władca postanawia wydać rozkaz o sprowadzeniu Kalliny do pałacu.
Rozżalona dziewczyna żegna Aulusa i Pompeję, będących dla niej jak rodzice. Wszyscy czują smutek i przerażenie. Grecyna decyduje się napisać list do dawnej kochanki Nerona, Akte, w którym powierza Ligię opiece kobiety. Aulus dowiaduje się, kto przypomniał Neronowi o Ligii. Na początku stara się opanować gniew, jaki czuje do Petroniusza, jednak później chce zrobić wszystko, by uratować Ligię.
Rozdział 5
Plaucjusz wybiera się w odwiedziny do Seneki, żeby prosić go o wstawiennictwo u Nerona. Niestety okazuje się, że dawny wychowawca cesarza nie jest w łasce cezara, który ledwo toleruje go w swym otoczeniu i zrobi wszystko, aby dokuczyć Senece. Mężczyzna zgadza się jednak porozmawiać z Petroniuszem. Aulus, który ufa Winicjuszowi i nie podejrzewa go o zamiar uczynienia z Ligii niewolnicy, informuje go o porwaniu Ligii. Zdenerwowany Marek postanawia udać się do Petroniusza, lecz wieczorem wysyła list do Aulusa, w którym pisze, iż należy pogodzić się z wolą władcy.
Rozdział 6
Winicjusz, pełen gniewu oraz strachu, wbiega do willi wuja, który jest w świetnym humorze. Petroniusz jest przekonany, że Neron spełni jego prośbę, którą jest oddanie Ligii Markowi. Patrycjusz mówi Winicjuszowi, że Ligia będzie mieszkała przez kilka dni w pałacu cezara, a następnie zostanie własnością młodzieńca. Uspokojony Winicjusz pisze list do Aulusa Plaucjusza.
Rozdział 7
Akte przygotowuje Ligię do uczty, która ma się odbyć wieczorem. Przyjęcia, które organizuje Neron, przekształcają się zazwyczaj w całonocne orgie. Akte postanawia sobie, że będzie strzec Kallinę. Była kochanka Nerona obawia się, że jeśli władca, lub jego obecna kochanka (Poppea), dostrzeże urodę Ligii, dziewczynie będzie groziła ogromne niebezpieczeństwo. Akte pociesza Ligię mówiąc, że może zdoła wyprosić u Winicjusza i jego wuja powrót do domu Aulusa i Pomponii.
Do pałacu przychodzi coraz więcej gości. Akte usadza Ligię przy stole, a sama zajmuje miejsce obok niej. Drugie miejsce obok Kalliny zajmuje Winicjusz. Ligia cieszy się, że odnalazła kogoś znajomego i ufnie opowiada mężczyźnie o tym, co ostatnio wydarzyło się w jej życiu. Marek okłamuje dziewczynę – mówi jej, że nie wiedział nic o jej porwaniu. Młodzieniec, mając nadzieję, że z łatwością uwiedzie młodziutką Ligię, prawi jej wiele komplementów.
W końcu pojawia się Neron, a chwilę później Poppea. Niedaleko cezara zasiada Petroniusz. Władca popisuje się przed gośćmi swoim śpiewem, który tak naprawdę nikogo nie zachwyca, jednak wszyscy go komplementują. Po zakończonym występie Nerona odbywają się zapasy. Zgromadzeni na przyjęciu goście są coraz bardziej pijani, a ich zachowanie jest swobodniejsze. Winicjusz także sporo pije, przez co jest coraz bardziej natarczywy wobec Ligii. Akte oraz Kallina próbują powstrzymać upitego młodzieńca, lecz nie przynosi to żadnego skutku. Udaje się to dopiero Ursusowi (wiernemu słudze Ligii), który wynosi dziewczynę z sali. Winicjusz, zamroczony alkoholem, traci przytomność.
Rozdział 8
Akte wraz z Ursusem zaprowadzają Ligię do bezpiecznego miejsca. Wystraszona dziewczyna pragnie jak najszybciej znaleźć się w domu Aulusów. Jednak Akte mówi Kallinie, że nie może wrócić do dawnej rodziny, ponieważ ściągnie tym na nich zgubę. Ligia, Akte i Ursus wymyślają plan, według którego Ursus ma porwać Kallinę, gdy dziewczyna – z eskortą – wyruszy do domu Marka. Wierny Sługa żegna się z Ligią.
Rozdział 9
Następnego dnia, kiedy Akte pomaga młodej Ligii przy porannej toalecie, kobiety rozmawiają o religii, którą wyznaje Kallina. Ligia wyznaje również Akte, że bardzo tęskni za swoją ojczyzną. Dziewczynę przeraziło oblicze Rzymu, które poznała ubiegłej nocy.
Nagle rozmowa kobiet zostaje przerwana, gdyż przychodzi do nich Poppea. Kochanka Nerona przygląda się uważnie Ligii, w której widzi rywalkę. Kallina prosi Poppeę, aby spowodowała jej powrót do domu Pomponii Grecyny i Aulusa Plaucjusza. Kobieta oznajmia, że wieczorem Ligia zostanie odprawiona do domu Marka Winicjusza. Słowa Poppei dokonują się.
Rozdział 10
Winicjusz oczekuje z niecierpliwością przybycia Ligii. W międzyczasie Kallina z orszakiem, który z trudem przeciska się przez zatłoczone ulice, zbliża się do domu młodzieńca. Nagle pojawia się Ursus, który porywa Ligię, co jest przyczyną jeszcze większego zamieszania. Jednak na drodze Ursusa staje Atacyanus (sługa Winicjusza). Atacynaus wie, że jeśli chce ocalić samego siebie to musi odbić Kallinę. Lig nie ma wyjścia i musi zabić mężczyznę, lecz będzie tego później bardzo żałował, gdyż jest chrześcijaninem.
Kiedy Marek dowiaduje się o porwaniu Ligii, wpada w ogromny gniew. Stary Gul, który przyniósł mi tę wiadomość, został zabity przez Marka, natomiast pozostali niewolnicy zostali skazani na karę, którą było wychłostanie.
Rozdział 11
Podczas nocy zrozpaczony Winicjusz krąży po najróżniejszych zaułkach Rzymu. Młodzieniec nie może pogodzić się ze stratą Ligii. Marek boi się, że sprawcą porwania jest Neron, a jeśli to prawda – mężczyzna już nigdy nie zobaczy Ligii. Winicjusz postanawia, że uda się do Akte, od której chce dowiedzieć się wiarygodnych informacji.
Uczciwa Akte robi Markowi wymówki. Kobieta uświadamia Winicjuszowi, że Kallina go kocha, lecz bardzo się co do niego rozczarowała. Na uczcie młodzieniec potraktował Ligię jak jedną z pijanych oraz rozpustnych kobiet. Jednak dziewczyna jest uczciwa i niewinna, więc nigdy nie zgodzi się zostać kochanką Winicjusza. Akte wyjawia także Markowi, iż Ligia należy do chrześcijan.
Kiedy mężczyzna słyszy te słowa, zaczyna rozumieć błędy, które popełnił. Winicjusz postanawia, że odnajdzie Ligię za wszelką cenę.
Rozdział 12
Petroniusz próbuje pocieszyć młodzieńca. Aby to uczynić ofiarowuje mu nawet, zakochaną w swoim panu niewolnicę, Eunice. Jednak Winicjusz odmawia przyjęcia kobiety, natomiast Eunice błaga Petroniusza, by zatrzymał ją przy sobie, za co zostaje wychłostana. Niewolnica sprowadza Chilona Chilonidesa (mężczyznę, któremu najprawdopodobniej uda się odnaleźć Ligię, gdyż zna cały Rzym).
Rozdział 13
Przybyły Chilon jest sprytnym, przebiegłym, pozbawionym skrupułów mężczyzną. Chilon podejrzewa, że Ligia, tak jak jej przybrana matka, jest chrześcijanką. Mężczyzna wyznaje, iż widział, jak Kallina rysowała na piasku rybę, która jest znakiem chrześcijan.
Rozdział 14
Chilon znika. Na dworze odbywa się żałoba za Augustą Nerona (małą córeczką Nerona). Petroniusz mówi zrozpaczonemu władcy, żeby udał się do Ancjum.
Do Winicjusza przybywa Chilon, który wyjawia mu wiadomości, których dowiedział się na temat Ligii – dziewczyna jest chrześcijanką i została uprowadzona przez chrześcijan. Chilon jest gotowy odnaleźć dom, w którym obecnie przebywa Kallina. Jednak mężczyzna obawia się Glaukosa – człowieka, którego przedstawił Winicjuszowi jako uratowanego przez siebie, lecz tak naprawdę Chilon zostawił go ciężko rannego bez żadnej pomocy. Glaukos wyzdrowiał, po czym przybył do Rzymu i przebywa teraz pomiędzy chrześcijanami. Chilon boi się, że go spotka.
Rozdział 15
Petroniusz wysyła do Marka listy, w których opisuje wypadki, które zdarzają się wokół niego.
Rozdział 16
Chilon wtajemnicza Winicjusza w obyczaje, które panują wśród chrześcijan. Mężczyzna wspomina także ciągle o Glaukosie, którego coraz bardziej się obawia. Chilon prosi Marka o pieniądze, które chce przeznaczyć na wynajęcie mordercy, który zabije Glaukosa. Gdy Glaukos będzie martwy, wtedy bez problemu zaprowadzi Winicjusza do Ligii
Rozdział 17
Grek szuka odpowiedniego człowieka do zabicia Glaukosa. Pewnego dnia spotyka Ursusa-Urbana. Przebiegły Chilon przedstawia mu Glaukosa jako prześladowcę chrześcijan. Na początku Ursus jest wściekł, lecz na wspomnienie przykazania „nie zabijaj”, a także morderstwa, którego dokonał wobec Atacyanusa, uspokaja się. Jednak Lig ulega namowom Chilona i zgadza się zabić Glaukosa (dla dobra reszty chrześcijan).
Rozdział 18
Kolejny list, który Winicjusz dostaje od wuja, opisuje podróże Petroniusza z Neronem.
Rozdział 19
Chilon przybywa do Winicjusza, któremu mówi o wieczornym spotkaniu chrześcijan, które ma się odbyć w Ostrianum. Młodzieniec cieszy się na myśl o możliwym spotkaniu Ligii. Marek rozkazuje Grekowi, aby towarzyszył mu w drodze na zebranie. Winicjusz postanawia, że zabierze ze sobą również Krotona, bardzo silnego mężczyznę, z którego pomocą chce porwać Kallinę.
Rozdział 20
Kiedy Winicjusz przybywa na spotkanie chrześcijan, św. Piotr wygłasza kazanie. Marek słuchając mowy św. Piotra zaczyna rozumieć zachowanie Kalliny oraz poznaje naukę chrześcijan. Młodzieniec czuje, że tak naprawdę nigdy nie zdoła on posiąść Ligii, a także, iż oddziela ich głęboka przepaść. Pozostali słuchacze są zatopieni w modlitwie i uwielbieniu Chrystusa.
Rozdział 21
Nagle Chilon wskazuje Winicjuszowi jego ukochaną, którą rozpoznaje w tłumie. Gdy spotkanie ze św. Piotrem kończy się, mężczyźni idą za Ligią do domu, w którym dziewczyna aktualnie mieszka. Marek decyduje, że wejdzie pierwszy.
Rozdział 22
Winicjusz, Chilon i Kroton pokonują kręte korytarze, które prowadzą do niewielkiego dziedzińca. Kiedy docierają na miejsce, Marek spostrzega Ursusa, który pyta mężczyzn, po co przybyli. Winicjusz, zamiast odpowiedzieć, rozkazuje Krotonowi zabić sługę Ligii. Następnie wpada w pobliskie drzwi i podchodzi do przerażonej Kalliny. Młodzieniec chwyta ukochaną, lecz w tej samej chwili czuje, jak Ursus chwyta go z całej siły. Winicjusz słyszy przerażony krzyk Ligii: „Nie zabijaj!”, po czym traci świadomość.
W tym samym czasie, Chilon, który był ukryty przy wejściu od domu, ucieka, gdyż niepokoi się długą nieobecnością towarzyszy. Kilka dni później mężczyzna spotyka Ursusa. Sługa Ligii mówi mu, że Winicjusz wzywa go do siebie.
Rozdział 23
Markiem zajmują się chrześcijanie, wśród których jest także Ligia. Mieszkańcy domu zamierzają opuścić dotychczasowe lokum, ponieważ nie ufają Winicjuszowi. Młodzieniec zapewnia ich jednak, że nic złego się im nie stanie i prosi, aby zostali. Mężczyzna boi się, że jeżeli Kallina od niego odejdzie, to już nigdy nie uda mu się jej odnaleźć.
Rozdział 24
Winicjusz prosi Ursusa, żeby znalazł Chilona. Mężczyzna ma powiadomić służbę, że Marek opuścił Rzym. Chilon ma nie zdradzać jednak nikomu, gdzie znajduje się Winicjusz. Ursus wyprowadza Chilona na ulicę.
Rozdział 25
Markowi imponuje miłość, dobroć i godność chrześcijan, do których coraz bardziej się zbliża. Młodzieniec zaczyna również darzyć Ligię prawdziwą i głęboką miłością.
Rozdział 26
Z biegiem czasu Winicjusz zaprzyjaźnia się z Ursusem, w którym podziwia siłę, dobroć oraz oddanie Ligii. W duszy młodzieńca toczy się walka między pogańskimi przekonaniami, w które dawniej wierz

