Karaibska tajemnica

Rozprawka

„Karaibska tajemnica” Agaty Christie jest kryminałem także dla młodszych czytelników.

„Karaibska tajemnica” Agaty Christie była pierwszym kryminałem, który przeczytałam i przyznam się, że jestem zachwycona. Nigdy wcześniej nie miałam do czynienia z utworami tego typu. Zdziwiłam się nawet kiedy zobaczyłam kryminał na liście lektur w konkursie adresowanym do uczniów z klas 7-8. Zawsze wydawało mi się, że kryminały to książki tylko dla dorosłych. Postanowiłam go więc przeczytać, żeby sprawdzić, czy ta książka może zainteresować także młodszych czytelników. Po ukończonej lekturze z całą pewnością mogę stwierdzić, że ta książka zaciekawi czytelników w moim wieku.
Historia opowiada o wakacjach głównej bohaterki – starej panny Marple, mieszkającej na stałe w małym miasteczku St. Mary Mead w Anglii. I to było moje pierwsze zastrzeżenie: jak mają mnie zainteresować przygody starszej pani? Przecież z bohaterem w moim wieku o wiele łatwiej byłoby mi się utożsamić. Okazało się jednak, że już po kilku stronach zupełnie przestałam zwracać uwagę na wiek bohaterki. Jej sposób myślenia i zachowania zupełnie nie pasował do stereotypu nudnej staruszki. Wykazywała się spostrzegawczością i sprytem, o jakim mogliby tylko pomarzyć moi rówieśnicy.
Panna Marple na wakacjach w małym hotelu na Karaibach znalazła się dzięki swojemu siostrzeńcowi Raymondowi, który wykupił jej pobyt w hotelu „Złota Palma”. Właścicielami było młode małżeństwo Tim i Molly Kendal, którzy dopiero uczyli się kierowania własnym biznesem. W hotelu zatrzymali się również major Palgrave, dwa małżeństwa: Greg i Lucky Dysonowie oraz Edward i Evelyn Hillongdon, pan Rafiel wraz ze swoją sekretarką Esther Walters i masażystą Jacksonem, a także pastor i jego siostra panna Prescott. Ci bohaterowie to także nie są typowi bohaterowie powieści dla młodzieży, ale zostali przez autorkę przedstawieni w tak interesujący sposób, że wciągnęłam się nie tylko w intrygę kryminalną, ale także relacje między nimi. Kibicowałam na przykład Jacksonowi w staraniach o względy Esther Walters, było mi też żal Evelyn, kiedy przeczytałam o romansie jej męża. Drugi po pannie Marple główny bohater, pan Rafiel, bardzo mnie irytował do czasu, aż dowiedziałam się, że pod maską szorstkiego bogatego staruszka, kryje się dobry człowiek.
To, że wiek bohaterów nie stanowi przeszkody, żeby emocjonalnie przeżywać ich przygody, jest moim zdaniem ważnym argumentem przemawiającym za tezą postawioną przeze mnie na początku. Wątpliwości, jakie miałam na ten temat przed przeczytaniem książki, same się rozwiały w trakcie lektury.
Jeśli chodzi o fabułę, to nie znajdziemy w tej książce drastycznych opisów, których się obawiałam, ponieważ cała uwaga czytelnika skupiona jest na śledzeniu toku rozumowania oraz przygód głównej bohaterki, która postawiła sobie za cel znalezienie winnego śmierci majora Palgrave’a. Ja również od początku snułam własne śledztwo. Doszukiwałam się błędów jakie popełniała panna Marple, jednak gdy już byłam pewna swojego sprytu, fabuła zaczynała wskazywać kogoś kompletnie innego, na pierwszy rzut oka wręcz niewinnego. Na skutek moich podejrzeń w każdym dostrzegałam mordercę majora. Raz był nim Greg, który wydawał mi się nienaturalnie miły, innym razem Jackson myszkujący w dokumentach pana Rafiela, czasem nawet sam pan Rafiel pomimo tego, że nie mógł się samodzielnie poruszać. Co jakiś czas główną podejrzaną stawała się dla mnie Esther, towarzysząca rozmowom swojego pracodawcy z panną Marple na temat tego kto zabił majora. Szczerze mówiąc, w pewnym momencie podejrzewałam nawet samą pannę Marple. Fakt, że fabuła skupia się na rozwiązywaniu zagadki, a nie brutalności charakterystycznej dla kryminałów jest kolejnym argumentem na poparcie mojego stanowiska.
Uważam, że ta książka potrafi zainteresować czytelnika w moim wieku i może być dla niego równie interesująca jak np. przygody Harrego Pottera. Jest to moim zdaniem najważniejszy argument na poparcie tezy, że „Karaibska tajemnica” Agaty Christie jest kryminałem także dla młodszych czytelników. Historia ta, tak samo jak w przypadku powieści J.K. Rowling jest przepełniona zwrotami akcji, które wcale nie mają na celu naprowadzić nas na właściwą drogę, a jedynie zmylić. Każde choćby najmniej znaczące słowo i najmniejszy gest okazują się istotne dla fabuły. Rzeczy, które wydają się być jedynie nieistotnym szczegółem okazują się kluczem do rozwiązania zagadki.
Ostatnim, może zbyt osobistym argumentem, którym chciałabym poprzeć moją tezę jest to, że już zaczęłam czytać kolejną książkę Agaty Christie o przygodach panny Marple, a moja koleżanka zachęcona przez mnie nie może oderwać się od „Karaibskiej tajemnicy”.

Natasza Pikor, klasa VIII

Streszczenie szczegółowe

,,Karaibska tajemnica”
Tytuł – ,,Karaibska tajemnica”
Autor – Agata Christie
Tytuł oryginału – ,,A Caribbean Mystery”

Rozdział pierwszy – ,,Opowieść majora Palgrave’a”
Panna Marple wyjeżdża na wyspę St Honore, do hotelu Złota Palma, z powodu zapalenia płuc. W tym czasie w Anglii jest zima. Wyjazd funduje jej siostrzeniec. Na wyspie spotyka majora Palgrave’a, który zanudza innych swoimi kilkakrotnie powtarzanymi opowieściami. Wśród nich jedna skupia uwagę starszej kobiety. Opowiada o mordercy żon. W momencie, gdy major ma pokazać zdjęcie zabójcy, zauważa kogoś i chowa fotografię z powrotem. Do rozmawiających dołączają dwa małżeństwa znajdujące się na wczasach: Hillingdonowie i Dysonowie.

