Ziele na kraterze

Ziele na Kraterze – Melchior Wańkowicz najważniejsze informacje.

Książka pod tytułem „Ziele na Kraterze” autorstwa Melchiora Wańkowicza opowiada o szczęśliwym życiu rodzinnym które nagle zostaję przerwane przez katastrofę jaką jest II wojna światowa.
W małym, ciasnym mieszkanku rodziny Wańkowiczów przy ulicy Elektoralnej , 9 października 1919 roku na świat przychodzi mała Krystyna Wańkowicz. Krysiunia od małego jest chorowitym dzieckiem, dlatego rodzice od najmłodszych lat jej życia robią wszystko aby poprawić jej zdrowie. Niedługo po narodzinach najstarszej córki, na świecie pojawia się kolejna córka Melchiora oraz Zofii Wańkowiczów – Marta. Po narodzinach dzieci, Melchior Wańkowicz postanawia wybudować dom, aby jego dzieci miały godne warunki do dorastania. Dzieci zaczynają dorastać, zadawać coraz więcej pytań oraz coraz więcej psocić. Dziewczynki od małego miały styczność z klasyczną literaturą polską, dlatego dorastające panny chętnie sięgają po polską literaturę. Życie w Domeczku Wańkowiczów toczy się beztrosko, dziewczynki spędzają swoje wakacje, w majątku siostry Melchiora, oraz na kajakowych wycieczkach wraz z ojcem. Kiedy przyszedł czas aby dziewczynki zaczęły chodzić do szkoły, zostają zapisane do szkoły prowadzonej przez siostry zakonne. Czas płynie nieubłaganie szybko. W najmłodszej córce – Marcie, zaczyna rozwijać się talent dziennikarski. Otrzymuje ona swoje pierwsze honorarium za felieton umieszczony w gazecie. Dzieci dorastają, aż do momentu kiedy młode panny udają się do szkoły średniej. Zaczynają się wtedy czasy niepokoju związane z nadchodzącą wojną. Po ukończeniu szkoły średniej, oraz zdaniu matury, siostry wyruszają w podróż po Europie na rowerach, wraz z matką, która jednak nie towarzy

Autor:
Melchior Wańkowicz – polski pisarz, dziennikarz i publicysta. Urodził się 10 stycznia 1892 roku w Kałużycach. Pisał w epoce reportażu. Jego prace zostały wybitnie skomponowane. Z tego powodu Melchior Wańkowicz nazywany jest ,,ojcem polskiego reportażu”. Swoją działalność nazywał literaturą faktu. Tworzył głównie reportaże i pamiętniki. Książki Wańkowicza swoją fabułą wracały do wspomnień z jego życia. Do jego najpopularniejszych dzieł należą: ,,Bitwa o Monte Cassino”, ,,Ziele na kraterze” oraz ,,Tędy i owędy”. Autor zmarł 10 września 1974 roku w Warszawie.

Czas akcji:
Wydarzenia rozgrywają się w 1919 roku od narodzin Krysi do roku 1946 po II wojnie światowej. Czas akcji dotyczy dzieciństwa i wczesnego wieku młodzieńczego Krysi i Marty. W utworze występuje retrospekcja, czyli przywołanie do momentów w 1914 roku. Książka zawiera także wydarzenia historyczne tj. wojna polsko rosyjska, I wojna światowa, II wojna światowa, powstanie warszawskie.

Miejsce akcji:
Historia dzieje się głównie w Warszawie. Najważniejszym miejscem jest ,,Domeczek” znajdujący się na warszawskim Żoliborzu, ul. Dziennikarska 3. Inne lokalizacje to wcześniejsze mieszkanie na ul. Elektoralnej, Jodańce (na Litwie), Bezek (gospodarstwo Lechnickich), spływy kajakowe w Prusach Wschodnich. Kraje odwiedzane przez bohaterów to Belgia, Francja (Marsylia, Paryż, Monte Carlo), Stany Zjednoczone, Włochy. Ważnym miejscem akcji jest również Polska południowa, w tym Częstochowa, Zakopane i Katowice.

