Kto z was chciałby rozweselić pechowego nosorożca?

Recenzja książki

Głównym bohaterem bajki jest nosorożec. Zwierzę ma wiele marzeń, których nie może spełnić. Był ogromnie zmartwiony, że nie potraf latać, a chciałby się bardzo nauczyć. Wiedział, że jeżeli powie komuś innemu ze stada, to będą się z niego śmiać. Spotkał więc wróbla, któremu wszystko opowiedział. Jego przyjaciel wróbel próbuje mu w tym pomóc. Doskonale wie, że jest to niemożliwe, lecz nosorożec dalej próbuje swoich sił. Pomaga przyjacielowi chociaż wie, że to się nie stanie. Nie licząc się ze zdaniem innych stara się marzyć jak bardzo chciałby polecieć. Cieszy się, że ma obok przyjaciela, który wie, że to na nic, a jednak go w tym wspiera. Pokazuje mu różne sposoby, które być może przybliżają go do celu. Próbuje nauczyć go latać i pożycza mu swoje skrzydełka , jednak nosorożec się nie unosi. Wróbel trafnie stwierdza, że skrzydełka są za małe. Polecił mu aby udał się na lotnisko i pożyczył skrzydła od samolotu. Nosorożec bardzo wierzy w spełnienie marzenia. Jest tak pełny wiary że łapie się wszystkiego. Udaje się nawet na lotnisko aby pożyczyć skrzydła od samolotu. Próbuje sam nawet zrobić skrzydła. Tak bardzo chciałby się unieść że jest pełen wiary w różne pomysły. Jednak wreszcie po wielu próbach zauważa, że nie może latać. Wróbel wie że nosorożec nie nauczy się nigdy latać, chce go wesprzeć. Daje mu złudne nadzieje, które jednak dają światełko nadziei dla nosorożca. Ptak jest tak przejęty smutkiem spotkanego zwierzęcia, że chce dać mu odrobinę nadziei. Jednak inne zwierzęta śmieją się z nosorożca. Wróbel stwierdza jednak, że nosorożec jest pechowcem. Na co on reaguje z radością, że kimś jednak jest. Dzięki temu możemy wnioskować, że należy skupić się na naszych mocnych stronach, a nie na tych słabych. Dowiadujemy się też, jak ważna jest rola właściwego nauczyciela. Należy pielęgnować naszą różnorodność. Wszystko jest piękne i każdy jest cudowny. Warto tylko zauważyć w sobie to, co jest najważniejsze. Musimy dobrze poznać samych siebie. Dzięki bajce dostrzegamy jej granice, ale nie naszej wyobraźni.

Plan wydarzeń

Plan wydarzeń do książki „Kto z was chciałby rozweselić pechowego nosorożca? – Leszek Kołakowski

1. Smutek i wielkie zmartwienie nosorożca.
2. Rozmyślanie nosorożca o swoim zmartwieniu jakim było to, że nie umie latać.
3. Spotkanie z wróblem.
4. Podzielenie się swoimi zmartwieniami z ptaszkiem.
5. Pomysły Wróbla -jak nauczyć nosorożca latać.
6. Pożyczenie skrzydeł od wróbelka.
7. Próba latania zakończona płaczem nosorożca.
8. Pocieszanie nosorożca przez wróbelka.
9. Nowy pomysł na naukę latania-nosorożec idzie na lotnisko.
10. Rozmowa nosorożca z samolotem o pożyczeniu skrzydeł.
11. Kolejny powód do rozpaczy – samolot nie użyczył swoich skrzydeł.
12. Poszukiwanie wróbla.
13. Ponowne spotkanie i rozmowa wróbla z nosorożcem.
14. Nazwanie nosorożca pechowcem.
15. Radość nosorożca, że jest kimś innym niż tylko nosorożcem.
16. Kolejny pomysł wróbla na podjęcie próby latania przez nosorożca.
17. Przygotowanie skrzydeł z prześcieradeł i gałęzi.
18. Strach nosorożca.
19. Podziękowanie wróblowi .
20. Nazwanie wróbla przyjacielem.
21. Próba lotu z wysokiej skały.
22. Upadek nosorożca do wody.
23. Zamieszanie na morzu.
24. Wywrócenie się łodzi z rybakami.
25. Poważna rozmowa rybaków z nosorożcem.
26. Ponowne rozczarowanie nosorożca.
27. Ucieczka wróbla ze strachu przed smutnym nosorożcem.
28. Pocieszanie nosorożca przez dzieci.
29. Pokazanie nosorożcowi przez dzieci, że ma cos czego nie ma nikt inny i powinien się z tego cieszyć.
30. Zalety posiadania rogu przez nosorożca.
31. Propozycja przez dzieci, aby nosorożec przeleciał się z nimi samolotem.