Rozprawka
Miłość towarzyszy nam od dnia narodzin aż do ostatniego tchnienia na ziemi. To silne i nieprzewidywalne uczucie potrafi w pełni zawładnąć duszą kochanka oraz zmienić jego życie. Niestety na drodze miłości często stają rozmaite przeszkody, które starają się stłumić bijące z niej piękno. Wielu pisarzy, artystów oraz poetów przez tysiące lat próbowało wykreować obraz kochającej się pary, której uczucie byłoby nieprzerwane i niezwyciężone. Jednak nie ma miłości idealnej, nie ma także wzorca standardowej miłości. Każdy z nas kocha inaczej, to właśnie czyni te więzi unikalnymi oraz cudownymi. Jodi Picoult w swojej powieści pod tytułem „Bez mojej zgody” pisał „Ludzi nie kocha się za to, że są doskonali, tylko pomimo to, że tacy nie są”, co dodatkowo potwierdza wyjątkowe znaczenie miłości. Silne uczucie względem drugiej osoby jest w stanie zmienić każdego, kto tylko mu się podda.
Henryk Sienkiewicz w swoich dziełach przedstawił wiele oblicz miłości, jednak tę najbardziej pożądaną, ponieważ zakazaną, autor przedstawił w powieści historycznej nazwanej „Quo Vadis”. Wracający z wojny Marek Winicjusz spotkał w domu Aulusów piękną dziewczynę- Ligię, która została ofiarowana cesarzowi Rzymskiemu w zamian za dotrzymanie obietnicy wojennej złożonej przez plemię jej ojca. Młody żołnierz zauroczony napotkaną niewiastą zapragnął ją posiadać, z czego zresztą zwierzył się swojemu wujowi- Petroniuszowi. Chcąc dogodzić siostrzeńcowi patrycjusz dołożył wszelkich starań, by zakładniczka została niewolnicą Marka. Chrześcijańska postawa Ligii wielokrotnie krzyżowała plany doradcy Nerona oraz sprawiała, iż zainteresowany nią wojownik zaczął żywić wobec niej uczucie coraz bardziej pozbawione chęci posiadania. Miejsce pożądania w sercu chłopaka zastąpiła głęboka miłość względem Ligii. Drogi kochanków na dobre skrzyżowały się w domu chrześcijan, gdzie Winicjusz dostrzegł szczerość goszczących oraz piękno ich wiary. Uczucie młodych rozwinęło się, oparte na Bogu oraz Jego miłości. Przemiana żołnierza gorliwie wierzącego w słuszność cesarza w ochrzczonego przez samego świętego Piotra chrześcijanina ukazuje, jak wielki wpływ na ludzkie życie ma silne uczucie oraz ukochana osoba, dająca wsparcie.
Przemianę bohatera pod wpływem miłości doskonale opisała Agnieszka Lingas-Łoniewska, w poruszającym opowiadaniu zatytułowanym „Skazani na ból”. Książka, choć skierowana do młodych odbiorców, uświadamia jak ogromny wpływ na ludzkie życie ma miłość. Drogi Amelii i Aleksa skrzyżowały się już w przedszkolu, lecz dopiero lata później dostrzegli w sobie bratnie dusze. Chłopak jako skinhead wyznawał ściśle określone zasady, którymi kierował się w życiu. Jednak pod wpływem uczucia Aleks zaczął być bardziej tolerancyjny oraz mniej uprzedzony. Para zaczęła tworzyć wspólną historię, w której oboje mogli być sobą. Niestety skrywana przez dziewczynę tajemnica, jak tylko ujrzała światło dzienne, tak szybko spowodowała rozstanie kochanków. Jednak ani Amelia, ani Aleks nie potrafili bez siebie żyć. Mimo wszelkich podziałów i żydowskiego pochodzenia dziewczyny, młodzi postanowili stworzyć własną rodzinę. Wierzący w czystość białej rasy skinhead zrozumiał, iż biała rasa nie jest wyznacznikiem wyższości, a każdemu należy się wolność i bezpieczne życie.
Wojciech Dudek w swojej książce pod tytułem „Czerń i purpura” również potwierdził zbawienny wpływ miłości na człowieka. Milena Zinger- Żydówka, która trafiła do obozu koncentracyjnego razem z resztą słowackich Żydów z rozkazu księdza Jozefa Tiso, pragnęła przeżyć „piekło na ziemi”.

