Kot w Butach - Charakterystyka bohaterów

„Kot w butach” – bohaterowie1) Kot w butach – jest to tytułowy bohater baśni. Był to w sumie zwykły kot, który łowił myszy w młynie, gdzie mieszkał na co dzień do czasu śmierci młynarza. Najmłodszy z młynarzy dostał go w spadku po zmarłym ojcu. To właśnie jemu kot towarzyszył i pokazał swoje magiczne umiejętności. Tak naprawdę potrafił mówić i zachowywać się jak człowiek. Z pozoru wyglądał jak zwykły kot. Był szary, ale nosił czerwone buty z ostrogami, które spowodowały to, że zaczął chodzić na dwóch nogach, dumnie prężąc się i machając ogonem.
Kot był bardzo sprytny, o czym wiedział młynarczyk. Był też bardzo przebiegły i potrafił wybrnąć z każdej, nawet beznadziejnej sytuacji. Bohater cechował się też wielką pomysłowością i bystrością. Większość swoich pomysłów dokładnie zawsze przemyślał przed wcieleniem w życie, ale zdarzało się też tak, że działał pochopnie, ale z wielką rozwagą. Bardzo szybko potrafił wymyślać odpowiedzi na zadawane mu pytania, często niestety kłamiąc, czego nie lubił jego pan. Na poczekaniu wymyślił, jak sprawić, aby jego pan był bogaty. Kot w Butach był bardzo oddany swojemu panu, bardzo chciał, żeby ten był szczęśliwy i bogaty. Bohater był bardzo konsekwentny i gdy sobie coś postanowił, zawsze dążył do celu. Wesoły i odważny przemierzał świat przy boku swego pana. Nigdy się niczym nie martwił, był optymistycznie nastawiany do świata, zawsze pocieszał swojego pana. Wiedział, że jego pan nie lubi oszustw i kłamstw, więc go nie okłamywał, ale wykorzystywał to wobec innych, którzy go nie znali i dawali się łatwo nabrać na jego sztuczki. Wymyślił, że jego pan to Markiz Carrabas i że jest właścicielem wielkich posiadłości. Wszystko mu się w życiu udawało, nigdy nie zaliczył żadnej porażki. Dzięki niemu, chociaż podstępem, jego pan stał się bogaty i poślubił piękną księżniczkę. Jest lojalny i nie robi nic, co by zaszkodziło jego opiekunowi. Miał jednak wiele złych cech, m.in. był skory do kłamstw i używania podstępu.
2) Młynarczyk -był to najmłodszy syn starego młynarza. Był samotny. Miał wrażenie, że starsi bracia go nie kochają i nie chcą mu pomóc. Był z nich najbiedniejszy, ale zarazem uczciwy – nie chciał się bogacić na krzywdzie innych. Chodził skromnie ubrany, mieszkał w szałasie w lesie. Uczulał swojego kota na to, że nie toleruje kłamstw. Jest bierny, nie myśli o tym, aby zmienić swoje życie – czeka tylko na to, co zrobi jego podopieczny. Nieśmiały i bardzo przystojny, skrada serce młodej królewnie. Jest życzliwy dla wszystkich i dlatego z biednego chłopca staje się bogatym królewiczem.
3) Król – pierwsze wrażanie kota na jego temat było takie, że jest bardzo dumny i trudno go będzie polubić. Król grymasił i lubił bardzo dobrze zjeść. Oczekiwał z wielkim zniecierpliwieniem kolejnych wizyt kota z darami od nieznanego człowieka. Bardzo kochał swoją córkę. Liczyło się dla niego bogactwo, więc łatwo uwierzył, że pan, który posyła swojego kota, jest bardzo bogaty, skoro przesyła mu ciągle dary. Był bardzo ciekawy, kim jest tajemniczy mężczyzna. W końcu dał się namówić na spotkanie z nim. Był oczarowany nieśmiałością i skromnością mężczyzny, nazwanego przez kota Markizem Carrabasem. To jego majątek i cechy osobiste sprawiły, że postanowił oddać mu swoją córkę za żonę.
4) Królewna to młoda i piękna córka króla. Miała czarne falujące włosy oraz ciemne oczy i jasną skórę. Była bardzo pogodna i cały czas się uśmiechała. Była bardzo miła, szczególnie dla swojego wybranka. Próbowała zabawiać kota podczas posiłku, aby nie czuł się skrępowany. Bardzo nie lubiła jeść kaszy i kiedy ktoś ją do tego zmuszał, stawała się bardzo kapryśna i nikt nie mógł tego wytrzymać. To dla niej król zgodził się na wyjazd nad rzekę, aby poznać Markiza Carrabasa. Bardzo zadurzyła się w przystojnym nieznajomym mężczyznie i zgodziła się go poślubić. Żyli długo i szczęśliwie.5) Czarnoksiężnik – jest złym człowiekiem, okrutnym dla swych ludzi pracujących na jego polach i w sadach. Był właścicielem pięknego zamku i posiadał wiele ziemi uprawnej, na której pracowali ludzie, którym bardzo mało płacił. Ciągle narzekał na ich pracę i nie szanował ich. Bardzo szybko się denerwował, a właściwie wpadał we wściekłość. Był niemiły i zarozumiały oraz pewny siebie i bardzo mocno przekonany o swojej potędze i o tym, że zna wszystkie sztuczki najlepiej. Wydawało się, że jest bardzo mądry, ale okazało się, że dał się oszukać podstępnemu kotu. Skończył swój żywot,  popisując się przed nim swoimi czarami – zginął w jego paszczy jako mała myszka. Dzięki jego śmierci pracujący na polach ludzie odżyli i zyskali nowego, dobrego i szanującego ich pana.
Pozostali – mniej ważni  bohaterowie – to:
a) bracia młynarczyka, którzy nie byli zbyt hojni dla swojego brata, ponieważ nie podzielili się z nim spadkiem po ojcu;b) bratowa, czyli żona najstarszego z braci, która stwierdziła, że nie pomieszczą się wszyscy w młynie i najlepiej będzie,  jak młynarczyk pójdzie w świat. Wstydziła się biednego chłopca, więc postanowiła się go pozbyć;c) kucharz, który płacił kotu za dary przynoszone dla króla, dzięki którym, jak twierdził, król miał lepszy humor;d) robotnicy, którzy pracowali na polach czarnoksiężnika.