Streszczenie krótkie

Bajka rozpoczyna się widokiem smutnego nosorożca z opatrunkiem na pupie. Wszyscy zastanawiają się skąd wziął się ten opatrunek. Okazało się, że nosorożec ma jedno marzenie, którego nie umie spełnić -chciałby fruwać a nie potrafi. Bohater rozmyślał o tym z kim podzielić się tymi rozterkami. Spotkał wróbla, który udzielił mu rad na temat latania. Najpierw pokazał mu jak sam pięknie i szybko lata, następnie zaproponował, że pożyczy swoje skrzydła nosorożcowi. Okazały się jednak zbyt małe. Zaproponował, żeby nosorożec pobiegł na lotnisko i poprosił samolot o użyczenie skrzydeł, ale to się nie udało. Coraz bardziej rozżalony nosorożec jednak się nie poddawał. Wróbelek nazwał go pechowcem, co trochę spodobało się nosorożcowi bo stwierdził, że jest kimś jeszcze niż tylko samym nosorożcem. Niestety ta radość nie trwała długo ,nosorożec bardzo chciał latać. Długo rozmyślali co dalej i wróbel wymyślił, że uszyją skrzydła z patyków i prześcieradeł, w które nosorożec wycierał nos podczas rozpaczy. Nosorożec trochę się wystraszył tego pomysłu, ale po chwili jednak przekonał się i postanowił spróbować. Nosorożec podziękował wróblowi za wszystkie rady i pomoc, nazwał go nawet przyjacielem. Bohater nie zdawał sobie sprawy z tego, że rady małego ptaszka nie spełnią jego marzenia. Przyjaciele skonstruowali skrzydła i nosorożec słuchając rad małego wróbelka pobiegł na dużą skałę, z której próbował polecieć. Niestety i ten lot okazał się tragiczny, ponieważ nosorożec upadł do morza. Jego upadek spowodował zamieszanie na morzu, fale wywróciły łódkę rybaków. Zdenerwowani rybacy odnaleźli nosorożca, nakrzyczeli na niego i dali mu klapsy. Nosorożec został sam ze swoimi marzeniami, próbował odszukać małego doradcę, ale niestety bezskutecznie. Wróbelek uciekł ze strachu przeczuwając, że nosorożec po kolejnej nieudanej próbie latania będzie na niego bardzo zły. Nosorożec był bardzo rozgoryczony. Jednak na koniec dzieci zaśpiewały mu piosenkę i odkryły, że nosorożec może nie ma skrzydeł, ale ma róg na nosie którym może wiele robić. To odkrycie było pocieszające dla nosorożca i przestał już się martwic, że nie umie latać.