Rozdział drugi – ,,Skojarzenia panny Marple”
Wieczorem w hotelu odbywa się przyjęcie. Major dużo wypija, a Marple rozmawia z nowo poznaną panną Prescott, siostrą pastora. Właściciele hotelu, państwo Kendallowie, obsługują gości.

Rozdział trzeci – ,,Śmierć w hotelu”
Rano znaleziono ciało majora Palgrave`a. Lekarz Graham po zobaczeniu butelki z lekami na nadciśnienie i plotkach o nadciśnieniu mężczyzny, stwierdza, że nie ma w tym nic dziwnego. Jedynie panna Marple przeczuwa, że kryje się za tym coś innego.

Rozdział czwarty – ,,Konsultacja lekarska”
Panna Marple prosi o konsultacje lekarską doktora Grahama. Mówi mu, że strzyka jej w kolanie. Następnie sprytnie przechodzi do śmierci majora. Okłamuje doktora o zaginięciu zdjęcia jej siostrzeńca. W rzeczywistości chodzi jej o to, czy ono nadal tam jest.

Rozdział piąty – ,,Panna Marple podejmuje decyzję”
Doktor informuje pannę Marple, że nie znalazł zdjęcia, o które prosiła. Kobieta rozmawia nadal o śmierci i tym samym, sieje wątpliwości u Grahama.

Rozdział szósty – ,,Rozmyślania przed świtem”
Panna Marple porządkuje informacje, gdy budzi się wcześnie. Zastanawia się nad fotografiami i historią majora. Mógł jeszcze komuś o tym opowiadać. Mężczyzna spojrzał przez prawie ramię kobiety. To oznaczało, że było czterech podejrzanych. Doktor też nie mógł spać, coś nie dawało mu spokoju. W tym samym czasie Victoria Johnson, pracownica w hotelu, myślała o tabletkach, o które pytał ją doktor.

Rozdział siódmy – ,,Poranek na plaży”
Na plaży kąpią się wczasowicze. Jednym z nich jest milioner, starszy pan Rafiel. Od razu wrzuca się w oczy jego cięty język i charakter. Panna Marple kontynuuje śledztwo. Seńora de Casperao rzuca uwagi w stronę Lucky. Do Molly Kendall przychodzi Victoria i wyznaje, że butelki z lekami majora wcześniej nie było. Uważa, że ktoś zmienił zawartość butelki. Dziewczyna idzie do doktora Grahama i mówi mu o wszystkim.

Rozdział ósmy – ,,Rozmowa z Esther Walters”
Pan Rafiel wraca do bungalowu zanim pojawia się Marple. Esther Walters, sekretarka Rafiela, zostaje. Staruszka zaczyna z nią rozmawiać. Znów próbuje cię czegoś dowiedzieć.

Rozdział dziewiąty – ,,Panna Prescott i inni”
Kiedy pastor nie znajduje się w pobliżu, panna Marple rozmawia z jego siostrą. Interesuje się o zmarłą żonę Dysona. Hillingdonowie są zamożni i mają dwóch synów. Starsza kobieta zastanawia się, czy Gregory Dyson jest mordercą. Gdy pan Rafiel przychodzi, pyta go o historię o mordercy. Jackson się nie zjawia, więc idzie go poszukać. Zastaje go z Timem Kendallem.

Rozdział dziesiąty – ,,Decyzja podjęta w Jamestown”
Wątpliwości zasiane przez pannę Marple nie dają doktorowi spokoju. Jedzie do biura administratora wyspy. Opowiada o podejrzeniach. W tej sytuacji Daventry decyduje, że muszą to sprawdzić.

Rozdział jedenasty – ,,Wieczór w Złotej Palmie”
Molly poprawia nakrycia. Spotyka Dysona. Ten zaczyna ją podrywać, ponieważ Molly należała do atrakcyjnych dziewczyn. Później widzi Tima i mówi mu o tym co zaszło. Gdy Gregory wraca do domu, natyka się na Victorię. Oddaje mu leki, które zgubił. Były one u majora. Okazuje się, że dziewczyna wie więcej. Molly jest coraz bardziej smutna i wycieńczona. Rozmawia z Evelyn. Zwierza się jej ze swoich problemów. Dowiaduje się, że Hillingdonowie nie są takim małżeństwem jakim się innym wydaje.

Rozdział dwunasty – ,,Dawne grzechy nie dają o sobie zapomnieć”
Victoria ma nadzieję na łatwy zarobek za milczenie. Evelyn i jej mąż odbywają rozmowę. Lucky i Edward mieli romans, ale ostatnio miłość wygasła. Mąż Evelyn wyjawia jej, że brał udział w morderstwie. Przed laty Lucky otruła swoją kuzynkę. Mężczyzna wykupił dla niej sfałszowaną receptę.

Rozdział trzynasty – ,,Śmierć Victorii Johnson”
Evelyn rozmawia z Timem o Molly. Nagle dziewczyna przychodzi roztrzęsiona. Znalazła zwłoki Victorii w krzakach. Jest przytłoczona.

Rozdział czternasty – ,,Śledztwo”
Policjanci przesłuchują Molly. Dziewczyna nie jest w stanie zbyt wiele powiedzieć. Następnym podejrzanym jest Jim Ellis, partner Victorii, z którym miała dwójkę dzieci, lecz nie mógł być on mordercą. Gregory jest przygotowany na rozmowę i ma ze sobą alibi. Do policjantów przychodzi jeden z kuchcików i sugeruje, że Molly wyszła na zewnątrz z nożem.

