Rzeka

Żona sławnego wojownika, Gedeona, mówi synowi (Kilianowi), że jego ojciec nie wrócił z wojny. Młodzieniec postanawia wspiąć się na Najwyższy Szczyt. Chłopak czuje bowiem, że jeżeli to uczyni, to odnajdzie swojego ojca.Matka daje chłopcu koszulę z krokusami i sokołami, czyli taką samą, jaką ma jego tata. Gdy Kilian dociera na szczyt, zauważa rzekę, której źródło znajduje się w górach. Chłopak decyduje, że zejdzie z drugiej strony wzgórza (tam, gdzie Gedeon wyruszył na wojnę). Syn wojownika zauważa kruka (nie przepada za tymi ptakami). Ptak leci za chłopakiem.Kilian zatrzymuje się w szałasie starego pasterza. Rozpoznaje on koszulę chłopca i jest bardzo dumny z tego, że może go gościć. Mężczyzna opowiada Kilianowi o jego ojcu, który należy do rodu Sokołów. Mówi, że Gedeon z Gór jest mężnym wojownikiem, sędzią i opiekunem niedalekich wsi. Starzec twierdzi, że każdy, kto zobaczy koszulę, którą ma na sobie syn wojownika, rozpozna go.Chłopak spostrzega, że wędruje zgodnie z biegiem rzeki. Kilian ratuje sokoła, którego zaatakował kruk. Ptak, który jest bardzo wdzięczny chłopcu, przemawia do niego ludzkim głosem. Sokół twierdzi, że towarzyszy Kilianowi od samych gór, a kruk zaatakował sokoła, aby go powstrzymać. Syn wojownika i sokół rozstają się na jakiś czas. Chłopak trafia do pewnej chaty, w której mieszka staruszka wraz z wnuczką – Łucją. Przyjmują one Kiliana na nocleg, a w zamian chłopak pomaga im w rozmaitych pracach. Ojciec Łucji (Wit) tak samo jak ojciec Kiliana nie wrócił z wojny. Gedeon jest dowódcą ojca dziewczynki. Chłopak obiecuje, że odnajdzie obu wojowników i powróci do Łucji.Kilian razem z towarzyszącym mu ptakiem dociera do miasta. Chłopak w lustrze, które znajduje się na targu, pierwszy raz widzi wyraźnie swoje oblicze. W pobliskiej karczmie poznaje Ursyna, który twierdzi, że wie, gdzie przebywa Gedeon z Gór. Kilian, mimo wielu wątpliwości, postanawia wynająć łódź, którą przeprawia się na drugi brzeg rzeki. Na brzegu spotyka Ursyna, który zaprowadza go do obozu Gedeona. Jednak gdy chłopak spotyka się z ojcem, jest rozczarowany. Mężczyzna nie jest taki, jak w opowieściach matki Kiliana. Wojownik ma brzydką bliznę na ustach i jest mściwy. Gedeon nie wie nic o ojcu Łucji. Kiedy Kilian wspomina o koszuli, jego ojciec stwierdza, że się podarła. Młody chłopak uczy się walczyć w obozie Gedeona, lecz wciąż mu nie ufa. Pewnego razu, gdy mężczyzna wraca, pachnie pogorzeliskiem. Kilian czuje się samotny. Woda w rzece obozu jest brudna i niczym nie przypomina górskiego strumienia.Pewnego dnia Kilian zostaje wysłany przez ojca na przeszpiegi do wsi. Chłopak boi się, że nie odróżni Sambora (zbója, z którym walczy Gedeon z Gór) i jego bandy od normalnych wieśniaków. Gdy Kilian przybywa do wsi, spotyka tylko pastuszka, a kiedy chce powiedzieć o tym ojcu, w ich stronę lecą strzały. Gedeon mówi, że Kilian jest zdrajcą. Jedna strzała muska policzek chłopaka, a pozostałe odbijają się od jego koszuli, która jest jak zbroja. Jednak jedna ze strzał trafia w nogę Kiliana. Chłopak postanawia ukryć się pomiędzy chatami. Spotyka w ukryciu dowódcę przeciwników, lecz ten nie chce walczyć z młodzieńcem. Przeciwnik pyta chłopaka o imię, a gdy Kilian mu odpowiada, mężczyzna blednie. Chłopak wykorzystuje okazję i atakuje przeciwnika. W pewnym momencie jeden z wojowników wykrzykuje imię Sambora. Kiedy syn Gedeona to słyszy, uświadamia sobie, że Ursyn go oszukał i zaprowadził do obozu Sambory, który udawał jego ojca. Kilian zdaje sobie sprawę, że zaatakował swojego ojca i ze wstydu ucieka. Kilian widzi jedynie, jak Ursyn atakuje prawdziwego Gedeona z Gór.Syn wojownika wraca do obozu Sambora, aby znaleźć jakiś dowód wskazujący na to, że został oszukany. Zauważą klatkę, w której siedzi kruk, i uderza w nią mieczem. Kilian czuje się jak tchórz i zdrajca. Chłopak wraz z sokołem oddala się od obozu i rzuca broń do rzeki. Stwierdza również, że nie jest godny nosić kos

„Rzeka” Emilii Kiereś jest powieścią młodzieżową. Czas powieści nie jest określony, natomiast miejsce to obóz Sambora, gospodarstwo Łucji, miejski targ, wioski oraz dom Kiliana i jego rodziców.