Bohaterowie

Głównymi bohaterami bajki jest nosorożec i wróbelek.
Nosorożec jest bardzo smutna postacią, za wszelką cenę chce nauczyć się latać. Po wielu próbach i potłuczeniach spotyka na swej drodze małego wróbelka. Nosorożec widząc jego akrobacje i to jak pięknie szybuje po niebie w ogóle nie myśli o tym, że jest za ciężki tylko uparcie dąży do celu. Bohater się nie poddaje, ale niestety każda kolejna próba kończy się coraz większą frustracja i rozgoryczeniem. Nosorożec chce „być kimś” ,mimo że jest duży i silny to niestety mu nie wystarcza. Nawet w pewnym momencie nazwanie go przez wróbelka pechowcem przynosi chwilowe ukojenie jego smutku. Poczuł się, że jest kimś innym nie tylko zwykłym nosorożcem. Postać bohatera pokazuje jak bardzo powinniśmy szukać w sobie to co mamy dobrego i umiemy wykonywać, a nie to co chcemy i nie możemy osiągnąć. Upartość nosorożca doprowadziła go do jeszcze większego smutku i rozczarowania. Należy pamiętać też o obiektywnej ocenie swoich możliwości.
Wróbelek to również dość ważna postać utworu, zawzięcie próbuje pomoc swojemu uczniowi w nauce fruwania. Jest bardzo cierpliwy i ma dużo pomysłów. Nie pozostawia przyjaciela bez pomocy w tak trudnych dla niego dniach. Jest dla nosorożca wielkim autorytetem, bo pięknie wykonuje akrobacje i z lekkością fruwa. Jest na tyle życzliwy, że nawet użycza swoje skrzydełka, następnie doradza, aby nosorożec udał się na lotnisko, a na końcu pomaga mu uszyć własne skrzydła z gałęzi i prześcieradeł. Niestety okazuje się, że po ostatnim wielkim nieudanym skoku z wielkiej skały wróbelek znika bez śladu. Jego zachowanie okazało się bardzo tchórzliwe, pozostawił swojego przyjaciela w momencie kiedy najbardziej potrzebował jego wsparcia. Szkoda, że nie podjął się wyzywania, aby uzmysłowić nosorożcowi tego, że nigdy nie biedzie latał tylko pomagał mu w czymś co jest nie do zrealizowania. Mógł przecież pokazać, że jego przyjaciel ma inne piękne cechy i zalety. Można podsumować, że wróbelek nie do końca był szczery w stosunku do swojego przyjaciela.

