Z legend dawnego Egiptu – Bolesław Prus – Charakterystyka bohaterów

"; Ramzesa; następca tronu; syn Zefory. Ma serce pełne litości – na wieść o bliskiej śmierci dziada płacze. Jest odpowiedzialny i świadomy swojej przyszłej roli – pokornie przyjmuje nowe zadania. Jest melancholijny, smutny i zamyślony – rozumie, ile dobra może dać krajowi i ludziom. Jest lubiany, szanowany i wyczekiwany przez cierpiący lud. Przepełnia go duma z tego powodu. Jest wrażliwy – boli go los jeńców, którym na rozkaz Ramzesa wyrywa się języki, los bitych niewolników, których się wykorzystuje, los ludu, któremu narzucone zostały wysokie czynsze i podatki, przez co żyje biednie. Kocha Berenikę uwięzioną przez Ramzesa w klasztorze – tęskni za nią. Brakuje mu wsparcia i rady nauczyciela Jetrona, wygnanego z Egiptu przez Ramzesa za uczenie go wrażliwości. Nakazuje sformułowanie edyktów, które wyrażają jego wolę. Chce zawrzeć pokój z Etiopią i zakazać okrutnej praktyki wobec pokonanych. Chce ludowi obniżyć czynsz dzierżawny i podatki o połowę, a niewolnikom zapewnić trzy dni w tygodniu wolne od pracy i wprowadzić zakaz bicia ich kijem bez wyroku sądowego. Chce powrotu szlachetnego i mądrego Jetrona z wygnania. Chce wznosić nowe świątynie i przekazać do skarbca kapłańskiego więcej pieniędzy, ale też chce uroczyście przewieźć zwłoki swojej matki, Zefory, do katakumb oraz uwolnić ukochaną Berenikę z klasztornego więzienia. Sądzi, że ukąsiła go pszczoła – tak naprawdę był to bardzo jadowity pająk. Gdy Horus zaczyna rozumieć, że umrze i nie zdąży dotknąć wszystkich edyktów pierścieniem, musi zacząć je odrzucać – czyni to z bólem serca, ponieważ wszystkie te spisane decyzje są dla niego ważne. Horus jest tak dobrym człowiekiem, a jego decyzje są tak słuszne i sprawiedliwe, że wszyscy zebrani pomagają mu, jak tylko mogą. Niestety, przyszły faraon umiera bez możliwości zatwierdzenia edyktów.