Matka Kiliana mówi mu, że Gedeon z Gór (ojciec chłopaka, a także sławny wojownik), nie powrócił z wojny. Młodzieniec postanawia udać się na Najwyższy Szczyt, gdyż czuje, że jeśli to uczyni, to odnajdzie ojca.
Matka wręcza synowi haftowaną koszulę z krokusami i sokołami, czyli taką samą, jaką ma ojciec Kiliana. Gdy chłopak jest na szczycie, zauważa rzekę, mającą swoje źródło w górach. Kilian decyduje, że zejdzie z drugiej strony wzgórza, ponieważ właśnie tam Gedeon z Gór wyruszył na wojnę. Syn wojownika spostrzega lecącego z nim ptaka. Chłopak nie lubi tych ptaków.
Kilian jest gościem w szałasie u podeszłego w wieku pasterza. Mężczyzna rozpoznaje koszulę młodzieńca i jest dumny z tego, że może gościć u siebie syna Gedeona z Gór. Pasterz opowiada chłopakowi o słynnym wojowniku, który należy do rodu Sokołów. Gedeon jest bardzo odważnym wojownikiem, sędzią oraz opiekunem niedalekich wsi. Starzec twierdzi, że gdy ktoś zobaczy koszulę, którą ma na sobie Kilian, rozpozna w nim syna Gedeona.
Kilian spostrzega, że wędruje zgodnie z biegiem rzeki. Chłopak spostrzega sokoła, którego zaatakował kruk, więc ratuje ptaka. Sokół jest bardzo wdzięczny młodzieńcowi i przemawia do niego ludzkim głosem. Ptak opowiada Kilianowi, że towarzyszy mu od samych gór, a kruk zaatakował ptaka, gdyż chciał go powstrzymać. Syn wojownika i sokół rozstają się na jakiś czas. Chłopak trafia do pewnej chatki, zamieszkałej przez staruszkę i jej wnuczkę – Łucję. Gospodynie pozwalają przenocować Kilianowi, za co młodzieniec pomaga im w rozmaitych pracach. Ojciec Łucji, tak jak tata Kiliana, nie wrócił z wojny do domu. Okazuje się, że Gedeon jest dowódcą ojca dziewczynki (Wita). Chłopak obiecuje nowej przyjaciółce, że odnajdzie obu mężczyzn i wróci do Łucji.
Syn Gedeona z Gór wraz z towarzyszem (sokołem) docierają do miasta. Gdy chłopak przygląda się w jednym z luster znajdujących się na targu, po raz pierwszy widzi wyraźnie swe oblicze. W karczmie, do której wchodzi, poznaje Ursyna. Mężczyzna twierdzi, że wie, gdzie obecnie przebywa Gedeon z Gór. Kilian ma pewne wątpliwości, lecz postanawia zaufać Ursynowi i wynajmuje łódź, którą przeprawia się na brzeg po drugiej stronie rzeki. Kiedy dociera na miejsce, spotyka poznanego w karczmie mężczyznę. Ursyn zaprowadza go do obozu ojca chłopaka. Kilian spotyka się z Gedeonem, lecz to spotkanie go rozczarowuje, gdyż wojownik nie jest taki, jak opisywała go matka Kiliana. Mężczyzna ma w swoim głosie coś nieprzyjemnego. Na ustach wojownika znajduje się brzydka blizna. Gedeon jest mściwy i nie wie nic o ojcu Łucji. Gdy Kilian wspomina wojownikowi o koszuli, ten twierdzi, że mu się podarła. Młodzieniec, mimo że nadal nie ufa ojcu, uczy się walczyć w jego obozie. Pewnego dnia, kiedy Gedeon z Gór wraca do obozowiska, pachnie pogorzeliskiem. Kilian czuje się coraz bardziej samotny. Syn wojownika spogląda na rzekę, która w obozie jest brudna i niczym nie przypomina strumienia z gór.