Bohaterowie:
Melchior Wańkowicz – mąż Zofii, ojciec Krysi i Marty. Pseudonim ,,King” został mu przyznany po przeczytaniu przez córki lektury ,,W pustyni i w puszczy”. Był nazywany również ,,Pusiem.” To pisarz i narrator książki. Zorganizowany, zdeterminowany, pewny siebie.<

“Ziele na kraterze” – Melchior Wańkowicz – Problematyka.

Przede wszystkim możemy powiedzieć o wpływie II wojny światowej na losy rodziny Melchiora Wańkowicza, o których opowiada “Ziele na kraterze”.
Wybuch II wojny światowej definitywnie zmienił życie rodziny i był powodem jej rozłączenia się po różnych miejscach na Ziemi. Pierwsze dni września w 1939 roku rodzina Melchiora spędziła razem w domu, który znajdował się w Warszawie. Aby rodzina mogła być razem w Polsce, każda z córek Melchiora i Zofii dotarła w inny sposób. 31 sierpnia Krystyna przyleciała samolotem, a cztery dni później Marta dostała się do Polski ostatnią wolną drogą przez Szwecję. Następnie jednak nastąpił czas rozłąki. Melchiorowi, który ucieka przed Niemcami, udało się przedostać do Włoch. Marta na początku wojny opiekowała się ciężko rannymi pracując w szpitalu. Jednakże sytuacja w Polsce zaczęła się bardzo pogarszać w wyniku czego, Marta wyjechała na zachód i zamieszkała z rodziną koleżanki ze studiów w Stanach Zjednoczonych. Dlatego w Warszawie, w Polsce zostały tylko mama Zofia ze starszą córką Krystyną. Zofii udało się przetrwać całą wojnę, podczas której pomagała każdej osobie, która się do niej zwróciła o pomoc. Natomiast Krysia zginęła podczas powstania warszawskiego. Pod pseudonimem Anna pełniła służbę łączniczki w szeregach Armii Krajowej.

W powieści pomimo ciężkich losach podczas wojny występuje humor. Wręcz można powiedzieć, że tryska ona humorem. Melchior opisuje w niej wiele bardzo zabawny

“Ziele na kraterze” – Melchior Wańkowicz – Geneza utworu i gatunek

Geneza.
“Ziele na kraterze” po raz pierwszy ukazało się w 1951 roku w Nowym Jorku. Melchior Wańkowicz napisał tę książkę po tragicznej śmierci starszej córki Krystyny, która zginęła w powstaniu warszawskim. Książka przedstawia prawdziwe losy rodziny Melchiora, czyli jego, jego żony i córek – Krystyny i Marty.

Gatunek.
“Ziele na kraterze” jest książką opartą na faktach, wspomnieniem wydarzeń, które naprawdę miały miejsce w przeszło

“Ziele na kraterze” – Melchior Wańkowicz – Charakterystyka bohaterów

Melchior Wańkowicz w utworze “Ziele na kraterze” przedstawia prawdziwe losy swojej rodziny. Głównymi bohaterami utworu jest rodzina Wańkowiczów, czyli Melchior, jego żona Zofia i dwie córki – starsza Krystyna oraz młodsza Marta.

Melchior Wańkowicz (ojciec), nazywany również King – dziennikarz, pisarz, odgrywa bardzo ważną rolę w życiu swoich córek. Jest dla nich inspiracją, proponuje różne książki do czytania, uczy podpowiada jak dobrze pisać. Zabiera je w dalekie, rozmaite podróże, aby je wiele nauczyć podczas takich podróży. Wychowując córki chce także nauczyć odpowiedzialności, zachęcić do pokonywania swoich słabości i do podejmowania wyzwań, dlatego między innymi zabiera je na wycieczkę rowerową do Francji). Melchior jest człowiekiem przepełnionym pozytywną energią, pełen pomysłów. Kojarzy się z zabawą, przygodą i wolnością.