„Schwytali więc tych, którzy tę wiarę publicznie wyznawali, potem na podstawie ich zeznań ogromne mnóstwo innych, i udowodniono im nie tyle zbrodnię podpalenia, ile nienawiść ku rodzajowi ludzkiemu” – tak pierwsze prześladowanie chrześcijan relacjonował rzymski historyk Tacyt. Sienkiewiczowi właśnie ten motyw posłużył do stworzenia powieści „Quo vadis”. Ta mówi nie tylko o fanatycznym Neronie i trawiącej Rzym zbrodni oraz o dającym nadzieję chrześcijaństwie. To także opowieść o wielkiej miłości, która potrafi pokonać wszelkie bariery.
Punktem wyjścia dla Sienkiewicza – mistrza powieści historycznej było ukazanie na zasadzie kontrastu dwóch obozów: pogańskiego władającego Wiecznym Miastem oraz rosnącego w siłę chrześcijaństwa. Jak wiadomo, autor „Trylogii” pisał „ku pokrzepieniu serc”. W praktyce oznacza to, że chętnie sięgał po wydarzenia z polskiej historii, w których – wydawałoby się – staliśmy na z góry przegranej pozycji, jednak udawało się skutecznie stawić opór lub nawet zwyciężyć nieprzyjaciela. Tym razem Sienkiewicz sięgnął po motyw znany z historii powszechnej, ale za jego pośrednictwem chce kilka ważnych rzeczy przekazać również rodakom.
Obserwujemy rozkwit wczesnego chrześcijaństwa. Kontynuatorzy nauki Jezusa rozpraszają się po całym świecie, a wraz z nimi idą kolejni. Głoszone przez Chrystusa Słowo Boże szybko rozprzestrzeniało się z Palestyny na ziemie sąsiadujące. Jeszcze za życia Apostołów dotarło ono do Rzymu – stolicy światowego imperium. Sienkiewicz, obrazując pogaństwo i chrześcijaństwo, znacznie więcej uwagi poświęcił zepsutemu światu. Z uwagą i dbałością o szczegóły odtworzył życie na dworze, obyczaje, formy rozrywki, wnętrza czy stroje. W ten sposób ukazał cały przepych, który towarzyszył rzymskim elitom, w którym się zatracili. Chrześcijanie na tym tle wypadają niezwykle skromnie. I o to chodziło. Paradoksalnie to jednak ten skromny, nieszukający poklasku świat ma prawdziwą siłę.
Jak wiadomo, w ówczesnym Rzymie próżno było doszukiwać się społecznej sprawiedliwości. Zatem nauka o Bogu wobec którego wszyscy ludzie są równi i konieczności kochania bliźniego znajdowała coraz liczniejsze grono wyznawców. Podatnym gruntem na tę naukę były w pierwszej kolejności warstwy najuboższe i ludzie uciemiężani oraz niewolnicy. Chrześcijaństwo w człowieku widziało istotę najdoskonalszą, na którą czekała wieczna nagroda w niebie. Poglądy te wyraźnie kłóciły się z wyznawanymi w Rzymie ideami – politeizmem, a nawet czasem ateizmem. A co z człowiekiem? Uważano, że to tylko ciało, którym można rozporządzać. Ludzi nazywano nawet „mówiącymi przedmiotami”.
O tym, że w powieści „Quo vadis” Sienkiewicz ukazuje losy kiełkującego chrześcijaństwa świadczy fakt, że wśród bohaterów są pierwsi uczniowie Chrystusa. Święty Paweł w rozmowie z Petroniuszem nie waha się Rzym poddać miażdżącej krytyce. Nadzieją na ratunek dla zepsutego miasta są założenia chrześcijaństwa. Rozpusta, wyzysk, łamanie praw honoru i poszanowania – to musi prowadzić do upadku. Sam Petroniusz, który jest człowiekiem inteligentnym i przenikliwym, zdaje sobie sprawę, że okręt, na pokładzie którego szleje rozpusta, a jego kapitan – Neron potrafi mordować członków załogi, musi zatonąć. Jednak chrześcijaństwa nie ma zamiaru przyjmować nawet wtedy, gdy na ten krok zdecydował się Marek Winicjusz. Warto przypomnieć, że w początkowych odsłonach historii jest on niezmiernie do stryja podobny. Ma nawet podobne gusta i oczekiwania. Widać to w relacji z piękną Ligią. Początkowo pragnie jej bliskości cielesnej, jest wobec niej arogancki i traktuje ją jak zdobycz. Dopiero później, gdy spotyka się bezpośrednio z mocą chrześcijaństwa i przekonuje się na własnej skórze, czym jest miłosierdzie, w jego duszy dokonuje się prawdziwa rewolucja. Teraz w Ligii w pierwszej kolejności dostrzega piękną duszę i serce, które potrafi kochać i miłość rozsiewa dokoła. Jego sposób myślenia nabiera nowego wymiaru. Czuje potrzebę pomagania innym. Brzydzi się wręcz dotychczasowym życiem. Winicjusz przyjmuje chrzest w pełni przekonany o słuszności swojej decyzji. Tymczasem świat znany mu dotychczas się sypie, lada moment zapłonie Wieczne Miasto.
Petroniusz szczególnie umiłował sobie ziemskie rozkosze. Zamierza z życia czerpać pełnymi garściami. Nie ma zamiaru wytyczać sobie granic. Nazywany jest „arbitrem elegancji”. Na sztuce zna się jak mało kto. Reprezentantem dążenia do sławy poprzez działalność artystyczną jest Neron. Okrutny i bezwzględny władca śni o wielkim dziele.
Petroni

