Awantura o Basię - Problematyka

„Awantura o Basię”, powieść Kornela Makuszyńskiego, to historia małej sieroty, tytułowej Basi. Książka jest uniwersalna i ponadczasowa dzięki poruszanym w niej tematom i przekazywanym wartościom.
Po pierwsze, uwagę zwraca główna bohaterka, która chwyta za serce i rozczula. Umie skupić wokół siebie dorosłych. Jest rozsądna i rezolutna. Uczy dorosłych, czym są miłość, współdziałanie, zrozumienie, akceptacja naszych odmienności. Dziewczynka potrzebuje pomocy (straciła mamę, zaginął jej tata, jest sama w pociągu), ale też tej pomocy udziela – bardziej lub mniej świadomie. Dzięki niej stary aktor zyskuje sens życia, dwoje samotnych ludzi łączy się, a ojciec zdrowieje. To doskonała promocja idei bezinteresownego pomagania bliźniemu i rozdawania dobra, które powraca. Po drugie, dorośli zyskują szacunek odbiorcy. Sprawdzają się w trudnych sytuacjach. Doktorostwo niesie pomoc osieroconemu dziecku, młodzi ludzie, którzy długo nie myśleli o rodzinie, dają jej dom pełen miłości, zrzędliwa babcia i gburowaty aktor otaczają ją troską i opieką. To przykłady solidarności, która powinna zapanować między ludźmi. Po trzecie, opowieść wskazuje na siłę więzów rodzinnych. I to zarówno tych wynikających z więzów krwi, jak i tych wynikających z potrzeby serc. Miłość rodzica do dziecka i dziecka do rodzica jest naturalna, wielka, ważna. Dziecko otrzymuje ją z chwilą narodzin, a rodzic od chwili narodzin dziecka ją czuje (choć na słowa i świadome gesty chwilę będzie musiał poczekać). Tak jak dziecko wymaga opieki, gdy jest nieporadne, małe, tak rodzic może liczyć na wsparcie, gdy będzie starszy lub zachoruje (czego dowodzi postawa dorastającej Basi). Miłość między ludźmi, którzy podjęli świadomą decyzję o tym, że będą rodziną i dadzą potrzebującemu dziecku dom, wcale nie jest umniejszona. Tu podkreślić można odpowiedzialność dorosłych o wielkich sercach. Po czwarte, książka wydaje się poradnikiem ze wskazówkami, jak wychować dziecko. W przepisie znaleźć można takie składniki jak miłość, wsparcie, zrozumienie, troska, odpowiedzialność, kompromisy, uważne słuchanie, dobroć.
Na koniec warto podkreślić, że przesłanie autora – który mówi i pokazuje, że po burzy przychodzi słońce, a radość przeplata się ze smutkiem, by bardziej ją docenić – jest wciąż aktualne. Takie jest życie. Tak należy do niego podchodzić.