Rozdział piętnasty – ,,Ciąg dalszy śledztwa”
Tim udziela odpowiedzi. Zaprzecza, by jego żona miała ze sobą nóż. Evelyn również zostaje przesłuchana. Gdy Molly się przebudziła, mówi, że faktycznie możliwe, by niosła nóż, ponieważ poprawiała sztućce.

Rozdział szesnasty – ,,Panna Marple szuka pomocy”
Panna Marple zastanawia się nad rozwiązaniem zagadki. Niespodziewanie podchodzi do niej pan Rafiel. Martwi się tym, co dzieje się na wyspie. Wyniki sekcji zwłok potwierdzają przypuszczenia, że major rzeczywiście został otruty. Plotki łatwo rozprzestrzenić. Major spojrzał przez prawe ramię panny Marple. Mogli być tam Dysonowie, Hillingdonowie, Esther i Jackson. Mordercą jest mężczyzna, co dawało trzech podejrzanych. Możliwe, że zabójcami mogli być Dyson, Hillingdon lub Jackson. Gdy major podniósł głowę, prawdopodobne, że ujrzał osobę ze zdjęcia. Później zaczął mówić głośno i zmienił temat. Według panny Marple motywem zabójstwa majora było planowane od dłuższego czasu morderstwo kolejnej z żon. Morderca nie mógł sobie pozwolić na jakiekolwiek skojarzenia. Pan Rafiel może temu zaradzić, ponieważ jest bogaty i każdy liczy się z jego zdaniem. Inaczej w przypadku panny Marple, gdzie jej opowieść uznano, by za zmyśloną.

Rozdział siedemnasty – ,,Pan Rafiel przejmuje dowodzenie”
Panna Marple zaczyna powoli wątpić w swoje przeczucie. Pan Rafiel po usłyszeniu domysłów, podtrzymuje ją na duchu. Każdy z podejrzanych nie wydaje się być mordercą. Bogaty staruszek, żartem mówi, by go zostawili do omówienia na koniec. Panna Marple dowcipnie mu odpowiada i nie wierzy, aby był zabójcą. Rafiel wie, że niedługo umrze. Lekarze już nie dawali mu szans. Po jego śmierci Esther i Jackson mają nic nie dostać. Esther Walters ma córkę, a jej mąż nie żyje. Gdy przychodzi kobieta, Marple pyta, czy major też jej opowiadał historię o mordercy. Według tego, co pamiętała zabójcą była kobieta. To komplikuje sprawę.

Rozdział osiemnasty – ,,Bez błogosławieństwa pastora”
Panna Prescott i pastor wypoczywają na leżakach. Znów panna Marple dowiaduje się nowych wiadomości. Przed laty Molly miała chłopaka, lecz nie chciał on pokazać się jej rodzicom. Z tego powodu stosunki dziewczyny z rodzicami uległy pogorszeniu. Później Molly poznała innego mężczyznę, który wybił jej z głowy tego poprzedniego. Pastor nienawidził obmawiania innych, dlatego ich krytykował. Panna Marple dochodzi do wniosku, że każdy wie tyle ile dana osoba zdecyduje się nam o sobie powiedzieć.

Rozdział dziewiętnasty – ,,Złamany obcas”
W końcu nadarza się okazja porozmawiania z Seńorą de Caspearo, która zwraca uwagę na złe oko majora. Panna Marple wraca do bungalowu i zasypia. Gdy się budzi, za oknem dostrzega Jacksona, który potajemnie wchodzi do domu pana Rafiela. Staruszka zakłada buty i skrada się. Widzi, że masażysta Rafiela przegląda jego dokumenty. Panna Marple mówi o tym staruszkowi, a ten odpowiada, że się tego domyślał.

Rozdział dwudziesty -,,Nocny alarm”
Tim budzi Evelyn. Mówi o złym stanie zdrowia Molly. Kobieta idzie do bungalowu Kendallów. Tom zauważa, że jego żona połknęła dużą porcję tabletek. Lekarz stwierdza, że Molly wkrótce wydobrzeje.

Rozdział dwudziesty pierwszy -,,Jackson, znawca kosmetyków”
Panna Marple ofiaruje swoją pomoc w czuwaniu nad Molly. Widzi jak kobieta udaje, że śpi. Pod materacem zauważa książkę na temat chorób nerwowych. W
łazience odnajduje Jacksona patrzącego na kosmetyki Molly, który mówi, że gdyby belladonna została do niej dodana, spowodowałoby to koszmary.

Rozdział dwudziesty drugi – ,,Mężczyzna w jej życiu?”
Staruszka nadal szuka zabójcy. Rozmawia z Esther Walters, lecz ona nadal uważa, by mordercą była kobieta. W końcu panna Marple ma szansę porozmawiać z doktorem Grahamem. Jakaś myśl o majorze chodziła jej po głowie, ale nie była w stanie sobie przypomnieć.

Rozdział dwudziesty trzeci – ,,Dzień ostatni”
Pannie Marple wszystko wokół wydawało się na początku inne. Odczuwała niepokój. Wiedziała, że gdzieś się pomyliła. Ma nadzieję, że tej nocy nic się nie wydarzy. Bardzo się jednak myli. W nocy budzi ją hałas na zewnątrz. Pani Kendall zniknęła. Wszyscy jej szukają. Słyszy nawoływania i idzie w tę stronę. Po drodze pcha ją Tim Kendall. Nad zatoczką widzi kobietę. Początkowo wszyscy biorą ją za Molly. Marple zabrania dotykać zwłok, a Tim idzie po doktora. Gdy księżyc zaczyna świecić, staruszka zauważa odrosty. Okazuję się, że nie jest to Molly, tylko Lucky. Wracając do swojego bungalowu, detektyw amator, przypomina sobie o tym, co mówiła o majorze Seńora de Caspearo – ,,Miał złe oko”.

