Zwiadowcy. Księga 1. Ruiny Gorlanu

„Ruiny Gorlanu” to pierwsza część serii „Zwiadowcy”, autorstwa Johna Flanagana. Jest to powieść fantastyczna, kierowana przede wszystkim do młodych czytelników, ale jej treść z pewnością przypadnie do gustu wszystkim, którzy lubią klimat średniowiecza i pełne zwrotów akcji opowieści o oddaniu, przyjaźni i odwadze.
Piętnastoletni Will, wychowanek zamkowego sierocińca, musi dokonać wyboru, od którego będzie zależeć całe jego przyszłe życie. Lada moment nastanie Dzień Wyboru – wtedy on, wraz w resztą młodych ludzi zamieszkujących lenno Redmont, zgłoszą chęć dostania się do wybranej szkoły, w której będą kształcić się przez najbliższe lata. Wtedy też, otrzymają odpowiedź, czy czeka ich spełnienie marzeń, czy wręcz przeciwnie – zsyłka na wieś i monotonna praca na roli do końca swoich dni. Wszyscy znajomi Willa wiedzą, gdzie pragną się dostać, a ponadto – mają w tym naprawdę duże szanse. Niestety jednak, chłopak stanowi pośród nich wyjątek. Chciałby zostać rycerzem – a wręcz czuje, że jeśli tak się nie stanie, jego życie straci jakikolwiek sens. Jednak drobna budowa ciała i niewystarczająca w tym zawodzie siła, oddalają od niego to marzenie. Chłopak zdaje sobie z tego sprawę, mimo to, z całych sił stara się je przy sobie zatrzymać. Jednak, gdy w końcu nadchodzi oczekiwany dzień, jego prośba zostaje odrzucona. Ku jego zaskoczeniu, rozpacz zostaje zdominowana przez ciekawość, gdy w zdarzenie ingeruje królewski zwiadowca Halt. Jest to postać, o której Will wie bardzo niewiele – pomijając zabobonne wierzenia mieszkańców wsi, właściwie nic. Dane będzie mu jednak – już w najbliższym czasie – uzupełnić braki informacji, ponieważ pod wpływem jednej decyzji, otwiera się przed nim zupełnie nowa, pełna niebezpieczeństw, zachwytów, smutków i przygód ścieżka, a podróżując po niej, całkiem zmieni swoje spojrzenie na świat, zawrze wiele relacji i odnajdzie swoje miejsce w świecie.
Osobiście uważam, że jedną z najlepszych części powieści, są bohaterowie. Autor przedstawił wiele pos

Książka „Zwiadowcy. Ruiny Gorlanu” zaczyna się od prologu, w którym poznajemy Morgharata – dawnego władcę jednego z lenn królestwa Araluen, który piętnaście lat temu zbuntował się i próbował przejąć władzę nad całym imperium. Jego plan jednak się nie powiódł, a on musiał uciekać. Tymczasowo osiedlił się w Górach Deszczu i Nocy, lecz znalazł tam coś więcej niż tylko schronienie. Pradawne istoty, nad którymi przejął kontrolę, są teraz po jego stronie. Nie poprzestaje on na jednej próbie – teraz z dodatkowymi sprzymierzeńcami spróbuje uderzyć ponownie.

Akcja przenosi się do lenna Redmount. Tu poznajemy wychowanków sierocińca, w tym głównego bohatera, czyli Willa. Następnego dnia mają rozstrzygnąć się ich losy – będzie to Dzień Wyboru. Wtedy każdy z nich podejmie decyzję, kim chce być w przyszłości. Muszą zadecydować, w jakiej profesji chcą się kształcić. Jeśli nie zostaną przyjęci, czeka ich zsyłka na wieś i praca na roli do końca życia. Wszyscy wiedzą, gdzie widzą siebie w przyszłości. Wszyscy, oprócz Willa. Alyss to urodzona dyplomatka, Jenny ma prawdziwy talent kulinarny, George idealnie wpasowuje się w wymagania szkoły skrybów, a Horace wie, że jego przyjęcie do wymarzonej szkoły rycerskiej to tylko kwestia czasu. Will także bardzo chciałby zostać rycerzem. Co prawda stara się sam siebie przekonać, że jest inaczej. Wie, że to prawie niemożliwe. W przeciwieństwie do Horace’a jest niski i słabo zbudowany. Jest szybki i zwinny, ale niewystarczająco silny. Jest mu jeszcze ciężej się z tym pogodzić, ponieważ musi znosić ciągłe drwiny z jego strony.