Streszczenie szczegółowe

Kto z was chciałby rozweselić pechowego nosorożca? – no kto? Jak myślicie?
Streszczenie:Tej sztuki podjął się Wróbel.
Bajka ta opowiada o Nosorożcu, który bardzo chciał nauczyć się latać. W opanowaniu tej umiejętności wspomagał go wspaniały, w jego mniemaniu nauczyciel, ptasi ekspert.
Na początku widzimy smutnego Nosorożca, który rozpacza, że nie umie opanować sztuki latania. Choć próbował wiele razy, to mu się to nie udawało. Z pomocą przyszedł mu Wróbel, który podpowiedział mu kilka sposobów na naukę latania.
Na wstępie zwierzęta odkrywają, że Nosorożec nie ma skrzydeł, więc nie ma możliwości, aby wzbił się w powietrze. Usiłują temu zaradzić poprzez dorobienie ich Nosorożcowi. Pierwsze skrzydła, które pożycza mu Wróbel, okazują się o wiele za małe w stosunku do wymiarów Nosorożca. Nie jest on w stanie wznieść się w ogóle w powietrze. Nosorożec jest zawiedziony.
Następnie Wróbel namówił przyjaciela, żeby ten poszedł na lotnisko i pożyczył skrzydła od samolotu. Nosorożec wykonuje to zalecenie, ale niestety i z tymi skrzydłami nie jest on w stanie nigdzie polecieć.
Wróblowaty nauczyciel wpada więc na kolejny, cudowny jego zdaniem pomysł, aby uszyć skrzydła z prześcieradeł, które Nosorożec używa do dmuchania nosa. Gdy ta sztuka im się udaje, Nosorożec idzie na wysoką skałę i skacze z przymocowanymi skrzydłami wprost do morza. Założenie było takie, że jeśli nie uda mu się znowu pofrunąć, to przynajmniej spadnie do morza i się nie poobija. I rzeczywiście kolejne doświadczenie związane z lataniem ponownie kończy się niepowodzeniem. Nieudana próba wzbudza w morzu wielkie fale, które powodują przewrócenie się łódki rybaków. To z kolei wywołuje ich wielką złość na Nosorożca. Wyciągają go na brzeg i karcą. Nosorożec ponownie zostaje sam razem ze swoim niespełnionym marzeniem. Wróbel ucieka w obawie przed konsekwencjami swoich nieudanych lekcji.
Możemy pokusić się o stworzenie planu wydarzeń w tym utworze:
– 1.Wielkie marzenie Nosorożca o lataniu.- 2. Smutek Nosorożca z powodu nieumiejętności latania.
– 3. Rady Wróbla.- 4. Pożyczenie skrzydeł przez Wróbla i pierwsza próba latania.
– 5. Wyprawa po skrzydła samolotu i druga próba latania.
– 6. Uszycie skrzydeł z prześcieradeł.
– 7. „Do trzech razy sztuka” – trzecia próba latania.
– 8. Skok do morza i „spotkanie” z rybakami.
– 9. Ucieczka Wróbla.
– 10. Ponowna samotność Nosorożca.
Nosorożec – główny bohater bajki – jest naiwnym zwierzątkiem, które wierzy w to, że da się coś zrobić wbrew swojej naturze. Jego największym marzeniem jest, aby móc pofrunąć i obserwować świat z góry jak ptaki. Wierzy we wszystkie zapewnienia Wróbla, swojego podniebnego nauczyciela. Nie zastanawia się nad tym, że może jest to niemożliwe z jakichś względów. Żadna próba zaproponowana przez nauczyciela Nosorożca nie przynosi upragnionych rezultatów. Nosorożec jednak za każdym razem, po kolejnym nieudanym eksperymencie, ma nadzieję, że to już na pewno będzie „to”. Na koniec zostaje jednak sam, po wielu nieudanych próbach. Pytanie -, czy nauczyciel od początku nie powinien zwrócić mu uwagi, że jego próby nie mają szans? Że tylko zwiększą jego frustrację i będą przyczyną jeszcze większej niechęci do samego siebie?
Czy powinniśmy próbować realizować nierealne marzenia?Czy próbować? -o to jest pytanie. Uważam, że zawsze trzeba próbować, bo jak się nie spróbuje, to się nie wie, czy jesteśmy coś w stanie zrobić czy nie. Marzenia jednak nie powinny wykraczać poza obszar, który zawsze będzie dla nas niedostępny, np. niska osoba nigdy nie będzie mogła się mierzyć w koszykówce na równi z wysokimi graczami – to nierealne i wg mnie szkoda tracić czas i nasze chęci na nieefektywne działania.
Przyniesie to tylko zniechęcenie i frustrację do innych działań w przyszłości.
Warto skupić się na tym jacy jesteśmy, jakie mamy dobre strony, co nas wyróżnia wśród innych ludzi. A na pewno, zawsze nas coś wyróżnia, tylko czasem jesteśmy tak zapatrzeni na innych i na nasze „nieumiejętności”, że nie potrafimy dostrzec, gdzie kryje się nasz potencjał. Poniekąd jest to trudne tak samemu coś odkryć o sobie. Potrzebujemy często do tego drugiej osoby, przyjaciela, nauczyciela, który jest nam w stanie udzielić konstruktywnych wskazówek i wskazać nam nasze dobre i złe strony.