Rozdział dwudziesty czwarty – ,,Nemezis”
Panna Marple budzi pana Rafiela. Prosi go, aby Jackson podporządkował się jej rozkazom. Razem idą do bungalowu Kendallów. W tym czasie Molly wspina się ścieżką. Wraca do domu i wyjmuje książkę o zaburzeniach psychicznych. Do pokoju wchodzi Tim. Podaje żonie szklankę z wodą. Na zewnątrz słychać głosy. Do bungalowu wchodzi Jackson z panną Marple. Masażysta rzuca się na Tima i wytrąca szklankę z ręki. Na miejscu pojawia się pan Rafiel z Esther. W szklance jest śmiertelna dawka narkotyku. Major spojrzał nie przez prawe, lecz przez lewe ramię, ponieważ jedno oko miał szklane. Po tej stronie zobaczył Tima Kendalla i Molly, gdy liczyli rachunki. Musiał się pozbyć majora, ponieważ ten się domyślił. Victoria zbyt wiele wiedziała i również została wyeliminowana. Nagle rozległ się krzyk. Esther Walters podbiegła do Tima i zaczęła szarpać Jacsona. Okazało się, że mieli ze sobą romans.

Rozdział dwudziesty piąty – ,,Panna Marple wykazuje się wyobraźnią”
Związek, po śmierci Molly miał się zakończyć ślubem. Esther nie wiedziała o planowanym zabójstwie. Wierzyła w historię, w której były kochanek pani Kendall, przyjechał za nią aż tutaj. Tim i Molly mieli się rozstać. Gdy Jackson przeglądał dokumenty pan Rafiela, natrafił na testament. Mężczyzna zapisał na Esther po śmierci pięćdziesiąt tysięcy funtów. Tim i Jackson szybko się zaprzyjaźnili. Masażysta mógł się wygadać o spadku i wyznać, że próbuje nakłonić Esther do ślubu. Tim się tym zainteresował. Sprytnie rozniósł plotkę o domniemanym nadciśnieniu majora. Według panny Marple mężczyzną nieodpowiednim dla Molly był właśnie Tim. Możliwe, że Molly udawała, że rzuciła chłopaka. Na jej drodze stanął Tim Kendall i wybił jej poprzedniego chłopaka z głowy. Za posag dziewczyny kupił hotel, a resztę wydał. Gdy dowiedział się o majątku Esther, ujrzał łatwą okazję do zdobycia pieniędzy. Gdyby zdobył sekretarkę, nie wykończył by pana Rafiela, ponieważ zgony milionerów bada się wnikliwie. Molly faszerował narkotykami i dał książkę o chorobach psychicznych. W kremie Molly mogła znajdować się belladonna wywołująca różne zaburzenia. Panna Marple przypomniała sobie o szklanym oku dzięki krytycznym uwagom Seńory de Caspearo. Tim zabił niewłaściwą kobietę przez podobny kolor włosów obu pań. Lucky mogła czekać nad zatoczką na Jacksona, ponieważ oboje mieli się ku sobie. Tim dał Molly narkotyk. Przez to dotarła na miejsce później. Kendall do spotkania mógł ją nakłonić rzekomą pułapką na mordercę.

Zakończenie – ,,Molly”
Panna Marple wraca do domu. Esther stoi smutna i przygnębiona z boku. Jackson jest niezwykle szczęśliwy, ponieważ zarobił dużo pieniędzy. Molly przeżyła szok, ale zajęła się prowadzeniem hotelu, aby nie rozmyślać o tym, co się wydarzyło.

Plan wydarzeń

,,Karaibska tajemnica”

Plan wydarzeń:
1. Przyjazd panny Marple na St Honore.
2. Opowieści majora Palgrave’ a.
3. Historia o mordercy.
4. Zaproponowanie pokazania zdjęcia.
5. Dziwne zachowanie majora.
6. Przyjęcie w hotelu ,,Złota Palma”.
7. Konwersacja z pastorem i panną Prescott.
8. Śmierć majora.
9. Wątpliwości panny Marple.
10. Konsultacja lekarska.
11. Kłamstwo o fotografii siostrzeńca.
12. Brak zdjęcia.
13. Przeczucia.
14. Podjęcie decyzji.
15. Rozmyślania.
16. Przypuszczenia doktora Grahama i Victorii Johnson.
17. Dialog na plaży.
18. Wyznanie Victorii.
19. Dyskusja z Esther Walters.
20. Nowe informacje od panny Prescott.
21. Ujawnienie prawdy doktorowi przez pannę Marple.
22. Śledztwo w sprawie śmieci majora.
23. Podrywanie Molly.
24. Rozmowa Molly z Evelyn.
25.Wyznanie prawdy przez Edwarda.
26. Śmierć Victorii Johnson.
27. Śledztwo w sprawie zabójstwa.
28. Przesłuchanie Tima, Evelyn i Molly.
29. Dyskusja panny Marple z panem Rafielem.
30. Dochodzenie i przypuszczenia.
31. Wahanie panny Marple.
32. Skomplikowanie poszukiwań.
33. Krytyka plotek przez pastora.
34. Złe oko majora.
35. Przyłapanie Jacksona.
36. Molly w złym stanie.
37. Opieka panny Marple.
38. Jackson – znawca kosmetyków.
39. Konwersacje z panem Rafielem, Esther i doktorem.
40. Panika w nocy.
41. Zabójstwo Lucky.
42. Odkrycie prawdy przez pannę Marple.
42. Molly nad morzem.
44. Próba morderstwa Molly.
45. Wkraczanie do akcji.
46. Obezwładnienie Tima.
47. Romans Esther Walters i Tima Kendalla.
48. Wyjaśnienie wątpliwości.
49. Rozmowa z panem Rafielem.
50. Powrót panny Marple do domu.

Najważniejsze informacje

,,Karaibska tajemnica”
Najważniejsze informacje:

Autor- Agata Christie to brytyjska autorka powieści kryminalnych. Książkę ,,Karaibska tajemnica” napisała w 1964 roku. Do jej ważniejszych dzieł należą: ,,Morderstwo w Orient Expressie”
, ,,Zabójstwo Rogera Acroyda”, ,,I nie było już nikogo”.

Gatunek:
Powieść kryminalna charakteryzuje się:
-fabułą wokół w zbrodni,
-okolicznościami zbrodni,
-dochodzeniem,
-ujawnieniem sprawcy.