Nastaje poranek, a wraz z nim Dzień Wyboru. Cała czwórka zostaje przyjęta i nadchodzi kolej Willa. Składa swoją propozycję, zostaje ona jednak odrzucona. Chłopak czuje, że grunt osuwa mu się spod nóg, a jego życie zostaje już teraz przekreślone. Wtedy swoją obecność w sali zaznacza królewski zwiadowca Halt. Will nie wie o nim właściwie nic – jednak on wręcza baronowi kartkę z tekstem oraz mówi, że dotyczy ona właśnie jego. Zebranie kończy się, a chłopak wie tylko tyle, że nic nie jest jeszcze pewne.

Will zastanawia się przez resztę dnia, co ma zrobić. Od treści wiadomości zależeć będzie całe jego przyszłe życie. W końcu postanawia zakraść się do wieży, w której ją ostatnim razem widział i poznać jej zawartość. Tak też robi, a wysokość wieży, po której się wspina, czy strażnik broniący wejścia, nie są dla niego przeszkodą. Zostaje jednak złapany. Jest to dla niego szokiem, ponieważ mimo, że brał pod uwagę możliwość niepowodzenia, przed wejściem dokładnie upewnił się, że nikogo tam nie ma. A przynajmniej tak mu się zdawało, bo gdy już ma sięgnąć po cel jego podróży, zostaje zdemaskowany przez autora tekstu. Zwiadowca prowadzi go przed oblicze władcy. Will wie, że to spotkanie przypieczętuje jego przyszłość. Spodziewa się najgorszego. Kiedy więc słyszy, że wreszcie może odczytać treść, jest szczerze zaskoczony. Jego zdumienie pogłębia się jeszcze bardziej, gdy dowiaduje się, że według niej powinien zostać uczniem zwiadowcy. Sam o tych osobach nie ma żadnego pojęcia. Słyszał jedynie niewiarygodne i zabobonne pogłoski, więc jego reakcja nie jest zbyt pozytywna. Mimo wszystko, decyduje się spróbować – nie ma wielkiego wyboru. Z głową pełną różnych myśli opuszcza wieżę.

Następnego dnia o poranku Will kieruje swoje kroki w stronę znajdującej się nieopodal otaczającego zamek lasu chatki. Zastaje w niej Halta, od którego dostaje listę prac domowych do wykonania. Znacznie mijają się one z oczekiwaniami chłopaka, lecz wykonuje je bez komentarza. Jakiś czas później, gdy dom lśni czystością, rozpoczyna się rozmowa. Will dowiaduje się z niej, że zwiadowcy to ludzie, którzy specjalizują się w dziedzinie strzelania z łuku, ukrywania oraz poruszania się bezszelestnie i wykorzystują te umiejętności, aby bronić królestwa. Dostaje też swój łuk oraz resztę podstawowego wyposażenia, a następnie zaczyna swój pierwszy prawdziwy trening zwiadowcy.

Tymczasem akcja przenosi się do szkoły rycerskiej, do której uczęszcza Horace. Jej faktyczny obraz znacznie mija się z oczekiwaniami chłopaka. Nie chodzi tu o ogromną ilość wszelkiego rodzaju ćwiczeń fizycznych. To coś, czego się spodziewał. Nie mógł jednak przewidzieć sposobu traktowania, jakiego doświadcza wśród innych uczniów. Pada on ofiarą trójki starszych dręczycieli, którzy nie dają mu chwili wytchnienia. Upokarzają go przed resztą uczniów, wyśmiewają się z niego i zabierają mu czas na odpoczynek – przez to na lekcjach nie może się skupić i jest rozkojarzony. Nie zgłasza się ze swoim problemem do nikogo. Rówieśnicy uparcie go ignorują, ponieważ nie chcą podzielić jego losu. Z kolei starszym osobom nie chce się zwierzyć, gdyż sądzi, że to normalny przypadek w szkole rycerskiej, a wszyscy i tak już zdają sobie z tego sprawę. Nie wie, że jego nauczyciele nie mają o tym pojęcia. Zauważyli natomiast jego szermierczy talent, lecz przez słabe wyniki w nauce i brak interakcji z innymi, coraz bardziej prawdopodobna staje się możliwość opuszczenia przez niego szkoły, niż pobierania dodatkowych lekcji od królewskiego mistrza.