Ta bajka zwraca uwagę na to, abyśmy mądrze wybierali sobie naszych nauczycieli, naszych mentorów. Musimy myśleć sami i nie wierzyć we wszystko, co się nam mówi, samodzielnie umieć oceniać czy wskazówki danej osoby są przydatne dla nas czy nie. Nosorożcowi zabrakło tego krytycznego spojrzenia na siebie samego i na Wróbla. Wróbel okazał się również zwierzątkiem o małym rozumku, który nie potrafił, nie chciał zawrócić Nosorożca ze źle obranej drogi. Wróbel, jako ekspert latania powinien od razu wiedzieć, że nic z tych prób Nosorożca nie będzie i skończą się one niepowodzeniem. Chciał jednak za wszelką cenę pocieszyć Nosorożca. A swoim działaniem sprawił, że Nosorożec jeszcze bardziej był smutny i nieszczęśliwy.
Pamiętajcie, każdy jest inny. To nie znaczy, że jest gorszy lub lepszy, bo coś nie umie wykonać lub czegoś nie potrafi, w coś wierzy lub nie wierzy. Każdy jest inny, ma niepowtarzalny zestaw cech i doświadczeń życiowych. Każdego trzeba szanować i próbować być dobrym dla niego. To, że ktoś czegoś nie potrafi, a inny w danej rzeczy wspaniale się realizuje, to nie zawsze jest kwestia tego, że jest gorszy, po prostu posiada inny zestaw cech niż osoba, która jest świetna w danej dyscyplinie. Niektórzy są lepszymi sportowcami, a niektórzy mają niesamowitą zdolność związaną z nauką języków obcych. Niestety, często jak ktoś czegoś nie potrafi wykonać jest wyśmiewany przez swoich rówieśników. I ma potem bardzo niskie poczucie swojej wartości. Dzieci bardzo się liczą ze zdaniem swoich koleżanek i kolegów – więc prośba, pomyślcie chwilę, zanim przekażecie komuś jakąś przykrą uwagę albo go wyśmiejecie z powodu braku jakiejś umiejętności.
Fałszywi przyjaciela chcą niby pomóc, ale ich działania przyczyniają się do tego, że jest nam jeszcze gorzej. Największym przyjacielem jesteśmy sami dla siebie – wierzmy w siebie, w to, jacy jesteśmy, a nie w to, co mówią, sądzą o nas inni ludzie. Przecież to my sami znamy siebie najlepiej, nikt nie wie, jacy jesteśmy naprawdę, nikt nie zna naszych myśli i pragnień. Bądźmy dobrzy dla siebie. Wtedy będzie nam o wiele łatwiej w życiu. Nauczmy się spędzać czas ze samym sobą i koncentrujmy się na rzeczach, które sprawiają nam radość. Życie jest tylko jedno – więc czerpmy z niego garściami.
Nosorożec – nasz główny bohater, nie widział tego, że jest posiada wiele zalet, jest bardzo duży i ma wiele siły. Skupiał się tylko na swoim kompleksie – to jest nieumiejętności latania. To odbierało mu radość życia. Skupiał się tylko na nierealnych mrzonkach, a to doprowadzało go do rozpaczy i smutku. Wprowadzało go to również w stan depresji. Jest to bardzo duży problem u współczesnych dzieci, nastolatków – depresja. Człowiek własnymi działaniami, własnym myśleniem o sobie jest w stanie doprowadzić się do takiego stanu umysłu, w którym ma tylko negatywne myśli o sobie i o całym świecie. Nie chce mu się nic robić, nie chce mu się żyć. Wszystko wydaje się mu pozbawione sensu. Dlatego bardzo ważne jest, że bajka zwraca uwagę na ten problem – na brak akceptacji samego siebie, na brak przyzwolenia sobie na pewne nieumiejętności. To jest bardzo trudne, żeby zaakceptować siebie jako nieidealnego człowieka ze wszystkimi mankamentami. Ale jest to możliwe – żyć zgodnie ze sobą i zgodnie ze swoją naturą.
Myślę, że ta bajka skłoni wiele osób do refleksji nad naturą człowieka i da dobry zastrzyk do życia zgodnie z pozytywnym nastawieniem i ze swoim naturalnym charakterem i naturalnymi skłonnościami.
Na koniec jeszcze kilka słów o genezie tej bajki. Tę bajkę w latach sześćdziesiątych ubiegłego stulecia dla swojej córki Agnieszki napisał Leszek Kołakowski – znany filozof i pisarz, profesor uniwersytecki. Na początku nie pozwolono mu jej wydać, gdyż władza państwowa w czasach PRL obawiała się, że ten utwór zostanie w niewłaściwy sposób odebrany przez społeczeństwo i może wywołać niewłaściwe reakcje z jego strony. Bajka została wydana dopiero w 1986 poza oficjalnym obiegiem książek w krakowskim Wydawnictwie Literackim. W 2006 została wydana ponownie przez wydawnictwo Muchomor.Przepiękne ilustracje do książki wykonała Dorota Łoskot-Cichocka.
W grudniu 2014 bajka ta została przeniesiona na deski Teatru Rampa. Odpowiedzialnym za scenariusz, reżyserię i teksty piosenek był Cezary Domagała.