Fabuła:
Panna Marple wyjechała na wyspę. Major Palgrave opowiedział jej historię o mordercy żon. Gdy major został zamordowany, kobieta rozpoczęła śledztwo. Próbowała się dowiedzieć czegoś od innych. Victoria Johnson twierdziła, że butelki z lekami wcześniej nie było. Pokojówka, zostaje znaleziona martwa. Później Molly próbowała popełnić samobójstwo, biorąc dużą dawkę leku. Od pewnego czasu miała zaniki pamięci i miewała koszmary. Pewnego dnia Tim Kendall zgłosił zaginięcie swojej żony i wszyscy zaczęli jej szukać. Znaleźli na dnie zatoczki ciało Lucky. Panna Marple domyśliła się, kto jest mordercą. W ostatniej chwili uratowała Molly przed śmiercią. Zabójcą okazuje się być Tim.

Bohaterowie:
– Panna Marple – starsza pani, rozwiązała zagadkę mordercy,
– Molly i Tim Kendall – małżeństwo prowadzące hotel, Tim okaże się mordercą,
– Pan Rafiel – milioner, staruszek, jest zgryźliwy,
– Evelyn i Edward Hillingdonowie – małżeństwo będące na wczasach, przyjaciele Dysonów,
– Gregory i Lucky Dysonowie – wczasowicze, przyjaciele Hillingdonów, Lucky zostanie zamordowana,
– Jackson – masażysta pana Rafiela, łasy na pieniądze,
– Esther Walters – sekretarka pana Rafiela,
– Major Palgrave – staruszek opowiadający nudzące historie,
– panna Prescott i pastor – pastor krytykował plotki,
– Victoria Johnson – pracownica hotelu ,,Złota Palma”, zostanie zabita,
– Senora De Caspearo – wczasowiczka znana z ciętych uwag,
– doktor Graham – panna Marple zasiała w nim wątpliwości co do śmierci majora,
– Daventry – przyjaciel doktora, miał trzydzieści pięć lat.

Streszczenie

,,Karaibska tajemnica”
Panna Marple wyjeżdża na Karaiby. Spędza tam zimę. Rozmawia z majorem, który na okrągło, do znudzenia opowiada historie z życia. Wśród nich jedna jest o seryjnym mordercy. Znajomy lekarz dał mu przypadkowo uchwycone zdjęcie zabójcy. Gdy major ma je pokazać pannie Marple, coś wrzuca mu się w oczy i gwałtownie zmienia zachowanie. Zmienia temat i zaczyna głośno mówić. Po chwili do rozmawiających dołączają Hillingdonowie i Dysonowie.
W hotelu jest wieczór. Panna Marple zapoznaje się z pastorem i jego siostrą. Major dużo się upija. Następnego ranka zostaje znaleziony martwy. Nie ma w tym nic dziwnego, zwłaszcza, że krążą plotki o nadciśnieniu majora, a w pokoju znaleziono leki.
Panna Marple jest zaniepokojona, zwłaszcza po tym, jak pod przykrywką zdjęcia siostrzeńca, dowiedziała się, że fotografii mordercy nie ma.
Staruszka zastanawia się nad rozwikłaniem zagadki. Zanim major zmienił zachowanie, spojrzał przez jej prawe ramię. Mógł tam ujrzeć, biorąc pod uwagę, że mordercą jest mężczyzna, pana Dysona i Hillingdona lub Jacksona. Panna Marple postanawia się czegoś o nich dowiedzieć. W tym czasie, Victoria – pracownica hotelu, zastanawiała się, jaki związek ze śmiercią majora mają leki.
Victoria przychodzi do Molly Kendall i zwierza się jej ze swoich przeczuć.
Panna Marple dowiaduje się od Esther Walters i panny Prescott nowych informacji.
Pod wpływem nagłej decyzji, panna Marple wyjawia doktorowi prawdę o zdjęciu siostrzeńca. Z powodu jej opowieści, doktor zaczyna się zastanawiać. Z wątpliwościami idzie do administratora wyspy w Jamestown. Daventry decyduje się rozpocząć śledztwo.
Gdy Molly poprawia nakrycia, przychodzi Gregory i zaczyna ją podrywać. Molly mówi o tym swojemu mężowi, Timowi. Następnie dziewczyna zwierza się ze swoich problemów Evelyn. Od jakiegoś czasu pani Kendall, ma koszmary i zaniki pamięci.
Victoria liczy za zapłatę za milczenie.
Edward zakończył romans z Lucky i mówi o tym żonie. Po krótkiej rozmowie zwierza się jej, że brał udział w morderstwie. Przed czterema laty Lucky otruła kuzynkę. Edward wykupił dla niej lek na sfałszowaną receptę.
Molly jest cała roztrzęsiona. Okazuje się, że Victoria została zamordowana.
Policjanci przesłuchują Molly. Dziewczyna jest w szoku i nie może za dużo powiedzieć. Partner Victorii, Jim Ellis, także jest pytany, lecz porucznik wątpi w jego winę.
Gregory Dyson jest gotowy i ma ze sobą alibi.
Do funkcjonariuszy przeszedł jeden z kuchcików, Kubańczyk, który twierdzi, że widział jak Molly wychodziła z nożem w ręku.
Tim zaprzecza słowom kuchcika. Molly mogła przypadkowo mieć nóż, ponieważ zawsze poprawiała nakrycia. Takiej samej odpowiedzi udziela też Molly.
Panna Marple nadal nie może znaleźć rozwiązania zagadki. Domyśla się, że gdzieś się pomyliła i coś przeoczyła. Niespodziewanie podchodzi do niej pan Rafiel, który również chce odnaleźć mordercę. Panna Marple dzieli się swoimi wnioskami. Milioner opowiada o słusznych podejrzeniach w sprawie majora. Okazało się, że faktycznie ktoś go otruł.
Panna Marple zaczyna wątpić co do prawdziwości podejrzeń. Pan Rafiel przejmuje dowodzenie. Dodatkowo Esther twierdzi, że mordercą, według opowieści majora, jest kobieta. To utrudnia śledztwo.
Panna Marple rozmawia z panna Prescott. Jej brat, pastor, nienawidzi plotek, dlatego je upomina. Panna Marple dochodzi do wniosku, że nie ma pewności, co do prawdziwości informacji o osobach.
Detektyw wraca do bungalowu i zasypia. Gdy się budzi, za oknem widzi Jacksona. Śledzi go. Widzi jak pracownik pana Rafiela przegląda jego dokumenty.
Molly połyka dużą dawkę tabletek. Lekarz mówi, że niedługo wydobrzeje. Tim rozmawia z lekarzem o Molly.
Panna Marple ofiaruje swoją pomoc w opiece nad Molly. Poprawiając kołdrę zauważa książkę o zaburzeniach psychicznych. Gdy idzie do łazienki, zastaje tam Jacksona. Okazuje się, że mężczyzna zna się na kosmetykach.
Panna Marple nadal rozmawia z różnymi osobami, by móc się czegoś dowiedzieć, co pomoże w rozwiązaniu zagadki. Nie była w stanie sobie przypomnieć ważnej informacji.
Tej nocy, detektyw ma nadzieję na spokojną noc. W nocy, wbrew Marple, wybucha panika. Tim powiadomił, że jego żona wyszła gdzieś w środku nocy. Zaczynają się poszukiwania. Ktoś znalazł ciało nad zatoczką. Początkowo wszyscy biorą ją za Molly. W świetle księżyca widać odrosty. Po nich panna Marple poznaje, że to Lucky. Evelyn idzie zawiadomić Tima. Detektyw zaczyna widzieć jasne rozwiązanie zagadki.
Panna Marple budzi pan Rafiela i prosi o pomoc Jacksona. Oboje idą do bungalowu Kendallów, gdzie zjawić się ma Molly. W tym czasie Tim wraca do domu i zastaje żonę. Podaje jej szklankę z wodą, ale w tym momencie wchodzi staruszka z Jacksonem. Pracownik pana Rafiela rzuca się na Tima i wyrywa mu z rąk wodę. Chwilę później do pokoju wchodzi pan Rafiel razem z Esther. Panna Marple przeczuwa, że w szklance znajduje się śmiertelna dawka narkotyku. Okazuje się, że Esther i Tim mieli romans. Major miał szklane oko, dlatego spojrzał przez lewe ramię i zobaczył tam Tima. Morderca nie mógł pozwolić sobie na skojarzenie, dlatego zamordował Victorię i majora.
W ostatnim rozdziale panna Marple wyjaśnia wszystko panu Rafielowi. Tim dowiedział się o spadku Esther po śmierci milionera i planował się na niej wzbogacić. Lucky została zamordowana przez pomyłkę.
Panna Marple wyjeżdża z wyspy. Esther stoi smutna z boku, a Jackson jest szczęśliwy, ponieważ się wzbogacił. Molly zajęła się prowadzeniem hotelu.