Henryk Sienkiewicz „Quo vadis” – charakterystykaInformacje o książce”Quo vadis” – to powieść historyczna (rodzaj literacki – epika) napisana przez Henryka Sienkiewicza (pisarz żył w latach 1846 -1916r.). Tytuł odnosi się do pytania „Quo vadis, Domine?” („Dokąd idziesz, Panie?”), które wypowiada apostoł Piotr, gdy ucieka przed prześladowaniem z Rzymu. Wymawia te słowa do Jezusa, który oznajmia, że idzie umrzeć jeszcze raz za swoich wyznawców, skoro oni uciekają. Wtedy Piotr się nawraca i postanawia wrócić do Rzymu, gdzie ginie śmiercią męczeńską.Po raz pierwszy opublikowana została w odcinkach w warszawskiej „Gazecie Polskiej”. Publikowana była przez rok: od 26 marca 1895 roku do 29 lutego 1896 roku. Powieść Sienkiewicza ukazywała się jednocześnie w Krakowie (dziennik „Czas”) i w Poznaniu (w „Dzienniku Poznańskim”).W formie książkowej premierę miała w Krakowie, w 1896 roku.Niedługo później książkę polskiego pisarza zaczęto rozprowadzać po całym świecie. Jak się okazało, kilka miesięcy później utwór Sienkiewicza odniósł wielki sukces na skalę światową. Z powodu jego popularności postanowiono przetłumaczyć go na aż ponad pięćdziesiąt języków (w tym jedne z najtrudniejszych na świecie, np. na japoński czy arabski). Niedługo później rozpoczęto rozprowadzanie niesamowitej książki Sienkiewicza do ponad siedemdziesięciu krajów.W 1905 roku Henryk Sienkiewicz otrzymał Literacką Nagrodę Nobla za całokształt jego twórczości. Nie da się ukryć, że to właśnie „Quo vadis” było jedną z książek, które najbardziej wpłynęły na jego sukces literacki. Nie można jednak powiedzieć, że to tylko dzięki temu utworowi Sienkiewicz dostał Nobla. Przed „Quo vadis” pojawiły się też bardzo znane utwory, takie jak: „Ogniem i mieczem” (1884 r.), „Potop” (1886 r.), „Pan Wołodyjowski” (1888 r.), „Janko Muzykant” (1879 r.) czy „Latarnik” (1881 r.).Od czasu wydania książka Sienkiewicza była wiele razy adaptowana na potrzeby teatru i wystawiana jako sztuka teatralna. Po raz pierwszy została z kolei zekranizowana w 1901 roku.Obecnie rękopis utworu „Quo vadis” znajduje się w Biblioteki Narodowej w Warszawie. Szkic tej książki natomiast znajduje się we Wrocławiu, a dokładniej – w Ossolineum.Krótkie streszczenie fabułyCała akcja utworu toczy się w Rzymie, za panowania okrutnego cesarza Nerona. Jednym z głównych wątków powieści jest miłość chrześcijanki i poganina – Ligii i Winicjusza. Dziewczyna jest skromna i pobożna, natomiast mężczyzna żyje w luksusach. Dzieli ich także pochodzenie: Ligia jest z barbarzyńskiego plemienia Ligów, a wychowywana była przez rzymskie małżeństwo, natomiast Winicjusz jest rzymskim patrycjuszem. Ich historia ma wiele zwrotów akcji, m.in. ucieczka Ligii, rozpoczęcie poszukiwań przez Winicjusza, próba jej porwania, przyjęcie religii chrześcijańskiej przez Winicjusza i jego chrzest, złapanie i uwięzienie dziewczyny, następnie nieziemskie i niespodziewane ocalenie jej przez Ursusa na arenie i wreszcie ślub obojga.W tym samym czasie rozgrywa się wątek historyczny, dotyczący okrutnego cesarza Nerona, prześladowań chrześcijan, a także rozwoju i szerzenia się ich wiary na cały Rzym. W tle pojawia się także postać dworskiego patrycjusza – Petroniusza. Jest on bliskim doradcą Nerona, doskonałym kucharzem i wyrocznią w sprawach smaku i elegancji. Z tego powodu stał się jednym z symboli kultury antycznej. Cały czas stara się pomóc Winicjuszowi zdobyć serce Ligii. Gdy podnosi jako pierwszy kciuk w górę, by ułaskawić dziewczynę na arenie, cesarz robi to samo. Po tym wydarzeniu Petroniusz, bojąc się reakcji Nerona, popełnia samobójstwo wraz ze swoją kochanką – Eunice, która nie chciała bez niego żyć. Pojawia się także Chilon Chilonides. Jest to postać tragiczna, która umiera tuż po swoim przyjacielu, Galukusie, którego rodzinę sprzedał, bo był chciwym i zadufanym w sobie człowiekiem. Gdy ten wybacza mu po raz kolejny, ostatni raz przed śmiercią, w Chilonie coś pęka i oznajmia publicznie, że to Neron podpalił Rzym. Nakazuje też zatrzymanie rzezi niewinnych chrześcijan. Niedługo później zostaje brutalnie pobity i powieszony na krzyżu. Warto wspomnieć o prześladowaniach chrześcijan, które skutkowały próbą ucieczki apostoła Piotra z Rzymu. Gdy już prawie udało mu się uciec, spotkał na swojej drodze Jezusa. Zadał mu kluczowe pytanie w tej powieści: „Quo vadis, Domine?”, co znaczy: „Dokąd idziesz, Panie?”, na co Jezus odpowiedział mu, że wraca do Rzymu, by jeszcze raz umrzeć za swoich wyznawców, którzy uciekają z miasta. Wtedy Piotr się nawraca i postanawia wrócić do Rzymu. Tam umiera śmiercią męczeńską. Tymczasem odbywa się wspomniana wcześniej walka Ursusa z turem. Po dłuższym starciu wojownik wygrywa ze zwierzęciem i wraz ze swoją panią (Ligią) zostaje ułaskawiony. Jest to także moment, w którym lud rzymski odwraca się od poglądów Nerona i od niego samego, a staje po stronie chrześcijan. Na koniec powieści Neron, obawiając się ludu rzymskiego, popełnia samobójstwo.BohaterowieBohaterów utworu „Quo vadis” możemy podzielić na postacie historyczne (prawdziwe) i postacie fikcyjne (wymyślone przez autora):I. Bohaterowie historyczni:- Akte – dawna kochanka Nerona; dobra dla ludzi, wszyscy ją kochali. Zachwycała swą pięknością i wyglądem. Często uczestniczyła w ucztach Nerona. Pewna siebie, ale też smutna z powodu niespełnionej miłości. Po śmierci swojego kochanka chowa jego ciało.
– Aulus Plaucjusz – wychowuje Ligię. Traktuje ją jak córkę. Przyjmuje religię chrześcijańską wraz ze swoją żoną – Pomponią Grecyną. To konsul, a także namiestnik Panonii i Brytanii, wzorowy i troskliwy ojciec.
– Neron – rzymski cesarz, panujący przez 14 lat: od 54 do 68 r. p.n.e. Cesarz rzymski, syn Gnejusza Domicjusza. Z powodu braku weny postanawia podpalić pół Rzymu, a winę zrzuca na chrześcijan. Rozpoczyna wielkie prześladowania wyznawców Jezusa, a także igrzyska. Jest brutalny, nieprzewidywalny i samolubny. Popełnia samobójstwo, ponieważ lud mu się sprzeciwia.
– św. Paweł Apostoł z Tarsu – jeden z dwunastu apostołów Jezusa. Naucza chrześcijan i Win