Streszczenie

Dawno temu żył sobie pechowy nosorożec. Był bardzo smutny i przygnębiony. Cały czas tylko wzdychał i nic go nie cieszyło. Miał ogromne zmartwienie. Chciał bardzo nauczyć się fruwać. Pewnego dnia siedział na trawie i popłakiwał, bo nie umiał fruwać, a bardzo tego chciał. Nie chciał nikomu mówić o swoim zmartwieniu, bo myślał, że nikt go nie zrozumie. Nagle przyleciał Wróbel. Nosorożec zaufał mu i powiedział o tym, że nie umie fruwać, a to jest jego ogromne marzenie. Wróbel postanowił mu pomóc. Wróbel chwile myślał i nagle powiedział, że go tego nauczy. Wróbel zaczął machać skrzydłami tak, żeby nosorożec mógł zobaczyć, jak on to robi i kazał mu robić to samo. Nosorożec machał nogami, ale nic mu nie wychodziło. Nie udało mu się wzbić do góry.
Wróbel zrozumiał, że Nosorożec nie ma skrzydeł i postanowił mu pożyczyć swoje skrzydła. Po drugiej nie udanej próbie Nosorożec westchnął i tym swoim westchnięciem Wróbel spadł na ziemię. Ptak jęknął. Nosorożec zaczął płakać.
Ptak poprosił o prześcieradła od swoich przyjaciół, żeby Nosorożec mógł wytrzeć nos od płaczu. Po chwili Wróbel pomyślał i powiedział, że samolot może mu pożyczyć skrzydła. Nosorożec pobiegł co sił w nogach i po kilkunastu minutach dotarł do lotniska. Zobaczył tam wielki samolot, który warczał. Nosorożec zaczął rozmawiać z samolotem. Po kilku minutach rozmowy samolot nie zgodził się, żeby pożyczyć Nosorożcowi swoje skrzydła. Nosorożec zaczął płakać. Po dłuższej chwili wrócił do miejsca, w którym ostatnio widział Wróbla, ale go tam nie było.
Niedługo Wróbel przyleciał i zobaczył po minie Nosorożca, że mu coś nie wyszło. Wróbel pomyślał chwile i powiedział, że Nosorożec musi sam zrobić sobie skrzydła. Kazał mu wziąć te prześcieradła, które dostał na wytarcie nosa i je wyprać. Potem je rozwiesić i wysuszyć. Wróbel pomógł Nosorożcowi zszyć skrzydła. Potem kazał mu je nałożyć, rozpędzić się i skoczyć w stronę morza, machając nowymi skrzydłami.
Nosorożec skoczył. Przez chwilę była cisza. Nagle nosorożec wpadł do wody. Zrobił takie głośne chlup do wody, którego sobie nie wyobrażał. Obok w łodzi było trzech rybaków, których ogromna fala wody zalała. Rybacy byli bardzo źli i chcieli się dowiedzieć, co się stało. W oddali zobaczyli na brzegu nosorożca. Pomogli mu wejść na górkę. Potem jeden rybak złapał go za róg. Drugi dał klapsa w pośladek, mówiąc przy tym :” Nosorożcu, dość już tego”. Trzeci rybak dał mu klapsa w drugi pośladek. Rybacy bardzo zezłościli się na nosorożca i nie zrozumieli jego marzenia.
Nosorożca bardzo bolały pośladki i musiał sobie założyć kompres, żeby złagodzić ból. Nikt go nie pocieszał. Wróbel go opuścił i nie wrócił już do niego. Nosorożec czuł się sam i był załamany. Jego marzenie się nie spełniło i w dodatku czuł wstyd.
Nosorożec nie rozumiał, że ma przecież wspaniały róg i może się cieszyć z tego, kim jest. Nie wiedział, że jest za ciężki. Gdyby miał fruwać, urodziłby się jako ptak, bo tylko ptaki umieją fruwać.

Geneza utworu i gatunek

Książka, którą opisuję nosi tytuł: „Kto z was chciałby rozweselić pechowego nosorożca?” znanego autora Leszka Kołakowskiego. Lektura stała się jedną z ulubionych przez czytelników. Jej gatunkiem jest fikcja oraz literatura dziecięca. Nie jest napisana trudnym językiem. Książka jest humorystyczna i naprawdę potrafi rozśmieszyć. Wywoła nawet śmiech u dorosłych. W wyżej wymienionym utworze dzieją się rozmaite wydarzenia, które bardzo podobają się dzieciom. Osobiście polecam zapoznanie się z tym dziełem, ponieważ jest niewiarygodnie fascynujące. Geneza utworu również nie należy do najtrudniejszych. A mianowicie utwór został napisany ze szczególną uwagą na córkę autora, ponieważ to jej została zadedykowana. Po wielu próbach wydania książki, doszło to do skutku, lecz nie było łatwo.

