Dzwony - Bohaterowie

„Dzwony” to opowieść napisana przez Hansa Christiana Andersena. Pierwsze jej wydanie ukazało się w roku 1845. Jest to opowieść opowiadająca o mieszkańcach miasteczka, w którym słychać tytułowe dzwony, jednak nikt nie zna ich źródła. Mieszkańcy próbują je znaleźć, znaleźć to źródło i znaleźć te dzwony.

W opowiadaniu tym, ze względu na jego niedługą treść nie występuje wiele postaci. Są nimi przede wszystkim mieszkańcy miasteczka i mieszkańcy mieszkający poza miastem, którzy słyszeli bicie tytułowych dzwonów i próbowali je odnaleźć. To wszyscy Ci, którzy wyruszyli w podróż poszukiwawczą, ale zakończyli ją przedwcześnie zniechęceni brakiem efektów.

Kolejną wymienioną w opowiadaniu postacią jest cukiernik w liczbie dwóch. Obaj przybyli do lasu i postawili namioty ze swoimi wyrobami zachęcając podróżnych do odpoczynku i skosztowania ich wypieków. W wędrówkach poszukiwaczy dzwonów wyczuli sposób na zarobek, co chętnie wykorzystali.

Wymieniony został również w opowiadaniu król całego kraju. Tak bardzo chciał się on dowiedzieć cóż to za dzwony, był nimi tak zaciekawiony, iż wyznaczył tytuł „Najwyższego Dzwonnika” dla znalazcy dzwonów lub tego, który racjonalnie udowodni, iż ich wcale nie ma, a dźwięki te wydawane są w inny sposób.

„Najwyższym Dzwonnikiem” tytułowanym przez króla został mędrzec, udowadniający, iż odgłos dzwony wydawany jest przez sowę mieszkającą w ogromnym pustym pniu- który to wydaje odgłos przypominający właśnie bicie dzwonów. Od tego momentu rokrocznie wydawał on dzieła o sowie.

Wreszcie bohaterami opowiadania jest grupka dzieci o dobrych sercach, radosnych i niewinnych z czystymi sercami, które zapragnęły odnaleźć dzwony. Dzieci jak to dzieci. Część się poddała na początku, część znalazła inne zajęcie i została skuszona przez cukierników. Kolejny chłopiec pozostał przy strumyku, reszta dzieci doszła do jabłoni z dzwoneczkiem na czubku.

Najważniejszymi bohaterami są jednak mały książę i jego ubogi kolega, którzy odnaleźli dzwony, doszli do końca drogi do dzwonów i osiągnęli pełnię szczęścia słysząc bicie dzwonów w głębi duszy. Byli oni najwytrwalsi w dążeniu do celu i go osiągnęli. Dwóch chłopców z jakże odmiennych światów.