Zofia Wańkowicz (matka), nazywana również Królik – spokojna, ciepła, czuła, wrażliwa, łagodna. Zawsze słucha zwierzeń swoich córek, wspiera i pociesza je, opowiada im bajki. Jest również zaradna, sumienna i troskliwa, dba o dom, o atmosferę w nim, stara się, aby rodzina czuła się bezpiecznie. Cechy, które bez wahania także posiada to wyrozumiałość i tolerancyjność, jest opanowana podczas nietypowych zachowań męża. Zofia dla córek daje poczucie stabilności. Jednak umie konsekwentnie wymagać przestrzegania zasad, między innymi jak się ubierać, jak się zachowywać oraz dba o rytm dnia.

“Ziele na kraterze” – Melchior Wańkowicz – Czas i miejsce akcjiMelchior Wańkowicz w utworze “Ziele na kraterze” przedstawia prawdziwe losy swojej rodziny. Z tytułu utworu możemy się trochę dowiedzieć o czasie akcji, Znaczenie tytułu jest następujące. Krater to wulkan, po którego wybuchu wylewa się lawa, która wszystko na swojej drodze niszczy i pozostawia spustoszenie. Krater symbolizuje zniszczenie i zagładę. Tym kraterem może być wojna, której wynikiem również są zniszczenia i pusta. Natomiast ziele symbolizuje życie. Jest ono czymś nowym, co zaczyna rosnąć z miłości. Ziele na kraterze to życie w obliczu zagłady. Czyli możemy się domyśleć, że wiele wydarzeń będzie miało związek z wojną, i że będzie pokazane ciężkie życie podczas wojny.
Czas akcji.Czas akcji utworu obejmuje lata 1919-1946. W utworze jest również retrospekcja, w której autor cofa się do 1914 roku. Melchior Wańkowicz wziął pod uwagę wiele wydarzeń historycznych takich jak wojna polsko-rosyjska, która miała miejsce w latach 1919-1920, I i II wojna światowa, jak również powstanie w

