Przypadki Robinsona Kruzoe - Opracowanie

„Robinson Kruzoe” to powieść Daniela Defoe pisarza żyjącego w latach 1660 – 1731. Pisarz jest również autorem innych powieści przygodowych: „Kapitan Singleton”, „Dziennik roku zarazy” czy „Molly Flanders”. „Robinson Kruzoe” to jedno z najważniejszych dzieł oświecenia.
Bohaterem utworu jest młody chłopak, który uciekł z domu, by zostać marynarzem. W trakcie podróży morskich przeżywa wiele interesujących i jednocześnie tragicznych przeżyć. Trafia do niewoli, prowadzi plantację i wreszcie trafia na bezludną wyspę. Tam musi sobie radzić z codziennymi problemami, nieznanymi mu wcześniej sytuacjami jak na przykład kanibalizm. Musi sobie także radzić z samotnością, poczuciem beznadziejności. Dzięki systematycznej pracy udało mu się stworzyć dom i gospodarstwo wyposażone w niezbędne sprzęty. Pobyt na wyspie postawił przed Robinsonem ogromne wyzwania. Musiał nie tylko zapewnić sobie bezpieczne schronienie, ale także nauczyć się uprawiać ziemię, oswajać zwierzęta. Skonstruował wiele pożytecznych narzędzi i sprzętów. Samodzielnie szył sobie ubrania, rysami na drewnianym krzyżu zaznaczał upływające dni. Nauczył się wypalać naczynia, stworzył broń i narzędzia ogrodnicze.
Z czasem zyskał także zwierzęta i towarzysza niedoli w osobie Piętaszka, którego uratował przed kanibalami. W związku z osobą Piętaszka pojawia się wątek poddaństwa i chrześcijaństwa. Piętaszek jest wiernym towarzyszem Robinsona, wdzięcznym za uratowanie życia. Robinson stara się wpoić mu chrześcijańskie zasady wiary. Sam Robinson oprócz tego, że był chrześcijaninem, miał nieodpowiedni stosunek do niewolnictwa (aprobował je). Mimo tego jest bohaterem pozytywnym. Zrozumiał, że należy słuchać rodziców, nie powinno się sprzeciwiać ich woli. Był lubiany przez innych. Po wielu latach udaje mu się wydostać z bezludnej wyspy, jednak nie potrafi się odnaleźć w normalnym świecie. Choć okazuje się, że jest człowiekiem bogatym i mógłby ułożyć sobie życie w Anglii, wyrusza w kolejną podróż.
Powieść „Robinson Kruzuoe” to utwór stylizowany na relację z autentycznych wydarzeń. Opiera się na autentycznej historii, jaka była udziałem chilijskiego marynarza, który spędził cztery lata na bezludnej wyspie. Powieść uczy, jak radzić sobie w trudnych sytuacjach, ale przekazuje także istotne nauki moralne. Podczas pobytu na wyspie, Robinson często odwołuje się do Biblii, która dodaje mu sił w szczególnie trudnych chwilach. Uświadamia sobie, że sprzeciw wobec woli rodziców był nieodpowiednią decyzją, a pobyt na bezludnej wyspie uznał za karę za swoje postępowanie. Robinson prezentuje dążenia angielskich warstw średnich do prowadzenia rabunkowego handlu, bogacenia się kosztem innych. Powieść jest również wyrazem wiary w nieograniczone możliwości ludzkiego rozumu wspartego cnotami, typowym dla światopoglądu oświeceniowego.
Warto także zwrócić uwagę na to, że powieść przypomina model powieści – pamiętnika. Pamiętnik jest formą wypowiedzi znaną od najdawniejszych czasów. Pierwsze utwory tego gatunku powstały już w starożytności -znane są pamiętniki Cezara, Ksenofonta, Cycerona, Katullusa. Definicja pamiętnika nie jest jednak prosta, gdyż aby była pełna, dokładna i wyczerpująca, należy przy jej formułowaniu wziąć pod uwagę trzy gatunki: pamiętnik, diariusz i autobiografię, oraz cele do jakich definicja jest formułowana, albowiem twórczość pamiętnikarska jest przedmiotem analiz zarówno literaturoznawców jak i historyków i socjologów. Według opinii historyków pamiętniki odegrały dużą rolę w powstaniu i rozwoju powieści historycznej. Działo się tak dlatego, ponieważ oprócz wątków osobistych w pamiętnikach, diariuszach i autobiografiach pojawiają się informacje bieżące, dotyczące zdarzeń politycznych, społecznych i kulturalnych. Pamiętnik Robinsona przewija się przez cały utwór i ma za zadanie uwiarygodnić akcję.
Od imienia głównego bohatera powstała odmiana powieści określana jako robinsonada. Jest to utwór, którego tematem jest samotna wyprawa, historia ukazująca, w jaki sposób bohater radzi sobie w trudnych sytuacjach, pokonuje przeciwności losu.