Któregoś dnia sławny wojownik wysyła Kiliana do wsi na przeszpiegi. Chłopak ma pewne obawy: boi się, że nie odróżni Sambora, czyli zbója, z którym walczy Gedeon, a także jego bandy, od zwyczajnych wieśniaków. Gdy Kilian dociera do wsi napotyka tylko jednego pastuszka. Postanawia powiedzieć o tym ojcu, jednak w ich stronę lecą strzały. Gedeon mówi, że młodzieniec jest zdrajcą. Jedna strzała muska policzek syna wojownika, lecz pozostałe odbijają się od haftowanej koszuli chłopca, nie raniąc go. Koszula, którą podarowała Kilianowi matka, jest jak zbroja. Niestety jedna ze strzał nie trafia w koszulę, tylko w nogę chłopaka i go rani. Zraniony młodzieniec postanawia ukryć się pomiędzy chatami, gdzie spotyka przywódcę przeciwników. Mężczyzna nie chce walczyć z rannym chłopcem. Zamiast tego pyta Kiliana jak ma na imię, a gdy młodzieniec mu odpowiada, wojownik blednie. Syn Gedeona decyduje się wykorzystać okazję i atakuje przeciwnika. W pewnej chwili Kilian dostrzega, że wróg ma taką koszulę, jaką sam posiada. Nagle Kilian słyszy, jak jeden z wojowników wykrzykuje imię Sambora. Bohater uświadamia sobie, że złoczyńca podszywał się za Gedeona z Gór, a on przebywał cały czas w obozie Sambora. W dodatku Kilian rozumie, że zaatakował swojego prawdziwego ojca, więc ucieka, gdyż ogromnie się wstydzi. Chłopak widzi jedynie, jak Ursyn atakuje Gedeona z Gór.
Kilian postanawia powrócić do obozu Sambora i znaleźć dowód, który będzie potwierdzeniem, że chłopak został oszukany. Syn wodza zauważa klatkę, w której siedzi kruk i uderza w nią mieczem. Kilian czuje się jak zdrajca oraz tchórz. Młodzieniec, razem z sokołem, odchodzi od obozu i wrzuca broń do rzeki. Chłopak czuje, że nie jest godny tego, aby nosić haftowaną koszulę, którą dostał od matki. Prosi więc ptaka, żeby poleciał do Łucji i oddał dziewczynie koszulę na przechowanie. Sokół wykonuje prośbę Kiliana, a gdy odlatuje chłopak czuje się bardzo samotny.
Syn wojownik

„Rzeka” – Emilia Kiereś – BohaterowieBohaterowie książki pod tytułem „Rzeka” to:1) Kilian – to chłopiec o szczupłej twarzy i o ostrym podbródku. Ma również skośne oczy w kolorze gryczanego miodu i włosy w odcieniu popielatym. Jest synem wodza wojowników o imieniu Gedeon z gór, który nie wrócił z wojny. Pewnego ranka Kilian postanawia wyruszyć na najwyższy szczyt, aby odnaleźć swojego ojca. W drogę zabiera koszulę z wyhaftowanymi sokołami i krokusami. Kilian podąża wzdłuż rzeki wypływającej z gór. Towarzyszy mu kruk, spotyka również sokoła.2) Łucja – jest śliczną dziewczynką o czarnych warkoczach i o bardzo specyficznych oczach. Mieszka ze swoją babcią. Ojciec Łucji, o imieniu Wit, także nie wrócił z wojny, natomiast ojciec Kiliana jest jego dowódcą. Łucja i Kilian zaprzyjaźnili się i nie chcą się rozstać. Niestety po Kiliana przylatuje sokół. Chłopiec podarował Łucji liliowy dzwonek na pożegnanie. Obiecał dziewczynce również, że znajdzie jej ojca i przyprowadzi go z powrotem do domu. Ostatecznie ojciec Łucji powrócił do domu.3) Gedeon z gór – ojciec Kiliana, wódz wojowników.