Quo vadis – Henryk Sienkiewicz – Streszczenie krótkie
Informacje o książce
Quo vadis – jest to powieść historyczna (zaliczana do epiki) napisana przez znanego i dosyć popularnego w naszych czasach, Henryka Sienkiewicza. Warto pochylić się nad tytułem książki. Otóż nie jest to przypadkowy tytuł, ponieważ jest to wyrażenie, które w większości zmienia oblicze utworu. Wymawia je apostoł Piotr do Jezusa, gdy ucieka z Rzymu, by uniknąć śmierci. Wtedy Jezus odpowiada mu, że idzie umrzeć po raz drugi na krzyżu, skoro wszyscy jego wyznawcy uciekli. Ta sytuacja powoduje, że Piotr wraca do Rzymu, gdzie ginie śmiercią męczeńską. Tytuł książki to „Quo vadis” – co znaczy: „Dokąd idziesz”, natomiast pełny zwrot, który użył apostoł Piotr to: „Quo vadis, Domine?„- co znaczy: ”Dokąd idziesz, Panie?”.
Powieść Henryka Sienkiewicza po raz pierwszy została opublikowana w podzielonych częściach w Warszawie, przez jedną z tamtejszych gazet – „Gazetę Polską” w latach 1895 – 1896. Po tym wydaniu, powieść ukazała się także w Krakowie (w dzienniku „Czas”) i Poznaniu (w „Dzienniku Poznańskim”). W wersji książkowej natomiast ukazała się w Krakowie, w 1896 roku, gdzie tym samym miała swoją premierę. Jak się okazało była chętnie czytana i kupowana przez dużą liczbę osób. Niedługo później odniosła sukces na skalę światową, co poskutkowało przetłumaczeniem tej książki na aż pięćdziesiąt dziewięć (lub 57) języków (głównie na języki europejskie, jednak także inne, w tym jedne z najtrudniejszych na świecie, m.in. rosyjski, japoński, arabski, czy nawet esperanto) i opublikowanie jej w ponad siedemdziesięciu krajach. Także dzięki tej popularności, którą w szybkim czasie zdobyła powieść (jednocześnie przyczyniając się do sukcesu w karierze polskiego pisarza) jej autor otrzymał Literacką Nagrodę Nobla (w 1905 roku) za ogół jego twórczości.
Od początku premiery utworu Sienkiewicza w wersji książkowej, zaczęto wystawiać ten utwór w teatrach, a z czasem tworzyć jego adaptacje (m.in. w 1913 roku został po raz pierwszy zekranizowany). Obecnie jest obowiązkową lekturą szkolną czytaną w 7 klasie szkoły podstawowej. Oprócz tego została propagowana podczas ogólnopolskiej akcji zatytułowanej jako Narodowe Czytanie Quo vadis w 2016 roku.
Akcja utworu toczy się pod koniec czasów władania okrutnego cesarza Nerona. Miejscem akcji natomiast jest starożytny Rzym.
Streszczenie książki
Marek Winicjusz, który jest dość młodym mężczyzną i pełni funkcję żołnierza, przyjeżdża z wizytą do swojego wujka – Petroniusza. Podczas odwiedzin, przypadkiem pewnego razu poznaje Ligię, w której od razu się zakochuje z powodu jej nieziemskiej urody. Jak się okazuje, jest ona podopieczną Aulusa Plaucjusza i Pomponii Grecyny, a także uwięzioną córką władcy Ligów. Uważana jest natomiast za zakładniczkę rzymską, która miała być zapewnieniem dla Rzymian spokoju na ich granicach (tzn. Ligowie mieli ich nie atakować). Oprócz niej niewolnikami byli także inni Ligijczycy. Po rozmowie z Markiem, Petroniusz postanawia pomóc młodzieńcowi zdobyć dziewczynę. Dlatego też zaczyna namawiać swojego kolegę Nerona, by przyjął Ligię do siebie. Cezar godzi się. Niedługo później wyprawia huczną ucztę, na której goście świetnie się bawią. Po dłuższym czasie większość z nich jest pijana, a przyjęcie zamienia się w swawolną imprezę. Winicjusz także po wypiciu kilku napojów alkoholowych zaczyna zachowywać się podobnie do pozostałych gości. Wtedy postanawia przysiąść się do Ligii. Jednak z powodu coraz natarczywszego podchodzenia do Ligii i próby konwersacji z nią, coraz bardziej ją irytuje i od siebie odrzuca. Wtedy do akcji wkracza Ursus, który jest sługą córki króla Ligów, pomaga Ligii odtrącić Winicjusza, a następnie uciec z przyjęcia.
Następną postacią, która się pojawia, jest Akte. Kiedyś była kochanką Nerona i mieszkała na jego dworze. Z powodu nienawiści, jaką żywiła do Nerona, postanawia pomóc Ligom w odbiciu dziewczyny. Nadarza się taka okazja, gdy Ligia zostaje transportowana do domu, którego właścicielem jest Marek Winicjusz. Wtedy Ursus podstępem napada na żołnierzy pilnujących jego królowej i porywa ją. Gdy adorator dowiaduje się o ucieczce Ligii, od razu wpada w szał. Postanawia rozpocząć poszukiwania i wkłada w to wszystkie swoje siły, by znaleźć ukochaną. Ponieważ sam nie daje rady, postanawia skorzystać z usług dość znanego Chilona Chilonidesa. To dzięki niemu Winicjusz dowiaduje się, że Ligia jest chrześcijanką. Mężczyzna postanawia więc zmienić taktykę, i aby uzyskać więcej informacji o dziewczynie, przychodzi na spotkania wyznawców Chrystusa, na których ona także się pojawia. Pewnego razu, podczas spotkania, w jednym z uczestników rozpoznaje Glaukusa, człowieka, któremu odebrał praktycznie wszystko – majątek, rodzinę, a także pewnego razu uciekł od niego, zostawiając go rannego bez żadnej pomocy. Przerażony myśli, że mężczyzna go rozpozna, więc zaczyna panikować, a po chwili wpada na pomysł. Zleca Chilonowi,

Książka pod tytułem „Quo vadis” napisana przez Henryka Sienkiewicza
to powieść historyczna. Wskazuje na to wszystkowiedzący, anonimowy narrator. W przeciwieństwie do opowiadania, historia jest długa, ma rozbudowaną fabułę, liczne wątki, rozbudowane tło historyczno – społeczne oraz bogaty wachlarz bohaterów. Spotykamy tu postaci zarówno historyczne
(Neron, Petroniusz, Tygellin, Poppea Sabina, św. Piotr o św. Paweł, Seneka) jak i fikcyjne (Winicjusz, Ligia, Chilon). Pomimo tego, że główny wątek jest fikcyjny (miłość Ligii i Winicjusza), autor opisuje też pożar Rzymu, który faktycznie miał miejsce za panowania Nerona (64 r. n.e.) czy prześladowanie chrześcijan. Bohaterowie poruszają się po obiektach i dzielnicach Rzymu oraz jego prowincjach np. Ancjum, które faktycznie istniały. Wystarczy wspomnieć Palatyn czy Koloseum.
Miejscem większości zdarzeń przedstawionych w utworze Henryka Sienkiewicza jest Rzym, czyli tak zwane Wieczne Miasto, oraz jego okolice. Akcja rozgrywa się w latach 63- 68 naszej ery, czyli 30 lat po zmartwychwstaniu Jezusa. Są to czasy panowania Nerona, a także prześladowania chrześcijan.
Historia „Quo vadis” zapoznaje czytelnika kulturą i obyczajami Rzymian oraz zderzenia ich kultury z rodzącym się chrześcijaństwem. Łatwo dostrzec dysproporcje w sposobie postrzegania świata i człowieka przez te dwie grupy – w poganach przeraża okrucieństwo i konformizm, natomiast u chrześcijan zachwyca miłość i dobro w codziennych relacjach. Książkę urozmaica burzliwa miłość Ligii i Winicjusza wplątana w koligacje chrześcijan i pogan. Kalina zwana Ligią to córka króla Ligów, która z powodu wojny została przeniesiona
do Rzymu. Tam wychowała ją chrześcijańska rodzina. Zakochał się w niej Winicjusz- siostrzeniec Petroniusza, najważniejszego doradcy Nerona. Z tego powodu dziewczyna miała zostać przekazana Winicjuszowi jako nałożnica, jednak ta ucieka i żyje wśród chrześcijan, który

W książce „Quo Vadis” mamy wiele różnorakich wątków, postaci i motywów. Sam autor w dziele porusza kilka szczególnych kwestii:
1)Ukazanie świata starożytnego Rzymu – W głównej mierze akcja powieści rozgrywa się w Rzymie, dawnej światowej potędze. Henryk Sienkiewicz ukazuje nam ówcześnie panującą hierarchię społeczną począwszy od cesarza Nerona, który we władzy miał całe cesarstwo, a wszyscy dookoła stali na jego usługi, przez senatorów, ekwitów i dekurionów, zwanych wszystkich razem potocznie Patrycjuszami: byli to ludzie zamożni z pełnym zakresem dostępnych praw. Byli oni najważniejszą warstwą społeczną ówczesnego cesarstwa. Na samym dole hierarchii mieścili się rolnicy, niewolnicy i osoby ubogie, których razem nazywano Plebejuszami. Była to warstwa, która nie posiadała żadnych praw, i dopiero z upływem czasu i kolejnymi reformami zaczęto patrzeć na nich jak na pełnoprawnych ludzi.
2)Wątek historyczny, prześladowanie chrześcijan w starożytnym Rzymie – W powieści dzięki miłości Marka Winicjusza i Ligii Kaliny poznajemy trudną stronę wyznawania wiary w Jezusa Chrystusa w tamtym czasie. Pierwszym ciosem w chrześcijan było rozpowszechnianie przez patrycjuszy szkodliwych plotek na ich temat. Mówiono, że są barbarzyńcami, że kradną i zabijają dzieci, trują wodę w publicznych wodopojach czy plotkach o obrzędach ohydnej rozpusty. Z powodu ogólno panującej nienawiści Rzymian wobec chrześcijan, wyznawcy Boga musieli zachowywać wszelkie środki ostrożności, by nauczać nauk Jezusa. Z tegoż to powodu spotkania i msze odprawiali zazwyczaj w nocy, w ciem