Charakterystyka

Bajkę „Kto z was chciałby rozweselić pechowego nosorożca?” słynny filozof Leszek Kołakowski napisał dla swojej kilkuletniej wówczas córki Agnieszki. Tytułowy zwierzak marzy o lataniu. Czy pragnienie to w ogóle jest realne? Czy w jego realizacji może przeszkodzić pech, który rzekomo go prześladuje?
Bajka powstała w latach sześćdziesiątych XX wieku, w czasach PRL-u. Istniejąca wówczas cenzura nie dopuściła jej do druku. Książka została skonfiskowana, gdyż cenzorzy doszukali się w niej niewygodnych aluzji politycznych. Dopiero anonimowy znalazca opublikował ją w podziemiu, w tak zwanym drugim obiegu.
Nie jest jednak wskazane wprost, kiedy i gdzie można spotkać pechowego nosorożca? Bohater nie jest znany nawet z imienia, podobnie jak inne postacie. Dzięki temu bajka Kołakowskiego zyskuje wymiar uniwersalny i ponadczasowy. Czym mogli więc być zaniepokojeni komuniści, którzy tekstu nie dopuścili do druku? Może przesłaniem, że nie można nikogo namawiać, aby postępował wbrew swojej naturze?
Największym marzeniem ociężałego hipopotama jest wzbicie się w przestworza. Doskwiera mu jednak myśl, że stado nigdy nie zaakceptuje jego pragnienia i zostanie skazany na śmieszność i odrzucenie. Nosorożec próbuje odganiać od siebie myśl o lataniu, ale ta powraca, gdy poznaje drobnego wróbelka, który jest ekspertem w tej dziedzinie.
Tak rozpoczyna się nietypowa znajomość. Nosorożec pewnie by porzucił nierealne marzenie, gdyby nie postawa ptaszka, który stale go motywuje i zachęca do działania i pracy nad sobą. Proponuje mu nawet parę swoich skrzydełek. Natury nie da się jednak oszukać. Są one zbyt małe i nie są w stanie choćby oderwać od ziemi masywnego zwierza. Kolejnym pomysłem jest pozyskanie większych skrzydeł. Te samolotowe wydają się do tego celu doskonałe, jednak maszyna ignoruje jego prośbę i mu ich nie pożycza. Nosorożec próbuje także skonstruować swoje z prześcieradeł, które dostał od czytelników, aby mógł otrzeć łzy. Poczynania bohatera są irracjonalne – wspina się na górę ze skrzydłami na grzbiecie, aby wykonać skok życia. Finał jest przewidywalny. Spektakularny upadek i wielka fala, która zmiotła z powierzchni morza trzech rybaków. Ci, kiedy zorientowali się, co się stało, dorwali zwierza i dali mu kilka klapsów.
Długo trwał przy nim jedynie wróbel, którego obecność dodawała mu nadziei i wiary. W końcu ptaszek, który od początku zdawał sobie sprawę z tego, że marzenie kompana jest irracjonalne i jego rady niezbyt mądre, bojąc się złości nosorożca, po prostu odlatuje i nie wraca. Tytułowemu bohaterowi znowu doskwiera samotność.
W bajce jest wiele zwrotów do czytelników, którzy mają za zadanie wyobrażać sobie poszczególne sceny i stany emocjonalne bohatera. Taka konstrukcja sprawia, że stajemy się współodpowiedzialni za losy nosorożca i nawet mu współczujemy, chociaż z góry wiemy, że jest skazany na porażkę. Chciałoby się go złapać za róg i powiedzieć: bądź nosorożcem, bo w tym jesteś najlepszy.