Streszczenie krótkie

,,Karaibska tajemnica”
Panna Marple rozmawiała z majorem Palgrave`em, który ciągle opowiadał te same historie i wszystkich nimi zanudzał. Jedna z opowieści opowiadała o seryjnym mordercy żon.
Pewnego dnia major został zamordowany. Lekarz uważał, że przyczyną zgonu, było nadciśnienie, co potwierdziły plotki o tym. Dodatkowo w pokoju majora zostały znalezione leki.
Panna Marple podejrzewała, że było to morderstwo.
Poprosiła o konsultacje lekarską z doktorem Grahamem i zmyśliła, że zgubiła zdjęcie siostrzeńca. Chodziło jej o fotografię mordercy.
Doktor Graham przyszedł i oznajmił, że nie znalazł zdjęcia, o które prosiła. Staruszka nieźle to przyjęła. Rozmowa znów zbiegła do tematu majora.
Szukanie mordercy wcale nie było takie proste. Panna Marple zastanawiała się nad tym. Zanim major zaczął się dziwnie zachowywać, spojrzał przez prawe ramię kobiety. To dawało trzech podejrzanych: Dysona, Hillingdona i Jacksona. Pokojówka z hotelu, także myślała nad tym, co widziała.
Panna Marple próbowała się czegoś dowiedzieć od innych osób.
Victoria przyszła do Molly Kendall, właścicielki hotelu, aby zwierzyć się jej ze swoich przypuszczeń.
Rozmowa z Esther Walters i z panną Prescott dodała kilka nowych faktów. Panna Marple postanowiła wyznać prawdę doktorowi. Powiedziała, że go okłamała i wyjawiła prawdę. Doktor Graham zgłosił to do swojego kolegi, administratora wyspy. Daventry miał zamiar coś z tym zrobić.