Melchior Wańkowicz w swojej książce „Ziele na kraterze” opisał życie i losy swojej rodziny. Na samym początku przedstawione zostały narodziny starszej córki państwa Wańkowiczów.
Jej matka Zofia bardzo długo przygotowywała się do tego wydarzenia. Niestety tuż przed narodzinami dziewczynki dowiedziała się o śmierci swoich dwóch braci. To odbiło się później na zdrowiu jej córeczki.
Krysia – tak nazwali ją rodzice, jest bardzo chorowitym i słabym dzieckiem. Rodzice wiele razy musieli jeździć z nią do różnych specjalistów i pediatrów. Dopiero po około trzech latach zmagań lekarzy, jeden z nich zdiagnozował Krysię i sprowadził dla niej lekarstwo zza granicy.
Melchior Wańkowicz wraz z rodziną mieszkali w Warszawie na ulicy Elektoralnej, ale na jakiś czas przenieśli się do domku na wsi, do brata pisarza (Melchiora Wańkowicza) – Tola. Tam właśnie rodzi się druga córka Wańkowiczów. Jest to również dziewczynka, lecz jest zupełnie inna niż siostra. Rodzice nazwali ją Marta, a Krysia dała jej pieszczotliwe przezwisko – Tili. Jest to bardzo wesołe, pełne energii, ciekawe i psotne dziecko. Nie miała nigdy problemów zdrowotnych.
Autor bardzo szczegółowo opisuje pierwsze lata życia swoich córek. Ich ulubiona zabawa to „lokomotywa”, kochają też śpiewać piosenki, a nawet tworzyć wierszyki. Przyjemność sprawia im również słuchanie bajek i powieści dość poważnych, które czyta im ojciec na dobranoc. Dziewczynki dorastały na wsi ze swoim kuzynostwem, dziećmi Tola, które nazywają się: Jur, Hania, Rom i Irenka. Już w tych najmłodszych latach zaczęły kształtować się ich charaktery.
Matka i ojciec dziewczynek pod względem wychowawczym bardzo się od siebie różnią. Zofia (jej pseudonim to Królik) jest dobrą, ciepłą, łagodną, wyrozumiałą i serdeczną kobietą. W najmłodszych latach czytała córką różne kolorowe i ciekawe bajki, uspokajała je też swoim śpiewem. Dziewczynki zawsze miały od niej duże wsparcie. To właśnie matka stała na straży porządku i zasad. Ojciec Melchior (nazwany Kingiem, tak jak słoń z powieści Henryka Sienkiewicza „W pustyni i w puszczy”) miał na ten temat odmienne zdanie i stanowisko. Chciał, aby dziewczynki wyrosły na samodzielne i mądre kobiety. Wymyślał więc dla nich śmieszne i dziwne zabawy, w których musiały wysilać się i dużo kombinować. W ten sposób właśnie uczyły się, jak radzić sobie później w dorosłym życiu.
Żeby metody wychowawcze autora były jeszcze bardziej skuteczne i dziewczynki miały dobre maniery, ten odłożył dużą sumę pieniędzy na konie dla córek. Krysia i Marta, chcąc otrzymać wymarzone zwierzęta, musiały się bardzo starać, gdyż za każde ich przewinienie kwota ta zmniejszała się. Koniec końców dziewczynki dostały konie.
Później cała rodzina wróciła do Warszawy. Niestety występują u nich niemałe problemy finansowe. Głowa rodziny postanawia więc, że będzie zarabiać na ukochane dziewczyny (żonę Zofię oraz córki) poprzez wymyślanie i pisanie sloganów reklamowych. Mieszkanie ich było raczej szare i smutne. Dziewczynki starały się jednak wznieść do niego wesołą i przyjemną atmosferę. Śpiewały piosenki i swoim śmiesznym zachowaniem, po prostu rozweselały. W końcu dzięki pomocy rodziny Wańkowiczom udało się wybudować nowy dom. Krysia i Marta nazwały go „Domeczkiem”. Ma on cztery piętra, jest bardzo przestronny i przytulny. Ostatnie piętro należało do dziewczynek i jest ich królestwem. W Domeczku oprócz rodziny mieszkały jeszcze dwie osoby: pokojówka „cielęcina” i kucharka zwana „wężem”. Nie mogło zabraknąć oczywiście zwierząt. Pies Gaweł i kotka Malwina także mieli swoje miejsce. W Domu Wańkowiczów panowała miła, radosna i ciepła atmosfera. Każdy miał w nim swój kąt, ale i tak czas spędzano razem. Zofia, Melchior, a także ich córki chętnie zapraszali do siebie znajomych. Również każde imieniny były obchodzone bardzo hucznie.
Cała rodzina bardzo kocha wycieczki, wyprawy turystyczne. Ojciec bardzo często usprawiedliwiał nieobecności córek w szkole. Nie był to jednak czas zmarnowany. Za każdym razem, na każdej wycieczce, Krystyna i Marta dowiadywały się wielu nowych rzeczy i poszerzały swoją wiedzę. Wszyscy kochają również sport. Krysia i Marta zapisane zostały nawet do klubu sportowego. Ich kajak został nazwany „Kuwaką”. Obie córki Wańkowiczów to charakterne dziewczyny.

1. Narodziny pierwszej córki państwa Wańkowiczów – Krystyny. Choroba dziewczynki. Diagnoza – okazało się, że dziewczynka ma nerwicę, sprowadzenie leku.

2. Wyjazd rodziny na wieś. Narodziny drugiej córki – Marty.

3. Powrót do Warszawy na ulicę Elektoralną.

4. Dzieciństwo dziewczynek. Troska i ciepło matki. Nietypowe pomysły ojca na wychowanie córek. Pouczające i śmieszne zabawy.

5. Ciekawe wakacje. Czas spędzony głównie w Bezku, Jerce i Jodańcach.

6. Zbudowanie nowego Domeczku w Żoliborzu.

7. Pokochanie przez rodzinę sportu. Uczenie dziewczynek dobrych manier. Konkursy literackie.

8. Spływ kajakowy, podczas którego Marta pisała felietony do redakcji „Płomyk”.

9. Wyprawianie imienin i inne spotkania towarzyskie w Domeczku.

10. Zakup samochodu – Kacperka, pierwsze próby jazdy Wańkowicza zakończone śmiesznymi i niespodziewanymi wypadkami.

11. Pierwszy bal Krystyny i Marty.

12. Egzamin dojrzałości zdany przez obie c

Rozprawka z lektury „Ziele na kraterze”.
Temat: Czy zgadzasz się, że sposób wychowania córek przez Melchiora Wańkowicza jest skuteczny?