Problematyka

Bajka „Kto z was chciałby rozweselić pechowego nosorożca?” Leszka Kołakowskiego rozpoczyna się od prezentacji bohatera. Poznajemy go tuż po spektakularnym upadku z wielkim kompresem na pupie. Już na wstępie wiemy, że jego działania zakończyły się nieprzyjemnie. Chwile później dowiadujemy się czegoś więcej. Otóż ociężałe zwierzę lądowe zapragnęło nauczyć się latać. Brzmi jak szaleństwo.
Bajka, która nie przeszła przez sito cenzury w czasach PRL-u, porusza wiele delikatnych kwestii. To przede wszystkim problem braku akceptacji siebie i szaleńcze dążenia do tego, aby być kimś innym, niż się jest w rzeczywistości. Drogą do szczęścia jest zaakceptowanie własnej odmienności i znalezienie w sobie mocnych stron i zalet. Bajka kończy się wierszowanym podsumowaniem, z którego jasno wynika, że nosorożec powinien zostać nosorożcem, a jego róg też może być pożyteczny w wielu sytuacjach. A jeśli już tak bardzo chce się wzbić w przestworza, najlepiej będzie, jeśli skorzysta z linii lotniczych.
Bajka jest też przestrogą przed ludźmi, którzy nas otaczają. Fałszywi doradcy kryją się u Kołakowskiego pod maską niepozornego wróbelka. Niby jest blisko, niby go pociesza, niby próbuje go uczyć latać, niby pożycza mu swoje skrzydła i pomaga konstruować większe z prześcieradeł, ale też doskonale sobie zdaje sprawę, że marzenie nosorożca jest niemożliwym do spełnienia. Podsyca jednak jego nadzieję, umiejętnie nim steruje, prowadząc go do nieuniknionej katastrofy. Upadek do morza z dużej wysokości i klapsy, które otrzymał od wściekłych rybaków to i tak najniższy wymiar kary. Historia mogłaby się skończyć znacznie gorzej. Bajka musi jednak zawierać morał i szczęśliwe zakończenie. Szczęśliwie więc nosorożec nie zrobił sobie krzywdy, bo skończyło się tylko na obolałej pupie. Szczęśliwie też uwolnił się od tchórzliwego – jak się okazało – fałszywego przyjaciela – wróbla. Szczęśliwie też może zauważył, że nie został całkiem sam. Wystarczy się rozejrzeć, bo zawsze znajdzie się ktoś, kto może nas pocieszyć.
Bajka nie nawołuje do tego, aby rezygnować z marzeń. Zawsze warto walczyć o ich spełnienie. Należy też wiedzieć, kiedy zrezygnować, by uniknąć porażki. Optymistyczne jest też przesłanie wiersza, który zwieńcza tekst. To apel do nosorożca, aby zaakceptował siebie i zrozumiał, jak bardzo jest wartościowy. Marzenie o lataniu też da się zrealizować. Wystarczy wsiąść na pokład samolotu lub rakiety.

Najważniejsze informacje

„Kto z was chciałby rozweselić pechowego nosorożca?” Leszka Kołakowskiego – najważniejsze informacjeKsiążka nosząca tytuł „Kto z was chciałby rozweselić pechowego nosorożca?”, której autorem jest Leszek Kołakowski, opowiada historię pewnego nosorożca. Czuł on się bardzo nieszczęśliwy, ponieważ nie potrafił latać, a bardzo chciał się tego nauczyć. Czuł się również samotny, dlatego że żaden z jego krewniaków nie miał takich rozterek. Pewnego razu nosorożec zwierzył się wróblowi, a ten postanowił, że nauczy go latać. Niestety, wszystkie próby skończyły się fiaskiem. Ostatnia z nich skończyła się wyjątkowo źle. Z powodu swojego ciężaru nosorożec nie tylko wyrzeźbił wielką dziurę w dnie, ale wzburzył też fale i przez niego trzech rybaków wpadło do wody. Rybakom udało się wyjść na brzeg, ale ukarali nosorożca wielkim laniem. Wróbel uciekł, a biedny nosorożec pozostał samotny na brzegu, z kompresem na zbolałej pupie.Krótki plan wydarzeń:1. Zmartwienia nieszczęśliwego nosorożca.
2. Zwierzenie się przez nosorożca wróblowi.
3. Pomoc przyjaciela.
4. Rozpoczęcie nauki latania.
5. Pokaz wróbla i pierwsza próba lotu.
6. Przekazanie nosorożcowi skrzydełek przez wróbla.
7. Próba lotu ze skrzydełkami.
8. Próba pożyczenia skrzydeł samolotu.
9. Rozpacz pechowego nosorożca.
10. Budowa skrzydeł z prześcieradeł.
11. Lądowanie nosorożca w morzu.
12. Ukaranie nosorożca przez rybaka.
13. Zrobienie kompresu na zbolałą pupę nosorożca.
14. Próby pocieszenia zwierzaka.