W każdym społeczeństwie, które od początku łączy kultura i tożsamość, zaczęto wyznaczać hierarchię. W starożytnym Rzymie to patrycjusze, cesarz i reszta pogan otrzymywała przywileje, a piętnowane grupy wyznaniowe czy społeczne spychano na samo dno. Widoczna hierarchia panuje do dzisiaj, na przykład w Indiach – w postaci systemu kastowego. To zawsze tym wyżej postawionym oddawano honor i ich podziwiano. Istnienie takiej hierarchii wpływa na to, że postrzegamy osoby znajdujące się na innym stopniu społecznej hierarchii jako wrogów. Czy jednak wróg jest kimś, kto posiada wyłącznie negatywne cechy? Wbrew pozorom okazuje się, że każdy, nawet największy wróg, ma w sobie coś, co można by było podziwiać. .
Moim zdaniem wartością najbardziej zasługującą na podziw jest zmiana. To właśnie ona dla większości ludzi jest czymś, co wydaje się niemożliwe do zrealizowania. W polskiej literaturze znajdziemy wiele przykładów bohaterów, którzy przeszli przemianę. Jednym z najbardziej znanych jest bohater epopei narodowej napisanej przez Adama Mickiewicza pod tytułem „Pan Tadeusz”. Jacek Soplica był politycznym pionkiem ojca Ewy Horeszkówny, Stolnika. Gdy Stolnik zauważył, że pomiędzy jego córką a Jackiem Soplicą zawiązuje się powoli romantyczna relacja, „podano mu czarną polewkę”, co dawniej oznaczało odrzucenie przez rodzinę starań o rękę ich córki. Rozgoryczony i stęskniony Jacek pod wpływem emocji wycelował i strzelił do Stolnika podczas szturmu Moskali na zamek Horeszków. Dręczony wyrzutami sumienia Jacek wyjechał do Rzymu i wstąpił do zakonu bernardynów, gdzie pod przyjętym imieniem „Robak” (mającym na celu uniżenie i ukorzenie się) przeszedł przemianę. Żałował za swoje winy i podczas przedśmiertnej

Gatunek książki
Jest to powieść historyczna. Cechami powieści historycznej są: ukazanie losów bohatera na tle ważnych wydarzeń; akcja rozgrywa się w epoce odległej autorowi; występowanie (oprócz postaci fikcyjnych) postaci historycznych (tu np. cesarz Neron).
FabułaUtwór opiera się na miłości Marka Winicjusza do Ligii. Mężczyzna cały czas walczy o kobietę. W końcu mu się to udaje – przyjmuje chrzest i bierze ślub z ukochaną. W Rzymie panuje prześladowanie chrześcijan – organizowane są masowe egzekucje. Neron każe podpalić miasto, a zwłaszcza tą część, w której mieszkają chrześcijanie. Wybucha bunt. Wtedy Neron popełnia samobójstwo, ponieważ widzi, że nie ma szans, aby wygrał z ludem, który zaczął się buntować.
Najważniejsze wątki
a) wątek miłosny – miłość Marka Winicjusza (rzymskiego patrycjusza) do Ligii (chrześcijanki);b) wątek połączenia dwóch światów: pogańskiego i chrześcijańskiego. Skutkuje to upadkiem pogańskiego Rzymu oraz narodzinami chrześcijaństwa.
Motywy
a) wewnętrzna przemiana bohateraMarek Winicjusz pod wpływem Ligii oraz miłości do niej nawraca się na chrześcijaństwo. Z okrutnego i samolubnego młodzieńca staje się szlachetnym i troskliwym chrześcijaninem. Drugim bohaterem, który przechodzi przemianę, jest Chilon Chilonides. Gdy widzi cierpienie chrześcijan oraz umierającego śmiercią męczeńską Glaukusa, od którego wcześniej uzyskał przebaczenie wyrządzonego mu zła, wyzwala się w nim – chciwym i podstępnym mędrcu – głębokie poczucie winy. Z mściwego, tchórzliwego i fałszywego człowieka przemienia się w chrześcijanina, który odważnie mówi prawdę (publicznie obwinia Nerona o podpalenie Rzymu) i jest gotów zginąć za wiarę (umiera w strasznych męczarniach na krzyżu).

b) miłośćZwiązek Winicjusza i Ligii to przykład miłości szczęśliwej i spełnionej, która pokonała wszystkie przeszkody. Młodzi pochodzą z odmiennych światów – pogańskiego i chrześcijańskiego. Dla młodego rzymskiego patrycjusza miłość oznacza fascynację. Dla Ligii jest uczuciem głębszym. Pod wpływem nowo poznanej religii Winicjusz odkrywa, czym jest prawdziwa miłość – odtąd jest w stanie poświęcić się dla uk

„Quo vadis” – Henryk Sienkiewicz; – Charakterystyka bohaterów
Marek Winicjusz – rzymianin, siostrzeniec Petroniusza, patrycjusz, waleczny żołnierz, jakiś czas temu wrócił z wojny z Partami z Armenii.
Wygląd Winicjusza – przystojny, młody, umięśniona sylwetka żołnierza, wysportowany, ma zrośnięte brwi nad nosem, na co dzień nosi togę. Podczas uczty u Nerona ubrany był następująco: na głowie miał wieniec z róż, zwiewną, czerwoną tunikę wyszywaną w srebrne palmy.
Możemy wyróżnić jego cechy przed i po przemianie. Przed przemianą był: agresywny, nerwowy, impulsywny, nachalny, pewny siebie, uparty. Był egoistą i często wpadał w gniew.
Natomiast po przemianie stał się łagodny, cierpliwy, łaskawy. Zaczął również szanować ludzi z niższego stanu, robił wszystko, aby odkupić swoje winy i krzywdy wyrządzone innym. Prawdziwą i czystą miłością kochał Ligię, gdy groziło jej niebezpieczeństwo odchodził od zmysłów.
Jego przemiana miała również wpływ na jego wygląd. Wszystkie troski odmalowały się na jego twarzy, która straciła dawny groźny urok.
Na tę przemianę miała przede wszystkim wpływ miłość do Ligii, która była chrześcijanką. Dzięki niej poznał nauki Chrystusa. Na jego zmianę miało też wpływ przebywanie wśród chrześcijan. Dzięki temu stał się gorliwym i pokornym chrześcijaninem.
Ligia, nazywana również Kallina – córka króla północnego plemienia Ligów, zakładniczka. Była wychowana w chrześcijańskiej, rzymskiej rodzinie patrycjuszy Pomponii Grecyny i Aulusa Plaucjusza. Jej opiekunem jest niewolnik z plemienia Ligów, siłacz Ursus. Aby ją uratować zabija nawet byka.
Wygląd Ligii – była to dziewczyna o wyjątkowej urodzie, miała niebieskie oczy, smukłą sylwetkę i ciemne kręcone włosy.
Ligia jest wrażliwa, dojrzałą i s

Mój temat rozprawki to:
„Kiedy miłość staje się siłą niszczącą”
Moim zdaniem miłość staje się siłą niszczącą gdy w parze lub przyjaźnie jedna ze stron zakochuje się bardzo mocno jest w stanie zrobić wszystko dla drugiej osoby bądź stara się zmienić tylko po to aby spodobać się komuś innemu. Natomiast miłość jest wspaniała i zmienia człowieka na lepsze w sytuacji, gdy obie osoby są w sobie zakochane i starają się żeby było pomiędzy nimi jak najlepiej, nawet jeżeli kiedyś było źle. Postaram się udowodnić moje stanowisko na ten temat odwołując się do przykładów z życia bohaterów literackich.
Pierwszy argument, który udowodni słuszność mojej tezy, że miłość staje się siłą niszczącą pokaże na przykładzie bohaterów z powieści Henryka Sienkiewicza „Quo Vadis”.
W lekturze Marek Winicjusz zakochał się w Ligi. Mężczyzna początkowo nie wiedział co to jest miłość, dlatego źle traktował kobietę i starał się zrobić wszystko aby ją posiąść. Chciał chciał mieć ją tylko dla siebie, nie zważając na to, że ją krzywdzi. Dopiero z czasem uświadomił sobie co to jest miłość i jak należy postępować z ukochaną. Dzięki Ligi Winicjusz poznał też wiarę chrześcijańską i sam został chrześcijaninem. Młodzi przeszli bardzo wiele i o mało co córka wodza Ligów nie została stracona. Na szczęście wszytko dobrze się skończyło.
Uważam, że Winicjusz i Ligia są dobrym przykładem, tego że miłość potrafi być siłą niszczącą, ale też zmienia człowieka na lepsze, tak jak zmieniła Marka Winicjusza.
Drugim argumentem będzie przykład chłopca z lektury „Mały książę”. W książce tej główny Bohater miał na swojej planecie Różę. Bardzo był w niej zakochany robił wszystko aby ta była z nim szczęśliwa. Z czasem niestety ukochana Róża zmieniła swoje zachowanie ich losy potoczyły się na nieco inaczej, niż Mały książę by chciał żeby się potoczyły. Doszło do rozstania się zakochanych. Główny Bohater czuł że nie może już dłużej zostać z Różą i opuścił planetę. Był z tego powodu bardzo nieszczęśliwy, tęsknił ogromnie. Z kwiatem było podobnie. Zakochani dopiero po dłuższym czasie rozłąki zorientowali się jak bardzo potrzebują siebie nawzajem.
Trzeci argument również będzie dotyczył mi�

Henryk Adam Aleksander Pius Sienkiewicz urodził się 5 maja 1846 roku w Woli Okrzejskiej (na Podlasiu). Posługiwał się pseudonimami takimi jak ,,Juliusz Polkowski’’, ,,Musagetes’’, ,,Litwos’’ oraz ,,K. Dobrzyński’’. Był on powieściopisarzem, publicystą jak i nowelistą. Otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury w 1905 za ogólną twórczość. W przemówieniu, które wygłaszał w związku z otrzymaniem tego wyróżnienia, mówił jak zaszczytne to jest dla syna Polski. Jest uważany za jednego z najpopularniejszych polskich pisarzy żyjących na przełomie dziewiętnastego i dwudziestego wieku. Pochodził z ubogiej rodziny szlacheckiej. Charakteryzowała się ona herbem Oszyk. Jego matka pisała wiersze. Dwa z nich opublikowała w ,,Tygodnik ilustrowanym’’. Twórca miał pięcioro rodzeństwa. Starszy od niego brat o imieniu Kazimierz brał udział w powstaniu styczniowym. Zginął podczas wojny prusko – francuskiej. Ciekawostką jest, iż miejscowość, w której Sienkiewicz przyszedł na świat, należała do jego babci. Rodzina wiele razy zmieniała miejsce zamieszkania, aż w 1861 roku osiedliła się na dłużej w Warszawie.
W 1858 roku zaczął uczęszczać do gimnazjum w Warszawie. Tam zdobył już swoją pierwszą nagrodę za wypracowanie pod tytułem ,,Mowa Żółkiewskiego do wojska pod Cecorą’’. Nie był zbyt pilnym uczniem – nie przykładał się. Świadczyły o tym jego niezbyt wysokie oceny. Najlepsze stopnie otrzymywał (jak się nietrudno domyślić) z przedmiotów humanistycznych. Ze względy na nieciekawą sytuację materialną jego rodziców, młody (wtedy dziewiętnastoletni) Henryk Sienkiewicz przyjął posadę guwernera (nauczyciela domowego, który uczył i wychowywał młodsze dzieci, głównie w wieku przedszkolnym). Wolą jego rodziców było zdanie na wydział lekarski, co zresztą uczynił (dostał się do Szkoły Głównej Warszawskiej. Nie został tam jednak długo i podjął studia prawnicze. Tu też mu nie odpowiadało i definitywnie przeniósł się na wydział filologiczno – historyczny. Podejrzewa się, że już wtedy powstała jego pierwsza powieść zatytułowana ,,Ofiara’’ (nie była ona opublikowana). W tym okresie pisał również utwór (,,Na marne’’), który doczekał się publikacji. W 1869 roku zadebiutował jako dziennikarz, gdyż magazyn ,,Przegląd tygodniowy’’ wydał jego recenzję dotyczącą sztuki teatralnej. ,,Tygodnik Ilustrowany’’ natomiast zamieścił jego rozprawkę opisującą Mikołaja Sępa Szarzyńskiego. Henryk Sienkiewicz często posługiwał się pseudonimem ,,Litwos’’, kiedy pisał. Ogromnym zainteresowaniem cieszyły się listy pisane przez pisarza podczas pobytu w Ameryce, gdyż takie wycieczki były niezwykle rzadkie w ówczesnych czasach. Zamieszczane one były w Gazecie Polskiej. W

W swojej książce „Quo Vadis” Henryk Sienkiewicz pokazał czytelnikom dwa światy. Skoro były dwa światy, były też różne kultury. Bohaterowie cenili inne wartości. Bohaterowie, czyli wyznawcy Jezusa Chrystusa, a także rzymscy poganie.
W świecie wyznawców Jezusa Chrystusa wszystko jest w jak najlepszym porządku, a najważniejsza jest tutaj miłość do Boga i bliźniego. Początkowo chrześcijanie działali tak, by nie zostać zauważonym, jednak nawzajem wiedzieli o swoim istnieniu.
U rzymskich pogan, możemy zauważyć ogromną moralną dowolność. W tym samym czasie, część ludzi osiąga wysokie stanowiska, a reszta kona w męczarniach. Ludzie z większą władzą nie interesują się życiem biedniejszych, a na przykład sam Neron nie zastanawia się przed swoją decyzją o podpaleniu Rzymu, nad tym, jaką krzywdę wyrządza swoim poddanym.
Rzymianie nie przepadali za chrześcijanami. Ludzie, którzy wyznawali taką religię, byli na bieżąco oskarżani o picie krwi czy na przykład jedzenie małych dzieci. Następnie obwiniono Chrześcijan o podpalenie Rzymu (a stał za tym oczywiście nie kto inny jak sam Neron). Jednak wyznawcy Jezusa Chrystusa nie przejmowali się tymi fałszywymi oskarżeniami, a sami w sobie byli kulturalni, grzeczni, a także spokojni. Cały czas pamiętali o Bogu i o tym, że mają się zachowywać tak, jak nakazuje im Pismo Święte i Dekalog. Za nic nie chcieli wywoływać kłótni czy też walk, więc wiedzieli, że nie mogą wchodzić w drogę poganom z Rzymu.
Bardzo podoba mi się postawa Chrześcijan w takiej sytuacji. Mimo tak złośliwego, strasznego i makabrycznego traktowania przez odmienną kulturę, nie zdradzili Jezusa ani Boga. Dzięki temu, że nie poddali się oni, przerośnięta potęga Nerona zost

Plan wydarzeń „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza

1. Powrót Winicjusza do Rzymu.
2. Odwiedziny u Petroniusza.
3. Opowieści Winicjusza o poznanej w domu Aulusów Ligi.
4. Obietnica sprowadzenia Ligi do domu Winicjusza.
5. Wyprawa Petroniusza i Winicjusza na ulice Rzymu.
6. Odwiedziny w domu Aulusów.
7. Rozmowa Marka z Ligią.
8. Obmyślenie planu zdobycia Ligi.
9. Prośba o pomoc Cezara.
10. Wydanie rozkazu przez Narona o przyprowadzeniu dziewczyny.
11. Zaskoczenie Winicjusza wiadomością o porwaniu Ligi.
12. Złożona obietnica i poszukiwania dziewczyny.
13. Ofiarowanie Markowi niewolnicy.
14. Uratowanie Ligi przez Ursusa.
15.Ligia prosi Poppei o wstawiennictwo u Cezara.
16. Przyjście ludzi Winicjusza do zamku po Ligię.
17. Uprowadzenie Ligi przez Ursusa i chrześcijan.
18. Poszukiwania Ligi.
19. Choroba córki Cezara (Augusty)
20. Petroniusz ofiaruje swoją pomoc w poszukiwaniach Ligi.
21. Przyprowadzenie wróżbity Chilona do domu Petroniusza.
22. Wynajęcie Chilona w celu znalezienia dziewczyny.
23. Żałoba o śmierci Augusty.
24. Zdanie relacji z poszukiwań przez Chilona – znak ryby znakiem chrześcijan.
25. Pisanie listów przez Petroniusza do Marka.
26. Chilon powiadamia Marka o przybyciu do miasta Piotra (apostoła).
27. Przyjęcie pomocy do Krotona.
28. Wyruszeniem na spotkanie chrześcijan.
29. Słuchanie nauki Piotra Apostoła.
30. Dostrzeżenie w tłumie ludzi Ligi i Ursusa.
31. Zabicie Krotona wrzucenie jego ciała do rzeki przez Ursusa.
32. Sprowadzenie na prośbę Winicjusza Chilona do domu chrześcijan.
33. Rozpoznanie wróżbity przez Glaukusa.
34. Powolne wracanie do zdrowia Marka.
35. Zaprzyjaźnienie się Marka z Ursusem.
36. Żal Ursusa do Marka za zabicie dw