Osobiście zgadzam się ze sformułowaniem, że sposób wychowania córek przez autora powieści „Ziele na kraterze” jest skuteczny.

Pierwszym argumentem, który potwierdza moje stanowisko, jest fakt, że córki Melchiora Wańkowicza zostały nauczone już w najmłodszych latach sprytu oraz logicznego myślenia. Bowiem w zabawach, które ojciec sam wymyślał dla córek, było ukryte mnóstwo, można powiedzieć pułapek. Każda z takich zabaw skłaniała dziewczynki do wielu przemyśleń. Czasem Krystyna i Marta musiały przez dłuższy czas zastanawiać się nad sensem w nich ukrytym.
Córki Wańkowicza wyrosły więc na mądre i samodzielne kobiety. W przyszłości umiały sobie poradzić z rozwiązywaniem różnych problemów i nie tylko.

Drugim argumentem jest natomiast nauczenie córek przez Wańkowicza dobrych manier i zachowania w gronie otaczających ludzi. Krysia i Marta również od najmłodszych lat były uczone powyżej wymienionych wartości.
W ramach motywacji, ojciec obiecał im kupić konia. Kosztowało go to sporo pieniędzy, ale metoda ta poskutkowała.

Następny argument to, że dziewczynki mały szeroką wiedzę o swojej rodzinie i o historii kraju, w którym żyją. Zostały bowiem nauczone, że miłość i szacunek do ojczyzny są równie ważne jak te cechy w stosunku do ludzi.
W tym punkcie możemy zauważyć, jak bardzo córki brały do siebie i serca nauki ojca.
Krysia była na tyle od

Bohaterowie powieści Melchiora Wańkowicza to członkowie jego własnej rodziny.

Pierwszą opisywaną przeze mnie bohaterką będzie żona pana Wańkowicza.
Kobieta ta nazywa się Zosia Wańkowicz. W domu jednak nazywano ją Królikiem oraz Świętą Kałamarzem.
Jest to bardzo delikatna, łagodna, miła, serdeczna, pomocna, troskliwa i ciepła kobieta.
Bardzo kocha swoje córki, nie jest dla nich zbyt wymagająca.
Niegdyś kwestionowała i sprzeciwiała się troszkę metodom wychowywania córek przez swojego męża, ale z czasem chcąc unikać sporów i kłótni, pogodziła się z tymi metodami i stała bardziej na straży porządku i zasad.
Jak już mówiłam pani Zosia ogromnie kocha swoje obie córeczki. Jest w każdej chwili gotowa ponieść dla nich nawet smierć.
W czasie drugiej wojny światowej pokazywała dobroć i wielkość swojego serca. Wraz ze starszą córką prowadziła w Warszawie dom pomocy dla potrzebujących.

Następną postać, którą opiszę to starsza córka państwa Wańkowiczów.
Ma ona na imię Krystyna.
Jest to dziewczynka dość słabego zdrowia. Często jeździła z rodzicami do różnych lekarzy. W końcu jednak jednemu z pediatrów udało się zdiagnozować jej chorobę – nerwicę. Matka bowiem przed jej narodzinami straciła dwóch braci.
Krysia jest bardzo mądra i ciekawa. Już od najmłodszych lat zadawała mnóstwo pytań. Z tego powodu wszyscy nazywali ją Don Kichotem lub Pytonem.
Dziewczynka to również bardzo wrażliwa na krzywdę innych osoba. Nie potrafiła nienawidzieć lub pogardzać drugim człowiekiem. Pragnęła dla wszystkich sprawiedliwości.
Starsza z sióstr uwielbiała także zabawy na świeżym powietrzu. Dlatego też pragnęła zostać właśnie rolnikiem i w późniejszych latach wybrała praktyki w Jodańcach.
Podczas wojny jednak została w Warszawie z matką, a gdy wybuchło powstanie, bez wahania dołączyła do niego.
Niestety poległa w nim jako łączniczka.

Kolejna postać to Marta Wańkowiczówna.