Molly od pewnego czasu miała zanik pamięci. Do tego w nocy miewała koszmary i czuła, że ktoś ją śledzi. Swoje zmartwienia wyjawiła Evelyn.
Edward powiedział Evelyn o swoim udziale w morderstwie. Chciał uciec z wyspy, aby w końcu zostawić Lucky.
Evelyn rozmawiała z Timem o jego żonie. Nagle Molly wyszła ze ścieżki i płakała. Ktoś zamordował Victorię Johnson.
Funkcjonariusze próbowali się czegoś dowiedzieć od Molly, lecz na próżno. Dziewczyna była zbyt przerażona.
Policjanci przesłuchiwali partnera Victorii, pana Dysona, Evelyn i Tima.
Gdy panna Marple zastanawiała się, podszedł do niej pan Rafiel. On też rozmyślał o morderstwie. Panna Marple podzieliła się z nim swoimi spostrzeżeniami.
Esther Walters była pewna, że major wspominał o mordercy jako kobiecie. Panna Marple zaczęła wątpić w swoje domysły, lecz pan Rafiel nie tracił nadziei.
Panna Marple plotkowała z panną Prescott. Pastor nie lubił tego, dlatego ich skarcił.
Gdy panna Marple się obudziła, widziała skradającego się Jacksona. Ujrzała jak mężczyzna przeglądał dokumenty.
Molly połknęła dużą dawkę tabletek, ale nic poważniejszego nic się nie stało.
Panna Marple ofiarowała swą pomoc w pilnowaniu Molly. Gdy poszła do łazienki, zastała Jacksona, przypatrującego się kremowi. Okazało się, że pracownik pana Rafiela to znawca kosmetyków.
Później starsza pani rozmawiała z doktorem Grahamem.
W nocy kobieta słyszała hałas. Wyszła i dowiedziała się o zniknięciu Molly. Wszyscy zebrali się nad zatoczką, gdzie leżało ciało kobiety. Początkowo uznano ją za panią Kendall. W blasku księżyca, panna Marple zauważyła odrosty. To była Lucky.
Molly wróciła do bungalowu. Wkrótce przyszedł Tim. Podał jej szklankę, ale w tej chwili przyszła panna Marple z Jacksonem i obezwładnili Tima. Szybko dołączyli pan Rafiel i Esther. Panna Marple odkryła zagadkę. Tim był mordercą. Esther rzuciła się na Jacksona. Wyszło na jaw, że Esther i Tim mieli romans.
Panna Marple wyjaśniła panu Rafielowi zagadkę. Major miał szklane oko, więc spojrzał przez drugie ramię. Tam siedział Tim Kendall.
Panna Marple po pobycie na wyspie wróciła do domu.

Bohaterowie

,,Karaibska tajemnica”
Bohaterowie:

Jane Marple – To starsza pani. Rozwikłała zagadkę mordercy. Lubi dziergać na drutach. Wykazała się niezwykłą wyobraźnią i dopasowała wszystkie elementy układanki. Była kulturalna, o czym świadczy nieprzerywanie dla majora w czasie zanudzających opowieści. Jest sprytna i ciekawa. Agata Christie umieściła ją w wielu swoich książkach.

pan Rafiel – To staruszek, milioner. Jest bardzo zgryźliwy. Każdy liczy się z jego zdaniem, ponieważ jest bogaty, Wie, że niedługo umrze. Przeżył mimo tego, że lekarze dawali mu małe szansę. Z panną Marple udaje się nawiązać dobry kontakt.

major Palgrave – Jest starszym mężczyzną. Kiedyś pracował w wojsku. Opowiada na okrągło te same historie. Ma szklane oko. Zostaje zamordowany.

Molly Kendall – To właścicielka hotelu. Jest pokłócona z rodzicami. Przed laty poznała chłopaka, który nie chciał być oceniany przez jej rodziców. Być może oni słyszeli o jego mrocznej przeszłości. Później zjawił się Tim Kendall i wybił Molly poprzedniego chłopaka z głowy. Według panny Marple, tym mężczyzną był Tim. Oboje mogli mieć przy tym niezły ubaw.

Tim Kendall – Okazuje się być mordercą z fotografii majora. Lekarze skojarzyli go przez dwa podobne przykłady samobójstw kobiet. Jeden z nich przez przypadek sfotografował Tima i dał zdjęcie majorowi. Tim udawał kochającego męża. Naprawdę faszerował Molly narkotykami. By nie budzić żadnych skojarzeń, zabił majora i Victorię.

Evelyn Hillingdon – Evelyn jest przyjaciółką Molly. Jest inteligentna. Twarz ma ogorzałą. Razem z Edwardem na pozór stanowią zgodne i szczęśliwe małżeństwo. Przyjaźnią się z Dysonami.

Edward Hillingdon – Miał romans z Lucky. Namówiła go do morderstwa. Wykupił w aptece lek na sfałszowaną receptę. Był szczupły i miał ciemne włosy.

Lucky Dyson – Przed czterema laty otruła swoją kuzynkę. Jest Amerykanką. Przez podobne jasne, malowane włosy, zostaje przez pomyłkę zabita. Panna Marple rozpoznaje jej zwłoki po odrostach. Wspólnie z mężem interesują się owadami.

Gregory Dyson -Miał niesamowicie gęstą, popielatą czuprynę. Kiedyś stracił żonę. Jest Amerykaninem. Jako małżeństwo są bardzo głośni i spontaniczni.

doktor Graham – Pod wpływem panny Marple, ma wątpliwości co do śmierci, a następnie zgłasza sprawę.

Victoria Johnson – To pokojówka w hotelu. Jest radosna. Wyznaje, że tabletek na nadciśnienie wcześniej nie było. Żyje bez ślubu z Jim Ellisem i ma z nim dwójkę dzieci. Zostaje zamordowana.

Jim Ellis – Partner Victorii Johnson.

Esther Walters – Sekretarka pana Rafiela. Jest inteligentna, grzeczna wyrozumiała. Ma córkę. Mąż pijany wpadł pod autobus. Walters otrzyma duży spadek po śmierci pana Rafiela. Ma romans z Timem.

Jackson – Masażysta pana Rafiela. Przeglądał jego dokumenty. Jest łasy na pieniądze. Zna się na kosmetykach.

Senora de Caspearo – Znana z ciętych uwag. Ma trójkę dzieci.
Pastor Prescott – Nie lubi krytykowania innych.
Joan Prescott – Dużo rozmawia z panną Marple. Jest siostrą pastora.
Daventry – Administrator wyspy.

Czas i miejsce akcji

,,Karaibska tajemnica”
Czas i miejsce wydarzeń:

Akcja rozgrywa się w drugiej połowie XIX wieku. Trwa przez kilka dni. W tym czasie w Wielkiej Brytanii panuje zima.

Miejsce: wyspa St Honore na Karaibach, bungalow panny Marple, państwa Kendallów, pana Rafiela, Hillingdonów, plaża, zatoczka, morze, sala bankietowa, taras, ścieżka nad morzem, hotel ,,Złota Palma”, dom Victorii Johnson

Utwór ma miejsce na wyspie St Honore na Karaibach. Panna Marple przyjeżdża do hotelu ,,Złota Palma” prowadzonego przez państwo Kendallów. Kobieta, tak jak i inni wczasowicze, większość czasu spędza na słonecznej plaży. Ludzie kąpią się w morzu i opalają na piasku. Wśród nich są Dysonowie, Hillingdonowie, pan Rafiel , Esther Walters, Jackson. Kilka rozmów staruszka przeprowadza na tarasie. Podczas konwersacji z panną Prescott przyłącza się do niej.