[{„insert”:” Sienkiewicz był postacią ciekawą i wartą uwagi. Wiele w życiu osiągnął, a jego dzieła do dziś są jednymi z lepszych książek, po które chętnie sięgają i dorośli, i młodzież (nie tylko ze względu na obowiązek czytania lektur). n Książką, która jest jedną z najbardziej kojarzonych z H. Sienkiewiczem i jego twórczością jest zdecydowanie „Quo vadis”. Należy ona do epiki i jest powieścią historyczną, o czym świadczą chociażby: czasy przeszłe-dla autora-i postacie w nich żyjące; autor dokładnie opisuje każde miejsce, o którym mowa w tekście; tytuł utworu pochodzi od słów świętego Piotra: „Quo vadis, Domine?”, czyli w wolnym tłumaczeniu: „Dokąd idziesz, Panie?”. Pytanie padło do samego Pana Jezusa, kiedy ten stanął na drodze do ucieczki z Rzymu, której dokonać chciał Piotr. Wtem Chrystus mu odpowiedział: „Do Rzymu idę, by mnie ukrzyżowano raz wtóry”. Po wypowiedzianych słowach Pana, święty zawrócił i ostatecznie w Rzymie pozostał. Sienkiewicz zainspirowany wycieczką do Włoch (a dokładniej właśnie do Rzymu), postanowił napisać tę cudowną powieść. Inspiracją były dla niego: historia początków Kościoła, kaplica „Quo vadis”, Bazylika św. Piotra, prześladowania Polaków ze strony zaborców oraz wiele dzieł Tacyta.n Akcja większości utworu dzieje się w Starożytnym Rzymie (są także momenty w Ancjum) jeszcze za czasów panowania okrutnego władcy-Nerona. Gdy zaczynamy czytać pierwszy rozdział, znajdujemy się w roku 63. n.e., a koniec tejże powieści ma miejsce w roku 68. n.e., kiedy to zmarł Neron. W niektórych scenach możemy przeczytać na przykład o willi Petroniusza, czy Wielkim Cyrku.n Głównymi bohaterami są: Winicjusz, Petroniusz, Ligia-ukochana Marka Winicjusza, Nero, św Piotr i święty Paweł oraz Chilon Chilonides. Występuje też wielu bohaterów drugoplanowych, jak np.: Eunice, Ursus, Poppea, Kryspus, czy Tygellin. n Winicjusz to patrycjusz, jest on potomkiem znaczącego wiele rodu. Jest młody, przystojny i silny, czego dowiadujemy się w rozdziale pierwszym oraz rozdziale siódmym. Ma on gorący temperament, jest z charakteru dumny, egoistyczny, niecierpliwy, również niedojrzały i porywczy przed swoją wielką zmianą, jednak już po niej staje się dobry, pokorny i wyrozumiały, od początku był patriotą.n Ligia Kallina natomiast jest córką króla Ligów, władcy barbarzyńskiego plemienia. Ma delikatną i dziewczęcą urodę, o czym mówi nam rozdział drugi i siódmy. Dziewczyna jest odważna, bystra, skromna, oddana, wytrwała; można by stwierdzić, że jest wręcz szlachetna i „bez skazy”.n Głównym wątkiem w utworze jest miłość dwojga bohaterów-Ligii i Winicjusza. Młody żołnierz zauważył Ligię przypadkowo podczas pobytu u Plaucjuszów. Kallina z początku jest speszona nachalnym zachowaniem Marka, jednakże ten nie odpuszcza i postanawia zrobić dla niej wszystko, by go pokochała. Dziewczyna wyznawała nową i często krytykowaną w Starożytnym Rzymie religię-była chrześcijanką. Ze względu na swoją wiarę, odmówiła mężczyźnie zostania jego kochanką. Przestraszone dziewczę ucieka czym prędzej do chrześcijan, którzy ją ciepło przyjmują i ukrywają przed Winicjuszem. Ten jednak ją znajduje z pomocą Chilona-lekarza i wróżbity w podeszłym wieku. Próbują odbić Ligię siłą, jednak to im się nie udaje, a młody mężczyzna z

Bohaterowie książki Henryka Sienkiewicza pt. „Quo vadis”1) Postacie fikcyjne:a) Marek Winicjusz – główny bohater lektury. Był młody, przystojny i bogaty. Jego ojcem był konsul. Był mężczyzną niespokojnym i buntowniczym. Był żołnierzem rzymskim. Łatwo wybuchał gniewem i posiadał skłonności despotyczne. Nie znosił sprzeciwu. Gdy przyjeżdża do domu Aulusa Plaucjusza , poznaje tam Ligię, której uroda go zachwyca. Nie zważając na nic, porywa dziewczynę. Gdy jednak ta od niego ucieka, czuje on żądzę zemsty. Dopiero gdy zostaje pokonany w walce i musi przebywać wśród chrześcijan, Winicjusz zaczyna się zmieniać.b) Ligia Kallina – pochodziła z okrutnego kraju Ligów, była córką królewską. Jej przybrana matka, Pomponia Grecyna, wychowywała ją w wierze chrześcijańskiej. Ligia była piękną i inteligentną dziewczyną. Wybaczyła Winicjuszowi próby zniewolenia, ale nigdy o nich nie zapomniała. Ostatecznie cieszyła się szczęśliwym małżeństwem właśnie z nim.c) Ursus – na początku służył matce Ligii, a później jej samej. Był on potężnym Ligiem o wielkiej mocy – udało mu się np. powalić potężnego tura. W Ligii nadal widzi królewnę o barbarzyńskim imieniu Kallina. Razem z nią przyjął chrześcijaństwo. Ursus jest przy Ligii w każdej chwili, a ona sama darzy go zaufaniem.d) Chilon Chilonides – był Grekiem, został sprowadzony przez Winicjusza, by odnaleźć Ligię. Był sprytny i nie wahał się przed żadną podłością. Gdy Winicjusz źle się z nim obchodzi, jest gotów się na nim zemścić. Przed śmiercią został ochrzczony. Po torturach skonał na arenie szczęśliwy i spokojny.e) Glaukus – był lekarzem, miał greckie pochodzenie. Jako chrześcijanin wybaczył Chilonowi.f) Eunice – była niewolnicą Petroniusza, miała złote włosy. Była posłuszna, ale nie bała się sprzeciwić. Była zak

Czas i miejsce akcji „Quo vadis”:

W powieści Henryka Sienkiewicza pod tytułem „Quo Vadis”, teoretycznie czas akcji wydarzeń opisanych w książce nie został dokładnie podany. Wiemy tylko tyle, że to wszystko dzieje się w drugiej połowie pierwszego wieku naszej ery. Możemy to wywnioskować z faktu, że w tamtych latach właśnie, na stanowisku władcy, wtedy jeszcze pogańskiego Rzymu, zasiadał swego czasu bardzo potężny Neron. Neron zarządzał całym Rzymem od roku pięćdziesiątego czwartego do roku sześćdziesiątego ósmego, czyli przez czternaście lat.

Oprócz tych danych, jeszcze dokładniejsze ustalenie czasu wydarzeń z powieści „Quo Vadis” autorstwa Henryka Sienkiewicza jest możliwe, dzięki kilku zawartych w fabule książki wydarzeniach, tak jak na przykład:

1. Wojna w Armenii z Partami, z której powraca Winicjusz- sytuacja z sześćdziesiątego trzeciego roku.
2. Śmierć małej Augusty, córki Nerona- również sześćdziesiąty trzeci rok.
3. Pożar Rzymu- rok później, czyli rok sześćdziesiąty czwarty.

Genezą utworu „Qvo vadis” Henryka Sienkiewicza było jego zamiłowanie do starożytnej historii, łaciny, ale także kapliczka z napisem ,,Qvo vadis, Domine?”, którą autor zobaczył podczas wędrówki po Rzymie. W tamtym momencie Sienkiewicz postanowił napisać utwór, nawiązujący do wydarzeń historycznych ze starożytnego Rzymu, w którym zawrze napis z kaplicy.
„Quo vadis” to powieść epicka. O tym, że jest to epika świadczy to, że znajdują się w nim liczne wydarzenia, np. igrzyska śmierci,