Will po skończonym treningu wraz z Haltem opuszczają chatkę, idąc w nieznanym chłopakowi kierunku. Po pewnym czasie ich oczom ukazuje się niewielka stadnina – miejsce, z którego pochodzą konie zwiadowców. Uczeń dowiaduje się, że należą one do specjalnego gatunku – potrafią być naprawdę szybkie, a przy tym są niezwykle wytrzymałe. Ich tresura to też szczególny proces – nie słuchają poleceń nikogo, jeśli nie powie się im odpowiedniego hasła. Tym sposobem, nie licząc treserów, zwiadowcy to jedyne osoby zdolne do jazdy na nich. Willowi przypadł koń o imieniu Wyrwij. Od teraz, będzie mu towarzyszył przez długi czas.

Kilka tygodni później nadchodzi Święto Plonów. Jest to czas, w którym na zamku odbywa się wiele zabaw, konkursów i atrakcji. Dawni znajomi z sierocińca postanawiają się spotkać i spędzić razem czas. Jenny, Alyss, Will i George zjawili się na czas. Czekając na piątego kolegę, zaczęli świętowanie. Niedługo później zjawił się i Horace. Jednak na skutek trudów spotykających go dzień w dzień, zmęczenia i widoku przyjaciół bawiących się dobrze bez niego, poczuł się zazdrosny i zły. Zaczął kłótnię z Willem. Doszło nawet do bójki, którą ostatecznie zakończył sir Rodney – mistrz szkoły rycerskiej. Spotkanie zaowocowało posępnymi humorami jego uczestników.

Nastała zima. Zwiadowca patroluje okolice zamku, w tym samym czasie ucząc Willa rozpoznawania śladów. W pewnym momencie uwagę chłopaka przykuwają odciski, których nie widział nigdy przedtem. Jak się później dowiaduje od starszego towarzysza, należą one do dzika. Nie jest to jednak zwykły przedstawiciel tego gatunku. Wyróżnia się ogromnym rozmiarem oraz tym, że poluje w pojedynkę, niszcząc wszystko, co spotka na swojej drodze. Bohaterowie zawracają, aby poinformować o swoim odkryciu zwierzchników zamku. Następnego poranka zwiadowca i jego uczeń w towarzystwie rycerzy i – ku zaskoczeniu Willa – Horace’a, wyruszają na polowanie. Młodsi zostali zaproszeni, aby obserwować akcję. Na początku wszystko idzie dobrze. Zwierzę zostaje pokonane. Jednak w chwilę później, staje się coś, czego nikt z obecnych się nie spodziewał. Z lasu wybiega drugi dzik – jeszcze większy od poprzedniego. Biegnie on prosto w kierunku Willa. Rycerze rozproszyli się po polanie, a chłopak nie posiada żadnej broni, która mogłaby mu pomóc w takiej sytuacji. Wtedy, nie zastanawiając się długo, Horace chwyta za jeden z oszczepów, w który wyposażony był każdy rycerz i rusza mu na pomoc. Jednak w ostatniej chwili wpada w poślizg i zostaje bezbronny. Następuje chwila, w której to Will decyduje się ratować kolegę i odwraca uwagę zwierzęcia. Nie udaje się mu go pokonać, mimo że robi, co tylko może. Nie ma gdzie się schować, ani czym się bronić, więc czeka naprzeciwko rozwścieczonego stworzenia z ostatnim niewielkim nożykiem, choć wie, że w tym starciu na nic się on nie przyda. Wtedy zwierzę upada, a z jego boku wystają czarne strzały Halta. Ocaleni podają sobie ręce na zgodę, a Horace przysięga Willowi pomoc, jeśli kiedykolwiek będzie jej od niego oczekiwał.