Victoria Johnson zastanawia się nad śmiercią majora. W tym czasie znajduje się w swoim małym domu. Wkrótce Victoria zostaje zamordowana. Odnajdują ją w krzakach Molly. Dziewczyna jest tym zdruzgotana. Leży przez jakiś czas w łóżku, nie mogą z siebie nic wydusić.
Przenosimy się także do sali bankietowej, gdzie odbywają się liczne przyjęcia. Podczas jednego z nich major upija się. Następnego ranka jest odnaleziony martwy. Molly próbuje popełnić samobójstwo. Panna Marple ofiarowuje swoją pomoc w opiece nad nią. Gdy słyszy hałas, idzie do łazienki. Zastaje w niej Jacksona, który okazuje się być znawcą kosmetyków.

Panna Marple, idzie się położyć do swojego bungalowu. Po przebudzeniu widzi Jacksona. Tym sposobem akcja przenosi się do pokoju pana Rafiela. Jackson przegląda tam potajemnie dokumenty.

Pewnego dnia Molly zaginęła. Ludzie szukają jej i znajdują ciało Lucky nad zatoczką. Pani Kendall w tym czasie wspina się ścieżką od morza. Wraca do bungalowu, a chwilę później na miejscu zjawia się panna Marple i Jackson. Ratują jej życie. W zakończeniu panna Marple odjeżdża i jej przyjaciele żegnają ją na lotnisku.

Charakterystyka bohaterów

,,Karaibska tajemnica”

Panna Marple
Panna Marple była starszą kobietą, ale jeszcze sprawną. Mieszkała w Wielkiej Brytanii, w St Mary Mead, w małej miejscowości na południu. Wykazywała się ogromnym talentem detektywistycznym.
Panna Marple była inna niż mogłoby się innym wydawać. Rozwiązywała wiele zagadek. Wykazywała się niezwykłą wyobraźnią, tak jak w przypadku Tima Kendalla. Umiała dopasować elementy układanki. W rozmowach z majorem okazywała dużo szacunku, mimo nudzących ją opowieści. Miała ogromne doświadczenie. Rzadko włączała się do rozmów. Zwykle dziergała na drutach. Była staromodna. Siostrzeniec próbował jej pokazywać bardziej nowoczesne rzeczy. Panna Marple lubiła swoje miasteczko. W nim też wiele się działo. Znalazła wspólny język z panem Rafielem. Gdyby nie ona, doszło by do kolejnego morderstwa. W tym przypadku była niezwykle zorganizowana. Była sprytna. Okłamała doktora Grahama, ale jedynie dla dobra sprawy.
Staruszce można zazdrościć talentu. Była niezwykle odważna i inteligenta. Wiele osób pragnęło, by mieć takie zdolności jak ona.

Pan Rafiel
Pan Rafiel był starszym milionerem. Mieszkał w Anglii.
Lekarze spisali go na straty kilka lat temu, ale się nie poddał. Nie znosił sprzeciwu. Dlatego, że był bogaty, dużo osób liczyło się z jego zdaniem. Znalazł wspólny język z panną Marple. Wymagał stałej opieki. Mówił, że nie zapisał nic w spadku Esther Walters i Jacksonowi. W rzeczywistości Esther po jego śmierci miała odziedziczyć pięćdziesiąt tysięcy funtów. Pan Rafiel był chłodny i krytyczny.
Rafiel to dobra osoba. Po dokładniejszym poznaniu jego, można by się z nim zaprzyjaźnić.

Esther Walters
Esther była od pięciu lat sekretarką pana Rafiela. Ma córkę. Mąż, gdy był pijany, zabił się pod kołami autobusu.
Sekretarka to przeciętna, młoda dziewczyna. Ma urodę, ale nie ma w niej tego ,,czegoś”.,, Miała jasne włosy, piwne oczy, delikatną karnację, miły uśmiech i zgrabną sylwetkę, lecz brakowało jej tego, co sprawia, że mężczyźni odwracają się za kobietą, kiedy mijają ją —na ulicy”. Była grzeczna, wyrozumiała. Nie denerwowała się na pana Rafiela. Mężczyzna dużo jej płacił. Po jego śmierci mogła się stać zamożną osobą. Dodatkowo nie wiedziała o spadku w wysokości pięćdziesięciu tysięcy funtów. Zakochała się w Timie, ale on chciał ją jedynie wykorzystać, a później zabić.
Esther była sympatyczną osobą, ale zbyt szybko innym ufała.

Geneza utworu i gatunek

,,Karaibska tajemnica”

Geneza utworu:
Agata Christie napisała tę powieść w 1964 roku. Poetka pisała dużo kryminałów i powieści obyczajowych.

Rodzaj literacki: epika

Epika charakteryzuje się:
– fabuła, czyli opowiadaną pewną historią,
– światem przedstawionym,
– o wydarzeniach opowiada narrator,
– występują bohaterowie.

Gatunek utworu:

Powieść kryminalna charakteryzuje się:
– fabułą wokół zbrodni,
– okolicznościami dojścia do niej,
– dochodzenia,
– ujawnienia osoby sprawcy.

Dzieli się ona na cztery pododmiany:
– pododmiana sensacyjno-awanturnicza,
– pododmiana detektywistyczna,
– czarny kryminał amerykański,
– pododmiana milicyjna.

W ,,Karaibskiej tajemnicy zabójcą okazuje się być Tim. Panna Marple połączyła odpowiednio ze sobą fakty. Najpierw zamordowany został major, który rozpoznał mordercę. Drugą ofiarą jest Victoria Johnson, mająca duże dowody przeciwko mężczyźnie. Trzecia była Lucky, którą Tim zamordował przypadkowo. Tim planował zabić Molly, ale panna Marple mu w tym przeszkodziła.